:) και μην το βάζεις κάτω βρε. Σου εκανε κακό αυτος ο ανθρωπος αλλά σταμάτησε το εδω, μην σου καταστρεψει τη ζωη περισσοτερο, δεν αου αξιζει να μην χαίρεσαι
Printable View
:) και μην το βάζεις κάτω βρε. Σου εκανε κακό αυτος ο ανθρωπος αλλά σταμάτησε το εδω, μην σου καταστρεψει τη ζωη περισσοτερο, δεν αου αξιζει να μην χαίρεσαι
Το να φοβηθεί είναι ένα ενδεχόμενο, αλλά επειδή το να ειπωθεί κάτι τέτοιο απαιτεί εξαιρετικό θάρρος κουράγιο και αλήθεια, αυτά μπορούν να γοητεύσουν τον άλλον.
Εγώ προσωπικά, και μόνο που θα μου έκανε τη τιμή να μοιραστεί ένα τόσο σημαντικό μυστικό της μαζί μου, θα με έκανε να της δώσω ευκαιρία να τη γνωρίσω καλύτερα.
Ειδικά αν με έκανε να νιώθω άνετα μαζί της.
Η ανοχή, έστω σε κάποιο μικρό βαθμό, είναι μια απαραίτητη αρετή και από τα δύο μέρη σε μια ρεαλιστική σχέση.
Όλα τα άλλα που ζητάς μου φαίνονται απολύτως λογικά.
Λέω, αν ειναι καλό παιδί και τα πάτς καλά,αν εσυ νοιωθςις σαν να σε βιάζουν ας πουμε,ε όσο καλή κι αν ειναι η πρόθεση του,μετα θα μπορείς να ζησεις με αυτό; και να σου πω και κάτι άλλο που μου χει πει ο ψυχολόγος μου πολυ παλιά. Ο σεβασμός που υπάρχει σε μια σχέση αντικατοπτριζεται στην σεξουαλική επαφή και το ανάποδο. Δγλαδή εσυ μπορεί να θες να το δοκιμάσεις ως θεραπεία αλλά σιγουρα αυτο θα επιρεασει τη σχέση μετά.
Δεν ειναι μόνο ο μύθος αλλά και το οτι ιαως το εκμεταλλευτεί κάποιος. Η κυκνος μας φαινεται σχετικά αβγαλτο παιδί. Αν της λάχει κανένα λουλούδι περίεργο κάηκε αν του πει τέτοιο πράγμα. Λιγοι κυκλοφορούν;
Τωρα κάνει ειδικοτητα. Με τα μωρα δεν κοιμάμαι γιατι μετά δεν πάνε στα κρεβατια τους και γινομαστε αχταρμας 4 ατομα σε ενα κρεβατι
Κυκνε το μπλοκαρισμα που εχεις υποστει το αποκλειω να ειναι απο το μακακα που σου την επεσε αγριως....
Πιστευω οτι απο μικρη ειχες λαθος προσλαμβανουσες με αποτελεσμα οταν προεκυψε ενα ατυχες συμβαν να παθεις τετοια γειωση....
Αν κανεις αυτο που λες, θα καταληξεις κατατρομοκρατημενη και χειροτερα πληγωμενη απο οτι εισαι τωρα.
Ασε που ο αλλος θα ξενερωσει κιολας...
Μπερδευεις το [χαίρομαι-περναω καλα-απολαμβανω] με το [εξουσιαζω-κουμανταρω-ελεγχω].
κανε μια προσπαθεια να καταλαβεις τη διαφορα...
πες πχ οτι κανουμε παρεα λαιβ εμεις οι δυο. Εγω μια μερα θελω να παμε σινεμα, εσυ εισαι κρυωμενη και προτιμας να κατσουμε σπιτι να χαζεψουμε τηλεοραση και να κουτσομπολεψουμε. Ειναι δυνατον να παραβλεψεις το θελω σου και το μπορω σου για να παμε σινεμα επειδη το θελω εγω? κι αν εγω επιμενω αλλα εσυ αντιδρας, εγω να σε βουτηξω με το ζορι να παμε σινεμα??
Για σκεψου το σκηνικο και κανε την αναγωγη μετα στη σχεση ενος ζευγαριου για να το καταλαβεις πιο ευκολα...
Οι σχεσεις δεν ειναι αντικειμενο για εξουσιαση. Σχετιζομαστε για να περναμε ομορφα, καλυτερα. Αν ειναι να βασανιζομαστε, οκ μονοι μας ειμαστε καλα.
η σχεση χωρις σεξ ειναι φιλια.
Μπορεις να εχεις φιλους αντρες και γυναικες ανετα.
