Printable View
ναι ετσι ακριβως παει στην αρχη μπερδευεσαι κ μετα αφου με συνιθησεις αρχιζεις κ τα καταλαβαινεις ολα μαζι εγω παντως μεχρι στιγμης δεν ειμαι σιγουρος οτι ολα αυτα που γραφεις οντος σε απασχολουν μηπως ειναι καπια αλλη η αιτια η μηπως υπαρχει βαθυτερη αιτια περα απο αυτα.μηπως πχ εκανες καμια σχεση κ αυτη δε σου πηγε καλα κ μετα σε πηρε απο κατω?
Θα ξεκινησω την απαντηση μου κανοντας μια μινι περιγραφη για τον εαυτο μου. Απο μικρη εζησα σε ενα περιβαλλον υπερβολικα υπερπροστατευτικο σε σημειο καταπιεσης. (Οι γονεις μου μεχρι και τα 18 μου δεν με αφηναν να γυρισω σπιτι μετα τις 10 το αργοτερο). Μεχρι το γυμνασιο ημουν το υποδειγμα του καλου παιδιου με αριστεια με βραβεια επαινους και τα σχετικα. Διακοπες δεν ηξερα τι ηταν γιατι τα Χριστουγεννα επρεπε να διαβαζω την υλη των μηνων που ερχονταν ωστε να ειμαι προετοιμασμενη. Το καλοκαιρι εβγαζα την υλη της επομενης ταξης συνηθως.Δηλαδη οταν πηγαινα πρωτη γυμνασιου το καλοκαιρι διαβαζα τα μαθηματα της δευτερας και παει λεγοντας. Αυτη η κατασταση εφτασε μεχρι και τριτη γυμνασιου. Τοτε γνωρισα τον πρωτο μου ερωτα (ο οποιος ηταν 9χρονια μεγαλυτερος) και καπου εκει ξεκινησε η επανασταση. Απο πρωτη λυκειου και μετα και αφου ειχα φτασει στα ορια μου παρατησα μαθηματα σχολειο τα παντα. Απο 18.8 της τριτης γυμνασιου επεσα στο 12.1 της πρωτης λυκειου και σταθερα κατεβαινα. Απο απουσιες δεν το συζητω Κοντευαν Χριστουγεννα και εγω κινδυνευα ηδη να χασω τη χρονια. Στο διαστημα αυτο (τριτης γυμνασιου-δευτερας λυκειου) διατηρουσα τη σχεση μου με το παιδι αυτο μονο που δεν ηταν κανονικη σχεση και φυσικα αργοτερα καταλαβα γιατι. Δεν βγαιναμε εξω δεν καναμε τιποτα ουσιαστικο μαζι.. Στα μονα σημεια που βρισκομασταν ηταν μερη τα οποια δεν υπηρχε εντονη κινηση και κυριως απογευμα προς βραδυ και φυσικα σπιτι του. Λιγο πριν κλεισω τα 17 ανακαλυψα οτι εκτος απο μενα διατηρουσε σχεση με αλλες 8 κοπελες η μια εξ αυτων καποια χρονια (αρκετα) μεγαλυτερη του. Μολις εμαθα για ολα αυτα μικρη κιολας τοτε αρχισα να καταστρωνω την εκδικηση μου η οποια ηταν να πιασω αυτη τη γυναικα η οποια το εβλεπε σοβαρα μαζι του και η οποια ηξερα πανω-κατω ποια ηταν (γιατι την ειχα δει αρκετες φορες να περιφερεται γυρω απο το σπιτι) και της λεω ξερεις κατι αυτο κι αυτο συμβαινει. Αυτη την αφορμη εψαχνα και ξεκοψα μαζι του τελειως. Ομολογω πως δεν περιμενα να ειναι τοσο ευκολο για μενα αλλα το ξεπερασα αμεσως. Στα δυο αυτα χρονια που περασαμε μαζι ειχαμε αρκετα διαστηματα διακοπης σε ενα απο τα οποια μου προεκυψε ενα πολυ ασχημο συμβαν το οποιο και εχω μετανιωσει απιστευτα. Μετα λοιπον απο τον οριστικο χωρισμο μας εγω συνεχισα τα κλασσικα και απο το καλο παιδι με τα βραβεια και τους επαινους εγινα το μαυρο προβατο της οικογενειας. Καθε βδομαδα στο σπιτι σκηνικα με τον πατερα μου ο οποιος καθε βδομαδα ηθελε να με διωξει απο το σπιτι. Και ολα αυτα για περιπου ενα χρονο και κατι.. Το 2009 χρονια των πανελληνιων μου παριστανα το καλο παιδι οτι διαβαζω κλπ. Ετυχε λοιπον μεσω μιας φιλης να γνωρισω το ατομο το οποιο με εφερε