Originally Posted by
λιλιουμ
"Η ματια μας χανεται μεσα στο κενο αναμεσα στους τοιχους και τα αντικειμενα, και βυθιζομαστε σε σκεψεις, χανοντας την επαφη με τον εξω κοσμο. Μετατρεπομαστε σε αλλοφρονες, σε αλλοπαρμενους ή φαντασμενους. Με τον τροπο αυτο γινομαστε μοναχικοι και δυστυχισμενοι και οδηγουμαστε σταδιακα στην ασθενεια, πρωτα της ψυχης και υστερα του σωματος. Και για να καλυψουμε αυτο το κενο, παιρνουμε ενα ζωο. Ποσος εγωισμος!! Το φυλακιζουμε και το βασανιζουμε, με αποτελεσμα να αποκτα κι αυτο ολες τις "ανθρωπινες" ασθενειες. Ομως τα ζωα, οταν ειναι ελευθερα, δεν εχουν ανθρωπινες ασθενειες. Σκεφτειτε: μηπως αρρωσταινει αυτος που φυλακιζεται μεσα στους τεσσερεις τοιχους και στις σκεψεις του? Εκανε τεραστιο κακο ο ανθρωπος στον εαυτο του οταν κλειστηκε στο σπιτι του και μεσα του, και αποσυρθηκε απο την αληθινη φυσικη ζωη της δρασης και της αλληλεπιδρασης."
Αποδεσμευση απο το Πεπρωμενο, σελ 70-71
Καπως ετσι ειναι στα αληθεια για ολους μας, νομιζουμε οτι αγαπαμε, ή απλα παθιαζομαστε, δεν αγαπαμε αληθεια.