Για να μην ειμαστε μονοι, δεν απαιτειται ντε και καλα να εχουμε σεξουαλικη σχεση...μπορει να εχουμε γυρω μας ανθρωπους που μας υποστηριζουν, φιλους κλπ.
Το σεξ ειναι ο θεμελιος λιθος σε μια ερωτικη σχεση, που συνενωνει ολα τα αλλα που λεω πιο πανω.
Δεν γινεται να εχεις χημεια με τον αλλο, καλη επικοινωνια και να μην τα βρεις στο σεξουαλικο κομματι.
Η σχεση δεν ειναι μονο κοιμομαστε μαζι, ειναι ολα! τρωμε μαζι, βολταρουμε μαζι, ακουμε μουσικη μαζι, ταξιδευουμε μαζι, συζηταμε μαζι τις 23 ωρες και τη 1 ωρα κανουμε σεξ.
Χοντρικα τα λεω εννοειται. Εσυ απομονωνεις τη μια ωρα, πλαθεις τερατα με τη φαντασια σου και δεν ασχολεισαι καθολου με τις αλλες 23 ωρες....
Και κατι τελευταιο Κυκνε, να ξερεις οτι ειναι πανευκολο να βρεις αντρΕΣ που κανουν καλο σεξ, αλλα πανδυσκολο να βρεις αντρΑ με τον οποιο να μπορειτε σα ζευγαρι να τα μοιραστειτε ολα αυτα.
Κατάλαβα...οκ, άρα την απορρίπτουμε αυτή την ιδέα...
Τώρα για το τι είχα από μικρή, κοριτσάκι δηλαδή, δεν έχω ιδέα...
Αλλά πες μου αν μπορείς έχεις να μου προτείνεις κάποια λύση για το πως μπορώ να "κάτσω ήσυχη" και να αφήσω τον άλλον να ολοκληρώσει τη σχέση ας το πω έτσι; Να κατανικήσω τον πανικό μου; Γιατί εγώ έχω σηκώσει πια τα χέρια ψηλά...
φοβομαστε ο,,,τι νιωθουμε οτι απειλει την ακεραιοτητα μας.
Αν φοβαμαι το νερο, δεν πλησιαζω τη θαλασσα για μπανιο γιατι θα πανικοβληθω οτι θα πνιγω.
Οσο πλαθεις σεναρια, τοσο εγκλωβιζεσαι σε πανικο....
Χαλαρωσε, μην το σκεφτεσαι, και επενδυσε το χρονο και τη σκεψη σου σε φιλιες.
Εγω Μαρα πάντως διαφωνώ σε αυτό που της λες. Δεν ειναι τυχαίο που ο κύκνος το σκέφτεται τόσο έντονα, το κουράζει τόσο στο μυαλό της ώστε να αποζητά να της συμβεί ενας εικονικός βιασμός για να το ξεπεράσει έστω και με το ζόρι και να νοιωθει τοσο μπλεγμένη. Σαφώς και πρέπει να καταλάβει πως το κομπλεξ αυτό οτι δλδ μου ρχετε στο μυαλο ο βιασμός και κολλάω αρα δεν ειμαι καλή ερωτική συντροφος και πρέπει να γίνω, με το αναπαραγει, δε θα βγάλει άκρη. Αλλά να το αφησει και να το θάψει σα να μην υπάρχει, είναι λάθος. Το ότι έχει τα συμπτώματα αυτά και τα αισθήματα που εκφράζει, ότι δηλαδή θέλω να δωθώ αλλά δεν μπορώ λόγω τραυματος, δε μου δινουν την εντύπωση ότι απλώς δεν γουσταρει 5 πράγματα. Το να της εχει γινει εφιαλτης κ να λέει πελαγώνω, ε δεν είναι λίγο.
Σκέψου το καλά κύκνε. Βγάλε την οργη αου γι αυτο που εγινε. Ισως δεν πλήρωσε αυτο που εκανσ ο τυπος και η μη δικαίωσή σου ως θυμα του σε κανει να νοιωθεις αδικία και ανασφάλεια. Ίσως να προσπαθουσε να σε καλοπιασει οταν το εκανε κ σου εμεινε κάποια λεξη που αν επαναληφθει σε ταραζει (εδω μαλώνουμε με κάποιον κ ουτε το ονομα του δε θελουμε να ακουμε). Ίσως να είναι και κάποιες στασεις ας πουμε που σου φέρνουν τις αναμνησεις αυτές πίσω. Χαλάρωσε, ετσι κ αλλιώς δε θα βγεις ραντεβου αυριο,και σκέψου ποια στοιχεία σου διεγύρουν το φόβο. Όταν βρεθεις σε σχεση πες δεν θελω 5 πραγματα αν δεν επαναληφθούν καταστάσεις στο ιδιο μοτιβο, ισως να μην νοιωσεις ασφυκτικά. Με τον καιρό ίσως λυθείς και καταφέρεις να το χωνέψεις το ότι δεν ειναι σεξουαλική επίθεση το να κάνει κάποιος έρωτα μαζι σου.
