Έτσι είναι φίλε μου όπως το λες. Όταν δεν ξέρεις τα βασικά πέρι φλερτ, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα και ούτε υπάρχει "κόφτης" στην ηλικία μοναξιάς! Μάρα, και για Αθήνα αν υπάρχουν τέτοια μπαρ, στείλε λεπτομέρειες με π.μ.
Printable View
βρε παιδιά σόρρυ κιόλας εγώ μπήκα σε αυτό το φόρουμ να ανταλλάξω πληροφορίες και γνώμες για θέματα ψυχολογίας, και ειδικά για την κακοποίηση που το δουλεύω μέσα μου ως θέμα πολύ!
και κατέληξα να νιώθω ότι είμαι σε φόρουμ τύπου cosmopolitan...
Rolen μου, χωρίς καμία διάθεση παρεξήγησης, με την πρόθεση καθαρά να σου πω κάποιες σκέψεις μου σαν food for thought, δεν σου επιβάλλω τίποτα, ιδέες παρουσιάζω, γνώμη εκφράζω, δεν σε ξέρω-δεν με ξέρεις, δεν σε κρίνω, απλά διάλογο κάνουμε μπας και δεις λίγο φως στο σκοτεινό πηγάδι της αυτοπεποιθησης σου..
Δεν δουλεύεις πρώτα την κοινωνικοποίησή σου με άντρες? Αν κατάλαβα καλά, κάνεις παρέα με άντρες που σου μοιάζουν. Ωραία! Αν προσπαθήσεις να πλησιάσεις άντρες διαφορετικούς από σένα, πιο ομιλητικούς? πιο κοινωνικούς? πιο της νοοτροπίας βγαίνω-περνάω καλά? που να έχουν επιτυχίες στις γυναίκες? να έχουν πάρε δώσε με γυναίκες?
Που τους βρίσκεις, με ρωτάς.
Σε ένα μπαρ, μπυραρία, τύπου στέκι ?? δεν ξεκινάς ένα βράδυ με αγώνα απλά για να δεις μπάλα με άλλους? χωρίς να ξέρεις κανέναν? πειραματίσου κάνοντας φίλους άντρες!
Δεν γράφεσαι σε μια ποδοσφαιρική ομάδα? σε ένα μπάσκετ? γενικά σε ένα άθλημα αντρικό, ίσως πυγμαχία, ταε κβο ντο, kick boxing, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο από άθλημα. Στα αθλήματα αυτά λόγω της συχνής προπόνησης, τους βλέπεις συχνά, οπότε θα έχεις υλικό συμπεριφοράς να αντιγραψεις, να σκεφτείς, να κάνεις την αυτοκριτική σου, να δουλέψεις, να βελτιωθείς κοινωνικά και σαν άντρας, να πάρεις τα πάνω σου από πλευράς αυτοπεποίθησης.
Αν είσαι καλλιτεχνική φύση, δεν ξεκινάς ντραμς? κιθάρα? μπάσο? και αν μπορείς αργότερα, μπες σε γκρουπ! Οκ πρέπει να πορωθείς με τη μουσική, δεν είναι χαβαλές όλο αυτό. Αν συμμετέχεις στα Live τους, 2-3 φορές τη βδομάδα, εκεί να δεις γυναίκες που θα βρεις.... ή ακόμα και μια 2η δουλειά σε ένα μπαρ, Part time για να λυθείς και να πάρεις μπρος, να κόψει κίνηση το μάτι σου, να πάρει στροφές η σκέψη σου αλλιώς.
Αν εισαι πιο τεχνοκράτης, ρίξτο στα επιστημονικά. Συνέδρια, εκδηλώσεις, σεμινάρια κλπ. Στοχευμένες γνωριμίες.
Σε ένα κόμμα ίσως, ξέρεις τί γνωριμίες γίνονται στα κόμματα?
Γενικά σε ό,τι κάνεις, δεν θα το κάνεις σκόρπια, σαν τουρίστας, θα μπεις για να αναλάβεις ρόλο! Και από τα λάθη μας μαθαίνουμε, δεν μαθαίνουμε από τις επιτυχίες... αυτό είναι μάθημα ζωής!
Είδες λοιπόν που δεν έχεις κάνει τα πάντα όπως νομίζεις? πάντα υπάρχει περιθώριο για βελτίωση!
Για τα μπαρ που με ρωτάς, δεν είμαι κοσμοπολιταν! ;)
αλλά μια απάντηση θα σου δώσω όπως γίνεται.
Θα επιλέξεις ένα μπαρ. Θα πας για ένα ποτό. Θα πιάσεις κουβέντα με το μπάρμαν. Μη σου πω θα κάνεις το μπαρμαν κολλητό φίλο σου! Θα κοιτάζεις χαλαρά γύρω σου, θα εντοπίσεις κάποια κοπέλα που σε κοιτάζει κλπ, την κοιτάζεις και εσύ χαλαρά. Ρωτα και το μπαρμαν μήπως την ξέρει... Εφόσον σού δώσει η κοπελα το πράσινο φως, θα με ρωτήσεις πώς-σου απαντώ με ένα χαμόγελο, με ένα βλέμμα, αναλόγως..., θα σηκωθεί κάποια στιγμή για να πάει τουαλέτα. Θα την σταματήσεις στο δρόμο. Ή αλλη εναλλακτική, απλά θα κάνεις καμια΄στροφή εκεί που κάθεται. Θα ρίξεις με τέχνη κανενα πακέτο τσιγάρα μπροστά της, θα της πεις τα κλασικά, μοιάζεις με μια γνωστή μου, σε βλέπω πολλή ώρα, είσαι πολύ όμορφη, μου κίνησες το ενδιαφέρον, θέλεις να σε κεράσω ένα ποτό? και μετα πάλι αναλόγως τί χαρακτήρα την κόβεις...Και αν γουστάρει φάση μαζί σου, θα το συνεχίσει. Αν όχι, πας στην επόμενη!
Μπορεί να μου πεις, αν είναι με παρέα τί κάνεις? αν είναι με παρέα και σε γουστάρει, και καταλάβει ότι τη γουστάρεις και εσύ, θα βρει τρόπο να σηκωθεί. Η πιο συνήθης δικαιολογία είναι να σηκωθεί να παει τουαλέτα. Ε οι κεραίες σου πρέπει να είναι τεντωμένες, όταν σηκωθεί να πάει προς την τουαλέτα, να την σταματήσεις.
