Δεν υπάρχει περιορισμός... Όποιος θέλει να μιλήσει για φάρμακα μπορεί, όποιος θέλει να μιλήσει μόνο για τα συναισθήματα του επίσης...Quote:
Originally Posted by Vox
Printable View
Δεν υπάρχει περιορισμός... Όποιος θέλει να μιλήσει για φάρμακα μπορεί, όποιος θέλει να μιλήσει μόνο για τα συναισθήματα του επίσης...Quote:
Originally Posted by Vox
Η λυτρωση ειναι κοντα...
Κι εγω αυτο βλεπω για μενα
Μιλας για θανατο;
λιγο πολυ ολοι μιλανε οπως ελεγε και ο μακ απλα ειναι θεμα αυτοελεγχου προσποιησης πχ ζω τη ζωη και ποσο καλος ειναι καποιος να μαγευει και να ξεγελα τη μοιρα του
Τότε νομίζω ότι δεν έχω και πολλά να πω. Φάρμακα δεν έχω πάρει ποτέ, ούτε έχω επισκεφτεί ποτέ κάποιον ειδικό, και γιατί να το κάνω άλλωστε αφού είμαι καλά.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Χθες κοιμήθηκα πέντε ώρες, σήμερα έξι και νιώθω θαυμάσια. Άντε να αλλάξει λίγο ο καιρός, να βρέξει και να ψυχράνει για να φρεσκαριστεί η ανοιξιάτικη πρασινάδα. :cool:
Μια χαρά τα λες, μπορείς απλά να πεις ότι νιώθεις καλά όπως κι έκανες και χαίρομαι για σένα... :)Quote:
Originally Posted by Vox
Η βροχή σίγουρα ωφελεί το χορτάρι αλλά σε γενικές γραμμές δεν μου αρέσει... Πάντως εδώ για βροχή το πάει δυστυχώς...
Εγώ πάλι αισθάνομαι λυπημένη...
Σ' ευχαριστώ. :)Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Αναφέρομαι κυρίως στο δάσος. Φαντάσου αυτή την εντυπωσιακή φορεσιά που έχουν τα φυλλοβόλα αυτή την εποχή (ανοιχτόχρωμο πράσινο), τον ουρανό φορτωμένο με παχιά γκρίζα σύννεφα, να έχει βαριά δροσιά και να σιγοβρέχει ξεπλένοντας τα φύλλα και αναδεικνύοντας το καταπραϋντικό χρώμα τους. Είναι σαν να αναπνέεις με τα μάτια.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Έτσι; Χωρίς λόγο;Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Αχ Κατερίνα μου λυπάμαι..
Εγώ νιώθω πως έχω ανάγκη να συναντήσω ανθρώπους από το παρελθόν...από την εποχή που δεν είχα παιδιά.. σαν να αγγίζω κάτι από τις ρίζες μου..
Εστάλη από TA-1020 στο E-Psychology.gr Mobile App
Ναι, έτσι όπως το περιγράφεις ακούγεται πιο όμορφο το σκηνικό... :)Quote:
Originally Posted by Vox
Τώρα για τη λύπη, την αισθάνομαι συχνά επειδή έχω κατάθλιψη αλλά είχε γίνει και κάτι που με στεναχώρησε προχθές... Άρχισα να συνέρχομαι απ' αυτό αλλά το υπόβαθρο της κατάθλιψης δεν φεύγει δυστυχώς...
Νιώθω ένα κενό κι ένα άγχος που δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω και δεν ξέρω σε ποιον να μιλήσω για να νιώσω καλύτερα...