Παντως μην το θάψεις πάλι.είχα κι εγω κακοποιηθει και δεν ειναι τοσο απλό. Εχεις δίκιο μάρα στο ότι ο ερωτας μεταξύ δυο ερωτευμένων ανθρώπων είναι αυτό που τους δένει και κάνει τη σχέση αλλά αν εχει καταγραφει το σεξ ως κάτι βρώμικο κακο απειλητικό τιμωρητικό κτλ σε κάνει να απωθησαι απο τον άλλο, σε απομακρίνει. Αντί δλδ μετα απο την πρώτη φορά που ολοκληρώνεις με εναν ανθρωπο που αγαπάς ερωτικά να νοιωθεις δεμένος και καλά και να τον θέλεις ακόμα πιο πολύ, νοιωθεις άσχημα γι αυτον, ό τι για να το κάνει αυτο θελει το κακό αου, επιπλέον νοιωθεις και σαν αναπηρος που δε μπορείς να του προσφέρεις κατι καλό, να τον ικανοποιησεις απόλυτα. Αν τωρα που φουντωνει ο φοβος στο μυαλο της δεν τον αντιμετωπίσει, εστω και στοιχειωδώς, πότε θα το κάνει; οταν θα το ξεχασει και στην επομενη σχέση θα το αναπαραγει απο την αρχη;
Καλημέρα kutchunie! :)
Είπες μια κουβέντα που μου χτύπησε καμπανάκι και μου θύμισε κάτι...τον πρώην μου όταν μου ζήτησε για πρώτη φορά να ολοκληρώσουμε τον ρώτησα "γιατί θέλεις να μου κάνεις κακό;" (την απάντηση δεν την θυμάμαι)
Όσο για τον ακατανόμαστο, όχι, δεν προσπάθησε καθόλου να με καλοπιάσει...ήταν πολύ επίμονος κι απαιτητικός...θυμάμαι που του έλεγα "άσε με" κι αυτός απάντησε "όχι, θα έρθεις μαζί μου"
Επίσης όσον αφορά την οργή γενικά (όχι μόνο σ' αυτό το θέμα) η ψυχολόγος μου λέει ότι ξεσπάω το θυμό μου στον εαυτό μου...
Ναι την πιστευω την ψυχολογο οτι την ξεσπάς σε σένα την οργη. Εγκλοβισμένη εισαι γι αυτο μπορεί να χει κουραστει τοσο ο εαυτός σου και να παιδευεσαι να βρεις ακρη σε φάση άκυρη φαινομενικά, αφου δεν παίζει σχέση.
Η οργή είναι ενα αρνητικόνσυνίσθημα που γεννιεται απο κάτι ασχημο και αδικο που μας συνεβει απο κάποιον και εχει κατευθυνση πάλι αυτόν που μας το γέννησε το συναίσθημα.
Πιστεύεις οτι εφταιξες για το συμβαν εκείνο, είτε οτι τον προκάλεσες τον τυπο να το κάνει, είτε σε μίσησες ππυ δεν μπόρεσες να υπερασπιστέίς τον εαυτό σου τοτε; σε κατηγορείς που υπήρξες αδύναμη και φοβάσαι πως πρέπει να τιμωρηθείς αρκετά ούτοσωστε να γίνεις δυνατή; να μαθεις ή να μπορείς να σε υπερασπίζεσαι;
Καλημέρα κιολας. Εχω μια ωρα πάνω κάτω μέχρι να ξυπνησουν οι λεβεντες μου
Κοίτα, θα σου πω πως νιώθω για εκείνο το γεγονός...ισχύουν και τα δύο: 1ον νιώθω λίγο ένοχη γιατί την ευκαιρία την βρήκε επειδή εγώ δέχτηκα να βγούμε έξω από το κλαμπ που ήμασταν μ' αυτόν και κάτι φίλες μου που η μία απ' αυτές ήταν η κοπέλα του κι η δικαιολογία του ήταν ότι είχε κάποιο πρόβλημα μαζί της κι ήθελε να το συζητήσουμε κι εγώ η ηλίθια τον πίστεψα και ναι, θυμώνω με τον εαυτό μου γι' αυτό!
2ον πολύ σωστά, με κατηγορώ που ήμουν αδύναμη σωματικά και μου πήρε ώρα μέχρι να καταφέρω να απελευθερωθώ από τη λαβή του με συνέπεια να μπορέσει ν' απλώσει τα βρωμόχερα του πάνω μου!
