Μα κι εγω μελος στο φορουμ ειμαι, και στον βορειο πολο να παω νομιζεις αρκει για να ξεφυγω απο τον ευατο μου;Quote:
Originally Posted by savatage
Μπα και στην Ελλαδα τα ιδια ελεγα και ας μη τη παλευα ωρες ωρες.
Printable View
Μα κι εγω μελος στο φορουμ ειμαι, και στον βορειο πολο να παω νομιζεις αρκει για να ξεφυγω απο τον ευατο μου;Quote:
Originally Posted by savatage
Μπα και στην Ελλαδα τα ιδια ελεγα και ας μη τη παλευα ωρες ωρες.
Ακομη κι αν ο αδελφος σου λεει καμμια φορα οτι αν δεν ηταν τοσο αυστηρη και βιαιη η μανα σου μπορει και να ειχε παει φυλακη ή να ειχε πεθανει, το νευρικο του συστημα ισως και να μην αντεξε τελικα τοση βια, ακομη κι αν προσπαθει ενιοτε να την εκλογικευσει.
Θα το κανω εντιτ κι εγω οταν σβησεις το δικο σου.
Εσυ τι θα εκανες στη συγκεκριμενη περιπτωση σαβ;
Λειπεις στη δουλεια μιση μερα, δεν εχεις τροπο να τους ελεγξεις, η κουβεντα ειναι αστειο και να φανταστεις οτι θα ειχε αποτελεσμα με τα συγκεκριμενα δεδομενα, εδω σου λενε ψεμματα οτι καθονται σπιτι και ειναι ολη μερα εξω. Να τους κλειδωσεις; Και αμα παρει φωτια το σπιτι;
Εγώ πιστεύω ότι καλή μάνα γίνεται αυτή που παιδευεται, κοπιάζει χρόνια να αποκτήσει ένα παιδί! Όχι ότι πάντα αυτό είναι δεδομένο, απλός αν προσπαθείς χρονιά για κάτι όπως σε αυτή την περίπτωση να αποκτήσεις ένα παιδί και στο τέλος τα καταφέρεις, εε, δεν πιστεύω ότι θα γίνεις ένας αδιάφορος γονεας! Βέβαια εδώ παίζει και το άλλο να γίνεις υπερπροστατευτικός, όπου και αυτό δεν είναι το καλύτερο!Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App
Θα τους εκοβα καποιο πολυ σημαντικο για αυτους προνομιο. Και θα επρεπε να το "ξανακερδισουν" μεσα απο τη συμπεριφορα τους.
Δε μιλαω σε περιπτωση που τους επιανα να καπνιζουν, σε κατι τετοιες περιπτωσεις μπορει να σπρωχνεις περισσοτερο προς μια κακη συνηθεια οταν της βαζεις την ταμπελα του απαγορευμενου.
Όντως είναι συγκινητική η αλληλεγγύη του μικρού στην ιστορία.
Καταλαβαίνω τι θες να πεις. Εγώ δεν λέω να τους πυροβολήσουμε όλους τους γονείς, κανείς όσο τρελά κι αν προσπαθήσει δεν θα καταφέρει να μην κάνει λάθη γιατί μιλάμε για παιδικές ψυχές. Όμως όλα έχουν διαβαθμίσεις ρε συ Ναταλία όπως είπες και συ. Το παράδειγμα που ανέφερες εντάξει δεν μου φαίνεται τραγικό αλλά και πάλι μου δείχνει τον φόβο και την ανασφάλεια της μάνας. Δεν έχει σχέση με την αγάπη αυτό. Δικαιολογημένος ο φόβος και η αντίδραση από μια μάνα που μεγαλώνει τα παιδιά της στις συνθήκες που αναφέρεις, μπορώ να την καταλάβω βεβαίως αλλά δεν μπορώ να πω οτι το έκανε αυτό γιατί αγαπούσε τα παιδιά της (μπορεί να τα αγαπούσε φυσικά αλλά δεν μπορώ να φτάσω σε αυτό το συμπέρασμα από αυτό το περιστατικό), μπορώ να πω οτι το έκανε αυτό γιατί φοβόταν, γιατί ένιωθε οτι δεν είναι