Printable View
Στη marsad το έγραψα thura, εσύ από ότι κατάλαβα το παλεύεις καιρό τώρα. Η marsad δεν έχει αποκτήσει ακόμα τη δική μας "πείρα" και εύχομαι να μη την αποκτήσει ποτέ. Όσο πιο νωρίς μπει στη μάχη τόσο πιο εύκολα και γρήγορα θα βγει από αυτή. Όσο για τη γνωσιακή που λες, θέλει ιδιαίτερη συμμετοχή και από εμάς τους ίδιους και κάποιες φορές δε φτάνει, ιδιαίτερα αν το πρόβλημα έχει πολύ βαθιά ρίζα και οι παράγοντες που το προκαλούν έχουν γίνει τρόπος ζωής μας.Quote:
Originally Posted by thura7
καταλαβαίνω τι λες Τάσο. Αυτή τη θεραπεία έχω αρχίσει γτ έχω καταλαβει οτι το προβλημα ειναι ο τρόπος σκέψης μου. μακαρι να μπορουσα να αλλαξω τον τροπο που σκεφτομαι γιατι αυτος ευθυνεται για όλα. πάντα αυτο ηταν το προβλημα αλλα δεν εδινα σημασια γτ μπορουσα να το παραβλεψω και να το ελεγξω. Τωρα εφτασα στο σημειο να μην το ελεγχω. Μου εξηγησε και η κοπελα πως οταν το μυαλο σου ειναι κολλημενο σε κατι συνεχεια π..χ στο οτι κατι θα παθω τοτε λογικο ειναι να νιωθεις διαφορα σωματικα. Αυτο παλευω να αλλαξω αλλα δυσκολευομαι. Ελπιζω να το καταφερω.....
ΘΕΟΣ...... ΘΕΟΣ πες τα...Quote:
Originally Posted by xart
Νομιζω παιδια παντως οτι οι σωστες αναπνοες την ρημαδα εκεινη ωρα ειναι οτι καλυτερο μπορεις να κανεις.!!
Όλα θα πάνε καλά, απλά θέλει υπομονή και προσπάθεια. Πόσο καιρό κάνεις ψυχοθεραπεία και με τί συχνότητα βλέπεις την ψυχολόγο σου αν επιτρέπεται; Τη ρώτησες αν κρίνει απαραίτητο να πάρεις για κάποιο καιρό φάρμακα;Quote:
Originally Posted by marsad
οκ, θενκς :)Quote:
Originally Posted by Touch_The_Sky
Δεν έχω πολύ καιρό. Εδώ και 3 βδομάδες περίπου μπορεί και λιγότερο και τη βλέπω 2 φορές την εβδομάδα. Ουσιαστικά ακόμη να αρχίσει η θεραπεία, είμαστε στο πρώτο στάδιο ακόμη. Την είχα ρωτήσει στην αρχή και μου είπε ότι δεν χρειάζεται προς το παρών αλλά τότε κάτι έκανα, το προσπαθούσα πιο πολύ να βγω κλπ. Τώρα τίποτα και για αυτό άρχισα να το ψάχνω για τα φάρμακα και τέτοια αν και τα ψιλοφοβάμαι. Απλά θεωρώ πως αν πάρω κάτι που να μου διώξει για λίγο το άγχος, θα είναι πιο εύκολο για μένα να επανέλθω σ' αυτά που έκανα παλιά και σιγά σιγά θα αρχίσω να τα κάνω πιο συχνά και θα μου φύγει ίσως ένα βάρος. Δεν ξέρω... Μπορεί και να μη δουλέψει αυτό, πάντως έχω απελπιστεί για αυτό είπα να ρωτήσω εσάς που ξέρετε από τη δική σας εμπειρία...
το ξερω τασο.. ειναι δυσκολο... μακαρι να μηντην αποκτησει..αλλα ακομα κ αν την αποκτησει θα βγουμε ολοι νικητεσ.. δε εχουμε κ τιποτα..αγχοσ ειναι.. δε πεθαινουμε κιολασ..αυτο πρεπει να το βαλουμε καλα στο μυαλο μας..Quote:
Originally Posted by Tasos75
δε φαντάζεσαι πόσες φορές το τελευταίο διάστημα, νιώθω ότι έχω πυρετό, ότι καίγομαι λες κι εχω 40 πυρετό, βάζω θερμόμετρο και όλα καλά. τι βλακεία κι αυτή πάλι δεν αντέχω
Καλό είναι να εμπιστευτείς την ψυχολόγο σου (αρκεί να σου εμπνέει εμπιστοσύνη και να αισθάνεσαι ότι επικοινωνείτε). Αν σε αυτή τη φάση νιώθεις πιο χάλια να της το πεις.
