Εντονη καταθλιψη και ψυχοσωματικα :(

[jimmaster]

Καλημερα ρε παιδια.

Ειμαι πολυ απογοητευμενος με τον εαυτο μου κυριως. Βιωνω εντονα καταθλιπτικα συμπτωματα και ποναει ολο μου το κορμι. Εδω και δυο εβδομαδες η μεση μου κι ο αυχενας μου βρισκονται σε μαυρο χαλι. Επισης συνοδευονται απο τρομερο αγχος και καψιμο στο στομαχι... Φοβαμαι μην αρρωστησω...

Ανεργια, ελλειψη ενεργειας να παω τη ζωη μου πιο περα, ασχημος σχεδον σπασμωδικος χωρισμος... Ο φοβος οτι εχω χασει πολυτιμο χρονο και η αρνηση μου να αποδεχτω οτι μεγαλωνω κι οτι περασα τοσα χρονια της ζωης μου στην αβεβαιοτητα και την ελλειψη του εαυτου μου με εχουν γονατισει...!!! Νιωθω σαν να μην εχω ζησει τη ζωη μου και πως συνεχως εμπιπτω σε κανονες, στανταρ αλλων, κοινωνικες πιεσεις...Εχουν ριζωθει τοσο μεσα μου που και το γεγονος οτι μαλλον ειμαι αμφισεξουαλικος με εχουν βυθισει σε μια θαλασσα αμφιβολιας και κολληματος... Γιατι αλλοι δεν το βλεπουν ετσι...? Δεν καταλαβαινω...Ενω εχω ολα τα εχεγγυα γιατι βλεπω αλλους να παιρνουν τη ζωη στα χερια τους, να ειναι αυθορμητοι, να εχουν ενεργεια..? Μια ζωη ετσι ημουν... με μισω βαθια γιαυτο... Θα αλλαξω ποτε? Θα γινω φυσιολογικος ανθρωπος??

Ειναι και η συμβιωση με τους γονεις που με εχει τρελανει!!! Δεν αντεχεται αλλο... Δεν μπορειτε να φανταστειτε για τι πρηξιμο μιλαμε... Εγω να ειμαι στα ορια της αυτοκτονιας και το περιβαλλον μου να γινεται ολο και πιο πιεστικο!!! Τι θα γινει? ΠΟΥ θα παει ολο αυτο?? Φοβαμαι μην χασω καθε ελεγχο και καταληξω σε τρελαδικο αληθεια!!

Μου ρχεται να ξεσπασω σε κλαματα...φοβαμαι, τσατιζομαι και υποφερω παρα πολυ.! Ακομα και αυτο το μυνημα να γραψω θελει πολυ κοπο γιατι η μεση κι ο αυχενας μου με εχουν τρελανει στον πονο!!!!

(((( Γιατι ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΠΟΥΤΑΝΑ Η ΖΩΗ??? ΓΙΑΤΙΙΙ???

[Picaro]

Jim σκέψου οτι δεν έχεις μια μικρο-κάμερα μέσα στο σπίτι του καθενός, για να ξέρεις τι περνάει, πολλώ δε μάλλον δεν έχεις μια "κάμερα" μες στη ψυχή του κάθε ενός. Σταμάτα να συγκρίνεσαι με τους άλλους, οτι όλα τα έχουν βρει εύκολα και οτι έχουν ένα μυστικιστικό-τελετουργικό τρόπο να ξεπερνούν τα ανυπέρβλητα εμπόδια που εσύ συνεχώς συναντάς στο διάβα της ζωής σου. Είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις, σε βυθίζει περισσότερο, όπως και εμένα. Και αν δεν μπορείς να πάρεις το ρίσκο να δοκιμάσεις πράγματα φοβούμενος την αποτυχία, την απόρριψη και το πλήγωμα, ζήτα βοήθεια. Το ξέρω οτι είναι δύσκολο να δεχτείς οτι είσαι ευάλωτος και αδύναμος και να αναζητήσεις βοήθεια, προσπάθησε όμως.