αρκετή, γιατί προσπαθούσε έτσι να καλύψει την απουσία της (εστω και δικαιολογημένη) ή γιατί η ίδια ένιωθε ανεπαρκής ως μάνα. Καταλαβαίνεις τι λέω; Θεωρώ λάθος να μπλέκουμε την αγάπη και το "καλό των παιδιών" με τους δικούς μας φόβους και τις ελλείψεις. Είναι μούφα τις περισσότερες φορές γιατί είναι ο δικός μας εαυτός που προσπαθούμε να προστατεύσουμε. Και το ένα δεν αναιρεί το άλλο, δεν σημαίνει οτι ένας γονιός που αγαπάει τα παιδιά του, δεν νοιάζεται ταυτοχρονα και για την δική του εικόνα ως γονιός ή δεν έχει απωθημένα που θα τα βγάλει, ίσα ίσα συνήθως και τα δύο συμβαίνουν ταυτόχρονα. Κι εκεί είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος για ένα παιδί αν θες για μένα. Ένας τέρμα κακοποιητικός γονιός που δεν δείχνει δείγμα αγαπής δεν θα σου μάθει να αγαπάς, θα χεις τα χίλια προβλήματα ναι. Αλλά ένας κακοποιητικός γονιός που θα δείχνει ταυτόχρονα και αγάπη και νοιάξιμο, κινδυνεύεις να σου μάθει την αγάπη εντελώς λάθος. Και κινδυνεύεις να μην το καταλάβεις και ποτέ αυτό.
Μπαααα υπαρχουν γυναικες που κοπιαζουν χρονια για τους λαθος λογους και παλι δεν πανε και πολυ καλα μετα..ηξερα παλια μια κυρια η οποια προσπαθουσε χρονια να αποκτησει παιδι με ορμονικες θεραπειες και εξωσωματικες και οταν το απεκτησε ολο ξεσπουσε πανω του μς φωνες και νευρα. Οπως ηταν ενα ματσο νευρα πριν, ετσι και εμεινε, ενα ματσο νευρα.Quote:
Originally Posted by andreas86
Αμα κοπιαζει πολυ καποιος για κατι πολυ μπορει να κοπιαζει απο φοβο μηπως δεν μπορει να το εχει...και να επιμενει απο πεισμα και κομπλεξ οτι τι, εγω δεν μπορω να το εχω; Χανονται λιγο τα ορια της υγιους επιθυμιας.
Αλλα οτι ειναι καλυτερο να εισαι ετοιμος και να το θελεις φυσικα και ειναι...φυσικα και απαιτει προετοιμασια και ωριμοτητα το πραγμα.
Ο φοβος της και το οτι ενιωθε ανεπαρκης ως μανα που λες τι σημαινε; Οτι δεν θα μπορουσε να ανταποκριθεί οπως αξίζει στα παιδιά της...ο φοβος και η ανασφαλεια μηπως δεν ειναι αρκετη εμπεριεχει τον φοβο να τα αδικήσει. Αρα σίγουρα το βλέπω ως νοιαξιμο και ως καλη προθεση.Quote:
Originally Posted by elisabet
Στο οτι δεν ειναι υγιης ενδειξη αγαπης αυτο δεν διαφωνω, εχεις δικιο...οπως και στο οτι υπαρχει κινδυνος να σου μαθαινει με λαθος τροπο την αγαπη αυτο...
[QUOTE=Gypsy Cello;986090QUOTE
Της έλεγα συχνά ότι δεν είναι καλή μάνα και ένιωθε αδικημένη. Σου λέει δεν είμαι καλή μάνα εγώ που δεν έτρωγα για
να φας εσύ; (και όντως έτσι έκανε πολλές φορές) φάε τώρα τα σκατά μου...
Μια μέρα μου λέει:δες μες τον φούρνο μικροκυμάτων κάτι μας φέρανε απ' έξω. Πάω να δαγκώσω (εξωτερικά δεν φαινότανε ότι ήταν κόπρανα) και την πάτησα... Τώρα, πολλές φορές που το σκέφτομαι μου 'ρχεται ακόμα και τώρα να την καθαρίσω...[/QUOTE]
πωωω αν είναι δυνατον.....
