βοηθεια !! too much stress will kill us !

Γεια σας,ειμαι καινουργια εδω και πηρα αποφαση να γινω μελος !! Ειμαι 16 χρονων ,και πριν με πιασει ο <<γλυκος>>μας πανικος,ημουν μια κανονικη, εφηβη !! Τωρα ολα τα χα με τις εξετασεις ηρθε κ ο πανικος και εδεσε !! για να μην πολυλογω,εδω κ 3 μηνες ειχα τ εξης συπτωματα ζαλη,ασταθεια,αποπραγματοπ οιηση,φοβος (ειτε θανατου,ειτε τρελας),ριγη(οταν μ επιανε κριση) οπως επισης και δυσπνοια,ακομα κ πανικο στν υπνο μ παθαινα ...στην αρχη μ ειχαν χορηγησει καποια αντικαταθλιπτικα αλλα ειχα αποφασισει να μην τα παρω,επειδη θεωρουσα οτι θα μπορουσα να τ παλεψω! Πραγματικα μεσα στ πασχα , εγινα καλυτερα ! μετα ομως αρχισε παλι η πτωση (δεν εκανα ψυχοθεραπεια παραλληλα !).Ομως υπηρξαν 2 εβδομαδες π ημουν χαλια !! μ ειχαν μπει οι χιλιες ιδεες τυπου οτι πασχω απο σχιζοφρενεια,στ τελος θα καταληξω ψυχωτικη κλπ κλπ ( το καταραμενο το ιντερνετ συνεβαλλε σε μεγαλο βαθμο!!!!)συνχεια τσεκαρα αν ακουγα φωνες μονο κ μονο απο τον πανικο π μ κυριαρχουσε! ανεπτυξα κ αγοραφοβια παραλληλα...τρ με την βοηθεια τον ζαναξ (σε πολυ μικρη δοση παραλληλα με ψυχοθεραπεια) εχω γινει καλυτερα ,αν κ οι φοβιες τυπου οτι θα τρελαθω(σχιζοφρενεια κλπ) ή οτι θα μεινει για παντα αυτο εχουν μεινει !! υπαρχει περιπτωση οντως ο πανικος να μετατραπει σ κατι τετοιο σαν ψυχωση ?ποσο καιρο μπορει να παρει μεχρι να θεραπευτει τελειως ? τ χω απο 12 χρονων αυτο,σε πιο ηπιο βαθμο και παντα την ανοιξη!!! κατα τα αλλα,ειμαι ή μαλλον ημουν τρελο παιδι,χαρα γεματο !!τωρα παει και αυτο !! σας ευχαριστω πολυ !!!

Καλως ορισες :)

Τι ειδους ψυχοθεραπεια ακολουθεις?
Η διαταραχη πανικου ανηκει στις νευρωσεις, επομενως δεν εχει καμια σχεση με τις ψυχωσεις! Συνηθως οι ασθενεις με αγχωδεις διαταραχες κατακλυζονται απο το φοβο ενδεχομενης "τρελας, σχιζοφρενειας" αλλα ειναι μονο στη σφαιρα των ιδεων!

Γεια σου Αλια !! σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου ! ακολουθω γνωσιακη ψυχοθεραπεια αν και η αληθεια ειναι οτι εχω κανει λιγες συνεδριες γιατι μεχρι να βρω τον καταλληλο γιατρο μου πηρε αρκετο καιρο !! τουλαχιστον τωρα βλεπω καποιο φως στο τουνελ ,σε σχεση με παλια που ενιωθα πως προοδος δεν υπηρχε !! Δεν θελω να χανω αλλο απο την ζωη μου...ασε που τωρα δν μπορω να φευγω μακρια απο το σπιτι μου,ιδιως με αυτοκινητο,και στ σχολειο το παλευω με χιλια ζορια,εχω ασταθεια,φοβο σ μεγαλο βαθμο κ οταν εχει πολυ κοσμο (στν προσευχη ) ειμαι στην φαση οτι θα πεσω κατω !!! αγοραφοβια λογικα ε? εσυ εχεις αντιμετωπισει κατι παρομοιο?

Quote:

---

Originally Posted by ALIA

Καλως ορισες :)

Τι ειδους ψυχοθεραπεια ακολουθεις?
Η διαταραχη πανικου ανηκει στις νευρωσεις, επομενως δεν εχει καμια σχεση με τις ψυχωσεις! Συνηθως οι ασθενεις με αγχωδεις διαταραχες κατακλυζονται απο το φοβο ενδεχομενης "τρελας, σχιζοφρενειας" αλλα ειναι μονο στη σφαιρα των ιδεων!

---

Και απο μένα καλησπέρα και συμφωνώ απόλυτα με την προλαλήσασα. 14 χρόνια έχω διαταραχή πανικού και κάποια στιγμή σταμάτησα να φοβάμαι οτι θα τρελαθώ γιατι δεν τρελαινομουν... Αν και η "τρελα" σηκωνει συζητηση. Τελος πάντων. Καμία ψύχωση. Νεύρωση καραμπινάτη!
Έχω ακούσει και περιπτώσεις που η θεραπεία ήταν πλήρης και μόνιμη. Συνήθως πάνε κι έρχονται αυτά. Δουλειά πολλή θέλει, πίστη στον εαυτό σου και στο οτι αυτό που σου συμβαίνει δεν είναι επικίνδυνο και όλα καλά θα πάνε! Κοίτα να πάς διακοπές το καλοκαίρι να καθαρίσει λίγο το μυαλό σου. Και αυτό που λες με την άνοιξη ισχύει. Είναι μεταβατική εποχή και σε πολλούς μας πέφτει βαρειά. Και να μην μιλάς σε παρελθοντικό χρόνο! Είσαι μες στην καλη χαρά! Απλά έκανες ενα διαλειμα :)

Quote:

---

Originally Posted by το αγχος προσωποποιημενο!

Γεια σου Αλια !! σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου ! ακολουθω γνωσιακη ψυχοθεραπεια αν και η αληθεια ειναι οτι εχω κανει λιγες συνεδριες γιατι μεχρι να βρω τον καταλληλο γιατρο μου πηρε αρκετο καιρο !! τουλαχιστον τωρα βλεπω καποιο φως στο τουνελ ,σε σχεση με παλια που ενιωθα πως προοδος δεν υπηρχε !! Δεν θελω να χανω αλλο απο την ζωη μου...ασε που τωρα δν μπορω να φευγω μακρια απο το σπιτι μου,ιδιως με αυτοκινητο,και στ σχολειο το παλευω με χιλια ζορια,εχω ασταθεια,φοβο σ μεγαλο βαθμο κ οταν εχει πολυ κοσμο (στν προσευχη ) ειμαι στην φαση οτι θα πεσω κατω !!! αγοραφοβια λογικα ε? εσυ εχεις αντιμετωπισει κατι παρομοιο?

