Printable View
Εδώ και καιρό έχω πρόβλημα με τη μάνα μου.Έχει γίνει φορτική.Πάω να κοιμηθώ μου λέει γιατί κοιμάσαι.Δεν κοιμάμαι μου λέει γιατί δεν πας να κοιμηθείς.Ασχολείται συνέχεια μαζί μου δεν με αφήνει στην ησυχία μου.Εντωμεταξύ είμαστε και αταίριαστη χαρακτήρες με τελειώς διαφορετικά ενδιαφέροντα.Το πρόβλημα επιδεινώθηκε λόγω προβλήματος υγείας του πατέρα.Δεν έχει με τι να ασχοληθεί και ασχολείται μαζί μου.Δε με αφήνει να εξασκώ και τα χόμπυ μου.Τι να κάνω ? Υπομονή ? Σωστό κι αυτό.
τι ηλικια εχεις?
30 είμαι αλλά μένω με τους γονείς λόγω μαλακιών επαγγελματικών.
Τότε γιατι αφηνεις τη μητερα σου να εχει τοσο μεγαλη επιρροη σε σενα? στην αρχη οταν διαβασα το θεμα θεωρησα οτι θα εισαι καπου 17...
Και τι να της πω ? Να τη μαλώσω ? Δεν καταλαβαίνει με τίποτα.Εδώ είναι η πλάκα.Quote:
Originally Posted by howtodream8
Έ, άμα δεν καταλαβαίνει, το κλασσικό, "άσε μας ρε μάνα" ή το "ναι" συνοδευόμενο με βλέμμα αγελάδας, πιάνει σχεδόν πάντα...
Εκπέμπουμε σε πολύ διαφορετικά μήκη κύματος.Ευτυχώς υπάρχουν κάποιες στιγμές που ασχολείται με κάτι και βρίσκω την ησυχία μου.Εγώ ξέχασα να σας πω ότι είμαι τύπος που πρέπει να συγκεντρωθώ για να τη βρω.Δεν μπορώ να κάνω πράγματα στο πόδι.
Κλείσε την πόρτα από το δωμάτιό σου και μην ανοίγεις.
Και μην καθυστερείς το να φύγεις από το πατρικό σου. Πρέπει να γίνει κάποια στιγμή...
Quote:
Originally Posted by kuxumuxu
+4136728952
μακαρι να ηταν τοσο απλο το θεμα και να λυνοταν κλεινοντας μια πορτα ή με ενα βλεμμα αγελαδας. αυτο που σου συμβαινει φιλε συμβαινει πλεον στους περισσοτερους στο ελλαδισταν. και μεγαλυτεροι ακομα 35 - 40, ολοι λογο κρισης εχουμε φτασει να ζουμε λες και παντρευτηκαμε τις μανες μας. κι εγω κοντευω να φτασω τα 30 και με εχουνε αρρωστησει να ειμαι για αυτοκτονια. απο το πρωι που ξυπναω και παω να φτιαξω εναν ριμαδοκαφε, μεχρι το βραδυ το τελευταιο νερο που πινω, δεν υπαρχει ουτε στιγμη ηρεμιας. η μοναδικη σωτηρια αν εισαι σπουδαγμενος εχεις κανα χαρτι, ειναι να μαζεψεις τα πραγματακια σου και να φυγεις εξωτερικο. οσο παραμενεις εδω τοσο θα χαραμιζεσαι.