πρεπει να της δωσει και εσυ να φαει μια μερα..
Δεν υπηρχε κάποιο προνομιο να κοψει. Τι να τους κοψει, τις βολτες που κανανε εν αγνοια της ενω ελειπε; Αμα ειχαν τροπο να ειναι εξω με φιλους ηταν κομπλε. Δεν μπορουσε να τους στερησει το αιφον ουτε κανα φοβερο παιχνιδι ουτε τη τηλεοραση που την ειχαν χεσμενη.Quote:
Originally Posted by savatage
Ή αν το δουμε πιο κυνικα, μπορει η ιδια μεσα στην κοινωνια να νιωθει ο τελευταιος κρικος, να εχει να υποστει κακομεταχειριση σα γυναικα και σαν εργαζομενη και σα χηρα και ολος αυτος ο συσσωρευμενος θυμος, η οργη, το αισθημα αδικιας και ανημποριας, στο σπιτι να βγαινει με ξεσπασματα δυναστη, επειδη μονο στο σπιτι μπορει να επιβληθει και να νιωσει οτι εχει εξουσια, μονο εκει υπαρχουν ατομα (τα παιδια) που θα αναγκαστουν να υποστουν την εξουσια της χωρις να την εξουσιαζουν. Μονο εκει μπορει να παιξει τον αναποδο ρολο απο αυτον που παιζει εξω απο το σπιτι.
"Δε μου φτανουν ολα αυτα που τραβαω, εχω και εσας τα σκατοπαιδα"
Βολτες τα σαββατοκυριακα, απογευματα, βραδια, τις ωρες που δε δουλευε? Παρτυ, γιορτες, μαζεμα των παιδιων στην πλατεια, σε πανηγυρια, κατι ξερω γω!! Δεν μπορει να εκαναν τα παντα τις ωρες που δουλευε. Χαρτζηλικι επαιζε? Κι αυτο ειναι προνομιο.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Κι αν τοτε οι συνθηκες υπαγορευαν την υπαρξη τιμωριας, θα μπορουσε ισως να ειναι καποιου αλλου ειδους, λιγοτερο ή και καθολου σωματικη. Πχ κλειδωμα στο δωματιο για καποιες ωρες.
Που πλεον κι αυτου του ειδους η τιμωρια εχει καταργηθει, αλλα τωρα μιλαμε για καμμια 30ρια(?) ή παραπανω χρονια πριν.
Μπορω να σου πω με σιγουρια πως δεν ηταν ετσι...οτι σωματικη τιμωρια ασκησε την ασκησε με βαρια καρδια επειδη δεν εβρισκε αλλο τροπο με τα δεδομενα που ειχε. Τα αγαπουσε πολυ τα αδερφια μου, δεν θα εβγαζε απωθημενα πανω τους. Πιστευω πως απο φοβο που λεει και η ελισαβετ τα εκανε. Και δεν ήταν μονο αυτη η εμπειρια τους μαζι της φυσικα...περνουσε οσο μπορουσε ποιοτικο χρονο μαζι τους. Και χειροτεχνιες φτιαχνανε μαζι οταν ηταν πιο μικρα, και γλυκα, και σινεμα τους πηγαινε, και σε μαθηματα κιθαρας, και σε παιδικα τουρνουα σκακι, διαφορα. Προφανως και εδω μιλαμε για περιπτωσεις σωματικης βιας και για αυτο ανεφερα καποιες, αλλα η μητερα μου ειναι σιγουρα μια περιπτωση που δεν αξιζει να δαιμονοποιηθει απο μεμονωμενα περιστατικα, δεν ειναι ολοκληρωμενη εικονα αυτο.Quote:
Originally Posted by savatage
Και δεν εχω προβλημα να πω χωρις φοβο και παθος πως εγω ημουν αλλη ιστορια. Μαζι μου εβγαλε απωθημενα ειδικα όταν ημουν κοριτσι στην εφηβεια...εκει αρχισαν να λειτουργουν τα ψυχολογικα μοτιβα μανας-κορης που γενικα ειναι δυσκολα και υπαρχει τριβη. Το παραδεχομαι. Αλλα δεν της το χρεωνω ως κακια, το θεωρω αδυναμια. Μου κοστισε, αλλα πλεον καταλαβαινω και το εχω συγχωρησει. Επισης μεγαλωνοντας και παρατηρωντας τον εαυτο μου καταλαβαινω καποια πραγματα απο την δικια της οπτικη καλυτερα. Δεν εφταιγα ως παιδι, αλλα με βοηθαει τωρα αυτο. Και δεν θα της κρατησω κακια, την αγαπω.
