Printable View
κι ομως!
αλλο ερωτικο συναισθημα βγαζεις οταν εισαι 20,γτ εισαι αγνος,εισαι χωρις μνημες ερωτικες ...
στα 40 εισαι υποψιασμενος,εχεις αμυνες,ξερεις πως να αναγνωρισεις αυτο που εχεις απεναντι σου.
Οσο μεγαλωνεις εκλογικευεις ,τον διαχειριζεσαι τον πονο,διαβαζεις τα σημαδια πριν πεσεις στην αβυσσο..
θα μου πεις ολα αυτα τελικα σε προφυλασουν απο τον πονο?Ε να τη η προκληση που μας δινεται..πως θα χρησιμοποιησουμε τις εμπειριες μας,ποσο καλα εχουμε μαθει τον εαυτο μας..δεν ξερω αν με πιανεις.
Γιαννη οσο μεγαλωνεις αναπτυσσονται και οι αμυνες σου και τα κριτηρια σου διαφοροποιουνται.Δεν σημαινει οτι γινεσαι πιο σκληρος ή αλλαζουν οι ψυχικες σου αναγκες,απλα δινεις πιο ευκολα στο καθε τι το χωρο που πραγματικα του αξιζει.....
τωρα στην δικη μου περιπτωση,ηταν καρευνοβολος δυστυχως,στα πρωτα δεκα λεπτα....το αν ηταν τελικα ο χειροτερος ή ο καλυτερος δεν επαιξε τοτε κανενα ρολο,γιατι ουσιαστικα τον ερωτευτηκα πριν καν τον γνωρισω καλα καλα.
Τωρα ως προς τις αιτιες και τα συμπτωματα,η ερωτικη απογοητευση δεν ηταν η αιτια ηταν απλα αυτο που με βρηκε ηδη ευαλωτη και μου δωσε μια και πηγα πιο κατω.....δεν ειπα οτι η πρωτη μου σχεση ειναι το μονο που με καλυπτει απολυτα συναισθηματικα....ειπα οτι αυτο που ενωσα τοτε οντας ομως ο ανθρωπος που ημουν τοτε ηταν το πιο κοντινο.....
Αν ημουν,και το εχω ξαναγραψει ενας ανθρωπος συναισθηματικα και ψυχικα υγιης,φυσικα η απωλεια και ο πονος θα ηταν πιθανον ο ιδιος αλλα θα ειχα αλλα αποθεματα δυναμης να το διαχειριστω και να του δωσω την θεση που του αξιζει....
Θελω να νιωσεις το εξης.....μεγαλωσα σε ενα σπιτι που δεν ειχαμε καμμια κοινωνικη επαφη,στο σχολειο δεν ειχα φιλους γιατι ειχα καταθλιψη και αποφευγα τους παντες....δεν εβγαινα ποτε εξω πλην του σχολειου ουτε καν για ενα καφε.....η τριβη με τους ανθρωπους σε ουσιαστικο επιπεδο ηταν για μενα ανυπαρκτη....
Ακουγα μεσα στο σπιτι φρικτα πραγματα και ο τροπος που διαλεξα εγω να τα διαχειριστω ηταν να πιστευω το εντελως αντιθετο απο οτι μου ελεγαν....
η μανα μου ελεγε πως ο ερωτας ηταν κατι βρωμικο και σιχαμενο,εγω πιστεψα οτι ηταν ιερος και μεγαλειωδης,ελεγε πως φιλες δεν υπαρχουν κι ολες θελουν να σε φανε...εγω πιστεψα πως οχι φιλια υπαρχει και ειναι ιερη,πως οι αντρες ειναι γουρουνια που θελουν ολοι να σε γαμησουν και οι γυναικες πουτανες....κι εγω ελεγα οχι ολοι ειναι ανθρωποι και ειναι το ιδιο και ολοι ειναι καλοι αν δεν τους πειραξεις......ετσι επιβιωσα εκει μεσα
Βγηκα στον κοσμο με κατι ιδανικα φουσκωμενα σαν το ζεπελιν......αν ειναι δυνατον πιστευα πως ο ερωτας ειναι ενας και μοναδικος,ή δεν υπαρχει ή υπαρχει απολυτος κι οτι οι ανθρωποι ειναι καλοι και κανεις δεν θα σου κανει κακο αν δεν του κανεις κι εσυ.......δεν ηξερα και φυσικα κανεις ποτε δεν μου εξηγησε(την μανα μου την θεωρουσα τρελλη και με σιχαμενες αποψεις) οτι ερωτας ειναι και ο ενθουσιασμος και η καψουρα και το μου περασε σε ενα χρονο ακομα και το απλα θελω να σε γαμησω......ουτε οτι οι ανθρωποι σου κανουν κακο για πλακα μονο και μονο επειδη μπορουν.....
