Eνω αν εισαι αντρας δεν προκειται ποτέ να κορναρει μια γυναικα και να πει "μαναρι μου". Οποτε η διαθεση δεν προκειται να ανέβει με αντιστοιχο τρόπο.
Printable View
οχι, ηταν κατι επαγγελματικο.
πιθανως , αν χωρις να το συζητησω με επιανε καποιος απο εκει (ηταν 2-3 παροντες) να μου πει "μην ακους, μαλακια εκανε, τα κανει αυτα" ή κατι τετοιο, να με επηρρεαζε κι αυτο, αλλα δεν ηθελα να ακουσω τπτ για να μην φανει οτι ασχοληθηκα..
απλα, και μονο που λιγο χαμογελασα με το σχολιο, μου εφυγε η μεγαλη τσατιλα κι αρχισα να ηρεμω.
Α οκ, ναι ήταν κάπως σα να συμφωνησαν σιωπηλα...
Σε παρόμοιο περιστατικό έπιασα μετά από meeting συνάδελφο, γιατί θα ανατιναζόμουν αν δε το έκανα, και τον ρώτησα "παρατήρησες αυτό κι αυτό;" κι ανακουφίστηκα αμέσως όταν μου είπε οτι συμβαίνει ακριβώς το ίδιο με όλους, δεν έχει να κάνει με συγκεκριμένο πρόσωπο δηλαδή.
Απλά ίσως να έχει περαστεί ακόμα και υποσυνείδητα στις γυναίκες το μήνυμα ότι το φλερτ και η πρώτη κίνηση είναι «αντρική» υπόθεση. Αλλά εγώ προσωπικά δεν θα το έκανα αυτό. Δεν το θεωρώ «πρέπον» αν μπορώ να το θέσω έτσι. Και γενικά δεν έχω κάνει ποτέ κίνηση από κοντά να φλερτάρω κάποιον. Μόνο μέσω σοσιαλ. Ίσως να μην νιώθω άνετα.
Πάντως για να μην παρεξηγηθώ δεν το θεωρώ κακό αν σου αρέσει κάποιος να τον πλησιάσεις και από κοντά (διακριτικά πάντα) απλά ίσως οι γυναίκες να φοβούνται την απόρριψη ένα τσακ παραπάνω από τους άντρες σε αυτή την περίπτωση. Ή απλά να ντρέπονται.
Σε αυτό το σημείο ήθελα να θέσω ένα ερώτημα: Είστε και εσείς υπεραναλυτικοι σε…θέματα καρδιάς; Ή παίρνω εγώ τα πρωτεία; Π.χ όταν σας αρέσει κάποιος/α και σκέφτεστε να κάνετε κίνηση αρχίζετε και υπεραναλύετε στο μυαλό σας όλα τα πιθανά σενάρια;
Έχει να κάνει με την ηλικία νομίζω, όσο πιο μικρός είσαι τόσο πιο πολύ τα σκέφτεσαι και τα ψειρίζεις, όσο μεγαλώνεις και αποκτάς εμπειρία αυξάνεται η αυτοπεποίθηση, ενώ έχεις και μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στην απόρριψη. Οπότε, συνήθως, με τα χρόνια σταματάει η υπερανάλυση και υπερισχύει η πράξη/δράση.