γιατί ολο αυτο? εχω απελπιστει

δεν μπορω αλλο ρε γαμωτο. κρίσεις πανικου δεν κανω. τεσταρα τον εαυτο μου ενα σωρο φορες και στο μετρο και σε καφετεριες και εξω βγαινω. καθε πρωι και το απογευμα εκει που καθομαι να χαλαρωσω ερχεται αυτο το σφιξιμο στο στηθος και μαζι η απελπισια γιατι να συμβαινει αυτο. και να κλαιω ασταματητα γιατι νιωθω ετσι. εχω αφυδατωθεί απο το κλαμα πια. και νευρα πολλα νευρα. ολα αυτα οταν ειμαι σπιτι. οταν βλεπω τον ανθρωπο μου τα πραγματα αλλαζουν. παντα καλυτερευουν. και νιωθω τυψεις που τον πρηζω με τα δικα μου.τι συμβαινει ρε παιδια?????? :( μια ψυχιατρος (οικογενειακή φιλη)που μιλησα μου ειπε για 2 βδομαδες να παρω χαναχ πρωι βραδυ.το ιδιο και ενας νευρολογος. ναι αλλα οταν τα σταματησω τι σκατα θα γινει????? δεν το αντεχω αλλο. και το χειροτερο ειναι οτι εχει κολλησει το μυαλο μου οτι δεν θα περασει και οτι θα χειροτερευει. ενταση και αγχος ρε παιδια. και εκεινη την ωρα θελω να βουτηξω ενα βαζο και να το πεταξω στον τοιχο. κλαιω οταν θυμαμαι ποσο καλα ήμουν ολο τον χειμωνα. και φοβαμαι οτι δεν θα ξαναγινω ετσι. πριν μια βδομαδα ειχε καλυτερεψει το πραγμα. πανω πριν να αδιαθετησω χειροτερεψε.

Καλησπέρα ρε κορίτσι... Γιατί δε δοκιμάζεις την αγωγή πού
σου πρότειναν; Αν και δεν είμαι υπέρ των φαρμάκων
καμία φορά είναι αναγκαία, να σε βοηθήσουν τώρα
πού το έχεις ανάγκη... Από την άλλη αν δε θέλεις αγωγή
προσπάθησε να μην μένεις σπίτι, έξω έχει υπέροχο καιρό
άδραξε λοιπόν την ευκαιρία και βγες....βγες και χαμογελα...

εχεις δικιο ρε παιδακι,αλλά ξερεις τι φοβαμαι οτι μετα τις δυο βδομαδες τι θα γινει. εχει κολλησει το κεφαλι μου ρε γαμωτο. βγαινω οσο μπορω. και ξερεις τι δεν μπορω να καταλαβω πως απο το απογευμα και μετα ηρεμει ολο αυτο. το πρωι ξυπναω χαλια. παω το μεσημερι να ξαπλωσω ξαναρχεται. νιωθω απελπισια που συμβαινει αυτο. και εχω πηξει πραγματικα.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΙΝΑ

κλαιω οταν θυμαμαι ποσο καλα ήμουν ολο τον χειμωνα. και φοβαμαι οτι δεν θα ξαναγινω ετσι. πριν μια βδομαδα ειχε καλυτερεψει το πραγμα. πανω πριν να αδιαθετησω χειροτερεψε.

---

ΜΙΝΑ κι εγώ μια από τα ίδια είμαι. Πάνω που καλυτερεύει λίγο η κατάσταση , μου ξανασκάει η κρίση πανικού. Ειδικά πριν την περίοδο, τα συμπτώματα είναι πιο έντονα. Μάλλον είναι και οι ορμόνες. Πχ . από μέρα σε μέρα περιμένω να αδιαθετήσω. Σήμερα, είχα μια ισχυρή κρίση πανικού μετά από παρα πολύ καιρό, ουτε που θυμαμαι πότε ήταν η τελευταία. Με ε΄χει πάρει λίγο από κάτω αλλά θα το παλέψω. Και να σκεφτείς ότι οδηγούσα την ώρα που με επιασε, γιατί ότνα είμαι μονη στο αυτοκίνητο, το μυαλό μου ταξιδεύει....Εχβω κουραστεί να πηγαίνω σε γιατρούς και να ζητάω επιβεβαίωση ότι είμαι υγιής και είναι ψυχοσωματικό αυτό που συμβαίνει. Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Τα σκαμπανεβάσματα είναι φυσιολογικά, μην αφήνεις να σε γυρίζουν πίσω. όλοι το ίδια σκεφτόμαστε . μην φοβάσαι. υπάρχει ελπίδα. δες και παραδείγματα κάποιων μελών που ξεπέρασαν τις κρίσεις. απλά θέλει προσπάθεια και ψυχολογική στήριξη από κάποιον ειδικό.

