Πώς αισθάνεστε τώρα;

[ftatl]

πολυ νταουνιαμσα οι αλλοι που βρισκουν διαθεση και ενεργεια ρε γαμωτο!!!

[Κύκνος]

Αγχωμένη...πρέπει κάτι να γίνει με τα οικονομικά...και με δουλειά, δεν πάει άλλο έτσι...

[DarkLady]

ε ειδες? το ξενυχτι πειραζει τη μνημη ετσι προβιβαστηκα σε τεφτερτζη κ οταν θελω κατι να θυμιθω το σημειωνω. κ η αλλη με φωναζει κουκουβαγιο.

Καλημερα!! Εμενα με φωναζουν νυχτεριδα.. Σκεφτομουν αυτο που ειπες για το ξενυχτι και ισως εχεις δικιο. Εχω να κοιμηθω βραδυ απο το 2010 και οσες φορες πεφτω σχετικα νωρις για υπνο στο 3ωρο πεταγομαι. Και πραγματικα εκπλησσομαι με την αντοχη μου γιατι ετσι (με 3 ωρες υπνο) μπορω να κλεισω 24ωρα. Σκεφτομουν λοιπον οτι ισως εχεις δικιο στο οτι ισως αρχισα να ξεχναω μερικα πραγματα λογω του οτι ξενυχταω. Απο την αλλη ομως δεν δικαιολογει μια ολοκληρη περιοδο της ζωης μου.. Ειναι σαν να κοιμηθηκα καποια στιγμη το Μαρτιο και να ξυπνησα καποια μερα στον Ιουνιο.

[αλεξανδρος_77]

kaπου διαβασα μια φραση που ελεγε οταν δε μπορεις να κοιμηθεις αντι να σκεφτεις κοιμησου σκεφτεσαι θυμισου.

[DarkLady]

Στην αρχη μπερδευτηκα οπως το εγραψες αλλα καταλαβα.. Μαλλον εννοεις αυτο που παει καπως ετσι "ασχημο πραγμα να λες στο μυαλο κοιμησου και αυτο να ακουει θυμησου" σωστα;

[αλεξανδρος_77]

ναι ετσι ακριβως παει στην αρχη μπερδευεσαι κ μετα αφου με συνιθησεις αρχιζεις κ τα καταλαβαινεις ολα μαζι εγω παντως μεχρι στιγμης δεν ειμαι σιγουρος οτι ολα αυτα που γραφεις οντος σε απασχολουν μηπως ειναι καπια αλλη η αιτια η μηπως υπαρχει βαθυτερη αιτια περα απο αυτα.μηπως πχ εκανες καμια σχεση κ αυτη δε σου πηγε καλα κ μετα σε πηρε απο κατω?

[DarkLady]

