Κι εγώ δάκρυσα κάποιες φορές, τώρα δεν δακρύζω, απλά έχω μέσα μου νεύρα, κι επιδιώκω πάντα να αντιδρώ για να μειώνονται τα νεύρα. Τα νεύρα όμως είναι νεύρα και η ζημιά ζημια.
Printable View
Ρε Ιωάννη βρε τ αγοριμ δεν έχει σημασία τι σου συνέβη πως αντέδρασεσ μετράει κι οποιοσ έχει τη μύγα μυγιάζεται δε στα μάθανε αυτά μικρό
Έχει σημασία τι έκανες πριν την διάγνωση κ μετά που πήρες τη διάγνωση να ξέρεις
Η μύγα δεν ερχεται απο το πουθενά. Υπάρχει κοσμος που αμα καταλάβει πως μυγιαζεσε ειναι άξιος να σε στειλει στο μνήμα σπάζοντας σου τα νευρα επειδη δεν σε παει. Δεν θέλει κάπου να ξεσπάσει για τα δικά του, απλά δεν σε παει.
Μετα που έκανες τη διάγνωση ξέρεις τι σου συμβαίνει, αλλά η ζημιά που σου μείνε απο πριν μπορεί να ναι τόσο μεγάλη που να παλευεις μια ζωή. Απλα παλεύεις, τώρα και με τα εφόδια που σου δώσε η διάγνωση, αν και, αν το πρόβλημα ειναι σοβαρό θα ναι σαν να κρατας μικρά όπλα για μεγάλο εχθρό.
Υπάρχει κόσμος που έχει πεθάνει από το σπάσιμο νεύρων, διότι ζούμε σε σκατοκοινωνια. Οσο και να αντιδρασεις θα βρίσκουν νέες μεθοδους, κι αν κανεις πως τους αγνοεις θα το πάρουν ως αδυναμία και θα σε κτυπανε ακόμα πιο δυνατα.
Στο λεω, υπάρχει κόσμος που εχει πεθανει από το σπάσιμο νεύρων.
Δεν είναι μάχη Ιωάννη θα στο πω αλλιώς ο τράμπ είπε στο Μητσοτάκη αν δε συμμαζευτειτε θα σας τα ισοπεδωσω όλα ποιος φταίει πες μου να δω το μυαλό σου
Τσάμπα ψυχοθεραπεία αν απαντήσεις
ΤΑ ΛΕΩ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΟΛΟΙ ΜΗ ΛΕΤΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΟΛΟΙ Κ ΔΕ ΘΑ ΕΝΟΧΛΟΥΜΕ ΑΝ ΕΝΟΧΛΟΥΜΕ ΔΕ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΜΟ Κ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΩ ΣΑΣ ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ
Η ΘΑ ΖΗΣΕΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΟ Η ΘΑ ΖΗΣΕΤΕ ΜΕ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΘΕΤΙΚΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΤΕ ΒΟΛΕΜΑ ΤΕΛΟΣ ΕΧΕΙ ΛΟΥΤΣΟ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ
Συγνώμη που στα λέω έτσι ωμά ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΛΑΣΗ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΚΙ ΕΣΥ ΤΟΝ ΠΑΙΖΕΙΣ
ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΕΚΕΤΕ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑ ΜΑΘΑΊΝΕΙΣ ΚΟΛΥΜΠΙ Κ ΜΕΤΑ ΠΑΊΡΝΕΙΣ ΤΙ ΒΑΡΚΑ Η ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ Ο ΠΑΤΈΡΑΣ ΣΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΕΧΕΙ ΑΝ ΕΣΎ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΒΑΡΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΚΟΛΥΜΠΙ ΑΝ ΧΑΣΕΙΣ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ
Ο κόσμος είναι μια θάλασσα οποιοσ ξέρει κολύμπι θα πάει εδώ θα πάει εκεί οποιοσ απλά επιπλέει πάει όπου πατώνει
Εγώ είπα στα παιδιά μου ζωή είναι να κάνεις τα δικά σου εγώ είμαι υποχρεωμένος να πληρώνω ότι μπορώ άμα κάτσω να κάνω εγώ τον χώροφύλακα δε θα γίνεις άνθρωπος ποτέ
ότι έιναι μια κόλαση, μια ζούγκλα το ξέρω. αν τον παίζεις σημαίνεις πως δεν βρίσκεις.
η ζουγκλα θέλει να έχεις τα μάτια του νου ορθάνοιχτα, να αναμαίνεις συνέχεια επίθεση, να διεκδικάς συνεχώς, να κτυπάς συνεχώς το χέρι και να ζητάς, να παρουσιάζεις το μαύρο άσπρο, αλλιώς η κοινωνία θα σε μαδήσει, δεν υπάρχει λύπηση, απλά πατάνε από πάνω σου και προχωράνε.
κολύμπι έμαθα μόνος μου. κολυμπάω παράλληλα με τη στεριά έως εκεί που πατάω άμα κουραστώ. μαγκιά θα ναι να πάω και λίγο πιο βαθιά και να επιστρέψω. φαίνεται πως όπως κολυμπάω στη θάλασσα κολυμπάω και στη ζωή, κι ίσως ανάλογα ισχύει αυτό για όλους.
ούτε βάρκα μου αγόρασαν ούτε καράβι. βάρκα αγόρασα από μόνος μου, άμα χρειαστώ καράβι θα πληρώσω το εισητήριο. δυστυχώς οι γονείς δεν μπορούσαν να μου αγοράσουν βάρκα.
αν όταν με πάταγαν ή με πατούν και πέρναγαν ή παιρνούν από πάνω μου απόκαμνα και τα βαζα κάτω, τώρα ούτε βάρκα θα είχα ούτε λεφτά για το καράβι.
Άρα παλεύω κουβαλόντας έναν εαυτό, ένα χαρακτήρα, που δεν είναι και το ότι καλύτερο για αυτά που θεωρούνται ως κατεστημένα πρότυπα χαρακτήρα στην κοινωνία. Παλεύω προσπαθώντας να χτίσω ανθεκτικότερο, δυνατότερο χαρακτήρα.