Printable View
Δε μου αρκεί να συνηθίσω, ή να συμβιβαστώ, ή να κουκουλώσω, ή να ξεχνιέμαι ή ....Quote:
Originally Posted by elis
Πάντως επειδή βλέπω και κάποιες άλλες απαντήσεις επαναλαμβάνω, συμβολικό είναι αυτό που είπα.
Ποιητική αδεία.. (και αηδία μπορείς να το πεις)
Δεν είμαι σίγουρος αν θα μπορούσα ποτέ να είμαι χαρούμενος, να περνάω καλά κτλ, σε αυτή τη ζωή με όλα αυτά που γίνονται..Quote:
Originally Posted by Evil
Ακόμη κι αν είχα ικανοποιήσει όλα τα προσωπικά μου θέλω, εγωισμούς και επιθυμίες!
ετσι είναι titanic.. πως μπορει να είναι κανεις χαρούμενος όταν ο άλλος διπλα του δυστυχει πεθαινει και όχι μονο... για αυτό φτασαμε εδώ που φτασαμε γιατι ο καθενας κοιταει την παρτι του...Quote:
Originally Posted by titanic
Αυτό που ειπες, ανοίγει μια τελείως διαφορετική συζήτηση...περί εσένα. Τι εχεις ζήσει, ποια είναι τα προβλήματα σου κ.λπ, κ.λπ. Εγώ απλώς ήθελα να σε κάνω να δεις μέσα από τα μάτια ενός αθώου και σχετικά επιτυχημένου ανθρώπου, να μου πεις πως θα τα έβλεπες τα πράγματα αν ήσουν εσύ αυτός.Quote:
Originally Posted by titanic
Τώρα αν είσαι απόλυτος σχετικά με την "θεραπεία" σου (ότι δεν παίζει ποτέ να είσαι χαρούμενος κ.λπ), επέτρεψέ μου να διαφωνησω.
Δηλαδή μου λες επειδή εγώ είμαι ας πούμε χαρούμενος (όχι, δεν είμαι ακόμα), και βλέπω τα αθώα παιδάκια να αποκεφαλιζονται από τζιχαντιστες, ξαφνικά δεν θα έπρεπε να ξανά αισθανθώ χαρά μέχρι να σταματήσουν οι αποκεφαλισμοι;Quote:
Originally Posted by noumac
Αν μπορείς να χαρείς, μπράβο.Quote:
Originally Posted by Evil
Εγώ αυτό που λέω είναι ότι εγώ δεν μπορώ.
Με όλη αυτή τη σαπίλα που υπάρχει, δε μπορώ και ούτε θέλω να μπορώ να είμαι χαρούμενος. (πρόσεξε πώς ακριβώς το έθεσα σε αυτό το δεύτερο σκέλος)
να σου απαντησω με ένα ασμα...Quote:
Originally Posted by Evil
https://www.youtube.com/watch?v=8G1bwt3czkg
@titanic, καταλαβαίνω ακριβώς τι λες, αν και δεν μπορώ να το δω όπως το βλέπεις εσύ το όλο θέμα...τι να πω, βλέπουμε διαφορετικά τον κόσμο υποθέτω...δεν έχω να προσθέσω κάτι, και δεν συνεχίζω την συζήτηση μεταξύ μας γιατί θεωρώ πως θα μπούμε σε φαύλο κύκλο...
@noumac, επίσης, βλέπουμε διαφορετικά τα πράγματα αν κατάλαβα όπως ήθελες να καταλάβω τους στίχους του τραγουδιού...
Σίγουρα είναι καλύτερο από το να ευχόμαστε το κακό τον άλλων...Quote:
Originally Posted by titanic
Kατανοητή η αγανάκτηση σου titanic είναι πάντως ισοπεδωτικό/καταστροφικό το αίτημα για καταστροφή του ανθρώπινου γένους, εστω και αν εκφράζεσαι συμβολικά. Έτσι το αισθάνομαι εγώ τουλάχιστον. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει συλλογική ευθύνη. Η μόνη ευθύνη είναι προσωπική που αφήνουμε να συμβαίνουν τέτοια πραγματα όπως και κάθε μορφής αδικία.
Το θέμα της θρησκείας πάντως χωράει μεγάλη συζήτηση. Ερμηνείες, παρερμηνίες ή οπως θέλετε να το πείτε υπάρχουν για ολες τις θρησκείες.
Άλλο το ισλαμ των τζιχαντιστών, άλλο το ισλαμ των Σούφι. Άλλο η ισλαμική βαρβαρότητα των τζιχαντιστών και αλλο το ισλάμ των Μπεκτασίδων. Άλλος είναι ο χριστιανισμός του Τολστόι και άλλος ο χριστιανισμος του μεσαίωνα και της ιεράς εξέτασης, άλλος είναι ο χριστιανισμός των πρωτοχριστιανικών κοινοτήτων και άλλος είναι ο χριστιανισμός που έκαψε τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.