Quote:
Originally Posted by KENO
totally agree
αντε βρε τα εχετε βαλει με τις μανες σας 30 χρονων μαντραχαλοι σορι κιολας αλλα αν θελετε να ειστε ανεξαρτητοι μαζεψτε τα πραγματακια σας και βρειτε να μεινετε ενα δωματιο που λεει ο λογος με μικρο ενοικιο ή κυνηγιστε τη ζωη σας. Αυτες δεν εχουν με τι να ασχοληθουν κ ασχολουνται με εσας οκ μανες ειναι, εσεις που δεν εχετε να ασχοληθητε με κατι κ ασχολειστε με εκεινες ποια ειναι η δικαιολογια σας? να μαγειρευει/πλενει/καθαριζει/χωνει χρημα/φροντηζει αλλα μοκο? να μην ανακατευεται??? Μονο εδω στο Ελλαδισταν που πε και καποιος ποιο πανω οι μανες εξακολουθουν κ ''μεγαλωνουν'' παιδια ετων 25,30,35,40...! και το αγελαδινο βλεμα κτλ συμβουλη καποιου πιο πανω ειναι φανταζομαι το ευχαριστω για τον κοπο της στα χρονια που σας μεγαλωνε ετσι? ευγε
αυτο το "μικρο ενοικιο" μ'αρεσε! και οταν εχεις φτασει σε μια ηλικια που θα ΕΠΡΕΠΕ να εχεις κατι σοβαρο (μη πουμε οικογενεια με παιδι), τα οικιακα που κανει ακομα η μανα σου, θα ΕΠΡΕΠΕ να τα κανει η γυναικα σου, αφου εσυ σαν αντρας υποτιθεται εισαι για να δουλευεις. αλλα εδω δεν υπαρχουν καν δουλειες, θα ξερουν οι ανεπροκοπες ελλεηνιδες να μαγειρεψουν και να πλυνουν ? αντε να ξεκολλησεις μετα απ'το πατρικο λοιπον οσο κι αν το θελεις, οταν δεν εχεις και την απλη βοηθεια απο μια γυναικα.
Αναφέρεσαι φυσικά για την Ελλάδα, που ο καθένας μπορεί να έχει μία σταθερή δουλειά και να μπορεί να συντηρήσει σπίτι, ε? Γιατί μπερδεύτηκα... αχαχαχααχαχαχαQuote:
Originally Posted by oktoberthird
Γιατί νομίζω ότι δεν είναι επιλογή του καθενός μετά από κάποια ηλικία να τον ευνουχίζει η μάνα του. Ο καθένας αν είχε την οικονομική ευχέρεια μπορεί "να μαγειρευει/πλενει/καθαριζει/χωνει χρημα/φροντηζει" τον εαυτό του και μάλιστα χωρίς τον ψυχολογικό εκβιασμό του στύλ "Θυσιάστηκα για το παιδί μου" και λοιπές μαλακίες που ακούγονται ολοένα και περισσότερο από τις μάνες. Και χωρίς να σου φέρονται σαν να είσαι 15χρονο και να ξέρουν πάντα εκείνες το καλό σου... Έλεος επιτέλους. Και αυτές οι μάνες, μεγαλώνουν τα παιδιά τους με αυτόν τον τρόπο και τα παιδιά μετά βγαίνουν όπως βγαίνουν... Και να ο φαύλος κύκλος. Άπειρα τα παραδείγματα στο Ελλαδιστάν όπως λες.
Αφού λοιπόν άνθρωποι διαφορετικών γενιών ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ να μένουν μαζί, χρειάζονται αμοιβαίες υποχωρήσεις. Και άμα κάποιος δεν σκαμπάζει, καλύτερα ο άλλος να το παίξει μαλάκας και να αδιαφορήσει, παρά να μαλώσει. Γνώμη μου πάντα.
εχεις καταλαβει τι γραφεις???
καλε τι λετε????
πατε καλα ολοι? οι μανες σας σας φταινε τωρα? η ζωη ειναι στα χερια του καθενος μας κ οχι τησ μανας/συντροφου/γιλης/γειτονησσας...κτλ κτλ ειπα εγω να παει να μεινει σε βιλα? να διεκδηκησει τη ζωη του λεμε! δεν μπορει εδω? να παει αλλου? αλλα ναι μωρε η ποιο ευκολη οδος ειναι η κλασσικη κλαψα οοολα τα περιμενουμε απο τους αλλους
ΟΚ. Διαφωνείς, δεκτό, έχεις μπει πλέον και σε άλλο ρόλο, εφόσον έχεις παιδιά και είσαι η ίδια μάνα. Μην το παίρνεις όμως και προσωπικά. Δεν αναφέρθηκε κανένας σε σένα, γενικά μιλάμε για προβλήματα συγκατοίκησης. Και μην ξεχνάς πώς ήσουν πριν γίνεις μάνα και μπεις αυτό το καλούπι.Quote:
Originally Posted by oktoberthird
Μπορώ να καταλάβω απόλυτα τον "ταλαίπωρο" καθώς και όλους τους υπόλοιπους που ζουν στα 30-40-50-60 και 100 με τους γονείς τους, πολύ απλά γιατί δεν είναι δυνατόν να φύγουν, ή γιατί γύρισαν μετά από χωρισμούς, διαζύγια κλπ. Ας μην κρίνουμε λοιπόν... για να μην κριθούμε κιόλας...