σε αυτη την κατασταση. Δεν περιμενα ποτε οτι θα γινοταν κατι μεταξυ μας αλλα απο την πρωτη στιγμη που βρεθηκαμε οι δυο μας υπηρχε η αισθηση οτι ειμαστε ο ενας για τον αλλο.. Εδωσα πανελληνιες στις οποιες φυσικα δεν περασα αφου το μυαλο μου ηταν αλλου. Εγραφα στο 10λεπτο και ετρεχα σπιτι να αλλαξω για να παμε βολτα. Ηταν ο ανθρωπος που με εμπιστευτηκε απο την πρωτη στιγμη. Και που το εδειχνε απο μικρα αλλα πολυ σπουδαια πραγματα.. Ειμασταν περιπου τρεις μηνες μαζι μεχρι που εκλεισα τα 18..6 μερες μετα τα γεννεθλια μου ο πατερας μου εφυγε. Απο την πρωτη στιγμη το παιδι αυτο ηταν διπλα μου. Με βοηθησε ωστε να μην πεσω σε καταθλιψη. Απο τοτε ηταν που αρχισα να γινομαι τυπικα η "αναισθητη". Βλεπεις η μητερα μου εχασε τον αντρα της ο αδερφος μου τον πατερα-προτυπο και αδυναμια ο ενας του αλλου οποτε ο τιτλος του "δυνατου" της οικογενειας επεσε πανω μου καθως δεν ειχαμε καλες σχεσεις και ολοι νομιζαν πως με επηρρεασε λιγοτερο. Το παληκαρι λοιπον αυτο μου σταθηκε σε αυτο το γεγονος οχι μονο σε μενα αλλα και στην οικογενεια μου. Τον ξυπνουσα μονο και μονο για να ερθει να ηρεμησει τον αδερφο μου ο οποιος ηταν ρακος..Ετσι λοιπον φτασαμε στον Οκτωβριο οπου η μητερα μου αποφασισε να μετακομισουμε στο χωριο της στο οποιο εχει συγγενεις και καποιος ισως θα μπορουσε να βοηθησει προσφεροντας δουλεια..Πιστευε.. Ετσι λοιπον μετακομισαμε ο αδερφος μου δεν γλυτωσε την καταθλιψη εμεινε πισω σε μαθηματα εκλαιγε καθε βραδυ και αλλα πολλα. Το παληκαρι παλι ηταν διπλα μου και με στηριζε. Ερχοταν τουλαχιστον δυο φορες το μηνα και οποτε δεν μπορουσε να ερθει μου εβαζε τα εισητηρια.. Δεν θα μιλησω για την ημερα που εφευγα τι κλιμα επικρατουσε.. Ετσι λοιπον φτασαμε στους 8 μηνες. Εκεινο το διαστημα γνωρισε μια κοπελα με την οποια με απατησε. Ποτε ομως δεν το εμαθα απο αυτον. Ποτε δεν το παραδεχτηκε. Τον συγχωρεσα και συνεχισαμε. Απο εκεινο το διαστημα και ενω δεν υπηρξε ποτε προβλημα μεταξυ μας αρχισαν να ερχονται το ενα μετα το αλλο. Καθε μηνα χωριζαμε γιατι δηθεν δεν με εμπιστευοταν χωρις να δωσω καν δικαιωμα..Η ζωη εδω εχω αναφερει σε καποιο αλλο μηνυμα πως ειναι οποτε και να ηθελα δεν μπορουσα να εχω και πολλες δραστηριοτητες.. Φτανουμε λοιπον στον 1χρονο και 4 μηνες. Εχω γυρισει πισω Αθηνα και πλεον ειμαστε κανονικα μαζι χωρις προβληματα το πρωτο διαστημα.. Και λεω το πρωτο διαστημα γιατι μετα απο δυο μηνες που γυρισα αρχισαμε παλι τα περιεργα. Τυπου κανονισαμε να παμε διακοπες μαζι (οντας καλοκαιρακι) και τελευταια στιγμη μου ειπε πως τελικα αποφασισε να παει με τους φιλους του στους οποιους εντελως τυχαια ανηκε και η κοπελα με την οποια με ειχε απατησει. Σεπτεμβριος 2010 λοιπον οπου δοθηκε το οριστικο μας τελος με την αιτιολογια "δεν παει αλλο".. Οταν το ακουσα δεν το πιστευα και δεν το πηρα σοβαρα. Ουτε στενοχωρια ουτε κλαμα τιποτα.. Οσο περνουσε ο καιρος τοσο πιο πολυ πονουσε η απουσια.. Αρχισα σιγα σιγα να χανω τον υπνο μου. Να κοιμαμαι στις 6 και 7 το πρωι για μια ωρα και να περναω μηνες με αυτη την κατασταση. Και δεν ηταν οτι δεν κουραζομουν και ειχα αντοχες. καθε αλλο. Οτι αποστασεις μπορουσα να καλυψω περπατωντας το εκανα μπας και καταφερω να κλεισω λιγο τα ματια μου..