Printable View
Σε καταλαβαίνω, φυσικά. Εχω βιώσει έντονο και καθημερινό θυμό σε σχέση που είχα. Επί 12 χρόνια. Πολύς θυμός. Στο τέλος μαζεύονται όλα και θυμώνεις και όταν σου λέει καλημέρα. Ημουν σε αδιέξοδο, δεν έβλεπα φως. Μετά συνέβη κάτι -γνώρισα τον τωρινό- και έπαψε ο θυμός μου για τον προηγούμενο, επειδή δεν ασχολούμαι πια με αυτά που κάνει. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι θυμωμένος. Σε τυφλώνει το συναίσθημα της αδικίας και του αδιεξόδου.Quote:
Originally Posted by Dpath
Να έχεις την ικανότητα όπως είπε κάποιος αρχαίος να θυμώσεις στον σωστό βαθμό στον άνθρωπο που πρέπει την κατάλληλη στιγμή. Αυτος είναι ο θυμός που πρέπει να βγάζεις και είναι πολύ δύσκολο. Το να θυμώσεις σε κάποιον που άργησε σε ένα ραντεβού βρίζοντας τον μπροστά σε κόσμο επειδή σε τσίτωσε και ο προϊστάμενος πριν στον οποίο δεν σε επερνε να θυμώσεις, ειναι λάθοςQuote:
Originally Posted by Dpath
Αυτό το λάθος οι bpd το κάνουν σε ακραίο βαθμό
Καλημέρα. Λες ότι οι οριακοί βγάζουν έντονο θυμό στους ανθρώπους που "τους παίρνει" , ακόμα κι αν αυτοί δεν φταίνε; Η μάλλον όταν τους δίνουν έστω και ασήμαντες αφορμές;Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Βασικά είναι ένα λάθος που κάνουμε σχεδόν όλοι, απλά ο bpd το κάνει σε ακραίο βαθμό πιθανώς ακόμη και εκεί που δεν τους παίρνει γι αυτό χαρακτηρίζονται και σαν αυτοκαταστροφικοί.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Ο δικός μου γενικώς τσακωνεται με τους πάντες για τα πάντα. Δεν ξέρω πως εχω αποφύγει τους καυγαδες (ξερω, με την αποσταση κι επειδη γραφω σε σας εδω)Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Πιστεύω ότι κατα ή και μετά τη συναναστροφη μαζι τους, τα λάθη και οι αυτοκαταστροφικες συμπεριφορές αυξάνονται ως πιθανοτητα να σου συμβούν. Τουλάχιστον αυτό συνέβη σε μένα και το πλήρωσα ακριβά. Ένιωθα όλα τα συναισθήματά μου στο φουλ. Overwhelming που λένε οι Αμερικάνοι. Εκεί είναι που αρχίζεις και τη ψάχνεις μήπως είσαι εσύ ο οριακός...
Κι εγώ στις αρχές ρώτησα τον ψυ μου (όπου πηγαίνω για άλλα θέματα) μήπως είμαι οριακή και δεν το είχα καταλάβει και το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Είχα περάσει κι εγώ την περίοδο που νόμιζα πως το έχω κι εγώ.Quote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
Dpath πως είσαι;
Προσπαθώ, έφτασε το τέλος του γάμου.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Είχαμε εξελίξεις;
Ναι. Το διαλυουμαι οριστικά.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Είσαι σίγουρος; Ποιός το είπε;Quote:
Originally Posted by Dpath
Αυτή φυσικά, αλλά δε νομίζω ότι έχει σημασία.
Έχει. Ειδικά αν σε κατηγόρησε ότι εσύ φταις (γενικά), τότε μάλλον είναι οριστικό.Quote:
Originally Posted by Dpath
Ναι είναι οριστικόQuote:
Originally Posted by Epsilon
Quote:
Originally Posted by Dpath
Μακάρι να είναι οριστικό γιατί σε αυτού του είδους τις σχέσεις δύσκολα υπάρχει το "οριστικό". Σε πολλές περιπτώσεις σε χωρισμούς από συντρόφους με bpd, υποβόσκει μία αίσθηση ότι τίποτα δεν τελείωσε. Αυτό συμβαίνει γιατί συνήθως ο χωρισμός της bpd συντρόφου είναι μέρος ενός χειριστικού παιγνιδιού. Παίζουν το χαρτί του χωρισμού όχι γιατί θέλουν να χωρίσουν αλλά για χειριστικούς λόγους. Συναιπώς, το γεγονός του ότι αυτή ζήτησε τον χωρισμό αλλά εσύ είσαι cool με αυτό, αυξάνει τις πιθανότητες να υπάρξει προσπάθεια επανασύνδεσης από την πλευρά της.Quote:
Originally Posted by Dpath
Εκεί είναι επίσης που χαρακτηρίζεται και ως ο προβληματικός της κατάστασης.Quote:
Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός
https://youtu.be/5tRJKtX2XrM Δεν πρόλαβα να το δω όλο για να κρίνω το πόσο πολύ αξίζει αλλά ένα βίντεο στα ελληνικά όπου ανεξάρτητα από τον τίτλο του αναφέρεται και σε οριακή διαταραχή..
