πως να αντιμετωπίζω την αποτυχια ???

[Deleted-member-250416b]

ετσι το βλέπω και εγω μελισσα. και είναι παραξενο αυτό γιατι ποτέ συνειδητα δεν με θεωρουσα σουπερ γουμαν ...υπάρχει μεγαλη επαρση πίσω απο την καταθλιψη της αποτυχίας... για ποιο λόγο κλείδωσε στο μυαλό μου όλη αυτη η ανοησία οτι ξαφνικα πρεπει να ειμαι τελεια..γιατι δεν εξηγηται αλλιως να τρωω τετοια φρικη επειδη απετυχα... αλλα ποτε δεν το ειχα συνειδητοποιήσει φουλ ποσο ψωνιστικο είναι αυτο, ήταν υπουλο...πολυ υπουλο...ξαφνικα να γινει η καθημερινοτητα μου η αναγκη να αποδειξω (σε ποιους?) οτι δεν ειμαι αποτυχημενη!!
υποσχέσεις που εκανα στον εαυτό μου οτι θα αλλαξω, οτι θα γινω κάτι πιο εντυπωσιακο και πιο σπουδαιο, σκεψεις παρηγοριας η μεγαλομανια!
και μετα ξανα αποτυχία..
ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΥΤ@...η καταθλιψη! αυτό εχω καταλάβει, και όσο πιο εξυπνος ο ασθενης τοσο πιο πονηρη η αρρωστεια!.. πάντα 2 βηματα πιο μπροστα ..

σήμερα ηρθε το πρωι η μανα μου απο το σπίτι, είχε μια δουλεια εδω κοντα, μεσα σε μιση ωρα, που εκανα για να ετοιμαστω για δουλεια, ειχε γυαλίσει το σπίτι... δεν μπορουσε να καθεται και να βλέπει το σπίτι ετσι λέει..και να μόνο μιση ωριτσα θελει, αν το κανω καθε πρωι το σπιτακι μου θα ναι συμμαζεμμενο όλη μερα. μετα τα ρουχα που φοραω ειναι σαν αντερα και γιατι δεν της εχω κανει ενα εγγονι και γιατι δεν ειμαι πιο συνεπής με τα επαγγελματικα μου και γιατι δεν χανω κιλα... και ολα αυτα για καλο στα λέει γιατι θυμωνα?? εεεεεεε.. φφφφφφφφ....!!!
καποια στιγμη της λέω , μανα μου χουν μεινει κατι στοκ απο αντικαταθλιπτικα ... να στα δωσω να χαλαρωσεις ?? δεν παλευεσαι!!!

με τους φιλους τα ιδια, με τους γκομενους τα ιδια και να πεις οτι κλαφτηκα ποτε... ετσι τα πετανε απο μονοι τους σαν σφαιρες ...για το καλο μου... το σαδιστικο καλο μου...ετσι μιλάει ο κοσμος σημερα... καθεται και σου κανει υποδείξεις για την ζωη σου και τις επιλογες σου λες και εχουνε βρει όλες τις απαντησεις για την ζωη...και εγω η γκαβη γιατι δεν τις βλέπω? και όλο αυτο ειναι μια απλη χαλαρη καθημερινη κουβεντουλα...και νομιζα πως ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ...αυτή ειναι η καταθλιψη, συσσωρευμένη κριτικη... η αποτυχιες μας ειναι στόχοι τριτων...πολυ λίγα ξερουμε για τις πραγματικα ΔΙΚΕΣ μας επιθυμίες ή επιτυχίες ...
στη ανθρωπινη κουλτουρα το καλημερα δεν σημαινει τιποτα, το να πεις εισαι ομορφη σημερα ή εχεις κανει κατι καλο...μια κωλοθετικη σκεψη ειναι πια μονο ατακες για να σε πηδ@ξουν. πιο ευκολα κανεις ανασκαφες για αρχαιους ταφους παρα για μια θετική νοοτροπία μεσα σου..και ολοι ΞΕΣΠΑΜΕ ...και αυτο είναι το φυσιολογικο ...
ημουν εξυπνο κορίτσι...πως την πάτησα ετσι?...γιατι δεν τα εβλεπε όλα αυτα?? απο την εφηβεια μου τα ηξερα... πως διαολο την πάτησα ετσι!!!