Ισως ακουστω περιεργη αλλα εγω οταν αισθανομαι αναλογα η πολυ μονη με εντονο αγχος που δεν μπορω να διαχειριστω η οταν φτανω στα ορια του να πηδηξω τελικα απο το μπαλκονι προσευχομαι και βρισκω τεραστια ανακουφιση αρκει να σκεφτεσαι οτι ο Θεος σε αγαπαει ανευ ορων ασχετα αν εσυ μισεις τραγικα τον εαυτο σου αυτο με βοηθαει πολυ
Μισεισ τον εαυτο σου γτ δε βρεθηκε καποιοσ να σε αγαπησει ακομα μολισ σε αγαπησουν θα το καταλαβεισ τη διαφορα
Κύκνε, αδέρφια δεν έχεις; Συνήθως τα αδέρφια καταλαβαίνουν καλύτερα σε σχέση με τους γονείς. Αλλά και αυτό δεν αποτελεί κανόνα.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Έχω έναν αδελφό αλλά νομίζω ότι μερικά πράγματα μπορούν να τα καταλάβουν μόνο άνθρωποι που περνάν παρόμοιες καταστάσεις... Χώρια που δεν τον είδα χθες...Quote:
Originally Posted by Αργύρης85
Με βοηθάει αρκετά το γατάκι μου αλλά μαζί του δεν μπορώ να κάνω συζήτηση προφανώς... :p Όμως με ανακουφίζει η παρουσία του...
Δεν τον μισώ τον εαυτό μου πια...
Πράγματι είναι δύσκολο να εξηγείς σε κάποιον που δεν έχει ιδέα από αυτά το τι νιώθεις γιατί κάποιες φορές μπορεί και να μην βρίσκεις λέξεις για αυτά. Εγώ ξυπνάω μέσα στην νύχτα και αρχίζουν σκέψεις γρήγορα η μια μετά την άλλη και δεν μπορώ να ησυχάσω. Μου έρχεται να σπάσω το κεφάλι μου. Και όταν το είπα στο αδερφό μου, μου είπε πως αυτό σημαίνει ότι είμαι υπεύθυνος άνθρωπος. Τι να πεις από κει και πέρα.
Τον εαυτό σου δεν χρειάζεται να τον μισείς. Βέβαια και εγώ που το λέω αυτό πολλές φορές θυμώνω με εμένα αλλά είναι ανάλογα και σε τι κατάσταση είσαι τι κάθε φορά. Όσο για τα ζώα, νομίζω πως αισθάνονται πότε είμαστε στεναχωρημένοι.
Εσύ τι πρόβλημα έχεις ακριβώς και σου έρχονται τέτοιες σκέψεις στο μυαλό;Quote:
Originally Posted by Αργύρης85
Τώρα για το μίσος παλιά τον μισούσα και στρεφόμουν εναντίον του γιατί είχα κάνει ένα μεγάλο λάθος αλλά από τότε που με συγχώρεσε ο άνθρωπος τον οποίο αφορούσε, έχω βρει τη γαλήνη τουλάχιστον σ' αυτό το θέμα και δεν μου κάνω πια κακό σωματικά... Με ελάχιστες εξαιρέσεις...
Έχω φοβερό άγχος. Για διάφορα πράγματα. Για το θέμα της δουλειάς και γενικά για το πως πάει η ζωή μου. Το ένα φέρνει το άλλο. Τα τελευταία 10-12 χρόνια δεν ξέρω τι έγιναν. Είναι σαν ξύπνησα από κώμα και πρέπει να τρέξω να προλάβω. Δεν ξέρω πως να αντιδράω σε πράγματα της καθημερινότητας και γενικά ζορίζομαι με πολλά. Αλλάζει απότομα η διάθεση μου. Τώρα για την ταμπέλα δεν ξέρω. Πες το όπως θες. Τελευταία βάζω κάποια πράγματα σε μια σειρά και κάνω κάποιες κινήσεις. Βήμα βήμα γιατί εξάλλου δεν μπορώ και αλλιώς και ότι βγει. Πριν τρεις μέρες συνέβη και κάτι, μια απογοήτευση σε ένα θέμα που αφορούσε εργασία, και έγινα χάλια αλλά τώρα ηρέμησα και θα το ξαναπροσπαθήσω.
Μοναδικά σημεία αναφοράς το ότι δούλεψα περιστασιακά 3 φορές και η πρώην μου που με χώρισε. Και καλά έκανε γιατί δεν ήμουν καλά.