Δεν θα της πεις ότι δεν σου αρέσει η δουλειά σου, δεν θα της πεις για τα μνημόνια και την κρίση, δεν θα της πεις τα ψυχολογικά σου όπως κουβεντιάζουμε εμείς εδώ τώρα, δεν θα της πεις για τις χυλοπιτες σου, θα είσαι ήρεμος, χαλαρός και ωραίος! Δες το σαν ηθοποιός που παίζει ρόλο αν πιέζεσαι υπερβολικά... Δεν θα κάνεις κίνηση αν δεν σου δώσει εκείνη το πράσινο φως. Πες της για ταξίδια, νησάκια, εκδρομές πχ. Οι γυναίκες δεν θέλουμε νεύρα, ευερεθιστότητα, γκρίνια, άγχος, μαμάκηδες και απένταρους, λέτσους και βρωμιάρηδες. Θα είσαι πεντακάθαρος, ρούχα-παπούτσια στην εντέλεια, θα προσέξεις την εμφάνισή σου επιμελέστατα.
Και με φίλο το μπαρμαν και στεκι ενα όποιο μπαρ νορμαλ (εννοώ με νορμάλ κόσμο, όχι του περιθωρίου) παιδιά, δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο να μη βολευτείτε.
Mάρα κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτά που αναφέρεις είναι σωστά.Εχεις ορθό τρόπο σκέψης αλλά είναι μάλλον για εξωστρεφείς ανθρώπους.Οι συμβουλές σου για κάποιον που έχει κοινωνική φοβία και είναι γενικά εσωστρεφής ποιες θα ήταν? που μπορεί να κάνει γνωριμίες? πχ εγώ δε νιώθω καλά να συμμετέχω σε αθλήματα με άλλους άντρες και γενικά δε μου αρέσουν καθόλου τα αθλητικά.
Admforall δεν θέλω να το παίξω ξερόλας, και εγώ ψάχνω τα θέματά μου, το παλεύω...
Η εσωστρέφεια-εξωστρεφεια, απλές ταμπέλες είναι. Ως προσωπικότητες είμαστε πολύπλευροι. Μοναδικοί. Και το καλούπι έσπασε...
Αυτό πιστεύω. Εχουμε τις φάσεις μας. Το θέμα είναι να βελτιώνεσαι κοινωνικά! Απάντηση στο πώς δεν υπάρχει, εγω κάποιες ιδέες έδωσα. Εσύ θα βρεις αυτό που σου ταιριάζει.
Γιατί δεν νιώθεις καλά σε ένα ομαδικό αντρικό άθλημα? Ντρέπεσαι? Δοκίμασε, πειραματίσου. Μπες σε παρέες! να δεις που και εσύ θα απορρίπτεις.
Εγώ πχ διάλεξα για μένα ένα άθλημα ατομικο να κάνω επειδή ο συντονισμός με την ομάδα ώρες-ώρες μου τη δίνει στα νεύρα! Για δουλειά διάλεξα κάτι πολύ κοινωνικό επειδή ακριβώς σαν μαθήτρια δεν ήμουν κοινωνική λόγω οικογένειας και συνθηκών. Και πάλι όλα αυτα δεν σου δίνουν ΤΗ ΛΥΣΗ, κάποιες ενδείξεις σου δινουν για το που βαδίζεις...Κατηγορούμε την εσωστρέφεια, ενώ κάτι άλλο κουκουλωμένο υπάρχει που δεν φαίνεται και πρέπει να το φέρουμε στην επιφάνεια για να απαλλαγούμε απο δαύτο και να εξελιχθούμε.
Αυτό που θα έλεγα σε κάποιον με κοινωνική φοβία είναι μικρά βήματα κοινωνικοποίησης.
Να βγαίνεις για βόλτα σε πολυσύχναστα μέρη. Κάτσε για καφέ μόνος σου σε μια γεμάτη καφετέρια. Πες μια καλημέρα στο φούρναρη. Μια σύντομη κουβέντα με τον ψιλικατζή. Καμιά απορία στο διαχειριστή της πολυκατοικίας. Ασήμαντα πράγματα επιφανειακά αλλά σε βγάζουν από το καβούκι σου, νιώθεις ότι δεν είναι απομονωμένος, είσαι μέλος μιας κοινωνίας.
Μετά μπαίνεις σε μια ομάδα, αναλαμβάνεις ρόλο. Συμμετέχεις. Αυτό είναι το σημαντικό θεωρώ. Να αποκτάς την εμπειρία του "συμμετέχω-είμαι μέλος-προσφέρω". Δεν είμαι μια μονάδα. Μαθαίνω να συνυπάρχω με άτομα που έχουν διαφορετικούς χαρακτήρες από το δικό μου χωρίς να πλακωνόμαστε (το τί είδους ομάδα το βρίσκει ο καθένας μόνος του, ανάλογα με το τί του ταιριάζει).
Και μετά ανοίγεσαι, δίνεις το τηλέφωνό σου, κάνεις μια πρόταση σε άντρες-γυναίκες για εναν αγωνα, μια συναυλία, ένα θέατρο, μια παράσταση με χορο "θα πάω εκεί το Σαββατο, θέλεις να έρθεις? αν μπορείς, θα χαρώ".
Για την παρέα είσαι ανοιχτός.