Αν κάνεις αγωγή δε θα είναι δύο βδομάδες άλλα για
μεγαλύτερο διάστημα για να δεις και διαφορά, από
την άλλη αν δε θέλεις χάπια βολτούλα ρε κορίτσι
όποτε βλέπεις ότι σε πλακώνει όλο αυτό βγες αν έχεις
κάποιο άλσος εκεί πήγαινε να χαλαρώσεις....εγώ αυτό
κάνω, άσε πού είναι η εποχή πού θα αηδόνια δίνουν
ρεσιτάλ....πίστεψε με το καλύτερο φάρμακο..

Quote:

---

Originally Posted by katpir

ΜΙΝΑ κι εγώ μια από τα ίδια είμαι. Πάνω που καλυτερεύει λίγο η κατάσταση , μου ξανασκάει η κρίση πανικού. Ειδικά πριν την περίοδο, τα συμπτώματα είναι πιο έντονα. Μάλλον είναι και οι ορμόνες. Πχ . από μέρα σε μέρα περιμένω να αδιαθετήσω. Σήμερα, είχα μια ισχυρή κρίση πανικού μετά από παρα πολύ καιρό, ουτε που θυμαμαι πότε ήταν η τελευταία. Με ε΄χει πάρει λίγο από κάτω αλλά θα το παλέψω. Και να σκεφτείς ότι οδηγούσα την ώρα που με επιασε, γιατί ότνα είμαι μονη στο αυτοκίνητο, το μυαλό μου ταξιδεύει....Εχβω κουραστεί να πηγαίνω σε γιατρούς και να ζητάω επιβεβαίωση ότι είμαι υγιής και είναι ψυχοσωματικό αυτό που συμβαίνει. Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Τα σκαμπανεβάσματα είναι φυσιολογικά, μην αφήνεις να σε γυρίζουν πίσω. όλοι το ίδια σκεφτόμαστε . μην φοβάσαι. υπάρχει ελπίδα. δες και παραδείγματα κάποιων μελών που ξεπέρασαν τις κρίσεις. απλά θέλει προσπάθεια και ψυχολογική στήριξη από κάποιον ειδικό.

---

δεν παθαινω κριση πανικου,τουλαχιστον μεχρι τωρα. νιωθω ένταση και άγχος. πριν απο πολλα χρονια παθαινα κριση πανικου και ξερω πως ειναι. τουτο το πραγμα υπερενταση θα το χαρακτηριζα.θελω να τα σπασω ολα. εκείνη την ωρα τα βλεπω ολα μαυρα.οτι υποτροπιαζω οτι παλι τα ιδια με το παρελθον. πριν ενα μηνα ακριβως λογω προβληματων στομαχιου πηρα θεραπεια και επειδη ειμαι και γκαντεμο τα φαρμακα μου εκαναν τρελες παρενεργειες. 4 περιπου ωρες μετα που τα επινα παθαινα αυτο το πραγμα αλλα δεν μπορεις να φανταστεις σε τι ενταση μιλαμε!! ημουν ικανη να χτυπησω το κεφαλι και το σωμα μου στον τοιχο για να ανακουφιστω. δεκα μερες τα επαιρνα και μαρτυρησα. δυο γιατροι ευτυχως μου ειπαν να τα κοψω και σταδιακα θα φυγουν τα συμπτωματα. ρε παιδια νιωθω λες και ο οργανισμος μου εχει προγραμματιστει τις συγκεκριμενες ωρες απο τοτε και παθαινω αυτο το πραγμα. και εκεινη τις ωρες απελπιζομαι απο πανω.να κλαμα να κακες σκεψεις οτι θα παθω καταθλιψη να ολα μαζι.

