Σας βάραγαν οι γονείς σας όταν ήσασταν παιδιά;

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Η αγάπη των γονιών δεν είναι καθαρή και ανιδιοτελής αλλά ούτε ακριβώς κάτι υποκριτικό.
Είναι μιά ατελής μορφή αγάπης που εξαρτάται από την ωριμότητα, τα προϋπάρχοντα συναισθήματα, τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα γενικά του ανθρώπου που γίνεται γονιός. Επίσης, εξαρτάται από τα βιώματα, τα τραύματα, τα απωθημένα και τα συμπλέγματα του γονιού και κατά πόσο προσωπικά τα έχει διαχειριστεί επιτυχώς ή όχι.
Κάθε γονιός, κατά κανόνα, θέλει να προσφέρει στο παιδί του το καλύτερο, αγνή και ανιδιοτελή αγάπη. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές επιτυγχάνεται μόνο στον βαθμό που έχει καταφέρει να τιθασεύσει τον προσωπικό του εγωισμό και να βλέπει το παιδί του όχι ως συνέχεια του εαυτού του ή όπως θα ήθελε να είναι ή για προσωπική του μελλοντική επένδυση (π.χ. να συνεχίσει το DNA του, να έχει απόγονο-κληρονόμοή κάποιον να τον φροντίζει στα γεράματα).

[Xfactor]

Φυσικά και το έχω σκεφτεί να της το ανταποδώσω με το ίδιο νόμισμα αλλά ρε γαμώτο μου
δεν είμαι τόσο διεστραμμένη. Σκέφτομαι να φύγω από το σπίτι για να γλυτώσω από την παρουσία της. Κάθε φορά
που την βλέπω αυτό το περιστατικό σκέφτομαι και με πιάνει απελπισία. Αισθάνομαι ανήμπορη και εφόσον μου συμπεριφέρθηκε έτσι αυτή που είναι μάνα μου, οι άλλοι πως θα μου φερθούν;;;

ναι να τις το αναταποδωσεις...
φυγε καλυτερα θα είναι....
δεν σημαινει ότι επειδή η μανα σου είναι σκστανθρωπος είναι κ ολοι....αλλοι θα συμπεριφερθουν καλα αλλοι οχι

[kozchr]

Οκ... και ποιο θα ηταν το προβλημα σε αυτο?

Δε διαφωνώ σε αυτό. Απλά πες μου ποιος θα κατασκευάσει και με τι κριτήρια αυτόν τον μηχανισμό που για χάριν της συζήτησης να το ονομάσω υγιόμετρο.
Οι άνθρωποι έχουν κάτι που λέγεται αυτο-πεποίθηση, αυτο-εκτίμηση, αυτο-εικόνα, εαυτός. Και αυτό πολλές φορές μπορεί να είναι διαστρεβλωμένο ως προς την πραγματική κατάσταση. Και κάποιος να νομίζει ότι έχει όλα τα προσόντα να γίνει ο τέλειος γονιός και τελικά να αποδεικνύεται άκρως ακατάλληλος. Η όντως κάποιος κατά την εργένικη ζωή του ή και στην συνέχεια κατά κάποιοι κατά την συγκατοίκηση τους ως ζευγάρι να είναι όντως τέλειοι για γονείς, σύμφωνα με το υγιόμετρο και μόλις αντικρύσουν τα 2 αθώα ματάκια της νέας ψυχούλας που συνειδητά έφεραν σε αυτόν τον κόσμο, να φρικάρουν και να αποδειχθούν οι πιο κακοί γονείς και το παιδάκι να υποφέρει. Πως μπορείς λοιπόν και με ποιον μηχανισμό να αποκλείσεις 2 ανθρώπους που έχουν όλη την καλή πρόθεση, συνειδητότητα και όλα εκείνα τα "προσόντα" να γίνουν γονείς και πως μπορείς να ξέρεις από πριν ότι τελικά θα είναι έτσι και στο παιδί τους και ότι δε θα φρικάρουν?
Οι άνθρωποι για εμένα προσωπικά δείχνουν ποιοι είναι, όταν καταφέρνουν μέσα από τις καταστάσεις που τους τυχαίνουν να βελτιώνονται και να προσαρμόζονται δυναμικά και πάντα με θετικό τρόπο.
Για εμένα προσωπικά δεν μπορείς για κανένα άνθρωπο να προκαταβάλλεις από πριν το τι θα είναι, αν δεν τον βάλεις να βιώσει μέσα σε μια κατάσταση που δεν έχει ξαναβιώσει. Δε μπορούμε απριόρι να χαρακτηρίσουμε κακό γονέα κατά την προσωπική μου γνώμη, κανέναν άνθρωπο πριν γίνει γονέας.