Το χειροτερο σοκ για μενα δεν ηταν οτι ενας αντρας δεν με ηθελε.....ηταν οτι ειχα πιστεψει απολυτα στην ιδεα του ερωτα κι οταν ειδα οτι ολα ηταν μεσα στο μυαλο μου επαθα σοκ.....σκεφτηκα οτι αν κατι που ειχα δει με τα ματια μου ,ειχα νιωσει με την καρδια και το σωμα μου το ειχα αντιληφθει τοσο λαθος,ποσο μαλλον με οσα ηταν για μενα θεωριες που δεν ειχα δοκιμασει ποτε στην πραξη......μπορει εσενα να σου φανει περιεργο αλλα μεσα σε μενα εγινε μια απολυτη και εντονη ανακαταταξη ,αμφισβητησα πρωτα τον εαυτο μου και μαζι τα πηρε η μπαλα ολα..
..
Αργοτερα στην πορεια της ζωης βρισκοντας μπροστα μου τοσα σκατα οπως ολοι μας αλλωστε,δεν ηξερα πως να τα διαχειριστω....μου πηρε πολυ χρονο και πολλα λαθη....εγινα πολυ αυστηρη και με τους ανθρωπους και με τον ερωτα ,με ολα ,ακομα και με τον θεο που μεχρι τοτε τον πιστευα βαθια.....σιγα σιγα βεβαια βρηκα τις ισσοροπιες μου αλλα ο τροπος που ειχα να πιστευω βαθια και αγνα σε ολα χαθηκε.....
Φυσικά και σε πιάνω βρε Φωτεινή, αλλα απο την άλλη το έχουμε τόσο πολύ ψυχικά ανάγκη που πολλές φορές ενω ΞΕΡΟΥΜΕ οτι ακούμε επιπόλαια λόγια κατα βάση και τπτ απο αυτά δεν ισχύει σε μεγάλο χρονικό διάστημα (πύρινες υποσχέσεις με το "πάντα" μέσα), παρ όλα αυτά κάνουμε πέρα την λογική κι επιζητούμε το συναίσθημα (και κάπου ν΄ακουμπήσουμε ίσως?). Κι ας ξέρουμε οτι δεν είναι παντοτινό...
Αλλα απο την άλλη, αν καθόμαστε και ζουμε μεσα στην αμφιβολία δεν οδηγεί πουθενά. Αν τωρα εγω πιάσω και υπολογίζω με βάση τις εμπειρίες μου, τοτε η λέξη Εμπιστοσύνη δεν γίνεται να οικοδομηθεί ότι κι αν συμβεί. Απλά, συμβιβάζομαι με την έλλειψή της. Τεσπα, βγήκα εκτός θέματος...
συμφωνω οτι αυτο ακριβως μας συμβαινει :)
Αυτο δεν ειναι ερωτας θαρρεις?Ειναι γμτ..απλως ξερουμε οτι ΔΕΝ ειναι αυτος που θα μας φερει πιο κοντα στην ευτυχια.
Το ξερουμε!Ειμαστε υποψιασμενοι.ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ να ζησουμε το λαθος γτ εχουμε αναγκη να πιστεψουμε στο ονειρο!!!!ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΟ ΡΙΣΚΟ και μπραβο μας,ετσι ειναι η ζωη!
Ετσι δεν ειναι?
υ.γ
αν θες η Εμπιστοσυνη ειναι μεγαααλο κεφαλαιο και οδηγει εναν ερωτα σε μεγαλεια!!!!!!
ναντια ειχες αγαπη μου κακους κουμανταδορους..κι εγω μια απο τα ιδια,αν σε παρηγορει αυτο!
Σου ξαναειπα εχω ταυτιστει με πολλα που εγραψες.
Εμενα ηταν διαφορετικη η κοινωνικη μου ζωη,ημουν σχεδον δημοφιλης,,χεχε ξερω ποσο ειρωνικο ειναι,,ενα παιδι που νιωθει την απειρηηη μοναξια το κενο σχεδον ,να κυνηγαει το ονειρο κι οσο δεν το βρισκει να απογοητευεται...
Με τη αντιδραση σε αυτα που σε δασκαλευανε,πηγες στην αλλη ακρη,κατι εξισσου λαθος.
τα δυο ακρα ειναι τοσο ομοια !!
