Δεν απάντησα στο σχόλιό σου σου γιατί νομιζω ότι κάνουμε λίγο κύκλους. Αλλά άντε, θα το πω. Σε πολλά επίπεδα υπάρχει νοητική και ψυχική σύνδεση με αυτή την κοπέλα ακόμα και σήμερα. Έχουν περάσει καμια 15αρια χρόνια από το σκηνικό που σου περιέγραψα πλέον και είμαστε φίλες καμια 25+ χρόνια (από το γυμνάσιο και είμαι 39 στα 40) . Υπάρχουν περίοδοι που δεν θα επικοινωνήσουμε συχνά και που αραιώνουμε και περίοδοι που θα βρεθούμε και θα μιλήσουμε πολύ συχνά και αυτό έχει να κάνει με το σε τι φάση ζωής βρίσκεται η καθεμία και με το που βρίσκεται. Στο μεταξύ υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που θα έρθεις κοντά και θα επικοινωνήσεις απλά σε κάποια πράγματα μπορεί τόσα χρόνια αυτή η συγκεκριμένη φίλη να είναι μία σταθερά στη ζωή σου και να είσαι μία σταθερά στη δική της. Αυτό δεν σημαίνει ότι την θεωρείς δεδομένη με την έννοια ότι την υποτιμάς. Σημαίνει ότι τα έχετε βρει και έχετε αποδεχτεί και οι δύο αυτή την ποιότητα και ποσότητα επικοινωνίας, αυτά τα χαρακτηριστικά της σχέσης.
Μίλησα για τον "κολλητό" μου πιο πάνω. Είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζω απο τα 18, έχουμε ζήσει πάρα πολλά μαζί, έχουμε κοινές αναμνήσεις να μας συνδέουν, έχουμε παλέψει άσχημα περιστατικά μαζί και έχουμε σταθεί ο ένας στον άλλον, αλλά πάνω από όλα εξακολουθούμε και έχουμε κοινό τρόπο σκέψης και απόψεων σε πολλά πράγματα, σε κάποιο βαθμό κοινό τρόπο ζωής και βαθιά επικοινωνία. Η βαθιά επικοινωνία δεν είναι ποσοτική. Εκεί που για χρόνια είμασταν αυτοκόλλητοι, κάποια στιγμή μέναμε σε άλλα μέρη, άλλες χώρες, άλλες καταστάσεις. Είναι λογικότατο να αραιώσουν οι συνομιλίες στο skype, οι εξομολογήσεις το ένα το άλλο. Είναι λογικό να έχω κάνει άλλες φιλίες και να έχει κάνει άλλες φιλίες και σε κάποιες περιπτώσεις να αισθανόμαστε πιο κοντά με κάποιους απο αυτούς παρά μεταξύ μας ως προς την τάδε πτυχή της ζωής μας ή την τάδε εμπειρία. Αυτό δεν σημαίνει ότι χάθηκε η ποιότητα της σχέσης, απλά πήρε μια άλλη μορφή.
Νομίζω ότι ο όρος "κολλητός" είναι λιγάκι άκυρος όσο περνάνε τα χρόνια. Οι σχέσεις μεταλλάσσονται και περνάνε φάσεις και ΑΝ καλύπτονται με αυτό και οι δύο, τότε όλα καλά. Νομίζω ότι είναι λιγάκι άκυρο να ζητάς αποκλειστικότητα και προτεραιότητα και να οραματίζεσαι μία κολλητή σχέση τύπου "γυμνασίου" όπως είπε και η Remedy πιο πάνω.
Ακόμα και ο πατέρας μου που είναι 70 κι έχει έναν "κολλητό" από το γεννοφάσκια του, που μια ζωή μέναν 2 πόρτες ο ένας από τον άλλον, αργότερα κάνανε δουλειές 3 πόρτες ο ένας απο τον άλλον, γίναν οι γυναίκες και τα παιδιά τους φίλοι οικογενειακοί, δηλαδή οι ζωές τους ήταν πολύ κοντινές χρονικά και τοπικά και σε φάσεις, δεν είναι όλη μέρα μαζί με αυτόν και υπήρξαν φάσεις που αραιώναν και φάσεις που ήταν πιο κοντά. Έτσι όμως διατηρήθηκε και μια στενή φιλία 7 δεκαετιών, έτσι; Με προσαρμοστικότητα.