Θα ξεκινησω την απαντηση μου κανοντας μια μινι περιγραφη για τον εαυτο μου. Απο μικρη εζησα σε ενα περιβαλλον υπερβολικα υπερπροστατευτικο σε σημειο καταπιεσης. (Οι γονεις μου μεχρι και τα 18 μου δεν με αφηναν να γυρισω σπιτι μετα τις 10 το αργοτερο). Μεχρι το γυμνασιο ημουν το υποδειγμα του καλου παιδιου με αριστεια με βραβεια επαινους και τα σχετικα. Διακοπες δεν ηξερα τι ηταν γιατι τα Χριστουγεννα επρεπε να διαβαζω την υλη των μηνων που ερχονταν ωστε να ειμαι προετοιμασμενη. Το καλοκαιρι εβγαζα την υλη της επομενης ταξης συνηθως.Δηλαδη οταν πηγαινα πρωτη γυμνασιου το καλοκαιρι διαβαζα τα μαθηματα της δευτερας και παει λεγοντας. Αυτη η κατασταση εφτασε μεχρι και τριτη γυμνασιου. Τοτε γνωρισα τον πρωτο μου ερωτα (ο οποιος ηταν 9χρονια μεγαλυτερος) και καπου εκει ξεκινησε η επανασταση. Απο πρωτη λυκειου και μετα και αφου ειχα φτασει στα ορια μου παρατησα μαθηματα σχολειο τα παντα. Απο 18.8 της τριτης γυμνασιου επεσα στο 12.1 της πρωτης λυκειου και σταθερα κατεβαινα. Απο απουσιες δεν το συζητω Κοντευαν Χριστουγεννα και εγω κινδυνευα ηδη να χασω τη χρονια. Στο διαστημα αυτο (τριτης γυμνασιου-δευτερας λυκειου) διατηρουσα τη σχεση μου με το παιδι αυτο μονο που δεν ηταν κανονικη σχεση και φυσικα αργοτερα καταλαβα γιατι. Δεν βγαιναμε εξω δεν καναμε τιποτα ουσιαστικο μαζι.. Στα μονα σημεια που βρισκομασταν ηταν μερη τα οποια δεν υπηρχε εντονη κινηση και κυριως απογευμα προς βραδυ και φυσικα σπιτι του. Λιγο πριν κλεισω τα 17 ανακαλυψα οτι εκτος απο μενα διατηρουσε σχεση με αλλες 8 κοπελες η μια εξ αυτων καποια χρονια (αρκετα) μεγαλυτερη του. Μολις εμαθα για ολα αυτα μικρη κιολας τοτε αρχισα να καταστρωνω την εκδικηση μου η οποια ηταν να πιασω αυτη τη γυναικα η οποια το εβλεπε σοβαρα μαζι του και η οποια ηξερα πανω-κατω ποια ηταν (γιατι την ειχα δει αρκετες φορες να περιφερεται γυρω απο το σπιτι) και της λεω ξερεις κατι αυτο κι αυτο συμβαινει. Αυτη την αφορμη εψαχνα και ξεκοψα μαζι του τελειως. Ομολογω πως δεν περιμενα να ειναι τοσο ευκολο για μενα αλλα το ξεπερασα αμεσως. Στα δυο αυτα χρονια που περασαμε μαζι ειχαμε αρκετα διαστηματα διακοπης σε ενα απο τα οποια μου προεκυψε ενα πολυ ασχημο συμβαν το οποιο και εχω μετανιωσει απιστευτα. Μετα λοιπον απο τον οριστικο χωρισμο μας εγω συνεχισα τα κλασσικα και απο το καλο παιδι με τα βραβεια και τους επαινους εγινα το μαυρο προβατο της οικογενειας. Καθε βδομαδα στο σπιτι σκηνικα με τον πατερα μου ο οποιος καθε βδομαδα ηθελε να με διωξει απο το σπιτι. Και ολα αυτα για περιπου ενα χρονο και κατι.. Το 2009 χρονια των πανελληνιων μου παριστανα το καλο παιδι οτι διαβαζω κλπ. Ετυχε λοιπον μεσω μιας φιλης να γνωρισω το ατομο το οποιο με εφερε σε αυτη την κατασταση. Δεν περιμενα ποτε οτι θα γινοταν κατι μεταξυ μας αλλα απο την πρωτη στιγμη που βρεθηκαμε οι δυο μας υπηρχε η αισθηση οτι ειμαστε ο ενας για τον αλλο.. Εδωσα πανελληνιες στις οποιες φυσικα δεν περασα αφου το μυαλο μου ηταν αλλου. Εγραφα στο 10λεπτο και ετρεχα σπιτι να αλλαξω για να παμε βολτα. Ηταν ο ανθρωπος που με εμπιστευτηκε απο την πρωτη στιγμη. Και που το εδειχνε απο μικρα αλλα πολυ σπουδαια πραγματα.. Ειμασταν περιπου τρεις μηνες μαζι μεχρι που εκλεισα τα 18..6 μερες μετα τα γεννεθλια μου ο πατερας μου εφυγε. Απο την πρωτη στιγμη το παιδι αυτο ηταν διπλα μου. Με βοηθησε ωστε να μην πεσω σε καταθλιψη. Απο τοτε ηταν που αρχισα να γινομαι τυπικα η "αναισθητη". Βλεπεις η μητερα μου εχασε τον αντρα της ο αδερφος μου τον πατερα-προτυπο και αδυναμια ο ενας του αλλου οποτε ο τιτλος του "δυνατου" της οικογενειας επεσε πανω μου καθως δεν ειχαμε καλες σχεσεις και ολοι νομιζαν πως με επηρρεασε λιγοτερο. Το παληκαρι λοιπον αυτο μου σταθηκε σε αυτο το γεγονος οχι μονο σε μενα αλλα και στην οικογενεια μου. Τον ξυπνουσα μονο και μονο για να ερθει να ηρεμησει τον αδερφο μου ο οποιος ηταν ρακος..Ετσι λοιπον φτασαμε στον Οκτωβριο οπου η μητερα μου αποφασισε να μετακομισουμε στο χωριο της στο οποιο εχει συγγενεις και καποιος ισως θα μπορουσε να βοηθησει προσφεροντας δουλεια..