---

Οχι, δεν εχει τυχει ν'αντιμετωπισω κατι παρομοιο...
Θεωρω παντως οτι θα ηταν καλο ν'ακολουθησεις το "παντρεμα" της γνωσιακης ψυχοθεραπειας με τη συμπεριφορικη, τη λεγομενη γνωσιακη-συμπεριφορικη ψυχοθεραπεια οπου ακολουθειται η τεχνικη της εκθεσης και συστηματικης απευαισθητοποιησης! Αυτου του ειδους η ψυχοθεραπεια ασχολειται με το εδω και τωρα και οχι με αναδρομες στο παρελθον οπως κανουν αλλες και τ'αποτελεσματα στον ψυχισμο του ασθενη ειναι αμεσα!

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Και απο μένα καλησπέρα και συμφωνώ απόλυτα με την προλαλήσασα. 14 χρόνια έχω διαταραχή πανικού και κάποια στιγμή σταμάτησα να φοβάμαι οτι θα τρελαθώ γιατι δεν τρελαινομουν... Αν και η "τρελα" σηκωνει συζητηση. Τελος πάντων. Καμία ψύχωση. Νεύρωση καραμπινάτη!
Έχω ακούσει και περιπτώσεις που η θεραπεία ήταν πλήρης και μόνιμη. Συνήθως πάνε κι έρχονται αυτά. Δουλειά πολλή θέλει, πίστη στον εαυτό σου και στο οτι αυτό που σου συμβαίνει δεν είναι επικίνδυνο και όλα καλά θα πάνε! Κοίτα να πάς διακοπές το καλοκαίρι να καθαρίσει λίγο το μυαλό σου. Και αυτό που λες με την άνοιξη ισχύει. Είναι μεταβατική εποχή και σε πολλούς μας πέφτει βαρειά. Και να μην μιλάς σε παρελθοντικό χρόνο! Είσαι μες στην καλη χαρά! Απλά έκανες ενα διαλειμα :)

---

ευχαριστω πολυ και για τις δικες σου συμβουλες !! Βρηκες εσενα τι σου προκαλουσε και συνεχει να σου προκαλει αυτο το αγχος το οποιο πυροδοτει αυτον τον πανικο ? Ναι ξερω,απαιτει θεληση και να μην αφηνεις να σε ελεγχει αυτο !! Απλα υπαρχουν και στιγμες,που οσο και να τ ξες οτι ειναι αγχος και πανικος,εκεινη την στιγμη δεν μπορεις -προσωπικα εγω-να εκλογικεψεις καμια σκεψη ή ακομα και συμπτωμα που σε ταλαιπωρει ! για το θεμα των διακοπων το οποιο συνεπαγεται και απομακρυνση απο το σπιτι,με τρομαζει αρκετα !!! αλλα δεν θα αφησω στο αγχος να μου παρει ΚΑΙ τις διακοπες,οποτε κατι θα προσπαθησω !! στην δικη μου περιπτωση,δεν μπορω να βρω ευκολα αυτο που μ προκαλει αγχος γιατι συνηθως εχω για τις χιλιες-δυο <<χαζομαρες>> πχ πως θα μιλησω σε καποιον ,στον πινακα στ σχολειο κλπ κ οχι πιο ουσιαστικα που αγχωνουν αλλα παιδια πχ διαγωνισματα. Δεν ξερω αν τελικα ολα αυτα οσο μικρα κ αν ειναι συσωρευοντε και βγαινουν ετσι !Μακαρι να ειναι ενα διαλειμα !!! θα με ταλαιπωρησει ξερω,αλλα κατα μια εννοια ισως τελικα βγω πιο δυνατη απο ολη τν ιστορια !! και παλι ευχαριστω!!:)

Quote:

---

Originally Posted by ALIA

Οχι, δεν εχει τυχει ν'αντιμετωπισω κατι παρομοιο...
Θεωρω παντως οτι θα ηταν καλο ν'ακολουθησεις το "παντρεμα" της γνωσιακης ψυχοθεραπειας με τη συμπεριφορικη, τη λεγομενη γνωσιακη-συμπεριφορικη ψυχοθεραπεια οπου ακολουθειται η τεχνικη της εκθεσης και συστηματικης απευαισθητοποιησης! Αυτου του ειδους η ψυχοθεραπεια ασχολειται με το εδω και τωρα και οχι με αναδρομες στο παρελθον οπως κανουν αλλες και τ'αποτελεσματα στον ψυχισμο του ασθενη ειναι αμεσα!

---

Ευχαριστω πολυ !! μονο μια απορια,αν δεν κανω εστω και μια μικρη αναδρομη στο παρελθον,πως θα μαθω ποια ηταν η αιτια που τα πυροδοτησε ολα αυτα ?ετσι ωστε μετεπειτα να μπορω να εχω εγω τον ελεγχο του αγχους μου !

Quote:

---

Originally Posted by το αγχος προσωποποιημενο!

Ευχαριστω πολυ !! μονο μια απορια,αν δεν κανω εστω και μια μικρη αναδρομη στο παρελθον,πως θα μαθω ποια ηταν η αιτια που τα πυροδοτησε ολα αυτα ?ετσι ωστε μετεπειτα να μπορω να εχω εγω τον ελεγχο του αγχους μου !

---

Καταλαβαινω πως το εννοεις και ειναι ευλογη η απορια σου αλλα εσενα το κεντρο βαρους σου πρεπει να πεφτει στην αντιμετωπιση του αγχους και των κρισεων πανικου και η αντιμετωπιση αυτων των συμπτωματων δεν εχει απαραιτητα ως προϋποθεση την εξιχνιαση των αιτιων μεσω μιας εξαντλητικης αναδρομης στο παρελθον!

Quote:

---

Originally Posted by ALIA

Καταλαβαινω πως το εννοεις και ειναι ευλογη η απορια σου αλλα εσενα το κεντρο βαρους σου πρεπει να πεφτει στην αντιμετωπιση του αγχους και των κρισεων πανικου και η αντιμετωπιση αυτων των συμπτωματων δεν εχει απαραιτητα ως προϋποθεση την εξιχνιαση των αιτιων μεσω μιας εξαντλητικης αναδρομης στο παρελθον!

---

Αυτο ειχα επιχειρησει να κανω με τον πρωτο μου γιατρο ! Απλα τωρα εχει μεινει περισσοτερο φοβος ,αποπραγματοποιηση και βαρος στο στηθος ! δηλαδη καμια σχεση με την αρχη που δεν μπορουσα ουτε να σηκωθω απο το κρεβατι !!εκανα 80 απουσιες στο σχολειο!! θα το δοκιμασω παντως αυτο που μου προτεινες !!λες να παιζει ρολο κ η κληρονομικοτητα κ η ηλικια? η θεια μου τα ειχε πολυ εντονα αυτα στην εφηβεια της !!κ οσο και να πουμε,η εφηβεια ειναι μια περιεργη ηλικια και στον καθενα βγαινει διαφορετικα !

Quote:

---

Originally Posted by το αγχος προσωποποιημενο!