Πώς αντέχεις και μένεις ξύπνια μέχρι τόσο αργά και ξυπνάς τόσο πρωί;
Κοιμαμαι 12 ξυπναω μεσα ατη νυχτα γιατι οι πιτσιρικάδες σηκώνουν ολη την γειτονια επειδη ακομα θελουν γαλα μεσα στη νυχτα ε και το πρωι κανω κ καμια δουλεια πριν παω στη δουλεια αλλα το μεσημερι κοιμαμαι κανενα τριωρο με τα μικρα οποτε εν 7ωρο ανα 24 ωρες κοιμαμαι και ειμαι καλα. Δεν γινεται να μπουν τα παιδια ατο προγραμμα μου,οποτε μπαίνω στο δικό τους.
Τον εαυτό σου δηλαδή φοβάσαι περισσότερο μην τυχόν σε προδόσει και δςν κρίνεις σωστα τους άλλους,παρα τους άλλους.
Κοιτα, ποτε νομίζω δεν θα είμαστε σιγουροι γιατος προθέσεις των άλλων. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, πάντα το ενστικο μου λεγε αν ενας ανθρωπος αξιζε ή όχι. Πολλές φορες επειδη φοβομουν την μοναξιά ή επειδή ήθελα να μου αποδείξω οτι είμαι αποδεκτή και "καλή" και μπορώ να είμαι κοινωνική, έπεφτα με τα μουτρα σε άτομα και αν κάτι λάθος έκαναν κατηγορούσα εμένα που ήμουν προβληματική δικαιολογουσα τους υπόλοιπους και κατέληγα με τεραστεια απογοητευση. Θα σου εξομολογηθώ πως η επαναληπτική αυτη διαδικασία μπορεί να ηταν και μια διαστροφή τυπου αν καταφερω να δημιουργήσω εναν δεσμό ισχυρό με ενα ατομο που με απωθέί όπως οι γονείς μου, αυτό θα σημαίνει πως εφταιγαν αυτοι που ηταν κακοι απεναντι μου. Ολα αυτά όμως είναι χαζομάρες κυκνε μου που μου δυσκολευαν τη ζωή. Αυτό που είναι ο καθένας μας, είναι οι πράξεις του, όχι τα λογια τα ίμορφα ή οι δικαιολογίες. Πλέον σου λέω με απολυτη σιγουριά πως ο ανθρωπος που λέει ψεμματα είναι ψευτης και όχι καλοκαρδος που δς θελει να σε στενχωρήσει, ο ανθρωπος που εξαπατά πη απατά είναι απατεώνας, όχι αδύναμος που δε μπορεί να βρει αλλιώς διεξοδο στα πραγματα κοκ. Όλοι καλές προθέσεις εχουμε όταν πράτουμε κάτι,το θέμα είναι για ποιον είναι καλές οι προθέσεις και αν βλάπτουν τελικά κάποιον τότε οσο καλή κ αν είναι η προθεση δε χωρα δικαιολογία,η πράξη είναι κακή. Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
Και για να πάμε στα δικά σου. Σαφώς και έκανες μια πολύ κακή επιλογή με το να τον ακολουθήσεις και αυτο κρίθηκε απο το αποτέλεσμα το άσχημο. Όμως υπήρχς μία ελάχιστη πιθανοτητα στο μυαλο σου οτι μπορούσε να κάνει ότι έκανε; η κακή πράξη δςν ήταν που βγηκες έξω μαζί του, αλλά η σεξουαλική επίθεση,γιατί να χρεωθείς την πράξη του άλλου και την ευθύνη του σε αυτη την πράξη; δλδ να το είχες κανει εσύ ή να τον προκαλουσες, θα ελεγα οκ, το μετανοιωνει και παιδευεται. Εσύ εχεις ενοχές για την άσχημη προθεση κ πράξη κάποιου άλλου ανθρώπου την οποια συμπεριφορά ούτε να την προβλέψεις μπορείς ούτε να την ελέγξεις. Καταλαβαίνεις το παράλογο;
Όσο για την υπεράσπιση, αν είσαι λεπτουλα κ μικροκαμωμενη ή αδυναμη πως να τα βαλεις με εναν άντρα; αυτό προσπάθησες να το αλλάξεις; να κανεις τπτ ταε κβο ντο ή τπτ τετοιο να εχεις πιο μεγαλη αυτοπεποιθηση σε θεματα τετοια.
Γενικότερα,κράτα αυτο. Δςν μπορείς να προβλέψεις τη συμπεριφορά κανενώς. Μπορεί και ο ανθρωπος που εχεις επενδυσει τα μεγιστα να σε προδωσει ή να τον προδώσεις εσυ η ίδια. Όμως ευθυνη έχουμε μόνο γι αυτα που έχουμε κάνει εμεις οι ίδιοι. Όταν κάποιος ισχυριστεί πως κάποιος τον προκάλεσε και έκανε κάτι και δεν αναλαμβανει την ευθυνη του ειναι μεγαλη κοτα.