Ποιος χριστιανισμός και ποιος ισλαμισμός είναι ο σωστός;
Και αν το ψάχνεις συνέχεια όλο και κάτι θα ανακαλύψεις. Τι τα θέλουμε....
Οταν ανακατεύεσαι με τα πίτουρα σε τρων' οι κότες. Και οι θρησκείες επίσης... :)
πιθανόν άσχετο αλλά ρωτώντας μουσουλμάνο γείτονα για το τι σημαίνει τζιχαντ εδωσε τελείως διαφορετική απάντηση από αυτή που γνωρίζουμε. Ο ίδιος το εξηγησε ως συνεχής προσπάθεια προσωπικής υπερβασης, ανύψωσης, αγώνα, εδωσε μια θεολογική διασταση και όχι αυτή του πολέμου εναντίων των απίστων. Και οτι κακώς την χρησιμοποιούνε γι αυτό. Τεσπα...
Το θεμα της πίστης είναι υποκειμενικό και ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι και όπου θέλει (προσωπικά προτιμώ την έρευνα και την απόδειξη), το πρόβλημα ξεκινάει όταν αυτές γίνονται κρατικές θρησκείες. Και τι περίεργο... όλες μα όλες θέλουν να είναι...
Εγώ είμαι μέσα.....!!!!!
Και να αφανισετε το ανθρώπινο γένος σιγά....εσείς θα πάτε στην κόλαση και θα σας χαιρεταω απ τον παράδεισο...
Quote:
Originally Posted by black_adder
ΟΚ, να αφήσουμε μόνο μια οικογένεια τότε όπως στον κατακλυσμό του Νώε! :)
(αλλά όπως βλέπετε, πάλι τα ίδια έγιναν μετά)
Κι' εγώ αυτό νιώθω από μικρό παιδάκι. Αν νιώσω κάποιες φορές μικρής διάρκειας ευτυχία σε κάποιες στιγμές τότε αυτόματα νιώθω ενοχές και με σταματάω. Αλλά αναγνωρίζω πως είναι αυτοκαταστροφικό και σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω πως ΟΛΟΣ ο κόσμος γύρω μου είναι κακός και πως θέλω να απομονωθώ από όλους. Κάποιες στιγμές σίγουρα το νιώθω αλλά όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως δεν αντέχουν για ΠΟΛΛΥΥΥ ΚΑΙΡΟ την μοναξιά. Ακόμη κι' αυτό που κάνεις τώρα, που μπήκες εδώ για να ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΣ τις σκέψεις σου και δεν τις κράτησες για τον εαυτό σου, το επιβεβαιώνει... Και να είσαι σίγουρος πως σκέφτονται κι' άλλοι σαν εσένα και πως εκεί έξω στην σαπίλα, υπάρχει ΑΚΟΜΗ ανθρωπιά και είναι κρίμα να τους παίρνει όλους η μπάλα. Αγανακτούμε με φρικιαστικά γεγονότα και τους ανθρώπους που τα προκαλούν και δεν τα δεχόμαστε αλλά δεν μας παρασύρει το "μίσος".Quote:
Originally Posted by titanic
Επειδή διάβασα το πρώτο θέμα που έκανες μόλις μπήκες εδώ, ήθελα να σε ρωτήσω (κι' αν θες απαντάς φυσικά) αν είχες/έχεις όντως ακολουθήσει την φαρμακευτική αγωγή που σου έγραψε ο γιατρός σου και αν συνεχίζεις να νιώθεις ό,τι ένιωθες, 3 χρόνια μετά. Η ψυχολόγος δηλαδή δεν σε βοήθησε καθόλου τόσα χρόνια ή είναι επειδή εσύ δεν την αφήνεις επειδή καταβάθος δεν ήθελες/θες να είσαι καλά; (Για δικούς σου λόγους προφανώς, δεν το λέω για να σε κρίνω). Συγγνώμη αν γίνομαι αδιάκριτη και που βγήκα εκτός θέματος...
Δεν έχω πάρει ποτέ φάρμακα για ψυχολογικούς λόγους.Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Είμαι ήδη επιβαρυμένος με φάρμακα για αυτοάνοσο και δε θέλω να πάρω και άλλα. (μπορεί να επηρεάσουν και κάποιες παραμέτρους και αν γίνει αυτό, θα αναγκάζομαι να σταματάω τα φάρμακα για το αυτοάνοσο, και τότε κλάφτα!)
Και γενικά, το φάρμακο μου φαίνεται ένα κουκούλωμα..
Η ψυχολόγος με βοήθησε αρκετά σε σχέση με το πως ήμουν όταν πήγα.
