Printable View
εγώ πάλι νιώθω πιο άτυχη από κάποιον που δεν αγχώνεται ποτέ και είναι πάντα ήρεμος, που δεν χάνει τον ύπνο του όταν συμβαίνει κάτι δυσάρεστο κτλ κτλ. ναι, οκ, γαμώ κι εγώ την παλεύω και έχω ξεπεράσει δυσκολίες, αλλά αν είχα την επιλογή, ναι θα προτιμούσα να είμαι σαν αυτούς που περιέγραψα πιο πάνω...Quote:
Originally Posted by Lacrymosa
σε όλες τις ασθένειες παίζει αυτό, η προδιάθεση, τα γονίδια, η κληρονομικότητα, σε άλλες λιγότερο, σε άλλες πάρα πολύ.Quote:
Originally Posted by Lacrymosa
Ναι αλλα στις δυσκολιες φαινονται οι πραγματικες ικανοτητες του αλλου κ η αξια του κ μεχρι που μπορει να φτασει... αν ειναι να τα εχουμε ολα βολικα κ στρωμενα τοτε δεν εχει νοημα να προσπαθουμε... προσωπικα μεσα απ οσα εχω περασει αν κ δυσαρεστα κ απεχθη κακα τα ψεματα εχω ωριμασει απιστευτα.... κατι που αν ημουν ολα οκ δεν παιζει να συνεβαινε τοσο...:PQuote:
Originally Posted by claire
Έτσι σου λένε. έτσι μας λένε και το μόνο που συβαίνει είναι να αναπαράγουμε αυτό που μαθαίνουμε.Quote:
Originally Posted by claire
Δεν ξέρεις, δεν ξέρω, δεν ξέρουμε.
ε, καλά τώρα....Quote:
Originally Posted by insect
διαφωνώ κάπως. υπάρχουν πολλών ειδών δυσκολίες για να αποδείξει κανείς την αξία του. δεν σημαίνει πως κάποιος που δεν υποφέρει από τα ψυχολογικά του, δεν είναι αξιόλογος...Quote:
Originally Posted by Lacrymosa
αμα ομως δεν παιζει το ενδεχομενο των γονιδιων κ της κληρονομικοτητας, τοτε τι παιζει οεο ???Quote:
Originally Posted by claire
μηπως τα βιωματα?? λέω γω τωρα....
αλλα κ παλι αν δεν μπορεις να βρεις καποιο ενδεχομενο υπαιτιο βιωμα που μπορει να συνεβαλε στην εκδηλωση μιας ασθενειας, τοτε τι γινεται???
(πολυ τα ψαχνω μαλλον, αυτο γινεται..)
δεν ειπα κατι αντιθετο... αλλα ειναι αλλο πραγμα κ απεχει κατα πολυ να αντιμετωπιζει καποιος μια δυσκολια πχ εργασιακη, οικογενειακη κ δεν συμμαζευεται σε σχεση με κατι αφορα τον εαυτο του κ το εχει μια ζωη... κ ενω μπορει να βολευτει κ να το εχει ως αλλοθι, απεναντιας να προχωραει κ με πολυ κοπο κ προσπαθεια να καταφερνει κατι...Quote:
Originally Posted by claire
κ επισης "το εχω ψυχολογικα" ειναι πολυ γενικο κ σχετικο....:P
απλά αποδέχεσαι οτι έχεις αυτή την ασθένεια και πορεύεσαι προσπαθώντας να κάνεις το καλύτερο για σένα και φροντιζοντάς σε. εμένα αυτό μου φαίνεται πως είναι το μόνο που έχει νόημα. τώρα ποιος φταίει και ποιος δεν φταίει, δεν έχει και πολύ νόημα να το ψάχνεις. ίσα-ίσα νομίζω πως μάλλον είναι μια αναζήτηση που σε ταράζει περισσότερο.
τι να πω? σε τετοιους ψυχιατρους ευτυχως δεν εχω πεσει!Quote:
Originally Posted by Lacrymosa
ρε παιδια ο δικος μου γιατρος ειναι πολυ καλος. εχει κ τον τροπο του να λεει αστεια. βεβαια μου την εχει ψιλοπει καποιες φορες, αλλα πιστευω το αξιζα κ με το παραπανω.