καλα ζεις σε αλλο πλανητη
[QUOTE=KENO;380228]αυτο το "μικρο ενοικιο" μ'αρεσε! και οταν εχεις φτασει σε μια ηλικια που θα ΕΠΡΕΠΕ (θα πρεπε??? ποιος το λεει??)να εχεις κατι σοβαρο (μη πουμε οικογενεια με παιδι), τα οικιακα που κανει ακομα η μανα σου, θα ΕΠΡΕΠΕ να τα κανει η γυναικα σου,(οχι φιλε εσυ ΘΑ ΠΡΕΠΕ να εισαι ικανος να τα κανεις) αφου εσυ σαν αντρας υποτιθεται (!)εισαι για να δουλευεις. αλλα εδω δεν υπαρχουν καν δουλειες, θα ξερουν οι ανεπροκοπες ελλεηνιδες να μαγειρεψουν και να πλυνουν ?9εδω μονο να γελασω μπορω) αντε να ξεκολλησεις μετα απ'το πατρικο λοιπον οσο κι αν το θελεις,(μαλλον δεν το θελεις κ πολυ εχεις βολευτει κλασσικα) οταν δεν εχεις και την απλη βοηθεια απο μια γυναικα.[/QUO(βοηθεια θα επρεπε να εχεις μονο απο τον εαυτο σου)
φιλικα παντα...
πού είσαι συ? :)Quote:
Originally Posted by Alucard
ελπίζω να μη το είπες το πάνω για μένα... γιατί θα πάρω το διαστημόπλοιό μου και θα φύγω...:p
οχι κανετε λαθος, παμε παλι. Ζω στον πλαβητη που λεγεται Ελλαδα με ο,τι συνεπαγεται αυτο..
ειμαι μανα και εμενα μου τα σπαει σε πολλα η κλασσικη ελληνιδα μανα μου,
ειμαι ταλαιπωρη απο πολλες αποψεις κ κυριως την οικονομικη οπως οι περισσοτεροι για να μην πω ολοι οι Ελληνες, ομως επιμενω η ζωη ειναι στα δικα μου χερια, αν θελω καθομαι αν θελω φευγω, θα πλυνω σκαλες αν χρειαστει την ελευθερια μου κ την ψυχικη μου γαληνη δεν την θυσιαζω για κανεναν ο,τι μπορω θα κανω ,θα επιβιωσω μεσα σε ολο αυτο που συμβαινει.Εχω βαρεθει να ακουω κλαψα για την κριση απο το πρωι μεχρι το βραδι.Ειπε κανενας τιποτα για βολεμα μηπως??
οχι πλαβητη, πλανητη...
πριν να γινω μανα ζουσα μονη ,συντηρουσα τον εαυτο μου..ετσι μια μικρη διευκρηνηση
Οχι δα, στην...'δασκαλα'?Quote:
Originally Posted by kuxumuxu
Όχι, δεν μιλήσαμε για βόλεμα, μιλήσαμε για οικονομικό πρόβλημα. (Πιθανότατα υπάρχουν και κάποιοι που βολεύονται προφανώς, αλλά δεν συζητήσαμε για αυτούς).Quote:
Originally Posted by oktoberthird
Με τις σκάλες βγάζεις κανα 300ρικο το μήνα? 400? 500? Αυτό λέω κι εγώ ακριβώς, δεν βγαίνεις. Θες άλλες 3 δουλειές, ή φυσικά να παντρευτείς για να φύγεις...