Πιστευε.. Ετσι λοιπον μετακομισαμε ο αδερφος μου δεν γλυτωσε την καταθλιψη εμεινε πισω σε μαθηματα εκλαιγε καθε βραδυ και αλλα πολλα. Το παληκαρι παλι ηταν διπλα μου και με στηριζε. Ερχοταν τουλαχιστον δυο φορες το μηνα και οποτε δεν μπορουσε να ερθει μου εβαζε τα εισητηρια.. Δεν θα μιλησω για την ημερα που εφευγα τι κλιμα επικρατουσε.. Ετσι λοιπον φτασαμε στους 8 μηνες. Εκεινο το διαστημα γνωρισε μια κοπελα με την οποια με απατησε. Ποτε ομως δεν το εμαθα απο αυτον. Ποτε δεν το παραδεχτηκε. Τον συγχωρεσα και συνεχισαμε. Απο εκεινο το διαστημα και ενω δεν υπηρξε ποτε προβλημα μεταξυ μας αρχισαν να ερχονται το ενα μετα το αλλο. Καθε μηνα χωριζαμε γιατι δηθεν δεν με εμπιστευοταν χωρις να δωσω καν δικαιωμα..Η ζωη εδω εχω αναφερει σε καποιο αλλο μηνυμα πως ειναι οποτε και να ηθελα δεν μπορουσα να εχω και πολλες δραστηριοτητες.. Φτανουμε λοιπον στον 1χρονο και 4 μηνες. Εχω γυρισει πισω Αθηνα και πλεον ειμαστε κανονικα μαζι χωρις προβληματα το πρωτο διαστημα.. Και λεω το πρωτο διαστημα γιατι μετα απο δυο μηνες που γυρισα αρχισαμε παλι τα περιεργα. Τυπου κανονισαμε να παμε διακοπες μαζι (οντας καλοκαιρακι) και τελευταια στιγμη μου ειπε πως τελικα αποφασισε να παει με τους φιλους του στους οποιους εντελως τυχαια ανηκε και η κοπελα με την οποια με ειχε απατησει. Σεπτεμβριος 2010 λοιπον οπου δοθηκε το οριστικο μας τελος με την αιτιολογια "δεν παει αλλο".. Οταν το ακουσα δεν το πιστευα και δεν το πηρα σοβαρα. Ουτε στενοχωρια ουτε κλαμα τιποτα.. Οσο περνουσε ο καιρος τοσο πιο πολυ πονουσε η απουσια.. Αρχισα σιγα σιγα να χανω τον υπνο μου. Να κοιμαμαι στις 6 και 7 το πρωι για μια ωρα και να περναω μηνες με αυτη την κατασταση. Και δεν ηταν οτι δεν κουραζομουν και ειχα αντοχες. καθε αλλο. Οτι αποστασεις μπορουσα να καλυψω περπατωντας το εκανα μπας και καταφερω να κλεισω λιγο τα ματια μου..Αλλα τιποτα.. Σιγα σιγα με τον καιρο αρχισα να κοιμαμαι λιγο παραπανω περιπου δυο ωρες..Ομως αρχισαν αλλα τοτε.. Εκει που κοιμομουν πεταγομουν πανω και αρχιζα να κλαιω και να τρεμω.. Για μηνες.. Φοβομουνα να κοιμηθω. Δεν μπορουσα να το ξεπερασω.. Οπως του ειχα πει πιστευα οτι για να φυγει ο πατερας μου και να με αφησει μαζι του σημαινει πως κατα βαθος ηξερε οτι ειμαι καλα.. Αφου λοιπον εχασα και τους δυο δεν αντεξα.. Ειλικρινα δεν ξερω πως περασε ο καιρος και αρχισα να συνερχομαι καπως..Και φτανουμε στο 2011 στις πανελληνιες του αδερφου μου.. Περασε στην αλλη ακρη της Ελλαδας (αλλο ζορι και απο κει) και ετσι αποφασισα να μετακομισω μαζι του για ενα διαστημα και για να ειναι και αυτος πιο ανετα και να μην νιωθει τοσο μονος αλλα και για μενα..Την πρωτη χρονια βεβαια με εδιωξε προφανως για να αποδειξει οτι τα καταφερνει μονος αλλα την δευτερη μετακομισα "μονιμα" πλεον..Εμεινα εκει δυο χρονια και αρχισα να ψιλο συνερχομαι. Μεχρι που το 2013 γνωρισα καποιον ο οποιος με εκανε να καταλαβω πως με καταλαβαινει. Με εκανε να θελω ξανα σχεση και να δωσω πραγματα γιατι μου αφηνε το χωρο και το χρονο να σκεφτω και να καταλαβαινω τις καταστασεις οτι πλεον δηλαδη δεν ειμαι μονη.. Μειναμε μαζι 1χρονο και κατι αλλα και μαζι του υπηρχαν προβληματα.Βεβαια εντελως διαφορετικου τυπου που πλεον δεν ξερω ποιο ηταν χειροτερο απο τα δυο.. Απο ενα σημειο και μετα δεν μπορουσα να ειμαι ο εαυτος μου.. Επρεπε ολη μερα να πηδαω απο τη χαρα μου και να βγαζω τελαλη ποσο ευτυχισμενη ειμαι που ειμαι μαζι του γιατι αν για λιγο εστω δεν ειχα διαθεση αυτοματα σημαινε οτι ηθελα να τον χωρισω. Ελεγα ενταξει τουλαχιστον ειναι σωστος μαζι μου ας του δωσω μια ευκαιρια. Με τον καιρο τα προβληματα εγιναν πιο εντονα δηλαδη αν σηκωνα το κινητο και δεν ελεγα "ελα αγαπη μου" κλπ γινοταν χαμος.. Εφτασε στο σημειο να μου χτυπησει πραγματα που εκανε ο ιδιος απο μονος του και να μου λεει εγω εκανα αυτο εκεινο και το αλλο για σενα και εσυ τι εκανες και δεν συμμαζευεται. Μετα ηρεμουσε και ζητουσε συγγνωμη αλλα τι να το κανεις.. Ετσι λοιπον εφτασα μεχρι εδω.. Ειχα πει οτι αυτος ο ανθρωπος ή θα με εκανε να ξεχασω τα παλια και να γυρισω σελιδα ή που θα με διελυε εντελως.. Και τελικα με διελυσε.. Απο τοτε που χωρισαμε εχω γυρισει παλι πισω στα παλια ενω ειχα καπως ξεχαστει. Αυτο ειναι το προβλημα. Οτι οπου και να ειμαι οτι και να κανω κατι με κραταει πισω...

