παλεύοντας στα κύματα

Πισω στο θεμα μας τωρα…
Ο Μαριος μου ειπε πως το Σαββατο θα παρει ένα ταξι και θα ερθει στα μερη μου.
Εχω κατααγχωθει και ο λογος δεν είναι μονο η αναστατωση που μου προκαλει η παρουσια του.
Είναι και το ότι όταν βγαινω εξω δεν αντεχω την αγοραφοβια μου και πινω.
Διαφοτερικα δεν μπορω να αντεξω το «εξω» παρα μονο για μιση ωρα.
Και με κοπελα να βγαινα τα ιδια θα σας ελεγα.
Από τη μια σκεφτομαι ότι αν πιω:
θα τον ρωταω πολύ προσωπικα πραγματα όπως συνεβει τις προηγουμενες φορες που βγηκαμε και θα «του την πεφτω» ενώ εκεινος δεν είναι ετοιμος για κατι τετοιο.
Από την άλλη σκεφτομαι ότι αν δεν πιω θα με πιασει κριση πανικου και θα εχει κανει τοσα χιλιομετρα για να με δει,ενώ εγω θα εχω την επιθυμια να φυγω τρεχοντας πανω στο μισαωρο.
Τι σκατα να κανω?

πηρα τηλεφωνο τον Μαριο και του ειπα αυτα που σας ειπα παραπανω.
μου απαντησε "αν ειναι να σου δημιουργει τοση υπερενταση η παρουσια μου και να καταφευγεις στο αλκοολ που σου κανει κακο,μπορουμε να τα λεμε για καποιο διαστημα τηλεφωνικως και αφου προχωρησει η θεραπεια σου,να αρχισουμε να βγαινουμε χωρις να πινεις"

με συγγινησε αφανταστα αυτη η φραση του.
την βρηκα τρομερα ωριμη και τρομερα αλτρουιστικη.

ευγνωμονω τον Θεο που μου εστειλε αυτον τον υπεροχο ανθρωπο στη ζωη μου,ασχετα με το που θα καταληξει αυτη η ιστορια.
δεν ειναι ψυχουλα?

πολυ ωριμο εκ μερους του!!!! φοβερος!!!!

Μμ, πολύ βολικό μου φαίνεται όλο αυτό το δίλημμα. Ευνοεί την κατανάλωση ποτού. Είσαι βέβαιη πως δεν είναι μία καλή εφεύρεση για να πιεις?
Πχ, χρειάζομαι σχέση. Ναι, αλλά για να έχω σχέση πρέπει να βγω από το σπίτι. Και να μένω και παραπάνω από μισή ώρα έξω. Άρα???
Άρα πίνω για να αντέξω παραπάνω από μισή ώρα.

Όταν πας στην ψυχολόγο σου πόση ώρα είσαι συνολικά έξω? Μήπως παραπάνω από μισή?
Για να πας στην ψυχολόγο σου πίνεις?

Ρειν,
οταν η ψυχολογος μου,μου εκανε την ιδια ερωτηση με σενα της απαντησα "γιατι στο γραφειο σου νιωθω ασφαλης".
με τον Μαριο ειναι τελειως διαφορετικα.
μου ξυπναει ανασφαλειες-χωρις εννοειται να φταιει εκεινος για αυτο-που για να τις "αντεξω" πινω.
ολο αυτο το "παιχνιδι" με τα υπονοουμενα δεν θα μπορουσα ποτε να το κανω χωρις την καταναλωση του αλκοολ.
δεν ξερω αν σου λεει κατι αυτο,αλλα οταν ημουν στο κεντρο παλι του πετουσα υπονοουμενα χωρις να εχω πιει.
γιατι ενιωθα και εκει ασφαλης.
νομιζω πως καταλαβαινεις πολυ καλα πως το θετω.

συμπερασμα----> ή βρισκω εναν ψυχολογο/ψυχιατρο/κοινωνικο λειτουργο για να κανω δεσμο μαζι του ή προτεινω στην ψυχολογο μου να ερχεται και κεινη στις εξοδους μου με τον Μαριο(πλακα πλακα κατι τετοιο γινεται για θεραπευτικους λογους στο κεντρο,αλλα ασε...ας μην τα θυμαμαι καλυτερα...)

εγω προτεινω να μη σκεφτεσαι τι θα κανεις κ τι θα πεις κ αν θα πιεις η δεν θα πιεις μπυρα ! ασχολησου με το τι θα βαλεις, πως θα κανεις τα μαλλια σου, κανε κ καμμια μασκα, κλπ.
Απιστευτος ο Μαριος.,ομως κ εσυ εισαι απιστευτη, εννοω σπανια παιδια, γιαυτο αμελι ,αφου ειναι γνησια τα αισθηματα σου για τον Μαριο , εκφρασου αληθινα, με τη ψυχη σου ,που λενε!( αν κ νομιζω οτι αυτο κανεις, μη καλουπωνεσαι κ μη βαζεις ταμπελες ουτε σε σενα ουτε στον Μαριο)

Amelie,

τί ειχε το κεντρο που σε εκανε να νιωθεις ασφαλης? ή το γραφειο της ψυχολογου? ηταν οι ανθρωποι? ηταν ο χωρος που ειχε κατι? θες να πεις κατι πανω σ αυτο...?