Α και να ακους το ενστικτο σου.
Πάρε μολυβι και χαρτι και κάνε μια λίστα για το τι αξίζεις και το τι μπορέίς να προσφέρεις. Ενας ανθρωπος που θα ΛΕΕΙ ότι σε αγαπά αλλα δεν θα ΚΑΝΕΙ αυτό που κάνει ευτυχισμενο τον κύκνο, δεν είναι καθολου καλός για τον κυκνο. Ο ανθρωπος που κι ακόμα κι αν ερχετε σε ρήξη με τον κύκνο λέει ότι τον αγαπά και οτι κάνει το κάνει για να κάνει τον κύκνο ευτυχισμένο, θα είναι ο ανθρωπος με τον οποιο ο κυκνος θα καταλάβει πως η συνουσια δεν είναι απειλή και τιμωρία.
Καλημέρα Κύκνε !
Συμφωνώ με την Μάρα που σου λέει οτι μάλλον αυτή η αρνητικότητα δεν προήλθε μόνο από την άσχημη εμπειρία που είχες αλλά ίσως παίζουν ρόλο κι άλλα πράγματα όπως ο τρόπος που μεγάλωσες, αντιλήψεις της οικογένειας κτλ. Πριν σου συμβεί αυτό πως ήσουν με αυτό το θέμα; Εννοώ θυμάσαι να είσαι πιο άνετη, πιο χαλαρή ή και από πριν το θεωρούσες κάτι κακό και βρώμικο;
Πάντως διαφωνώ στο κομμάτι του να το ξεχάσεις, νομίζω οτι και που το συζητάς καλό σου κάνει. Εγώ όσο διάστημα είμαι εδώ δεν θυμάμαι να συζητούσες ποτέ τέτοιο θέμα οπότε το θεωρώ βελτίωση έστω κι αυτό. Σημαίνει οτι ξεπερνάς σιγά σιγά την ντροπή σου και αναζητάς λύση.
Αυτό που είπες με το να εξαναγκάσεις τον εαυτό σου να το κάνει όπως σου είπαν και τα κορίτσια το θεωρώ εντελώς λάθος. Το θέμα είναι να καταλάβεις οτι το σεξ δεν είναι εξαναγκασμός, δεν είναι κατανακαστικά έργα, αλλά το ακριβώς αντίθετο είναι επιλογή που μας προσφέρει ευχαρίστηση.
Νομίζω οτι θα σου κάνει καλό η συζήτηση ακόμα και για την εμπειρία που είχες γιατί μου δίνεις την αίσθηση οτι ακριβώς επειδή δεν το συζητούσες με κανέναν το έχεις μεγεθύνει μέσα σου τόσο που σου φαίνεται πια βουνό.
Όχι, όχι, με τίποτα δεν το φαντάστηκα αυτό...ένιωθα έναν αδιόρατο φόβο όταν βγήκαμε έξω αλλά αυτό επειδή δεν τον ήξερα καλά κι ήμουν μικρή και ντροπαλή, αν μου περνούσε αυτό από το μυαλό δεν θα το έκανα...το καταλαβαίνω το παράλογο αλλά ένα κομμάτι του μυαλού μου θυμάται ακόμα τα λόγια της μιας φίλης μου (όχι της κοπέλας αυτουνού) που ήταν "αφού βγήκες έξω μαζί του τι περίμενες να σκεφτεί;"
Όντως είμαι κοντούλα και τότε ήμουν και λεπτή οπότε μου ήταν δύσκολο να ξεφύγω...πολεμικές τέχνες δεν έχω δοκιμάσει γιατί νιώθω πως θα με τρομάζουν γιατί σε οποιαδήποτε απότομη κίνηση προς το μέρος μου μαζεύομαι, νομίζω πως δεν το έχω...
Συμφωνώ απόλυτα για την ανάληψη ευθυνών...
Θα το κάνω αυτό με το να γράψω, σ' ευχαριστώ, θα προσπαθήσω...
Η τελευταία φράση που γράφεις ακούγεται τόσο ιδανική...μακάρι να το καταφέρω να το καταλάβω αυτό...ένας τρόπος που θα με βοηθούσε θα ήταν να μου μιλάει ο άλλος στην πρώτη μας επαφή στην αρχή τουλάχιστον για να μην φοβάμαι τόσο πολύ, γίνεται αυτό ή είναι πολύ γλυκανάλατο για να το ζητήσω;
Καλημέρα Ελισάβετ! :)
Κοίτα, όταν συνέβη αυτό ήμουν 16 - 17 χρονών κι ακόμα δεν ήξερα σχεδόν που παν τα τέσσερα, κανείς δεν μου είχε μιλήσει σχετικά κι ίσως γι' αυτό να έπαθα και τόσο μεγάλο σοκ...