[αλεξανδρος_77]

ειδες απο οτι φαινεται εχω μαθει απ εξω το σεναριο αν κ παρελειψες μερικα σημεια που διχνουν οτι μεσα στο σκοταδι γεννιεται το φως απο οτι φαινεται λοιπον σου λειπουν ανθρωποι που να καταλαβαινουν τι λες κ απο την αλλη εισαι ενας συνθετος χαρακτηρας που δε μπορουν να κατανοησουν ολοι.

[Macgyver]

kaπου διαβασα μια φραση που ελεγε οταν δε μπορεις να κοιμηθεις αντι να σκεφτεις κοιμησου σκεφτεσαι θυμισου.

Eγω οταν θελω να κοιμηθω , σκεφτομαι ευχαριστα πραματα , και κοιμαμαι μια χαρα , ουτε εφιαλτες , ουτε τιποτα , αλλα ποτε δεν ζοριζω τον εαυτο μου να κοιμηθει .

[εσωτερική_σήψη]

ουφ... γιατι παλι?

[DarkLady]

ειδες απο οτι φαινεται εχω μαθει απ εξω το σεναριο αν κ παρελειψες μερικα σημεια που διχνουν οτι μεσα στο σκοταδι γεννιεται το φως απο οτι φαινεται λοιπον σου λειπουν ανθρωποι που να καταλαβαινουν τι λες κ απο την αλλη εισαι ενας συνθετος χαρακτηρας που δε μπορουν να κατανοησουν ολοι.

Καλημερα.. Καταρχας τι εννοεις οταν λες εχεις μαθει απ εξω το σεναριο; Δευτερον τι εννοεις για τα σημεια με το φως που γεννιεται απο το σκοταδι; Ισως εχεις δικιο και να ειμαι πιο συνθετος χαρακτηρας απο οσο νομιζα τελικα.. Δεν ξερω.. Αυτο που ξερω σιγουρα ομως ειναι οτι πραγματικα νιωθω πως εχω διαχειριστει πολυ πιο δυσκολες καταστασεις και ιδιως καταστασεις που δεν συνηθιζεται να περναει ενα παιδι σε ηλικια 14-15 ετων και καταφερα να τα ξεπερασω. Τη συγκεκριμενη κατασταση ομως τοσα χρονια δεν μπορω να τη διαχειριστω.. Χθες ημουν σε καπως καλυτερη κατασταση. Σημερα παλι τα ιδια.. Δεν το μπορω αλλο..