[μαρκελα]

δεν είναι δύσκολη η ζωή! Εμείς αρνούμαστε ν' αλλάξουμε, για ν' αλλάξει κι όλ' αυτό που τελικά μας περιβάλλει!
Ενώ όλα πήγαιναν καλά, γιατί έχεις ξαφνικά υποτροπή?
Μήπως λοιπόν κολλάς στο παρελθόν κι επόμενο είναι να νιώθεις δυσάρεστα, γιατί ξανά φαίνεται ότι η σκέψη δυσλειτουργεί
κι έτσι έχεις αρνητικά συναισθήματα? Με τί ασχολείσαι αυτό το διάστημα? Κάνεις και κάτι για σένα και που να σ' ευχαριστεί?

[deleted-member30-03]

δεν φοβασαι μην αρρωστησεις, για να πονας εισαι ηδη αρρωστος. εκδηλωσε το και πηγαινε σε γιατρο. αν ειναι τοσο εντονοι οι πονοι τι αλλο να κανεις ? να περασουν μονοι τους δε προκειται, εκτος αν θες να το παλεψεις...

με τα υπολοιπα δυστυχως συμφωνω και ζω κι εγω μια τραγωδια στο περιβαλλον εδω, τρελη καταπιεση απο γονεις, κι εχω φτασει στα ορια μου ή να θελω να αυτοκτονισω ή να τους σκοτωσω.

η ζωη ειναι ωραια οταν ξερεις να τη ζεις, απλα εδω περα και λογο χρεωκοπιας καταντησε εφιαλτης κι ανουσια.

[jimmaster]

δεν είναι δύσκολη η ζωή! Εμείς αρνούμαστε ν' αλλάξουμε, για ν' αλλάξει κι όλ' αυτό που τελικά μας περιβάλλει!
Ενώ όλα πήγαιναν καλά, γιατί έχεις ξαφνικά υποτροπή?
Μήπως λοιπόν κολλάς στο παρελθόν κι επόμενο είναι να νιώθεις δυσάρεστα, γιατί ξανά φαίνεται ότι η σκέψη δυσλειτουργεί
κι έτσι έχεις αρνητικά συναισθήματα? Με τί ασχολείσαι αυτό το διάστημα? Κάνεις και κάτι για σένα και που να σ' ευχαριστεί?

Ε πηγαιναν καλα... κοιτα... Εγω βασικα πιστευω η ριζα των προβληματων ειναι το σεξουαλικο. Σκεφτομαι πως αργησα παρα παρα πολυ στη ζωη μου να κανω σεξ πρωτη φορα και αυτο με κανει να νιωθω πως πεταξα τη ζωη μου στα σκουπιδια. Επιπροσθετως, ανακαλυψα πως μαλλον ειμαι αμφιφυλοφιλος, κατι το οποιο ομως δεν εχω τα κοτσια να δοκιμασω για να επιβεβαιωσω. Επισης, ενω ξερω οτι πρεπει πασει θυσια να βρω δουλεια, δεν εχω την δυναμη να βγω απ το καβουκι μου. Φοβαμαι να αντιμετωπισω τον κοσμο. Τοσο καιρο μακρυα απο τα πραγματα φοβαμαι οτι ο κοσμος θα εχει γιγαντωθει σε κατι αμειληκτο που θα με φαει ζωντανο. Ξερω οτι ακουγεται παραλογο αυτο που λεω, ομως εκτος απο καταθλιψη ειμαι σιγουρος οτι πασχω απο καποια μορφη κοινωνικης φοβιας. Και πιστευω εχει την ριζα του στο οτι δεν ειμαι αληθινος αντρας και φοβαμαι να ανταγωνιστω τους οριτζιναλ. Ασχετα αν ειμαι πιο εξυπνος, πιο δυνατος και πιο εμφανισιμος απο τον μεσο ορο. Νιωθω το βαρος του κοσμου πολυ εντονο στις πλατες μου.