Επίσης τα χάπια δεν σκότωσαν κανένα, απλά προσοχή μην πέσεις σε κανένα γιατρό και σου γράψει οτι να ναι γιατί έχει και από τέτοιους.
Το ξέρω, το ακούω κι αυτό για αυτό φοβάμαι. Ότι δίνουν πολλά και ότι ναναι χάπια και μετά γίνονται όλα χειρότερα. Και επίσης φοβάμαι τον εθισμό. π.χ. πες μου δώσει για ένα διάστημα αγχολυτικά τα παίρνω νιώθω καλύτερα βγαίνω πάω παντού κάνω τα πάντα κι όταν τα σταματήσω πάλι τα ίδια; Θα λέω οκ ήμουνα καλά λόγω αυτών και τώρα πίσω στα ίδια; Αυτό φοβάμαι. Γιατί ακούω και κάποιους που λένε ότι τα παίρνουν χρόνια τώρα κι εγώ δεν το θέλω αυτό..
ma θα το δεισ αυτο... αν δε ειναι καλοσ φαινεται... τα φαρμακα τα αντικαταθλιπτι δε εθιζουν.. μονο τα αγχολυτικα κ μονο αν τα περνεισ παρα πολυ καιρο αβερτα κουβερτα..
Επειδή τις ίδιες χαζομάρες έλεγα και λέω κι εγώ θα σου απαντήσω με μια ερώτηση που κάνω συνέχεια στον εαυτό μου.Quote:
Originally Posted by marsad
Θες να μην παίρνεις φάρμακο και να είσαι σκατά ή να παίρνεις φάρμακο και να είσαι καλά; ΔΙΑΛΕΞΕ!
Κοιτα δεν έχω κανένα πρόβλημα να πάρω φάρμακα και να είμαι καλά. Αν θα γίνω καλά τα παίρνω με χίλια. Αυτό που φοβάμαι είναι η εξάρτηση έστω και η ψυχολογική. Με την έννοια οκ τα παίρνω είμαι καλά επιστρέφω στις δραστηριότητες μου όλα καλά όλα τέλεια κι όταν πρέπει να τα σταματήσω γιατί ολοκληρώθηκε η θεραπεία θα αρχίσω να λέω ξέρεις τώρα πάλι από την αρχή, γιατί ήμουνα καλά επειδή έπαιρνα αυτά. Εγώ αυτό φοβάμαι. Κατα τα άλλα δεν έχω πρόβλημα να πάρω, αλήθεια! Εσένα σε βοήθησε η θεραπεία με τα φάρμακα; Τελείωσε ή ακόμη τα παίρνεις; Αγχολυτικά και αντικαταθληπτικά;
Το θεμα παιδια δεν ειναι να παρεις η να μην παρεις φαρμακο οταν ειμαστε σε αυτην την κατασταση. Αλλα το να παρεις το ΣΩΣΤΟ φαρμακο και στην ΣΩΣΤΗ δοση.
ακριβωσ.. αυτο λεω απο χτεσ...Quote:
Originally Posted by Touch_The_Sky
αγχολυτικα σ δινει για ενα μηνα.. οποτε δε παιζει να παθεισ εξαρτηση.. το πολυ πολυ να εχεισ ενα στη τσεπη οταν βγαινεισ απλα για ασφαλεια..Quote:
Originally Posted by marsad
τα αντικαταθλιπτικα δε προκαλουν σωματικο εθισμο... ψυχολογικο ισωσ..αλλα κ αυτο πρεπει να τα παιρνεισ παρα πολλα χρονια..
κ να ξερεισ συνηθωσ τα δινουν για λιγουσ μηνεσ σε οσουσ εχουν κρισεισ πανικου μονο..οποτε μην ανυσυχεις..
βασικα εχει δικιο εδω υπαρχουν κ ψυχολογικες εξαρτησεις οπως εγω πχ που εχω καραεξαρτηθει απο τη ζωγραφικη πεςQuote:
Αυτό που φοβάμαι είναι η εξάρτηση έστω και η ψυχολογική.