[αλεξανδρος_77]

Ρέα καλησπέρα. Το θέμα της αποτυχίας με είχε απασχολήσει πολύ δέκα χρόνια πριν, όταν ήμουν πολύ μικρή. Τότε ετεροκαθοριζόμουν σε μεγάλο βαθμό: από τον κοινωνικό περίγυρο κυρίως. Μάλλον επειδή μεγάλωσα σε επαρχιακή πόλη, είχα γαλουχηθεί από το σχολείο και την κοινωνία με το "πρέπει να είμαι κάποια, να σπουδάσω, να καταφέρω πράγματα που οι άλλοι θα θαυμάζουν για να έχω κύρος και να με σέβονται". Το καλό είναι ότι η οικογένεια μου δεν με πίεζε ποτέ να ξεχωρίζω, πάντα με αποδέχονταν όπως είμαι , ό,τι και να κάνω. Ήταν κάτι που το κουβαλούσα από τις κοινωνικές μου συναναστροφές.

Έτσι, όταν δεν πετύχαινα ένα στόχο ένιωθα ντροπή και ενοχή και αυτομαστιγωνόμουν. Υπέφερα χωρίς λόγο δηλαδή. Κάθισα και σκέφτηκα γιατί να νιώθω μονίμως ανεπαρκής και τότε κατάλαβα ότι δεν είμαι ελεύθερη πραγματικά.

Έννοιες, όπως η επιτυχία και η αποτυχία είναι κατασκευές και επινοήσεις της κοινωνίας. Για να κατηγοριοποιούν τους ανθρώπους και να τους βάζουν σε κουτάκια ή αν θες να τους βάζουν ταμπέλες. Οι ταμπέλες βολεύουν τους ανθρώπους, τους καθησυχάζουν γιατί ο μέσος όρος της κοινωνίας μας δεν μπορεί την πολυπλοκότητα και την αοριστία.

Όποιος, λοιπόν, μένει στα παιδικά του βιώματα όπου ο συμμαθητής του για παράδειγμα τον υποτίμησε επειδή δεν πήρε τόσο καλό βαθμό όσο αυτός ή επειδή ως ενήλικας δεν έγινε αυτός που θα αλλάξει τον κόσμο μέσα απο τη δουλεία του ή έχει χαμηλό μισθό και νιώθει ότι απέτυχε επειδή δεν πληρεί τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί "επιτυχημένος" με βάση τα καταναλωτικά πρότυπα του χρήματος και μόνο του χρήματος τότε, εχει πέσει σε μία μεγάλη παγίδα.

Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του αξίες στη ζωή και με βάση αυτπες θα πρέπει να πορεύεται και όχι να συγκρίνεται και να ανταγωνίζεται-καταστάσεις που τον κάνουν να νιώθει αποτυχημένος ή επιτυχημένος. Κάθενας μας είναι διαφορετικός και θα πρέπει να αποδεχτεί τη διαφορετικότητά του αυτή.

Η ελληνική κοινωνία είναι ενοχική...δεν επιβραβεύει την προσπάθεια αλλά το αποτέλεσμα. Στην Αμερική όλοι οι μεγάλοι επιχειρηματίες έχουν αποτύχει και απορριφΘεί πολλές φορές. Δεν είναι στίγμα η αποτυχία, αντίθετα παράσημο τιμής.

Ας ξεκολλήσουμε, λοιπόν, με την αποτυχία και ας επικεντρωθούμε στο να νιώθουμε καλά με την πάρτη μας ακόμα και αν δεν είμαστε όσο τέλειοι κάποιο θα ήθελαν.

Μη μασάς, απλά.

οι αλλοι δε προκειται να σε σεβαστουν επειδη το θελεις κ ειδικα οσο ΕΝΑ πραγμα το θες πολυ τοσο λιγοστευουν κ οι πιθανοτητες να το εχεις..
ο ΜΟΝΟΣ τροπος να σεβαστουν οι αλλοι ειναι να τους διξεις ΟΤΙ ΔΕ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΝ ΑΥΤΟ κ αυτο που κανεις να αξιζει οσο αξιζει ακομα κ αρνητικα να σε σχολιασουν ΠΑΝΩ ΠΑΝΤΑ ΣΕ αυτο πιο πολυ υπερ σου θα γυρισει παρα εναντιον σου.