[jimmaster]

δεν φοβασαι μην αρρωστησεις, για να πονας εισαι ηδη αρρωστος. εκδηλωσε το και πηγαινε σε γιατρο. αν ειναι τοσο εντονοι οι πονοι τι αλλο να κανεις ? να περασουν μονοι τους δε προκειται, εκτος αν θες να το παλεψεις...

με τα υπολοιπα δυστυχως συμφωνω και ζω κι εγω μια τραγωδια στο περιβαλλον εδω, τρελη καταπιεση απο γονεις, κι εχω φτασει στα ορια μου ή να θελω να αυτοκτονισω ή να τους σκοτωσω.

η ζωη ειναι ωραια οταν ξερεις να τη ζεις, απλα εδω περα και λογο χρεωκοπιας καταντησε εφιαλτης κι ανουσια.

Τελικα οταν το διαβαζω να το λενε αλλοι, δλδ την παραιτηση απο τη ζωη χτυπανε μεσα μου συναγερμοι. Δλδ οτι οχι εχεις αδικο και πρεπει πασει θυσια να παλεψεις για το αντιθετο. Απλα συνηθως περναει μια περιοδος που βρισκεις τις δυναμεις σου και παιρνεις τα πανω σου. Εγω τωρα ειμαι σε αυτη την φαση, με την πιο ασχημη και σκληρη μορφη της πιστεψε με. Ομως πιστευω ακραδαντα μεσα μου πως θα ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΜΠΟΥΛΟ καποια στιγμη. Πρεπει να γινει ρε παιδι.... Δεν γινεται....δλδ εμεις κατουρησαμε στο πηγαδι δεν καταλαβα....

[jimmaster]

Jim σκέψου οτι δεν έχεις μια μικρο-κάμερα μέσα στο σπίτι του καθενός, για να ξέρεις τι περνάει, πολλώ δε μάλλον δεν έχεις μια "κάμερα" μες στη ψυχή του κάθε ενός. Σταμάτα να συγκρίνεσαι με τους άλλους, οτι όλα τα έχουν βρει εύκολα και οτι έχουν ένα μυστικιστικό-τελετουργικό τρόπο να ξεπερνούν τα ανυπέρβλητα εμπόδια που εσύ συνεχώς συναντάς στο διάβα της ζωής σου. Είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις, σε βυθίζει περισσότερο, όπως και εμένα. Και αν δεν μπορείς να πάρεις το ρίσκο να δοκιμάσεις πράγματα φοβούμενος την αποτυχία, την απόρριψη και το πλήγωμα, ζήτα βοήθεια. Το ξέρω οτι είναι δύσκολο να δεχτείς οτι είσαι ευάλωτος και αδύναμος και να αναζητήσεις βοήθεια, προσπάθησε όμως.

Αυτο ειναι ενα αδυνατο σημειο μου. Δεν μπορω να αγνοησω τον υπολοιπο κοσμο και να αδιαφορησω. Απλα δεν μου ειναι δυνατον. Ιδιαιτερα στην φαση αυτη που η αυτοεκτιμηση μου ειναι καταβαραθρωμενη. Ισως ειναι ενας τροπος ακομα για να βασανιζω τον εαυτο μου. Απλα δεν ξερεις τα παντα για μενα. Πολλες φορες οι συγκριση ειναι τραγικη. Βλεπω ακομη και εφηβους να ειναι πιο χαλαροι, εμπειροι και περπατημενοι απο μενα και απορω τι στο καλο συνεβη στην γαμημενη τη ζωη μου και γαμηθηκε ετσι.....

