Originally Posted by
ΣονγκΧουά
Ρέα καλησπέρα. Το θέμα της αποτυχίας με είχε απασχολήσει πολύ δέκα χρόνια πριν, όταν ήμουν πολύ μικρή. Τότε ετεροκαθοριζόμουν σε μεγάλο βαθμό: από τον κοινωνικό περίγυρο κυρίως. Μάλλον επειδή μεγάλωσα σε επαρχιακή πόλη, είχα γαλουχηθεί από το σχολείο και την κοινωνία με το "πρέπει να είμαι κάποια, να σπουδάσω, να καταφέρω πράγματα που οι άλλοι θα θαυμάζουν για να έχω κύρος και να με σέβονται". Το καλό είναι ότι η οικογένεια μου δεν με πίεζε ποτέ να ξεχωρίζω, πάντα με αποδέχονταν όπως είμαι , ό,τι και να κάνω. Ήταν κάτι που το κουβαλούσα από τις κοινωνικές μου συναναστροφές.
Έτσι, όταν δεν πετύχαινα ένα στόχο ένιωθα ντροπή και ενοχή και αυτομαστιγωνόμουν. Υπέφερα χωρίς λόγο δηλαδή. Κάθισα και σκέφτηκα γιατί να νιώθω μονίμως ανεπαρκής και τότε κατάλαβα ότι δεν είμαι ελεύθερη πραγματικά.
Έννοιες, όπως η επιτυχία και η αποτυχία είναι κατασκευές και επινοήσεις της κοινωνίας. Για να κατηγοριοποιούν τους ανθρώπους και να τους βάζουν σε κουτάκια ή αν θες να τους βάζουν ταμπέλες. Οι ταμπέλες βολεύουν τους ανθρώπους, τους καθησυχάζουν γιατί ο μέσος όρος της κοινωνίας μας δεν μπορεί την πολυπλοκότητα και την αοριστία.
Όποιος, λοιπόν, μένει στα παιδικά του βιώματα όπου ο συμμαθητής του για παράδειγμα τον υποτίμησε επειδή δεν πήρε τόσο καλό βαθμό όσο αυτός ή επειδή ως ενήλικας δεν έγινε αυτός που θα αλλάξει τον κόσμο μέσα απο τη δουλεία του ή έχει χαμηλό μισθό και νιώθει ότι απέτυχε επειδή δεν πληρεί τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί "επιτυχημένος" με βάση τα καταναλωτικά πρότυπα του χρήματος και μόνο του χρήματος τότε, εχει πέσει σε μία μεγάλη παγίδα.
Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του αξίες στη ζωή και με βάση αυτπες θα πρέπει να πορεύεται και όχι να συγκρίνεται και να ανταγωνίζεται-καταστάσεις που τον κάνουν να νιώθει αποτυχημένος ή επιτυχημένος. Κάθενας μας είναι διαφορετικός και θα πρέπει να αποδεχτεί τη διαφορετικότητά του αυτή.
Η ελληνική κοινωνία είναι ενοχική...δεν επιβραβεύει την προσπάθεια αλλά το αποτέλεσμα. Στην Αμερική όλοι οι μεγάλοι επιχειρηματίες έχουν αποτύχει και απορριφΘεί πολλές φορές. Δεν είναι στίγμα η αποτυχία, αντίθετα παράσημο τιμής.
Ας ξεκολλήσουμε, λοιπόν, με την αποτυχία και ας επικεντρωθούμε στο να νιώθουμε καλά με την πάρτη μας ακόμα και αν δεν είμαστε όσο τέλειοι κάποιο θα ήθελαν.
Μη μασάς, απλά.