Νάντια δεν θα μπω σε διαδικασία να αναλύω πρόταση-πρόταση κάποια σημεία που γράφεις, γιατι δεν έχει νοήμα να παραθέτω κάποιες ψιλοανακρίβειες που μπορει να μην τέθηκαν σωστά ή τις παρεξήγησα κτλ. Σε γενικές γραμμές έχεις δώσει μια εικόνα. Αυτο που θα σου πω είναι οτι βάσει παρατήρησης έχω καταλήξει στο συμπέρασμα οτι όλοι οι άνθρωποι έχουμε πολλά περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα απ ότι πιστεύουμε. Και αυτο στο γράφω γιατι διακρίνω οτι τοποθετείς τον εαυτό σου στο περιθώριο ("Αν ημουν,και το εχω ξαναγραψει ενας ανθρωπος συναισθηματικα και ψυχικα υγιης") και δεν πιστευω οτι είναι ακριβώς έτσι. Όπως έχω ξαναπεί, ο τρόπος που προσεγγίζεις τα πράγματα και γράφεις ΔΕΝ συνάδει με αυτή την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου. Ανασφάλειες όλοι έχουμε, και αρνητικές εμπειρίες και πολλά άλλα. Φυσικά δεν μπορω να κρίνω εγω εσένα, απλά γραφω οτι αντιλαμβάνομαι.
Τα ιδανικά που γράφεις κι εγω τα είχα ως πεποιθήσεις (εξ ου και τα διάφορα ερωτηματικά που σου είχα θέσει στην αρχή της κουβέντας περι "δικαίου απο το σύμπαν" κτλ.). Όπως σου ξανανέφερα πο πρίν, διακρίνω πολλά κοινά σημεία σε αυτα που έχεις γράψει με δικά μου βιώματα. Που θέλω να καταλήξω? ΔΕΝ είσαι τόσο "ειδική περίπτωση" όσο νομίζεις.
ισως μια ζωη ψαχνουμε αυτα που επρεπε να παρουμε τοτε.....απο αυτους που οφειλαν να μας τα δωσουν....αλλα αυτο δεν γινεται πια....
Φωτεινή για σένα η παράμετρος εμπιστοσύνη οδηγεί στην ευτυχία? :confused:Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Μεγάλο κεφάλαιο ανοίγεις, επέτρεψε μου να ψιλοδιαφωνήσω... Μετα απο αυτα που έχω δει/ζήσει, η εμπιστοσύνη στο μυαλό μου είναι συνώνυμο με την λέξη παραμύθια (οχι μονο σε γυναίκες, γενικά απέναντι σε ανθρώπους).
Γιαννη οχι δεν νομιζω πως ειμαι ειδικη περιπτωση και αυτο πιστεψε με ειναι πολυ παρηγορο....το βλεπω και δω πως υπαρχουν ανθρωποι πολυ ευαισθητοι με πολλα προβληματα....για την ακριβεια τοσα πολλα προβληματα με κανουν να αναρωτιεμαι τι σκατα ζουμε....
Για πες μου λες οτι ειχες τα ιδια ιδανικα και πεποιθησεις....θελω να μαθω περισσοτερα,ας πουμε πως ενιωσες τον εαυτο σου οταν συνειδητοποιησες οτι τα δικα σου ιδανικα για την πλειοψηφια ηταν ξενα, και πως αντεδρασες....αυτα τα ιδανικα δεν επαψαν ποτε να μου λειπουν αλλα εσυ τι πιστευεις ειναι αποτελεσμα αθωοτητας ή μηπως ειναι αυτο που θα επρεπε να εχουν ολοι οι ανθρωποι στη καρδια τους και την ψυχη τους και γιατι δεν το χουν ολοι οι ανθρωποι;Μηπως ετσι ξεκινουν ολοι και γινονται σκληροι στην πορεια;ή ειναι θεμα του τι ψυχη κουβαλαει ο καθενας.....
αν ειναι οι γονεις ναι..βασανιζομαστε μεχρις οτου ενηλικιωθουμε συναισθηματικα..εγω αργησα!στα 35 τα καταφερα :)Quote:
Originally Posted by nflu
γιαννη αστα να πανε..
εγω ναι την εμπιστοσυνη την εχω συνωνυμη της ευτυχιας..κι ακομα τζογαρω!!!
φυσικα τρωω τα μουτρα μου,αλλα ξερω ποσο δυσκολο ειναι να την εχεις,οποτε απλως φλερταρω μαζι της προς το παρον :)
μην εισαι απαισιοδοξος!καπου καποιος εκει εξω διψαει οσο κι εσυ!!!!!!!!!!
κατσε Φωτεινη και του γιαννη θα προσπαθησω να του κανω εγω ενα καλο κονε,απλα δεν ειχα ακομα την ευκαιρια να ερθω σε επαφη.....