Quote:
Originally Posted by Υπομονη
Όταν σε αγαπάνε νιώθεις άλλος άνθρωπος. Είναι λες και ξέχασες ότι έχεις ψυχολογικά, ότι έσβησαν.Quote:
Originally Posted by elis
Κάποιος μου είχε πει "αν θες να σε αγαπήσουν πρέπει να τους κάνεις να σε σέβονται και να χεις αγαπήσει εσύ τον εαυτό σου".
Όταν κτυπάει το τηλέφωνο και σου προτείνουν να πάτε κάπου για να περάσετε καλά νιώθεις αμέσως χαρά. Πράξη απόγνωσης είναι όταν νιώθεις μοναξιά και τρέχεις στον κάθε γνωστό για να ανταλλάξεις λίγες κουβέντες περί ανέμων και υδάτων.
Υπομονή, η πίστη στο Θεό πάντα ανακουφίζει ψυχικά τον άνθρωπο. Γι αυτό όσοι πραγματικά κατόρθωσαν να είναι με τη σκέψη και τη ψυχή τους συνεχώς κοντά του έχουν μέσα τους περισσότερη γαλήνη.
Εγω λεω πρεπει να αγαπησεισ πρωτα εσυ στη ζωη μου ετσι γινεται πρωτα γνωριζω μαθαινω τον αλλο και μετα αγαπαω κι εκτιμαω οσο κρατησει συνηθωσ κραταει τρια χρονια ο ερωτασ κ μενει κατι οταν σβησει μπορει να ειναι κι αγαπη αυτο που μενει αλλα ειναι λιγο σε σχεση με τον ερωτα εγω ναρκωτικα δεν παιρνω δουλευω απο μικροσ κι ερωτευομαι και περπαταω γι αυτο κ ζω ακομα θα πρεπε να εχω πεθανει εκατο φορεσ αλλα η αγαπη με κραταει
Χαιλαντερ με φωναζουν στην μπαλλα μερικοι
Το γεγονοσ οτι δουλευω απο παιδι με εκανε διαφορετικο και νομιζω δεν μπορειτε να με κρινετε ουτε εγω εσασ ειμαστε απο αλλα υλικα φτιαγμενοι
elis εγώ μπορεί να μη δουλεύω από μικρή αλλά ανέλαβα από πολύ μικρή ηλικία ευθύνες ενηλίκων.Δεν ξέρω τι είναι να είσαι ξέγνοιαστος,να σε προσέχουν ή να νιώθεις ασφάλεια.Ξέρω μόνο ότι κάποια πράγματα όσο σκληρά και δύσκολα και αν είναι πρέπει να γίνονται,είναι θέμα επιβίωσης. Ως ένα βαθμό μπορώ να καταλάβω τι εννοείς είμαστε από άλλα υλικά φτιαγμένοι,άλλα δεδομένα ισχύουν για τους περισσότερους και άλλα για εμένα.
Να βρεισ ενα παλικαρι να σε αγαπησει πραγματικα ενα παλιο κολπο που κανει ο παππουσ ειναι να του φερθεισ ασχημα να δεισ αν σε αγαπαει και υπαρχουν τεστ περα απο τη γλωσσα του σωματοσ
Μακάρι ,μέχρι τώρα καλό παλικάρι δεν βρήκα.
Να σε αγαπαει θα κοιτασ κι οχι αν ειναι καλοσ η κακοσ ο παππουσ τουσ γνωρισε ολουσ αν σε αγαπαει σε σενα φερεται καλα κι εξω κανει μαλακιεσ τι στα λεω τα ξερεισ
Δεν σε ρώτησα για να σου βάλω ταμπέλα, ελπίζω να μην με παρεξήγησες... Απλά ήθελα να καταλάβω καλύτερα... Άρα κι εσένα εν μέρει το πρόβλημα είναι το άγχος σου...Quote:
Originally Posted by Αργύρης85
Κι εγώ έχω αρκετό σε γενικές γραμμές... Πάντως τώρα νιώθω αρκετά νυσταγμένη αλλά δεν ξέρω αν θα μπορέσω να κοιμηθώ...