Θα συμφωνήσω εν μέρει μαζί σου.Αυτά που λες στη 2η παράγραφο του μηνύματος τα κάνω ήδη αλλά δεν βοηθάνε στο να αποκτήσεις φίλους.Σε καφέτερια,ταβέρνα κτλ στο 95% των περιπτώσεων πάω μόνος μου.Το θέμα είναι ότι όταν είναι γεμάτα αυτά τα μαγαζιά ή έχουν 1-2 τραπέζια άδεια 1 άντρας μόνος είναι απλά ανεπιθύμητος!! Εχω πάει και έχω φάει πόρτα πολλές φορές γιαυτόν τον λόγο..Απο 2 άτομα και πάνω (ή αν είσαι μόνος αλλά πχ επιχειρηματίας και αυτό φαίνεται) αποκτάς σεβασμό..Είναι αλλιώς..Εχει τύχει άλλη φορά να πάω σε καφέτερια σχεδόν γεμάτη και μετά απο μένα να έρθουν να καθίσουν 2 παρέες σε 2 άλλα τραπέζια και οι σερβιτόροι πήγαν και πήραν παραγγελία απο αυτούς και εγώ ήταν σαν να μην υπάρχω εκεί..Χρειάστηκε να κάνω 2 φορές νόημα για να έρθουν να μου πάρουν παραγγελία τη στιγμή που οι άλλοι στις παρέες εξυπηρετήθηκαν άμεσα.Η άλλη φορά είχαν 2 τραπέζια κενά και με έδιωξαν γιατί είπαν δεν είχαν (και μετά απο μένα το έδωσαν σε ένα ζευγάρι που μπήκε στο μαγαζί όταν εγώ έβγαινα και παρακολούθησα να δω τι θα τους πουν) ή σε άλλο μαγαζί ενώ είχαν με έλεγαν να καθίσω σε ένα τραπέζι πίσω απο το μπαρ...Ναι θεωρώ ότι στους μοναχικούς ανθρώπους παίζει και κοινωνική απομόνωση σε πολυσύχναστα μέρη. Και αυτό δεν το καταλαβαίνει όποιος δεν το έχει περάσει...
Ναι είναι και θέμα ντροπής αλλά και γενικά ότι αυτά δε θεωρώ ότι με γεμίζουν ως χαρακτήρα αλλά και ότι δεν έχω δυνατότητες γιαυτά και απο εκεί ίσως προκύπτει και το θέμα της ντροπής.Εχω δοκιμάσει παλιότερα όταν ήμουν παιδί σε ομάδες οπως οδηγισμό,χορευτικά,tae-kwon-do αλλά ένιωθα ότι δεν ανήκω εκεί.Δε μπορούσα να συγχρονιστώ εκεί μέσα στην ομάδα.Γιατί εκτός των άλλων έχω και ένα θέμα να μπερδεύω το δεξί με το αριστερό και γενικά μια εν γένει δυσκολία να ακολουθώ απλές οδηγίες προσανατολισμού..Και έτσι πολλές φορές όταν μου έλεγαν πχ δεξιά σου,εγώ το έψαχνα ή έκανα λάθος και έτσι είτε γελούσαν μαζί μου,είτε οι πιο σοβαροί που δε γελούσαν δε με ξαναέπαιζαν γιατί δεν ήθελαν τον "χαμένο" στην ομάδα τους.
Υ.Γ. Καταχρώμαι το θέμα του rolen αλλά πιστεύω ότι ίσως ακουστεί κάποια χρήσιμη συμβουλή.
Παιδιά ανοίξτε ένα θέμα για την κοινωνική φοβία, νομίζω εκεί πρέπει να τα σχολιάζουμε αυτά...
Admforall, σε καφετέρια, ταβέρνα κλπ που λες, καλά κάνεις και πας μόνος σου! Και να συνεχίσεις! Αυτά που λες είναι απολυτα σωστά αλλά έχουν να κάνουν με το οτι η καφετέρια, η ταβέρνα κλπ είναι business, θέλουν κέρδος, άρα άτομα, πολλά άτομα, για να παραγγείλουν. Δεν σε βλέπουν σαν Admforalll που βγαίνεις για να ξεσκάσεις αλλά σαν ΜΙΑ τσέπη, άρα μια παραγγελία, ένας λογαριασμός. Θέλω να πω ότι όλο αυτό που περιγράφεις έχει σχέση με οικονομικά, όχι με τη δική σου αυτοεκτίμηση. Εγώ το πρότεινα σαν αρχικό, πρώτο, μικρό βήμα κοινωνικοποίησης - άμα είναι να πας σε μια ταβέρνα όπου είναι μαζεμένοι όλοι με τις παρέες τους, με την κοπελιά τους, ή με τη γυναίκα τους, με μωρά που κλαίνε και καρότσια, ε σόρρυ κιόλας, η αυτοεκτίμησή σου θα πιάσει πάτο, μη σου πω ότι θα σκάψεις και πιο βαθιά να χωθείς μέσα...
Ίσως πρωινές ώρες είναι καλύτερες για έναν καφέ αν δεν δουλεύεις. Αν δουλεύεις, είσαι μέσα όλη την ώρα? αν μπορείς να βγεις έξω, κλέψε μισή ώρα για έναν καφε και πιάσε κουβέντα με την κοπελα που δουλεύει εκει. Ή πηγαίνοντας στη δουλειά το πρωί, μπορείς να πας ενα τεταρτο για εναν καφε, όλοι πάνε, και πιάσε κουβέντα με όποιον βρεις μπροστά σου, για αθλητικά, πολιτικά, περί κρίσης... Το θέμα είναι να λυθεί η γλώσσα και να μην κομπλάρεις. Μετά όταν το εξασκήσεις θα δεις ότι τελικά δεν ήταν κάτι δύσκολο.
Από άθλημα, δεν πας έστω για ένα τρέξιμο? που είναι ατομικό, είσαι μόνος σου, με τη μουσική σου, εκτονώνεσαι, αλλάζει παραστάσεις και ο εγκέφαλος, εκκρίνει και τις ενδορφίνες του άρα γίνεσαι πιο happy, και μετά αν σου αρέσει το παίρνεις και πιο σοβαρά, μπαίνεις σε κανένα σύλλογο δρομέων, συμμετεχοντας πχ σε αγώνες, κάνεις και τα ταξιδάκια σου, γνωρίζεις και άλλο κόσμο κλπ.
Αυτό με το δεξια-αριστερα που λες Οκ so what? θα το κανεις 1-2-3 θα μάθεις στο τέλος. Και τι έγινε? Don't give up!
Σίγουρα η ομάδα έχει κάποιες ισορροπίες και κανόνες που πρέπει όλοι να ακολουθούν, αλλιώς τους πετάει έξω, αλλά και πάλι γιατί να μη δοκιμάσεις ξανά? να πειραματιστείς? εσένα θα γνωρίσεις καλύτερα!
