Originally Posted by
purplerose
Απλως επεσα απο τα συννεφα. Στη σεξουαλικη μας επαφη, ενω νομιζα πως θα βαλει προφυλακτικο δεν εβαλε, και τελικα βρεθηκα να παρω το χαπι της επομενης μερας. Ευτυχως δεν εμεινα εγκυος. Αλλα μεσα στην τρελα μου μηπως εχω μεινει εγγυος και μηπως με κολλησε κατι κοντεψα να τρελαθω. Πηγα αμεσως στο γιατρο, εκανα εξετασεις, ημουν μια χαρα, ολα τελεια, απεκτησα ευγνωμοσυνη ως προς την υγεια μου, ως προς τη ζωη. Με εξελιξε ολο αυτο. Ειναι πολυ απλα τα πραγματα. Δε θα κατσω ουτε να κλαψω, ουτε να στεναχωρηθω. Θενκ γιου νεξτ, τον σουταρα τοσο απλα. Δεν υπαρχει λογος ουτε να τον βρισω, ουτε να του κανω κακο. Η σιωπη και το εξαφανιζολ απο μονο του του εδωσε τις απαντησεις. Δε με ενδιαφερει κανενας απο οσους με βλαπτουν. Και κανεις δε μπορει να με βλψει αν δεν τον αφησω. Αλλωστε εχω και ζωη, σπουδαζω, εχω οραματα, κλπ, δεν κρεμομαι απο τα παπαρια κανενος αντρα και ουτε προκειται. Οταν ερθει καποιος σωστος για μενα, ας ερθει. Αλλα ολα καλα. Η γυναικα που γραφει την εξομολογηση και κανει ετσι, απο τον τροπο που γραφει φαινεται πως δεν ειναι ισορροπημενη δυστυχως. Αλλα αφηστε την, ο καθενας εχει το δικο του μονοπατι για να εξελιχθει. Προφανως, η αποφαση της κρυβει μαθηματα για την εξελιξη της. Ας κανει ο καθενας ο,τι θελει.