υγ. κατα τα αλλα θα συμφωνησω με το κατερινακι. Ασε τις σκεψεις κ το προγραμμα τί θα κανεις, τί θα πεις, με τί θα νιωσει ασχημα ο Μαριος κ πώς θα σαι εσυ. Ασχολησου σημερα με σενα, με πιο αναλαφρα πραγματα που αφορουν ενα τετοιο ραντεβου. που σου φερνουν χαμογελο κ σου θυμιζουν οτι εισαι γυναικα. αμα θελεις καμια προταση για μασκουλες κ τετοια θα χαρω να σου πω....:):)

Quote:

---

Originally Posted by katerinaki

εγω προτεινω να μη σκεφτεσαι τι θα κανεις κ τι θα πεις κ αν θα πιεις η δεν θα πιεις μπυρα ! ασχολησου με το τι θα βαλεις, πως θα κανεις τα μαλλια σου, κανε κ καμμια μασκα, κλπ.
Απιστευτος ο Μαριος.,ομως κ εσυ εισαι απιστευτη, εννοω σπανια παιδια, γιαυτο αμελι ,αφου ειναι γνησια τα αισθηματα σου για τον Μαριο , εκφρασου αληθινα, με τη ψυχη σου ,που λενε!( αν κ νομιζω οτι αυτο κανεις, μη καλουπωνεσαι κ μη βαζεις ταμπελες ουτε σε σενα ουτε στον Μαριο)

---

σ'ευχαριστω πολυ γλυκια μου για το υπεροχο σου μηνυμα.
ειλικρινα με αγγιξε βαθεια στην ψυχη μου.
και συ εισαι σπανιο παιδι ομως!!!:)

Quote:

---

Originally Posted by Sofia

Amelie,
τί ειχε το κεντρο που σε εκανε να νιωθεις ασφαλης? ή το γραφειο της ψυχολογου? ηταν οι ανθρωποι? ηταν ο χωρος που ειχε κατι? θες να πεις κατι πανω σ αυτο...?

---

Σοφια μου,

η προηγουμενη ψυχολογος μου,μου δημιουργουσε ενα αισθημα ασφαλειας,ηρεμιας και εμπιστοσυνης.
το ιδιο συμβαινει και με την τωρινη.
θελεις η ιδιοτητα τους?
θελεις η προσωπικοτητα τους?
θελεις η καλοσυνη τους?
μαλλον ολα μαζι.

περα απο αυτο στο κεντρο ενιωθα ανετα γιατι πρωτον ερχομουν σε επαφη με ατομα που ειχαν και κεινα ψυχολογικα προβληματα και ενιωθα οτι δεν ειμαι η μονη που υποφερει και εκτος αυτου καναμε πολυ ενδιαφερουσες δραστηριοτητες.
θα μου πεις βεβαια.....αυτο συμβαινει και με τον Μαριο(εννοω το οτι συμπασχουμε),επομενως γιατι να με αγχωνει η παρουσια του?
μεταξυ αλλων με αγχωνει και το οτι βρισκομαστε σε εξωτερικο χωρο (λογω αγοραφοβιας).
εδω και πολλα χρονια αισθανομαι καλα εξω μονο οταν ειμαι σε κινηση (π.χ. για ψωνια).
η ιδεα της καφετεριας με αγχωνει σε υπερβολικο σημειο.
ειναι πιο σφαιρικο το προβλημα μου.
δεν εστιαζεται μονο στον Μαριο.
και κοπελα να ηταν ο Μαριος παλι θα ειχα προβλημα.
αν ηταν μαζι μου και καποια ειδικος (υποθετικα μιλωντας),αν πηγαινε να με πιασει κατι σαν κριση πανικου,πιστευω θα με καλμαριζε.

Καλησπερα Αμελι,

ναι καταλαβα.Ομως για δες: περα απο την προσωπικοτητα του αλλου,απο την ιδιοτητα, την καλοσυνη τους....ειναι και η εμπιστοσυνη που δειχνεις οταν αναγνωριζεις αυτα τα χαρακτηριστικα κ αισθανεσαι ασφαλης, σωστα? Αρα αν υποθεσουμε οτι θα εισαι με τον Μαριο, που θεωρεις οτι ειναι ενα καλο ατομο, που εχει κ αυτος τα θεματα του, που σε κανει να νιωθεις οτι δεν ειναι απο εναν αλλο κοσμο που δεν εχει ιδεα απο ψυχικες παθησεις εχεις εξασφαλισμενες 2 στις 3 σημαντικες προυποθεσεις για να συνυπαρξεις με καποιον. Παραδειγμα: μπορεις να μιλησεις μαζι του για οτι αφορα την παθηση σου, για τις ψυχολογους αν θελησεις, για καποιο αλλο θεμα δικο σου, χωρις να νιωθεις οτι μιλας κινεζικα. Απο την αλλη, αν νιωσεις ασχημα στην καφετερια μπορεις να του πεις οτι νιωθεις αβολα και να αντιπροτεινεις να πατε μια χαλαρη βολτιτσα (τωρα που ο καιρος φτιαχνει...).Χωρις να βρισκεις ακυρες δικαιολογιες για να μη χαλασεις την οποια εικονα σου...

Πιστευω πώς αν ξερεις εκ των προτερων πώς εχεις επιλογες στην εξοδο σου, θα αποφυγεις την οποια κριση πανικου. Που κι αν ερθει, δεν χαλασε κι ο κοσμος, εφοσον εισαι με καποιον που μπορεις να του πεις πώς εισαι χωρις να φοβασαι οτι θα σε παρεξηγησει.