Αυτο ειχα επιχειρησει να κανω με τον πρωτο μου γιατρο ! Απλα τωρα εχει μεινει περισσοτερο φοβος ,αποπραγματοποιηση και βαρος στο στηθος ! δηλαδη καμια σχεση με την αρχη που δεν μπορουσα ουτε να σηκωθω απο το κρεβατι !!εκανα 80 απουσιες στο σχολειο!! θα το δοκιμασω παντως αυτο που μου προτεινες !!λες να παιζει ρολο κ η κληρονομικοτητα κ η ηλικια? η θεια μου τα ειχε πολυ εντονα αυτα στην εφηβεια της !!κ οσο και να πουμε,η εφηβεια ειναι μια περιεργη ηλικια και στον καθενα βγαινει διαφορετικα !

---

Δεν καταλαβα, τι ειχες επιχειρησει με τον πρωτο σου γιατρο?

Και ναι, οι αγχωδεις διαταραχες συνηθως αναπτυσονται κατα την εφηβικη/μετεφηβικη ηλικια και μπορει να εχουν και γενετικα χαρακτηριστικα/κληρονομικη προδιαθεσιμοτητα...

Quote:

---

Originally Posted by ALIA

Δεν καταλαβα, τι ειχες επιχειρησει με τον πρωτο σου γιατρο?

Και ναι, οι αγχωδεις διαταραχες συνηθως αναπτυσονται κατα την εφηβικη/μετεφηβικη ηλικια και μπορει να εχουν και γενετικα χαρακτηριστικα/κληρονομικη προδιαθεσιμοτητα...

---

Εννοω οτι ειχαμε προσπαθησει να επικεντρωθουμε στο <<εδω και τωρα>>,χωρις αναδρομες στο παρελθον ! Η κατασταση ομως δεν αλλαξε -βεβαια σε αυτο δεν νομιζω να ευθυνεται ο τροπος της ψυχοθεραπειας,αλλα ισως κ το οτι δν θεωρουσα καταλληλο τον ψυχοθεραπευτη και ισως επειδη ημουν στην πολυ χαλια φαση μου τοτε- Παντως,ελπιζω να αλλαξουν ολα αυτα και να τελειωσει καποτε αυτο το μαρτυριο !:)

Quote:

---

Originally Posted by το αγχος προσωποποιημενο!

Εννοω οτι ειχαμε προσπαθησει να επικεντρωθουμε στο <<εδω και τωρα>>,χωρις αναδρομες στο παρελθον ! Η κατασταση ομως δεν αλλαξε -βεβαια σε αυτο δεν νομιζω να ευθυνεται ο τροπος της ψυχοθεραπειας,αλλα ισως κ το οτι δν θεωρουσα καταλληλο τον ψυχοθεραπευτη και ισως επειδη ημουν στην πολυ χαλια φαση μου τοτε- Παντως,ελπιζω να αλλαξουν ολα αυτα και να τελειωσει καποτε αυτο το μαρτυριο !:)

---

Σιγουρα εκτος απ'την καταλληλη ψυχοθερπαεια, απαιτειται να ειναι καταλληλος και ο ψυχοθεραπευτης για να μπορει να υπαρξει αρτια συνεργασια με το θεραπευομενο!
Ελπιζω κι ευχομαι τωρα να κανεις μια καινουργια αρχη με το νεο σου γιατρο και να φανεις κι εσυ συνεργασιμη και με θεληση γιατι τιποτε δεν αλλαζει ως δια μαγειας διχως τη δικη μας ατομικη πανω απ'ολα προσπαθεια!

Quote:

---

Originally Posted by ALIA

Σιγουρα εκτος απ'την καταλληλη ψυχοθερπαεια, απαιτειται να ειναι καταλληλος και ο ψυχοθεραπευτης για να μπορει να υπαρξει αρτια συνεργασια με το θεραπευομενο!
Ελπιζω κι ευχομαι τωρα να κανεις μια καινουργια αρχη με το νεο σου γιατρο και να φανεις κι εσυ συνεργασιμη και με θεληση γιατι τιποτε δεν αλλαζει ως δια μαγειας διχως τη δικη μας ατομικη πανω απ'ολα προσπαθεια!

---

Προς το παρων -και με την βοηθεια των χαπιων-,εχω μεγαλη θεληση να συνελθω !!!:) Δηλαδη λεω και ξαναλεω στον εαυτο μου -ειδικα σε φασεις αισιοδοξιας- οτι δεν θα το αφησω να με καταστρεψει ! Το αγχος ειναι συχνο και οσο πιο γρηγορα αντιμετωπιστει τοσο το καλυτερο ! Ξερω οτι παντα θα το εχω σαν <<συντροφο>>μου,αλλα θα μαθω τα ορια μου ετσι ωστε να μην φθανω παντα στο αμην! Οπου υπαρχει θεληση,υπαρχει και τροπος !:)

Quote:

---

Originally Posted by το αγχος προσωποποιημενο!

Οπου υπαρχει θεληση,υπαρχει και τροπος !:)

---

That's right!! :) So, keep walking...

Quote:

---

Originally Posted by ALIA

That's right!! :) So, keep walking...

---

ευχαριστω πολυ για την υποστηριξη!

Quote:

---

Originally Posted by το αγχος προσωποποιημενο!

ευχαριστω πολυ για την υποστηριξη!

---

Nothing special!!

Στηριξη απο το περιβαλλον σου εχεις?Απο οικογενεια/φιλους-φιλες?Γιατι κι αυτο ειναι πολυ σημαντικο.

Το ίδιο θα ρωτούσα και εγώ, υπάρχει στήριξη από την οικογένεια σου ?συζητάς με τους δικούς σου αυτά που νιώθεις?
Γλυκό μου κορίτσι είσαι ένα ευαισθητο παιδί στην εφηβεία που βιώνεις κάποια προβλήματα πιο έντονα από άλλους συνομήλικους σου.
Μην μπαίνεις στο τρυπάκι να πιστεύεις ότι τα προβλήματα αυτά θα σε συνοδεύουν σ' όλη τη ζωή σου..πίστεψε ότι θα τα καταφέρεις να τα ξεπεράσεις, από τη στιγμή που είσαι ήδη σε διαδικασία ψυχοθεραπευτικής υποστήριξης.
Και μια συμβουλή από μένα , το μυαλο μας΄κάνει περίεργα παιχνίδια, κολλάει σε ιδέες , καλο είναι να ψάχνουμε τι μας συμβαίνει, όμως εχε το νου σου ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε μόνοι μας καταστάσεις.
Και μόνη σου το είπες ότι το ιντερνετ σου΄έκανε κακο. Ψάχνεις, βρίσκεις κάποιες περιπτώσεις που έχουν κάποια κοινά στοιχεία με την δική σου περίπτωση και υπάρχει ο κίνδυνος να κολλήσεις ταμπέλες.
Νιώσε μέσα σου πως μπορείς να ξεπεράσεις αυτές τις αγχωτικές καταστάσεις, ότι είναι μια μεταβατική κατάσταση, όχι μόνιμη.