Όσο για την οικογένεια μου η μαμά μου είναι λίγο συντηρητική, για παράδειγμα δεν μου είχε πει καν ότι έπρεπε να περιμένω περίοδο με αποτέλεσμα όταν μου ήρθε ν' αρχίσω να τσιρίζω απ' την τρομάρα μου για όλο αυτό το αίμα, δεν της αρέσει ν' αναφέρω π.χ. στον πατέρα μου ότι είμαι αδιάθετη ενώ εκείνον δεν τον πειράζει και τέλος όσο έβγαινα με τον πρώην γύρισε και μου είπε μια μέρα "βρώμισες το σπίτι μας" αναφερόμενη στο ότι κοιμόμασταν μαζί προφανώς...
Όσο για την συζήτηση, το έχω αναφέρει και στο παρελθόν το γεγονός αλλά δεν είχα τολμήσει ποτέ μου να μιλήσω τόσο ανοιχτά...ακόμα και τώρα με τρομάζει το ότι το κάνω αλλά προσπαθώ να βάλω δύναμη...
Ναι, άσε...με πλήγωσε πάρα πολύ και μ' έκανε να νιώσω σαν την χειρότερη *****, εμένα μου όσοι γνώρισα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα...ευτυχώς που τουλάχιστον είχα τον αδελφό μου να με υποστηρίζει που όταν του μίλησα και του είπε πως νιώθω μου είπε ότι σε καμία περίπτωση δεν είμαι τέτοια κι ότι ερωτεύτηκα και συνέβησαν πράγματα, με καταλάβαινε απόλυτα δηλαδή κι αυτό με ανακούφισε...εννοείται πως του μίλησα πολύ σεμνά και μετρημένα...
Συγγνώμη για το θάρρος αλλά η μητέρα σου , σου είπε βλακεία!!! Άκου βρωμίζεις το σπίτι!!!
Η μητέρα σου γνωρίσει για αυτό το συμβάν που σου έτυχε; Ξέρει για την φοβία που ανέπτυξες και τις ενοχές για το σεξ;
Είναι πολύ κρίμα πραγματικά να είσαι σε αυτή τη θέση και να βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που όχι απλά δεν σε βοηθάει αλλά σε επιβαρύνει κιόλας! Όπως καταλαβαίνεις έχω θυμώσει με την μητέρα σου, εσύ δεν θυμώνεις;
Για να φτάσει μια μητέρα να πει αυτή τη φράση σημαίνει ότι ακόμα κι αν δεν ειπωθηκε πριν με λέξεις, υπήρχε έτσι κι αλλιώς ένα περιβάλλον όπου σου περνούσαν πως το σεξ είναι κάτι κακό και βρώμικο. Είναι πολύ λογικό να σχημάτισες αυτή την γνώμη μετά και σε συνδυασμό με το περιστατικό μετά ήρθε και κόλλησε.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσεις πως οι γονείς σου σε αγαπάνε και θέλουν το καλό σου βεβαίως αλλά κάνουν και λάθη και πολλά από αυτα που σου λένε είναι μόνο οι δικές τους αντιλήψεις και δεν χρειάζεται να συμφωνείς.
Νομίζω πως έζησες πολύ καταπιεσμένη γλυκιά μου και με ενοχές συνεχώς και είμαι σίγουρη σχεδόν πως έχεις καταπιεσμένο θυμό για τους δικούς σου που τον στρέφεις στον εαυτό σου. Αυτόν τον θυμό πρέπει να τον βγάλεις για να ελευθερωθείς.
Το συμβάν το ξέρει αλλά δεν το έμαθε από μένα (εγώ ήθελα να το κρύψω) αλλά από την μία φίλη μου που το πρόδωσε...για τη φοβία ξέρει πολύ λίγα πράγματα, για τις ενοχές όχι...αποφεύγω να της μιλάω γιατί δεν με καταλαβαίνει...ναι, έχω θυμώσει μερικές φορές μαζί της και γι' αυτό που σου ανέφερα και που θυμώνει κι εσένα αλλά κυρίως γιατί δεν με προστάτεψε όταν την χρειαζόμουν...είχα έναν καθηγητή στα 15 μου που μου έκανε ιδιαίτερα και που με άγγιζε παραπάνω απ' όσο πρέπει με την έννοια του ότι μου χάιδευε τα μαλλιά, με αγκάλιαζε, με φιλούσε στα μαλλιά και μια φορά και στον ώμο κι αυτό με ενοχλούσε πολύ και σιχαινόμουν (ήταν και μεγάλος) και της το είπα και της ζητούσα να τον διώξει αλλά αρνήθηκε γιατί με θεώρησε υπερβολική και μ' ανάγκασε να συνεχίσω τα μαθήματα μέχρι που το πήρα το καταραμένο πτυχίο κι ησύχασα απ' αυτόν τον ανώμαλο και σιχαμερό τύπο!