Αμελί, το θέμα είναι, αν αυτός δεν έχει ανάγκη να πάει βαθύτερα, ή να μιλήσει πιο προσωπικά, γιατί εσύ να προκαλείς τη συζήτηση επί προσωπικού?
Ή το άλλο, να πίνεις για να του την πέφτεις, όπως είπες. Σου ζήτησε να του την πέσεις? Θέλω να πω, γιατί να γεννιούνται θέματα από το πουθενά, ενώ αν δώσεις χρόνο και χαλαρότητα, μπορεί να ωριμάσει και η δική του ανάγκη να πάει βαθύτερα, ή να στην πέσει αυτός (για αλλαγή). Μήπως έχεις στο νου σου συγκεκριμένο τύπο συμπεριφοράς σε ραντεβού και τον ακολουθείς, δίχως να σέβεσαι τους ρυθμούς και τις διαθέσεις του Μάριου? Φαίνεται ευαίσθητος μεν, αλλά όχι τόσο αγχωμένος όσο εσύ, εκμεταλλεύσου τη διαφορά σας αυτή, όχι για να πιεστεί αυτός,αλλά να χαλαρώσεις εσύ.:)

ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΤΡΟΜΕΡΑ ΕΥΣΤΟΧΕΣ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΥΦΥΕΙΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΑΛΛΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΑΙ ΔΙΣΕΠΙΛΥΤΑ ΕΩΣ ΑΝΕΠΙΛΥΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ(ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΣΧΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ,ΤΩΝ "ΞΕΣΗΚΩΜΑΤΩΝ" ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΚΟΟΛ) ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΩ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΣΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΣΑΣ.
ΠΕΡΑΣΑ ΜΙΑ ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΝ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΟ ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΘΑ ΕΔΙΝΑ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ.
ΟΤΑΝ ΝΙΩΣΩ ΕΤΟΙΜΗ ΚΑΙ ΠΙΟ ΗΡΕΜΗ ΘΑ ΣΑΣ ΕΞΗΓΗΣΩ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.(ΑΝ ΥΠΑΡΧΩ)
ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΗ.
ΝΙΩΘΩ ΤΡΟΜΕΡΗ ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΦΕΡΘΕΙ ΤΡΟΜΕΡΑ ΑΔΙΚΑ.

ΛΟΙΠΟΝ ΤΩΡΑ ΝΙΩΘΩ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΣΑΣ ΕΞΗΓΗΣΩ ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΝEΒΗ ΧΘΕΣ.
Η ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΙΚΑ ΜΟΥ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ΠΩΣ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ Η ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΛΥΨΗ.
ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΩ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΩ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ.
ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ ΠΕΡΙΠΟΥ 500 ΕΥΡΩ ΤΟΝ ΜΗΝΑ.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΚΥΨΕ,ΜΕ ΕΦΕΡΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ:

1)ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ,Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΜΙΑ ΛΥΣΗ.

2)ΜΕ ΤΗΝ ΟΞΕΙΑ ΤΣΙΓΚΟΥΝΙΑΣΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΜΟΥ,ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΟΥ ΔΗΛΩΣΑΝ ΟΤΙ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΣΟΝ ΑΠΟ
ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ(ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥΣ).

3)ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΑΠΟΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΟ(ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΝΑ ΓΡΑΦΤΩ ΩΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟ ΜΕΛΟΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΑΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΝ ΠΕΡΝΟΥΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΒΓΑΖΑΝ ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ ΑΝΩ ΤΟΥ 67%,ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ.)

4)ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΩΛΟΚΡΑΤΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΩΣ ΧΩΡΑ.

ΕΨΑΞΑ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΟΥ ΒΓΑΛΟΥΝ ΒΙΒΛΙΑΡΙΟ ΙΚΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΚΑΡΤΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ 703 ΕΝΣΗΜΑ,ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΙΓΟΥΡΟ.

Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΟΥ ΕΠΑΨΕ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΘΕΙ ΠΙΑ.("WE ONLY LIVE ONCE")
I DONT WANT TO LIVE ANY MORE.
I JUST WANT TO "LEAVE".
AS SOON AS POSSIBLE.

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ,ΟΣΟΥΣ ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΕΙΤΕ ΔΗΜΟΣΙΑ,ΕΙΤΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ.
ΕΠΙΤΡΕΨΤΕ ΜΟΥ ΝΑ ΣΤΕΙΛΩ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΗΝ ΣΟΦΙΑ,ΠΟΥ ΜΕ ΤΑ ΣΟΦΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΑ,ΤΗΝ ΕΥΦΥΙΑ,ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΤΗΣ,ΤΗΝ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΨΥΧΗΣ ΤΗΣ ΜΟΥ ΣΤΑΘΗΚΕ ΣΑΝ ΚΕΡΙ ΑΝΑΜΜΕΝΟ.

ΑΜΕΛΙ(ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΜΕ ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΙΩΑΝΝΑ)

Αμελί μου χαλάρωσε,σίγουρα υπάρχει λύση.

Καταρχάς,γνώμη μου είναι να περάσεις επιτροπή. Δε χρειάζεται η άδεια των γονιών σου!Θα παίρνεις και τη σχετική οικονομική βοήθεια αλλά μπορεί να προβλέπεται παράταση κιόλας απ'το ικα σ'αυτήν την περίπτωση.
Αλήθεια την προβλεπόμενη παράταση για σοβαρές ασθένειες την πήρες? Στο λέω γιατί εγώ είμαι σε παράταση τώρα
αλλά
επειδή δεν καλύπτομαι για άλλες ασθένειες αυτές τις μέρες θα βγάλω βιβλιάριο αποροίας.Αυτό το έψαξες?

Όσο για την ανεργία και τα προβλεπόμενα ένσημα, είναι λίγα για να σου δοθεί ασφάλεια ίκα(το έχω ψάξει)

Πάντως δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχει λύση.
Είπαμε υπολειτουργούν πολλά πράγματα στη χώρα μας αλλά τα βασικά καλύπτονται, όπως πχ τα φάρμακα σε σοβαρές ασθένειες, με τον α ή β τρόπο.

Κρίμα αν δε σου συμπαραστέκονται οι γονείς σου σε ένα τόσο σοβαρό θέμα αλλά θα το παλέψεις έστω μόνη.
Θα διεκδικήσεις και θα απαιτήσεις τα δικαιώματά σου. Εδώ μιλάμε για ζήτημα υγείας....