οταν νευριαζει το κραταει μεσα του ή θα γυρισει κ θα το πει με πλαγιο τροπο ή θα σταματησει να μιλαει κ θα βαλει τα χερια του στο κεφαλι !
εμ ο ψυχιατρος ετσι πρεπει να ειναι. δεν ειναι παθολογος. εξαλλου πρεπει να χτισει μια γερη σχεση μεταξυ θεραπευτη κ θεραπευομενου.
Εμείς φταίμε, αλλά κι αυτό θέλει συζήτηση. Αν η ζημιά έγινε όταν ήμασταν ακόμα μικροί, φυσικά και δε φταίμε. Γιατί ακόμα δεν έχουμε τη νόηση κ τη συναισθηματική ωριμότητα να ανταπεξέλθουμε. Η σοφία μας, αυτή που μας λέει να παρατηρούμε το περιβάλλον μας για να μάθουμε πώς λειτουργούν τα πράγματα, μας γυρίζει μπούμερανγκ, αφού ό,τι μας λένε το θεωρούμε και γεγονός. Έτσι, ακόμα και αργότερα που μεγαλώνουμε και μπαίνει η αναλυτική σκέψη στη μέση, δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι φταίμε, καθώς έχουμε εκπαιδευτεί να σκεφτόμαστε με έναν ορισμένο τρόπο. Επιπλέον ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται με διαφορετικό ρυθμό κάποιες αλήθειες -κάτι για το οποίο δεν έχει νόημα να κατηγορούμε τον εαυτό μας. Πολλοί φτάνουν σε μεγάλη ηλικία για να συνειδητοποιήσουν ότι κάτι τους φταίει-πόσο μάλλον τί τους φταίει και πώς να το αλλάξουν. Λέω όμως στην αρχή ότι εμείς φταίμε, επειδή μην όντες συνειδητοί, αφήνουμε τους άλλους να βρίσκουν και να τα κάνουν. Κι αφήνουμε/οδηγούμε τον εαυτό μας στη δύναμη των άλλων -ή στην αδυναμία τη δική μας. Στην αρρώστια μας. Άρρωστος=Αδύναμος. Σοφή η ελληνική γλώσσα...
Πιστεύω ότι η αλλαγή γίνεται όταν πάρουμε την ευθύνη. Όχι αυτή την ευθύνη που σκοπό έχει να μας γεμίσει τύψεις και θυμό προς τον εαυτό μας που δεν ήμασταν αυτό που θέλαμε. Την ευθύνη που θα δώσει τη δύναμη πίσω στα δικά μας χέρια. Όταν την ευθύνη την αποδίδουμε στους άλλους, κανείς δε μας εγγυάται ότι θα διορθώσουν κάτι, μάλλον τα πράγματα θα παραμείνουν στάσιμα -με εξαίρεση το θυμό μας επειδή παραμένουν τόσο άδικοι μαζί μας. Αν την πάρουμε εμείς την ευθύνη όμως; Τη δύναμη αυτή; Ίσως να μπορέσουμε να τη διαχειριστούμε. Να τη διαχειριστούμε για το καλό μας όμως κι όχι για το κακό του άλλου. Γι' αυτό είπα για ευθύνη χωρίς τύψεις και θυμό. Μιλούσα για ευθύνη με αγάπη, αυτή τη δύναμη που μπορεί να γιατρέψει αντί να καταστρέψει.
μην ακουγονται τετοιες ασυναρτησιες, πως ειναι δυνατον να φταιμε εμεις οταν επηρεαζομαστε απο τους παντες και τα παντα, απο μικροι.... αλλα και που μεγαλωνουμε δεν αλλαζει κατι, απλα γινομαστε λιγοτερο ευαισθητοι γιατι εχουμε μαθει καποια πραγματα. συνεχιζουμε ομως να επηρεαζομαστε, να εξελισομαστε, να αναθεωρουμε. αν φταιγαμε μονο εμεις, θα ηταν σαν να βγαζουμε τα ματια μας. κατσε απλα κι αναρωτησου, γιατι ξεχωριζει ενας ανθρωπος ? γιατι παρουσιαζει αλλαγη, γιατι αρρωσταινει, γιατι βρισκεται στην απ'εξω, γιατι δε βρισκει δουλεια οπως ολοι, γιατι παραμενει μονος του κλπ ? δεν εχουμε καν επιλογη, μας παρασερνει το ρευμα οπου θελει εκεινο. εξαλλου ειναι γνωστο οτι δεν αλλαζουμε εμεις το κοσμο, αλλα ο κοσμος εμας...