Όπως καταλαβαίνεις δεν συμφωνώ μαζί τους αλλά με έχουν βλάψει αρκετά θέλοντας και μη...όντως νιώθω καταπιεσμένη ακόμα κι όντως νιώθω θυμό που συνήθως δεν τον εκφράζω γιατί λίγες φορές έχει πέσει μέχρι και ξύλο σε τέτοιες περιπτώσεις κι αυτός κατά την ψυχολόγο μου ήταν ένας από τους λόγους που αυτοτραυματιζόμουν...
Έλα ρε κύκνε, ζεις τοσο άσχημα; και πάλι έχεις τόση ορμη να διορθώσεις πράγματα και να ζήσεις καλα; είναι αξιοθαύμαστο αυτό.
Αν γνωρισεις αυτον που θα ειναι για σένα, θα το καταλάβεις, όπως κι εγώ. Εγώ απο ενστικτο εμεινα κοντά του ενω σου ειπα πιο πάνω πόσα νόμιζα.
Και με κατέπληξε το οτι εκανε οσα ελεγε ή μπορεί να εκανε χωρις καν να λέει κατι που δεν ειχα ξαναδει στη ζωη μου.
Πλέον δεν έχουμε βιαιοπραγίες ευτυχώς γιατί πιστεύω πως ταρακουνήθηκαν με ότι έγινε την τελευταία φορά (δεν θέλω να το θυμηθώ τώρα) στην οποία μου ζήτησε συγγνώμη κι έκτοτε δεν επαναλήφθηκε...
Σ' ευχαριστώ που μου λες ότι είναι αξιοθαύμαστο, δεν φαντάζεσαι πόσο καλό μου κάνει :)
Κι εγώ είχα εκπλαγεί με την συμπεριφορά του πρώην και την καλοσύνη του, αυτός ήταν για μένα, κρίμα που δεν μας ευνόησαν οι συνθήκες...
Αν θέλεις πες μου ένα παράδειγμα πράξης του άντρα σου, ίσως με βοηθήσει...
Ε πολλά είναι. Εγω δεν ημουν ησυχο πνεύνα ποτε. Βεβαια η ενεργητικότητα μου μου εβγαινε σε αυτοκαταστροφη αλλου τύπου. Οχι αυτοτραυματισμοι,αλλα διατροφικές διαταραχές. Σε ενα χρονο εβαλα κι εχασα 30 κιλα. Δοκιμαζα ναρκωτικά για να δειξω πως δε φοβάμαι. Επινα. Διαφορα.
Όταν γνωρισα τον αντρα μου τον θαυμαζα περνουσα καλα, αλλά του ειχα απιστευτο θυμο που τον αποδίδω πλέον στο σεξ. Δε μπορούσα να χονέψω ότι δε μπορουσα να του βρω ενα ψεγαδι στη συμπεριφορα και μου έκανε κάτι τιμωρητικό οπως το σεξ.
Παραδειγματα πολλά. Στην αρχη απλά πράγματα. Θα σε παω στη σχολη με το αμαξι να μην παιδευεσαι με τα λεωφορεία,θα πάμε εκει που θες εσυ για να σε ευχαριστησω (χωρις να μου λέει οτι δεν του άρεσε κ πολύ) ή κουραστηκες με δουλεια και σχολη πάμε ενα σ/κ κάπου.
Αν κάτι το έκανα στραβα μου το ελεγε. Δεν εκρυψε κατι για να μου χρυσωσει το χάπι. Αλλά δε το εκανε ουτε προσβλητικά ούτε για να με χειραγωγησει. Πολλά πραγματα. Το πιο γενναίο που εκανε ήταν όταν τον εγκατελειψα. Ενα χρονο εξαφανίστηκα απο προσωπου γης και εψαχνε να με βρει. Και οταν με βρηκε μου είπε τα πάντα. Οτι έίχε τρελαθει απο αγωνία, ότι δεν θα αλλάξει τίποτα στη συμπεριφορά του ο ιδιος γιατι δεν ςκανσ κάποιο λάθος και ότι αν οντως τον ηθελα στη ζωη μου θα επρεπε να το αποδείξω. Με συγχωρεσε και με δεχτηκε και μου δειξε τον τροπο να λυτρωθω. Εγω μεχρι τότε την αγαπη την είχα πολυ αφηρημενα στο μυαλό μου. Ήταν ενα εμφυτο ενστικτο που ηθελα να το νοιωσω αλλά δεν το είχα γνωρισει και ποτε στην πράξη και ουτε μπορουσα να την αναγνωρισω την αγαπη. Οι γονεις μου υποτιθεται με αγαπουσαν και με βασανιζαν απο τη μερα που γεννήθηκα. Για μενα νοιαζομαι και αγαπω σημαινε να προαεχω τα νοτα μου ακομα και οταν κοιμαμαι γιατι δεν ξερω απο που θα μου ερθει κ οταν μς καλόπιαναν ήταν για να με κλεισουνμέσα να μου ριξουν κανενα χερι ξυλο κ να μην ακουει η γειτονια.