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Το ίδιο θα ρωτούσα και εγώ, υπάρχει στήριξη από την οικογένεια σου ?συζητάς με τους δικούς σου αυτά που νιώθεις?
Γλυκό μου κορίτσι είσαι ένα ευαισθητο παιδί στην εφηβεία που βιώνεις κάποια προβλήματα πιο έντονα από άλλους συνομήλικους σου.
Μην μπαίνεις στο τρυπάκι να πιστεύεις ότι τα προβλήματα αυτά θα σε συνοδεύουν σ' όλη τη ζωή σου..πίστεψε ότι θα τα καταφέρεις να τα ξεπεράσεις, από τη στιγμή που είσαι ήδη σε διαδικασία ψυχοθεραπευτικής υποστήριξης.
Και μια συμβουλή από μένα , το μυαλο μας΄κάνει περίεργα παιχνίδια, κολλάει σε ιδέες , καλο είναι να ψάχνουμε τι μας συμβαίνει, όμως εχε το νου σου ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε μόνοι μας καταστάσεις.
Και μόνη σου το είπες ότι το ιντερνετ σου΄έκανε κακο. Ψάχνεις, βρίσκεις κάποιες περιπτώσεις που έχουν κάποια κοινά στοιχεία με την δική σου περίπτωση και υπάρχει ο κίνδυνος να κολλήσεις ταμπέλες.
Νιώσε μέσα σου πως μπορείς να ξεπεράσεις αυτές τις αγχωτικές καταστάσεις, ότι είναι μια μεταβατική κατάσταση, όχι μόνιμη.

---

Γεια σου φρινι !! Ναι ευτυχως υπαρχει υποστηριξη απο ολο το περιβαλλον μου,οικογενειακο και μη,και γενικοτερα εχω την τυχη να εχω διπλα μ ανθρωπους και ιδιαιτερα 2 καθηγητριες μ που ειχαν περασει παρομοια !! Ναι ξερω,σιγουρα δεν θα ειναι μονιμη κατασταση ,δεν θα το επιτρεψω να συμβει αυτο,αλλωστε η θεληση παιζει μεγαλο ρολο στο να το ξεπερασεις !! δυστυχως ,ανθυποβαλλομαι πολυ γι αυτο εκοψα και το ιντερνετ ! απλα ακομη υπαρχουν στιγμες που νιωθω πως θα τρελαθω ,ξες μια πιεση στα αυτια μου σαν να θελουν να σκασουν απο τις ασχημες μ σκεψεις...!

οντως το μυαλο μου κολλαει σε ιδεες,πριν το <<ψαξω>>δεν σκεφτομουν καν καταστασεις που σκεφτομαι τωρα...τοτε ο φοβος ηταν μην πεθανω τωρα μην <<τρελαθω>>..ελπιζω να συνελθω γρηγορα ,γιατι οσο το αφηνεις μεσα σου,τοσο πιο πολυ μεγαλωνει !!!

Είχα και γώ αυτό τον φόβο.Η αλήθεια όμως είναι οτι είσαι στο άλλο άκρο απο την τρέλα.Φαίνεσαι πολύ έξυπνη και ώριμη για την ηλικία σου, αλλά δυστυχώς και εσύ δεν χρησιμοποιείς το μυαλό σου σωστά και αναλώνεσαι σε σενάρια.Κίαν γίνει αυτό η αν γίνει το άλλο.Και προφανώς τα σενάρια δεν άρχισαν τώρα.Όποτε το θέμα τρέλας ξεχασέ το.Έχεις φθείρει το νευρικό σου σύστημα με όλο αυτό το άγχος τόσο καιρό και αυτό αντιδρά κάνοντας πανικούς.Με το να σκέφτεσαι οτι κάτι έχεις δέν αφήνεις το νευρικό σου σύστημα να συνέλθει και έτσι συνεχίζουν τα συμπτώματα.Δέν υπάρχει κάτι άλλο να ψάξεις.Σου εύχομαι περαστικά.

είμαι 21, και έπαθα για πρώτη φορά κρίση πανικού στα 15. θάνατος. επί 2 βδομάδες δεν έκανα τίποτα άλλο από το να τρέμω σαν το ψάρι, να μην μπορώ να βγω απ' το σπίτι, να κλαίω συνέχεια, να έχω την ανησυχία ότι προφανώς έτσι τρελαίνονται οι άνθρωποι και ότι όπου να ναι θα με σύρουν στο ψυχιατρείο με κανένα άσπρο ρομπάκι. τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ!! πήρα ζάναξ, πήρα ζολόφτ, πήγαινα σε ψυχολόγο. οι σκέψεις να με κατακλύζουν. να κάθομαι να αναρωτιέμαι γιατί τα δέντρα είναι πράσινα και τι θα γίνει αν θα μας επιτεθούν εξωγήινοι και αντί να γελάω με τη σκέψη μου και να συνεχίζω τη μέρα μου, κόλλαγα εκεί και φοβόμουν την ίδια μου τη σκέψη. επίσης, είχα τρελό κόλλημα με την ιδέα του θανάτου. τέλος πάντων, σε 1 μήνα περίπου με τη βοήθεια των φαρμάκων και του ψυχολόγου, τα συμπώματα μειώθηκαν και κάποια στιγμή εξαφανίστηκαν. έχω κάνει πλέον διατριβή πάνω στο θέμα του πανικού και μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι αυτό που μας συμβαίνει πότε, πότε δεν έχει να κάνει με την τρέλα, ούτε με την ψύχωση. Είναι καθαρό, ατόφιο άγχος και το άγχος είναι από μόνο του ένας κινητήριος μοχλός του εγκεφάλου που δεν τον αφήνει σε ησυχία, τον κάνει να παίρνει φωτιά, τον τρομάζει αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να τον τρελάνει. Παθαίνω ακόμα πανικούς σε κάποιες περιόδους έντονου στρες. Δεν με τρομάζει πλέον, έχω μάθει να τον σταματάω προτού με κατακλύσει και με καταστήσει μη λειτουργική. Μπορεί πλέον να βλέπω τον πανικό να καταφθάνει ενώ δίνω εξετάσεις στη σχολή για παράδειγμα, ή όταν οδηγάω, ή όταν είμαι στο λεωφορείο και έχω τάση φυγής, αλλά ανέπτυξα πλέον μηχανισμό άμυνας που πατάει φρένο και ο πανικός πάει στο διάλο. υπάρχουν και φορές που τέτοιου είδους κρίση να κάνει και μήνες να εμφανιστεί. οπότε, μην ανησυχείς καθόλου πρώτον για το αν θα σε φτάσει στην τρέλα όλο αυτό και δεύτερον για το αν θα φύγει. Δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο στην εξάντλησή μας, την σωματική και ψυχική, και ΝΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ, σε μια ασύγκριτα καλύτερη σχέση με τις σκέψεις μας και τον έλεγχό τους. Ακόμα κι όταν φύγουν όλα αυτά τα συμπτώματα, θα νιώθεις αλλιώς μέσα σου. Είναι μια διαδικασία που πονάει πολύ, αλλά σε φτάνει σε "τρελά' επίπεδα αυτογνωσίας. Θα αρχίσεις να σκέφτεσαι διαφορετικά, πιο ρεαλιστικά, πιο αποφασιστικά, πιο πρακτικά, θα ξέρεις ποια σκέψη σου είναι αληθινή και ποια όχι. Relax & take care.