σε συ κενο εσυ πασχεις απο καποια ψυχικη διαταραχη και μιλας τοσο απολυτα για το ποιος φταει γι αυτες?...καταρχην οπως και σε ολα τα παραδειγματα της ζωης υπαρχει μια σχεση αιτιου-αποτελεσματος..πιστευω οτι ειναι κατι δεδομενο πως εδω επικρατει ο συνδυασμος ερεθισματων απτον εξω κοσμο και γεννετικης προδιαθεσης...δυστυχως ο γεννετικος παραγοντας εδω ειναι τρομακτικα μεγαλος,βεβαια δε ξερω αν παιζζει η πιθανοτητα καποιος που εχει τα γονιδια να εμφανισει την ασθενεια,αν δεν δεχτει τα καταλληλα ερεθισματα να μη την εμφανισει τελικα και να μεινει σε μια λανθανουσα μορφη τελικα...
τωρα στην περιπτωση που δεν υπαρχει γεννετικος παραγοντας στη μεση τα ερεθισματα-βιωματα παιζουν τν καταλυτικο ρολο για μενα απ τα πιο ασημαντα μεχρι τα πιο μεγαλα(ενα τραγικο περιστατικο στη ζωη του ανθρωπου)..ειναι πολυ περιεργο αυτο που γινεται στη ζωη του ανθρωπου να απηρρεαζεται το ασυνειδητο του τοσο πολυ απο καποια πραματα σχεδον μεταφυσικο στη δικια μου λογικη;).ενας καθηγητης μας ελεγε μεταξυ σοβαρου και αστειου αναφερομενος στη δυναμη-σημασια καποιων μικρων ερεθισματων που δεχεται το βρεφος..οτι στην περιπτωση που ο γιατρος που το ξεγεννησε(ο πρωτος ανθρωπος που βλεπει) εχει γενια να πλασει στο ασυνειδητο του καποια στοιχεια για την ανδρικη φυση κλπ κλπ...βεβαια δε ξερω αν το ελεγε αστεευομενος αλλα η αληθεια ειναι οτι και τα πιο ελαχιστα πραματα αποτυπωνονται μεσα μας και εκδηλωνονται αργοτερα ως αποψεις,στασεις ζωης,διαταραχες κλπ κλπ...
το μοναδικο απο το οποιο πασχω, ειναι μοναξια - αντικοινωνικοτητα - απαθεια. το εγραψα απ'τη πρωτη μερα που μπηκα εδω, ασχετα αν μου κολλησαν καμποσες αλλες ταμπελες, τυπου junkie, μισογυνης, ανωριμος, αγαμητος, λιγουρης, ψευτης... και γενικα με βγαλαν το χειροτερο χρηστη του φορουμ. αν θες να πεις παντως οτι αυτα οφειλονται σε ψυχικη διαταραχη, πεστο, δε θα εισαι ο πρωτος που με στελνει ψυχολογο, σχεδον σε καθε θεμα που ανοιγω συμβαινει αυτο. και δε καταλαβαινεις οτι αυτο που λεω κι εγω, ειναι οτι ειμαστε το αιτιο και το αποτελεσμα που αναφερεις, δυο σε ενα. εαν εμενα πχ με "πειραξε" καποιος μικρο (ή ακομα και να μη με πειραξε αλλα να κληρωνομισα το "πειραγμα" απο τους γονεις) κι ερθω και σε "πειραξω", τοτε εσυ θα "πειραξεις" με τη σειρα σου καποιον αλλον, κ.ο.κ. το θεμα ειναι αν μπορουμε να προστατεψουμε τον εαυτο μας απ'αυτο το "πειραγμα", οτι κι αν σημαινει αυτο. ε οταν ειμαστε σε μικρη ηλικια, δε μπορουμε. ουτε και μεγαλοι μπορουμε 100%, αφου επηρεαζομαστε οπως εγραψα απο τα παντα, ακομα κι αν δε θελουμε. τα παντα ολα μοιαζουν να ειναι μια μεταδιδομενη ασθενεια, και η ιδια η ζωη ακομα!