Αλλα τιποτα.. Σιγα σιγα με τον καιρο αρχισα να κοιμαμαι λιγο παραπανω περιπου δυο ωρες..Ομως αρχισαν αλλα τοτε.. Εκει που κοιμομουν πεταγομουν πανω και αρχιζα να κλαιω και να τρεμω.. Για μηνες.. Φοβομουνα να κοιμηθω. Δεν μπορουσα να το ξεπερασω.. Οπως του ειχα πει πιστευα οτι για να φυγει ο πατερας μου και να με αφησει μαζι του σημαινει πως κατα βαθος ηξερε οτι ειμαι καλα.. Αφου λοιπον εχασα και τους δυο δεν αντεξα.. Ειλικρινα δεν ξερω πως περασε ο καιρος και αρχισα να συνερχομαι καπως..Και φτανουμε στο 2011 στις πανελληνιες του αδερφου μου.. Περασε στην αλλη ακρη της Ελλαδας (αλλο ζορι και απο κει) και ετσι αποφασισα να μετακομισω μαζι του για ενα διαστημα και για να ειναι και αυτος πιο ανετα και να μην νιωθει τοσο μονος αλλα και για μενα..Την πρωτη χρονια βεβαια με εδιωξε προφανως για να αποδειξει οτι τα καταφερνει μονος αλλα την δευτερη μετακομισα "μονιμα" πλεον..Εμεινα εκει δυο χρονια και αρχισα να ψιλο συνερχομαι. Μεχρι που το 2013 γνωρισα καποιον ο οποιος με εκανε να καταλαβω πως με καταλαβαινει. Με εκανε να θελω ξανα σχεση και να δωσω πραγματα γιατι μου αφηνε το χωρο και το χρονο να σκεφτω και να καταλαβαινω τις καταστασεις οτι πλεον δηλαδη δεν ειμαι μονη.. Μειναμε μαζι 1χρονο και κατι αλλα και μαζι του υπηρχαν προβληματα.Βεβαια εντελως διαφορετικου τυπου που πλεον δεν ξερω ποιο ηταν χειροτερο απο τα δυο.. Απο ενα σημειο και μετα δεν μπορουσα να ειμαι ο εαυτος μου.. Επρεπε ολη μερα να πηδαω απο τη χαρα μου και να βγαζω τελαλη ποσο ευτυχισμενη ειμαι που ειμαι μαζι του γιατι αν για λιγο εστω δεν ειχα διαθεση αυτοματα σημαινε οτι ηθελα να τον χωρισω. Ελεγα ενταξει τουλαχιστον ειναι σωστος μαζι μου ας του δωσω μια ευκαιρια. Με τον καιρο τα προβληματα εγιναν πιο εντονα δηλαδη αν σηκωνα το κινητο και δεν ελεγα "ελα αγαπη μου" κλπ γινοταν χαμος.. Εφτασε στο σημειο να μου χτυπησει πραγματα που εκανε ο ιδιος απο μονος του και να μου λεει εγω εκανα αυτο εκεινο και το αλλο για σενα και εσυ τι εκανες και δεν συμμαζευεται. Μετα ηρεμουσε και ζητουσε συγγνωμη αλλα τι να το κανεις.. Ετσι λοιπον εφτασα μεχρι εδω.. Ειχα πει οτι αυτος ο ανθρωπος ή θα με εκανε να ξεχασω τα παλια και να γυρισω σελιδα ή που θα με διελυε εντελως.. Και τελικα με διελυσε.. Απο τοτε που χωρισαμε εχω γυρισει παλι πισω στα παλια ενω ειχα καπως ξεχαστει. Αυτο ειναι το προβλημα. Οτι οπου και να ειμαι οτι και να κανω κατι με κραταει πισω...
ειδες απο οτι φαινεται εχω μαθει απ εξω το σεναριο αν κ παρελειψες μερικα σημεια που διχνουν οτι μεσα στο σκοταδι γεννιεται το φως απο οτι φαινεται λοιπον σου λειπουν ανθρωποι που να καταλαβαινουν τι λες κ απο την αλλη εισαι ενας συνθετος χαρακτηρας που δε μπορουν να κατανοησουν ολοι.
Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Eγω οταν θελω να κοιμηθω , σκεφτομαι ευχαριστα πραματα , και κοιμαμαι μια χαρα , ουτε εφιαλτες , ουτε τιποτα , αλλα ποτε δεν ζοριζω τον εαυτο μου να κοιμηθει .
ουφ... γιατι παλι?