Ειναι μεγαλο το δραμα μου φιλε... Αστα

[deleted-member30-03]

σε κολλημενες καταστασεις σαν αυτη που ζουμε τωρα στην ελλαδα, το μονο που μπορεις να κανεις ειναι υπομονη. βεβαια ποσο να αντεξει ενας ανθρωπος χωρις δουλεια, χωρις σχεση, χωρις καπου να μπορει να ξεδινει να εκφραζεται ελευθερα και να νιωθει ανετα ? γι'αυτο οι περισσοτεροι ειναι μεστη καταπιεση και με ψυχολογικα. κι εγω μια απ'τα ιδια, ανεργος μονιμως στην απεξω, εχω θεσει οριο στον εαυτο μου τα 30. μετα αν δεν αλλαξει τπτ, δεν χρειαζεται συνεχεια. αλλα μεχρι τοτε κανω οτι μπορω για να ξεχνιεμαι οπως οπως. βρες κατι κι εσυ να ασχολεισαι, να σου φτιαχνει η διαθεση. ακομα και αν δε τα εκτιμανε οι αλλοι, πχ μουσικη ή οτιδηποτε σε κανει καλυτερα. βρες τι σε χαροποιει και ξεχνα τους κανονες και τα πρεπει, για σενα ζεις οχι για τους υπολοιπους.

[jimmaster]

σε κολλημενες καταστασεις σαν αυτη που ζουμε τωρα στην ελλαδα, το μονο που μπορεις να κανεις ειναι υπομονη. βεβαια ποσο να αντεξει ενας ανθρωπος χωρις δουλεια, χωρις σχεση, χωρις καπου να μπορει να ξεδινει να εκφραζεται ελευθερα και να νιωθει ανετα ? γι'αυτο οι περισσοτεροι ειναι μεστη καταπιεση και με ψυχολογικα. κι εγω μια απ'τα ιδια, ανεργος μονιμως στην απεξω, εχω θεσει οριο στον εαυτο μου τα 30. μετα αν δεν αλλαξει τπτ, δεν χρειαζεται συνεχεια. αλλα μεχρι τοτε κανω οτι μπορω για να ξεχνιεμαι οπως οπως. βρες κατι κι εσυ να ασχολεισαι, να σου φτιαχνει η διαθεση. ακομα και αν δε τα εκτιμανε οι αλλοι, πχ μουσικη ή οτιδηποτε σε κανει καλυτερα. βρες τι σε χαροποιει και ξεχνα τους κανονες και τα πρεπει, για σενα ζεις οχι για τους υπολοιπους.

Εγω εχω και ενδιαφεροντα σαν αυτα που λες και σχεση ειχα. Ομως το αγχος μου και η σκατα διαθεση με απομακρυναν απο ολα αυτα. Με την σχεση μου ειχα προβληματα και δε με καλυπτε και σεξουαλικα 100% επισης τα αλλα μου ενδιαφεροντα πλεον δεν μου δινουν πολλη χαρα γιατι το μυαλο μου ειναι κολλημενο στις υποχρεωσεις μου....

[Σάτυρος]

Καλημερα ρε παιδια.

Ειμαι πολυ απογοητευμενος με τον εαυτο μου κυριως. Βιωνω εντονα καταθλιπτικα συμπτωματα και ποναει ολο μου το κορμι. Εδω και δυο εβδομαδες η μεση μου κι ο αυχενας μου βρισκονται σε μαυρο χαλι. Επισης συνοδευονται απο τρομερο αγχος και καψιμο στο στομαχι... Φοβαμαι μην αρρωστησω...

Ανεργια, ελλειψη ενεργειας να παω τη ζωη μου πιο περα, ασχημος σχεδον σπασμωδικος χωρισμος... Ο φοβος οτι εχω χασει πολυτιμο χρονο και η αρνηση μου να αποδεχτω οτι μεγαλωνω κι οτι περασα τοσα χρονια της ζωης μου στην αβεβαιοτητα και την ελλειψη του εαυτου μου με εχουν γονατισει...!!! Νιωθω σαν να μην εχω ζησει τη ζωη μου και πως συνεχως εμπιπτω σε κανονες, στανταρ αλλων, κοινωνικες πιεσεις...Εχουν ριζωθει τοσο μεσα μου που και το γεγονος οτι μαλλον ειμαι αμφισεξουαλικος με εχουν βυθισει σε μια θαλασσα αμφιβολιας και κολληματος... Γιατι αλλοι δεν το βλεπουν ετσι...? Δεν καταλαβαινω...Ενω εχω ολα τα εχεγγυα γιατι βλεπω αλλους να παιρνουν τη ζωη στα χερια τους, να ειναι αυθορμητοι, να εχουν ενεργεια..? Μια ζωη ετσι ημουν... με μισω βαθια γιαυτο... Θα αλλαξω ποτε? Θα γινω φυσιολογικος ανθρωπος??