Είναι πιο εύκολο να πεις μια καλημέρα στον περιπτερά και να τα κάνεις μαντάρα! μετά απλώς δεν ξαναπάς στο ίδιο περίπτερο. Τόσα υπάρχουν.
Η ομάδα προυποθέτει ότι έχεις κάποιο βαθμό κοινωνικής εκπαίδευσης για να ενταχθείς και να είσαι λειτουργικός. Αμα είσαι κοινωνικά αγραμματος, πώς θα τα καταφέρεις? αν δεν ανοίγεις το στόμα σου να πεις μια καλημέρα, η ιδια η ομάδα θα σε στοχοποιήσει, και θα πετάξει έξω.
Να τα κάνεις μαντάρα ναι είναι το μόνο εύκολο ! :p
Eμένα η δική μου εντύπωση είναι ότι εντός μια ομάδας λειτουργείς καλύτερα, κρύβεσαι ας πούμε πίσω από αυτό το ρόλο και μπορεί να πεις και δυο κουβέντες παραπάνω πιο αυθόρμητα αφού θα έχεις ένα σημείο επαφής. Όπως και αν πας στον περιπτερά και τα κάνεις μαντάρα δεν πας απλά σε άλλον περιπτερά, σου μένει αυτό, μετά το κάνει πιο δύσκολο...
Εντάξει δεν ξέρω μπορεί να είναι αναλόγως τον άνθρωπο, αλλά αυτό το λέω μια κουβέντα παραπάνω στον ψιλικατζή φαίνεται πιο δύσκολο από το να πας σε μια δραστηριότητα κλπ. Οι εξωστρεφείς λένε μια κουβέντα παραπάνω και κάνουν γνωριμίες όπου σταθούν και όπου βρεθούν, οι πιο κλειστοί νομίζω σε ομάδες καλύτερα...Εντάξει φαντάζομαι κάθε ένας ξεκινάει με ότι του φαίνεται πιο εύκολο. Οφ τόπικ!
Οταν έχεις κοινωνική φοβία το θέμα είναι να εκτεθείς, όχι να κρυφτείς πίσω από μια ομάδα, ή έναν φίλο που σε καπελώνει! αυτό δεν είναι κοινωνική ανάπτυξη, είναι ψευδαίσθηση ότι κάνεις κάτι ενώ στην ουσία δεν κάνεις τίποτα. Ουτε καν μια σκόρπια προσπάθεια δεν κάνεις.
Μη σου πω ότι και η σκορπια προσπάθεια στην κοινωνική φοβία περισσότερο βοηθάει... εξ ου και αυτό που πρότεινα με τον περιπτερά.
Αν να τα κάνεις μαντάρα με τον περιπτερά και καταρρακωθεί η όποια ελάχιστη αυτοπεποίθησή σου, και κλειστείς ακόμα περισσότερο στο καβούκι σου, αντί να πας σε ένα όποιο άλλο περίπτερο, εντάξει πιστεύω ότι τότε μια βοήθεια από κάποιον ειδικό είναι απαραίτητη. Μπορεί να είναι αγοραφοβία, όχι κοινωνική φοβία...
To να κρυφτείς είναι τρόπος του λέγειν, απλά θα έχεις ένα σημείο επαφής να κάνεις 2 ερωτήσεις παραπάνω και όλα θα έρθουν πιο ανώδυνα, η ανάπτυξη κλπ. Ε άμα μπορείς φυσικά εξ αρχής να πας και στον περιπτερά πήγαινε! :D
Σιγά το δύσκολο να πας στον περιπτερά να πεις μια καλημέρα και το προϊόν που θες να αγοράσεις..Oντως μέχρι και τα 20 μου ακόμη και αυτό μου φαινόταν βουνό.Πήγαινα να αγοράσω και μίλαγα με φωνή που σχεδόν έτρεμε.Αλλά την βασική επικοινωνία την έχω εξασκήσει χρόνια τώρα και δεν έχω πρόβλημα να την κάνω.Και σε "επισήμους" δηλαδή δημάρχους,υπουργούς,βουλευ τές έχω μιλήσει για τα τυπικά μέσω της δουλειάς μου και συνεχίζω να το κάνω.Γενικά άμα έχω στο μυαλό μου ένα πλάνο συζήτησης για το προς τα που θα κινήθει η συζήτηση δεν έχω θέμα,μιλάω άνετα και σε γυναίκες.πχ Την προηγούμενη κυριακή που έφευγα απο την ομαδική ψυχοθεραπεία ήθελα να μάθω που είναι μια συγκεκριμένη οδός.Ρωτάω μια κοπέλα λοιπόν να μου πει και το έκανα ευγενικά άνετα και χωρίς άγχος.Γιατί ήξερα τις 2 προοπτικές της συζήτησης.Ειτε θα μου έλεγε "δε ξέρω" ή "να πας απο εκεί.." τελικά ήξερε είπα "ευχαριστώ πολύ.γεια σου" και έφυγα.Το θέμα δεν είναι αυτό..Το θέμα είναι που στην ευχή βρίσκεις το θάρρος να δεις πχ στο δρόμο κάποια που σου αρέσει,να πας να της μιλήσεις και να την κερδίσεις..Εκεί είναι όλο το "ζουμί"...
Εξαρτάται...
Τι χαρακτήρας είναι, τί κριτήρια έχει, τί επίπεδο, τί φάση γουστάρει, τί ψάχνει, τί θέλει, πού κυκλοφορεί, κλπ κλπ
Εξαρτάται τί θέλεις και εσύ.
Νομίζω μια καλή πρόταση είναι να την πλησιάσεις διακριτικά και αθώα! και χωρίς στρεσάρισμα, να ρωτήσεις μια οδό όπως είπες στο παράδειγμα σου, ή ένα όνομα γιατρού, δικηγορου, φαρμακείου που παίζει να είναι εκεί κοντά να σου πει οδηγίες. Χωρίς να την καρφώνεις με το βλέμμα ή να βγάζει μάτι ότι ψάχνεσαι. Ή σου τρέχουν τα σάλια.
Εξαρταται πόση τέχνη έχεις όμως, και να μην την προσβάλλεις και να πιάσεις κουβέντα και να κάνεις τη γνωριμία.