Αλλά από ένα σημείο και μετά μάλλον εγώ δε θέλω πια να είμαι καλά.
Δεν έχει νόημα..
Τώρα πια έχω σταματήσει να πηγαίνω σε οποιονδήποτε (κυρίως λόγω οικονομικών, αλλά και επειδή δε νιώθω ότι θέλω εγώ ο ίδιος)
Ναι, ακόμα συνεχίζω να αισθάνομαι ό,τι ένιωθα.
Πλήρης αδράνεια και αδιαφορία για δραστηριοποίηση..
Βγαίνω με φίλους 1 φορά τη βδομάδα ίσως, αλλά νιώθω ότι δε μου προσφέρει κάτι.
Δε με γεμίζει δηλαδή το να "ξεχνιέμαι". Και βγαίνω και λίγο "με το ζόρι". Επειδή "πρέπει να βγω" για να μην αποτρελλαθώ τελείως μέσα στο σπίτι αποκομμένος από όλους.
Παρεμπιπτόντως, ο ένας δεν είναι απλώς ένας φίλος (για να μη μου πείτε ότι ίσως φταίει η παρέα), είναι περισσότερο και από αδερφός και προσπαθεί συνέχεια να βοηθήσει και να με κάνει να γελάω, και συχνά τσακωνόμαστε όμως για το ότι είμαι ξεροκέφαλος.
Eιναι στη φυση του ανθρωπου η βια . Απο τοτε που συνειδητοποιησε την αξια της ιδιοκτησιας . Αυτο μας εχει δειξει η ιστορια .
Οσο για τις θρησκειες , αν και πιστευω σε μια ανωτερη δυναμη , καλυτερα να μην ειχαν διαμορφωθει με τον τροπο αυτον , διοτι πολυ περισσοτερο αιμε εχει χυθει στο ονομα του εκαστοτε Θεου , παρα στο ονομα του εκαστοτε σατανα η κακου .
να σασ το πω απλα για να καταλαβετε σε τι πλανητη ανωμαλο ζουμε
ο πρωθυπουργοσ μπορει να παρει μια αποφαση και να καθαρισει με την αποφαση του απειρουσ
επισησ μπορει να παρει μια αποφαση και να ευνοησει απειρουσ
αυτοι που εχουν την εξουσια καθοριζουν το πωσ ζουμε σε γενικεσ γραμμεσ
δηλαδη τωρα εμεισ ειμαστε στην ελλαδα και ζουμε ετσι ειναι καθορισμενο το πωσ θα ζουμε
το θεμα ειναι να ειμαστε κι ευχαριστημενοι απο πανω δηλαδη μασ κανουν ολεσ τισ μαλακιεσ τα ξενα κρατη
και μεισ ζουμε καλα και τουσ βγαινουμε κι απο πανω γι αυτο λεμε ζουμε στην καλυτερη χωρα του κοσμου
αλλοι με αυτα που κανανε δε θα μπορουσανε να ζησουν και σασ πληροφορω οτι υπαρχει τροποσ να ειμαστε ολοι καλα
και να ζουμε καλα και να κανουμε και παπαδεσ οπωσ παντα τελοσ παντων θα δουμε με λιγα λογια
αν μασ αφησουνε να τουσ τι βγουμε παλι γιατι ολο τουσ τι βγαινουμε εγω παντωσ με τισ εμεπιριεσ που εχω το θεωρω σιγουρο οτι υπαρχει τροποσ να ειμαστε ολοι καλα
Ευχαριστώ για την απάντηση. Για τα φάρμακα σε καταλαβαίνω αλλά δυστυχώς κάποιοι δεν μπορούν και δεν αντέχουν να ζουν χωρίς αυτά, είναι η μοναδική τους λύση για να μπορούν να ζουν "φυσιολογικά". Αν μπορεί κάποιος να τα αποφύγει όμως, καλύτερα να ζει χωρίς εξαρτήσεις...Quote:
Originally Posted by titanic
"από ένα σημείο και μετά μάλλον εγώ δε θέλω πια να είμαι καλά. Δεν έχει νόημα.."
Μπορείς να μου εξηγήσεις τι ακριβώς εννοείς μ' αυτό; Πιστεύεις πως δεν θα αλλάξει κάτι και δεν το θες γιατί κουράστηκες, δεν έχεις πια τις αντοχές να το προσπαθήσεις και να περιμένεις; Δεν το θες γιατί πιστεύεις πως δεν το αξίζεις; Επειδή νιώθεις πως είναι άδικο για τους άλλους που υποφέρουν (όπως γράφεις πάνω κάτω σ' αυτό το θέμα); Γιατί;
Δεν θα έλεγα πως φταίει η παρέα. Σε καταλαβαίνω και γι' αυτό σε ρωτάω διάφορα... Όλα ξεκινάνε από εμάς και από την ψυχολογία μας.
