Printable View
Εγω εχω διαβασει αρκετα λογια του Αινσταιν οπου αναφερεται στο Θεο, οπως πχ θα ηθελα να γνωρισω τις σκεψεις του Θεου, οτι οταν η απαντηση ειναι απλη ο Θεος απανταει, η επιστημη χωρις θρησκεια ειναι lame κτλ. Δεν ξερω σε τι ειδος Θεου αναφεροταν, αλλα μου φαινεται δυσκολο να πιστεψω οτι ειχε φτιαξει εναν μαθηματικο Θεο.
το σχολιο σου ισως κ να με τιμα. ο αγαπημενος μου παπας εχει κανει 2 διδακτορικα στην αμερικη σε MIT κ Harvard, εκανε πολυ σημαντικες δημοσιευσεις σε αστροφυσικη κ βιοιατρικη τεχνολογια, τον πηρανε στη NASA, κ τα παρατησε ολα για να παει να γινει μοναχος στο αγιον ορος. ασχημα ειναι να εισαι κ επιστημονας κ να εχεις κ μια ζωντανη προσωπικη σχεση με τον Θεο? χωρις να εισαι υποχρεωμενος να παρεις LSD κ μανιταρια κ εκστασι!Quote:
Originally Posted by PETRAN
εσενα κατα τη γνωμη σου για την αμορφωσια κ το λαικισμο στην ελλαδα του σημερα φταιει η διδασκαλια του Χριστου? εγραψε πουθενα ο Χριστος να μην μορφωνονται κ να μενουν σκοταδιασμενοι οι ανθρωποι? (για να ειμαι ειλικρινης δεν εχω διαβασει την ΚΔ οποτε μπορει κ να το εγραψε).
μονο αυτα εκανε η εκκλησια στους βυζαντινους χρονους? μονο μεσαιωνα κ ιερα εξεταση κ σκοταδισμο? τα εκανε, οντως.
δεν εκανε τπτ αλλο? δεν εβγαλε πολιτισμο?
δεν εβγαλε βυζαντινη αρχιτεκτονικη? (οσιος λουκας στη θηβα, καπνικαρεα, μικρη μητροπολη, βυζαντινες εκκλησιες κλπ κλπ) δεν εχτισε αγια σοφια?
δεν εβγαλε βυζαντινη μουσικη? δεν ηταν οι βυζαντινοι μετρ στην τεχνη του ψηφιδωτου? [ασχετως αν εσενα δεν σου αρεσει καποια μορφη τεχνης της περιοδου, ασχετως απο τα προσωπικα μας υποκειμενικα γουστα δηλ].
δεν εγραψαν υμνους εκκλησιαστικους στην αρχαια ελληνικη που για πολλους ειναι ποιητικα κοσμηματα? δεν συντηρησε την ελληνικη γλωσσα? πώς διατηρηθηκε 1000 χρονια χωρις να εξαφανισθει?
φυσικα γινοντουσαν κ κακως κειμενα κ σκανδαλα κ τοτε, οπως σε καθε εποχη.
απο οσο γνωριζω ο αινσταιν πιστευε σε Θεο, οπως κ ο μπορ. αλλα δεν ειμαι κ σιγουρη, μπορει να εχω παραπληροφορηθει. απλα δεν πιστευε στο Θεο, με τον τροπο που μπορει να υπαγορευει μια θρησκεια. δεν πιστευε με στενομυαλο τροπο.Quote:
Originally Posted by carrie
οχι βεβαια. αν μπορει να εξηγησει ολα τα φαινομενα χωρις να εχει βρει Θεο, τοτε σημαινει οτι δεν μπορει η επιστημη να ανιχνευσει το Θεο. μπορει να υπαρχει Θεος, οπως, πολυ σωστα, μπορει κ να μην υπαρχει. αυτο που λες δεν ειναι αποδειξη οτι δεν υπαρχει κατι.Quote:
Originally Posted by PETRAN
μπα, αμφιβαλλω οτι δεν εχει σκαλωσει πουθενα, γιατι παρα πολλα πορισματα της επιστημης ανατραπηκαν στην εξελιξη της. πχ το οτι η γη ειναι επιπεδη, ανατραπηκε κ αντικατασταθηκε απο την υποθεση οτι η γη ειναι στρογγυλη. το γεωκεντρικο συστημα, ανατραπηκε κ αντικατασταθηκε απο το ηλιοκεντρικο. η θεωρια του νευτωνα ανατραπηκε στο μακροεπιπεδο κ αντικατασταθηκε απο τη θεωρια της σχετικοτητας. ετσι μπορει να εχουμε κ αλλες ανατροπες μελλοντικα. καποια πορισματα της επιστημης μπορει να ειναι λανθασμενα.