Ααααχ βρε Νάντια, μεγάλη κουβέντα ανοίγεις... Δεν μου χει ξανατύχει να γράφω για τέτοια θέματα διαδικτυακά, τουλάχιστον με συνομιλητές ενός επιπέδου που θα έλεγα οτι εκτιμώ ιδιαίτερα (εσένα, η Φωτεινή και λοιποί συμμετέχοντες στο νήμα).Quote:
Originally Posted by nflu
Λοιπον...... ιδανικά τα οποία πέφτουν σαν χάρτινος πύργος στα μάτια μας όσο μεγαλώνουμε... Βασικά, ναι πιστευω οτι ΚΑΙ είναι δείγμα αθωότητας, ΚΑΙ καλο θα ταν να τα έχουν όλοι οι άνθρωποι στη καρδια τους και την ψυχη τους όπως γράφεις (δείγμα ουμανισμού και αγγελικής κοινωνίας), αλλα ώς αξίες.
Στο άλλο που ρωτάς περι ψυχής, βάσει παρατήρησης θα σου πω οτι κατα την γνώμη μου ΔΕΝ έχουν όλοι οι άνθρωποι καλή ψυχή (να το θέσω έτσι?) όπως την έχουμε ως πρότυπο. Επίσης, το βασικό συμπέρασμα που έχω αποκομίσει απο την ζωή μου είναι ότι κατα βάθος είμαστε ΜΟΝΟΙ μας σε αυτή την ζωή, και πέραν της γονεϊκής αγάπης όλα τ'άλλα είναι αίολα και ασταθή (εκτός απο ελάχιστες εξαιρέσεις που έχω δει με τα μάτια μου).
Συνεχίζω περι ιδανικών... Το μεγαλύτερο ιδανικό το οποίο κατέρρευσε πρώτο στα μάτια μου απο την παιδική κιόλας ηλικία ήταν το ιδανικό της φιλίας. Αληθινοί Φίλοι ΔΕΝ υπάρχουν, τουλάχιστον όπως φανταζόμουν εγω την φιλία. Στην πραγματικότητα, αυτο που πάντα έβλεπα είναι οτι οι φίλοι είναι δίπλα σου όσο έχουν την ανάγκη σου (παρέα κτλ), μετά σε κ(λ)άνουν πέρα και πολύ δύσκολα θα σου συμπαρασταθούν στις δυσκολίες. Ε, αναγκαστικά λοιπόν κι εσυ θα κάνεις το ίδιο, θα κοιτάζεις κι εσυ να περνάς καλά και τπτ άλλο.
Όπως λοιπον ο φίλος είναι δίπλα σου εξ ανάγκης, έτσι και αργότερα η σύντροφος. Κακά τα ψέμματα ρε παιδιά, μπορει να φανταζόμαστε την ιδανική σχέση με ανιδιοτελή αγάπη και ένα σωρό άλλα, και να στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε φτάσει σε τέτοια επίπεδα ευτυχίας, αλλα όταν φας 2-3 άγρια χαστούκια μετα απο λίγο συνειδητοποιείς οτι όρκοι, υποσχέσεις και ιδανικά πάνω στον έρωτα είναι τόσο σταθερά, όσο και ο πύργος στην άμμο που φτιάχναμε το καλοκαίρι στην παραλία.
Πρόσεξε τωρα κάτι: Πάνω σε όλα αυτα που σου έγραψα, μην φανταστείς οτι εγω ημουν το καλό και αθώο παιδί της υπόθεσης που δεν έκανε λάθη ή είχε πάντα σωστή συμπεριφορά. Κάθε άλλο. Απλά οτιδήποτε συνέβαινε ή έκανα κτλ, παρατηρούσα και έβλεπα τις αντιδράσεις των άλλων και οτι συμπεράσματα έβγαζα, δεν ήταν άλλο παρα προϊόντα αυτής της παρατήρησης. Και πολλά πράγματα είναι για μένα ανερμήνευτα Πχ πως ήταν δυνατόν να γίνει ο άλλος φίλος ή υποστηρικτής σου, επειδή του επιτέθηκες βίαια.
Εσυ προηγουμένως βρε Φωτεινή ανέφερες οτι είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις τι εισπράτεις, οπότε λοιπον γιατι τρως τα μούτρα σου?Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Ελα τωρα νταξει, με φέρνεις σε δύσκολη θέση... δεν γραφονται αυτα σε φόρουμ βρε Ναντια. Θα δουμε, μην νομίζεις οτι ειμαι και λιγούρι... βασικά θα μ ενδιέφερε να εξελίξω τις δημόσιες σχέσεις μου σ αυτη την άγνωστη πόλη αλλα δεν το βλέπω...Quote:
Originally Posted by nflu
βρε τι δεν καταλαβαινειιιιιιιιιιιςςς ςςςς?
τι ειναι οι σχεσεις?φετουλα στον παγκο των τυριων?βιτρινα?