Γι αυτό συνήθως αν καταλάβουν ότι δεν αστειεύεσαι και δεν μασάς, κωλονουν να σε "χωρίσουν" φοβούμενοι ότι θα είναι και τα τελευταία λόγια.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Δηλαδή όποιος κλαίει, χτυπιέται και τους παρακαλάει να τα βρουν έχει χάσει το παιχνίδι μαζί τους;
Είναι αυτό που λέγαμε, ότι "για να τους κρατας πρέπει να είσαι με το ένα πόδι έξω από τη σχέση; "
Εντελώς! Τι να εξιδανικεύσει μια bpd από κάποιον που σέρνεται στα πατώματα; Άσε που μια τέτοια συμπεριφορά μεταφράζεται σε αδυναμία, και κάτι τέτοιο δεν συνδέεται με τον θαρραλέο ιππότη με το άσπρο άλογο που θα τις σώσει από τη μιζέρια τους. Αν και... για να είμαστε ειλικρινείς, αυτή η συμπεριφορά θα έχει τις ίδιες συνέπειες με οποιαδήποτε γυναίκα.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Αυτός ειναι και ένας λόγος που κάποιες σχέσεις με bpd μπορεί να κρατήσουν κάπως παραπάνω. Βέβαια αυτή μπορεί και να ειναι μία βολική δικαιολογία καθώς ειναι γνωστό ότι όλοι οι σύντροφοι bpd είμαστε ... συνεξαρτημένοι, για να μην πω και νάρκισσοι.Quote:
Originally Posted by GeorgeGr1
Καλημέρα. Τι είπες τώρα! Σε συνάντηση με τον ψυχίατρό μου, είχε πει σχετικά "δεν μπορείς να απαλλαγείς από αυτόν, γιατί σου διεγείρει τα ναρκισσιστικά σου στοιχεία..."Quote:
Originally Posted by aeolus74
Το είπα κάπως ειρωνικά αυτό. Ναρκισσιστικά στοιχεία όλοι έχουμε και σαφώς η εξιδανίκευση στοχεύει σε αυτά τα στοιχεία. Υπάρχει μία τάση, την οποία έχουμε συναντήσει κι εδώ, το να θεωρούνται οι σύντροφοι των bpd εξίσου προβληματικοί. Όλοι μας έχουμε φάει στη μάπα από ειδήμονες την ερώτηση: "ναι αλλά εσύ γιατί έμενες σε αυτή τη σχέση;;;;;" πίσω από την οποία κρύβεται πάντα ένα τεράστιο υπονοούμενο για ύπαρξη παθολογίας. Συχνά οι σύντροφοι των bpd κατηγορούνται για συνοσηρότητα ή και ναρκισσισμό, κάτι το οποίο προσωπικά με βρίσκει αντίθετο. Όχι ότι δεν συμβαίνει, αλλά όχι τόσο συχνά όσο θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο στην διατήρηση μίας σχέσης με bpd όπως υπάρχουν και άλλα δυναμικά που καθιστούν από ένα σημείο και πέρα δύσκολη την αποδέσμευση.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Η πλάκα είναι ότι όσοι μιλούν για συνοσηρότητα, κανείς δε γνωρίζει τι είναι αυτό το πράγμα.