Quote:

---

Originally Posted by shifter

Είχα και γώ αυτό τον φόβο.Η αλήθεια όμως είναι οτι είσαι στο άλλο άκρο απο την τρέλα.Φαίνεσαι πολύ έξυπνη και ώριμη για την ηλικία σου, αλλά δυστυχώς και εσύ δεν χρησιμοποιείς το μυαλό σου σωστά και αναλώνεσαι σε σενάρια.Κίαν γίνει αυτό η αν γίνει το άλλο.Και προφανώς τα σενάρια δεν άρχισαν τώρα.Όποτε το θέμα τρέλας ξεχασέ το.Έχεις φθείρει το νευρικό σου σύστημα με όλο αυτό το άγχος τόσο καιρό και αυτό αντιδρά κάνοντας πανικούς.Με το να σκέφτεσαι οτι κάτι έχεις δέν αφήνεις το νευρικό σου σύστημα να συνέλθει και έτσι συνεχίζουν τα συμπτώματα.Δέν υπάρχει κάτι άλλο να ψάξεις.Σου εύχομαι περαστικά.

---

Σε ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες σου!:)Η αληθεια ειναι οτι το νευρικο μου συστημα θα εκραγει ,εχεις δικιο !! Απλα και πριν απο αυτο ημουν ανθρωπος που εψαχνα πολυ και διαβαζα οποιοδηποτε βιβλιο ψυχολογιας,κοινωνιολογιας κλπ ! Τωρα ειχα ακομη εναν λογο παραπανω !! Ευτυχως,εχω αρχισει και το σταματαω γιατι οπως λες δεν οδηγει πουθενα ! Καλυτερα η <<αγνοια>>αυτην την στιγμη ! Απλα δεν μπορω να καταλαβω γιατι ενω τελειωσαν οι πανικοι -ζαλαδες,δυσπνοια-γιατι συνεχιζεται αυτες οι ασχημες,ασυγκροτητες σκεψεις,δυσκολια στν υπνο,αποπραγματοποιηση και αγοραφοβια...Να μου πεις,δεν λυνονται ολα αμεσως !! Χρειαζεται αρκετο χρονο αλλα θα περασει,που θα παει !

Quote:

---

Originally Posted by Δέσποινα

είμαι 21, και έπαθα για πρώτη φορά κρίση πανικού στα 15. θάνατος. επί 2 βδομάδες δεν έκανα τίποτα άλλο από το να τρέμω σαν το ψάρι, να μην μπορώ να βγω απ' το σπίτι, να κλαίω συνέχεια, να έχω την ανησυχία ότι προφανώς έτσι τρελαίνονται οι άνθρωποι και ότι όπου να ναι θα με σύρουν στο ψυχιατρείο με κανένα άσπρο ρομπάκι. τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ!! πήρα ζάναξ, πήρα ζολόφτ, πήγαινα σε ψυχολόγο. οι σκέψεις να με κατακλύζουν. να κάθομαι να αναρωτιέμαι γιατί τα δέντρα είναι πράσινα και τι θα γίνει αν θα μας επιτεθούν εξωγήινοι και αντί να γελάω με τη σκέψη μου και να συνεχίζω τη μέρα μου, κόλλαγα εκεί και φοβόμουν την ίδια μου τη σκέψη. επίσης, είχα τρελό κόλλημα με την ιδέα του θανάτου. τέλος πάντων, σε 1 μήνα περίπου με τη βοήθεια των φαρμάκων και του ψυχολόγου, τα συμπώματα μειώθηκαν και κάποια στιγμή εξαφανίστηκαν. έχω κάνει πλέον διατριβή πάνω στο θέμα του πανικού και μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι αυτό που μας συμβαίνει πότε, πότε δεν έχει να κάνει με την τρέλα, ούτε με την ψύχωση. Είναι καθαρό, ατόφιο άγχος και το άγχος είναι από μόνο του ένας κινητήριος μοχλός του εγκεφάλου που δεν τον αφήνει σε ησυχία, τον κάνει να παίρνει φωτιά, τον τρομάζει αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να τον τρελάνει. Παθαίνω ακόμα πανικούς σε κάποιες περιόδους έντονου στρες. Δεν με τρομάζει πλέον, έχω μάθει να τον σταματάω προτού με κατακλύσει και με καταστήσει μη λειτουργική. Μπορεί πλέον να βλέπω τον πανικό να καταφθάνει ενώ δίνω εξετάσεις στη σχολή για παράδειγμα, ή όταν οδηγάω, ή όταν είμαι στο λεωφορείο και έχω τάση φυγής, αλλά ανέπτυξα πλέον μηχανισμό άμυνας που πατάει φρένο και ο πανικός πάει στο διάλο. υπάρχουν και φορές που τέτοιου είδους κρίση να κάνει και μήνες να εμφανιστεί. οπότε, μην ανησυχείς καθόλου πρώτον για το αν θα σε φτάσει στην τρέλα όλο αυτό και δεύτερον για το αν θα φύγει. Δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο στην εξάντλησή μας, την σωματική και ψυχική, και ΝΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ, σε μια ασύγκριτα καλύτερη σχέση με τις σκέψεις μας και τον έλεγχό τους. Ακόμα κι όταν φύγουν όλα αυτά τα συμπτώματα, θα νιώθεις αλλιώς μέσα σου. Είναι μια διαδικασία που πονάει πολύ, αλλά σε φτάνει σε "τρελά' επίπεδα αυτογνωσίας. Θα αρχίσεις να σκέφτεσαι διαφορετικά, πιο ρεαλιστικά, πιο αποφασιστικά, πιο πρακτικά, θα ξέρεις ποια σκέψη σου είναι αληθινή και ποια όχι. Relax & take care.

---

Καταρχην πριν σου πω ευχαριστω και τα σχετικα,θελω να σου πω ενα συγχαρητηρια (!!!!!!) που καταφερες και το ξεπερασες και που ακομα και αν σου εμφανιζεται τωρα το στελνεις στο διαολο οπως λες !!!(εισαι και φοιτητρια,ακομα ενας λογος παραπανω !!!!)Εγω δεν ξερω με τι πρωτοαγχωνομαι γιατι κατα κυριο λογο ειμαι χαλαρη με σχολειο ,εξετασεις κλπ και αγχωνομαι με καθε χαζομαρουλα πχ με το πως θα μιλησω με καποιον κλπ ενω ειμαι πολυ κοινωνικη σαν ανθρωπος !!Ναι,ειναι χαλια να παγιδευεσαι στις σκεψεις σου και οταν δεν πιανει κ η αποσπαση τις προσοχης -που σε μενα σχεδον ποτε- δεν !!Τα ζολοφτ ποσο καιρο τα πηρες ?? και ποσο καιρο εκανες ψυχοθεραπεια ?? Παντως κ γω το πιστευω αυτο ,οτι στο τελος ολος αυτος ο πανικος θα με κνει πιο δυνατη κ οπως λες κ εσυ με περισσοτερη αυτογνωσια !! Και στην τελικη, δεν θυμαμαι κ ποιος το ειπε νμζω σενεκας, - ο ανθρωπος πρεπει να πεθανει πολλες φορες μεσα στην ζωη του για να μαθει να ζει -!! ευχαριστω πολυ και για την δικη σου υποστηριξη!!