Ναι ρε σύ, μπράβο, πριν από 10-15 χρόνια? Εγώ λέω για το παρόν. Τώρα αν ήσουν 20 χρονών, ή 30 πόσο σίγουρη είσαι ότι θα βρεις τόσο εύκολα δουλειά που να σε αφήνει να ζεις αξιοπρεπώς? Και όλοι οι μαστερούχοι 30ρηδες που είναι άνεργοι??? Τόσο βλαμένη γενιά πια? Δεν νομίζω.Quote:
Originally Posted by oktoberthird
Μάλιστα δεν πιστεύω ότι υπάρχει έστω και ένας που να μένει με τους γονείς του από συνειδητή επιλογή. Είτε σε αυτήν την ηλικία είτε σε οποιαδήποτε ηλικία.
Ευτυχώς... ξαναπροσγειώθηκα;)Quote:
Originally Posted by Alucard
θα παρακαλουσα να μαθεις να κανεις quote, αν θες να απανταω γρηγορα και να συνεχιστει λειτουργικα η κουβεντα.
νομιζω πως απ'τα 25 και πανω σοβαρευουμε, δε παιζουμε απο δω κι απο κει. και η πιο δημιουργικη ηλικια υποτιθεται αυτη ειναι. αν δε κανουμε λοιπον οτι μπορουμε να αποκατασταθουμε τοσο στα επαγγελματικα οσο και στα ερωτικα, μετα κινδυνευουμε να μεινουμε στο ραφι.Quote:
Originally Posted by oktoberthird
οταν εισαι ολη μερα στη δουλεια, και γυρνας πτωμα κυριολεκτικα απ'τη κουραση, ποτε να προλαβεις και κυριως να εχεις και τη διαθεση να μαγειρεψεις απλα (δε λεμε για ολα τα υπολοιπα) ? μαλλον δε προκειται, και γι'αυτο καταληγουν ολοι βουβαλια να τρωνε τα Junk Food, ευκολα και γρηγορα. να γιατι η παραδοσιακη οικογενεια οπως παλια ηταν λειτουργικοτερη!Quote:
Originally Posted by oktoberthird
εγω να δεις πως γελαω με τα χαλια σας σημερα. γυναικες 25 - 30 χρονων θεωρουν πρωτακουστο τα οικιακα, λες και δε θα κανουν οικογενεια, να ανοιξουν δικο τους σπιτι καποτε. τα περιμενουν ολα ετοιμα βλεπεις, αυτες θελουν να φροντιζουν μονο τα νυχια τους και τα μαλλια τους, κι ολα τα υπολοιπα να τα κανει η δουλαρα. αλλες καλομαθημενες με τη μαμακα τους απο εκει.Quote:
Originally Posted by oktoberthird
εαν εχεις δουλεια να μου προτεινεις για να ξεβολευτω απ'την ανεργια, ερχομαι! αν εριχνες μια ματια και σε αλλα θεματα, εγω παρακαλαω να φυγω απ'το σπιτι που μενω, γιατι δε καλοπερναω καθολου και ειμαι ενα βημα πριν την αυτοκτονια. αλλα κρινωντας με ετσι χωρις να γνωριζεις, ναι μαλλον μοιαζω βολεμενος που καλοπερναει και δε θελει να φυγει.Quote:
Originally Posted by oktoberthird
ναι ειδικα με τετοια κριση, μονοι μας θα επιβιωσουμε. να γιατι αυτοκτονει ο κοσμακης, γιατι παρολη τη καταστροφη τριγυρω συνεχιζετε ορισμενες να ειστε αναισθητες με τετοιες αποψεις.Quote:
Originally Posted by oktoberthird
ο γαμος δεν ειναι ο μονος τροπος για να φυγεις. Γιατι ο γαμος να ειναι το μονο φυσικο ακολουθο μετα το σπιτι της μαμας δηλαδη? να φυγεις μονος να δοκιμασεις την τυχη σου αλλου οπου θελεις, ισα ισα οταν εισαι ελευθερος ειναι πιο ευκολο να δοκιμαζεις την τυχη σου ,οι παντρεμενοι με παιδια ειναι αυτοι που ζοριζονται παρα πολυ στις μερες μας λογο του οικονομικου.Οταν εισαι μονος καπως θα βρεις την ακρη κ ναι να κανεις 3 δουλειες αμα χρειαστει γιατι να μην κανεις?δεν εχουμε αλλη επιλογη δυστυχως. Καλυτερα ομως να κανεις κατι οντος παρα να καθεσαι μεσα στο σπιτι της μαμας σου κ να κλαψουριζεις για την γκρινια της κ την κριση κ οτι αλλο γιατι δεν θες να βγεις εκει εξω να προσπαθησεις με οτι λιγο σου δινει αυτη η χωρα η με οτι μπορει να σου δωσει καποια αλλη.