[Deleted-member-19102015]

Eγω οταν θελω να κοιμηθω , σκεφτομαι ευχαριστα πραματα , και κοιμαμαι μια χαρα , ουτε εφιαλτες , ουτε τιποτα , αλλα ποτε δεν ζοριζω τον εαυτο μου να κοιμηθει .

Εγώ όταν θέλω να κοιμηθώ και δεν έχω ύπνο,ξενυχτάω κάνοντας διάφορα πράγματα.πχ Ακούω μουσική,βλέπω τηλεόραση,μπαίνω twitter απο το smartphone μου και rtαρω τα tweets αγνώστων προς εμένα ανθρώπους αλλά "ομοιοπαθείς" στο θέμα ξενύχτι μιας και νυχτιάτικα καταθέτουν τις σκέψεις τους και κάποια στιγμή φτάνει 6 το πρωϊ,τα μάτια κλείνουν μόνα τους και κοιμάμαι ήσυχος.Βέβαια μετά τρομάζω να ξυπνήσω αλλά λόγω του ότι πιάνω δουλειά μετά τη 1 το μεσημέρι,με παίρνει να αράξω στο κρεβατάκι μου μέχρι τις 12.30 μ.μ.

[αλεξανδρος_77]

Καταρχας τι εννοεις οταν λες εχεις μαθει απ εξω το σεναριο; Δευτερον τι εννοεις για τα σημεια με το φως που γεννιεται απο το σκοταδι;

τιποτα τιποτα kaτι δικα μου λεω.. καπια μερα αν μηλισουμε πμ η σε μειλ θα σου εξηγισω.
μονος καπιος δε φαινεται τοσο ευκολο να διαχειριστει τα παντα κ οσο περνανε τα χρονια η κατασταση γινεται δυσκολοτερη δεν εχει κανεις τις ιδιες αντεχες στα 18 κ τις ιδες στα 30.

[Macgyver]

Εγώ όταν θέλω να κοιμηθώ και δεν έχω ύπνο,ξενυχτάω κάνοντας διάφορα πράγματα.πχ Ακούω μουσική,βλέπω τηλεόραση,μπαίνω twitter απο το smartphone μου και rtαρω τα tweets αγνώστων προς εμένα ανθρώπους αλλά "ομοιοπαθείς" στο θέμα ξενύχτι μιας και νυχτιάτικα καταθέτουν τις σκέψεις τους και κάποια στιγμή φτάνει 6 το πρωϊ,τα μάτια κλείνουν μόνα τους και κοιμάμαι ήσυχος.Βέβαια μετά τρομάζω να ξυπνήσω αλλά λόγω του ότι πιάνω δουλειά μετά τη 1 το μεσημέρι,με παίρνει να αράξω στο κρεβατάκι μου μέχρι τις 12.30 μ.μ.

Mια χαρα σε βρισκω , kozchr , κι εμενα μαρεσει η νυχτα , αλλα δεν θελω να κοιμαμαι 6πμ. γιατι ετσι χανω ολη την ημερα . Ασε που δεν εχω τις αντοχες που ειχα προ 20 ετων .

[Deleted-member-19102015]

Όλα σχετικά είναι. Και υπάρχουν και κάποιες τροποιήσεις στο ωράριο που άλλες φορές με βολεύουν και άλλες όχι.σήμερα κοιμήθηκα στις 5.30,ξύπνησα 9.50 και σε ένα τέταρτο πρέπει να σηκωθώ,να ετοιμαστώ και να βρίσκομαι στη δουλειά.Και μετά να συνεχίσω με την κανονική δουλειά το μεσημέρι και όσο πάει.Τωρα πραγματικά σέρνομαι και θέλω άλλη μια ώρα ύπνο τουλάχιστον αλλά δε γίνεται.Αλλά από την άλλη,τη Δευτέρα το βράδυ θα τελειώσω 2 ωρες νωρίτερα,χάρη στο σημερινό πρωινό ξύπνημα