Quote:

---

Originally Posted by The_Little_Prince

Αν κάνεις αγωγή δε θα είναι δύο βδομάδες άλλα για
μεγαλύτερο διάστημα για να δεις και διαφορά, από
την άλλη αν δε θέλεις χάπια βολτούλα ρε κορίτσι
όποτε βλέπεις ότι σε πλακώνει όλο αυτό βγες αν έχεις
κάποιο άλσος εκεί πήγαινε να χαλαρώσεις....εγώ αυτό
κάνω, άσε πού είναι η εποχή πού θα αηδόνια δίνουν
ρεσιτάλ....πίστεψε με το καλύτερο φάρμακο..

---

τα χαναχ μου ειπαν για δυο βδομαδες.αν δεν περασει τοτε καποιο ελαφρυ αντικαταθλιπτικο.και εκει ειναι που στενοχωριεμαι ακομα περισοτερο γιατι σκεφτομαι οτι δεν ειμαι αξια να ξεπερασω κατι στραβο που ετυχε. δεν ξερω δεν δινω εγω χρονο στον εαυτο μου να συνελθει??? αυτος ο μηνας με ταραξε κυριολεκτικα και εχασα το κουραγιο μου.

Το ξέρω ρε συ κορίτσι, λίγο πολύ όλοι το ίδιο
περνάμε και μπορώ να σε καταλάβω το τι περνάς...
απλώς πρέπει να βρούμε τρόπους πού θα μας βοηθήσουν
ώστε στις δύσκολες μέρες μας να το πολεμάμε και να
μην μειώνουμε τον εαυτό μας, και για μένα η χθεσινή ήταν
μία τραγική μέρα πού είπα ΤΈΛΟΣ κουραστικα......κι όμως
σήμερα είμαι καλύτερα και σου γράφω.... :)

Quote:

---

Originally Posted by The_Little_Prince

Το ξέρω ρε συ κορίτσι, λίγο πολύ όλοι το ίδιο
περνάμε και μπορώ να σε καταλάβω το τι περνάς...
απλώς πρέπει να βρούμε τρόπους πού θα μας βοηθήσουν
ώστε στις δύσκολες μέρες μας να το πολεμάμε και να
μην μειώνουμε τον εαυτό μας, και για μένα η χθεσινή ήταν
μία τραγική μέρα πού είπα ΤΈΛΟΣ κουραστικα......κι όμως
σήμερα είμαι καλύτερα και σου γράφω.... :)

---

εχω την απαιτηση απο τον εαυτο μου οτι οκ αφου εκοψες το κολοφαρμακο με τις παρενεργειες τελος μεσα σε 3 μερες πρεπει να εισαι οπως πριν. εχω φοβηθει με ολα αυτα που διαβαζω για καταθλιψη και τετοια και εχω χεστει πανω μου και το κυριοτερο κοντευω να πεισω τον εαυτο μου οτι ε αφου νιωθεις ετσι τοτε την πατησες. λες και δεν βλεπω με την λογικη οτι οκ ο μηνας αυτος σου αλλαξε τα φωτα,θελει τον χρονο του ο οργανισμος να επανελθει. χαιρομαι που εισαι καλυτερα σημερα να και κατι να χαμογελασω.

Δυστυχώς ρε κορίτσι η ζωή δεν είναι στρωμένη με
ροδοπέταλα και συν την άλλης έχουμε και τα προβλήματα
μας πού δυστυχώς δεν μπορούμε με ένα μαγικό
ραβδακι να την αλλάξουμε...δυστυχώς έχουμε μάθει
να βλέπουμε με τα μάτια και όχι με τα μάτια της καρδιάς
αυτό είναι το πρόβλημα μας......
"να το μυστικό μου είπε η αλεπού στο μικρό πρίγκηπα..... Μόνο
με τη καρδιά βλέπει κανείς καθαρά..........."

έχεις δίκιο,μικρέ πρίγκηπα. και πίστεψε με η τελευταία δεκαετία δεν ήταν καθόλου εύκολη.ίσως για αυτό τώρα να χάνω το κουράγιο μου πιο εύκολα.

Και για να πούμε καμία λαλακια να γελάσουμε... Τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα μετά στρώνουν τα πράγματα... :p

αμα πιασουμε τα πρωτα 100 εγω προσωπικα μετα θα νιωθω σουπερ!!! πολυ κλαμα ρε παιδια εχω αφυδατωθει πραγματικα. και φαντασου οτι εχω να κλαψω πανω απο 10χρονια. οταν μου ερχοταν παντα το εκοβα!!! ελαχιστες φορες εχω κλαψει με την καρδια μου που λενε. και τοσες μερες τωρα εχω λιωσει.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΙΝΑ

αμα πιασουμε τα πρωτα 100 εγω προσωπικα μετα θα νιωθω σουπερ!!! πολυ κλαμα ρε παιδια εχω αφυδατωθει πραγματικα. και φαντασου οτι εχω να κλαψω πανω απο 10χρονια. οταν μου ερχοταν παντα το εκοβα!!! ελαχιστες φορες εχω κλαψει με την καρδια μου που λενε. και τοσες μερες τωρα εχω λιωσει.