Αυτο που λεω ειναι πως ΠΑΝΤΑ εχουμε ενδειξεις οτι κατι δεν παει καλα...αλλα τις παραβλεπουμε (συνειδητα?) τελικα!!!!!!!!!!
ναντια κανε οτι καλυτερο μπορεις!ο ανθρωπος δεν ειναι του σωρου :))))))))))
χεχε, τι να κάνει βρε η Νάντια, την ξέρω κι απο πέρυσι? Τι ειναι αυτα που γράφεις? :pQuote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Βρε Φωτεινή, θα μου εξηγήσεις γιατι δινεις τόσο μεγάλη σημασία στην έννοια εμπιστοσύνη? Δλδ εσυ ερωτεύεσαι γουρούνι στο σακί που λέμε, με βάση χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς/χαρακτήρα του καθένα που γνωρίζεις? Τι είναι αυτο που προσδιορίζει την ιδανική σχέση για σένα?
γιαννη κανενας δεν ειναι λιγουρι και τουλαχιστον με τιποτα δεν θα το ελεγα για σενα ,με οσα δειγματα του χαρακτηρα σου εχω διαπιστωσει εγω....απλα ξερω καλα και το βλεπω απο ολους γυρω μου οτι σημερα ειναι πολυ δυσκολο να γνωρισεις καινουργιους ανθρωπους......
για το προκειμενο ομως καταρχην θα πρεπει να μενεις Αθηνα....αν ισχυει αυτο εγω την προσπαθεια μου θα την κανω με πολυ αγαπη γιατι ειδικα το να βρισκουν οι ανθρωποι ευτυχια ειναι κατι που με ξετρελαινει.....:)
Τωρα αν δεν πετυχει please μη με βαρατε μετα:p....ειπα ομως πως πρεπει να της μιλησω απο κοντα,πηγα χτες στην δουλεια της και δεν μπορεσα γιατι ηταν το αφεντικο της ο στριγγλος:mad:
Σαυτα που λες για τις ανθρωπινες σχεσεις φοβαμαι πως συμφωνω.....απο φιλιες ειδικα εχω φαει πολυ φολα αλλα εχω γνωρισει και καλα παιδια,το προβλημα ειναι ομως οτι ενω εσυ αγαπας πραγματικα εναν φιλο και πολλες φορες το αποδεικνυεις στα δυσκολα ,οταν ερχεται η ωρα να βρεθει στη θεση να βαλει στην ακρη το εγω του ήτις προταιρεοτητες του για να σε βοηθησει....δεν το κανει.
Για τις σχεσεις δεν ξερω ειμαι προβληματισμενη.....κατι μπορει να δειχνει πως πηγαινει καλα κι οταν βρεθει μια δυσκολια ολα να γινονται καπνος....θελω ομως να εχω πιστη στο καλυτερο....απλα πρεπει το ενα μισο να καταφερει να συναντησει το αλλο ,αν ειναι αυτο δυνατο.
συμφωνω πως δεν εχουν ολοι καλη ψυχη....αναρωτιεμαι ομως ακομα γιατι.
Στο τελευταιο προβληματισμο σου νομιζω πως υπαρχουν ανθρωποι που εκτιμουν τους αυθορμητους χαρακτηρες που λενε χωρις φοβο τι γνωμητους....και γιαυτο παραμεριζουν την προσωπικη επιθεση και επιλεγουν τον ανθρωπο.......μπορει παλι να ειναι η ταση των ανθρωπρων να καλοπιανουν τον πιο ισχυρο.
Γιαννη για να ελαφρυνουμε λιγο το κλιμα το εγραψα,εδω θα τελειωνε ουτως ή αλλως!Ελπιζω να μη σε πειραξε!
Γτ δινω τοση βαση στην εμπιστοσυνη..
Ειναι θεμελιος λιθος για ολες τις σχεσεις!Ειτε ερωτικες ειτε φιλικες ειτε επαγγελματικες ακομα...
Οταν εχεις εμπιστοσυνη στον αλλο,τον εχεις εκτιμησει για αυτο που ειναι ,σου κανει στα βασικα,ξερεις οτι μπορεις να εισαι εσυ στα καλα και στα ασχημα χωρις να φοβασαι οτι θα εκμεταλλευτει τις αδυναμιες σου,μπορεις να στηριξεις και να στηριχτεις..