Παρόλα αυτά ακόμα κι αν δεν έβρισκες λύση (που προσωπικά αποκλείω) ο πατέρας σου θα διέθετε τελικά το ποσό, μην λαβαίνεις σοβαρά την κρίση απαισιοδοξίας του! Τόσα χρόνια σε στηρίζει οικονομικά για γιατρούς κλπ, έτσι θα το έκανε και τότε. Απλά πιστεύω πως αντέδρασε σπασμωδικά και πιο πολύ αγανακτισμένος με την κατάσταση.

Άντε, και μην ακούω ότι δε θες να ζεις και τα λοιπά !!!! Κοίτα να ηρεμήσεις. Για τίποτα μα τίποτα δεν αξίζει να αρνείσαι τη ζωή σου, πόσο μάλλον για ένα θέμα που έχει λύση.

Σε φιλώ. Και πολλές αγκαλίτσες...

Ελπίζω να σ'ακούσω πιο αισιόδοξη σύντομα!

Αρσι μου,
απο τοτε που σταματησα να εργαζομαι(εδω και μια πενταετια),επερνα την παραταση ανα εξαμηνο,η οποια καλυπτε μονο ψυχιατρικα περιστατικα.
αυτη η παραταση ομως σταματαει οριστικα και μαλλον δεν φταιει η ψυχιατρος του ΙΚΑ για αυτο αλλα αλλοι,οι οποιοι ελεγχονται απο αλλους,οι οποιοι με τη σειρα τους καθοδηγουνται απο αλλους.(πολλα θα ηθελα να πω επι του θεματος αλλα οχι απο δω).

βασικα ψιλοαπογοητευτηκα με αυτο που μου πες οτι δεν φτανουν τα ενσημα μου για παραταση μεσω ΟΑΕΔ.

προκειμενου να βγαλω βιβλιαριο αποροιας πρεπει να προσκομισω και φορολογικη δηλωση του πατερα μου?
μηπως θα μπορουσες να μου δωσεις πληροφοριες ειτε απο δω ειτε μεσω μειλ για το τι δικαιολογιτικα απαιτουνται?

οσο για την προνοια αστο καλυτερα....ειναι πολυ πονεμενη ιστορια.
δεν θα ηθελα να το συζητησω γιατι θα φορτιστω περισσοτερο.

και γω σε φιλω,αλλα πιο αισιοδοξη δεν νομιζω να με ακουσεις.
βασικα ισως και να μην με ξανακουσεις καθολου.
(και το εννοω αυτο,γιατι εχω φτασει στα ορια μου ή μαλλον εχω αρχισει να τα ξεπερναω).
οσο αντεξω...

Αμελιτσα:)
εχτες διαβασα ολο το θεμα σου..
Πραγματικα καταλαβαινω τις δυσκολιες και δυστυχως δεν εχω κατι περισσοτερο, απο οτι ολα τα παιδια εδω σου εχουν γραψει,να σου προτεινω..
Το μονο που θελω να πω ειναι υπομονη κουραγιο και θετικη σκεψη κοριτσακι μου..

Quote:

---

Originally Posted by amelie74

1)ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ,Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΜΙΑ ΛΥΣΗ.

2)ΜΕ ΤΗΝ ΟΞΕΙΑ ΤΣΙΓΚΟΥΝΙΑΣΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΜΟΥ,ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΜΟΥ ΔΗΛΩΣΑΝ ΟΤΙ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΣΟΝ ΑΠΟ
ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥΣ(ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥΣ).

3)ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΑΠΟΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΟ(ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΝΑ ΓΡΑΦΤΩ ΩΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟ ΜΕΛΟΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΑΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΝ ΠΕΡΝΟΥΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΒΓΑΖΑΝ ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ ΑΝΩ ΤΟΥ 67%,ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ.)

---

Είναι η πρώτη φορα μετά από τόσο καιρό που γράφεις εδώ, και "μπήκα" στο περιβάλλον του σπτιού σου.

Πρέπει να μιλήσει ένας άνθρωπος στον πατέρα σου, θεωρώ τραγική την αντιμετώπιση του και σου στέλνω την απεριόριστη συμπαρασταση μου γι αυτή την κατάσταση.

οι γονείς σου είναι ασφαλισμένοι στο ίκα? παίζει να δεχτούν να γράφονται τα φάρμακα στα δικά τους βιβλιάρια? αμελί μην απελπίζεσαι, θα βρεθεί λύση. άλλοι άνθρωποι είναι πραγματικά στο δρόμο και όμως σε τέτοιες καταστάσεις βρίσκεται κάποιος να τους βοηθήσει.

Αμελιτσα τον ειδες τον Μαριο χθες?

σας ευχαριστω ολες σας θερμα για τα μηνυματα συμπαραστασης σας.
σημερα ειμαι ελαφρως καλυτερα.
που θα παει θα βρεθει μια ακρη.
ηδη ελαβα ενα ελπιδοφορο μειλ σχετικα με τη νομοθεσια απο την φιλη μου την Αρσι και οι γονεις μου,οταν με ειδαν τοσο χαλια,μου ειπαν οτι δεν προκειται να με αφησουν ετσι και οτι καποια λυση θα βρουμε.

Κατερινακι μου οχι δεν τον ειδα τον Μαριο χθες,γιατι ημουν σε παρα πολυ ασχημη ψυχολογικη κατασταση.
τον πηρα τηλ,του το εξηγησα και εδειξε απολυτη κατανοηση.
σχετικα με το θεμα του Μαριου θα επανελθω καποια αλλη στιγμη,που θα εχω πιο πολλα κεφια.