Καλημερα.. Καταρχας τι εννοεις οταν λες εχεις μαθει απ εξω το σεναριο; Δευτερον τι εννοεις για τα σημεια με το φως που γεννιεται απο το σκοταδι; Ισως εχεις δικιο και να ειμαι πιο συνθετος χαρακτηρας απο οσο νομιζα τελικα.. Δεν ξερω.. Αυτο που ξερω σιγουρα ομως ειναι οτι πραγματικα νιωθω πως εχω διαχειριστει πολυ πιο δυσκολες καταστασεις και ιδιως καταστασεις που δεν συνηθιζεται να περναει ενα παιδι σε ηλικια 14-15 ετων και καταφερα να τα ξεπερασω. Τη συγκεκριμενη κατασταση ομως τοσα χρονια δεν μπορω να τη διαχειριστω.. Χθες ημουν σε καπως καλυτερη κατασταση. Σημερα παλι τα ιδια.. Δεν το μπορω αλλο..Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Εγώ όταν θέλω να κοιμηθώ και δεν έχω ύπνο,ξενυχτάω κάνοντας διάφορα πράγματα.πχ Ακούω μουσική,βλέπω τηλεόραση,μπαίνω twitter απο το smartphone μου και rtαρω τα tweets αγνώστων προς εμένα ανθρώπους αλλά "ομοιοπαθείς" στο θέμα ξενύχτι μιας και νυχτιάτικα καταθέτουν τις σκέψεις τους και κάποια στιγμή φτάνει 6 το πρωϊ,τα μάτια κλείνουν μόνα τους και κοιμάμαι ήσυχος.Βέβαια μετά τρομάζω να ξυπνήσω αλλά λόγω του ότι πιάνω δουλειά μετά τη 1 το μεσημέρι,με παίρνει να αράξω στο κρεβατάκι μου μέχρι τις 12.30 μ.μ.Quote:
Originally Posted by Macgyver
τιποτα τιποτα kaτι δικα μου λεω.. καπια μερα αν μηλισουμε πμ η σε μειλ θα σου εξηγισω.Quote:
Καταρχας τι εννοεις οταν λες εχεις μαθει απ εξω το σεναριο; Δευτερον τι εννοεις για τα σημεια με το φως που γεννιεται απο το σκοταδι;
μονος καπιος δε φαινεται τοσο ευκολο να διαχειριστει τα παντα κ οσο περνανε τα χρονια η κατασταση γινεται δυσκολοτερη δεν εχει κανεις τις ιδιες αντεχες στα 18 κ τις ιδες στα 30.
Quote:
Originally Posted by kozchr
Mια χαρα σε βρισκω , kozchr , κι εμενα μαρεσει η νυχτα , αλλα δεν θελω να κοιμαμαι 6πμ. γιατι ετσι χανω ολη την ημερα . Ασε που δεν εχω τις αντοχες που ειχα προ 20 ετων .
Όλα σχετικά είναι. Και υπάρχουν και κάποιες τροποιήσεις στο ωράριο που άλλες φορές με βολεύουν και άλλες όχι.σήμερα κοιμήθηκα στις 5.30,ξύπνησα 9.50 και σε ένα τέταρτο πρέπει να σηκωθώ,να ετοιμαστώ και να βρίσκομαι στη δουλειά.Και μετά να συνεχίσω με την κανονική δουλειά το μεσημέρι και όσο πάει.Τωρα πραγματικά σέρνομαι και θέλω άλλη μια ώρα ύπνο τουλάχιστον αλλά δε γίνεται.Αλλά από την άλλη,τη Δευτέρα το βράδυ θα τελειώσω 2 ωρες νωρίτερα,χάρη στο σημερινό πρωινό ξύπνημα
Κρίση πανικού...... 2η άσπρη τρίχα! Το μεγάλο σοκ ήρθε στην 1η, αλλά λέω οκ, 1 τρίχα είναι άστην. Αλλά κ 2η.....? Άρχισε η αναπόφευκτη κατηφόρα δηλ...... Μαύρα χρωμοσαμπουάν υπάρχουν....?
Kουράγιο.Εγώ στα 36 μου μόλις πριν λίγες ημέρες άρχισα να βγάζω μερικές τρίχες,μαύρες προς το παρόν και στο μάγουλο.Μέχρι τώρα είχα κυρίως μόνο στο πηγούνι.Αρχισα και εγώ να γερνάω :( και δε θα με κάνουν πλέον δέκα χρόνια μικρότερο.Οταν θα βγάλω και κανονικό μουστάκι,τότε θα πω ότι πήρα και εγώ εντελώς την κάτω βόλτα
Δυστυχώς kozchr δεν παίζουμε στο ίδιο γήπεδο....... Για τους άντρες οι γκρίζες τρίχες είναι γοητεία (κάποιες μπορεί μα σου πουν πως κ οι ρυτίδες γοητεία είναι), αλλά για τις γυναίκες είναι καταστροφή (δεν έχει φτάσει η ώρα μου ακόμα, αλλά τα lifting κ τα botox είναι καλή ιδέα). Αλλά αφού έτσι κ αλλιώς μικροδείχνεις, τότε ποιό είναι το πρόβλημά σου....? Το πολύ- πολύ να δείχνεις στην ηλικία σου. Πάντως, στους baby face το γκριζάρισμα δεν κάθεται άσχημα συνήθως.Quote:
Originally Posted by kozchr
Mariposa is right, kozchr... Οι γκρίζες τρίχες στους άντρες είναι γοητευτικές.
Και θα συμπληρώσω, ιδίως όταν έχουν baby face.
Γκρίζο = γοητεία. Baby face = γοητεία. Άρα baby face + γκρίζο = γοητεία²
Μια που λεμε για τριχες,μου τη σπαει που γυναικες απο τη μεση ηλικια και πανω,βαφουν το μαλλι στην ιδια κομοδινι ή ξανθια αποχρωση,και τα κοβουν κοντα,με αποτελεσμα να γινονται σα κυρατσες.Αστο μακρυ κοπελιτσα (sic) μου.
Εμένα πάλι μου φαίνεται αστείο ότι το 95% των αντρών άφησε μούσι!