Νάντια περίμενε. Κατα πρώτον αυτα τα πράγματα δεν γίνονται έτσι όπως τα περιγράφεις, εδω ουτε καν με ξέρεις, πως θα προχωρήσεις λοιπον σε κατι τέτοιο? Ειλικρινά ότι είχαμε πει τοτε νομιζα οτι το γραφες μεταξύ σοβαρού και αστείου, εδω βλέπω οτι πραγματικά το εννοούσες και μάλιστα έκανες και κίνηση. Βρε Νάντια μου, εδω δεν με ξέρεις καν. Δεν λέω, εκτιμώ πάρα πολύ αν έδειξες το οποιοδήποτε ενδιαφέρον και σ ευχαριστώ ειλικρινά, αλλα απο την άλλη ουτε καν με ξέρεις προσωπικά. Ναι, Αθήνα μένω δυστυχώς και η έλλειψη δημοσίων σχέσεων είναι μεγάλο πρόβλημα...Quote:
Originally Posted by nflu
Σηκώνει πολύ συζήτηση το θέμα. Μέχρι και Θεολογικές προεκτάσεις/ερωτηματικά.Quote:
Originally Posted by nflu
Οχι δεν κατάλαβες. Περίγραφα το μοντέλο => "Είναι κόντρα μου, κάθομαι και δεν κάνω τπτ, παραμένει εχθρός. Συνεχίζει, επιτίθεμαι άτσαλα και βίαια, και τότε μετά γίνεται φίλος μου."Quote:
Originally Posted by nflu
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στον έρωτα. Ο μεγαλύτερος έρωτας που είχα στην ζωή μου δημιουργήθηκε μετα απο πολύ μίσος. Βγάζεις άκρη?
χεχε, οχι βρε τι να με πείραξε? Λοιπόν, ναι έχεις δίκιο αλλα επειδή η εμπιστοσύνη είναι οτι πιο δύσκολο να χτιστεί, εγω απλά δεν την τοποθετώ σε τόσο υψηλή θέση. Αν σου περίγραφα τι έχω περάσει θα καταλάβαινες, αλλα δεν θέλω να βγάζω λεπτομέρειες σχετικά με προσωπικά θέματα σε ενα φόρουμ.Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Αυτα που γράφεις είναι πολύ όμορφα πάντως για να ναι αληθινά. Σε λιιιιιιιιιιγες, ελάχιστες περιπτώσεις ίσως και να είναι, ωστε να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Τέλος, δεν απάντησες στην τελευταία ερώτηση που σου έκανα αλλα τεσπα...
πραγματικα αυτο με το μισος που γινεται αγαπη δεν το καταλαβα ποτε....εκτος αν καποιος απο τους δυο ή και οι δυο απο την αρχη κρυβουν τα παραγματικα τους συναισθηματα ισως κι απο το ιδιο τους τον εαυτο.....δεν εχω πειρα στο θεμα ,αλλα φανταζομαι οτι υπαρχουν και καποιοι ανθρωποι που οσο πιο πολυ βλεπουν οτι γουσταρουν καποιον τοσο πιο πολυ κλωτσανε μεσα τους γιατι δεν ειναι ετοιμοι να νιωσουν ακομα βαθυτερα συναισθηματα.....αβυσσος που λενε...
τωρα για το αλλο θεμα εγω δεν θα κανω και πολλα,θα ζητησω συγκαταθεση κι αν την παρω θα σας αφησω να γνωριστειτε μονοι σας μεσω facebook....τον καλο λογο βεβαια θα τον πω...για σενα αυτα που ξερω.....συγκροτημενος χαρακτηρας,καλλιεργημενος. ...με ωραια εκφραση και πνευματικες ανησυχιες.....και για την κοπελα φυσικα οτι ειναι ενα πολυ καλο παιδι.
Απο κει και περα τα αλλα ή ταιριαζουν ήδεν ταιριαζουν δεν ειναι σε κανενος το χερι......αν ειναι τυχερο που λενε.Ρωτησα μια αλλη φιλη μου στην ιδια ηλικια(χε χε σου ειπα οι φιλες μου ειναι τουλαχιστον 10 χρονια μικροτερες) και μου ειπε πως οι γνωριμιες μεσω facebook δεν ειναι κατι περιεργο και γενικα γινεται.....προς το παρον παντως δεν καταφερα να μιλησω στην κοπελα.
αν βεβαια δεν θελεις δεν υπαρχει προβλημα...ειλικρινα κανενα ,απλα μου το λες και δεν κανω και τιποτα:)
Δεν ξέρω τι να σου πω ρε συ Νάντια, είναι πολύ στο φλου τετοιες καταστάσεις. Εδω ουτε καν με ξέρεις εσύ η ίδια... πως βιάζεσαι να βγάλεις έτσι εύκολα συμπεράσματα... και εντάξει ψιλοξεφτίλα είναι, σαν να λέμε ραντεβού στα τυφλά καταστάσεις.