απο οσο ειχα διαβασει, για τη θεωρια οτι τα παντα μπορει να εχουν δημιουργηθει με τη θεωρια της εξελιξης απο το τιποτα, στατιστικοι βιολογοι εχουν κανει προσομιωσεις κ εχουν υπολογησει ποσο χρονο θα χρειαζοταν με τυχαιες κινησεις να γινει κατι τετοιο κ ο χρονος που υπολογιστηκε υπερβαινει κατα πολυ, οχι μονο την ηλικια της γης, αλλα κ της ηλικια τους συμπαντος. φυσικα μπορει κ να κανουν κ λαθος.
αλλα ετσι κ αλλιως, ακομα κ αν σε ολα η επιστημη ειναι σωστη, ας πουμε οτι ειναι, αυτο πώς αποδυκνυει την μη υπαρξη ενος Θεου, που στο κατω κατω λεγεται οτι ειναι κ ακτιστος, κ την υπαρξη αλλων διαστασεων οι οποιες δεν ειναι αντιληπτες με τις 5 αισθησεις που εχουμε?
εμενα προσωπικα η θεση μου ειναι οτι η επιστημη δεν μπορει ουτε να αποδειξει, ουτε να διαψευσει την υπαρξη του Θεου κ ενος ακτιστου κοσμου. οποτε το ερωτημα μενει ανοιχτο. οπως εχει μεινει κ για χιλιαδες χρονια αλλωστε. δεν εχω προσωπικα καποια απαντηση. απλα μου εκανε εντυπωση η σιγουρια σου κ η βεβαιοτητα σου οτι η επιστημη μπορει να αποδειξει τα παντα.
Quote:
Originally Posted by carrie
O Einstein δεν είχε ασπαστεί την ιουδαική - η οποιαδήποτε άλλη - θρησκεία και δεν πίστευε σε αγγέλους, συναισθηματίες θεούς και μεταθανάτιες ζωές. O Einstein χρησιμοποιούσε την λέξη "θεός" για την φύση/ένα κομψό μαθηματικό σχέδιο της φύσης. Δεν είναι θέμα πίστης είναι fact. Καμιά φορά το google search βοηθάει. ;) Πολλοί φιλόσοφοι του διαφωτισμού όπως και αρχαίοι Έλληνες αναφερόντουσαν σε μια αρχή/θεό με τον ίδιο τρόπο, δεν το συνέδεαν με ψυχές, σωτηρίες και μεταθανάτιες ζωές.
Του έχουν φορτώσει πάρα πολλά του καημένου του Einstein, όπως το ότι είπε ότι χρησιμοποιούμε το 10% του εγκεφάλου και άλλα κουλά.
Quote:
Originally Posted by Lou!
Συγνώμη, μιλάμε για 1 παπά. Οκ. Ν= 1 λολ.
Συγνώμη, αλλά για μένα η βυζαντινή περίοδος είναι η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ στην ιστορία του Ελληνισμού (μαζί με την σύγχρονη). Πέρα από κάτι τεχονολογικές πατέντες, τους μπιντέδες και την αρχιτεκτονική (που προσωπικά δεν μου αρέσει αισθητικά στο ελάχιστο), δεν είχαν κανένα μεγάλο φιλοσοφικό/καλλιτενχικό/επιστημονικό έργο γιατί υπήρχε η θεολογία. Όσο για την μουσική, θα σε βάλω να ακούς τον σταθμό της εκκλησίας για μια συνεχόμενη μέρα. Έτσι για πείραμα ρε παιδί μου.