(Τους πάει δεν τους πάει. Η αλήθεια είναι ότι σε λίγους πηγαίνει.)
Μα όλοι; Καμιά πρωτοτυπία;
προτοτυπιες δεν εχει σε λιγο θα παμε ολοι μαζι στο πατριαρχειο κ μετα θα τα ξυρισουμε ολα με τη ψιλη.
Το σίγουρο είναι ότι φέτος τα καρναβάλια θα γεμίσουμε "παπάδες"!
Ούτε ψεύτικα μούσια δεν θα χρειαστεί να αγοράσουν, θα τους βγει και φτηνότερα η αμφίεση.
Από την άλλη, λίγοι θα μπορέσουν να ντυθούν γυναίκες.
Υπάρχει βέβαια και η Κοντσίτα! Φοβάμαι ότι θα γεμίσουμε κι από δαύτες!
Oυφ ευτυχώς ανήκω στο υπόλοιπο 5%.
Εχω ηδη αρχισει να το βλεπω κι ας εχω περιθωρια μεχρι τα 30.. Τουλαχιστον τωρα κοιμαμαι λιγο περισσοτερο απο'τι στα 18 οποτε ειναι κατι κι αυτο.. Δυσκολη μερα και σημερα απο θεμα κουρασης αλλα το ματι γαριδα...Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Και αφου επεσε στο τραπεζι το θεμα "τριχες" θα απαντησω και ως κομμωτρια.. Mariposa χρωμοσαμπουαν σε μαυρο δεν ειμαι 100% σιγουρη αν υπαρχουν. Ξερω σιγουρα οτι υπαρχουν σε καστανο και ξανθο. Και επισης επηρρεαζουν το φυσικο χρωμα (σε καστανο-ξανθο μιλαμε παντα και με συχνη χρηση). Βεβαια επειδη καπου εχω παρατημενες τις σημειωσεις μου θα το τσεκαρω να σου πω τι μπορεις να χρησιμοποιησεις αν δεν θελεις βαφη.. Οσο για τα χρωματα Αλαφροισκιωτε το κομοδινι-ξανθο ειναι αυτα που συνηθως μπορουν να καλυψουν τα λευκα.. Προφανως μιλας για ηλικιες 45-50+ που το ποσοστο λευκων ειναι πιο μεγαλο.. Σε αυτη την ηλικια και ανεβαινοντας οι λευκες τριχες ειναι πολυ δυσκολο να χρωματιστουν λογω ελειψης μελανινης. Για να το πω πιο απλα μια γυναικα με λευκα μαλλια σε παραπανω απο το μισο κεφαλι αν υποθεσουμε πως επιλεγει μαυρο χρωμα δεν θα καλυψει ολες τις λευκες τριχες και στην περιπτωση που διαλεξει καποιο κοκκινο θα βγει σαν αποτελεσμα περιπου ροζ-μωβ.. Βεβαια υπαρχουν τεχνικες οι οποιες μπορουν να εχουν αποτελεσμα αλλα απο οσο εχω ακουσει απο πολλες κοπελες δεν τις χρησιμοποιουν λογω του οτι ειναι χρονοβορες και πολυεξοδες.. Οποτε το καστανο ανοιχτο-ξανθο σκουρο-ξανθο κλπ ειναι οι επικρατεστερες λυσεις και απο θεμα χρονου και απο θεμα οικονομιας προιοντων.. Οσο για το κουρεμα ενα κοντο καρε σε τετοιες ηλικιες θεωρουν οτι ειναι πιο αριστοκρατικο
μηπως πινεις καφεδες συνεχεια?
Οχι εναν το πρωι σιγουρα και πλεον σπανια δευτερο. Και δεν με βοηθανε και τα ροφηματα.. Ουτε τσαι ουτε χαμομηλι ουτε γενικα τετοιου ειδους στο να χαλαρωσω και να κοιμηθω.. Ακριβως το αντιθετο
Λίγο μπερδεμένη κι έξω απ' τα νερά μου αλλά δεν ξέρω γιατί...
Φοβισμένη...
Χα,χα,δεν περιμενα σοβαρη απαντηση,να'σαι καλα.Προσωπικα πολυ καλυτερο βρισκω το ασπρο το μαλλακι,ειδικα αν ειναι μακρυ.Quote:
Originally Posted by DarkLady
Για να καταλαβεις τι εννοω,εγω εχω στο μυαλο μου ενα μαλλι σαν της Βεφας,σαν το κλασσικο γριιστικο μαλλι.Δεν το μπορω καθολου.
εγω που χω πατησει τα 32 εχω παρα πολλες και τα βαφω σοκολατι και παλι δεν καλυπτονται! οσο παει θα τα ανοιγω για να μην φαινεται τοσο πολυ η διαφορα! και δεν μου παει το ξανθο!!!Quote:
Originally Posted by DarkLady
Thanx για την απάντηση! Όχι ότι μου αρέσουν, αλλά επειδή δεν θέλω να μπω στη διαδικασία της βαφής (λούζομαι κ κάθε μέρα βλέπεις), θα ήθελα πολύ να υπήρχε κάτι σε μαύρο ή σκούρο καστανό χρωμοσαμπουάν.Quote:
Originally Posted by DarkLady
Νιώθω ότι δεν έχω άλλη αντοχή στο να αισθάνομαι άσχημα και δεν ξέρω τι να κάνω...σκέφτομαι να ξανακοιμηθώ αλλά κι αυτό δεν είναι φυσιολογικό...
