Originally Posted by
ioannis2
Λυπηθηκα σήμερα οταν είδα ενα γατο σχεδόν λειωμένο στο δρόμο, μετα απο κάποιο μικρο χρονικό διάστημα που θα χε κτυπηθεί από οχημα, σε σημείο κύριου δρόμου κοντα σε πεζοδρομιο. Μικρόσωμος φαινόταν. Αυτο που με λυπησε ηταν που είδα γατο προφανώς φιλο του, κολλητό του ή ταίρι του ή αδερφό του, να ναι εκεί και να προσπαθεί να πλησιάσει προς το νεκρό φίλο του από κατεβαίνοντας ελαφρώς απο τον πεζόδρομο στο δρομο επιχειρώντας να φτασει εκει που ηταν ο φιλος του. Αν και εβλεπα απο κάποια αποσταση, απο το οχημα μου, κι είχα ελαττωσει ταχύτητα λογω αυτης της τραγικής σκηνης, ωστόσο μου ηταν εμφανές, ο φιλος του έδειχνε συναίσθημα λύπης, απογοήτευσης, θα θέλει να τον βοηθήσει, θα ελπιζε πως θα γινοταν καλά. Δεν μπορουσα να διαγνωσω κάποιο αλλο συναισθημα του. Τα αισθήματα του μου ηταν προφανή.
Τα ζωα σ αυτό τον μικροκοσμο που τους αφησαμε να ζουν, αδυναμα μέσα στη βαναυσότητα μας, για οσους απο εμας τα καταλαβαινουμε, έχουν συναισθήματα, νιώθουν, εχουν αντίληψη του τι συμβαίνει, της φιλίας, της αγάπης.
Ξαναπέρασα απο εκει μετα από λίγη ωρα. Ο σκοτωμενος γατος ηταν εκεί, ο φίλος του ομως είχε φυγει. Θα κατάλαβε οτι δεν μπορούσε να κανει τίποτα. Κατάλαβε πως έχασε τον κολλητο του, ίσως το παιδί ή αδερφο του. Τουλάχιστον, ετσι νομιζω, έχουν σύντομη σε διάρκεια θυμησης μνήμη και ξεχνανε. Αλλιως θα τρελαινονταν.
Τέτοιο παρομοιο περιστατικό θυμαμαι στο Αγιον Ορος, στο πολυσύχναστο μέρος, κέντρο επισκεπτών της Δαφνης. Ενα γατο. Είχε περάσει απο πανω του, απο την κοιλια του, όχημα. Μπρος στα μάτια μας. Ηταν ακομα ζωντανός. Καμποσοι γατοι που ηταν εκεί έτρεξαν κοντά του, να δουν τι εχει, να του συμπαρασταθουν, δεν μπορούσαν να τον βοηθησουν. Είχε ομως πλήρη αντίληψη, τους έβλεπε λες και τους μιλούσε. Δεν αιμορραγούσε. Ελάχιστα λεπτα μετα πέρασε μεγαλο οχημα. Οι φιλοι του έφυγαν εκτός δρομου. Τους έκαναν να φύγουν και κάποιοι επισκέπτες. Οδηγουσε μοναχος. Πέρασε ο τροχός πανω από το κεφαλι του. Ηταν πια νεκρός.
Καποιοι απο όσους ειμασταν εκεί λυπηθηκαμε. Ηταν εμφανες στα προσωπα μας. Ετρεξε με το που πέρασε το δεύτερο όχημα καποιος απο τους εκει φύλακες του Όρους, μεγαλος σε ηλικία, με τα σήματα και το μπερέ. Τον πήρε οπως παιρνουν ενα αντικείμενο, αναίσθητος άνθρωπος, και τον έβγαλε εξω απο το δρομο. Έπειτα λένε πως όσοι είναι εντός εκκλησίας αγαπανε όλη την κτήση όπως και τα ζώα, όπως ο Χριστός.
Περιστατικά, απο τα πολλά με γατους, που χαράχθηκαν μέσα μου. Εμείς που ζησαμε απο κοντά τα ζώα εχουμε πολλά να διηγουμαστε, κάποτε για να λυπουμαστε.