[Deleted-member-250416b]

Ρέα καλησπέρα. Το θέμα της αποτυχίας με είχε απασχολήσει πολύ δέκα χρόνια πριν, όταν ήμουν πολύ μικρή. Τότε ετεροκαθοριζόμουν σε μεγάλο βαθμό: από τον κοινωνικό περίγυρο κυρίως. Μάλλον επειδή μεγάλωσα σε επαρχιακή πόλη, είχα γαλουχηθεί από το σχολείο και την κοινωνία με το "πρέπει να είμαι κάποια, να σπουδάσω, να καταφέρω πράγματα που οι άλλοι θα θαυμάζουν για να έχω κύρος και να με σέβονται". Το καλό είναι ότι η οικογένεια μου δεν με πίεζε ποτέ να ξεχωρίζω, πάντα με αποδέχονταν όπως είμαι , ό,τι και να κάνω. Ήταν κάτι που το κουβαλούσα από τις κοινωνικές μου συναναστροφές.

Έτσι, όταν δεν πετύχαινα ένα στόχο ένιωθα ντροπή και ενοχή και αυτομαστιγωνόμουν. Υπέφερα χωρίς λόγο δηλαδή. Κάθισα και σκέφτηκα γιατί να νιώθω μονίμως ανεπαρκής και τότε κατάλαβα ότι δεν είμαι ελεύθερη πραγματικά.

Έννοιες, όπως η επιτυχία και η αποτυχία είναι κατασκευές και επινοήσεις της κοινωνίας. Για να κατηγοριοποιούν τους ανθρώπους και να τους βάζουν σε κουτάκια ή αν θες να τους βάζουν ταμπέλες. Οι ταμπέλες βολεύουν τους ανθρώπους, τους καθησυχάζουν γιατί ο μέσος όρος της κοινωνίας μας δεν μπορεί την πολυπλοκότητα και την αοριστία.

Όποιος, λοιπόν, μένει στα παιδικά του βιώματα όπου ο συμμαθητής του για παράδειγμα τον υποτίμησε επειδή δεν πήρε τόσο καλό βαθμό όσο αυτός ή επειδή ως ενήλικας δεν έγινε αυτός που θα αλλάξει τον κόσμο μέσα απο τη δουλεία του ή έχει χαμηλό μισθό και νιώθει ότι απέτυχε επειδή δεν πληρεί τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί "επιτυχημένος" με βάση τα καταναλωτικά πρότυπα του χρήματος και μόνο του χρήματος τότε, εχει πέσει σε μία μεγάλη παγίδα.

Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του αξίες στη ζωή και με βάση αυτπες θα πρέπει να πορεύεται και όχι να συγκρίνεται και να ανταγωνίζεται-καταστάσεις που τον κάνουν να νιώθει αποτυχημένος ή επιτυχημένος. Κάθενας μας είναι διαφορετικός και θα πρέπει να αποδεχτεί τη διαφορετικότητά του αυτή.

Η ελληνική κοινωνία είναι ενοχική...δεν επιβραβεύει την προσπάθεια αλλά το αποτέλεσμα. Στην Αμερική όλοι οι μεγάλοι επιχειρηματίες έχουν αποτύχει και απορριφΘεί πολλές φορές. Δεν είναι στίγμα η αποτυχία, αντίθετα παράσημο τιμής.

Ας ξεκολλήσουμε, λοιπόν, με την αποτυχία και ας επικεντρωθούμε στο να νιώθουμε καλά με την πάρτη μας ακόμα και αν δεν είμαστε όσο τέλειοι κάποιο θα ήθελαν.

Μη μασάς, απλά.

