Χαχα..εσύ ξέρεις.
Αν και τις παιδικές φοβίες τις παραδέχεσαι και γελάς με αυτές.
Αλλά δύσκολα θα παραδεχτεί κάποιος πως κοιτάζει ακόμα κάτω από το κρεβάτι του μην βγει κανένα χέρι και τον τραβήξει.
Printable View
do you want a baloon???http://www.fearnet.com/fearnetImages...aa1VVwIw==.jpg
Αμάν μ' αυτόν τον κλόουν!!! θα τον δούμε στον ύπνο μας πάλι απόψε μου φαίνεται.... επίσης έχω μια ερώτηση κρίσεως: τι είναι το μνι? (εκτός από εκεί που πάει το βρώμικο μυαλό μου.... χα! χα!! - αστειάκι... )
η εναρξη μιας μουσικης εκπομπης στην ερτ-1 οπου εδειχνε εναν απο τους kiss.
ειμαι και παιδι των 80s..
εχω την επιστημονικη απαντηση να σε βοηθησω στην περιγραφη
http://www.youtube.com/watch?v=1JpgWx2ZiwY
Α! Δηλαδή τελικά αυτό που νομίζω είναι!!!! Χα! χα!!!
Εμένα με φόβιζαν οι βροντές και ο γνωστός φόβος του χεριού κάτω από το κρεβάτι που θα άρπαζε το πόδι μου αν πατούσα στο πάτωμα. Αυτό το χέρι έχει από ότι διάβασα πολλούς πελάτες :)
χαχα εγω φοβομουν την τουαλετα επειδη νομιζα οτι θα γεννησω και πρεπει να ελεγξω μη τυχον τραβηξω το καζανακι να πεθανει το μωρο,γενικα ειχα πεισει τον εαυτο μου να μην φοβαται γιατι ειχα μεγαλυτερο αδερφο που εβλεπε ταινιες τρομου και ηθελα να ειναι 'υπερηφανος' για μενα,ετσι ειχα δει τοσες πολλες που ειχα αναισθητοποιηθει απο 'τερατα' και μεταφυσικα φαινομενα.Φυσικα ειχα σχολικη φοβια..εκει αρχισαν ολα,το αισθημα κατωτεροτητας,η κοινωνικη μου φοβια κτλ
να με κλεισουν παλι με σενα ενα δωματιο επειδη και καλα ειμαι ατακτη..ε κλασικα μου αφησε και μια ψιλοκλειστοφοβια...
δεν εχω ιδεα,παντως εκεινη την εποχη εκανα ολο τετοιες σκεψεις γυρω απο ζωη και θανατο,'μου κανω' εντυπωση γιατι ειχα συνειδητοποιησει οτι τα παιδια βγαινουν απο 'κει κατω' απλα δεν ηξερα τα 'συστατικα'
εμενα παιδια με φοωιζε ενα συγκεκριμενο ονειρο που εβλεπα και ξαναεβλεπα συνεχεια μικρη....περπατουσα λεει βραδυ σ εναν δρομο της πολης μου μικρουλα...κ εμφανιζοντουζαν δυο κλεφτες που ειχαν κεφαλι εξωγηινου και με κυνηγαουσαν εγω προσπαθουσα να φωναξω....μαμα........αλλα η φωνη δεν εβγαινε κ με το που με πιαναν ξυπνουσα....εφιαλτης χρονωνννμπλιαχχχχχχχχχχχχ χχχχχχχχχχχχχχ
Εμένα επειδή ο πατέρας μου κάπνιζε πολύυυυυυυ και είχα ακούσει τότε (μικρό που ήμουν) ότι το "κάπνισμα σκοτώνει" κλπ κλπ, όποτε ήμουνα με το μπαμπά στο αμάξι και καθόμουν στο πίσω κάθισμα, είχα ΠΑΝΤΑ την αγωνία και το φόβο μήπως πεθάνει την ώρα που οδηγεί!!!!!!!! Και τι θα κάνω μετά κλπ! Και προσπαθούσα να κοιμηθώ, για να μη νιώθω φόβο!!! Μιλάμε ότι από το φόβο, δάκρυζα μέσα στο αμάξι κάθε φορά και προσπαθούσα να μη με δει και καταλάβει!
Χαχαχα!! Τότε ήταν ο εφιάλτης μου!!! Τώρα ναι, γελάμε πολύ και οι 2 με αυτό, γιατί πλέον πέρασαν τα χρόνια και του το έχω πει!!! (και ναι, τώρα πια δυστυχώς κανπίζω κι εγώ!) :P
Oταν ημουν και εγω πιτσηρικας δε φοβομουν και πολλα. Βεβαια οι αδερφες μου επειδη δεν ειχαν με τι να ασχοληθουν και περνουσαν αρκετη ωρα στο να με φοβισουν... Το πετυχαν εν μερη αφου μπορεσαν να μου κολλησουν την ιδεα οτι οι κατσαριδες ηταν κατι τοσο τρομαχτικο με αποτελεσμα να τις φοβαμαι μεχρι μια ηλικια..... Τωρα βεβαια εννοειται πως δε τις φοβαμαι απλα αηδιαζω και αναγκαστικα κουβαλαω ενα μεγαλο αριθμο απο νεκροταμπελα τους.......... R.I.P dead roaches......
τα φαντάσματα! πλέον τα συνήθισα γιατί τα βλέπω κάθε μέρα... είναι τόσο καλά που κανω συζήτηση μαζί τους...
αμάν! ρε λες να έχω παραίσθησης?? OMG... :cool:
λολ!τωρα που το σκεφτομαι με τρομαζε και μια λουτρινη μαιμου που μου ειχαν αγορασει αλλα ημουν πολυ μωρο ακομα,μαλιστα την εβαζαν μπροστα στις σκαλες που ειχαμε για να πλησιαζω,α!και ενα αλλο περιεργο δεν ξερω αν ειχατε κατι αναλογο,εκεινα εκει τα κουνιστα ζωακια στην παιδικη χαρα ενοιωθα σαν να ηταν ζωντανα,λες και ειχα παρει LSD,δεν το ειχα πει σε κανεναν το θυμαμαι σαν ονειρο.
εγω μικρος ειχα μεγαλη φοβια με τους κλοουν.Ειχα ενα μεταλλικο καλλαθι για παιχνιδια κ στην μια μερια του απικονιζοντανο κλοουν και το τσιρκο του απο πισω.Το φοβομουν τοσο πολυ που του ειχα παντα σε μια γωνια ετσι ωστε ο κλοουν κοιταει τον τοιχο και να μην φεναιτε η φατσα του.Μολις μετακομισαμε τον πεταξαμε.(χαρες εγω)