να ειστε ολοι και ολες καλα. :)

μην ανησυχεις αμελι
οι γονεις σου σε εχουν υπο την προστασια τους και σε συντηρουν , τοσα χρονια τωρα.
δεν προκειται να σε αφησουν χωρις φαρμακα ΟΤΙ κι αν γινει.
πρωτα απ ολα γιατι σε αγαπουν, οτι διαφωνιες κι αν εχετε.
κι επειτα γιατι αν μεινεις χωρις φαρμακα, εκτος απο εσενα θα εχουν προβληματα και οι ιδιοι...

χεχε καλα τα λες βρε Ρεμεντυ :)

Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό.
Λες και πέφτουμε σε τοίχους μ' εκατό.
Έτσι ανάποδα λυγάω το βράδυ αυτό
του νου τη βέργα.

Λες και η στάθμη της αγάπης πάει να βρει
πόσοι κρύβονται στη λάσπη θησαυροί.
Πώς κοπήκανε στα δάχτυλα οι σταυροί
γι' ανθρώπων έργα.

Αδιόρθωτα τα μάτια κι οι καρδιές
με κουμπιά και φερμουάρ κατεστραμμένα
δυο κουβέντες μου σου πέσανε βαριές
κι αποφάσισες να ζεις χωρίς εμένα.

Λες και στρώσαμε τον Αύγουστο χαλί
λες και βγήκε τ' ασανσέρ σ' ένα κελί
που ένας το βλέπε το φως γι' ανατολή
κι άλλος για δύση.

Λες και μέσα μας τ' αντίθετα τραβάν
να ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάν
σαν αιώνιο Ιησούν ή Βαραβάν
του ανθρώπου η φύση.

Τόσο καπνό που πίνω μέσα μου
άμα τον είχα ταξιδέψει,
θα 'χα γυρίσει όλη τη γη
από τη νύχτα ως την αυγή
παρά που λες πως μ' αγαπάς
να 'χα πιστέψει.

Γιατί τώρα είναι σπάνιο
να ξοφλήσω το δάνειο
που 'χα πάρει απ' το χθες
για να ελπίζω
σ' έναν αγώνα τιτάνιο
σαν υπερωκεάνιο
μες την ομίχλη στεριά να σφυρίζω.

Παναγιά μου εσύ του Νοτιά
της καρδιάς μου η γη ξενιτιά
της καρδιάς μου η γη
μια βαθιά πληγή
που την κλείνει του χρόνου η φωτιά.

Τόσο καπνό που είδαν τα μάτια μου
άμα τα βλέφαρα είχα κλείσει
ίσως και να 'χα ονειρευτεί
πως σαν την έρημο καυτή
είν' η ψευτιά που λόγια αγάπης
πάει να χτίσει.

μην πολυδινετε σημασια σε αυτα που γραφω...ειναι στιχακια της Λινας Νικολακοπουλου.(που με εκφραζουν).
οταν τελειωσουν τα αντιψυχωσικα να δειτε τι θα γραφω:p
αστειευομαι...νιωθω καπως καλυτερα :)

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια, Πατήσια, Μεταξουργείο, Μετς
Κάνουν ό,τι λάχει
Πλασιέ τσελεμεντέδων κι εγκυκλοπαιδειών
Φτιάχνουν δρόμους κι ενώνουν ερήμους
Διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
Επαγγελματίες επαναστάτες
Παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
Τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν
Αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα

Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
Στις ταράτσες παλιών σπιτιών
Εξάρχεια, Βικτώρια, Κουκάκι, Γκύζη
Που πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια
Τις ενοχές σας
Αποφάσεις συνεδρίων, δανεικά κοστούμια, σημάδια από κάφτες
περίεργες ημικρανίες, απειλητικές σιωπές
Κολπίτιδες...
Ερωτεύονται ομοφυλόφιλους...
Κρυπτομονάδες...
Καθυστέρηση...
Το τηλέφωνο...
Σπασμένα γυαλιά...
Το ασθενοφόρο...
Κανείς...

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα

Κάνουν ό,τι λάχει
Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
Γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή
Οι φίλοι μου ζωγραφίζουν με μαύρο χρώμα
Γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
Γράφουν σε συνθηματική γλώσσα
Γιατί η δική σας μόνο για γλύψιμο κάνει
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Και σύρματα
Στο λαιμό σας
Στα χέρια σας
Οι φίλοι μου...


Κατερινα Γωγου
εξαιρετικα αφιερωμενο σε ΟΛΟΥΣ οσους ευθυνονται για την σημερινη μας καταντια!!!

μην φοβαστε.δεν παραληρω απλα ΕΚΦΡΑΖΟΜΑΙ :)

δεν ανησυχούμε....τραγούδα....:Ρ

:) :) :) :)

Quote:

---

Originally Posted by amelie74

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια, Πατήσια, Μεταξουργείο, Μετς
Κάνουν ό,τι λάχει
Πλασιέ τσελεμεντέδων κι εγκυκλοπαιδειών
Φτιάχνουν δρόμους κι ενώνουν ερήμους
Διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος
Επαγγελματίες επαναστάτες
Παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν
Τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν
Αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα

Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
Στις ταράτσες παλιών σπιτιών
Εξάρχεια, Βικτώρια, Κουκάκι, Γκύζη
Που πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια
Τις ενοχές σας
Αποφάσεις συνεδρίων, δανεικά κοστούμια, σημάδια από κάφτες
περίεργες ημικρανίες, απειλητικές σιωπές
Κολπίτιδες...
Ερωτεύονται ομοφυλόφιλους...
Κρυπτομονάδες...
Καθυστέρηση...
Το τηλέφωνο...
Σπασμένα γυαλιά...
Το ασθενοφόρο...
Κανείς...

