Originally Posted by
Joanna8
Υπάρχει ένας φίλος πολύ καλός, ο οποίος είναι ΑΜΕΑ (με πρόβλημα όρασης). Μου είχε προτείνει στο παρελθόν, αν συμφωνούσα, να είμαστε μαζί, με ή χωρίς κανονικό γάμο. Απέρριψα φυσικά την πρόταση. Θα ήταν ανήθικο να κάνεις έναν γάμο-βιτρίνα, να πας για εξωσωματική και να κοροϊδεύεις τους πάντες, γιατρούς, τους ανθρώπους που αγαπάς, την κοινωνία ολόκληρη. Πάνω απ' όλα όμως θα ήταν άδικο για το ίδιο το παιδί που θα ερχόταν στον κόσμο (αν ερχόταν). Δεν μπορείς να βλέπεις τον άνδρα σου ως "δότη σπέρματος", ούτε τη γυναίκα σου ως "φούρνο παιδιών". Είναι βέβαια ένα αξιόλογο άτομο με το οποίο μπορώ να επικοινωνήσω, να ανταλλάξω απόψεις και να του εμπιστευτώ οτιδήποτε, τον νιώθω σαν αδερφό μου, αλλά ποτέ δεν τον είδα ερωτικά. Για εμένα ίσχυε πάντα το σύντροφος=σχέση-γάμος-παιδιά. Πράγματα που είχα ξεκαθαρίσει από την αρχή και στις 2 προηγούμενες σχέσεις μου. Στις μέρες μας ο κόσμος δε φλερτάρει, δεν πλησιάζει εύκολα όπως στα χρόνια των πατεράδων/μανάδων μας σε μια καφετέρια ή μια έξοδο ή κοινωνική εκδήλωση στα χωριά. Πλέον έχουν βρει τις εφαρμογές και τα social, τα οποία δεν εμπιστεύομαι, γιατί έχω ακούσει και δει πολλή ψευτιά. Για τα γραφεία συνοικεσίων δεν ξέρω, υποθέτω κι εκεί ψεύτικες αγγελίες, σε αντιμετωπίζουν ως πορτοφόλι και ίσως πάνε πολλά άτομα με "θέματα", σαν αυτούς που πήγαιναν στην Αννίτα Πάνια παλιά. Οπότε τι κάνω; Το κυνηγάω ακόμα, ψάχνοντας έναν καινούργιο σύντροφο που δεν ξέρω πού να τον ψάξω από το μηδέν ή παραιτούμαι και αποδέχομαι το μέλλον μου χωρίς παιδιά (ούτε η πρώτη θα είμαι ούτε η τελευταία); Επίσης, θέλω να ρωτήσω αν αξίζει η κρυοσυντήρηση ωαρίων, γιατί αρκετές γυναίκες σήμερα καταφεύγουν σε αυτήν.
Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε και συγγνώμη αν σας κούρασα.