Ειναι και η συμβιωση με τους γονεις που με εχει τρελανει!!! Δεν αντεχεται αλλο... Δεν μπορειτε να φανταστειτε για τι πρηξιμο μιλαμε... Εγω να ειμαι στα ορια της αυτοκτονιας και το περιβαλλον μου να γινεται ολο και πιο πιεστικο!!! Τι θα γινει? ΠΟΥ θα παει ολο αυτο?? Φοβαμαι μην χασω καθε ελεγχο και καταληξω σε τρελαδικο αληθεια!!

Μου ρχεται να ξεσπασω σε κλαματα...φοβαμαι, τσατιζομαι και υποφερω παρα πολυ.! Ακομα και αυτο το μυνημα να γραψω θελει πολυ κοπο γιατι η μεση κι ο αυχενας μου με εχουν τρελανει στον πονο!!!!

(((( Γιατι ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΠΟΥΤΑΝΑ Η ΖΩΗ??? ΓΙΑΤΙΙΙ???

Για μια στιγμη νομιζα οτι ισως εγραψα εγω ο ιδιος το μηνυμα σου. (μονο που δεν ειμαι αμφι ;P )
Εχε υποψην οτι αυτα που νοιωθεις τα νοιωθουν κ αλλοι, κατι ακομα, το γεγονος οτι το μοιραστικες φανταζομαι σε εκανε να φυγει ενα μερος του "βαρους" απο πανω σου... Σωστα ?

[deleted-member30-03]

Εγω εχω και ενδιαφεροντα σαν αυτα που λες και σχεση ειχα. Ομως το αγχος μου και η σκατα διαθεση με απομακρυναν απο ολα αυτα. Με την σχεση μου ειχα προβληματα και δε με καλυπτε και σεξουαλικα 100% επισης τα αλλα μου ενδιαφεροντα πλεον δεν μου δινουν πολλη χαρα γιατι το μυαλο μου ειναι κολλημενο στις υποχρεωσεις μου....

αν ηταν μονο λογο αγχους και διαθεσης θα μπορουσες να απευθυνθεις σε γιατρο, να σου γραψει αντικαταθληπτικα και αγχωλυτικα να ησυχασεις. δε ξερω ποιες ειναι αυτες οι υποχρεωσεις που δε σε αφηνουν να ευχαριστηθεις, ειπες οτι εισαι ανεργος. λογικα λογο διαθεσης κι αβεβαιοτητας προβληματιζεσαι, ισως σκεφτεσαι πολυ το μελλον, κι επειδη εδω ειναι σκατα τα πραγματα αγχωνομαστε οτι πρεπει να κανουμε κατι γρηγορα να βολευτουμε, πρωτου χειροτερεψουν. ολοι ομως ειμαστε σε αυτη τη φαση της ανησυχιας λιγο πολυ, ετσι οντως δεν ευχαριστιομαστε ουτε το παρον, γι'αυτο μοιαζουν ολα κολλημενα. αν ειχες σχεση και τη χαλασες νομιζω πως δεν ηταν καλο αυτο. ακομα κι αν δε σε καλυπτε, θα μπορουσες να κρατησεις επαφη, εστω για παρεα να βλεπεις εναν ανθρωπο να ξεσκας λιγο απ'τους γονεις ή και για τις αναγκες σου να ξεδινεις αντι να τρεχεις σε μπουρδελα. δεν χρειαζεται να ειμαστε απολυτοι με τις επιλογες που κανουμε, ενας ανθρωπος μπορει να ειναι στη ζωη μας για παραπανω απο εναν λογο. ας τους αφησουμε την ελευθερια να εκφραστουν οπως θελουν, και χρησιμοποιησε τους προς οφελος σου. το ιδιο απολυτοι δε χρειαζεται να ειμαστε με τον εαυτο μας. η ζωη δεν ειναι μονο υποχρεωσεις, κανονες και πρεπει. βρες τι σε χαροποιει περισσοτερο και ψαξτο καλυτερα.