Και αντί να ζητήσεις τηλέφωνο στο τέλος, αν σου φανεί αδιακρισία, μπορείς απλά να πεις ότι συχνάζω στο τάδε μαγαζί, αν θέλεις έλα κανένα απόγευμα για έναν καφέ.
Αλλά για άτομα με κοινωνική φοβία ή ακόμα χειρότερα αγοραφοβία, το θεωρώ άθλο όλο αυτό.
Γενικά όταν είσαι μόνος-η και θέλεις να προσεγγίσεις κάποιον-α θεωρώ είναι πιο εύκολο.
Εγώ προσωπικά έχω κολλήσει στο πώς προσεγγίζεις κάποιον σε συνεστίαση, σε επαγγελματικό γεύμα, με πολλά τραπέζια και φαγητό, και κάθε παρέα και τραπέζι, όπου όλοι τρώνε, μιλάνε, με την παρέα τους. Ο οποίος κάθεται με άλλη παρέα σε άλλο τραπέζι και δεν ξέρεις κανέναν τους. Εστω για μια τυπική γνωριμία! επαγγελματικά! Και ας πούμε ότι ο διοργανωτής δεν μπορεί να κάνει τις απαραίτητες συστάσεις.
Τί θα κάνατε εδώ? Πως θα προσεγγίζατε?
Είμαι άτομο που δεν έχει καθόλου την τέχνη να προσεγγίζω γυναίκα και τα σχετικά. Και για μόνος που είσαι, δε συμφωνώ ότι είναι εύκολο να προσεγγίσεις κοπέλα. Ξέρω πάρα πολύ καλά τον εαυτό μου, και όχι δεν πάσχω από κοινωνική φοβία ή αγοραφοβία! Απ'αυτό που πάσχω όμως, είναι παντελώς έλλειψη αυτοπεποίθησης! Το πρόβλημά μου είναι πάρα πολύ συγκεκριμένο! Φοβάμαι να μιλήσω σε γυναίκα που μ'αρέσει, όχι σε άντρα, η να ρωτήσω μια γυναίκα μια οδό ξέρω'γώ! Γιατί φοβάμαι να πλησιάσω γυναίκα που μ'αρέσει; Γιατί είμαι άκρως απελπισμένος επειδή τα τελευταία 8 χρόνια τρώω άκυρα! Δεν ξέρω πως να πιάνω την κουβέντα σε κοπέλα, και όσες φορές δοκίμασα, απέτυχα! Σόρυ που θα το πω αυτό, χωρίς να θέλω να βρίσω ή να προσβάλλω τις γυναίκες, άλλα οι περισσότερες γυναίκες, όχι όλες, είναι υποψιασμένες. Τι θέλω να πω μ'αυτό. Ότι όταν τις πλησιάζεις να τις ρωτήσεις κάτι, οτιδήποτε, νομίζουν ότι πας να τις την πέσεις και σου φέρονται ανάλογα! Πριν πέσετε οι γυναίκες πάνω να με φάτε ζωντανό, έχω εισπράξει πάρα πολύ δυναμικά τέτοιες συμπεριφορές! Όσο, για τον τρόπο μου, τι να κάνω, δε μου βγαίνει! Αυτόν ξέρω και τέλος! Δεν είναι πρόγραμμα να το σβήσω και τέλος! Τι να κάνω!
Εσύ Μάρα, απ'όσο μού'δωσες να καταλάβω τουλάχιστον, μπορείς να επικοινωνείς και με τα 2 φύλα άνετα. Και πολύ καλά κάνεις! Και δεν το λέω ειρωνικά. Όμως, δε σημαίνει ότι επειδή εσύ μπορείς να μιλάς άνετα ότι ντε και καλά μπορώ εγώ και όλος ο κόσμος! Είναι πολύ εύκολο στα λόγια. Το φλερτ, η τό'χεις ή δεν τό'χεις!
Τα λάθη σου δείχνουν το δρόμο!
Μαζί με όλα όσα σου έγραψα πιο πάνω, θεωρώ ότι είναι χρήσιμο για σένα να σκεφτείς τί κριτήρια έχεις για να πλησιάσεις μια κοπέλα, γιατί αυτήν και όχι κάποια άλλη. Τί είναι αυτό που σε τραβάει σε αυτήν, και δεν εννοώ εμφάνιση. Μήπως πλησιάζεις κατηγορία που δεν σου ταιριάζει?
Αυτό που λες έχει να κάνει με κατά πόσο εμπνέεις σιγουριά, ασφάλεια και εμπιστοσύνη σε αυτούς που σε βλέπουν. Αμα εσυ δεν πιστεύεις στην αξία σου, γιατί να πιστέψει η οποια κοπέλα σε δει τυχαία στο δρόμο? Ό,τι πιστεύεις, αντανακλάται στο προσωπο σου!
Και χυλόπιτα όλοι+ολες έχουμε φάει! Δεν είσαι ο μόνος! Δεν αυτοπροσδιορίζομαστε όμως από αυτό!