Zoloft έπαιρνα για 3 μήνες τουλάχιστον, ακόμα και όταν τα συμπτώματα είχαν φύγει. Για ολοκληρωμένη θεραπεία. Ένα χρόνο πριν, δηλαδή στα 20 μου, χρειάστηκε να ξαναπάρω γιατί περνούσα μια δύσκολη φάση και ο εγκέφαλός μου ο καλός πήγε να βρει καταφύγιο στους πανικούς. για να μην του κάνω τη χάρη, πήρα δύο μήνες ζολόφτ. Στον ψυχολόγο που πήγαινα στα 15 μου πήγαινα για 3-4 μήνες. Μετά μου έδωσε πόδι από μόνος του χαχαχαχαχαχαχα!!! μου είπε δεν με χρειάζεσαι πια. Και πέρυσι που ξαναπήγα σε έναν άλλον να μιλήσω λίγο, πήγα για περίπου 2 μήνες. Δεν ήμουν σε φάση πανικών και τα λοιπά, απλά χρειαζόμουν υποστήριξη γενικότερα και ήθελα να φύγουν μερικά σύννεφα πάνω απ' το κεφάλι μου. Μόλις τελείωσα το λύκειο, είχα πρόβλημα με την πρόσληψη τροφής, έχασα πολλά κιλά και μετά στην ουσία δεν έτρωγα. Τώρα δεν είμαι ανορεξική ή τίποτα τέτοιο, αλλά ακόμα και τώρα σχεδόν 3 χρόνια μετά το λύκειο, μετράω τις μπουκιές μου και γενικά δεν μπορώ να χαλαρώσω σε τίποτα. Το παλεύω, όμως :) :)

Quote:

---

Originally Posted by Δέσποινα

Zoloft έπαιρνα για 3 μήνες τουλάχιστον, ακόμα και όταν τα συμπτώματα είχαν φύγει. Για ολοκληρωμένη θεραπεία. Ένα χρόνο πριν, δηλαδή στα 20 μου, χρειάστηκε να ξαναπάρω γιατί περνούσα μια δύσκολη φάση και ο εγκέφαλός μου ο καλός πήγε να βρει καταφύγιο στους πανικούς. για να μην του κάνω τη χάρη, πήρα δύο μήνες ζολόφτ. Στον ψυχολόγο που πήγαινα στα 15 μου πήγαινα για 3-4 μήνες. Μετά μου έδωσε πόδι από μόνος του χαχαχαχαχαχαχα!!! μου είπε δεν με χρειάζεσαι πια. Και πέρυσι που ξαναπήγα σε έναν άλλον να μιλήσω λίγο, πήγα για περίπου 2 μήνες. Δεν ήμουν σε φάση πανικών και τα λοιπά, απλά χρειαζόμουν υποστήριξη γενικότερα και ήθελα να φύγουν μερικά σύννεφα πάνω απ' το κεφάλι μου. Μόλις τελείωσα το λύκειο, είχα πρόβλημα με την πρόσληψη τροφής, έχασα πολλά κιλά και μετά στην ουσία δεν έτρωγα. Τώρα δεν είμαι ανορεξική ή τίποτα τέτοιο, αλλά ακόμα και τώρα σχεδόν 3 χρόνια μετά το λύκειο, μετράω τις μπουκιές μου και γενικά δεν μπορώ να χαλαρώσω σε τίποτα. Το παλεύω, όμως :) :)

---

Εσενα βρηκες τι σε αγχωνει ομως ε? Τελοσπαντων οπως και να εχει μπραβο γιατι απο οτι καταλαβα βρηκες τροπο να το ελεγξεις !!!εμενα μου ειχε πει να παρω ζολοφτ για εναν ολοκληρο χρονο !!!! καπνους εβγαζα τοτε !!!! ζαναξ τον ποσο επαιρνες ??εγω παιρνω καθε μερα ,3 μισαδακια των 0,25 !!ελπιζω να μην υπαρχει εξαρτηση !!

Quote:

---

Originally Posted by το αγχος προσωποποιημενο!

Εσενα βρηκες τι σε αγχωνει ομως ε? Τελοσπαντων οπως και να εχει μπραβο γιατι απο οτι καταλαβα βρηκες τροπο να το ελεγξεις !!!εμενα μου ειχε πει να παρω ζολοφτ για εναν ολοκληρο χρονο !!!! καπνους εβγαζα τοτε !!!! ζαναξ τον ποσο επαιρνες ??εγω παιρνω καθε μερα ,3 μισαδακια των 0,25 !!ελπιζω να μην υπαρχει εξαρτηση !!

---

Καλησπέρα και απο μένα.
Για τα ζαναξ που λες... Καταρχήν μην τρελαίνεσαι...το .25 ειναι αστείο και εύκολο να το κόψεις αλλά θέλει προσοχή και πρόγραμμα και στην λήψη του και στην διακοπή του.
Εγω είχα φτάσει σε σημείο να παίρνω 9 mg την ημέρα... με ιατρική παρακολούθηση! Έλεγα στον γιατρό μου τότε οτι δεν αισθάνομαι καλά και μου έλεγε οτι για να προλάβω τον πανικό να κουμπώνω ενα ζαναξάκι. Το αποτέλεσμα ήταν να χάνω την ισορροπία μου, έπεφτα συνέχεια, μπέρδευα τα λόγια μου και άλλα τέτοια ωραία. Αφου άλλαξα γιατρό, τα έκοψα στο 1mg μέσα σε 3 μήνες. Δεν μπορώ να πω οτι ήταν εύκολο αλλά ούτε και δύσκολο. Οι γιατροί λένε οτι για να εξαρτηθείς απο το ζάναξ πρέπει να παίρνεις τουλάχιστον 6mg για πάνω απο εξάμηνο. Η δική μου εμπειρία λέει οτι ψιλοενοχλήσεις θα έχεις κατα τη διακοπή αλλά μη σε τρομάζει. Μην φανταστείς τίποτα στερητικά!Και γενικά οι φαρμακοθεραπείες παίρνουν χρόνο. Γιατί και η αύξηση γίνεται σταδιακά και ακόμα σταδιακότερα η μείωση για να μην έχεις πισωγυρίσματα. Αλλά θέλει και ψυχοθεραπεία μαζι.
Άντε... καλό μας κουράγιο :)