Τεσπα, δεν ξέρω τι να σου πω γιατι με βρίσκεις τελείως απροετοίμαστο, αλλα καλύτερα για τέτοια θέματα να μιλάμε μέσω ΠΜ (πάνω δεξιά στο πεδίο σημειώσεις => /εισερχόμενα/εξερχόμενα κτλ είναι το γραμματοκιβώτιο οπου συνομιλείς με άλλα μέλη μέσω προσωπικών μηνυμάτων).
οντως οι φιλιες ειναι δυσκολο πραγμα και σπανιο..
το να βοηθας και να μη σε στηριζουν σε μια δυσκολη στιγμη ειναι απογοητευτικο.
Δουλεια εγω προσωπικα αρχισα να κανω επι της ουσιας,οταν χαλαρωσα με το ψειρισμα..δηλ να αναλυω καθε συμπεριφορα δικη μου ή των αλλων.
Επισης πολυ με βοηθησε η σκεψη οτι ολοι θελουμε τα ιδια πραγματα πανω κατω.Σεβασμο,κατανοηση και αποστασεις για να παιρνει ο αλλος αερα..Πχ εχω φιλο που εκτιμω και αγαπω αλλα δεν δινει χωρο,πιεζει,μ σπαει τα νευρα που δεν δεχεται αυτο που κανει με ενοχλει ,αλλα δεν τον κανω περα και του δειχνω οτι τον αγαπω κι ας μη τον βοηθαω σε αυτο που εχει αναγκη γτ ατο ειναι εις βαρος μου.
Ολοι εχουμε κακες εμπειριες παιδια,κι εγω εχω τοσεεες πολλες,αλλα ζω για τις λιγες ελαχιστες καλες σχεσεις που εχω!
Επειδη δεν απαντησα σε ενα ερωτημα για την ιδανικη σχεση και το πως ερωτευομαι...
Δεν το απεφυγα απλως δεν ειχα χρονο,κι ειναι μεγαλο θεμα ΚΑΙ για μενα.
Τελευταια καταληγω στα παρακατω:
Χρειαζομαι πολυ την οπτικη ικανοποιηση,μου φερνει ποθο και συγκινηση,ψεμματα να πω?
θελω να μου κανει κατι και χωρις να μιλησει,ρε παιδι μου...να χει αυτη τη φλογα στα ματια,την διψα για ζωη αλλα με ελκυουν οι ωριμοι ηλικιακα αντρες.
Οταν με το καλο ερθουμε πιο κοντα με το τουμπανακι,αρχιζουν τα βαρια οργανα!
Ερωτευομαι χορτατους γκομενικα τυπους,κι αυτο φαινεται σε εμενα τουλαχιστον ειναι φανερο αν ειναι η το παιζει.
Αν εχει καφριλα ξενερωνω απιστευτα,,αν ειναι ναρκισσος ομοιως.
Για εμενα μια ιδανικη σχεση θα ηταν με εναν ανθρωπο που δεν θελει εμενα για να επιβεβαιωνεται ,θελω να νιωθει ασφαλης κανοντας πραγματα για τον εαυτο του και να ξερει οτι ο καθενας εχει την δικη του μοναδικη προσωπικοτητα..
Εχω πολλα,θα ξαναγραψω :)
χα,χα τι ωραια που τα λες βρε φωτεινη την απολαυσα την περιγραφη...επισης τα κριτηρια σου δειχνουν ανθρωπο με αυτοπεποιθηση κι αυτο ειναι πολυ ομορφο που το χεις κατακτησει μεσα απο την πορεια της ζωης σου.
Ειδικα ομως αυτη η φλογα στα ματια....αχ εγω δεν εχω γνωρισει και πολλους να την εχουν(δεν μιλαμε βεβαια για τις ιδιαιτερες στιγμες).
ετσι ακριβως ναντια,,οι περισσοτεροι ανθρωποι ειμαστε κοιμισμενοι!
Εχουμε βαλει την επιθυμια για ζωη στο ντουλαπι,κοινως εχουμε απογοητευετι γτ δεν βρισκουμε συνοδοιπορο κι ετσι παραιτηθηκαμε και μοιαζουμε κοιμισμενοι...
Αλλα να σου πω κατι?
Ξυπνανε οι ανθρωποι με αλληλοενθαρυνση..αυτοι που το θελουν θα φανουν σχετικα συντομα!
κι οσο για την αυτοπεποιθηση..
Παλευω να με αγαπω,να με συγχωρω και να ζηταω κατι καλυτερο απο τη ζωη μου,γτ περασα κι εγω πολλα χρονια κατεβαινοντας τη σπηλια και μαλιστα χωρις λογο.
Αυτα θελω να ακουω και σου χαριζω ενα πλατυ χαμογελο:)
Πάνω σε αυτά που γράφετε Φωτεινή και Νάντια έχω την αίσθηση οτι το πολυσκαλίζετε το πράγμα. Γενικά πιστεύω οτι ο έρωτας ζαλίζεται απο το πολύ ψάξιμο και "ξενερώνει" που λέμε.