Αν θες απαντάς.
Μάλλον αυτό.Quote:
Originally Posted by -moonlight-
Και γω δεν ξέρω τι θέλω, μάλλον δεν το έθεσα σωστά.
Ναι, πιστεύω το να πάω στο ψυχίατρο δε θα μου λύσει τους λόγους που με έφεραν εδώ, αλλά θα με κάνει να μη με νοιάζει που υπάρχουν αυτοί οι λόγοι.
Δε με ενδιαφέρει όμως κάτι τέτοιο.
Καπου είδα σε ένα άλλο θέμα κάποιος έλεγε, δεν θυμάμαι ακριβώς καλά, ότι ο ψυχολόγος είναι σα να σου δίνει μια ομπρέλα για να μάθεις να περπατάς στη βροχή; Κάτι τέτοιο νομίζω.
Ε, εγώ δε θέλω να μάθω να περπατάω με την ομπρέλα στη βροχή, θέλω να σταματήσει η βροχή.
Μάλλον ήθελα! Τώρα δεν με ενδιαφέρει καν αν σταματήσει κι αυτή.
Έχω παραιτηθεί από τα πάντα.
:( :( Ο ψυχίατρος μπορεί να είναι όντως κουκούλωμα, αλλά για τους ψυχολόγους έχω ακούσει αρκετούς να λένε από προσωπική εμπειρία πως πάνε ακριβώς γι' αυτό που περιγράφεις, για να εντοπίσουν τις αιτίες που νιώθουν όπως νιώθουν και την ρίζα του προβλήματος. Δουλεύεις με τον εαυτό σου αλλά με καθοδήγηση (αν πετύχεις τον σωστό ειδικό εννοείται και αν ΟΝΤΩΣ δουλέψεις). Αν βρεις και πολεμήσεις την ρίζα, νομίζεις πως θα σε επηρεάζει με τον ίδιο τρόπο η βροχή; Η βροχή δεν σταματάει έτσι κι' αλλιώς (και αλίμονο αν δεν βιώναμε ποτέ αρνητικά συναισθήματα και ήταν όλα ρόδινα) αλλά το θέμα είναι να μην γίνεσαι ΜΟΥΣΚΕΜΑ κάθε φορά... Και όταν γίνεσαι μούσκεμα καταλήγεις να λες πως δεν αντέχεις άλλες δυστυχίες αλλά απ' την στιγμή που υπάρχουν είναι σαν να τις περιμένεις κιόλας γιατί πολλές φορές από τον τρόπο που σκεφτόμαστε βασανίζουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας. Αλλά καταλαβαίνω πώς το σκέφτεσαι. Δεν έχεις την υπομονή πια να προσπαθήσεις να το αλλάξεις και προτιμάς να βρέχεσαι συνεχώς. Απλά έχε υπόψην σου πως κι' αυτό αδράνεια είναι αν τόσο καιρό είσαι κολλημένος στον Χειμώνα... Και πως είναι ένα από τα βασικότερα συμπτώματα της κατάθλιψης, όπως και η πλήρης παραίτηση και ματαίωση "Δεν έχει νόημα"... * Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω μια ώθηση αλλά κι' εγώ στα ίδια είμαι και προσπαθώ να πείσω και τον εαυτό μου. Η αναθεματισμένη αδράνεια πολεμάται μόνο με την δράση και αν κάποιος δεν έχει καν την διάθεση να δραστηριοποιηθεί, απλά πολεμάει με τον εαυτό του κάνοντας πράγματα έστω και με το ζόρι.Quote:
Originally Posted by titanic
Κίνητρα έχεις; Δεν θες για σένα να κάνεις κάτι, έχεις κουραστεί. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που νιώθεις πως σε αγαπάνε; Αξίζει να σε βλέπουν έτσι; Ξεκινάς την προσπάθεια γι' αυτούς αρχικά και σταδιακά θα προστεθούν κι' άλλοι λόγοι. Ακόμη και το συναίσθημα της προσπάθειας μπορεί να αποτελέσει κίνητρο, για να μην νιώθεις αδύναμος και παραιτημένος. Εδώ θα' μαστε για να πέφτουμε συνεχώς και να ξανασηκωνόμαστε, μην μένεις όμως συνεχώς βυθισμένος, είναι απαίσιο και ΑΔΙΚΟ για όλους :(
Για το * θυμήθηκα ένα στίχο που λέει "Όποιος παλεύει με τέρατα, πρέπει να προσέξει να μη γίνει τέρας. Κι' όταν κοιτάς πολλύ ώρα μέσα σε μια άβυσσο, κοιτάει και η άβυσσος μέσα σε σένα".