Όχι, δεν εννοούσα να μου βάλεις ταμπέλα. Πας στον έναν ψυχίατρο, σου λέει κατάθλιψη μέτρια. Άλλος σου λέει βαριά και άλλος δεν έχεις τίποτα. Αυτό εννοώ. Δηλαδή τέτοια θέματα καμιά φορά μπορούν να έχουν πολλές ονομασίες ή να μην είναι μόνο ένα το πρόβλημα. :)Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Μια χαρά. :DQuote:
Φοβάμαι λίγο γιατί έγιναν δύο σεισμοί εδώ... :eek:
Σήμερα πήγα για μπάνιο.
Η θάλασσα ήταν εκεί, ενώ τις προηγούμενες φορές έλειπε για μένα.
Ακόμα και η ζωή σήμερα μοιάζει να είναι εδώ, ενώ συνήθως λείπει.
Πλάκα έχει...
Now chillin'
https://www.youtube.com/watch?v=O_iK69L0LuA
Μουδιασμενη
Εστάλη από SM-A520F στο E-Psychology.gr Mobile App
Σκατά από κάποια ώρα και μετά λόγω ενός ενοχλητικού και μεγάλης διάρκειας τηλεφωνήματος... Μετά απ' αυτό δεν έλεγε να ηρεμήσει το γατάκι μου κι έπρεπε να το κυνηγάω για να μην κάνει ζημιές (ευτυχώς τώρα κοιμήθηκε) κι αυτό με επιβάρυνε...
Νιώθω θλίψη και μελαγχολία κι ένα αίσθημα κενού... Και λίγο εκνευρισμένη...
Από την περιγραφή σου μάλλον κάποιος συγγενής θα ήταν. "Ενοχλητικό και μεγάλης διάρκειας" συνήθως παραπέμπει σε συγγενή που μιλάει ακατάσχετα και τα ανακατεύει όλα. Πέρασε και αυτό.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Δεν έπεσες έξω, όντως συγγενής ήταν... Μιλάμε τουλάχιστον μισή ώρα κράτησε το τηλεφώνημα, πόνεσε το κεφάλι μου και τα θέματα συζήτησης σχεδόν ανάξια λόγου... Κι από το ένα στο άλλο, καμία συνοχή σκέψης...Quote:
Originally Posted by Αργύρης85
Πέρασε αλλά εγώ δεν συνέρχομαι γρήγορα ψυχολογικά όταν ζοριστώ... Δεν ξέρω τι να κάνω για να ηρεμήσω...
Να σασ εξηγησω απο που ειναι τα τραγουδια γνωρισα μια κοπελα καποτε στην αγγλια και δεν ηξερε οτι ηταν γαματη τισ εξηγησα ποσο γαματη ειναι και αυτη τα εκανε ολα η μουσικη ειναι απο την αγγλια μαλλον εγινε τραγουδιστρια τουσ αγαπησα γτ ηταν γαματοι κ φτωχοι
Εδώ και τρεις μέρες όχι πολύ καλά!!
Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App
Μόλις γύρισα απ'το Ηρώδειο...Είδα τους Πέρσες του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Αρη Μπινιάρη...Πολύ καλή, και ειδικά στην σκηνή του παροξυσμού της Ατοσσας σχεδόν εκστατική...Λίγο η τελευταία σκηνή με τον Ξέρξη ήταν ξενέ...Ο τελειομανής μέσα μου προσπαθούσε να την φανταστεί με έναν τρόπο που θα δούλευε και εικαστικά και αφηγηματικά.
Είχα 7 χρόνια να πάω θέατρο...Απ'τον Πλατόνοφ του Λάνθιμου στο Εθνικό...Πίστευα ότι δεν με συγκινεί πλέον...Έκανα λάθος...Κααααατι γίνεται....Βουρ για Επίδαυρο τώρα:)