---

Που θα πάει ρε κορίτσι θα περάσει και το δικό σου....ας έχουμε μία νότα αισιοδοξίας ρε γαμωτο...φάση είναι αφού κλαις τόσο πολύ σήμερα να πίνεις πολύ νερό για να μην αφυδατώθεις....(αν εσκασες έστω και ένα χαμόγελο από τη βλακεία που είπα θα ένιωθα πραγματικά πολύ όμορφα.....)

θα ήταν καλό να δοκιμάσεις την αγωγή που σου πρότειναν και αν έχει αποτελέσματα που δεν νομίζω, να το ψάξεις περισσότερο και να πάρεις κάτι πιο δραστικό. Αλλά πρώτα από όλα θα πρέπει όταν χαλαρώνεις και είναι οι ώρες που σε πιάνουν αυτά που ανέφερες, να μην σκέφτεσαι τίποτα, και να μην αφήνεις το μυαλό σου να πιστεύει ότι δεν θα περάσει και ότι θα χειροτερεύει. Αν αρρωστήσει μυαλό, αρρωσταίνει και το σώμα! Πίστεψε στον εαυτό σου, μπορείς να τα καταφέρεις και να γίνεις όπως ήσουν πριν σίγουρα, αν δεις τα πράγματα πολύ πιο αισιόδοξα. βέβαια αυτό είναι σαφώς δύσκολο από την στιγμή που το μυαλό σου έχει "κολλήσει" αλλά προσπάθησε το! Βγες έξω, κάνε την βολτούλα σου, πέρνα καλά και όταν γυρνάς στο σπίτι συνέχισε να είσαι καλά και θα περάσει. Είναι μία φάση που περνάει κυρίως το μυαλό σου.

congato,εχεις απολυτο δικιο. αυτο προσπαθω να κανω. χτες και σημερα το πρωι ήταν καλυτερα τα πραγματα. ειναι φαυλος κυκλος μπαινει η ιδεα,αρρωσταινει το σωμα,νιωθω χαλια ξαναρχονται οι ιδεες. το παλευω αλλα εχω κουραστει και σωματικα και ψυχολογικα. και κυριως εχω φοβηθει. λεω μπας και κανω καμια καταθλιψη και δεν το προλαβω.εχει κολλησει η ιδεα εκει. και αυτο κυριως που με στενοχωρει ειναι οτι παλι φαρμακα????? ενταξει στο παρελθον τα πηρα και ξερω και τις αιτιες που εφτασα για να τα παρω. αλλα σε ολη μου την ζωη οταν τυχαινει κατι και με ταραζει θα φορτωνομαι για χρονια τα φαρμακα? ο μαρτιος και ο απριλιος ήταν απο τους χειροτερους μηνες. και εκει εχασα την μπαλα και με πηρε απο κατω.

Πρέπει να στάθεις και πάλι στα πόδια σου όμως. Πες ότι θα τα καταφέρω. τα φάρμακα ίσως σε βοηθήσουν και δεν πειράζει που δεν ξέρεις τις αιτίες που πρέπει να τα πάρεις, είναι ίσως για το καλό σου.. Δέστο σαν να είναι ένα κίνητρο κατά κάποιο τρόπο να γίνεις και πάλι καλά, να είσαι όπως πριν. Μην βάζεις αρνητικές σκέψεις στο μυαλό σου για καταθλίψεις κλπ γιατί όλα είναι ψυχοσωματικά! Εύχομαι τα καλύτερα, γιατί σε καταλαβαίνω. Κράτα γερά!

αν παρω τα φαρμακα ειναι σαν να λεω εχασες την μαχη. και τιποτα απο οτι στραβο που θα συμβαινει στην ζωη μου δεν θα μπορω να το ξεπερναω χωρις φαρμακα.