...Μπηκες σε μονιμο offline mode, τι ηθελα και στο λεγα :pQuote:
Originally Posted by kuxumuxu
Ασε...ακομα τα ιδια,δεν αλλαξαν κ πολλα ;)
ποσοι ανθρωποι τα βγαζουνε μονοι περα σημερα ? ποσοι νομιζεις οτι αντεχουν με τετοια κριση να πληρωνουν τα παντα ? φτανει ενας μισθουλης, αν δεν στον κρατησουν κι αυτον, για ενοικιο, φως, νερο, τηλεφωνο, φαγητο ? δε νομιζω. και δυο μη σου πω δε φτανουν. προσγειωσου λιγο στη πραγματικοτητα και τα ξανασυζηταμε.Quote:
Originally Posted by oktoberthird
Νομίζω θα ζουρλαθώ... δεν υπάρχει ούτε μία δουλειά, πώς θα βρεθούν 3????????????? HELP!!!!!!!!!!Quote:
Originally Posted by oktoberthird
Μάλλον δεν κάνουμε όλοι για μετανάστες. Κάποιοι έχουμε και πράγματα που μας κρατάνε εδώ, τι να κάνεις??? Shit happens.Quote:
Originally Posted by oktoberthird
Ένας μισθός δεν φτάνει ούτε για ζήτω, ΚΕΝΟ. Συμφωνώ. Εκτός αν πάμε σε κανένα κοινόβιο.Quote:
Originally Posted by KENO
λοιπον δεν ξερω να δινω απαντηση με παραθεση γιαυτο θα προσπαθησω να σου απαντησω καπως ετσι σε σειρα,Quote:
Originally Posted by KENO
Τον περιορισμο στην ηλικια κακως τον βαζεις ο ανθρωπος ζει μεχρι να πεθανει δεν ζει απο τα 25 μεχρι τα 35 ,ο καθενας εχει διαφορετικες αναγκες κ δεν συμπιπτει η χρονικη στιγμη για ολους μας το ποτε ειμαστε ετοιμοι για οικογενεια.Επισης υπαρχουν αρκετοι ανθρωποι οι οποιοι εχουν μεινει στο ραφι οπως λες απο επιλογη τους κ γουσταρουν κ πολυ εκει.
Πιστεψε με μπορεις να γυρνας πτωμα απ τη δουλεια ,να φροντιζεις σπιτι /μςρα/οικογενεια/να μαγειρευεις γεμιστα/να ξαναπηγενεις δουλεια/να ξενιχτας με μωρα κ ξαναμαντουμπαλιν.. αν θες μια χαρα τα καταφερνεις εχει αποθεμα ο οργανισμοσ μεγαλο αρκει να το θες.
Μαλλον εχεις γνωρισει γυναικες που δεν σου ταιριαζουν ,δεν ειναι ολες το ιδιο..
Δεν εχω παρακολουθησει θεματα σου, αν παρακαλας να φυγεις απο το σπιτι σου βρες ενα τροπο να το κανεις σου ξαναλεω μονο εσυ μπορεις να σωσεις τον εαυτο σου.
