Originally Posted by
alextheone1
Χαιρετώ την όμορφη παρέα! Ελπίζω μόνο να μην έχω κάνει κάποιο λάθος στο μήνυμα διότι είναι η πρώτη φορά που γράφω σε αυτή τη σελίδα... Για τυχόν λάθη, ζητώ συγνώμη... Πρώτα απ 'όλα να ξεκαθαρίσω πως έγινα μέλος σε αυτή την ιστοσελίδα μόνο και μόνο για να δώσω κι εγώ μια χείρα βοηθείας (πως το χειριζομαι ο άτιμος το ελληνικό χαχαχα) στον αγαπητό φίλο γρηγόρη. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για τις συνθήκες αντιμετώπισης των ομοφυλόφυλων στην ελλάδα παλιότερα, έπεσα τυχαία πάνω σε αυτό το θέμα και όντας έφηβος και ομοφυλόφιλος (αμέ :D !) θέλησα επειγόντως να απαντήσω! Λέγομαι Αλέξανδρος, είμαι 15 χρονών (προσεχώς 16) μένω στην επαρχία και όπως προανέφερα είμαι ομοφυλόφιλος. Για να πώ την αλήθεια, δεν θυμάμαι επακριβώς πότε εγώ το αντιλήφθηκα... Ήταν σε αρκετά νεαρή ηλικία και όπως οι περισσότεροι δεν του έδωσα μεγάλη σημασία... Το αποδέχτηκα πριν από λίγα χρόνια, περίπου στην ηλικία των 13 και από τότε πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στη ζωή μου (κυρίως θετικα). Τώρα πλέον είμαι στην πρώτη Λυκείου, αλλά ποτέ δε νομίζω πως θα ξεχάσω την κοινωνική κατακραυγή που βίωσα σε όλο της το μεγαλείο από το Δημοτικό ακόμη. Θυμάμαι μια φορά, πρέπει να ήμουν τότε τετάρτη 'η πέμπτη δημοτικού, εγώ και οι υπόλοιποι συμμαθητές μου παίζαμε ένα παιχνίδι (θαρρώ πως λέγεται ψύρες). Το παιχνίδι έχει ως εξής: όλοι οι παίκτες είναι συγκεντρωμένοι κυκλικά σε ένα συγκεκριμένο μέρος, ένας στέκεται στο κέντρο με την μπάλα στο χέρι και όταν την πετάει πάνω φωνάζει το ονόμα ενός από τους άλλους, ενώ οι υπόλοιποι μέχρι εκείνος που έχει ακούσει το όνομά του να πιάσει την μπάλα, τρέχουν κι όταν εκείνος εκτελέσει το καθήκον του φωνάζει στοπ και οι άλλοι μένουν στις θέσεις τους. Τότε εκείνος χτυπάει κάποιον που βρίσκεται κοντά με την μπάλα και του κολλάει μια ψύρα. Όταν ένα άτομο αποκτήσει πέντε ψύρες οι άλλοι του βγάζουν ένα παρατσούκλι και μετά τον αποκαλούν με αυτό όταν παίζουν το συγκεκριμένο παιχνίδι. (Ελπίζω να μην σας κούρασα αλλά έχει σημασία για τη συνέχεια). Όταν κάποτε λοιπόν έπαιζα αυτό το παιχνίδι με τους συμμαθητές μου κι όταν απέκτησα πέντε "ψύρες" εκείνοι μου έβγαλαν ένα παρατσούκλι. Μέσα μου είχα κάποιες υποψίες ως προς το τι θα διάλεγαν, οι οποίες επιβαιβεώθηκαν: γκέι! Φανταστείτε μόνο το πως ένιωθα όταν με αποκαλούσαν γκέι στο διάλειμμα κάτι το οποίο αντηχούσε περήφανα στη σχολική αυλή. Αλλά αυτή η κατάσταση δεν άλλαξε ούτε στο άμεσο μέλλον. Πέρασαν λίγα χρόνια και πήγα στο γυμνάσιο. Κι εκεί τα ίδια. Εάν και ουδέποτε δεν είχα δώσει κάποιο σοβαρό δικαίωμα (όπως για παράδειγμα το να την "πέσω" σε κάποιον συμμαθητή) τα παιδιά συνέχιζαν να με φωνάζουν και να με στιγματίζουν έτσι για πάρα πολύ καιρό! Έαν και στο συγκεκριμένο γυμνάσιο υπήρχαν πολλά καινούργια παιδιά οι φήμες μεταδόθηκαν και δεν με άφησαν σε ησυχία. Στο τέλος της πρώτης