συμφωνω απόλυτα μαζι σου!!!
και τελικα ο μονο τροπος που βρηκα να μην μασαω ειναι να γινω ζομπι απο τα χαπια... τωρα πρεπει να βρω την φυσικη αποδοση του μην μασας...αλλα μπαινουν...τρυπωνουν τα ατιμα... οσο προσποιουμαι οτι δεν τα βλέπω ...μου σκανε μετα μαζεμενα... ολο λέω , ειμαι μεγαλη γυναικα πια δεν πρεπει να με επηρεαζει μια μ@λ@κία ..μετα την βλέπω μπροστα μου... αλλα πολυ μετα...πρωτα με χτυπάει στην διαθεση ...και δεν ξερω ΞΑΦΝΙΚΑ γιατι δεν ειμαι καλα ....το πάω βημα βημα...οπως κανουμε οταν χανουμε τα κλειδια μας...απαναφερω στην μνημη μου βημα βημα τις τελευταιαες μερες και τσουπ!...βλέπω μια βλακεια, κατι ανευσημασιας πραγματικης που τελικα με γονατισε για 3 μερες...ή κατι που ήταν προβλεπομενο μα μαθηματικη ακριβεια οτι θα το ετρωγα στα μουτρα ...
η μεγαλύτερη μου αποτυχια ειναι πως δεν ξερω πως να μην μασαω!!!! γμτ!!!... θα το βρω που θα μου πάει!!!... ;)

[Deleted-member-250416b]

οι αλλοι δε προκειται να σε σεβαστουν επειδη το θελεις κ ειδικα οσο ΕΝΑ πραγμα το θες πολυ τοσο λιγοστευουν κ οι πιθανοτητες να το εχεις..
ο ΜΟΝΟΣ τροπος να σεβαστουν οι αλλοι ειναι να τους διξεις ΟΤΙ ΔΕ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΝ ΑΥΤΟ κ αυτο που κανεις να αξιζει οσο αξιζει ακομα κ αρνητικα να σε σχολιασουν ΠΑΝΩ ΠΑΝΤΑ ΣΕ αυτο πιο πολυ υπερ σου θα γυρισει παρα εναντιον σου.

πως να δειξεις οτι δεν σε ενδιαφερει κατι που κανεις και που σε ενδιαφερει τελικα...και γιατι να το κρυψουμε ...για να μην μας το γ@μησουν οι αλλοι?... μπορει να χεις δικιο, μου χει περασει και μενα απο το μυαλο αυτο... πολλες φορες αλεξ ...πολλες φορες... καπως ετσι οδηγηθηκα στην απομόνωση!

[αλεξανδρος_77]

Εγω εβλεπα μια ζωη ενα γνωστο μου που ειχε διακριθει σε ενα αθλημα ουτε μια φορα δε τον ειδα να ενδιαφερεται για διακρισεις δε τον ενιαζε καν το εκανε γιατι του αρεσε.
δεν εχουν νοημα οι διακρισεις οταν εχεις κατι

[αλεξανδρος_77]

η τουλαχιστον αυτη τη ψυχολογια εχεις σε αυτη τη περιπτωση τωρα αν σου ερθουν λαικ ειναι αλλο θεμα αυτο.αν καπιος δε το ζησει δε το καταλαβαινει ευκολα.

[Deleted-member-250416b]

ναι σε αυτο εχεις δικιο... οταν βρεις κατι που αγαπας να κάνεις ...αυτο ειναι το μονο που χρειαζεσαι... αν δεν το βρεις... αν το ψαχνεις ακομα...βραστα!!! και εγω ακομα το ψαχνω...να αλλη μια αποτυχία!!! (αμα δεν πεταξω και το καταθλιπτικο συμπέρασμα θα σκασω!)

[melissa]

Ρέα να ξέρεις ότι όλα παίζουν ρόλο στο πώς βιώνουμε την αποτυχία -ακόμη και το φύλο μας. Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που είχα διαβάσει έλεγε ότι τα κορίτσια επειδή μικρά τα πηγαίνουν καλύτερα στο σχολείο και οι γύρω τους τις χαρακτηρίζουν έξυπνες μεγαλώνοντας φοβούνται την αποτυχία σαν ένδειξη ότι δεν είναι αυτό που τους έχουν μάθει δηλαδή αρκετά έξυπνες. Αντίθετα τα αγόρια συνηθίζουν νωρίτερα στην αποτυχία και αποκτούν περισσότερο πείσμα να τα καταφέρουν. Διάβασε αυτό το άρθρο λέει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα και ίσως σε βοηθήσει λίγο στις αναζητήσεις σου :)

http://time.com/4008357/girls-failure-practice/

[αλεξανδρος_77]

τωρα που το πες κ μενα εξυπνο με λεγαν μικρο αλλα μετα οταν μεγαλωσα ξεκουτιασα λιγο γιατι ηταν τοσες πολες οι πληροφοριες που καταχωριθηκαν εκει μεσα που δε ξερω πως χορεσαν ολες αυτες κ επαθα εγκεφαλικη υπερκοπωση...αλλα μετα τις απλοποιησα.