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Καλησπέρα και απο μένα.
Για τα ζαναξ που λες... Καταρχήν μην τρελαίνεσαι...το .25 ειναι αστείο και εύκολο να το κόψεις αλλά θέλει προσοχή και πρόγραμμα και στην λήψη του και στην διακοπή του.
Εγω είχα φτάσει σε σημείο να παίρνω 9 mg την ημέρα... με ιατρική παρακολούθηση! Έλεγα στον γιατρό μου τότε οτι δεν αισθάνομαι καλά και μου έλεγε οτι για να προλάβω τον πανικό να κουμπώνω ενα ζαναξάκι. Το αποτέλεσμα ήταν να χάνω την ισορροπία μου, έπεφτα συνέχεια, μπέρδευα τα λόγια μου και άλλα τέτοια ωραία. Αφου άλλαξα γιατρό, τα έκοψα στο 1mg μέσα σε 3 μήνες. Δεν μπορώ να πω οτι ήταν εύκολο αλλά ούτε και δύσκολο. Οι γιατροί λένε οτι για να εξαρτηθείς απο το ζάναξ πρέπει να παίρνεις τουλάχιστον 6mg για πάνω απο εξάμηνο. Η δική μου εμπειρία λέει οτι ψιλοενοχλήσεις θα έχεις κατα τη διακοπή αλλά μη σε τρομάζει. Μην φανταστείς τίποτα στερητικά!Και γενικά οι φαρμακοθεραπείες παίρνουν χρόνο. Γιατί και η αύξηση γίνεται σταδιακά και ακόμα σταδιακότερα η μείωση για να μην έχεις πισωγυρίσματα. Αλλά θέλει και ψυχοθεραπεία μαζι.
Άντε... καλό μας κουράγιο :)

---

Καλησπερα !!! Ναι το παιρνω με προγραμμα ετσι ωστε να μην εξαρτωμαι οτι καθε φορα που δεν ειμαι καλα ,θα με κανει αυτο καλα ! Και στην αρχη παραηταν αρνητικοι οι γονεις μου....τωρα παραλληλα με ψυχοθεραπεια παιρνω πρωι,μεσημερι,βραδυ και το καταραμενο μ εχει κανει πολυ καλα! Καταρχην υπαρχει σταθεροτητα και δεν νιωθω σαν ζομπυ που κυκλοφορει μεσα στο σπιτι !! τωρα βεβαια λεει να μειωσουμε την ψυχοθεραπεια (και τ ζαναξ) στην 1-2 φορες τον μηνα,αλλα γμτ δεν νομιζω οτι θελω...δν εχω κανει δα και πολλες συνεδριες !! Πφφ..ενα κουβαρι ειναι το μυαλο μου !!! (καλη μας δυναμη οντως!!!!!)

Αν δεν αισθάνεσαι έτοιμη ακόμα να το κάνεις, να το πεις μηπως το κρατήσετε λίγο παραπάνω. Εγω πχ ξέρω πότε είμαι έτοιμη να μειώσω. Έχω πάντα ενα μικρό φόβο βέβαια αλλά δεν με εμποδίζει. Αλλά αν λες οτι το μυαλό σου είναι ακόμα κουβάρι, κοίταξέ το μήπως το καθυστερήσεις λίγο.

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Αν δεν αισθάνεσαι έτοιμη ακόμα να το κάνεις, να το πεις μηπως το κρατήσετε λίγο παραπάνω. Εγω πχ ξέρω πότε είμαι έτοιμη να μειώσω. Έχω πάντα ενα μικρό φόβο βέβαια αλλά δεν με εμποδίζει. Αλλά αν λες οτι το μυαλό σου είναι ακόμα κουβάρι, κοίταξέ το μήπως το καθυστερήσεις λίγο.

---

Αυτο θα κανω..!!! εσυ ποσο καιρο κανεις ψυχοθεραπεια?

Έχω βρει τι με αγχώνει, ναι. πέρα από την πολύ περίεργη κατάσταση και σχέση με τον πατέρα μου, έχω ζήτημα με τον εαυτό μου και το κατά πόσο γίνομαι αποδεκτή από τους άλλους. Δεν μπορώ να δεχθώ την απορριψη σε οποιονδήποτε τομέα, ειδικά τον ερωτικό. Δεν μπορώ ούτε να φανταστώ ότι θα απορριφθώ από κάποιον ερωτικά. Επίσης, δεν είμαι καθόλου κοινωνική, δεν μ' αρέσει να έχω πολύ κοντινές φιλίες ή σχέσεις γενικότερα, φοβάμαι ότι οι άλλοι είναι πάντα έτοιμοι να σε πληγώσουν από κει που δεν το περιμένεις και εκεί που όλα πάνε καλά. Όπως κάνει πάντα ο πατέρας μου. Όλα καλά κι όλα ωραία και μετά σου ρχεται μια κατραπακιά από το πουθενά και λες "οκ, οι άνθρωποι είναι για τα μπάζα". Γιατί αν δεν βρίσκεις καταφύγιο στην ίδια σου την οικογένεια, πού θα βρεις; Στον κάθε τυχάρπαστο γκόμενο που θα σου πει θέλω να σε βοηθήσω μόνο και μόνο για να σε ρίξει; Στον καθένα ή στην κάθεμία που επειδή σε παίρνει τηλέφωνο να πάτε για καφέ, πρέπει να θεωρείται ΦΙΛΟΣ? όλοι είναι έτοιμοι να βγάλουν τα μαχαίρια, το έχω ζήσει άπειρες φορές και έχω πληγωθεί ανεπανόρθωτα. Και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι κι εγώ δεν είμαι καλύτερη. Από κει που τρέφω συναισθήματα για κάποιον ερωτικά ή φιλικά, ξαφνικά, από το πουθενά, μπορώ να πω ή να κάνω κάτι που θα τον αφήσει τον άλλον σύξυλο, να αναρωτιέται τι φρίκες τρώω. Υιοθετώ έναν μοναχικό τρόπο ζωής, όχι με την έννοια του ότι κάθομαι σπίτι όλη μέρα. ίσα, ίσα. Τελευταία είμαι συνέχεια έξω. Η μοναχικότητά μου έχει να κάνει με το ότι δεν ανοίγομαι, δεν λέω τις σκέψεις μου ή αυτά που αισθάνομαι. Έτσι προστατεύομαι ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Το άγχος μου λοιπόν έχει να κάνει με τους ανθρώπους γενικά και ειδικά και απ' όσο έχω καταλάβει, συζητώντας με τους ψυχολόγους, όλο αυτο έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την πίεση που δέχομαι από τον πατέρα μου και τη σχέση μου μαζί του.

Quote:

---

Originally Posted by το αγχος προσωποποιημενο!

Αυτο θα κανω..!!! εσυ ποσο καιρο κανεις ψυχοθεραπεια?