ΟΥΤΕ ΚΑΝ μην συγκρίνεις την ΚΛΑΣΙΚΗ ελλάδα με το Βυζάντιο. Απλά σε σχέση με την εντελώς σκοταδιστική δύση το Βυζάντιο ήταν κάπως καλύτερο. Όλους τους είχε μαμήσει η θρησκεία
Quote:
Originally Posted by kokoa
Ποια γάτα του Σρόντιγκερ, ο βασικότερος μηχανισμός της εξέλιξης είναι η "εξέλιξη-μέσω-φυσικής-επιλογής". (Υπάρχουν και άλλο λιγότερο σημαντικοί μηχανισμοί όπως η "φυλετική-επιλογή" κ.α. και η θεωρία της εξέλιξης του Lamarck, που τώρα τελευταία ισχύει λίγο και αυτή με την "επιγενετική". μετά υπάρχει και η ψευδο-θεωρία της εξέλιξης μέσω-νοήμονος-σχεδιασμού αλλά αυτή η θεωρία είναι απλά μεταμφιεσμένος βιβλικός δημιουργισμός και δεν έχει στοιχεία να την υποστηρίξουν).
http://en.wikipedia.org/wiki/Natural_selection
Καλό είναι να μαθαίνεις πρώτα τι λέει μια θεωρία και τι στοιχεία υπάρχουν για να την υποστηρίξουν πριν να μην την δεχτείς ε? Δηλαδή εγώ κατακρίνω τον χριστιανισμό αλλά τουλάχιστον έχω διαβάσει την καινή διαθήκη. :p
Quote:
Originally Posted by Lou!
Εώς τώρα, η επιστήμη αποδεικνύει, ενδεικνύει, φωτίζει, εξερευνεί, προχωράει δυναμικά στο σκοτάδι μπροστά μας. Η θρησκεία παραμένει προσκολημένη σε άκαμπτα πιστεύω. Δεν λέω ότι δεν μπορούν να συνυπάρχουν, οκ, αλλά δεν μου αρέσει όταν η θρησκεία μπαίνει στα λημέρια της επιστήμης και "τυφλώνει" κόσμο που δεν γνωρίζει κάποια πράγματα, ιδιαίτερα σε θέμα υγείας κλπ.
Και μένα μου κάνει εντύπωση η σιγουριά σου να "συμπεριλαμβάνεις" έναν "αόρατο πατέρα" σε κάθε τι με μόνο στοιχείο κάτι γραμμένα κείμενα από άγνωστους συγγραφείς του 1ο αιώνα αλλά οκ.
Φιλε Petran το να επικοινωνησω μαζι σου θα χρειαστει πολυ χρονο και δεν βλεπω να απορρεει απ υτο καποιο οφελος για μενα οποτε καλη συνεχεια σ οτι κι αν κανεις...
Αγαπητη Lou! ριξε μια ματια στο παρακατω κειμενο:
Στάση αεικίνητη «εν φάτνη»
Tου Xρηστου Γιανναρα
O θάνατος μηδενίζει ή αιωνίζει (κάνει αιώνια) την ανθρώπινη ύπαρξη; Kαι τα δύο ενδεχόμενα είναι εξίσου εφιαλτικά. Nα αφανίζεται η μόνη (στο γνωστό σύμπαν) αυτοσυνείδητη υπαρκτική ετερότητα –ετερότητα ενεργητική: δημιουργική μοναδικού, ανόμοιου, ανεπανάληπτου λόγου– είναι σίγουρα ένας ανυπόφορος παραλογιασμός. Aλλά και το ενδεχόμενο να παρατείνεται ατέλειωτα στον χρόνο η αυτοσυνείδηση (με μνήμη και κρίση) ύπαρξη, μόνο πανικό προκαλεί. Mόνο νοητικά να συλλάβει κανείς την πιθανότητα να υπάρχει ύστερα από πέντε, λ.χ. δισεκατομμύρια χρόνια (όσα η ηλικία του ηλιακού μας συστήματος) και χωρίς προοπτική τέλους, ισοδυναμεί με ψηλάφηση κόλασης.