[Deleted-member-250416b]

Ρέα να ξέρεις ότι όλα παίζουν ρόλο στο πώς βιώνουμε την αποτυχία -ακόμη και το φύλο μας. Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που είχα διαβάσει έλεγε ότι τα κορίτσια επειδή μικρά τα πηγαίνουν καλύτερα στο σχολείο και οι γύρω τους τις χαρακτηρίζουν έξυπνες μεγαλώνοντας φοβούνται την αποτυχία σαν ένδειξη ότι δεν είναι αυτό που τους έχουν μάθει δηλαδή αρκετά έξυπνες. Αντίθετα τα αγόρια συνηθίζουν νωρίτερα στην αποτυχία και αποκτούν περισσότερο πείσμα να τα καταφέρουν. Διάβασε αυτό το άρθρο λέει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα και ίσως σε βοηθήσει λίγο στις αναζητήσεις σου :)

http://time.com/4008357/girls-failure-practice/

σε ευχαιστω μελισσουλα μου!...εννοειτε οτι θα το διαβασω... εξαλλου ειναι ενα θεμα που ακομα και σημερα το ζουμε στο πετσι μας σε όλες τις διαστασεις... ειδικα στην χωρα μας. πραγματα που ενας πολιτισμενος ανθρωπος θα ντρεπόταν να τα σκεφτει ουτα καν να τα εκφρασει και εμεις ακομα εδω ειμαστε κρεατα... τοσα χρονια- τοσα κιλα και τοση προσωπικοτητα...και το χειρότερο...δεν το συνειδητοποιουν καν ποσο τριτοκοσμικοι γινοντε με αυτες τις θεσεις.. και αυτο ακομα με στεναχωρει απιστευτα!!...προσπαθω να το παρω στη πλακα...προσπαθω...

[Deleted-member-250416b]

τωρα που το πες κ μενα εξυπνο με λεγαν μικρο αλλα μετα οταν μεγαλωσα ξεκουτιασα λιγο γιατι ηταν τοσες πολες οι πληροφοριες που καταχωριθηκαν εκει μεσα που δε ξερω πως χορεσαν ολες αυτες κ επαθα εγκεφαλικη υπερκοπωση...αλλα μετα τις απλοποιησα.

παιρνεις χαπια αλεξ? ποια ειναι η δικη σου "ταμπέλα"?

[marian_m]

Εξαρτάται πώς ορίζει κάποιος την επιτυχία και την αποτυχία.
Για κάποιους αποτυχία είναι να μην καταφέρουν κάτι με την πρώτη προσπάθεια.
Για άλλους πάλι, επιτυχία είναι να καταφέρουν κάτι με την 100η προσπάθεια.
Συνήθως, η διαφορά αυτού που πέτυχε με εκείνον που απέτυχε, είναι ότι ο δεύτερος τα παράτησε γρήγορα.
Ίσως επειδή στόχευε σε κάτι που δεν τον ενδιέφερε και πολύ.
Ίσως πάλι να ήταν πολύ ανυπόμονος ή να είχε ανεδαφικές προσδοκίες.
Το μυστικό για μένα είναι να επιμένουμε αρκετά σε κάτι που θέλουμε να επιτύχουμε, να είμαστε ρεαλιστές και ευέλικτοι όπου χρειαστεί.
Και σε καμία περίπτωση να μην εξαρτάμε την αξία μας, από κάποιες προσπάθειες που κάναμε και δεν απέδωσαν στο βαθμό ή το χρόνο που θα θέλαμε.