---

Εγω έκανα το λάθος να κάνω αποτυχημένες ψυχοθεραπείες απο μη ψυχοθεραπευτές (μετά έμαθα τη διαφορά). Στην ουσία ήταν υποστηρικτική θεραπεία ψυχιάτρων που σημαίνει αυξομείωση φαρμάκων. Γι'αυτο και παιδεύομαι 14 χρόνια. Τώρα είμαι σε αναζήτηση ψυχοθεραπευτή.

Quote:

---

Originally Posted by Δέσποινα

Έχω βρει τι με αγχώνει, ναι. πέρα από την πολύ περίεργη κατάσταση και σχέση με τον πατέρα μου, έχω ζήτημα με τον εαυτό μου και το κατά πόσο γίνομαι αποδεκτή από τους άλλους. Δεν μπορώ να δεχθώ την απορριψη σε οποιονδήποτε τομέα, ειδικά τον ερωτικό. Δεν μπορώ ούτε να φανταστώ ότι θα απορριφθώ από κάποιον ερωτικά. Επίσης, δεν είμαι καθόλου κοινωνική, δεν μ' αρέσει να έχω πολύ κοντινές φιλίες ή σχέσεις γενικότερα, φοβάμαι ότι οι άλλοι είναι πάντα έτοιμοι να σε πληγώσουν από κει που δεν το περιμένεις και εκεί που όλα πάνε καλά. Όπως κάνει πάντα ο πατέρας μου. Όλα καλά κι όλα ωραία και μετά σου ρχεται μια κατραπακιά από το πουθενά και λες "οκ, οι άνθρωποι είναι για τα μπάζα". Γιατί αν δεν βρίσκεις καταφύγιο στην ίδια σου την οικογένεια, πού θα βρεις; Στον κάθε τυχάρπαστο γκόμενο που θα σου πει θέλω να σε βοηθήσω μόνο και μόνο για να σε ρίξει; Στον καθένα ή στην κάθεμία που επειδή σε παίρνει τηλέφωνο να πάτε για καφέ, πρέπει να θεωρείται ΦΙΛΟΣ? όλοι είναι έτοιμοι να βγάλουν τα μαχαίρια, το έχω ζήσει άπειρες φορές και έχω πληγωθεί ανεπανόρθωτα. Και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι κι εγώ δεν είμαι καλύτερη. Από κει που τρέφω συναισθήματα για κάποιον ερωτικά ή φιλικά, ξαφνικά, από το πουθενά, μπορώ να πω ή να κάνω κάτι που θα τον αφήσει τον άλλον σύξυλο, να αναρωτιέται τι φρίκες τρώω. Υιοθετώ έναν μοναχικό τρόπο ζωής, όχι με την έννοια του ότι κάθομαι σπίτι όλη μέρα. ίσα, ίσα. Τελευταία είμαι συνέχεια έξω. Η μοναχικότητά μου έχει να κάνει με το ότι δεν ανοίγομαι, δεν λέω τις σκέψεις μου ή αυτά που αισθάνομαι. Έτσι προστατεύομαι ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Το άγχος μου λοιπόν έχει να κάνει με τους ανθρώπους γενικά και ειδικά και απ' όσο έχω καταλάβει, συζητώντας με τους ψυχολόγους, όλο αυτο έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την πίεση που δέχομαι από τον πατέρα μου και τη σχέση μου μαζί του.

---

Λοιπον,Δεσποινα,εγω γενικοτερα πιστευω πως κανενας ανθρωπος δεν αντεχει την απορριψη! Αλλοι το δειχνουν,αλλοι το βγαζουν με αλλο τροπο και αλλοι παλι κανουν σαν να μην τους καιγεται καρφακι !Μπορω να σε καταλαβω πολυ σε αυτο το θεμα γιατι το ιδιο ειμαι και εγω...σκεφτομαι αρκετα αν θα με αποδεχτουν οι αλλοι με αποτελεσμα αυτο να με αγχωνει ! Δεν εχω και αυτοπεποιθηση αρκετα οποτε αστα να πανε...αλλα ωρες-ωρες καθομαι και σκεφτομαι οτι οσο καθομαι και σκεφτομαι πως θα πλησιασω καποιον,αν θα με συμπαθησει ο ταδε ή η ταδε χανω πολυτιμο χρονο για να κανω αυτα τα βηματα,να τους πλησιασω και τ σχετικα...τελευταια το εχω αλλαξει αυτο !!ευτυχως ! Οσο αφορα για τους ανθρωπους,δεν εχω παρομοια εμπειρια ουτε εχω πληγωθει ασχημα για να μπορω να το αντιληφθω αυτο ! Σιγουρα υπαρχουν ανθρωποι που κοιταζουν σε υπερβολικο βαθμο το συμφερον τους και δεν νοιαζοντε για τα ατομα που εχουν διπλα τους,αλλα αυτο δεν μπορουμε να τους το αλλαξουμε ! Ειμαι της αποψης,οτι και εμεις ειμαστε υπευθυνοι και εχουμε την δυνατοτητα να επιλεγουμε τα ατομα που θελουμε να εχουμε διπλα μας και για το τι μπορουμε να τους δωσουμε...για την μοναχικοτητα,ειναι στοιχειο του χαρακτηρα σου και φυσικα δεν ειναι απαραιτητα κακο!!! Νομιζεις ειναι ωραιο να βλεπουμε ανθρωπους που αρχιζουν και λενε τις σκεψεις τους στον καθενα και να μοιραζοντε τα παντα με τον -την οποιονδηποτε??Αν εσυ θεωρεις οτι αυτο σου κανει καλο ή σε προστατευει,τοτε ναι ειναι καλο ! αλλα αν θεωρεις οτι βαζει εμποδια στην ζωη σου,τοτε αν εχεις θεληση μπορεις να το περιορισεις -αλλαζοντας ισως την σταση σου απεναντι στους ανθρωπους-Φυσικα θα μου πεις αυτο με τον πατερα σου και το κτλβαινω...ειναι δυσκολο να εμπιστευτεις ατομα,οταν καλα καλα δεν μπορεις να συμφιλιωθεις με τους <<δικους>> σου ανθρωπους !! αλλα ολα στην πορεια πιστευω θα ερθουν !!Μην αφηνεις κανεναν να σου τρωει απο την ζωη σου ή να σε πιεζει!!!

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Εγω έκανα το λάθος να κάνω αποτυχημένες ψυχοθεραπείες απο μη ψυχοθεραπευτές (μετά έμαθα τη διαφορά). Στην ουσία ήταν υποστηρικτική θεραπεία ψυχιάτρων που σημαίνει αυξομείωση φαρμάκων. Γι'αυτο και παιδεύομαι 14 χρόνια. Τώρα είμαι σε αναζήτηση ψυχοθεραπευτή.

---

αυτο με τον ψυχοθεραπευτη παιζει μεγαλο ρολο ξερω...και γω αργησα αλλα νομιζω βρηκα τον καταλληλο....!!! Ελπιζω να τον βρεις γρηγορα !!!!