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα

Κάνουν ό,τι λάχει
Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
Γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή
Οι φίλοι μου ζωγραφίζουν με μαύρο χρώμα
Γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
Γράφουν σε συνθηματική γλώσσα
Γιατί η δική σας μόνο για γλύψιμο κάνει
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Και σύρματα
Στο λαιμό σας
Στα χέρια σας
Οι φίλοι μου...


Κατερινα Γωγου
εξαιρετικα αφιερωμενο σε ΟΛΟΥΣ οσους ευθυνονται για την σημερινη μας καταντια!!!

---

Like!!! +1000000 :)

χεχε να εισαι καλα λακρυμοζα μου!
φιλακια πολλα!!! :)

Quote:

---

Originally Posted by amelie74

χεχε να εισαι καλα λακρυμοζα μου!
φιλακια πολλα!!! :)

---

φιλακια κ σε σενα αμελιτσα!! καλη συνεχεια!!:)

Σημερα νιωθω την αναγκη να σας επικοινωνησω για μια πολλοστή φορά τον πόνο μου.
Με έπιασε έτσι ξαφνικά μια τρομερή νοσταλγία για το κέντρο ημέρας…
ξερω τελικα γιατι μου στοίχησε τοσο πολύ…
Δεν είναι μόνο η απουσία της Γιώτας που με πονάει.
Πιο πολύ με πονάει ο λόγος που έφυγα από εκεί.
Όπως είπε η πολύ σωστά η Θεοφανία δεν ορκίστηκαν έτσι ξαφνικά όλοι εχθροί μου.
Δεν φταίνε μια ζωή οι άλλοι για όλα.
Ούτε η αδερφή μου, ούτε η μητέρα μου, ούτε κάποιες απορρίψεις που εισέπραξα στο παρελθόν ,ούτε η διπολική διαταραχή είναι αποκλειστικά υπεύθυνες για όλες τις λανθασμένες κινήσεις και επιλογές της ζωής μου.
Είναι πολύ βολικό να επιρρίπτουμε συνεχώς τις ευθύνες σε τρίτους.
Πονάω γιατί κατέληξα στο συμπέρασμα πως απειρες φορες άφησα αχαλίνωτο τον εγωκεντρισμό μου.
Η ψυχολόγος μου, με βοήθησε να καταλήξω σε αυτά τα συμπεράσματα.
Και όλοι εσείς.
πολλοί από εσάς βέβαια, είχατε την διορατικότητα να δείτε πως πίσω από το «κακομαθημένο παιδί»,βρίσκεται μία ενήλικη γυναίκα με ευαισθησίες, η οποία κλαίει συνειδητοποιώντας την τραγικότητα της κατάστασής της …και σας ευχαριστώ θερμά για αυτό.
Βικυ μου που είσαι?
Κρατιέμαι με νύχια και με δόντια να μην σε πάρω στο κινητό.
Όχι δεν θα σε πάρω.
Τα παθήματα γίνονται μαθήματα.
Έστω και αργά…
Ή μήπως δεν είναι τελικά και τόσο αργά???

Γεια σου γλυκιά amelie. Είμαι λαθραναγνώστης της ιστορίας σου. Αποφάσισα λοιπον να σου γράψω δυο λόγια με αφορμή το τελευταίο ερώτημά σου. Όχι, δεν είναι αργά για σένα . Απο αυτά που διαβάζω βλέπω έναν ευαίσθητο άνθρωπο, αλλά και έξυπνο. Είμαι σίγουρη ότι θα τη βρεις την άκρη. Καλή Ανάσταση

Quote:

---

Originally Posted by amelie74

Σημερα νιωθω την αναγκη να σας επικοινωνησω για μια πολλοστή φορά τον πόνο μου.
Με έπιασε έτσι ξαφνικά μια τρομερή νοσταλγία για το κέντρο ημέρας…
ξερω τελικα γιατι μου στοίχησε τοσο πολύ…
Δεν είναι μόνο η απουσία της Γιώτας που με πονάει.
Πιο πολύ με πονάει ο λόγος που έφυγα από εκεί.
Όπως είπε η πολύ σωστά η Θεοφανία δεν ορκίστηκαν έτσι ξαφνικά όλοι εχθροί μου.
Δεν φταίνε μια ζωή οι άλλοι για όλα.
Ούτε η αδερφή μου, ούτε η μητέρα μου, ούτε κάποιες απορρίψεις που εισέπραξα στο παρελθόν ,ούτε η διπολική διαταραχή είναι αποκλειστικά υπεύθυνες για όλες τις λανθασμένες κινήσεις και επιλογές της ζωής μου.
Είναι πολύ βολικό να επιρρίπτουμε συνεχώς τις ευθύνες σε τρίτους.
Πονάω γιατί κατέληξα στο συμπέρασμα πως απειρες φορες άφησα αχαλίνωτο τον εγωκεντρισμό μου.
Η ψυχολόγος μου, με βοήθησε να καταλήξω σε αυτά τα συμπεράσματα.
Και όλοι εσείς.
πολλοί από εσάς βέβαια, είχατε την διορατικότητα να δείτε πως πίσω από το «κακομαθημένο παιδί»,βρίσκεται μία ενήλικη γυναίκα με ευαισθησίες, η οποία κλαίει συνειδητοποιώντας την τραγικότητα της κατάστασής της …και σας ευχαριστώ θερμά για αυτό.
Βικυ μου που είσαι?
Κρατιέμαι με νύχια και με δόντια να μην σε πάρω στο κινητό.
Όχι δεν θα σε πάρω.
Τα παθήματα γίνονται μαθήματα.
Έστω και αργά…
Ή μήπως δεν είναι τελικά και τόσο αργά???

