δεν θ' αντέξει η καρδιά μου ;)
Printable View
μαλλον δεν διαβασες την απαντηση μου.
ειπα, ΑΝ υφισταται οργανικο προβλημα, η κοπελα παει στον γυναικολογο!! και πολυ νωριτερα απ τα 30. τα 30 ειναι ΠΟΛΥ μεγαλη ηλικια για να μενει αλυτο ενα οργανικο προβλημα που αποτρεπει απο το σεξ, μπορεις να ρωτησεις οποιονδηποτε γυναικολογο να στο επιβεβαιωσει.
μα ποια μητρα? τι λεμε τωρα? λεμε για περιπτωσεις χωρις οργανικα προβληματα.
κοιτα...
στις χωρες που η κοπελα μενει παρθενα μεχρι να παντρευτει, οι κοπελες δεν παντρευονται στα 30....
αλλα ακομα κι αυτο να τυχει, να μην εχει παντρευτει δλδ ως τα 30 και να μην κανει σεξ για θρησκευτικους λογους, κι οχι γιατι δεν εχει επιθυμιες, το θεωρω προβλημα. ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΛΙΣΤΑ!!! και ναι, ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΩΡΩ ΥΓΙΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!
εσυ το θεωρεις?
και η δικια μας θρησκεια απαγορευει το σεξ πριν τον γαμο, αν τυχον δεν το ξερεις...
καθε δυσλειτουργια ειναι "προβλημα'.
προβλημα δεν σημαινει καταδικη. σημαινει κατι που πρεπει (και μπορει) να λυθει!
αυτο που δεν δεχομαι ειναι, οτι μπορει ολα να ειναι καλα, οταν μια γυναικα στα 30 δεν εχει κανει ακομα σεξ...
ο μονος τροπος να μην κανει κανεις λαθη, οποτε και να μην πονεσει, ειναι ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙ ΠΟΤΕ, ΤΙΠΟΤΕ.
ολοι οσοι ζουν, κινουνται, κανουν επιλογες, κανουν και λαθη.
αν προκειται να καθομαστε απραγοι για να μην πονεσουμε, ας μπουμε απο τωρα στον ταφο μας, να γλυτωσουμε και τον χρονο...
η σεξουαλικη πραξη "αυτη καθ αυτη", δεν μπορει να σου λειψει αν δεν την δοκιμασεις :)
σου λειπει η πληροτητα ομως, οταν εχεις επιθυμιες και απλα δεν τις ικανοποιεις :)
νοιωθεις σεξουαλικα ανικανοποιητη, χωρις να ξερεις τι ακριβως ειναι αυτο που θες να κανεις για να ικανοποιηθεις.
Δεν καταλαβαινω γιατι εγινε τοσο μεγαλο θεμα μια 30αρα να μην ειχε ποτε σεξουαλικη επαφη. Μπορει 1002 πραγματα να φταιξαν η να ηταν επιλογη της.
Καποια πραγματα εναι καλυτερα να γινουν στην ωρα τους (ποτε ομως ειναι η καταλληλη στιγμη? μπορει και να ειναι στα 30...) αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν μπορουν να γινουν και αργοτερα. Εγω οταν ημουν εφηβος δυσκολευομουν να παω με κοπελα γιατι το εβλεπα και συναισθηματικα. Τελικα εγινε στα 21 μου ενω σχεδον ολοι οι γνωστοι μου ειχαν παω εστω με ιεροδουλη χρονια πριν αλλα ξερω αλλους αντρες που πηγαν αργοτερα και ειναι μια χαρα ισσοροπημενα ατομα
Εχω παρατηρησει οσοι επιμενουν σε αυτο το στερεοτυπο συνηθως εχουν υιοθετησει και αλλα παρομοια οπως οτι πρεπει ενα ατομο να εχει πολλες σεξουαλικες εμπειριες η αλλιως να εχει παει με πολλους και διαφορους τροπους, πρεπει να εχουμε κανει πολλες σχεσεις και διαφορα τετοια.
Τουλαχιστων στο κομματι αυτο προσπαθω να ενεργω οπως αισθανομαι χωρις να λαμβανω υποψιν το πως "πρεπει" να ενεργω γιατι καποιοι το θεωρουν φυσιολογικο. Εσεις να μαθετε στα παιδια σας να κανουν σεξ απο την εφηβεια τους γιατι πρεπει για να ειναι φυσιολογικοι , εγω θα τα μαθω να ενεργουν με το πως αισθανονται χωρις να καταπιεζονται
Ναι, σίγουρα, απλά να προσθέσω ότι αν κάποιος το θέλει και μπορεί, δεν είναι μόνο οι όποιοι ψυχολογικοί παράγοντες που προϋπάρχουν (ας αφήσουμε απέξω τα πολιτισμικά πρότυπα και την κοινωνική επιρροή του άμεσου περιβάλλοντος), αλλά και η ψυχολογική επιβάρυνση που υφίσταται το άτομο όσο δεν επιτυγχάνεται η επιθυμητή ερωτική σχέση. Για παράδειγμα, αν προϋπάρχει μια φοβία, πολύ αυστηρά πρότυπα, ουτοπικά κριτήρια κλπ, στην πορεία μπορεί να προστεθεί και άγχος και ανασφάλεια και αρνητισμός κλπ.
Οπότε, ακόμα κι αν με το ‘κατάλληλο άτομο’ ανακουφιστούν ως ένα βαθμό πολλά από τα προϋπάρχοντα ή τις συνέπειες, συχνά δεν βελτιώνεται και συνολικά το ζήτημα ‘σχέσεις’, ούτε καν το ζήτημα ‘σεξουαλικότητα’. Συχνά, όχι πάντα.
Ναι δεν συμφωνώ με το συνολικό χαρακτηρισμό ‘προβληματικός’, από την άλλη όμως, η επίγνωση ή έστω η αμφιβολία ‘μήπως εδώ υπάρχει πρόβλημα?’, είναι συνήθως βοηθητική. Για τη δικιά μας εσωτερική αναζήτηση και κινητοποίηση, για να νιώσουμε καλύτερα.
Και καλά ναι, εννοείται ότι δεν θα έλεγα σε όλους τους πιθανούς συντρόφους, έτσι γενικά, ‘μείνε μακριά’… αλίμονο αν το εφάρμοζαν κιόλας! :p
Όταν απασχολώ πολύ το μυαλό μου, δεν το σκέφτομαι καν. Μου έκανε εντύπωση που όταν ξεκίνησα να κάνω πρακτική που ήταν και πρώτη φορά που δούλευα κανονικά 8ωρο, δεν το σκεφτόμουν για μήνες (!). Αυτό με ανησύχησε κιόλας γιατί μου κάνει εντύπωση το πόσο εύκολα κουράζομαι.
χμ...αυτό νομίζω "βολεύει" σαν εξήγηση.
Δεν μου κάνει ο ένας, μου μυρίζει ο άλλος, αλλά στην πραγματικότητα είναι θέμα προσωπικής ανασφάλειας να βγει κάποιος στην "ελευθερη αγορα".
Όπως είπε κάπου η ρεμ, για να μη κάνουμε λάθη και να μη πέφτουμε σε άκυρες καταστάσεις, τότε δεν πρέπει να κάνουμε ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα.
Τι θα ήταν όμως η ζωή μας χωρίς λάθη? Από που μαθαίνουμε? Πως διαμορφώνουμε προσωπικότητα, αν όχι από τα λάθη μας?
Άσχετο, εσύ πόσο χρόνων είσαι;