Πώς αντέχετε οι υπόλοιποι όταν νιώθετε ανήσυχοι και δυστυχισμένοι;
Γεια σας είμαι καινούργιος στο forum.Δεν ξέρω αν πρέπει να βάλω εδώ το θέμα μου(οπότε sorry εκ των προτέρων).Καταρχάς είμαι κοντά στα 25.Κάπου στα 17 μου και ενώ πήγαινα βόλτα με κάτι φίλους μου ξαφνικά μούδιασα ολόκληρος και δεν μπορούσα να πάρω ανάσα το ξανάπα θα άλλες 3 φορές μέχρι να τελειώσω την γ' λυκείου.Δεν έδωσα πανελλήνιες και έτσι αποφάσισα να ξαναδώσω την αμέσως επόμενη.Και μέσα στον Ιούλιο ξαφνικά άρχισα να κωλοβαρίεμαι την ρουτίνα.Το μόνο που έκανα κάθε μέρα ήταν μπάνιο με τσ φίλους μ,μετά καφέ, μετά μαστουρώναμε ώσπου πηγαίναμε για ποτό το βράδυ και μόλις φύγαμε πάλι χ@σ1σ1. Κάπου εκεί στα τέλη ιουλίου άρχισα να νομίζω ότι όλοι με κοιτάγανε περίεργα και μ κατακρίναν. Επίσης νόμιζα πως μου πετάγανε σπόντες(γνωστοί οι άλλη φίλοι εκτός της παρέας ότι ήμουν πρεζάκιας και άλλα διάφορα).Εκείνοι την περίοδο άρχισα να απομακρύνομαι απο πολλούς ,δεν απαντούσα στα τηλέφωνα των άλλων και άμα έβλεπα έξω γνωστούς τούς απέφευγα, η έκανα πως δεν τους έβλεπα.Άρχισα να πέφτω σε μια ψηλόκατάθλιψη και να έχω υπερβολικό ανγχος για τι λένε οι άλλοι για μένα(χωρις να λένε ..) .Προς τα τέλη Αυγούστου ,τελικά γνώρισα μια κοπέλα η οποία ήταν η πρώτη μου ουσιαστικά σχέση και ενώ άρχισα να επανέρχομαι να μην σκέφτομαι τίποτα πλέον και να βγαίνω συνέχεια και να μου φεύγει η θλίψη η κατάθλιψη,πήγα Αθήνα για να πάω σε φροντιστήριο, γιατί έμενα σε μια κώμοπολλη και δεν μπορούσα να μείνω χειμώνα δεν άντεχα και είχαν φύγει πολλοί φίλοι μου πήγαν Αθήνα, έτσι πήγα και εγώ .Μετά Από 3 μήνες με χώρισε η κοπέλα ,έπαθε κάτι και ένα συγγενικό μου πρόσωπο(κάποια ψυχική διαταραχή) και άρχισα να στεναχωριέμαι πολλή.Μετά νόμιζα ότι μου λέγαν μαλακίες για ναρκωτικά και τέτοια κάτι φίλοι μου και ξαφνικά άρχισα να ακούω και φωνές όταν περπατούσα.Ρώτησα κάποιους άλλους φίλους μου αν συμβαίνει τπτ από αυτά και με λέγανε παρανοϊκό ,ότι σκαλώνω κ.τ.λπ. Μετά σταμάτησα να βγαίνω έξω και καθόμουν όλη μέρα στο κρεβάτι και κοιτούσα το ταβάνι.Δεν σήκωνα τηλέφωνα και γιατί δεν μπορούσα να σηκωθώ απο το κρεβάτι ,και γιατί κοίταζα ένα μέρος και κόλλαγα για κάνα δεκάλεπτο και γιατί φοβόμουνα μην με κοιτάνε περίεργα κτ.λπ. Ετσι άρχισα να πέφτω σε βαριά κατάθλιψη και άρχισα και την Αρρωστομανία φοβόμουνα τα πάντα και επί 5 μήνες ήμουνα άστα να πάνε. Ώσπου μια μέρα λέω ως εδώ ήτανε και αποφάσισα να πάω σε ψυχίατρο και μου έδωσε χάπια για την κατάθλιψη και για το άγχος να με βοηθήσουν και στο να κοίμαμαι και μπας και δώσω και τπτ στις πανελλήνιες(αύτα + το ότι άρχισα κολυμβητήριο και πήγαινα για κάνα καφέ με τον αδερφό μου την άνοιξη που είχε και καλές μέρες και κάνα δυο άλλες δραστηριότητες με βοήθησαν πολλή. Τελικά απέτυχα στις πανελλήνιες, δεν άνοιξα βιβλίο στην κατάστασή που ήμουν. Αλλά μόλις έφτασε το καλοκαίρι είχα αρχίσει να ξαναβγαίνω μ κάτι φίλους μου και να έχω γίνει λίγο καλύτερα.