Μην το βλέπεις έτσι. Δες το σαν ένα χέρι βοήθειας για εσένα. Θα είναι μάλλον για το καλό σου, για να σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις αυτό που έχεις.Τα φάρμακα άλλωστε για αυτό είναι τις περισσότερες φορές,για να σε κάνουν καλά. Όπως και να έχει όμως είτε τα πάρεις είτε όχι πρέπει να πιστέψεις στον εαυτό σου. Να είναι δίπλα σου άνθρωποι που σε νοιάζονται, αυτοί και εσύ μαζί αισιόδοξα θα το ξεπεράσεις.

μινα ακου τι θα κανεισ θα πασ με τον ανθρωπο σου σε ενα μεροσ που δν εχεισ ξαναπαει αλλα προσεξε να νιωθεισ ανετα που στηριζεσαι πανω του
θα φυγει αυτοσ για 5 λεπτα δε θα τον βλεπεισ θα δεισ πωσ νιωθεισ κ αμα νιωθεισ καλα συνεχιζεισ αμα νιωσεισ ασχημα τον ξαναφωναζεισ παιξε αυτο το παιχνιδι νομιζω καλο θα σου κανει

elis,σε τι θα μπορουσε να με βοηθησει αυτο? εξηγησε μου.

Quote:

---

Originally Posted by congato

Μην το βλέπεις έτσι. Δες το σαν ένα χέρι βοήθειας για εσένα. Θα είναι μάλλον για το καλό σου, για να σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις αυτό που έχεις.Τα φάρμακα άλλωστε για αυτό είναι τις περισσότερες φορές,για να σε κάνουν καλά. Όπως και να έχει όμως είτε τα πάρεις είτε όχι πρέπει να πιστέψεις στον εαυτό σου. Να είναι δίπλα σου άνθρωποι που σε νοιάζονται, αυτοί και εσύ μαζί αισιόδοξα θα το ξεπεράσεις.

---

δεν θα ηθελα σε καμια περιπτωση να μαθουν ολοι οτι θα επαιρνα φαρμακα. δεν ξερω γιατι το βλεπω ετσι. παλιοτερα δεν με πειραζε. και ξερεις και κατι εχω πεισμωσει. το 2009 τετοια εποχη ήταν που ειχα αρχισει το σεροπραμ,γιατι ειχα χασει μια δουλεια που στην τελικη ουτε μου αρεσε(μαυρα χρονια περασα εκει μεσα) και ειχα και μια σειρα απο αποτυχημενες γνωριμιες(λες και χαλασε ο κοσμος) ήταν τελειως βλακεια μου τοτε που με ειχε παρει απο κατω. οι λογοι δλδ δεν ήταν και τοσο πως να στο πω τραγικοι. επρεπε να κανω υπομονη. τωρα εχω πεισμωσει και δεν θελω να τα παρω παλι. για αυτο κανω υπομονη και το παλευω.

Όποτε κορίτσι κάνε αυτό που νομίζεις εσύ καλύτερο
για.σένα πάλεψε το μόνη σου αφού νιώθεις τη
δύναμη μη ξεχνάς πώς έχεις και το σύντροφο
σου που είναι δίπλα.σου...

ευτυχως που ειναι γιατι αλλιως τα πραγματα θα ηταν πολυ χειροτερα για μενα. τι να πω ευτυχως μονο που το βραδυ καταλαγιαζει και το αγχος και οι σκεψεις. πως γινεται αυτο δεν ξερω!!

Quote:

---

Originally Posted by ΜΙΝΑ

ευτυχως που ειναι γιατι αλλιως τα πραγματα θα ηταν πολυ χειροτερα για μενα. τι να πω ευτυχως μονο που το βραδυ καταλαγιαζει και το αγχος και οι σκεψεις. πως γινεται αυτο δεν ξερω!!

---

Το κακό με μας είναι ότι οι απαντήσεις στα ερωτήματα μας δεν
υπάρχουν....αυτό μας τυραννά....τα αναπάντητα και δίχως νόημα ερωτήματα
που γίνονται επαναλαμβανομενες σκέψεις...

Quote:

---

Originally Posted by The_Little_Prince

Το κακό με μας είναι ότι οι απαντήσεις στα ερωτήματα μας δεν
υπάρχουν....αυτό μας τυραννά....τα αναπάντητα και δίχως νόημα ερωτήματα
που γίνονται επαναλαμβανομενες σκέψεις...