---

...οχι....φυσικά και δεν είναι αργά...
Είσαι πολύ μικρή για να σκεφτεις πως είναι αργά.
Αν γυρίσεις πίσω το ρολόι, θα δεις πως όταν ήσουν 25 πχ, ένιωθες μεγάλη έναντι των 15 σου. Τώρα είσαι 35 και νιώθεις μεγάλη έναντι των 25...Κοίτα όμως μπροστά και σκέψου πως είσαι μικρή έναντι των 45.
Ξέρεις τι θέλω να πω με αυτό? Ποτέ δεν είναι αργά, εκτος και αν είσαι 100.
Για μένα απόψε έκανες ένα τεράστιο βήμα και κατά τη γνώμη μου "είδες" το μισό πρόβλημα.
Το άλλο μισό είναι όλα αυτά που αντιμετωπίζεις, (ασθένεια, οικογένεια). Εκεί όμως δεν φταις εσύ.
Στο κομμάτι που σου αναλογεί, το δουλεύεις, το ψάχνεις, πας μπροστά.
Αυτό από μόνο του είναι μια μεγάλη νίκη.
Χαμογέλα και προχώρα. Έχεις πάρει το δρόμο που μόνο σε πιο φωτεινά μονοπάτια θα σε οδηγήσει...:)

Θεοφανία μου,
εχεις δικιο πως δεν ειναι αργα...ναι ποτε δεν ειναι αργα.
απλα περναω την κριση των 30+ ή μαλλον πιο σωστα των 40-
προβληματιζομαι πολυ.
προβληματιζομαι απο τη μια γιατι σε αυτη την ηλικια θα επρεπε να βρισκομαι στο απωγειο της δημιουργικοτητας μου στον επαγγελματικο τομεα.
απο την αλλη με εχει πιασει μια παραλογη(?) φοβια οτι δεν μου μενουν πολλα χρονια ακομα προκειμενου να "προλαβω" να ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΜΟΥ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΤΗΝ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ.(ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ).
κανω παρα πολλες καταχρησεις με το "αλλοθι" "we only live once"(με κυριοτερες το καπνισμα και την υπερβολικη καταναλωση κοκα-κολας) και αργα η γρηγορα θα την πληρωσω.
η εμμηνοπαυση,που ειναι μια ηλικια που αρχιζουν τα προβληματα υγειας δεν ειναι και τοσο μακρυα.

αυτες τις μερες γραφω και σκεφτομαι συνεχεια καταθλιπτικα.
τελικα με προτιμω ετσι.
τουλαχιστον ειμαι πιο ηρεμη.

deep purple σε ευχαριστω θερμα για τα καλα σου λογια.
με την σειρα μου να ευχηθω και γω σε σενα και σε ολους σας ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
μια ψυχη που βρισκεται καπου εδω τρυγυρω μου ειπε πως σε μια γλωσσα ΠΑΣΧΑ σημαινει ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
ΑΜΗΝ(ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ-ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΦΟΡΟΥΜ)

Quote:

---

Originally Posted by amelie74

Θεοφανία μου,
εχεις δικιο πως δεν ειναι αργα...ναι ποτε δεν ειναι αργα.
απλα περναω την κριση των 30+ ή μαλλον πιο σωστα των 40-
προβληματιζομαι πολυ.

Καλημέρα αμελί...:)
Αυτό σου λεω και γω. Πριν περνούσες την κρίση των 30 και μετά θα περνάς των 50 και πάει λέγοντας, (να μας έχει ο Θεός καλά να τις περάσουμε όλες μέχρι τα 100..:)

προβληματιζομαι απο τη μια γιατι σε αυτη την ηλικια θα επρεπε να βρισκομαι στο απωγειο της δημιουργικοτητας μου στον επαγγελματικο τομεα.

Αυτές τις εποχές ούτε οι πιλότοι δεν μπορούν να απογειωθούν με την κρίση που υπάρχει, τα επαγγελματικά όλου του κόσμου περνούν δυσκολίες, οπότε μη μιζεριάζεις που εσύ δεν είσαι σε απόγειο...αυτά έχουν περάσει, ελπίζω όχι ανεπιστρεπτί.
Διοχέτευσε τη δημιουργικοτητα σου σε κάτι που να σε εμπνέει και να σε κάνει να νιώθεις καλύτερα, αλλά μη περιμένεις να βγάλεις χρήματα από αυτό. (Προτίμισε την οικογενειακή επιχείρηση, τύπου πατρικό χαρτζιλίκι..:ρ)

απο την αλλη με εχει πιασει μια παραλογη(?) φοβια οτι δεν μου μενουν πολλα χρονια ακομα προκειμενου να "προλαβω" να ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΜΟΥ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΤΗΝ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ.(ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ).

Αυτό θέλει μικρά βήματα προς τους στόχους σου, μη ξεχνάς πως αντιμετωπίζεις και το τέρας της διπολικής, δεν έχεις πάντα να ακολουθείς πιστά τους στόχους σου...:)

κανω παρα πολλες καταχρησεις με το "αλλοθι" "we only live once"(με κυριοτερες το καπνισμα και την υπερβολικη καταναλωση κοκα-κολας) και αργα η γρηγορα θα την πληρωσω.

Αυτό το απο δευτέρα ελλατώνω το τσιγάρο και ξεκινάω δίαιτα το έχει κάνει ανέκδοτο η μισή αθήνα όταν το λέω...:)

η εμμηνοπαυση,που ειναι μια ηλικια που αρχιζουν τα προβληματα υγειας δεν ειναι και τοσο μακρυα.

έλεος ρε συ αμελί ! αυτά θα τα σκεφτείς μετά τα 50....άκου εμμηνόπαυση από τα 35...

με την σειρα μου να ευχηθω και γω σε σενα και σε ολους σας ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
μια ψυχη που βρισκεται καπου εδω τρυγυρω μου ειπε πως σε μια γλωσσα ΠΑΣΧΑ σημαινει ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
ΑΜΗΝ(ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ-ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΦΟΡΟΥΜ)

στο εύχομαι και μας το εύχομαι....