[Karisha]

Περασα ακριβως την ιδια φαση με εσενα τον περασμενο χρονο. Πατος φιλε Στο ψυχολογικο τομεα δεν εχω να σου πω κατι να σε βοηθησει,εισαι πολυ εξυπνος και ολα τα λογια ειναι περιττα. Εμενα μου αφησε και φθορες στο σωμα και στο προσωπο,τοσο σκληρη ηταν.. Ολη μερα ειχα τρομερες ημικρανιες που συνοδευονταν με απιστευτα δυνατες συσπασεις στο στομαχι και ανα 10 λεπτα πηγαινα στο μπανιο για εμετο. Αλλα δεν ειχα τιποτα να κανω εμετο,μιας και δεν ετρωγα τιποτα... Μια φρικη,κολαση πες το οπως θελεις,δε θελω να το θυμαμαι... Ειχα και ολα τα ψυχοσωματικα που εχεις εσυ. Μακαρι να μπορουσα να σε βοηθησω αλλα δεν ξερω πως...

[μαρκελα]

Ε πηγαιναν καλα... κοιτα... Εγω βασικα πιστευω η ριζα των προβληματων ειναι το σεξουαλικο. Σκεφτομαι πως αργησα παρα παρα πολυ στη ζωη μου να κανω σεξ πρωτη φορα και αυτο με κανει να νιωθω πως πεταξα τη ζωη μου στα σκουπιδια. Επιπροσθετως, ανακαλυψα πως μαλλον ειμαι αμφιφυλοφιλος, κατι το οποιο ομως δεν εχω τα κοτσια να δοκιμασω για να επιβεβαιωσω. Επισης, ενω ξερω οτι πρεπει πασει θυσια να βρω δουλεια, δεν εχω την δυναμη να βγω απ το καβουκι μου. Φοβαμαι να αντιμετωπισω τον κοσμο. Τοσο καιρο μακρυα απο τα πραγματα φοβαμαι οτι ο κοσμος θα εχει γιγαντωθει σε κατι αμειληκτο που θα με φαει ζωντανο. Ξερω οτι ακουγεται παραλογο αυτο που λεω, ομως εκτος απο καταθλιψη ειμαι σιγουρος οτι πασχω απο καποια μορφη κοινωνικης φοβιας. Και πιστευω εχει την ριζα του στο οτι δεν ειμαι αληθινος αντρας και φοβαμαι να ανταγωνιστω τους οριτζιναλ. Ασχετα αν ειμαι πιο εξυπνος, πιο δυνατος και πιο εμφανισιμος απο τον μεσο ορο. Νιωθω το βαρος του κοσμου πολυ εντονο στις πλατες μου.