επιδη παιρνεις φαρμακα εσυ αυτο δε σημαινει οτι θα πρεπει ολοι να κανουν το ιδιο.Quote:
Θες να μην παίρνεις φάρμακο και να είσαι σκατά ή να παίρνεις φάρμακο και να είσαι καλά; ΔΙΑΛΕΞΕ!
Δεν τα παίρνω... γι αυτό το λέω. Είναι λάθος μου!!! Παίρνω ότι δόση θέλω και δεν πάω σε γιατρό γιατί ξέρω ότι θα μου πει να αυξήσω την δόση... Είμαι μλκς, παίρνω όσο θέλω κάθε μέρα, χτες πήρα μισό και σήμερα 3/4, μεγάλη ανοησία μου, το αναγνωρίζω και το παραδέχομαι. Δεν έχω κανένα σωματικό σύμπτωμα με τα χάπια (seroxat) απλά έχω φαρμακοφοβία (όχι που θα υπήρχε φοβία εμένα που θα μου ξέφευγε!!!)Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Το θέμα είναι ότι έχεις μόνο κρίσεις πανικού, τώρα μπορεί να έγραψα και μ@λ..κι@ αλλά δεν πειράζει! Και επίσης σημαντικό είναι αν τελικά πάρεις χάπια, να τα κόψεις σε συνεργασία με τον ψυχολόγο και τον ψυχίατρο που θα σε βλέπουν. Η απόσυρση από τα χάπια δεν γίνεται μαχαίρι, γίνεται σταδιακά ώστε να μην έχεις παρενέργειες και με το σκεπτικό να μη χρειαστεί να τα ξαναρχίσεις. τουλάχιστον όχι στο καπάκι. Επίσης οι περιπτώσεις ασθενών διαφέρουν, άλλος την παλεύει μόνος του, άλλος με λίγη βοήθεια σε 8 μήνες είναι μια χαρά και δεν ξανασχολείται, άλλος δεν το έχει χειριστεί σωστά εξαρχής και ταλαιπωρείται για καιρό και πάει λέγοντας. Και όπως βλέπεις, τα παιδιά εδώ μέσα σε συμβουλεύουν με τον τρόπο τους, να μην αφήνεις το θέμα σου στην τύχη όπως επίσης να μην βγάλεις "θεραπευτικό σχήμα" βάσει όσων γράφονται στο διαδίκτυο.
Σε ευχαριστώ πολύ! Θα πάρω την απόφαση και θα επισκεφτώ και έναν ψυχίατρο να δούμε τι θα γίνει. Τώρα που είναι ''σχετικά'' νωρίς μήπως προλάβω και γλιτώσω το κακό. Θα δείξει. Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας! Ελπίζω σύντομα να έχουμε όλοι καλά νέα και να γινόμαστε καλύτερα όσο περνάει ο καιρός... Γιατί πραγματικά αυτό το πράγμα είναι φριχτό!Quote:
Originally Posted by Tasos75
χαρτ μη το κανεισ αυτο... παρε οτι σ λεει γιατι δε θα το ξεπερασεισ ποτε..αυτο θεσ?? δε νομιζω..Quote:
Originally Posted by xart
σορυ αν στα λεω καπωσ χοντρα αλλα ετσι ειναι..
κ αν δε θεσ να παιρνεισ πολυ εξηγησε το στο γιατρο..πεσ του η θα μ τα ρυθμισεισ να παιρνω λιγα η καθολου..
ακριβωσ ετσι ειναι...Quote:
Originally Posted by Tasos75
Να μαι και εμενα. Και παλι εδω μετά απο 2 χρόνια. Όπως σας ειπα και τοτε, το προβλημα μου ητανε οι κρισεις πανικου. Ειχα περασει ενα τεραστιο χρονικο διαστημα που δεν εβγαινα καθολου απο το σπιτι, δε μπορουσα να δουλεψω, δεν μπορουσα να οδηγησω δεν ηθελα καν να σκεφτομαι να παω καπου. Στη πορεια προεκυψε και η καταθλιψη οπως ηταν αναμενομενο. Εδω και 2 χρονια ειμαι με αντικαταθληπτικη αγωγη σε συνδυασμο με αγχολυτικα. Τα πραγματα εχουν καλυτερεψει κατα πολυ. Δε μπορω να πω οτι ειμαι 100% τελεια αλλα οταν συγκρινω με τη τοτε κατασταση βρισκω μεγαλες διαφορες προς το καλυτερο.