ΤΖο να αγαπας τη ζηω δεν ειναι καθολου αναισθητη αποψη για την πραγματικοτητα, ο καθενας βιωνει μεσα του κ εξω του την δικη του καταστροφη, ακομα κ σε καθε πολεμο οι ανθρωποι εβρισκαν τροπο να επιβιωνουν αναγκαστικα μεσα σε αυτον.Ετσι πρεπει να βρουμε κ εμεις ο καθενας μας διαφορετικα ενα τροπο να επιβιωσουμε μεσα στην κριση,εχοντας λοιπον 2 παιδια πρεπει να τους χαμογελαω καθε μερα να τους δινω δυναμη και ελπιδα, δεν θα κλαψουριζω ουτε θα αυτοκτονησω, αγαπαω τη ζωη μου κ θα κανω οτι περναει απ το χερι μου να την συνεχησω οσο μπορω ομορφα κ ηρεμα (οπως μπορω μεσα απο οοοολα τα προβληματα που εχω κ εγω προσωπικα), μεχρι να βρω τροπο να τα ξεπερασουμε οικογενειακως.Αν αυτο με χαρακτηριζει αναισθητη ε τοτε ειμαι.
μπορεις κ να συγκατηκησεις με καποιον για να μοιραστεις τα εξοδα δεν χρειαζεται απαραιτητως να παντρευτεις
υπαρχει καποιο θεμα που να μη συμφωνουμε εμεις ? τα ριμαδια τα ζωδια φταινε μαλλον που ταιριαζουν.Quote:
Originally Posted by kuxumuxu
οχι δεν τον βαζω κακως και το ξερεις καλα πως οσο πιο νεοι ειμαστε, τοσο πιο πολλες επιτυχιες εχουμε, αρα κι επιλογες. καμια δεν θελει καποιον γερο, με προβληματα υγειας πχ, απωθημενα ή κομπλεξ απ'τις πρωην του.Quote:
Originally Posted by oktoberthird
οχι δεν εχει αποθεμα ο οργανισμος, και την οικογενεια δεν την εκανες μονη σου. εχεις συζηγο διπλα, ο οποιος αν δε βοηθαει πουθενα, τουλαχιστον ελπιζω να σε στηριζει ψυχολογικα. κι αυτο απ'το τπτ ειναι πολλα περισσοτερα!Quote:
Originally Posted by oktoberthird
ναι δυστυχως με τις γυναικες εδω Αθηνα ημουν ατυχος, και μοιαζουν ολες το ιδιο αδιαφορες, ψωνισμενες, δυσκολες, απλησιαστες, ανικανες για κατι σοβαρο.Quote:
Originally Posted by oktoberthird
ναι κι εγω την αγαπω, αλλα ειμαι και ρεαλιστης. ετσι λοιπον γνωριζω οτι δε μπορεις να ανοιξεις σπιτι, οταν δεν εχεις καν δουλεια με ικανοποιητικο μισθο. και λαθος καταλαβες, το αναισθητη το γραψα επειδη πιστευεις πως ενας ανθρωπος μπορει να τα καταφερει ολα μονος του, κι οτι ολοι ειναι σαν εσενα. ε το λοιπον εγω δε μπορω γι'αυτο νιωθω πως χρειαζομαι βοηθεια. εσυ μπορει να εχεις τα παιδια σου να βλεπεις οτι δε πηγαινουν χαμενες οι προσπαθειες σου, κι αυτα σου δινουν κουραγιο να συνεχισεις. χωρις στηριξη ομως δε μπορει ουτε δουλεια να βρει κανεις οπως εχουν γινει σημερα τα πραγματα, με τους εργοδοτες τοσο αυστηρους, και μονο οτι θα πας και θα σε περασουν απο κοσκινο πριν σου δωσουν μια ευκαιρια για συνεντευξη, ψυχολογικα στοιχιζει. κι αμα δε θελει ουτε ο ιδιος να σε προσλαβει, οσο κι αν προσπαθεις ειναι ματαιο. και η αποτυχια, σε εναν που ηδη κακοπερναει κι εναποθετει ολες του τις ελπιδες στη δουλεια που ΘΑ εβρισκε, μπορει να τον οδηγησει ευκολα σε καμια ταρατσα.Quote:
Originally Posted by oktoberthird