Aπό όσο ξέρω, μόνο η χριστιανική παράδοση, μέσα από το πλήθος των θρησκειών και των φιλοσοφικών συστημάτων, αναμετρήθηκε με το αγχωτικό δίλημμα: μηδενισμός ή διαιώνιση της ατομικής ύπαρξης. Tο ερώτημα συνδέθηκε, πολύ σωστά, με τον ορισμό της φύσης του χρόνου και ο προβληματισμός βασίστηκε στον μεγάλο μάστορα των ορισμών, τον Aριστοτέλη.
O χρόνος είναι συνάρτηση της κίνησης, παρατήρησε ο Aριστοτέλης: «άμα γαρ κινήσεως αισθανόμεθα και χρόνου». Eίναι, δηλαδή, μια κίνηση με προϋποθέσεις. Προϋπόθεση για να συνιστά η κίνηση χρόνο, είναι η παρουσία του ανθρώπινου νου που έχει την ικανότητα του «χρονίζειν»: μετράει την κίνηση ως επίγνωση διαδοχής προτέρου και υστέρου. Oταν η ψυχή «λάβη αίσθησιν» του «νυν» ως μέσου (ορίου) στην κινητική διαδοχή προτέρου και υστέρου, τότε έχουμε επίγνωστη χρόνου.
Aν, όμως, βιώσει η ψυχή το «νυν» ως μη αριθμούμενο «εν», δίχως αίσθηση «οριστικής» μετάβασης από άλλο σε άλλο, τότε «ου δοκεί χρόνος γεγονέναι ουδείς, ότι ουδέ κίνησις». Πρέπει να αριθμηθεί η κίνηση από την ψυχή, ως διαδοχή προτέρου και υστέρου, για να έχουμε χρόνο. Eτσι καταλήγει ο Aριστοτέλης στον περίφημο ορισμό του: «τούτο γαρ έστιν ο χρόνος, αριθμός κινήσεως κατά το πρότερον και ύστερον».
Oμως, εκτός από αίσθηση της ψυχής, η μετάβαση από το πρότερον στο ύστερον είναι πάντοτε και μια κίνηση φθοροποιός. O Aριστοτέλης το πιστοποιεί, αλλά αφήνει ανερμήνευτη την πιστοποίηση. Aντίθετα, η χριστιανική σκέψη βλέπει στον φθοροποιό χαρακτήρα του χρόνου την κατεξοχήν φανέρωση ενός «λάθους»: του δραματικού ελλείμματος που βιώνει ο άνθρωπος στην ύπαρξή του. Eίναι μια πραγματικότητα «πτώσης» - έκπτωσης από την πληρότητα της ύπαρξης στην κολοβωμένη, εφήμερη βιοτή. Kαι πρέπει να ερμηνευθεί αυτή η «πτώση» η συνυφασμένη με τον χρόνο.
Eνδιαφέρουσα η αναμέτρηση με το πρόβλημα τόσο του Ωριγένη όσο και του Aυγουστίνου, όμως ατελέσφορη. Yποκύπτουν, με τον δικό του ο καθένας τρόπο, στον πειρασμό νοησιαρχικών σχηματοποιήσεων ο πρώτος, δικανικών απλουστεύσεων και ηθικιστικών σκοπιμοτήτων ο δεύτερος.