Αυτο που με προβληματιζει ειναι που καποια πραγματα παραμενουν εδω και με βασανιζουν σε σημειο που εχω απελπιστει. Ο ψυχιατρος μου, μου λεει οτι πρεπει να κανω υπομονη και να περιμενω αλλα δεν εχω αλλη υπομονη. Οκ τωρα μπορω ανετα να παω καπου ( μη φανταστειτε οτι εγινα κανενα παρτυ ανιμαλ νορμαλ πραγματα ) μπορω να οδηγησω μονη μ να δουλεψω μεχρι εδω οκ.
Αυτο που με βασανιζει απιστευτα πολυ και δε λεει να φυγει με τη καμια ειναι το σφιξιμο στο λαιμο. Οσο γελειο και να ακουγεται με βασανιζει απιστευτα πολυ, μου χαλαει τη ψυχολογια, με ριχνει ανελεητα, με αποσυντονιζει και με ποναει. Απο το πρωι που ξυπναω αρχιζει και εμφανιζεται σε φαση να μη μπορω να λειτουργησω, σαν διαρκης πονολαιμος σαν εντονος πονος που δε σε αφηνει να σκεφτεις τιποτα αλλο. Οσο απλο κι αν ισως φαινεται εμενα με βασανιζει πολυ. Ο γιατρος μου μου ειπε να συνεχισω κανονικα τα αγχολυτικα γιατι δεν ειμαι σε φαση να τα κοψω αφου αυτο επιμενει και οταν τα παιρνω σιγα σιγα φευγει μεχρι το απογευμα που επανερχεται και παλι και με χτυπαει. Και πρεπει να ξαναπαρω μεχρι το βραδυ ξανα αγχολυτικο μπας και ηρεμησω για να καταφερω να κοιμηθω. Δε ξερω τι να κανω. Εχω απελπιστει τραγικα. Δε θεωρω οτι η λυση, η μοναδικη λυση για αυτο ειναι τα ζαναξ. Δε γινεται, κατι θα υπαρχει. Μπορει καποιος να βοηθησει με καποιο τροπο? Εχω δοκιμασει χιλια δυο και παλι το ιδιο. Δε λεει να φυγει εδω και 2 χρονια ειναι απιστευτα κουραστικο. Αν μπορει καποιος ας μου πει τη γνωμη του, αν εχει περασει το ιδιο. Ειναι αστειο προβλημα αλλα και τραγικο και κουραστικο ταυτοχρονα.
να σημειωσω οτι παιρνω effexor kai lyrica. Αυτα ειναι τα τελευταια που εχω δοκιμασει συμφωνα με τις εντολες γιατρου. Εχω περασει απο σεροπραμ και ζολοφτ και τωρα καληξαμε σε αυτα. Παρολα αυτα ενω καποια πραγματα καλυτερευουν αυτο δε λεει να με αφησει.
Βοηθεια...
O πονολαιμος, για να καταλαβω, έχει οργανική βάση ή είναι νεύρωση??
Αν είναι νεύρωση, νομίζω μέσω ψυχοθεραπειας πρέπει να βρεις πώς το έπαθες.
Δεν ειναι οργανικο προβλημα. Εχω κανει ολες τις απαραιτητες εξετασεις για αυτο. Ειναι καθαρα νευρωτικο, ειναι ψυχολογικο το θεμα. Εχω κανει πολλες συνεδριες αλλα δεν με εχουνε βοηθησει σε αυτο το τομεα. Στα υπολοιπα οπως ειπα ναι. Σε αυτο οχι ομως. Και ειναι πολυ κουραστικο και βασανιστικο.. Τι να πω. Εχω χασει ελπιδα. Μπορει να φαινεται καπως απλο και αστειο αλλα πιστεψε με ειναι πολυ βασανιστικο. Δε με αφηνει σε ησυχια και μου χαλαει ολη τη ψυχολογια
Nαι αντιλαμβανομαι τί θέλεις να πεις..
Νομίζω η απάντηση έχει να κάνει με το να εντοπίσεις την αιτία... Τι είναι αυτό που σε πνίγει, πότε το έπαθες πρώτη φορά, αν υπάρχει κάτι που το ενεργοποιεί κλπ κλπ.