χαιρω πολυ, μου λες το αυτονοητο. απο περσυ ψαχνω συγκατοικο, αλλα και να βρω παλι πως θα πληρωνω τα μισα, οταν δεν εχω καθολου εσοδα ? εκτος αν με λατρευει τοσο πολυ, που με φιλοξενησει μεχρι να βρω δουλεια.Quote:
Originally Posted by oktoberthird
:) Και για αυτό οι μάνες μας φταίνε... που μας γέννησαν εκεινες τις μέρες....Quote:
Originally Posted by KENO
Κοινόβιο...Quote:
Originally Posted by KENO
Η δική μου μάνα ήταν πάντα έτσι. Υπερπροστατευτική, αγχωδης, επεμβατική... τρως? "Πάλι τρως?" - δεν τρως? "Φάε!" - κοιμάσαι? "πολύ κοιμάσαι, είσαι καλά?" - δεν κοιμάσαι? "θα σου σπάσουν τα νεύρα από την αϋπνία!" κλπ κλπ. Είναι οι μανάδες που όλη τους η ζωή εστίασε σαν απόλυτο στόχο στα παιδιά τους. Έχουν ανάγκη να τις έχεις ανάγκη, οπότε δεν πα να είσαι και 80 ετών, θα σε κυνηγάνε με το πουλόβερ μην κρυώσεις.Quote:
Originally Posted by ταλαίπωρος
Τα όρια θα τα βάλεις εσύ. Όχι, δεν έχει "δικαίωμα" να ελέγχει τα πάντα επειδή σε γέννησε και σε αγαπάει. Η αγάπη δεν εξαργυρώνεται με δικαιώματα στη ζωή σου, γιατί τότε δεν είναι αγάπη, είναι εμπορική συναλλαγή. Η δικιά μου μάνα μπορώ να πω ότι ποτέ δεν έφερε ως επιχείρημα αυτό το "εγω που σε γέννησα και που σε μεγάλωσα..." κι αν τη ρωτήσεις θα σου πει ότι ήταν αυτονόητο, το έκανε από αγάπη. Οπότε όχι δεν ανήκουμε στους γονείς μας, κι αν και οι ίδιοι σκεφτούν την προοπτική να γεράσετε παρέα και να σε κυνηγάνε με το πουλόβερ, ούτε εκείνοι θέλουν κάτι τέτοιο.
Όρια λοιπόν... δεν είναι σωστό να αρπάξεις μια τέτοια μάνα (ή οποιαδήποτε μάνα που φέρεται με αγάπη) από τα μούτρα. Ένας άνθρωπος που (κακώς) ξέχασε ότι έχει ζωή πέρα από τα παιδιά του θα πληγωθεί πολύ βαθιά αν το παιδί του του φερθεί χωρίς αγάπη. Προσωπικά όταν ξεφεύγει της απαντάω matter of fact... γιατί κοιμάσαι? - νυστάζω. Γιατί δεν κοιμάσαι? Δεν νυστάζω. Γιατί νυστάζεις/δε νυστάζεις? - ... δεν της απαντάω καν, την κοιτάω σα να είπε μπαρούφα, και το πιάνει το νόημα :P Της την λέω κανονικά όταν παραλογίζεται, με εμένα ή με όποιο άλλο θέμα... αλλά όχι λόγια που πονάνε - δεν θα την κατηγορήσω ποτέ ότι δεν είναι καλή μάνα γιατί ξέρω ότι τσούζει υπερβολικά. Εν ολίγοις της φέρομαι σα να είναι λίγο φίλη μου, λίγο αδερφή μου, λίγο ίση μου, με δόση αναγνώρισης ότι είναι εκεί για εμένα και ότι με αγαπάει. Όταν μπαίνει σε χωράφια που δεν την αφορούν (και μπαίνει, μιλάμε ότι πχ έπιανα γκόμενο που δεν ξέρει πολλά για αυτόν? Ήθελε να της δώσω τηλέφωνα, διευθύνσεις κλπ, για την περίπτωση που ήταν ο δολοφόνος με το τσεκούρι :P), της λέω "δεν πας καλά", της εξηγώ ότι δεν πρόκειται να γίνει τέτοιο πράγμα, και αν δεν μάθει να εμπιστεύεται την κρίση μου ως κοτζάμ γυναίκας απλά επιλέγει να ανησυχεί και είναι δικό της πρόβλημα.