μπακουρη παρε εναν οδηγο προσεγγισης για γυναικες. ππαγαλισε πεντε δεκα πραγματα μεχρι να σου γινουν δευτερη φυση και εξασκοντας αυτα σιγα σιγα θα λυθει και η γλωσσα σου και θα λες και εσυ τα δικα σου λυσεις υπαρχουν απλα να ελεις να τις δεις δεν λεω να γινεις και ο λαρρυ κινγκ απο εκει και περα στο φιναλε ακομα και αν η επικοινωνια δεν ειναι η βιρτουοζιτε σου αν ειναι να σου κατσει θα σου κατσει ακομα και αν εισαι σχετικα λιγομιλητος ξερεις ποσοι ουγκ εκει εξω βγαινουν με τα καληυτερα μωρα?αστο ασε που η γυναικα θελει αρσενικο οχι τον νικο μουτσινα να ειναι περιγραφικος και κατινα μεχρι αηδιας. εχει φιλες γιαυτην την δουλεια. θαρρος λοιπον μαθε και πεντε δεκα τακτικες σωστης προσεγγισης και αργα η γρηγρα η γλωσσα θα λυθει
ψαχτο στο ιντερνετ γκουγκλαρε τροποι προσεγγισης σε μια γυναικα πως να ριξω μια γυναικα βρωμαει ο τοπος απο αυτα κανε ερευνα βρες αυτα που σου ταιριαζουν εσενα σαν ιδιοσυγκρασια το θεμα ειναι να σπασεις τον παγο μετα ολο και θα βρισκεις πραγματα να λες για μια ταινια γι μια συναυλια που γινεται στην περιοχη ειπαμε μουτσιναδες δεν θελουν οι γκομενες ουτε χασκογελα χαχανητα και λεπτομερειες για το καθε τι απλα να μην εισαι και μαγκωμενος ανετος σοβαρος βρες και 3 4 αστειακια να λες οταν χρειαζεται χωρις να γινεσαι φαρσοκωμοδια ομως καθε φορα μετα απο εκει και περα θα ψυχολογησεις και την κοπελα τι της αρεσει το ξαναλεω λοιπον υπαρχουν εκει εξω ζωα ορθια βοδια που τους λες καλημερα και εχουν ξυνισμενα μουτρα διαρκως στραβωμενα που με το ζορι μπορουν να αρθροσουν πεντε προτασεις που κυκλοφορουν τα καλυτερα μωρα κι οταν λεω τα καλυτερα δεν μιλαω για εξωτερικη εμφανιση μονο αλλα και για κατι χαρακτηρες χαρα θεου
Φίλε rolen απο τη στιγμή που μπορείς να μιλάς άνετα σε άντρες και να κάνεις φίλους face to face θα έλεγα ότι ίσως θα σε βοηθούσε να βρεις άτομα πιο κοινωνικά απο σένα που "χώνονται" σε γυναίκες κτλ και ίσως λύσεις το πρόβλημα σου.Εγώ δυσκολεύομαι και αυτό να το κάνω.πχ και στο σχολείο/φροντιστήριο κτλ δύσκολα μιλούσα σε κάποιον.Και επίσης δε μου έκανε κανείς παρέα.Μόνο όταν πήγα σε μια τεχνική σχολή και ήμουν απουσιολόγος,τότε με πλησιάζαν όλοι οι "κοπανατζήδες" της τάξης για να τους καλύπτω τις απουσίες (κάτι που έκανα χωρίς πρόβλημα χαχαχα) ή κάτι άλλοι να τους αφήνω να αντιγράφουν σε κανένα τεστ κτλ αλλά πραγματικούς φίλους δεν κατάφερα να κάνω..
Για το άλλο που αναφέρεις όσες φορές έχω ρωτήσει κάποια γυναίκα για οποιαδήποτε πληροφορία,δεν εισέπραξα άρνηση ή κακή συμπεριφορά.Ισως γιατί το έκανα καθαρά για να μάθω όντως την πληροφορία και όχι για να της την πέσω,αφού απο την στιγμή και μετά που θα μάθω αυτό που θέλω, απλά την ευχαριστώ,χαιρετώ ευγενικά και φεύγω χωρίς να δείχνω σε καμμιά περίπτωση ότι το έκανα για να της την πέσω..
Πράγματι αυτό που έγραψες είναι τεράστιος άθλος για μένα να το κάνω έξω στο δρόμο..Τώρα πως προσεγγίζω σε τέτοια περίπτωση που μου έχει τύχει αρκετές φορές.Η άλλες φορές τυχαίνει να πάω κάπου με το "εργαλείο" της δουλειάς όπου θα είναι πολλά άτομα.Εκει λοιπόν ρωτώ ποιος είναι ο υπεύθυνος,τι θέλει να κάνω εδώ και κάνω χωρίς άγχος.Τα πρώτα χρόνια έτρεμε η ψυχή μου για το πως θα πάω,τι θα με ρωτήσουν κτλ.Μετά το ξεπέρασα και πηγαίνω άνετα
πχ Πάω σε ένα τραπέζι που έχει άδεια θέση.Χαιρετώ "γεια σας..είναι κενή η θέση?" και αν μου πουν ναι "να καθίσω?" και αν πάλι μου πουν ναι καθόμαι και συστήνομαι "είμαι ο "admforall" απο την επιχείρηση τάδε,σας ευχαριστώ που με δεχτήκατε" και μένω εκεί.Κάθομαι και παρακολουθώ τους άλλους να μιλάνε και δεν μιλάω αν δε μου απευθύνουν το λόγο...Αν με ρωτήσει κάποιος κάτι,θα απαντήσω και ίσως ρωτήσω το ίδιο ανάλογα την ερώτηση.Αν δεν είναι κενή τελικά η θέση θα πάω να ρωτήσω σε άλλο τραπέζι.Δεν αγχώνομαι δηλαδή γιατί έχω πάει για συγκεκριμένο σκοπό.Ξέρω πανω-κατω γιατί πήγα εκεί,τι θα με ρωτήσουν και έχω ήδη ένα πλάνο συζήτησης στο μυαλό μου που συνήθως σε εξαιρετικά σπάνια περίπτωση δεν θα μου βγει..
Η τυχαίνει κάποιες φορές να πάω σε συναντήσεις ατόμων απο φόρουμ τεχνολογίας.Εκει συνήθως είμαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων σε face to face κατάσταση αλλά με κάποια άτομα μιλάμε στο φόρουμ όπως εδώ μεταξύ μας και έτσι μετά τις αρχικές συστάσεις,θα μιλήσουμε για το χόμπυ μας δηλαδή κινητά οπότε γιατί να αγχωθώ για μια συζήτηση που ξέρω πως θα κινήθει? Τελευταία στην ομαδική ψυχοθεραπεία που πήγα κάποιες φορές και συνεχίζω να πηγαίνω,όταν πήγα εκεί είχα πολύ άγχος και ειδικά όταν είδα ότι θα είμαι μόνος μου με καμμιά 20αρια άγνωστες γυναίκες.Η ψυχολόγος το κατάλαβε (της είχα πει για μένα κάποια πράγματα απο πριν) και με καθησύχασε λέγοντας μου να νιώσω ασφαλής και να μην αγχωθώ.Σε 10 λεπτά μου είχε φύγει το άγχος και ήμουν άνετος και στις ασκήσεις και έκανα και ερωτήσεις..!! Να φανταστείς ότι ούτε καν στο σχολείο,σχολή δε σήκωνα χέρι για να κάνω μια ερώτηση/απορία γιατί φοβομουν οτι θα παρεξηγηθώ
Αυτό που με αγχώνει εμένα και πιστεύω και τον φίλο rolen είναι οι άπειρες μεταβλητές που μπορεί να έχει κάποια συζήτηση με μια γυναίκα που πας να της την "πέσεις"...
