Originally Posted by
Uriel
Το να ζεις σε ένα σπίτι μόνος σου και να το συντηρείς δε μου μοιάζει για αποτυχία. Πολλούς από εμάς ακόμα μας στεγάζει η μαμά. Μάλλον πρέπει να αναθεωρήσεις για το τι είναι επιτυχία και τι αποτυχία.
Όσο για τους φίλους, οι πραγματικοί, ακόμα κι αν τους κάνεις πέρα, είναι πάντα στην αναμονή μέχρι να τους αναζητήσεις ξανά. Αν όχι, τότε βρες άλλους. Πραγματικούς.
Και για τους γονείς σου μην αγχώνεσαι, το είπαν εκ του ασφαλούς, σίγουροι ότι δεν θα την παλέψεις μόνη σου και θα γυρίσεις τρέχοντας. Τώρα που διαπίστωσαν ότι μπορείς και μόνη σου θα τους έχει πάει ΝΑ και θα σε υποδεχτούν με ανοιχτές αγκάλες.