Οι σχέσεις θέλουν δουλειά, δεν υπάρχουν ιστορίες με happy end. Στο τέλος του παραμυθιού, υπάρχει και μια άλλη ιστορία που δεν τη μαθαίνουμε ποτέ.
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια...αλλά και γω δεν υπήρξα ο ευκολότερος άνθρωπος του κόσμου. Έπινα πολύ, είχα ξεσπάσματα τρελλά, ήμουν κυκλοθυμική. Αν εξαιρέσεις το αλκοόλ, παραμένω ένας δύσκολος άνθρωπος. Ο άντρας μου πρέπει να ζει με τη δυσπιστία που έχω πολλές φορές -διότι αυτά που περιέγραψα σε τρεις γραμμές άφησαν σημάδια για πάντα. Με στήριξε όταν κατέρρευσα από το άγχος πριν ένα χρόνο περίπου, με πηγαινοέφαιρνε από την πόλη που ζούμε στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, όπου τελικά βρήκα το γιατρό μου, και πάλι πίσω...παλεύουμε, γιατί ήρθαν και άλλες δυσκολίες στη ζωή μας, πονάμε, πεφτουμε και ξανασηκωνόμαστε καθημερινά....Παιδιά, παλεύουμε. Πολλές φορές δε θέλει να δει ο ένας τον άλλο -εδώ κάποιες φορές δε θέλουμε να βλέπουμε τον ευατό μας....παλεύουμε.Είμαστε οικογένεια. Η ζωή είναι όμορφη, αν δε μου τύχαιναν αυτές οι μικρές/μεγάλες δυσκολίες, σίγουρα θα ήμουν χειρότερος άνθρωπος.
Γιώργο δε χρειάζεται να λες ψέμματα στις γυναίκες που γνωρίζεις. αυτό που χρειάζεσαι, και δεν το κάνεις, είναι να ζητήσεις βοήθεια, θα επιμένω σ'άυτό όσες φορές και να σου γράψω. Μην ψάχνεις πια για άλλες δικαιολογίες. Πότε μπορείς να τα καταφέρεις μόνος σου, πότε δε σου το επιτρέπει η δουλειά. Τέρμα μάυτά, προχώρησε. Τη Δευτέρα το πρωί πήγαινε όρθιος, δυνατός, φοβισμένος, πήγαινε όμως, και χτύπησε την πόρτα που πρέπει. Κι όταν με το καλό γίνεις καλά, θα μπορείς να μιλάς για την ιστορία σου στις γυναίκες, δε θα κρύβεσαι. Και το κυριότερο θα μπορείς να αγαπάς τον εαυτό σου. Κάντου ένα δώρο, και ένα δώρο σε όσους σε αγαπάνε. Και κάτι τελευταίο...όχι, δε δέχομαι ότι οι περισσότερες ιστορίες σαν και αυτές που συζητάμε καταλήγουν στο θάνατο ή στο χωρισμό. ξέρω ανθρώπους που τώρα έχουν γυναίκα και παιδιά. εγώ δεν πιστεύω σε νούμερα και ποσοστά, αλλά στους ανθρώπους και στο Θεό. άντε καμάρι μου...χτύπα την πόρτα.