Απολυτο , οχι αυταρχικο ......κι εγινε ετσι τωρα στα γεραματα , νεος με ειχε πολυ κακομαθημενο , οτι ηθελα μου τοπαιρνε , μεχρι τα 30 μου χρονια .....εχει πλεον ενα θεματακι με τα λεφτα , ενω εχει ειναι πολυ τσιγγουνης ......και δεν με αφηνει να δουλεψω , μεχει παροπλισει απο το 06 .......θελει ναχει τον ελεγχο , ,........αμα γερασεις , πολλα βγαινουν ......Quote:
Originally Posted by Remedy
Ναι θα τους εκοβε τη βολτα το σκ και θα εκοβαν το καπνισμα. Λολ.Quote:
Originally Posted by savatage
Βλεπω οτι πολυ συχνα επικαλεισαι την αγαπη ως βεβαιο και αναμφισβητητο λογο οτι αποκλειεται καποιος να βγαζει απωθημενα και κομπλεξ πανω σε καποιον που αγαπαει. Αυτο δυστυχως δεν ισχυει.
Το ενα δεν αναιρει το αλλο.
Μπορεις να αγαπας, αλλα να νιωθεις μειονεκτικα σε ενα ρολο και να βγαζεις εναν βιαιο εαυτο.
Μπορεις να αγαπας και να κακοποιεις.
Μπορεις να αγαπας και να ζηλευεις.
Μπορεις να αγαπας και να φθονεις.
Μπορεις να αγαπας και να σκοτωσεις το προσωπο που αγαπας.
Η υπαρξη αγαπης, δεν αναιρει το ενδεχομενο να κανεις ασχημα πραγματα στα ατομα που αγαπας και οχι απαραιτητα για το καλο τους, αλλα επειδη σε καποιο ρολο εισαι ανεπαρκης(ή και κακος) για προσωπικους λογους και επειδη μαζι με την αγαπη συνυπαρχουν και άλλα συναισθηματα.
Αυτο δε σημαινει οτι εισαι εξ ολοκληρου δαιμονας, καταπτυστος, για τα σκουπιδια, για λιθοβολισμο, αλλα μπορει σε εναν τομεα να εκανες λαθη που στοιχισαν ζωες ολοκληρες. Και γιατι πρεπει οπωσδηποτε να ανθολιστουν αυτα τα λαθη και να μικρυνει η σημασια τους?
Γιατι πρεπει να βρισκουμε αλλοθι και δικαιολογιες? Φυσικα αιτιες υπαρχουν παντα. Και στο βιασμο υπαρχουν αίτια. Οπου και να σκαλισεις, θα βρεις δικαιολογιες και ειδικα η αγαπη ειναι απο τις πιο δημοφιλεις.
Σε τι χρησιμευουν ομως? Πρεπει οπωσδηποτε να δικαιολογεις τα λαθη της μανας σου για να την αγαπας? Πρεπει να της δωσεις δικιο? Μπορεις να την αγαπας, επειδη την αγαπας, ετσι, και χωρις δικαιολογιες.
Ουδεποτε ειπα οτι η αγαπη δικαιολογει τα λαθη. Ειπα πως τα λαθη δεν σημαινουν πως υπηρχε κακη προθεση και ελλειψη αγαπης. Αλλο το ενα αλλο το αλλο.Quote:
Originally Posted by savatage
Εκανε λαθη, μου κοστισαν, μπορει σε καποια πραγματα να κοστισαν στα αδερφια μου, αλλα πηραμε και καλα πραγματα απο εκεινη και θελω να το αναγνωρισω και αυτο. Το ενα δεν αναιρει το αλλο. Το "καταλαβαινω" δεν σημαινει και "εγκρινω".