[Macgyver]

Εξαρτάται πώς ορίζει κάποιος την επιτυχία και την αποτυχία.
Το μυστικό για μένα είναι να επιμένουμε αρκετά σε κάτι που θέλουμε να επιτύχουμε, να είμαστε ρεαλιστές και ευέλικτοι όπου χρειαστεί.
Και σε καμία περίπτωση να μην εξαρτάμε την αξία μας, από κάποιες προσπάθειες που κάναμε και δεν απέδωσαν στο βαθμό ή το χρόνο που θα θέλαμε.

Πολυ σωστα , μαριον , οι στοχοι καμμια φορα γινονται ιδεοληψιες , δεν πρεπει να μην ανεχομαστε καμμια παρρεκλιση απ αυτους . Η λεξη κλειδι , ειναι ΄ευελιξια ' για μενα , οχι εμμονες .
Και φυσικα η τελευταια παραγραφος με βρισκει συμφωνο .
Καμμια φορα , η αποτυχια στην επιτευξη ενος στοχου , απλως μας υποδεικνυει οτι πρεπει να μεταβαλλουμε τακτικη .
Η ακαμψια , δεν ειναι καλη .

[marian_m]

Πολυ σωστα , μαριον , οι στοχοι καμμια φορα γινονται ιδεοληψιες , δεν πρεπει να μην ανεχομαστε καμμια παρρεκλιση απ αυτους . Η λεξη κλειδι , ειναι ΄ευελιξια ' για μενα , οχι εμμονες .
Και φυσικα η τελευταια παραγραφος με βρισκει συμφωνο .
Καμμια φορα , η αποτυχια στην επιτευξη ενος στοχου , απλως μας υποδεικνυει οτι πρεπει να μεταβαλλουμε τακτικη .
Η ακαμψια , δεν ειναι καλη .

Μιλάω σε γενικά πλαίσια και για πιο γενικούς στόχους.
Όχι για παράδειγμα, θέλω ντε και καλά τον Τάκη που δε με γουστάρει ή θέλω να γίνω πιλότος ενώ είμαι μισότυφλος!
Αν κάποιος βάζει τέτοιους στόχους και νιώθει αποτυχημένος που δεν τα κατάφερε, τότε έχει παρεξηγήσει πολλά πράγματα.
Η ακαμψία και η εμμονή φυσικά δεν βοηθούν σε καμία περίπτωση. Ίσα-ίσα, που μάλλον σαμποτάρουν οποιαδήποτε προσπάθεια να επιτύχουμε κάτι.

[Phatox]

ρεα, σκεψου οτι ενα μικρο παιδι θελει να γινει ας πουμε πιλοτος, οσο μεγαλωνει αυτη η επιθυμια που εχει αυξανεται και ειναι σιγουρος οτι θελει οντως να γινει πιλοτος, ομως για να γινει πρεπει να διαβασει υπερβολικα. Αφου τα κανει ολα αυτα ειναι στο σημειο που δινει εξετασεις για να πραγματοποιηση το ονειρο του, γραφει τις απαντησεις και μετα το παραδιδει με σκοπο οτι θα πραγματοποιηση το ονειρο του. Ερχομαστε τωρα στην αποτυχια.. παει να δει τα αποτελεσματα αν οντως εχει περασει αλλα δεν τα καταφερε. Πως εκανε λαθος? που εκανε το λαθος? γιατι εκανε το λαθος?
Το βιβλιο απλα σε ενημερωνει/βοηθαει να καταλαβεις να συπτωματα σου και να δρασης, ωστοσο διαβασα και στο δικο μου βιβλιο για την καταθλιψη αλλα εγω θα σου πω 2 σημεια που μου αρεσαν, λεει οτι πρεπει να αποδεχτεις οτι εχεις καταθλιψη και οτι πρεπει να καταλαβεις με ποιον τροπο σκεφτεσαι λεει. Οταν εισαι σε καταθλιψη, τεινεις να βλεπεις τα στοιχεια/γεγονοτα τα οποια ενισχυουν την αρνητικη εικονα (π.χ εστιαζεσαι μονο στο λαθος που εχεις κανει) και να παραβλεπεις η αγνοεις οπιαδηποτε θετικα στοιχεια για την κατασταση σου και το ατομο σου. και ομως στην καταθλιψη ειναι σημαντικο να <<αρπαζεις>> τις αρνητικες σκεψεις