Παράπλευροι και οι προβληματισμοί της κατηχητικής γραμματείας, όπως και η εμμονή της λατρευτικής υμνολογίας και της τέχνης σε μόνη τη συμβολική - εικονολογική γλώσσα. Xρειάστηκε να φτάσουμε στον 7ο πια αιώνα και στην εκπληκτική ιδιοφυΐα Mάξιμου του Oμολογητή για να συγκροτηθεί πρόταση οντολογικής ερμηνείας του χρόνου, να φωτιστούν οι αριστοτελικές πιστοποιήσεις στην προοπτική κάποιου υπαρκτικού νοήματος.
Nαι, ο χρόνος δεν έχει υπόσταση υπαρκτού, είναι μόνο μέτρο της κίνησης, η οποία συνιστά τον τρόπο ύπαρξης των κτιστών όντων. Tο κτιστό έχει την αιτία της ύπαρξής του έξω από τον εαυτό του, η ύπαρξή του παραπέμπει στην αιτιώδη αρχή της, άρα και στον τεθειμένο σκοπό ή τέλος της. Yπάρχει το κτιστό σε σχέση με την καταγωγική του αιτία και το σκοπούμενο τέλος του, και αυτή τη σχέση «μετράει» ο χρόνος.
H συμπαντική σοφία και λογικότητα, όπως και το κάλλος, προκαλούν τον λογικό άνθρωπο να αναγνωρίσει μια «παραφοράν ερωτικής αγαθότητος» ως αιτιώδη αρχή του υπαρκτού. Kαι αν αιτία του υπαρκτού είναι η δημιουργική αγάπη, τότε και τέλος ή σκοπός δεν μπορεί να είναι άλλος από την πληρωματική σχέση και ένωση του εραστή με το ερώμενον. Tη δυναμική αυτής της σχέσης και φοράς προς την πληρότητα «μετράει» ο χρόνος.
Mιλάμε για σχέση, για κλήση ερωτική και δυνατότητα ανταπόκρισης σε αυτήν την κλήση. Για θετική ή αρνητική ανταπόκριση, για θρίαμβο ελευθερίας. Oσο ο υπαρκτός στόχος του κτιστού παραμένει ανεπίτευκτος, ο χρόνος μετράει το ανεπίτευκτο του στόχου ως υπαρκτικό έλλειμμα, ως ατομική περατότητα και φθορά. Oταν η σχέση πληρούται στην πραγμάτωση της ύπαρξης ως αγάπης, ο χρόνος αναιρείται. «Aιώνια» ζωή δεν είναι η χρονικά ατελεύτητη, είναι η αναίρεση του μετρητού χρόνου, η ζωή ως αδιάστατο παρόν ερωτικής πληρότητας.
O Mάξιμος φωτίζει την πραγματικότητα του «χρόνου» και του «αιώνα» στην αριστοτελική βάση του συσχετισμού με την κίνηση, αλλά και στην προοπτική της ελευθερίας από τη νομοτέλεια, της σχέσης που συνιστά τη δυναμική του υπαρκτικού γεγονότος. «Aιών εστιν ο χρόνος όταν στη της κινήσεως, και χρόνος εστίν ο αιών όταν μετρείται κινήσει φερόμενος... Ως είναι το μεν αιώνα χρόνον εστερημένον κινήσεως, τον δε χρόνον αιώνα κινήσει μετρούμενον».
H γλώσσα δεν επαρκεί, όταν θέλει να σημάνει την ελευθερία από τον χρόνο, την ελπίδα του αδιάστατου «νυν». Δεν είναι ακινησία η είσοδος στην ερωτική πληρότητα της σχέσης. Oταν η ύπαρξη φτάσει στην «του επιθυμητού κατάσχεσιν», τότε «στάσιν αεικίνητον έξει και στάσιμον ταυτοκινησίαν, περί το ταυτόν και εν και μόνον αϊδίως γινομένη». O έρωτας είναι πάντοτε ένα συναρπαστικό παρόν πληρότητας που ποτέ δεν πληρούνται.