Αdmforall, μου αρέσει η τακτική σου! άρα πρέπει να δουλέψω ένα πλάνο συζήτησης εκ των προτέρων, που σημαίνει να πάω καλά διαβασμένη πάνω σε κάποια υποφήψια θέματα.
Εγώ φοβόμουν ότι αν μιλήσω θα στοχοποιηθώ και θα γελάνε μαζί μου, σχολείο ή σχολή... άστα... Αυτό το ξεπέρασα με τη λογική "όρμα κι ό,τι γίνει" .
Σχετικά με την κοπέλα, θα πρότεινα μην το σκέφτεσαι ότι ντε και καλά πας να της την πέσεις, μπερδεύει τα πράγματα δες το πιο χαλαρά! το χαλαρό, με χιούμορ στυλάκι πάντα κερδίζει! και να μην τη ρίξεις, κέρδισες μια γνωστή, οπότε ποτέ δεν ξέρεις τι επιφυλλάσσει το μέλλον !
Kαι η ΕΜΦΑΝΙΣΗ παίζει τεράστιο ρόλο! Μην παραμελείτε την εμφάνιση σας. Ρούχα, παπούτσια, πεντακάθαρο μαλλί, όλα αυτα δείχνουν αξιοπρέπεια και άνεση.
Nαι δυστυχώς έτσι θα πει...Ο μόνος τρόπος να το κάνεις "γαργάρα" όλο αυτό και να πέσεις στα "βαθιά" είναι να παίζεται η επιβίωση σου.
Α γεια σου..Εγώ αυτό το νομίζω ακόμη και γιαυτό αποφεύγω συνήθως να μιλάω όταν δεν έχω το πλάνο συζήτησης.Αν και ουσιαστικά δε θα το έλεγα τόσο πλάνο συζήτησης όσο αναγκαστικά ότι θα πρέπει να το κάνω για να βγει η δουλειά..Γιατί πολύ απλά αναγκάστηκα να το κάνω αφού οι γονείς μου δε με στήριζαν όταν ενηλικιώθηκα και αν δεν έκανα ότι πέρναγε απο το χέρι μου για να επιβιώσω,θα είχα πεθάνει της πείνας...Το ένστικτο της επιβίωσης είναι πολύ ισχυρό.Τώρα για φίλους,σχέσεις κτλ κακά τα ψέμματα...Και χωρίς αυτά ζει κάποιος άνθρωπος.Ναι σίγουρα πονάει να μην τα έχεις,κάποιες φορές τόσο πολύ που δε θες καν να κάνεις άλλα πράγματα πχ να πας στην δουλειά αλλά στη τελική κουτσά-στραβά-ανάποδα με πόνο και θλίψη μοναξιάς η μέρα στο τέλος θα περάσει..
Καταρχήν δεν πάω να της την πέσω..Σε αυτη που θα πήγαινα να της την πέσω και όχι απλά να ρωτήσω κάτι που θέλω να μάθω,δε θα πήγαινα καν να της μιλήσω.Οκ εκτός απο μια φορά που μου άρεσε κάποια και πήγα στον επαγγελματικό χώρο της και με "επαιρνε" όπως φαινόταν να της ζητήσω να βγούμε αλλά τελικά μάσησα και μετά δεν ξαναπήγα..
Μέσα απο αυτό το site έχω κάνει κάποιες πολύ καλές φίλες οι οποίες μου έχουν πει ότι είμαι μια χαρά παιδί,αφιέρωσαν τον πολύτιμο χρόνο τους και μου έχουν δώσει χρήσιμες συμβουλές αλλά εγώ δυσκολευόμαι κάπως να τις ακολουθήσω...
Συμφωνώ αυτά είναι αυτονόητα ότι πρέπει να υπάρχουν
Ταυτίζομαι....αλλά και με αυτή την λογική που θα πας και τι θα κάνεις? Μόνο αν φτάσεις τον εαυτό σου στα άκρα, να αναγκαστείς δηλαδή να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου....να το κάνεις εσύ δηλαδή θέμα επιβίωσης....πχ δουλειά ή κάπου που να μην μπορείς να'' ξεφύγεις'' από τους ανθρώπους, αλλά τι αυτό καλό είναι?
Αdmforall, σκέφτεσαι πρακτικά, προσγειωμένα, είσαι μέσα στην κοινωνία! αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό!
Τώρα από εκεί και πέρα όλοι-ες το παλεύουμε.
Συμφωνώ απόλυτα ότι αν δεν παίζεται η επιβιωση σου, δεν κάνεις βήμα! Δεν ορμάς! Απλά μετά αφού ορμήξεις να πολεμήσεις τη φοβία σου θέλει εξάσκηση. Δεν σημαίνει ότι έφτασα στην πηγή και ναι επιτέλους πίνω νερό.
Ισως αν προσπαθησεις να κρατήσεις μια επαφή, τύπου επαγγελματική γνωριμία, μοιράζοντας μια κάρτα πχ. Είναι αριστος τρόπος διχτύωσης αυτός. Και έχεις όλο το περιθωριο να μαθεις οσα θελεις για την κοπελα που σε ενδιαφερει και να κανεις μια προταση αργοτερα. Ή απλά πες της συχνάζω στο ταδε στέκι, αν θέλεις ενα βραδυ ελα για ενα ποτο. Κάπως έτσι.
Ξερεις, αμα εισαι κοινωνιοφοβικος/αγοραφοβικός, εχεις την ψευδαισθηση οτι αμα πεσω στα βαθια θα μαθω να κολυμπαω την ιδια στιγμή. Ε αυτό δεν γίνεται! Πεφτουμε με τα μουτρα στα βαθιά, κάνουμε το μεγαλο τεραστιο βήμα και αντί να κολυμπήσουμε καταλήγουμε να σπάμε τα μουτρα μας και μετα βλέπουμε τους αλλους να κολυμπανε και λέμε εγώ ο αποτυχημένος!