Οποτε αυτο πιστευω πως ηταν η κυριοτερη πράξη με οι συνεπάγεται. Υπομονη επιμονη εμπιστοσυνη που δεν την αξιζα αντικειμενικά γιατι τα ειχα ολα λάθος στο μυαλό μου. Μου εδειξε πως να διεκδικώ αυτο που θέλω,πως να το κάνω πραγματικότητα.
Οσον αφορα τους δικούς σου δεν θα αλλάξουν κυκνε μου. Εμένα κοπέλα ολόκληρη, ειχα να τους δω παρα πολυ καιρο γιατι πήγα για σπουδες. Πήγα για σ/κ σπίτι γιατι ειχα ενοχές αλλά και την κρυφη ελπίδα οτι κερδισα τον σεβασμό που τα καταφερνα να σπουδασω χωρις βοηθεια, και εγινε καυγας και πέσιμο απο τον πατερα και ημουν με πετσετα μπανιου. Με χτυπησαν και με πέταξαν απο το σπίτι χωρις ρουχα νοεβρη μηνα και να βρεχει καταρακτωδώς. Ηταν κ το τελευταίο τους.
Δεν μπορεις να περιμένεις απο κανένα να σου δωσει αυτο που σου αξίζει. Το ζητας, αν δεν ειναι ικανος καποιος να το δωσει τον εξαφανίζεις απο τη ζωή σου.
Δηλαδή εσύ πείστηκες ότι σε αγαπάει όταν τελικά σε βρήκε και τότε μαλάκωσες; Πώς κατάφερες να πάψεις να βλέπεις το γεγονός ότι σου έκανε έρωτα σαν κάτι τιμωρητικό; Πώς κατάφερες να λυτρωθείς τελικά; (αν θέλεις απαντάς, δεν θέλω να σε κάνω να νιώσεις άβολα)
Κι οι δικοί μου γονείς το έχουν αυτό με τη γειτονιά, ειδικά η μητέρα μου ακόμα και τώρα αλλά δεν με ενοχλεί τόσο αφού μένουμε πια μόνο στις φωνές όταν τσακωνόμαστε και δεν πέφτει πια ξύλο...την τελευταία φορά που συνέβη αυτό πριν κάποια χρόνια για πρώτη φορά φώναξα "θα ξεσηκώσω τη γειτονιά" κι όντως άρχισα να φωνάζω "βοήθεια" τόσο δυνατά που την άλλη μέρα που εγώ έφυγα όταν τελικά γύρισα απ' το νοσοκομείο μου είπε η μάνα μου ότι της χτυπούσαν την επόμενη κάποιοι γείτονες τα κουδούνια και ρωτούσαν τι έγινε, όντως τους ξεσήκωσα τελικά και το ευχαριστήθηκα να σου πω την αλήθεια...τέρμα πια το σιωπηλό θύμα κι η ανοχή σ' αυτή τη συμπεριφορά!
Θέλω να πω και κάτι για τον πρώην μου όσον αφορά την τελευταία σου φράση, ότι κι εμένα με έμαθε να διεκδικώ...όταν τον πρωτογνώρισα ήμουν ένα πλάσμα τόσο φοβισμένο που όταν με πλησίαζε σφιγγόμουν για να μην κλάψω από φόβο μην μου θυμώσει που αντιδρώ (όπως ο άλλος) κι είναι χειρότερα τα πράγματα για μένα...μου μίλησε με τον καιρό και μου είπε ότι μπορώ να του μιλάω ελεύθερα και χωρίς να φοβάμαι κι ότι όποτε δεν ήθελα να συμβεί κάτι συγκεκριμένο να του το λέω και σιγά σιγά τα κατάφερα...αλλά δεν ξέρω αν σε άλλον θα μπορούσα εύκολα να το ξανακάνω, είμαι χρόνια εκτός παιχνιδιού κι έχω χάσει τη φόρμα μου...