Στη γιορτή και χαρά των Xριστουγέννων η εκκλησιαστική εμπειρία (που σήμερα μοιάζει να έχει υποκατασταθεί από νοησιαρχικά ιδεολογήματα και χρηστικές ηθικολογίες) ψηλαφεί την παρέμβαση του «αιώνα» στον «κινήσει μετρούμενον» χρόνο. H πληρωματική ένωση κτιστού και ακτίστου (εραστή Θεού και ερώμενου κόσμου) στο πρόσωπο του Xριστού ελευθερώνει τον χρόνο χωρίς να τον καταργεί. Oλα είναι ανοιχτά στη δυναμική της σχέσης, όλα ελευθερία. Aν ζωή είναι η σχέση, όχι η ατομική επιβίωση και αν η σχέση πληρούται στον έρωτα, τότε η εφιαλτική απειλή ανυπαρξίας ή ατελεύτητης ύπαρξης «πατείται» ρεαλιστικά
Ο συγκεκριμένος επιστήμονας που αναφέρθηκε παραπάνω, που μετά τα 2 διδακτορικά και μπλα μπλα NASA μπλα δημοσιεύσεις, που πήγε στο άγιον όρος. Κάνω μία απλή σκέψη. Αν ήταν γυναίκα και 102 διδακτορικά να είχε θα μπορούσε να πάει? Μπααα. Ισότητα, αυτά είναι! θεόπνευστα πράματα!
Και ωραίες όλες αυτές οι συζητήσεις οι θεωρητικές. Μία ερώτηση καίριας σημασίας. Και να υπάρχει θεός τι διαφορά έχει? Αφού δεν έχει ή τρόπο ή θέληση να επέμβει στην ανθρώπινη πραγματικότητα, υπάρχει δεν υπάρχει είναι εντελώς άχρηστο ως ερώτημα.
Θεός άχρηστος: αυτός που δεν σταματάει την πείνα, τον πόλεμο, τη βία, τους φόνους, τις οικολογικές καταστροφές, τους βιασμούς, την πορνεία, την εκμετάλλευση, την καταπίεση, τον θάνατο.
Χρήσιμος: μία/ένας που θα τα έκανε τα παραπάνω. Πώς? Αυτά τα κάνει ο άνθρωπος? Ε, τότε αυτός τι κάνει? Κοιτάει? Σπουδαία δουλειά. Ιδρώνει ολημερίς σκεφτόμενος τρόπους να ΜΗΝ επέμβει? Πολιτικός είναι? Και στη βουλή το ίδιο κάνουν. Ίσως να είναι μόνο δικός τους πατέρας.
Άρα μας δημιούργησε και εξαφανίστηκε? Καλά. Αν είναι πατέρας θεός, όπως αποκαλείται από πιστούς, ανοίχτε ένα θέμα στο οικογένεια του e-psy, ο μπαμπάς μου με εγκατέλειψε και όχι μόνο εμένα αλλά και όλα τα υπόλοιπα παιδάκια του. Μερικά λένε ότι δε μας εγκατέλειψε, απλά δε θέλει να επέμβει ρε παιδί μου στην καθημερινότητά μας, άσχετα αν θέλουμε να αυτοκτονήσουμε, είμαστε άρρωστοι, πεινάμε, πεθαίνουμε, βασανιζόμαστε, μένουμε άστεγοι, νιώθουμε μοναξιά, δεν έχουμε στον ήλιο μοίρα και άλλα που συμβαίνουν στην ανθρώπινη οικογένεια (κοινωνία).
Να δούμε αν ήταν άνθρωπος πώς θα τον χαρακτήριζαν ένα τέτοιο πατέρα τα μέλη. Εγώ λέω πως θα έλεγαν "είναι κάθαρμα!", πόσο στοίχημα πας?
Και συμφωνώ με τον Πετράν για Αινστάιν, καμία σχέση η έννοια του θεού που χρησιμοποιούσε. Είχε σπινοζική χροιά και έχει διαστρεβλωθεί ό,τι είπε, για να εξυπηρετήσει αλλωνών σκοπούς, γιατί βολεύει να έχεις κι έναν αινστάιν να χρησιμοποιείς ενίοτε ως μπακάπ, ακόμη κι αν την επιστήμη τη θεωρείς σκοταδιστική. Κι εδώ είναι αντίφαση.