γυμνασίου, δίναμε εξετάσεις, και κάθε πρωί λόγω απόστασης με πήγαινε η μητέρα μου στο σχολείο. Εκείνες τις στιγμές ευχόμουν όσο τίποτε άλλο να φύγει γρήγορα με το αυτοκίνητο καθώς με το που έμπαινα στο προαύλιο μία ομάδα μαθητών που πάντωτε καθόταν στην ίδια θέση με φώναζε "γκέι" φωναχτά με σκοπό να με εξευτελήσουν. Ποτέ δεν απάντησα, ούτε και τώρα απαντώ γιατί ξέρω πως δεν αξίζει. Πράγματι παιδιά οι έφηβοι ομοφυλόφιλοι περνάμε πολύ δύσκολα... Κι εγώ Γρηγόρη (ωραίο όνομα :D ), όπως προανέφερες, είχα φτάσει σε σημείο να φοβάμαι πως δεν θα κάνω οικογένεια. Ύστερα όμως σκέφτηκα πως καλύτερα να θυσιάσω μία οικογένεια προκειμένου να σώσω τον πραγματικό Αλέξανδρο που κατοικεί μέσα μου, την ψυχή μου. Γιατί, όσο κι εάν φαίνεται παράξενο και σε μερικούς ακόμη κι αποκρουστικο, εγώ θέλω, επιθυμώ και λατρεύω να αγαπώ, να σκέφτομαι, να αγκαλιάζω, να κάνω έρωτα με άτομα του ίδιου φύλου. Δεν διαπράττω κάποιο έγκλημα, δεν προσβάλω κανέναν, σώζω τον εαυτό μου και επισφραγίζω την ψυχική μου ηρεμία. Έχω αποδεχτεί αυτό που είμαι και δεν μετανιώνω. Αντιθέτως, είμαι ευγνώμων σε όποιο θεό κι εάν με έπλασε, που δεν πρόκειται να καταλήξω ένας αηδιαστικός πορνόγερος (συγνώμη για την έκφραση) που θα πληρώνει εικοσάχρονες αλλοδαπές για να κάνει έρωτα μαζί τους, εκμεταλλευόμενος με τον χείριστο τρόπο την ανάγκη τους για χρήματα. Και επιστρέφοντας στο θέμα οικογένεια, στο κάτω κάτω υπάρχουν εκεί έξω χιλιάδες ορφανά παιδιά που ζητάνε κάποιον να τα μεγαλώσει και προ πάντων να τα αγαπήσει. Επιπλέον, οι αμφισεξουαλικοί παντρεμένοι (δηλαδη οι bi παντρεμένοι) είναι συνήθως οι χειρότεροι κατά την άποψή μου. Έχω μιλήσει με αρκετούς παντρεμένους αυτής της κατηγορίας που κοροϊδεύουν κι απατούν τις συζύγους τους κάνοντας κρυφά σεξ με άτομα του ίδιου φύλου. Οπότε, σχετικά με το κεφάλαιο οικογένεια, κατέληξα στο συμπέρασμα πως προτιμώ να ζήσω αυτό που εγώ θέλω παρά να εξαπατώ τον ίδιο μου τον εαυτό κι ένα ακόμη άτομο και να το κάνω δυστυχισμένο κι αυτό και τα παιδιά, εάν υπάρχουν. Μπορεί μερικοί, διαβάζοντας τις απόψεις μου να με βρίζετε που μιλώ τόσο πολύ για εμένα. Το κάνω αυτό γιατί κι εγώ ο ίδιος έχω βρεθεί σε αρκετά παρόμοια κατάσταση με του Γρηγόρη και ελπίζω αυτός και όποιος άλλος βιώνει κάτι παρόμοιο να αντλήσει κάτι σημαντικό μέσα από τις δικές μου εμπειρίες-σκέψεις. Τέλος, χάρηκα πάρα πολύ που έγινα μέλος σε αυτή τη σελίδα γιατί από καιρό ψάχνω ομοφυλόφιλα άτομα στην ηλικία μου και δεν βρίσκω αφού, όπως προανέφερα, μένω σε μία ασφυκτικά κλειστή κοινωνία και άτομα που έχουν το θάρρος να ομολογήσουν κάτι τέτοιο στην ηλικία μου σπανίζουν... Σας ευχαριστώ πολύ που διαβάσατε το μυθηστόρημά μου (χαχαχαχα) και ειλικρινά ζητώ συγνώμη εάν σας κούρασα 'η εάν προσέβαλα κάποιον από εσάς με τις απόψεις και τα λεγόμενα μου... Θα χαρώ πάρα μα πάρα πολύ εάν απαντήσετε στις απόψεις μου... Και Γρηγόρη μην ξεχνας, it 's ok to be gay :cool: !!!