[Natalia_sups]

Δε διαφωνώ σε αυτό. Απλά πες μου ποιος θα κατασκευάσει και με τι κριτήρια αυτόν τον μηχανισμό που για χάριν της συζήτησης να το ονομάσω υγιόμετρο.
Οι άνθρωποι έχουν κάτι που λέγεται αυτο-πεποίθηση, αυτο-εκτίμηση, αυτο-εικόνα, εαυτός. Και αυτό πολλές φορές μπορεί να είναι διαστρεβλωμένο ως προς την πραγματική κατάσταση. Και κάποιος να νομίζει ότι έχει όλα τα προσόντα να γίνει ο τέλειος γονιός και τελικά να αποδεικνύεται άκρως ακατάλληλος. Η όντως κάποιος κατά την εργένικη ζωή του ή και στην συνέχεια κατά κάποιοι κατά την συγκατοίκηση τους ως ζευγάρι να είναι όντως τέλειοι για γονείς, σύμφωνα με το υγιόμετρο και μόλις αντικρύσουν τα 2 αθώα ματάκια της νέας ψυχούλας που συνειδητά έφεραν σε αυτόν τον κόσμο, να φρικάρουν και να αποδειχθούν οι πιο κακοί γονείς και το παιδάκι να υποφέρει. Πως μπορείς λοιπόν και με ποιον μηχανισμό να αποκλείσεις 2 ανθρώπους που έχουν όλη την καλή πρόθεση, συνειδητότητα και όλα εκείνα τα "προσόντα" να γίνουν γονείς και πως μπορείς να ξέρεις από πριν ότι τελικά θα είναι έτσι και στο παιδί τους και ότι δε θα φρικάρουν?
Οι άνθρωποι για εμένα προσωπικά δείχνουν ποιοι είναι, όταν καταφέρνουν μέσα από τις καταστάσεις που τους τυχαίνουν να βελτιώνονται και να προσαρμόζονται δυναμικά και πάντα με θετικό τρόπο.
Για εμένα προσωπικά δεν μπορείς για κανένα άνθρωπο να προκαταβάλλεις από πριν το τι θα είναι, αν δεν τον βάλεις να βιώσει μέσα σε μια κατάσταση που δεν έχει ξαναβιώσει. Δε μπορούμε απριόρι να χαρακτηρίσουμε κακό γονέα κατά την προσωπική μου γνώμη, κανέναν άνθρωπο πριν γίνει γονέας.

Συμφωνώ...υπάρχουν κάποιες παράμετροι που λειτουργούν ως αρκετά καλές ενδείξεις για το αν κάποιος θα είναι καλός γονιός η όχι, αλλα όντως δεν μπορούμε να το ξέρουμε πριν δοκιμαστεί στη πράξη. Και μπορεί κάποιος να μην έχει τα καλύτερα φόντα πίσω του αλλά να προσαρμόζεται όπως λες δυναμικά.

[kounelaki1]

Έχω ζήσει εγώ ιστορικές στιγμές να με κυνηγάει η μανα μου με την ζώνη.. με την σκοτωστρα.. με την παντόφλα.. [emoji23][emoji23] όλο κάτι έκανα! Και να κλαίω και να με πιάνει νευρικό γέλιο ταυτόχρονα! Παρόλα αυτά δεν αμφεβαλλα ποτέ για την αγάπη της μάνας μου..

Εστάλη από SM-A510F στο E-Psychology.gr Mobile App

[elis]

Εγω απλα δουλευω απο δεκα χρονων

[savatage]

Πως μπορείς λοιπόν και με ποιον μηχανισμό να αποκλείσεις 2 ανθρώπους που έχουν όλη την καλή πρόθεση, συνειδητότητα και όλα εκείνα τα "προσόντα" να γίνουν γονείς και πως μπορείς να ξέρεις από πριν ότι τελικά θα είναι έτσι και στο παιδί τους και ότι δε θα φρικάρουν?