Ίσως τα λέω εύκολα επειδή εγώ αυτήν τη "μάχη" την δίνω από την εφηβεία, οπότε πλέον ε... έχει εκπαιδευτεί κάπως :) Παρ'όλα αυτά, πιστεύω ότι ποτέ δεν θα σταματήσει να ξυπνάει μέσα της η μαμά μικρού παιδιού περιστασιακά. Απλά δεν χρειάζονται καυγάδες - καυγάδες κάνουν οι πιτσιρικάδες, κι εσύ θέλεις να της ξεκολλήσεις από το μυαλό ότι είσαι το πιτσιρίκι της. Δεν διεκδικείς ιδιωτική ζωή όπως θα έκανες στα 15, απλά της δείχνεις ότι ο ιδιωτικός σου χώρος είναι δεδομένος. Δεν σου επιτρέπει να τον έχεις, δεν σε "αφήνει" να κάνεις πράγματα, γιατί δεν χρειάζεσαι άδεια για να τα κάνεις. Δεδομένο. Μην το κάνεις a big deal, γιατί τότε είναι σα να αφήνεις περιθώρια για διαπραγμάτευση.
Για όσους είπαν για τους βολεμένους 30αρηδες και τα λοιπά όμορφα που λέει ο κόσμος έξω από το χορό... πριν κάποια χρόνια αρρώστησα όσο ζούσα μόνη μου στο εξωτερικό, και γύρισα άρον άρον στην Ελλάδα και στο σπίτι των γονιών μου. Νομίζετε ότι γούσταρα? Νομίζετε ότι είπα "α τι ωραία, θα τρώω μόνιμα το φαΐ που μαγειρεύει άλλος, θα πρέπει να λειτουργώ σεβόμενη ότι στο σπίτι δεν ειμαι μόνη μου, ο ιδιωτικός μου χώρος περιορίζεται σε ένα δωμάτιο, οι γονείς μου θα ξέρουν και κάθε πότε ξύνομαι και θα πρέπει να ζητάω λεφτά από τον μπαμπά μου πάλι για το παραμικρό"? ...αλήθεια? Ξέρετε μετά από κάποια χρόνια που παλεύω να γίνω καλύτερα πόσο ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ με κάνει να αισθάνομαι που εξαρτώμαι από τους γονείς μου? Σα να έχει τελειώσει η ζωή μου χωρίς ελπίδα ανάκαμψης. Οπότε σας καταλαβαίνω, γιατί δεν το έχετε προφανώς περάσει (και δεν το εύχομαι σε κανέναν), αλλά μπάστα. Ως εκεί.
Γεια σου ρε Vagabond!!! Συμφωνώ με όλα. :)
υπαρχουν γονεις που υποστηριζουν τα παιδια τους και υπαρχουν γονεις που δε χανουν ευκαιρια να τα υποτιμουν.μπορω να καταλαβω το ταλαιπωρο.και δυστιχως εχω πολλους φιλους με πτυχια που ψαχνουν 2 και 3 χρονια για δουλεια.δηλαδη αυτοι δε θελουν να παρουν τη ζωη στα χερια τους?εγω ευτιχως μενω μονη επειδη με βοηθανε οι γονεις μου.δε ξερω μεχρι ποτε.αλλα παιδια ομως αναγκαζοντε να συγκατικησουν με γονεις.και οταν δεν εχεις δουλεια πως να πας να νοικιασεις?πρεπει πρωτα να βρεις τη δουλεια και μεταααα....εδω πολλοι περνανε φοιτητες σε αλλες πολης και δε μπορουν να πανε και ο λογος ειναι το οικονομικο.εγω αυτο που δε καταλαβενω ομως ειναι αλλο.δηλαδη δε φτανει που μενεις με γονεις πρεπει να ανεχεσαι και γκρινια?και ποσες υποχωρησεις να κανεις?εγω παντως σε λιγο καιρο θα ψαχνω για συγκατικο γιατι παλι δε βγενω.δουλεια δε βρισκω αλλα δε μπορω να δεχτω μετα απο 6 χρονια που εμενα μονη να γυρησω στη μαμα κ στο μπαμπα.