οχι ρε φιλε δε θα σε βγαλω ψυχικα διαταραγμενο γιατι αυτα που λες ειναι απλα στοιχεια του χαρακτηρα σου..και γω ειμαι μοναχικος και αντικοινωνικος συνειδητα ομως περισσοτερο γιατι υπηρχαν και περιοδοι στη ζωη μου που ημουν αλλιως γιατι με εξεφραζαν περισοτερο τα ατομα γυρω μου.τωρα ουτε να μου το δουν,μου χει μεινει μονο η κοπελα μ η οποια αν και ετη φωτος πιο κοινωνικη απο μενα καθεται μαζι μου ακομα,περιεργο πραμα αλλα συμβαινει..εγω αν ημουν στη θεση της παντως θα εφευγα απο ενα τοσο σαπιο σαν εμενα,που κοντευει να λιωσει απ τη βαρεμαρα..σορυ για το οφ.
Quote:
Originally Posted by maus
Πολύ εύκολα βγάζεις συμπεράσματα για εμάς τους νορμάλ τους κακούς και με κατατάσσεις σε αυτούς χωρίς καν με ξέρεις όπως προείπα... Και κάτι ακόμη ο πανικός και η σύγχυση δεν είναι πάντα από το κακό που μας έχουν κάνει... Μπορεί να είναι και πως τα βλέπουμε εμείς τα πράγματα... Δεν μιλάω για κανόνα αλλά υπάρχει αυτή η πιθανότητα... Βάλε δύο άτομα που τους έχουν κάνει το ίδιο κακό συμπεριφέρονται το ίδιο μετά??? Ε.. δεν νομίζω.... Μετράνε πάρα πολλά και σου ξαναλέω είναι πολύ ωραίο να ρίχνεις πάντα την ευθύνη στον άλλον... Όχι πως δεν φταίει αλλά υπάρχει και η πιθανότητα να μην φταίει...
Όσο για την δημοκρατία και για την πυρά εε δεν μπορώ να απαντάω σε γελοιότητες...
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of...ers_by_countryQuote:
Originally Posted by asteriar
Εκατοντάδες διάσημοι serial killers, μόνο δύο ως επίσημα σχιζοφρενείς (παίρνω για παράδειγμα την σελίδα της wikipedia). Τι είναι normal για σένα? Το να σκοτώνεις κόσμο?
Καταρχήν incect την φράση την οποία παραθέτεις από το κείμενο μου την πήρα από αλλού και την σχολιάζω.. Φυσικά και όχι .. Δεν θεωρώ ότι νορμάλ για μένα είναι αυτός που σκοτώνει... Αλλά δεν έχω καταλάβει όλο το σχόλιο και η ερώτηση σου γιατί έγιναν.... Είπα κάτι?Quote:
Originally Posted by insect
Όχι δεν είπες κάτι! Έθιξα όμως ένα θέμα για την σχετικότητα της φυσιολογικότητας. Συγνώμη αν φάνηκα επιθετικός. Αυτό συνέβει επειδή εκφράστηκα με λάθος τρόπο.. προσπαθώ να διορθώνω την επικοινωνία μου όσο μπορώ.Quote:
Originally Posted by asteriar
Μου έκανε εντύπωση το πως αυτή η λίστα έχει την κάθε είδους κατηγορία (από πολιτικούς, γιατρούς, αγρότες έως ψυχικά ασθενείς και άστεγους)...
Στο Greece μονο εναν αναφερει παντως.. μου κανε εντυπωση.. κ πρωτη φορα βλεπω το ονομα του, ισως ειμαι κ ασχετη δεν ξερω... :PQuote:
Originally Posted by insect
Οκ δεν πειράζει... Απλά νόμιζα πως έτσι όπως το διατύπωσα έδωσα κάτι άλλο να εννοηθεί... ( Μιας και το κάνω συχνά)Quote:
Originally Posted by insect
Προσεχε πως μιλας. Γελοιοι ειναι καποιοι αλλοι που δεν ξερουν ιστορια και στοιχειωδη ιατρικη.Quote:
Originally Posted by asteriar
Πριν απο λιγα χρονια οι σχιζοφρενεις φυλακιζονταν, βασανιζονταν και πιο παλια ακομα καιγονταν στην πυρα σαν μαγισσες/μαγοι.