Το να καταλαβω μου χρησιμευει εμενα στο να επεξεργαστω την εμπειρια μου και να παω παρακατω.
Αυτο δεν σημαινει πως επικρωτω τις οποιες λαθος αποφασεις η συμπεριφορες.
Φυσικα και πηρατε και καλα πραγματα απο εκεινη, δεν ηταν κανενα τερας, αλιμονο.
Kαι όμως αγάπη μαζί με αυτά τα στοιχεία δεν νοείται αγάπη. Η αγάπη έτσι οπως την ορίζει η ανθρώπινη κοινωνία είναι μια εκφυλισμένη έννοια.Quote:
Originally Posted by savatage
Για να σου δώσω να καταλάβεις. Αν υπήρχε πραγματική αγάπη από τους ανθρώπους θα είχαμε έναν μικρό παράδεισο αρμονίας και ειρήνης στην γη.
Όλα αυτά που ανέφερες δεν συμβαδίζουν με την αγάπη αλλά έτσι μάθαμε να λέμε. Πχ τον αγαπώ αλλά θέλω να του κάνω κακό όταν συμπεριφέρεται έτσι που φυσικά είναι κάτι παράλογο.
Ας αποδεχτούμε σαν άνθρωποι ότι δεν γνωρίζουμε τι σημαίνει αγάπη και ότι πιθανόν πορευόμαστε χωρίς αυτή παρά να της δίνουμε μια ψεύτικη σημασία και να την εκφυλίζουμε.
Ισως επειδη δινουμε διαφορετικη ερμηνεια σε αυτην.Quote:
Originally Posted by serios
Εσυ υποθετω οτι της δινεις την ερμηνεια της αγνης, αθωας και ανιδιοτελους αγαπης. Εγω δεν πιστευω οτι υπαρχει αυτο, οποτε μιλαω για αγαπη που συνυπαρχει μαζι με πολλα άλλα συναισθηματα.
η αληθεια είναι ότι και εγω εχω φαει ξυλο από τον φαδερ μικρότερος.....βεβαια του εχω τραβηξει και εγω μπουκετο...
και μολις τον ρωτησα γιατι? μου λεει ησουν πολύ ατακτος...
αλλα και παλι δεν είναι δικαιολογια αυτό να χτυπας ένα απροστατευτο παιδακι
Τότε ας αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο αγάπη. Ισως μιλάμε για κάτι άλλο που του δίνουμε την μάσκα της ''αγάπης''Quote:
Originally Posted by savatage
Δεν υπαρχουν διαφορετικες λεξεις ομως. Ειτε προκειται για ανιδιοτελη αγαπη ειτε για αγαπη υπο ορους, αγαπη τη λεμε.Quote:
Originally Posted by serios
Σε αλλες γλωσσες δεν εχουν ξεχωριστη λεξη ουτε καν για τον ερωτα(!)
Το πως την ονομάζουμε ίσως διαφέρει από αυτό που είναι.
Είναι σαν να κατακερματίζω την λογική. Λογική και λογική υπό όρους. Δεν βγάζει νόημα τουλάχιστον για μένα. Δηλαδή όπως λένε και οι εκπρόσωποι των θρησκειών πχ του χριστιανισμού: ''Κατέχουμε την αυθεντική αγάπη, την χριστιανική'' λες και έχει φορέσει η αγάπη γεωγραφικά χαρακτηριστικά και εθιμοτυπικά και διαχωρίστηκε από αυτό που είναι πραγματικά,δηλ μια δύναμη που ενώνει και δεν διαχωρίζει.
Κάπου ζέχνουν όλα αυτά νομίζω.
Φυσικά και το έχω σκεφτεί να της το ανταποδώσω με το ίδιο νόμισμα αλλά ρε γαμώτο μουQuote:
Originally Posted by Xfactor
δεν είμαι τόσο διεστραμμένη. Σκέφτομαι να φύγω από το σπίτι για να γλυτώσω από την παρουσία της. Κάθε φορά
που την βλέπω αυτό το περιστατικό σκέφτομαι και με πιάνει απελπισία. Αισθάνομαι ανήμπορη και εφόσον μου συμπεριφέρθηκε έτσι αυτή που είναι μάνα μου, οι άλλοι πως θα μου φερθούν;;;
Η αγάπη των γονιών δεν είναι καθαρή και ανιδιοτελής αλλά ούτε ακριβώς κάτι υποκριτικό.