Α, τώρα κατάλαβα πως το είπες. Είναι αλήθεια ότι είμαι διαρκώς έτοιμη να μου ρίξω το "φταίξιμο" στην ερώτηση "μα γιατί μένεις".Quote:
Originally Posted by aeolus74
Συνεξάρτηση;Quote:
Originally Posted by aeolus74
Έψιλον εσύ πως κατάλαβες ότι πρόκειται για οριακή διαταραχή εφόσον δεν έχεις βιώσει από την μεριά του την υποτίμηση; Γιατί εγώ εκεί ξεκίνησα να καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά και ψάχνοντας αρχικά για αδικαιολόγητα ξεσπάσματα, φόβο αποχωρισμού και εγκατάλειψης (που αυτό καταλαβα από πολύ νωρίς ότι του συμβαίνει) και δε θυμάμαι τι άλλο, γκούγκλα τότε και κάποια στιγμή ο Άγιος λογάριθμος του google μου εμφάνισε την οριακή διαταραχή. Εκεί ξεκίνησαν κάποια πράγματα να μου κολλάνε όλο και περισσότερο και να το ψάχνω όλο και πιο διεξοδικά. Μάλιστα όταν τα ξεσπάσματα περνούσαν, επειδή έδειχνε σημάδια ενόχων, συγχώρεσης και μεταμέλειας και ερχόταν ξανά η εξιδανίκευση γελαγα με τον εαυτό μου και μόνο που διανοηθηκα να κάνω από μόνη μου διάγνωση. Βέβαια όσο περνούσε ο καιρός όλο και επιβεβαιώνομαι και μου ταιριάζει το παζλ. Εμείς τώρα μάλλον το πάμε για οριστικό χωρισμό. Τον βλέπω αρκετά αδιάφορο και ανυποχώρητο και εννοείται ότι εγώ φταίω που γίνεται και νιώθει χάλια. Τώρα αν θα μπει ή όχι το τέλος αυτή τη φορά θα δείξει. Αρχίζω να ελπίζω οτι αυτή τη φορά θα γίνει πράξη βέβαια.
Δική μας ευθύνη σαφώς και υπάρχει ως ένα βαθμό, και σαφώς έχουμε κι εμείς τα θέματά μας. Είναι όμως διαφορετικό το μιλάμε για συνεξάρτηση, ναρκισσισμό ή οριακή.Quote:
Originally Posted by Epsilon
Από τι εξαρτάται αν θα μπει το τέλος; Γιατί αυτό το τέλος αφού το επιθυμείς δεν το προκαλείς η ίδια;Quote:
Originally Posted by Ivory
Αυτό το παιχνίδι είναι συνειδητό ή ασυνείδητο?Quote:
Originally Posted by aeolus74
Γιατί είχα αρκετή απόσταση ώστε να τον παρατηρώ πως φέρεται σε μένα, πως φέρεται στους άλλους κλπ. Τώρα επίσημα δεν το ξέρω κι εγώ αν έχει όντως οριακή διαταραχή, αλλά όλα ταιριάζουν. Από την ώρα που άρχισα να διαβάζω για την οριακή, από εκεί που έμοιαζε ακατανόητος και ασυνάρτητος, ξαφνικά άρχισαν να βγάζουν νόημα όλα όσα έλεγε και τώρα πλέον μπορώ να πω ότι σχεδόν προβλέπω όσα θα πει και όσα θα κάνει σε κάθε περίσταση. Βέβαια ακόμα φυλάγομαι, ακόμα κρατάω αποστάσεις, ακόμα μπαίνω εδώ καθημερινά για να θυμίζω στον εαυτό μου να μην χαλαρώνει. Ο ψυ μου είπε: "ναι, φαίνεται να πηγαίνει καλά τώρα, αλλά πάντα να θυμάσαι ότι το τέλος μπορεί να το δώσει ο ίδιος ξαφνικά, για οποιοδήποτε λόγο και τότε δεν θα μπορείς να κάνεις κάτι γι αυτό".Quote:
Originally Posted by Ivory
ΥΓ: Νομίζω ότι δεν είναι τυχαίο που και οι δυο χρησιμοποιούμε τη λέξη "παζλ" όταν μιλάμε για οριακούς. Νομίζω και άλλοι χρησιμοποίησαν την ίδια λέξη. Είναι σαν να προσπαθείς να λύσεις ένα μυστήριο, να ενώσεις τα κομμάτια ενός παζλ. Γι αυτό δεν μοιάζουν με τους άλλους ανθρώπους που ξέρεις και επικοινωνείς - σχετίζεσαι μαζί τους.