Ελπιζω να ξερεις τι συνεβαινε/συμβαινει στο Δρομοκαϊτιο/Λερο κ.λ.π..
Τα ψυχιατρεια ειναι κολαστηρια απο την "αλληλεγγυη" των κανονικων..
Αλλα ακομα και εαν δε μας καιτε τωρα , κανετε κατι παρομοιο.
Μας απομονωνεται τελειως, μας γελοιποιειται, δε μας μιλατε καν και μας εξοβελιζεται
απο την κοινωνια.
Ενα εχω να πω :
Η αλληλεγγυη των "κανονικων" .. με υποχρεωσε..
reverse discrimination.
Quote:
Originally Posted by maus
Στο ξαναλέω maus μην με κατατάσεις σε κατηγορίες που θέλεις... Το εάν είμαι κανονική ή όχι άσε να το ξέρω εγώ... Όσο για τις γελοιότητες ναι το θεωρώ γελοιότητα το να έχει κάποιος κάποιες ιδιαιτερότητες και εσύ να τον πηγαίνεις στην πυρά... Κι εάν με θεωρείς όντως κανονική που απλά κάνω όλα αυτά τι να πω...
ειπες "απανταω σε γελοιοτητες" δηλαδη εννοουσες αυτα που εγραψα εγω και οχι "αυτα που κανανε ειναι γελοιοτητες" , οποτε μη προσπαθεις να κανεις τη χαζη.Quote:
Originally Posted by asteriar
δε λεω οτι εσυ τα κανεις ολα αυτα. Αλλωστε και εσυ σε φορουμ ψυχολογιας γραφεις , αρα λιγη τρελα θα εχεις και εσυ..
Σου λεω τι κανει η μεγαλυτερη πλειοψηφια Ελληνων.
Δεν κάνω την χαζή... Απλά ήθελα να πω ότι θεωρώ γελοιότητα να συμβαίνει όλο αυτό και επίσης εάν το πιστεύεις αυτό και για μένα γιατί έλεγες ΕΣΕΙΣ... Συγγνώμη εάν παρεξήγησα..Quote:
Originally Posted by maus
Όντως!!! Και φαίνεται πως είναι και αυτός σχιζοφρενής σύμφωνα με την κατάθεση του! Κάντους τρείς λοιπόν...Quote:
Originally Posted by Lacrymosa
Είναι πολλοί βασικά....
Να κι ένα άρθρο
http://www.zougla.gr/news.php?id=12849
Τον Ιανουάριο του 1996, ο Αντώνης Δαγκλής συλλαμβάνεται και ομολογεί την ενοχή του. Είναι ο νεαρός με το άσπρο φορτηγάκι που έχει σπείρει για μήνες τον τρόμο στα στέκια του αγοραίου έρωτα. Δολοφόνησε συνολικά τρεις ιερόδουλες και στη συνέχεια τις τεμάχισε μέσα στο άσπρο φορτηγάκι. Αποπειράθηκε να δολοφονήσει και άλλες αλλά δεν τα κατάφερε. Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν δεκατρείς φορές ισόβια. Λίγους μήνες μετά βρέθηκε απαγχονισμένος στο κελί του.
Ναι αλλα αυτοι ειναι 4-5 , ενω αυτοι που εχουν νευρωση στην Ελλαδα φτανουν τους 400.000.
Το ποσοστο των υγιων που διαπραττουν φονο ειναι περιπου το ιδιο..
Απλως τα εγκληματα αυτα ειναι πιο "θεαματικα" γιατι γινονται με αγριοτητα
και εναντιων στενων οικογενειακων προσωπων.
Quote:
Originally Posted by insect
Είναι μεγάλος ο αριθμός. Αυτή τη στιγμή ακούω το δεύτερο ηχητικό μηνυμα της σελίδας όπου ένας καθηγητής μιλάει για την κατάσταση...Quote:
Originally Posted by maus
(σημ: στο τέλος μπερδεύτηκε ο γιατρός η ιδέα μου είναι...?)