Είναι μιά ατελής μορφή αγάπης που εξαρτάται από την ωριμότητα, τα προϋπάρχοντα συναισθήματα, τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα γενικά του ανθρώπου που γίνεται γονιός. Επίσης, εξαρτάται από τα βιώματα, τα τραύματα, τα απωθημένα και τα συμπλέγματα του γονιού και κατά πόσο προσωπικά τα έχει διαχειριστεί επιτυχώς ή όχι.
Κάθε γονιός, κατά κανόνα, θέλει να προσφέρει στο παιδί του το καλύτερο, αγνή και ανιδιοτελή αγάπη. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές επιτυγχάνεται μόνο στον βαθμό που έχει καταφέρει να τιθασεύσει τον προσωπικό του εγωισμό και να βλέπει το παιδί του όχι ως συνέχεια του εαυτού του ή όπως θα ήθελε να είναι ή για προσωπική του μελλοντική επένδυση (π.χ. να συνεχίσει το DNA του, να έχει απόγονο-κληρονόμοή κάποιον να τον φροντίζει στα γεράματα).
ναι να τις το αναταποδωσεις...Quote:
Originally Posted by Gypsy Cello
φυγε καλυτερα θα είναι....
δεν σημαινει ότι επειδή η μανα σου είναι σκστανθρωπος είναι κ ολοι....αλλοι θα συμπεριφερθουν καλα αλλοι οχι
Δε διαφωνώ σε αυτό. Απλά πες μου ποιος θα κατασκευάσει και με τι κριτήρια αυτόν τον μηχανισμό που για χάριν της συζήτησης να το ονομάσω υγιόμετρο.Quote:
Originally Posted by savatage
Οι άνθρωποι έχουν κάτι που λέγεται αυτο-πεποίθηση, αυτο-εκτίμηση, αυτο-εικόνα, εαυτός. Και αυτό πολλές φορές μπορεί να είναι διαστρεβλωμένο ως προς την πραγματική κατάσταση. Και κάποιος να νομίζει ότι έχει όλα τα προσόντα να γίνει ο τέλειος γονιός και τελικά να αποδεικνύεται άκρως ακατάλληλος. Η όντως κάποιος κατά την εργένικη ζωή του ή και στην συνέχεια κατά κάποιοι κατά την συγκατοίκηση τους ως ζευγάρι να είναι όντως τέλειοι για γονείς, σύμφωνα με το υγιόμετρο και μόλις αντικρύσουν τα 2 αθώα ματάκια της νέας ψυχούλας που συνειδητά έφεραν σε αυτόν τον κόσμο, να φρικάρουν και να αποδειχθούν οι πιο κακοί γονείς και το παιδάκι να υποφέρει. Πως μπορείς λοιπόν και με ποιον μηχανισμό να αποκλείσεις 2 ανθρώπους που έχουν όλη την καλή πρόθεση, συνειδητότητα και όλα εκείνα τα "προσόντα" να γίνουν γονείς και πως μπορείς να ξέρεις από πριν ότι τελικά θα είναι έτσι και στο παιδί τους και ότι δε θα φρικάρουν?
Οι άνθρωποι για εμένα προσωπικά δείχνουν ποιοι είναι, όταν καταφέρνουν μέσα από τις καταστάσεις που τους τυχαίνουν να βελτιώνονται και να προσαρμόζονται δυναμικά και πάντα με θετικό τρόπο.
Για εμένα προσωπικά δεν μπορείς για κανένα άνθρωπο να προκαταβάλλεις από πριν το τι θα είναι, αν δεν τον βάλεις να βιώσει μέσα σε μια κατάσταση που δεν έχει ξαναβιώσει. Δε μπορούμε απριόρι να χαρακτηρίσουμε κακό γονέα κατά την προσωπική μου γνώμη, κανέναν άνθρωπο πριν γίνει γονέας.