Μα δεν μπορεις να αποκλεισεις κανεναν. Ουτε μπορεις να προβλεψεις το μελλον. Ειναι αδυνατο, απο καθε δυνατη οπτικη.

Οι άνθρωποι για εμένα προσωπικά δείχνουν ποιοι είναι, όταν καταφέρνουν μέσα από τις καταστάσεις που τους τυχαίνουν να βελτιώνονται και να προσαρμόζονται δυναμικά και πάντα με θετικό τρόπο.
Για εμένα προσωπικά δεν μπορείς για κανένα άνθρωπο να προκαταβάλλεις από πριν το τι θα είναι, αν δεν τον βάλεις να βιώσει μέσα σε μια κατάσταση που δεν έχει ξαναβιώσει. Δε μπορούμε απριόρι να χαρακτηρίσουμε κακό γονέα κατά την προσωπική μου γνώμη, κανέναν άνθρωπο πριν γίνει γονέας.

Μπορεις μονο να υποθεσεις ποιος ειναι κακος υποψηφιος για γονεας.
Αν εχει εντελως στρεβλη αυτοεικονα, πιθανοτατα θα αποτυχει και σαν γονιος. Αν ειναι ανισορροπος, που κρατιεται με νυχια και με δοντια σαν υπαρξη μεσα στην κοινωνια, πιθανοτατα θα γινει ενας κακος γονιος.
Αν κουβαλαει πολυ σοβαρα κομπλεξ, απωθημενα και εχει στρεβλη εικονα της φροντιδας μιας αυτονομης υπαρξης, πιθανον να γινει κακος γονιος.
Εντελως υποθετικα μιλωντας, αν δεν εχει ενηλικιωθει συναισθηματικα και νοητικα και δεν εχει αναπτυξει τροπο σκεψης και συμπεριφορας υγιους ενηλικα κατα την πλειοψηφια εστω των περιστασεων, δυσκολα θα γινει ενας καλος γονιος.
Τωρα για το "τελειο" που ανεφερες, το υγιομετρο, τον αποκλεισμο κλπ ειναι αδυνατο να τα ορισουμε, δεν ειναι δυνατο καν να υπαρξουν. Κουβεντα κανουμε υποθετικη εντελως. Και μαλιστα εδω και τοσες σελιδες δεν εχουμε αναφερει καν τον παραγοντα "ενστικτο".
Μιλωντας για μενα προσωπικα, σκεφτομαι το ιδανικο σεναριο σαν απαντηση στο ποιος θα ηταν καταλληλος να γινει γονεας. Σεναριο ομως.

[elis]

Αν ξερεισ πωσ μεγαλωσε ο αλλοσ ειναι ευκολο να προβλεψεισ αν κανει για γονιοσ εγω ασ πουμε δεν κανω

[streidi]

Καλησπέρα παιδιά! ΔΙαβάζω ένα φοβερό βιβλίο σχετικά με το ξύλο στην παιδική ηλικία, τι επιπτώσεις έχει στον ψυχισμό του παιδιού κτλ, "Το ξύπνημα της Εύας" της Alice Miller. Δεν ξέρω αν το ανέφερε κανείς σε αυτό το θέμα γιατί δεν διάβασα όλες τις σελίδες αλλά πραγματικά το συστήνω σε όλους. (Από την ίδια συγγραφέα μου είχε αρέσει πολύ και το "Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας", με παρόμοιο θέμα.)

[elisabet]

Διαβάζω ενδιαφέρουσες απόψεις και μ αρέσει!!
Για μένα η "αγάπη" ή αυτό που ονομάζουμε αγάπη μπορεί επίσης να συνυπάρχει με πολλά άλλα συναισθήματα. Μου άρεσε όπως το έθεσε η Κασσανδρα, ατελής αγάπη. Πάντα ατελής θα είναι γιατί είμαστε ατελείς ως άνθρωποι και μεις ψάχνουμε να ορίσουμε την τέλεια, πώς στο καλό να γίνει αυτό;