Quote:
Originally Posted by Lacrymosa
+1 Excellent post
Πρόσθεσε ότι σε βιολογικούς παράγοντες δεν είναι μόνο η κληρονομικότητα αλλά και διάφορα "αναπτυξιακά" γεγονότα όπως ιοί, βακτήρια και αυτοάνωσες αντιδράσεις που συνέβησαν σε "κρίσιμες" περιόδους (π.χ. πρώτους μήνες-χρόνια της ζωής). Τώρα τελευταία κυκλοφορεί πολύ η "νευρο-αναπτυξιακή" υπόθεση των ψυχώσεων (νευροαναπτυξιακές διαταραχές είναι ο αυτισμός, οι μαθησιακές δυσκολίες και η ΔΕΠΥ), ότι δηλαδή λόγω ενός αυτό-άνωσου γεγονότος η προσβολής από κάποιο ιό, όταν το άτομο είναι ακόμα μωρό (η είναι ακόμα στην μήτρα) προκαλείται προβληματική "καλωδίωση" στον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο.
Βασικά όταν μεγαλώνουμε μια διαδικασία που λέγεται "pruning" (“κλάδεμα”) αφαιρεί περιττά κύτταρα που δεν χρειάζονται. Η διαδικασία είναι σημαντικότατη αφού ένα μωρό έχει πολλαπλάσια κύτταρα σε σχέση με ένα ενήλικα. Η εμπειρία του ατόμου «κλαδεύει» τα «νευρωνικά κλαδιά» που δεν χρησιμεύουν η δυσχεραίνουν κάποια λειτουργία. Φαίνεται ότι στις ψυχώσεις, μια αυτο-άνωση αντίδραση, έντονο στρες στην παιδική ηλικία η ένας ιός που προσβάλει το ΚΝΣ μπορεί να παρεμποδίζει αυτή την σημαντική δουλειά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ότι φτάνοντας στην εφηβεία, δεν έχουν αφαιρεθεί οι νευρώνες που έπρεπε, με αποτέλεσμα να έχουν μείνει "περιττοί", παίρνοντας τον έλεγχο και αλληλεπιδρώντας με τους υπόλοιπους (φωνές, υπερδιέγερση, προσοχή, βομβαρδισμός σκέψεων κα ιδεών). Το όλο σύστημα θα είναι "υπερφορτωμένο" και εκτός ελέγχου και θα έχει πιο πολλούς ντοπαμινεργικούς υποδοχείς. Τα φάρμακα "ρίχνοντας" όλο το σύστημα ηρεμούν και από την "παρασιτική λειτουργία" αυτών των έξτρα νευρώνων που δεν αφαιρέθηκαν από το «κλάδεμα».
Διάφορα στοιχεία συνηγορούν για την "νευρο-αναπτυξιακή" θεωρία, όπως το ότι τα άτομα με ψύχωση έχουν λέει "ελαφριά νευρολογικά σημεία" όπως μεγαλύτερη κινητική αδεξιότητα (δεν ξέρω αν παίζει αυτό. Αλήθεια ήταν κανείς από σας εδώ πέρα από μικρός αδέξιος? :P), δυσκολίες συγκέντρωσης και προσοχής, καθυστέρηση στην ομιλία και μεγαλύτερη πιθανότητα εκδήλωσης κάποιων αντανακλαστικών που υπο κανονικές συνθήκες εξαφανίζονται μετά την παιδική ηλικία (ενώ αυτά παραμένουν). Επίσης η ασθένεια (μάλλον το "σύνδρομο" πιο σωστά) είναι πολύ πιο συχνή σε αυτούς που γεννήθηκαν χειμερινούς μνήμες, καθώς και ότι επίσης ένα μεγάλο δείγμα ανθρώπων με ψύχωση έχει αντισώματα σε διάφορους παθογόνους οργανισμούς όπως το toxoplasma ghondi μεταξύ άλλων. Interesting stuff huh? Για όσους θέλουν να πάνε πιο πέρα…
http://www.tcd.ie/tsmj/2005/3943Schizo.pdf
Τέλος πάντων, ότι και αν συμβαίνει, στην ψύχωση σίγουρα δεν φταίει το άτομο. Για την εξάρτηση σε ουσίες θα μπορούσα να το δεχτώ :P