Κι εγώ αυτό θα σε ρωτούσα, Ivory. Αν δεν τον θες πια "γιατί μένεις και δεν φεύγεις; "Quote:
Originally Posted by aeolus74
Δύσκολη η απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Ασυνείδητο θα πει "πέρα από τη συνείδηση' δλδ μη αναγνωρίσιμο από την επίγνωση. Οι bpd έχουν επίγνωση της συμπεριφοράς τους; κατά μεγάλο βαθμό όχι αλλά μπορούν να έχουν κατόπιν σχετικής προσπάθειας. Προσωπικά προτιμώ τον όρο "αυτοματική συμπεριφορά" από την "ασυνειδητη συμπεριφορα" γιατί η έννοια του ασυνείδητου παραπέμπει σε μνήμες που έχουν απωθηθεί στο ασυνείδητο και όχι σε συμπεριφορές.Quote:
Originally Posted by Dpath
Αυτό λοιπόν που δεν τους επιτρέπει να δουν τη συμπεριφορά τους δεν είναι κάποια απώθηση στο ασυνείδητο αλλά οι ψυχολογικές τους άμυνες που τους θολώνουν την οπτική και διαστρευλώνουν την πραγματικότητα. Είναι για παράδειγμα σαν να προσπαθείς να αλλαξοπιστήσεις έναν θεοσεβούμενο πιστό χρησιμοποιόντας τα πιο λογικά επιχειρήματα για να τον κάνεις να δει το παράλογο των πεποιθήσεων του. Δεν θα το καταφέρεις ποτέ αυτό, γιατί η αποδοχή των επιχειρημάτων σου ισοδυναμεί με την απογύμνωση του πιστού και την κατάρρευση του βολικού κόσμου που έφτιαξε, κάτι που είναι απειλητικό γι αυτόν.
Έτσι λοιπόν και οι bpd, δε βλέπουν τη συμπεριφορά τους ως κακοποιητική ή παράλογη, αλλά, μέσω της διαστρευλωσης της πραγματικότητας, την βλέπουν ως φυσιολογική αντίδραση στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος. Η λέξη "αντίδραση" έχει σημασία. Οι BPD δεν ανταποκρίνονται (responce), αλλά αντιδρούν στα ερεθίσματα (react). Η BPD ακόμα και να σε χτυπήσει, θεωρεί ότι το έκανε γιατί αυτή πληγώθηκε πολύ περισσότερο από εσένα σε σχέση με τη μπουνιά που μόλις έφαγες. Τώρα μέσα σε όλο αυτό, μπαίνει και το ναρκισσιστικό στοιχείο που προσθέτει το στοιχείο της χειριστικότητας σε αυτές τις συμπεριφορές. Χάος με λίγα λόγια.
Συνεπώς, θεωρώ ότι η συμπεριφορά τους είναι κατά μεγάλο ποσοστό αυτοματική, ως εδραιωμένοι μηχανισμοί επιβίωσης από απειλητικά ερεθίσματα αλλά έχουν τη δυνατότητα της αναγνώρισης και του ελέγχου αν το θελήσουν. Αλλά αυτό είναι δύσκολο διότι, ειναι απειλητικό γι' αυτούς να αναγνωρίσουν τη συμπεριφορά τους, διότι θα επιβεβαιωθούν έτσι οι πεποιθήσεις αναξιότητας τις οποίες τρέμουν, και θα έρθουν στην επιφάνεια έντονα συναισθήματα ντροπής. Οπότε κρύβονται και από αυτό δικαιολογόντας τη συμπεριφορά τους. Με άλλα λόγια, ξέρουν κατά βάθος τι κάνουν αλλά προτιμούν να μην το βλέπουν γιατί δεν το αντέχουν.
Απίστευτα κατατοπιστικό σχόλιο.Quote:
Originally Posted by aeolus74
Ευχαριστώ.
Κι εμένα μου άρεσε το σχόλιο του Αίολου. Γράφεις πάντα τα πιο αναλυτικά και κατατοπιστικά ποστ. Σαν να λέμε λοιπόν "εθελοτυφλούν".