Συμφωνώ...υπάρχουν κάποιες παράμετροι που λειτουργούν ως αρκετά καλές ενδείξεις για το αν κάποιος θα είναι καλός γονιός η όχι, αλλα όντως δεν μπορούμε να το ξέρουμε πριν δοκιμαστεί στη πράξη. Και μπορεί κάποιος να μην έχει τα καλύτερα φόντα πίσω του αλλά να προσαρμόζεται όπως λες δυναμικά.Quote:
Originally Posted by kozchr
Έχω ζήσει εγώ ιστορικές στιγμές να με κυνηγάει η μανα μου με την ζώνη.. με την σκοτωστρα.. με την παντόφλα.. [emoji23][emoji23] όλο κάτι έκανα! Και να κλαίω και να με πιάνει νευρικό γέλιο ταυτόχρονα! Παρόλα αυτά δεν αμφεβαλλα ποτέ για την αγάπη της μάνας μου..
Εστάλη από SM-A510F στο E-Psychology.gr Mobile App
Εγω απλα δουλευω απο δεκα χρονων
Μα δεν μπορεις να αποκλεισεις κανεναν. Ουτε μπορεις να προβλεψεις το μελλον. Ειναι αδυνατο, απο καθε δυνατη οπτικη.Quote:
Originally Posted by kozchr
Μπορεις μονο να υποθεσεις ποιος ειναι κακος υποψηφιος για γονεας.Quote:
Οι άνθρωποι για εμένα προσωπικά δείχνουν ποιοι είναι, όταν καταφέρνουν μέσα από τις καταστάσεις που τους τυχαίνουν να βελτιώνονται και να προσαρμόζονται δυναμικά και πάντα με θετικό τρόπο.
Για εμένα προσωπικά δεν μπορείς για κανένα άνθρωπο να προκαταβάλλεις από πριν το τι θα είναι, αν δεν τον βάλεις να βιώσει μέσα σε μια κατάσταση που δεν έχει ξαναβιώσει. Δε μπορούμε απριόρι να χαρακτηρίσουμε κακό γονέα κατά την προσωπική μου γνώμη, κανέναν άνθρωπο πριν γίνει γονέας.
Αν εχει εντελως στρεβλη αυτοεικονα, πιθανοτατα θα αποτυχει και σαν γονιος. Αν ειναι ανισορροπος, που κρατιεται με νυχια και με δοντια σαν υπαρξη μεσα στην κοινωνια, πιθανοτατα θα γινει ενας κακος γονιος.
Αν κουβαλαει πολυ σοβαρα κομπλεξ, απωθημενα και εχει στρεβλη εικονα της φροντιδας μιας αυτονομης υπαρξης, πιθανον να γινει κακος γονιος.
Εντελως υποθετικα μιλωντας, αν δεν εχει ενηλικιωθει συναισθηματικα και νοητικα και δεν εχει αναπτυξει τροπο σκεψης και συμπεριφορας υγιους ενηλικα κατα την πλειοψηφια εστω των περιστασεων, δυσκολα θα γινει ενας καλος γονιος.
Τωρα για το "τελειο" που ανεφερες, το υγιομετρο, τον αποκλεισμο κλπ ειναι αδυνατο να τα ορισουμε, δεν ειναι δυνατο καν να υπαρξουν. Κουβεντα κανουμε υποθετικη εντελως. Και μαλιστα εδω και τοσες σελιδες δεν εχουμε αναφερει καν τον παραγοντα "ενστικτο".
Μιλωντας για μενα προσωπικα, σκεφτομαι το ιδανικο σεναριο σαν απαντηση στο ποιος θα ηταν καταλληλος να γινει γονεας. Σεναριο ομως.
Αν ξερεισ πωσ μεγαλωσε ο αλλοσ ειναι ευκολο να προβλεψεισ αν κανει για γονιοσ εγω ασ πουμε δεν κανω
Καλησπέρα παιδιά! ΔΙαβάζω ένα φοβερό βιβλίο σχετικά με το ξύλο στην παιδική ηλικία, τι επιπτώσεις έχει στον ψυχισμό του παιδιού κτλ, "Το ξύπνημα της Εύας" της Alice Miller. Δεν ξέρω αν το ανέφερε κανείς σε αυτό το θέμα γιατί δεν διάβασα όλες τις σελίδες αλλά πραγματικά το συστήνω σε όλους. (Από την ίδια συγγραφέα μου είχε αρέσει πολύ και το "Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας", με παρόμοιο θέμα.)
