Originally Posted by
gl08
Καλησπερα σας, εγω ειμαι παλι που σας τα ειχα κανει ολιγον "τσουρεκια" με τον χωρισμο μου. Αρχικα να ανφερθω οτι στο θεμα της πρωην μου εχει μπει οριστικο τελος. Υπηρξε μια επαφη δηλαδη ενας καφες εξω οπου μιλησαμε, μετα ακουλουθησαν 3-4 μερες επικοινωνιας και απ τις δυο πλευρες οπου πηρα την πρωτοβουλια να της προτεινω εξοδο και ενω μου ειπε οτι θα με επαιρνει τηλ ειτε βγαιναμε ειτε οχι δεν με πηρε ποτε. Οταν της ειπα με απο δυο μερες οτι ηταν ακομψο αυτο αρχισε να μου μιλαει ειρωνικα λες και ημουν σκουπιδι. Για να σας προλαβω δεν εχει αλλον ειναι σιγουρο αυτο και εμαθα απο κοινους γνωστους οτι ηταν μαζι μου επειδη ειχε βολευτει και περνουσε καλα. "Αηδιασα" οταν το εμαθα. Τελοσπαντων, αρκετα με την πρωην. Τωρα δυο μηνες μετα απ ολα αυτα ειμαι σιγα σιγα ξανα ο παλιος μου εαυτος, βολτες, αθληση, δουλιτσα κτλ κτλ. Εχω γνωρισει και μια κοπελα οπου βγηκαμε μια φορα, περασαμε πολυ ωραια και μιλαμε που και που. Το θεμα ειναι οτι αυτη ψηνεται πολυ κ εγω απ τη πλευρα μου βλεπω πραγματα που δεν τα ειχα δει σε αλλη, αλλα μεσα μου ειμαι πολυ διστακτικος. Δηλαδη ενω ξερω οτι αν δεν δωσω μια ευκαρια σε αυτο το καινουριο ισως να το μετανιωσω στο μελλον, απ την αλλη δε θελω να ξεκινησω κατι χωρις να ειμαι 100 τοις εκατο σιγουρος. Τι να κανω? Και δεν ειναι οτι την κοροιδευω τη καινουρια, ισα ισα εχουμε μιλησει για ολα αυτα και εχει καταννοησει την ολη φαση...