Ναταλία, φυσικά δεν μιλώ για τις προθέσεις, εννοείται οτι οι γονείς σου δεν έχουν κακές προθέσεις όμως αυτό είναι διαφορετικό. Ο φόβος που λες της μάνας που την αναγκάζει να γίνεται βίαια στα παιδιά της, δεν σημαίνει πως είναι απαραίτητα φόβος για να μην πάθουν κάτι τα παιδιά. Μπορεί να είναι και φόβος μην είμαι εγώ κακή μάνα. Μην κακοχαρακτηριστώ, μην αποτύχω. Ο δικοί μου γονείς βάζανε πιπέρι, πες μου τι κακό θα πάθαινε ο αδερφός μου αν συνέχιζε να βρίζει σαν νταλικέρης; Δικό τους πρόβλημα ήταν αυτό. Αυτοί φοβόντουσαν οτι θ χαρακτηριστούν κακοί γονείς αν το παιδί τους βρίζει, αυτοί θέλανε το παιδί τους να ταιριάζει απαραιτήτως στην εικόνα που είχαν οι ίδιοι στο μυαλό τους. Δεν κινδύνευε από κάτι. Κι όμως υποστήριζαν οτι το έκαναν για το καλό του!
Δεν αμφιβάλλω ότι τον αγαπούν κι οτι οι προθέσεις τους σε συνειδητό επίπεδο ήταν καλές. Όμως ταυτόχρονα συνυπήρχαν κι άλλα. Συνυπήρχε ο εγωισμός, η αίσθηση οτι είσαι κτήμα μου και θα σε κάνω ότι θέλω επειδή απλά μπορώ, η τάση να σε εξουσιάσω, η ανάγκη μου να επιβληθώ.... χίλια πράγματα μπορεί να υπάρχουν από πίσω. Αυτά δεν τους κάνουν απαραιτήτως κακούς ανθρώπους αλλά μπορεί να είναι κάκιστοι γονείς όταν ξεπερνιούνται τα όρια.

[λουλούδι]

Έχω ζήσει εγώ ιστορικές στιγμές να με κυνηγάει η μανα μου με την ζώνη.. με την σκοτωστρα.. με την παντόφλα.. [emoji23][emoji23] όλο κάτι έκανα! Και να κλαίω και να με πιάνει νευρικό γέλιο ταυτόχρονα! Παρόλα αυτά δεν αμφεβαλλα ποτέ για την αγάπη της μάνας μου..

Εστάλη από SM-A510F στο E-Psychology.gr Mobile App

Αχαχαχα έριξα ένα γέλιο να 'σαι καλά κουνελάκι!!!!!!!!! [emoji23] [emoji23]

[λουλούδι]

Τελικά άλλαξα γνώμη.........το ξύλο καλό κάνει, γίναμε άνθρωποι.........από το να 'μια σαν μερικές σκρόφες καλύτερα να είμαι περήφανη για τον εαυτό μου!!!!!!!!

[kounelaki1]

Αχαχαχα έριξα ένα γέλιο να 'σαι καλά κουνελάκι!!!!!!!!! [emoji23] [emoji23]

Έτσι είναι... αν οι γονείς δεν ξέρουν άλλο τρόπο αυτό κάνουν... αιώνες τώρα... Αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι δεν μας αγαπούσαν Ούτε ότι θα κλαίμε για μια ζωή επειδή φάγαμε και ξύλο όταν είμασταν παιδιά... [emoji14]

Εστάλη από SM-A510F στο E-Psychology.gr Mobile App

[Xfactor]

Έτσι είναι... αν οι γονείς δεν ξέρουν άλλο τρόπο αυτό κάνουν... αιώνες τώρα... Αυτό δεν σημαίνει ούτε ότι δεν μας αγαπούσαν Ούτε ότι θα κλαίμε για μια ζωή επειδή φάγαμε και ξύλο όταν είμασταν παιδιά... [emoji14]

Εστάλη από SM-A510F στο E-Psychology.gr Mobile App

σε αλλους το ξυλο αφηνει τραυματα που τα κουβαλάνε μια ζωη..δυστυχως

[kounelaki1]

σε αλλους το ξυλο αφηνει τραυματα που τα κουβαλάνε μια ζωη..δυστυχως

Σε ακραίες περιπτώσεις ναι... Εγώ μιλάω για φυσιολογικά επίπεδα.. [emoji16][emoji16]

Εστάλη από SM-A510F στο E-Psychology.gr Mobile App