Διαβάζω ενδιαφέρουσες απόψεις και μ αρέσει!!
Για μένα η "αγάπη" ή αυτό που ονομάζουμε αγάπη μπορεί επίσης να συνυπάρχει με πολλά άλλα συναισθήματα. Μου άρεσε όπως το έθεσε η Κασσανδρα, ατελής αγάπη. Πάντα ατελής θα είναι γιατί είμαστε ατελείς ως άνθρωποι και μεις ψάχνουμε να ορίσουμε την τέλεια, πώς στο καλό να γίνει αυτό;
Ναταλία, φυσικά δεν μιλώ για τις προθέσεις, εννοείται οτι οι γονείς σου δεν έχουν κακές προθέσεις όμως αυτό είναι διαφορετικό. Ο φόβος που λες της μάνας που την αναγκάζει να γίνεται βίαια στα παιδιά της, δεν σημαίνει πως είναι απαραίτητα φόβος για να μην πάθουν κάτι τα παιδιά. Μπορεί να είναι και φόβος μην είμαι εγώ κακή μάνα. Μην κακοχαρακτηριστώ, μην αποτύχω. Ο δικοί μου γονείς βάζανε πιπέρι, πες μου τι κακό θα πάθαινε ο αδερφός μου αν συνέχιζε να βρίζει σαν νταλικέρης; Δικό τους πρόβλημα ήταν αυτό. Αυτοί φοβόντουσαν οτι θ χαρακτηριστούν κακοί γονείς αν το παιδί τους βρίζει, αυτοί θέλανε το παιδί τους να ταιριάζει απαραιτήτως στην εικόνα που είχαν οι ίδιοι στο μυαλό τους. Δεν κινδύνευε από κάτι. Κι όμως υποστήριζαν οτι το έκαναν για το καλό του!
Δεν αμφιβάλλω ότι τον αγαπούν κι οτι οι προθέσεις τους σε συνειδητό επίπεδο ήταν καλές. Όμως ταυτόχρονα συνυπήρχαν κι άλλα. Συνυπήρχε ο εγωισμός, η αίσθηση οτι είσαι κτήμα μου και θα σε κάνω ότι θέλω επειδή απλά μπορώ, η τάση να σε εξουσιάσω, η ανάγκη μου να επιβληθώ.... χίλια πράγματα μπορεί να υπάρχουν από πίσω. Αυτά δεν τους κάνουν απαραιτήτως κακούς ανθρώπους αλλά μπορεί να είναι κάκιστοι γονείς όταν ξεπερνιούνται τα όρια.
Αχαχαχα έριξα ένα γέλιο να 'σαι καλά κουνελάκι!!!!!!!!! [emoji23] [emoji23]Quote:
Originally Posted by kounelaki1
Τελικά άλλαξα γνώμη.........το ξύλο καλό κάνει, γίναμε άνθρωποι.........από το να 'μια σαν μερικές σκρόφες καλύτερα να είμαι περήφανη για τον εαυτό μου!!!!!!!!
Έτσι είναι... αν οι γονείς δεν ξέρουν άλλο τρόπο αυτό κάνουν... αιώνες τώρα... Αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι δεν μας αγαπούσαν Ούτε ότι θα κλαίμε για μια ζωή επειδή φάγαμε και ξύλο όταν είμασταν παιδιά... [emoji14]Quote:
Originally Posted by λουλούδι
Εστάλη από SM-A510F στο E-Psychology.gr Mobile App
σε αλλους το ξυλο αφηνει τραυματα που τα κουβαλάνε μια ζωη..δυστυχωςQuote:
Originally Posted by kounelaki1
Σε ακραίες περιπτώσεις ναι... Εγώ μιλάω για φυσιολογικά επίπεδα.. [emoji16][emoji16]Quote:
Originally Posted by Xfactor
Εστάλη από SM-A510F στο E-Psychology.gr Mobile App