Μπορούν να συνεχίσουν να πηγαίνουν καλά τα πράγματα, όπως ανθρώπινο είναι να έχουμε και πισωγυρίσματα.., όμως ελέγχουμε ξανά την φοβική σκέψη, την καθυστερούμε ή και την σταμάταμε για ν' αποφεύγουμε έτσι τα έντονα αρνητικά συναισθήματα.
Το μυστικό είναι ν' αρχίσεις να παρατηρείς τον τρόπο που σκέφτεσαι. Κι επειδή πράγματι είσαι αρκετά έξυπνος σκέψου πως θα έλυνες ένα οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζεις, γιατί ό,τι ισχύει για τ' άλλα, τα καθημερινά μας θέματα ισχύει και για τα ψυχολογικά. Δλδ για να δώσουμε λύσεις ψάχνουμε το αίτιο.
Εσύ λες είναι το σεξουαλικό. Αν ήταν, ήδη θα είχες προχωρήσει σε σχέση με άντρα.. Άρα δεν είναι προφανώς το σεξουαλικό.΄
Επίσης, δεν ισχύει το ότι δεν μπορείς ν' αντιμετωπίσεις τον κόσμο. Μάλλον υποτιμάς τον εαυτό σου με υποθετικά σενάρια φαντασίωσης, ενώ κατά βάθος είμαι σίγουρη, ότι πιστεύεις πως διαθέτεις όλο το δυναμικό για ν' ανταπεξέλθεις σε κάθε περίσταση.

υ.γ. αν σ' ενδιαφέρει υπάρχουν και βιβλία αυτοβοήθειας για προσωπική προσπάθεια!

[jimmaster]

Για μια στιγμη νομιζα οτι ισως εγραψα εγω ο ιδιος το μηνυμα σου. (μονο που δεν ειμαι αμφι ;P )
Εχε υποψην οτι αυτα που νοιωθεις τα νοιωθουν κ αλλοι, κατι ακομα, το γεγονος οτι το μοιραστικες φανταζομαι σε εκανε να φυγει ενα μερος του "βαρους" απο πανω σου... Σωστα ?

Aν δεν ημουν αμφι... (ελπιζω οχι γκει) δεν νομιζω να ημουν εδω και να εγραφα. Διοτι η σεξουαλικοτητα και οτι αυτη συνεπαγεται σε αυτη την κωλοκοινωνια δεν αλλαζει με τπτ. Ποτε των ποτων και στον αιωνα τον απαντα.... Ολα τα αλλα (πλην των ανιατων ασθενειων) λυνονται και τα θεωρω κουραφεξαλα

[deleted-member30-03]

Περασα ακριβως την ιδια φαση με εσενα τον περασμενο χρονο. Πατος φιλε Στο ψυχολογικο τομεα δεν εχω να σου πω κατι να σε βοηθησει,εισαι πολυ εξυπνος και ολα τα λογια ειναι περιττα. Εμενα μου αφησε και φθορες στο σωμα και στο προσωπο,τοσο σκληρη ηταν.. Ολη μερα ειχα τρομερες ημικρανιες που συνοδευονταν με απιστευτα δυνατες συσπασεις στο στομαχι και ανα 10 λεπτα πηγαινα στο μπανιο για εμετο. Αλλα δεν ειχα τιποτα να κανω εμετο,μιας και δεν ετρωγα τιποτα... Μια φρικη,κολαση πες το οπως θελεις,δε θελω να το θυμαμαι... Ειχα και ολα τα ψυχοσωματικα που εχεις εσυ. Μακαρι να μπορουσα να σε βοηθησω αλλα δεν ξερω πως...

Karisha νομιζω εχουμε ξανακανει παρομοια συζητηση. ολα ξεκιναν απ'το περιβαλλον, οταν ειναι καταπιεστικο, οταν δε καλυπτεις ουτε τις αναγκες σου, λογικο ειναι να γινεις χαλια. ο μονος τροπος που μπορει να βοηθηθει κι αυτος λοιπον πιστευω οτι ειναι αποκτωντας λιγη παραπανω ανεξαρτησια. δυστυχως στο ελλαδισταν χρεωκοπησαμε και πλεον ειμαστε αναγκασμενοι να ζουμε με τους γονεις μεχρι να πεθανουν. ακομα και δουλεια να βρει κανεις, δεν τον φτανει ενας μισθος να τα βγαζει περα. αν ειχε δικο του χωρο, και σεξουαλικες να ειναι οι ανησυχιες του θα εκανε οτι ηθελε, να δοκιμασει επιτελους, να καταληξει καπου και να ησυχασει. τωρα ομως με τη καταπιεση των γονιων, τι να κανει ?