Κάποια απο τα χαρακτηριστικά που έγραψε η Φωτεινή ως επιθυμίες παραπάνω, παραείναι λεπτομέρειες, ακόμα και "βίτσια" θα έλεγα... και εαν κάνει και πιο αναλυτική περιγραφή πιστεύω οτι θα βρεθούν σημεία οπου το ένα θα συγκρούεται με το άλλο. Γενικά ρε παιδί μου, μήπως κολλάμε σε λεπτομέρειες και δεν βλέπουμε τα θεμελιώδη? Ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε, τι μετράει περισσότερο για μας? Είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε θεμελιώδη πράγματα οταν μας δίδονται ή μας πάνε οι παρωδικές μας φαντασιώσεις οπου λάχει? Είναι ερωτήματα που πιστευω πρέπει να τα έχει υπ όψιν του ο καθένας οταν κάνει την "αυτοκριτική" του ή προβληματίζεται.
Πάντως να σας πω κάτι? Σιχαίνομαι το πολύ το σκάλισμα και την ψυχανάλυση (μπλα μπλα μπλα μπλα). Για μένα όλα παίζουν ρόλο σε εναν άνθρωπο, και εμφάνιση και χαρακτήρας και σεβασμός και αλληλοκατανόηση. Το 1ο πράγμα? Μετα απο πολύ πολύ σκέψη και ανάλυση του παρελθόντος κτλ μέσα μου, θα πω η Χημεία.
Ναι, αλλα σε μεγάλο βαθμό δεν αναζητάτε συνοδοιπόρο αλλα απλά ενα μέσο εκπλήρωσης επιθυμιών. Συνοδοιπόρος είναι πολύ ουσιώδης και βαριά λέξη, εγω οταν την χρησιμοποιώ βγάζω συναίσθημα. Πραγματικά, συνοδοιπόρο ψάχνω, πολλές φορές σκέφτομαι οτι βαρέθηκα και θέλω κάπου ν'αράξω/ακουμπήσω και οχι να σκαλίζω ολη την ώρα και να μπλέκομαι σε αλλοπρόσαλες καταστάσεις παλεύοντας με συμβιβασμούς και άλλα...Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
Καλό αυτό. Ίδωμεν. Αναχωρώ για ρέθυμνο βολτα μιας κι εχουμε εκλογές και θα επανέλθω συντομα...Quote:
Originally Posted by Φωτεινη!
βρε κανε παρα περα που τα σκαλιζουμε πολυ..
Ρωτησες δεν ρωτησες? :D
Αντε καλο ταξιδακι!!!!
χαμογελα κι απο μενα γλυκεια μου :)Quote:
Originally Posted by nflu
Ελα μωρε γιαννη η κοπελα περιεγραψε τον βασικο αξονα... και πολυ απολαυστικα θα ελεγα ,ειδικα με το τουμπανακι και τα βαρια οργανα,αποθεωση....απο κει και περα φυσικα το σημαντικοτερο ειναι η χημεια.
τι μου θυμισες τωρα με την ψυχαναλυση....δεν ξερω αν συμβαινει ακομα γιατι εχω πολλα χρονια που εχω αραξει με εναν και μοναδικο....αλλα παλια θυμαμαι πολλους που για να σε προσεγγισουν αρχιζαν την ψυχαναλυση......μπλα μπλα...και πρεπει να κανεις αυτο ....και πρεπει να το δεις ετσι.....και πισω απο ολα αυτα εγραφε με μεγαλα γραμματα στο κουτελο τους......πρεπει να κατσεις να σε πηδηξω....χα χα υπηρχαν και τετοιοι τυποι.....
Ασχετο,αλλα θυμαμαι ακομα εναν τυπο που δουλευαμε μαζι ενα πολυ κομπλεξικο ατομο και πολυ δηθεν μαγκας....μια μερα γυριζαμε μαζι απο την δουλεια για να παρουμε το λεωφορειο.....ειχε λοιπον ενα φεγγαρι μεγαλειωδες που δεν γινοταν να αφησω ασχολιαστο.....γυριζω λοιπον και λεω..πω πω κοιτα τι ομορφο φεγγαρι που εχει..........κι αυτος περνει ρε παιδια ενα υφος...και τι μου λεει ....και τωρα τι θες δηλαδη... να βαλω την κασετα με το φεγγαρι;Εριξα κατι γελια ....ασχετο το ξερω αλλα ακομα οταν το θυμαμαι γελαω.....ισως ειναι καλο θεμα για κουλες ατακες που εχετε ακουσει.