Ενώ δεν πάει έτσι. Θέλει τέχνη και η ζωή και το φλερτ και οι σχέσεις.
Δεν ξέρω σε τί χωρο κινείσαι, αν κατάλαβα από τα λεγομενα σου, πάντως νορμάλ χωρος είναι. Η διακριτικότητα μετράει και εκτιμάται! διακριτικότητα=αξιοπρεπει� �.
Θέλω να πω μην λες στον εαυτό σου οτι πωπω πρεπει να κάνω προταση σε αυτήν που μου αρεσει. Κι αν με απορριψει? κι αν φαω χυλοπιτα? κι αν γελαει μετα μαζι μου? κι αν το μαθουν οι φίλοι? απειρα κι αν........ Αμα το βρεις με τη διακριτικότητα στην έκφραση ακόμα και στο φλερτ, θα φυγουν όλα αυτα! Χαλαρά, με χιούμορ, μάθε για αυτήν, πέτα και μια ατάκα για το στέκι με ποτό, δεν είναι χαζή η άλλη θα το πιάσει το μήνυμα και αν γουστάρει θα το συνεχίσει.
Μην το τυποποιείς έτσι. Είναι σα να λες απο εδώ οι μαρίδες και από εκεί ο σολωμός! Οι σχέσεις δεν λειτουργούν έτσι.
Όπως εσύ θα δεις μια κοπέλα και από την εμφάνιση της θα κρίνεις κάποια πράγματα, έτσι κι εμείς από την εμφάνιση αρχικά κρίνουμε επίσης κάποια πράγματα.
Κανείς, ούτε άντρας ούτε γυναίκα, δεν πρέπει να μένει ΜΟΝΟ στην εμφάνιση, και από εκεί και πέρα το χάος. Και ίσως για αυτό δυσκολεύεστε να βρείτε κοπέλα και μπακουριάζετε, επειδή σκέφτεστε απόλυτα και άκαμπτα.
Αλλά ας αποδεχτούμε αυτό που συμβαίνει γύρω μας, ότι όλοι-ες αρχικά κρίνουμε το υποψήφιο ταίρι με βάση την εμφάνιση και μόνο. Επιλέγουμε κάτι όμοιο μας? κάτι που να μας ταιριάζει σε στυλ? κάτι αντίστοιχο σε χιούμορ? ίδιας κατηγορίας? ή από τη Γ' Εθνική θέλουμε να παίξουμε μπάλα με την Α' Εθνική?
Να το κάνω πιο λιανα, αν από εμφάνιση, στυλ, ενέργεια παίρνεις 5, πώς περιμένεις να σε γουστάρει στην αρχή η κοπελιά που παίρνει 9? και μετά αυτοχαρακτηρίζεσαι αποτυχημένος. Ή να το πάρω ανάποδα, αν είσαι του 6, πώς περιμένεις να γίνει κάτι με την κοπελιά του 2? νομίζεις δεν το καταλαβαίνει ότι τη χρησιμοποιείς ίσως για επιβεβαίωση?
Αγόρια, φτιάξτε την εμφάνιση σας! χαλαρώστε, βάλτε το χιούμορ στη ζωή σας, ανοιχτείτε στη ζωή και στην κοινωνία, και να δείτε πόσο σύντομα θα βρείτε κοπέλα.
Εγώ μέχρι τα 24 δεν είχα πάει με γυναίκα. Μην αγχώνεσαι! Έχει και τα θετικά του. Ίσως δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα, αλλά σκέψου πόσοι άνθρωποι πριν την ηλικία σου είχαν δεκάδες εμπειρίες και κόλλησαν σοβαρά αφροδίσια νοσήματα! Αν τους ρωτήσεις, θα εύχονταν να ήταν στην θέση μας! Σε κάθε αρνητικό μπορείς να βρεις κι ένα θετικό. Από την άλλη, σκέψου πόσοι σοφοί άνθρωποι και θρησκευτικές φιγούρες της ιστορίας, έμειναν παρθένοι ακόμη και μετά τα τριάντα.
Αν έχεις διάθεση για μελέτη, θα ήθελα να σου προτείνω δύο ξένα βιβλία που βοήθησαν εμένα να αποκτήσω αυτοπεποίθηση με τις κοπέλες. Θα σου διδάξουν τα μυστικά της γοητείας, έχουν τεχνικές και συμβουλές για το πώς να γνωρίζεις γυναίκες και να κατακτάς το μυαλό τους!
Το πρώτο βιβλίο είναι του συγγραφέα Mystery και έχει τίτλο:
The Mystery Method: How to Get Beautiful Women into Bed
Το δεύτερο βιβλίο το έγραψε ο συγγραφέας Neil Strauss και έχει τίτλο:
The Rules of the Game
Ο Mystery και ο Neil Strauss είναι γνωστοί Pickup Artists. Pick-up artist είναι ο άνδρας που μαθαίνει τα μυστικά του φλερτ και της γοητείας. Είναι μια τέχνη από μόνη της, που αν την μάθεις καλά και εξελιχθείς με την πρακτική, τότε θα γίνεις ένας νέος Δον Ζουάν, ένας νέος Καζανόβας.
Επίσης σου προτείνω τις παρακάτω ταινίες για να δεις το πώς η τέχνη των Pick Up Artists μεταφέρθηκε στο Hollywood !!!
- Crazy, Stupid, Love (2011)
Σε αυτό παίζουν οι Steve Carell και Ryan Gosling.
- Hitch (2005)
Σε αυτό πρωταγωνιστής είναι ο Will Smith.
Ελπίζω να σου φάνηκαν χρήσιμες οι πληροφορίες.
μια χαρα ημουν εγω πριν την πρωτη μου φορα ουτε γυναικολογους ουτε τρεξιματα, ουτε φοβιες ουτε θλιψη...κοιταξε να ειναι καποια καταλληλη να το ζησεις ομορφα και μην βιαστεις ειμαι 27 και πριν 7 μηνες εγινε κ πιστεψε με μεχρι τοτε ημουν ανεμελη και χαρουμενη ..!