τελικά γνώρισα μια κοπέλα τέλη καλοκαιριού ,ήρθα στην Αθήνα κάναμε σχέση(δεν είχα ξανανιώση έτσι για άλλη), γράφτηκα σε ιδιωτική σχολή,γράφτηκα και αγγλικά ,πήγα γυμναστήριο, ξανα βρήκα όλους τους φίλους μου ,έκανα και καινούργιους και μετά απο δύο χρόνια άρχισα να ξαναέχω το αίσθημα χαράς ,δεν θυμόμουν καν πως ήταν πριν,ένιωθα τέλεια, φυσιολογικός άνθρωπος.Μετά από ένα χρόνο, όμως μετά απο διακοπές που πήγα μαζί με την κοπέλα μου γύρισα Αθήνα και μόλις μπαίνω στο Μετρο με έπιασαν ζαλάδες και σαν ψηλολιποθυμία.Μετά από μια εβδομάδα, βγήκα με κάποιους φίλους μου και ξαφνικά άρχισα να κοκκινίζω και να ιδρώνω ασταμάτητα(πάντα ήμουν ντροπαλός αλλά κοκκίνιζα μόνο με κοπέλες και όταν ήμουν πιο μικρός)..Δεν μπορούσα να εξηγήσω τι φταίει άρχισα να πιστεύω ότι έχω κρίσεις πανικού και κάποια φοβία με τον κόσμο.Τελικά σταμάτησα να πηγαίνω όπου με καλούσε η κοπέλα μου γιατί κοκκίνιζα ,ίδρωνα και ζεσταίνομουνα ιδιαίτερα αν υπήρχαν άτομα που δεν τα ήξερα καλά, αυτό άρχισα να το παθαίνω και με τους φίλους μου (μερικές μέρες μπορεί να ήμουνα και οι ψυχή της παρέας, αλλά άλλες δεν μπορούσα να μιλήσω ,και μόλις μου έλεγαν κάτι, κοκκίνιζα και ίδρωνα. Με τα πολλά μετά απο δυο χρόνια και κάτι παράτησα(σταμάτησα) την σχολή μου γιατί μόλις έμπαινα μέσα με έπιανε τόσο άγχος και ίδρωνα κ.λ.π σταμάτησα να μιλάω και στους φίλους μου απο εκεί,σταμάτησα το Γυμναστήριο γιατί ίδρωνα και δεν ένιωθα καλά να με βλέπουν οι άλλοι μονίμως μούσκεμα.Τελικά μετά απο 3 χρόνια σχέσεις η κοπέλα μου με χώρισε γιατί δεν βγαίναμε με άλλα άτομα επειδή δεν ήθελα εγώ(είχαμε ενάμιση χρόνο να βγούμε σαν ζευγάρι με άλλους, έβγαινα η με τους φίλους μου η με την κοπέλα μου και ούτε ήθελα να φέρνει τους φίλους της γτ ένιωθα άσχημα επειδή ,ιδρωνα,κοκκίνιζα κ..λ.π) Επίσης να αναφέρω ότι αυτά τα 3 χρόνια προσπάθησα να βρω δουλειά ,άλλα έκλεινα ραντεβού και μόλις έφτανα απο κάτω το κτίριο για να με δούνε και να τους μιλήσω με έπιαναν λιποθυμικές τάσεις ,δύσπνοια και άλλα. τώρα φτάνω τα 25 και δεν έχω τελειώσει ούτε σχολή, ούτε στρατό,ούτε έχω δουλεία,έχασα και την κοπέλα μου.Θέλω άλλα δεν μπορώ γιατί ιδρώνω και αγχώνομαι όχι πάντα βέβαια.έχω κοντά ένα χρόνο που δεν κάνω τίποτα,ευτυχώς μου έχουν μείνει κάποιοι φίλοι που νομίζω ότι έχουν καταλάβει ότι κάτι έχω και με βοηθάνε με τον τρόπο τους .
Είμαι σε μια απόγνωση θέλω να το αλλάξω ,θέλω να γίνω πάλι καλά, θέλω να μου πει κάποιος που είχε κάτι τέτοιο τι έκανε για να του περάσει(κοινωνιοφοβια,αγορ αφοβία και μαζί αγχώδεις διαταραχές η κρίσεις πανικού ότι είναι δεν ξέρω)
Επίσης αν φταίει και το αλκοόλ γιατί πίνω πολλή τα τελευταία χρόνια,και το χασίσι που έπινα,η η καφεΐνη?..........
Συγνώμη αν σας κούρασα η άν έβαλα λάθος το θέμα εδώ.