Θα απαντήσω στο ερώτημα σας σε δεύτερο χρόνο. Η αλήθεια είναι πως με την πρώτη εντύπωση (ενώ γνωρίζω τους λόγους που το ρωτήσατε) ένιωσα σα να έπρεπε να απολογηθώ στο γιατί δεν φεύγω. Η λογική μου λέει ότι είμαι «στα σκατα» αλλά δε ξέρω αν νιώθω οίκτο ή κάποιο άλλο συναίσθημα.. εσφαλμένη προσδοκία ίσως; Θα τα αναπτύξω περισσότερο όμως στη συνέχεια. Κάπου ντρέπομαι που υπομένω όλο αυτό το μαρτύριο σίγουρα. Επικοινώνησα με ψυ σήμερα γιατί με εκείνη που έχω ακόμα συνεδρίες και ξεκίνησα κυρίως για την απώλεια του πατέρα μου και επειδή ο τύπος με έπεισε ότι έχω θέμα επικοινωνιακό και να ανοιγομαι συναισθηματικά μας μένουν άλλες δυο όπου δεν έχουν ξεκινήσει για τη νέα σεζόν (είναι δωρεάν παροχή αυτό το προγράμμα). Το θέμα μου είναι και θα ήθελα τη γνώμη της έψιλον (είσαι από τις ψυχές του thread) κατά πόσο εσένα ο ψυ σου το δέχθηκε ότι ο τύπος πάσχει από οριακή γιατί ενώ της εξήγησα την επιφυλακτικότητα μου να βάλω στον άνθρωπο εξαρχής «ταμπέλα» αναφερόμενη σε κάποια περιστατικά που αντιμετώπισα είπε την γνωστή γενικότητα ότι ψυχιατρικοποιούμε τα πάντα και ένιωσα λίγο άσχημα αρχικά με την στάση αυτή. Θέλω να πω, θα με βοηθούσε μια παραπάνω κατανόηση γιατί για να φθάσω σε αυτό το σημείο πέρασα πολλά, του τύπου να αμφιβάλλω για τον εαυτό μου, για τη μνήμη μου, την ηθική μου.. είναι κρίμα αυτή η αντιμετώπιση και θα ήθελα να ρωτήσω μήπως είναι μάταιος κόπος σε κάποιες περιπτώσεις να ψάχνουμε ψυχολογική υποστήριξη από τη στιγμή που (δείχνει να) ακούμε την «καραμέλα» το θέμα είναι να μιλήσουμε για εσένα και δεν μας απασχολεί τι έχει και αν ο άλλος ενώ εδώ μέσα αν μπορώ να θυμηθώ αρκετά από τα γραφόμενα, μας χρειάζεται το να ακούσουμε ότι ο άλλος δεν είναι ένα ανθρωποειδές αλλά πάσχει από κάτι σοβαρό «που δεν φταίει».
Αχ, ακριβώς τα ίδια μου είπε κι εμένα ο ψυ. Οτι δεν μπορεί να πει αν αυτός ειναι οριακός η όχι. Μόνο για μένα μπορεί να μιλήσει με σιγουριά. Κι εγώ το ίδιο με σένα απάντησα. Οτι θα ήθελα να ξέρω, για να καταλάβω πως να τον αντιμετωπίζω. Δεν βγάλαμε άκρη με αυτό. Ομολογώ οτι το παρόν θρέντ με έχει βοηθήσει πολύ περισσότερο και ειδικά τα σχόλια του Αίολου (σε ευχαριστώ και για τα δικά σου καλά λόγια).Quote:
Originally Posted by Ivory
Πάντως η απάντηση του δικού σου «το τέλος θα το δώσει όταν θέλει εκείνος και εσύ τότε δε θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα γι αυτό» δείχνει σα να σε δικαιώνει για την αντίληψη να το πω; Το ένστικτο σου να το πω; Προβλέπει δλδ στο τέλος που αποδείξει μια συμπεριφορά οριακού χωρίς να «σε αμφισβητεί».
Ναι, έχεις δίκιο σε αυτό που λες. Ισως μου το είπε αυτό ο ψυ με βάση τη δική μου σιγουριά ότι έχουμε να κάνουμε με οριακό άτομο. Πριν από λίγο διάβασα αυτό το άρθρο και μου φαίνεται πολύ καλό και σας το συστήνω: λίγα λόγια και απλά... Βασικά λέει να αποφεύγουμε πάση θυσία τον καυγά μαζί τους και γενικά να μην έχουμε πολλά πολλά.Quote:
Originally Posted by Ivory
Οι δύσκολοι άνθρωποι εστιάζουν στο ότι δεν ποτέ αισθάνονται λανθασμένοι ή ελλιπείς ή ότι οι άλλοι προσπαθούν να τους εκθέσουν δημόσια ή για τις αδυναμίες ή τους περιορισμούς τους, έτσι πρέπει να λήξουν μια σύγκρουση με την αίσθηση ότι έχουν κερδίσει και επικρατήσει. Δεν θα κερδίσετε ποτέ κάποιον του οποίου η αυτοεκτίμηση εξαρτάται εξ ολοκλήρου από την έκβαση μιας σύγκρουσης, οπότε η μόνη στρατηγική για τη διατήρηση της λογικής είναι να αποφύγετε την υπερβολική εμπλοκή μαζί τους.