Ψττ, ο θεός ερωμένος καλά θα κάνει να μείνει μακριά από ορισμένα κρεβάτια, γιατί μερικές δε μας καυλώνει. Ουάχαα, το άκουσα κι αυτό, θεός εραστής, χαχααα, ρε τι άλλο θα σκαρφιστούνε για να το στολίσουνε το μαγαζί
Quote:
Originally Posted by RainAndWind
Έχεις δει πατέρα που επειδή δεν τον αγαπάνε τα παιδιά του τα κλειδώνει σε ένα κελάρι για πάντα? Θα τον έλεγες "ηθικό" πατέρα εσύ? Έχεις δει το "θαύμα" της ξαφνικής ανακοπής καρδιάς σε άτομο?
Μπάζει τόσο πολύ όλο αυτό το σύστημα-ηθικά-φιλοσοφικά-επιστημονικά- ακόμα και αρχαιολογικά-ιστορικά-φιλολογικά(σε σχέση με τις..."θρησκευτικές πηγές"..σύγκριση παλαιάς και καινής διαθήκης κλπ.) που δεν ξέρεις από που να το μαζέψεις. Ίσως να εντυπωσίαζαν οι θεολόγοι των πρώτων αιώνων με τις αφαιρετικές σοφιστείες τους, αλλά μετά τον διαφωτισμό, την νέα φιλοσοφία και την επιστήμη...άστο καλύτερα. Πραγματικά το μόνο που μένει στο τέλος είναι η...πίστη. Ένα συναίσθημα ελπίδας για έναν αόρατο πατέρα που θα σε φροντίσει-εσένα και τους συγγενείς σου- μετά-τον-θάνατο. Και φαίνεται είναι τόσο δυνατό, που καμιά φιλοσοφία, επιστήμη και ορθολογισμός δεν μπορεί να το κουνήσει. Εκτός και αν για μια στιγμή προσπαθήσεις να πετάξεις όλη την πλύση εγκεφάλου στην άκρη. Κάτι που θέλει τόλμη και προσπάθεια...
αυτο δεν ειναι επιχειρημα, ειναι η υποκειμενικη σου γνωμη. προσωπικα δε με πειθεις. αν πειθεις τον εαυτο σου, ολα καλα. δεν παρουσιαζεις τεκμηριωμενα στοιχεια που να στηριζουν τη θεση σου οτι το βυζαντιο ηταν πραγματι κακης ποιοτητας πολιτισμος.Quote:
Originally Posted by PETRAN
α, κ στην κλασικη ελλαδα, την εποχη που χτιζανε παρθενωνα, ειχανε κ 30 χρονια πελοπονησιακο πολεμο, κ μαλιστα σφαζαν ολους τους ητημενους. ολοι οι πολιτισμοι εχουν τα αδυναμα τους σημεια, γιατι η ανθρωπινη φυση εχει αδυναμιες διαχρονικα.
+ο μεγας κωνσταντινος δεν ηταν ανθρωπος της πιστης, ηταν ουσιαστικα πολιτικος ηγετης, δικτατωρ με τακτ, ο οποιος χρησιμοποιησε τη θρησκεια για συμφεροντα του. εσφαξε το μισο του σοι!
ας το αφησουμε εδω καλυτερα. ο καθενας εχει δικαιωμα να πιστευει ο,τι θελει.
κοκοα, ευχαριστω για το κειμενο του Γιανναρα. ειναι απο τους στοχαστες που με ενεπνευσαν να αρχισω να ασχολουμαι με τα υπαρξιακα ζητηματα! εχει κ η θεολογια στοχασμο, δεν ειναι μονο θρησκοληψια, οπως ισως κανουν οι πιο πολλοι.Quote:
Originally Posted by kokoa