Originally Posted by
marika
...σκεφτόμουν αυτή τη μικρή ιστοριούλα..
Μια μέρα το άγριο βελανίδι έλεγε την γριά βελανιδιά:
Είμαι τόσο γεμάτο αγάπη ώστε θα πάω να βοηθήσω την ανθρωπότητα!"
Η βελανιδιά όμως απάντησε:
"Μπες λίγο κάτω από το χώμα να φυτρώσεις, να αναπτυχθείς,
και θα δεις, μετά θα είσαι χρήσιμο,
θα μεγαλώσεις, θα προσφέρεις καταφύγιο στα πουλιά,
θα τρέφεις τους χοίρους, θα δίνεις σκιά τους ανθρώπους,
θα εμπνέεις τους ζωγράφους".
"Εσύ είσαι γριά λέει το βελανίδι, λες ανοησίες,
δεν καταλαβαίνεις τίποτα, εγώ θα πάω να βοηθήσω τους ανθρώπους..."
Έτοιμο, λοιπόν, το βελανίδι να αναλάβει τις φιλανθρωπικές του εξορμήσεις, στάθηκε στην άκρη του δρόμου.
Ένας χοίρος όμως που περνούσε από εκεί, το είδε και το έφαγε.
Να λοιπόν που κατέληξε η καλοσύνη του βελανιδιού._________________