---

Κοίτα να κάνεις λίγο σεξ...με το αγόρι τι έγινε?
΄΄Εχεις καιρό να γράψεις νέα από αυτό το μέτωπο...

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

Κοίτα να κάνεις λίγο σεξ...με το αγόρι τι έγινε?
΄΄Εχεις καιρό να γράψεις νέα από αυτό το μέτωπο...

---

λολ Θεοφανια:)
το καταλαβαινω οτι δεν το λες κακοπροαιρετα και οτι εγω σου εδωσα καθε "δικαιωμα" να ανησυχεις για την σεξουαλικη μου ζωη:),δεν ηρθες μια ωραια πρωια να μου πεις Αμελι πως πανε τα σεξουαλικα σου?
ομως...κοιτα:
για διαφορους λογους δεν θα ηθελα να συνεχισω να συζηταω τοσο "λεπτα" ζητηματα δημοσια.
νομιζω πως δεν με βοηθαει.
εκτος αμα γυρισω καμια μερα πιωμενη και βγω παλι εκτος ελεγχου.
αμα δειτε παλι κεφαλαια μπολτ γραμματα να ξερετε οτι εχω πιει και οτι ειμαι σε υπομανιακο μουντ με οτι αυτο συνεπαγεται...
να ξερεις παντως οτι οταν εισαι καταθλιψη,το τερας της διπολικης δεν σου αφηνει πολλα περιθωρια για σεξουαλικες επιθυμιες.
however...μου αρεσαν πολυ τα υπολοιπα σχολια που εκανες.
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΩΣ ΚΑΛΑ!:)

μετα απο τεραστια εσωτερικη παλη μεσα μου πηρα την αποφαση να σας αποκαλυψω ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΘΕΜΑ που με βασανιζει.
ειμαι ερωτευμενη με την Βικυ,την ψυχολογο μου.
χθες που ελειπαν ολοι απο το σπιτι,ηπια δεν ξερω και γω ποσα λιτρα μπυρας και αφου της εστειλα 5 μηνυματα του τυπου "σε σκεφτομαι"
"εχω ερωτευει την ψυχουλα σου κυριως",την πηρα στο καπακι τηλ. και αρχισα να της λεω διαφορα-γιατι ειχαν φυγει οι αναστολες λογω του αλκοολ.
δεν θυμαμαι ειλικρινα ποσα πραγματα της ειπα και τι ακριβως μου απαντησε,γιατι εχω κενα μνημης λογω του οτι ειχα κατεβασει ολο τον βοσπορο.
το μονο που θυμαμαι ειναι οτι της ειπα οτι "φανταζομαι εμενα και σενα σε περιπτυξη με εμενα να εχω ενεργητικο ρολο για να σε βλεπω πως εκφραζεσαι και να σου δινω ευχαριστηση".(νομιζω πως καταλαβαινετε καλα τι εννοω...)
επισης την ρωτησα οταν ειναι με τον συντροφο της ποσες φορες ερχεται σε οργασμο.
πρωτη φορα την ακουσα τοσο σοβαρη.
την ρωτησα αν σκοπευει να με διωξει και μου ειπε "θα τα πουμε απο κοντα".
τι σημαινε αραγε αυτο το θα τα πουμε απο κοντα?
κι αν με διωξει τι θα πω στους γονεις μου ενω τοσο καιρο τους ελεγα οτι τα παμε πολυ καλα?
οτι εχουν μια λεσβια κορη?
τελος παντων αυτο μπορω να το διαχειριστω,θα βρω μια δικαιολογια...
τον ερωτα μου με την Βικυ πως θα ξεπερασω μου λετε?
και αν με διωξει ποτε θα ξαναδω το γλυκο της προσωπακι?

bipolar,bisexual πολλα bi επεσαν μαζεμενα και δεν τα αντεχω.:( :( :(

εντομεταξυ τα μονα ατομα που επικοινωνω τελευταια ειναι δυο αντρες ο ενας ειναι ο Μαριος που αν του πω κατι τετοιο θα φυγει τρεχοντας,γιατι προερχεται απο μια τρομερα συντηρητικη οικογενεια και ο αλλος ειναι ενα παιδι που ανεκαθεν με γουσταρε ως γυναικα και αν του πω κατι τετοιο θα σταματησει να εχει βλεψεις για μενα και σε περιπτωση που μου ξαναγυρισει το straight κομματι μου αποκλειεται να με θελει,αν και ο συγκεκριμενος ειναι πολυ "operminded".
για αυτο τα λεω σε σας.

σημερα της εστειλα ενα τελευταιο μηνυμα λεγοντας της "δεν θελω να σε χασω ως ψυχολογο,εχω πολλα να παρω απο σενα,συγνωμη που αφησα τις μπυρες να μιλησουν".
"παρε με ενα τηλεφωνο μονο για να μου πεις οτι δεν θα με διωξεις"
δεν απαντησε...
και οντως παιδια ειναι πολυ κριμα να την χασω.
οχι γιατι δεν θα βλεπω πια το ωραιο της προσωπακι,αλλα γιατι με βοηθαει παρα πολυ.

Χριστε μου πως θα την αντικρισω την Πεμπτη μετα απο αυτα που της ειπα...?

δεν με απασχολει πια ουτε το οικονομικο,ουτε το ασφαλιστικο,ουτε ο Μαριος,ουτε τα οικογενειακα προβληματα.
σκεφτομαι συνεχως την Βικυ μου...

υ.γ.μετα απο ολα αυτα που σας εχω πει δεν νομιζω οτι θα μπορεσω ποτε να ερθω σε ενδεχομενο νεο meeting.