Καλησπερα! Δεν χρειαζεται να αλλαξεις χρωμα.. Οταν λες καστανο φανταζομαι θα εννοεις κατι σε 7αρι.. Δεν ειναι απαραιτητο να αλλαξεις χρωμα. Δεν ξερω το νουμερο της βαφης που χρησιμοποιεις αλλα μπορεις να δοκιμασεις αυτο που δοκιμασα εγω σημερα με επιφυλαξη βεβαια σε μια κυρια με αρκετα λευκα.. Σε μενα προσωπικα επιασε.. Χρησιμοποιησα μιξη δυο βαφων συγκεκριμενα 6 και 7.. Εβαλα μιση απο καθε νουμερο και οξυζενε 20vol στις ριζες και απο τη ριζα και κατω περασα τις υπολοιπες (μιση 6 δηλαδη και μιση 7) αλλα με οξυζενε 30.. Δεν βγηκε απολυτα ομοιομορφο γιατι αυτο δεν γινεται (παντα τα λευκα βγαινουν πιο φωσφοριζε να το πω) αλλα δεν υπηρχε η τεραστια διχρωμια και κυριως καλυφθηκαν τα λευκα! Αν τα βαφεις μονη στο σπιτι την επομενη φορα που θα πας για βαφη ρωτα καποια απο τις κοπελες ωστε να μην φυγεις πολυ απο το χρωμα σου! Επισης το θετικο που εχουν τα καστανα-σκουρα χρωματα ειναι οτι ναι μεν εχουν χρονικο οριο 45λεπτα αλλα και παραπανω να τα αφησεις δεν δημιουργουν προβλημα! Δηλαδη δεν αλλοιωνεται το χρωμα!Quote:
Originally Posted by ftatl
Δεν το κοιταξα ακομα γιατι ετρεχα αυτες τις μερες αλλα θα το ψαξω οπωσδηποτε και θα σου πω.. Θα κοιταξω και για χεννα αν σε ενδιαφερει αλλα αυτο ειναι κατι που βγαινει πολυ δυσκολα και δεν θα στο συνιστουσα!Quote:
Originally Posted by mariposa7
Και επισης θα σου συνιστουσα να μην τα λουζεις καθε μερα!! Η τριχα σιγα σιγα εξασθενει και φθειρεται!! Καλο θα ηταν αν "λαδωνουν" ευκολα μερα παρα μερα. Αν παλι οχι μπορεις να τα αφηνεις και μεχρι τριτη μερα!
Θυμωμενος..δεν ξερω αν έχω διπλα μου ανθρώπους να νοιαζονται η αν είναι όλα ψεμα. Καχύποπτος με τους παντες. Τοσοι ανθρωποι γυρω μου και γω υποκρινομαι πως όλα είναι καλα δεν τρεχει τπτ. Επισης νιωθω απογοητευμενος με την οικονομικη κατασταση που επικρατει και με την μη δυνατοτητα ευρεσης μιας κανονικης εργασιας. Επισης νιωθω απογοητευμενος ερωτικα. Απλισιαστος για τις κοπελες. Δεν τις αφηνω να με πλησιασουν ενώ θελω. Με λιγα λογια ΜΟΝΑΞΙΑ! Βεβαια νιωθω και τυχαιρος που εχω την οικογενεια διπλα μου υγειής.
Αισθάνομαι Μαλάκας. Σαν να κάνω το λάθος πράγμα (αυτό κάνω). Θέλω να πω γράφτηκα στο φόρουμ πριν από λίγο επειδή εγώ χρειάζομαι βοήθεια και ήδη απάντησα σε 2 threads σαν να μην χρειάζομαι καμία βοήθεια, από κανέναν. Δεν είμαι καλά.
Τα μάτια κλείνουν μόνα τους απο την κούραση και το σπίτι μου απέχει απο εδώ 2,2 χλμ και με τέτοια νύστα δε παίζει να οδηγήσω.Πρέπει να εισηγηθώ στη διεύθυνση την αγορά ενός τριθέσιου καναπέ για τις δύσκολες μέρες σαν τη σημερινή.Οπότε περίπου 15 λεπτά περίπου περπάτημα μέχρι το σπίτι και μετά με περιμένει το κρεβατάκι μου
Μοναξιά...με βλέπω να την πέφτω πάλι για ύπνο αν δεν βρεθεί κανείς να μιλήσω σύντομα...
αυπνια
αλλα αν ξυπνας σαν βοδι μεσημερι αυτα παθαινεις!
Αδερφές και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι
Aισθάνομαι ότι τελικά όση περισσότερη δουλειά έχω να κάνω,όσες περισσότερες ώρες μείνω στην δουλειά,τόσο καλύτερα νιώθω.Σε λίγο θα κλείσω σχεδόν 36 ώρες ξύπνιος με 2 ώρες μόνο ξεκούραση για φαγητό,γρήγορο ντουζ και αλλαγή ρούχων και όμως νιώθω υπέροχα καλά.Νιώθω πολύ καλά που είχα κάτι να ασχοληθώ,που έλυσα ότι τεχνικό πρόβλημα προέκυψε μετά απο αρκετή ώρα δημιουργικής σκέψης και μου έμεινε πολύ λίγος χρόνος για να σκεφτώ τα υπόλοιπα προσωπικά θέματα που με απασχολούν.Τελικά η καλύτερη θεραπεία είναι η εργασιοθεραπεία.