---

α γεια σου αυτο ακριβως.ρε παιδακι μου εγω επηρεαστηκα πολυ και απο ενα μ....α γιατρο,που τωρα τον εχω διαψευσει σε οτι μου ειπε. και τα εχω κανει αχταρμα μεσα στο μυαλο.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΙΝΑ

α γεια σου αυτο ακριβως.ρε παιδακι μου εγω επηρεαστηκα πολυ και απο ενα μ....α γιατρο,που τωρα τον εχω διαψευσει σε οτι μου ειπε. και τα εχω κανει αχταρμα μεσα στο μυαλο.

---

Μόνο εσύ τα έχεις κάνει ρε κορίτσι αχταρμά;;;η λύση είναι μία
σταματάμε να σκεφτόμαστε....πώς θα το πετύχουμε όμως; οεο;

Quote:

---

Originally Posted by The_Little_Prince

Μόνο εσύ τα έχεις κάνει ρε κορίτσι αχταρμά;;;η λύση είναι μία
σταματάμε να σκεφτόμαστε....πώς θα το πετύχουμε όμως; οεο;

---

αυτο ακριβως θελω και εγω. οταν δουλευα που χρονος για σκεψεις. η ανεργια ειναι οτι χειροτερο. ας ειχα δουλεια πχ αυριο το πρωι και θα σου ελεγα εγω αν θα καθομουν να αναλυω μηπως παθω καταθλιψη και το ενα και το αλλο.

Αργία μήτηρ πάσης κακίας....Αφού δε μπορείς να βρεις δουλειά
βρες κάτι να ασχοληθείς...γυμναστήριο ας πούμε...σου γεμίζει τη
μέρα και σου φτιάχνει και σώμα....παράγει και ενδορφινες....

σωστο αλλα πχ το πρωι που ξυπναω νωρις και με πιανει αγχος αυτο που εχω αναγκη ειναι απο υπνο.δεν με πανε τα ποδια μου για γυμναστικη. αλλα θα το προσπαθησω.

Quote:

---

Originally Posted by ΜΙΝΑ

σωστο αλλα πχ το πρωι που ξυπναω νωρις και με πιανει αγχος αυτο που εχω αναγκη ειναι απο υπνο.δεν με πανε τα ποδια μου για γυμναστικη. αλλα θα το προσπαθησω.

---

Υπάρχουν κι άλλες ώρες μέσα στη μέρα για να πας....αυτές που νιώθεις
πιο δυνατή.......:cool:

Και να συμπληρωσω πως μετα απο εναν μικρο περιπατο μερικες φορες νιωθεις πιο ξεκουραστη...

Ξυπναω σχεδον καθημερινα στις 5 και μιση το πρωι και κοιμαμαι κατα τις 12 το βραδυ , μερικες φορες και πιο αργα . Για περπατημα πηγαινω καθημερινα για μιση με μια ωρα περιπου , και μπορω να πω πως αυτο μου δινει ενεργεια και με χαλαρωνει.
Δοκιμασε και εσυ , ξεκινα με 10 λεπτα περπατημα και αν κουραστεις σταματα.

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Και να συμπληρωσω πως μετα απο εναν μικρο περιπατο μερικες φορες νιωθεις πιο ξεκουραστη...

Ξυπναω σχεδον καθημερινα στις 5 και μιση το πρωι και κοιμαμαι κατα τις 12 το βραδυ , μερικες φορες και πιο αργα . Για περπατημα πηγαινω καθημερινα για μιση με μια ωρα περιπου , και μπορω να πω πως αυτο μου δινει ενεργεια και με χαλαρωνει.
Δοκιμασε και εσυ , ξεκινα με 10 λεπτα περπατημα και αν κουραστεις σταματα.

---

αυτο με το περπατημα το κανω και εγω. φροντιζω να μην μενω μεσα στο σπιτι. το βραδυ βγαινω. μπορει καποιος να μου εξηγησει πως γινεται το πρωι που ξυπναω και μεχρι το μεσημερι η διαθεση να ειναι χαλια και το βραδυ ολα να ηρεμουν?? δεν ξερω ρε παιδια νιωθω απελπισμενη πια. η ιδια αιτια που με απελπιζει ειναι το ιδιο το συναισθημα που νιωθω. αν με αφηνε για 2-3 μερες θα επαιρνα τα πανω μου. ξυπναω νωρις το πρωι να λιγο ταραχη να οι ασχημες σκεψεις γιατι να γινεται αυτο.το μεσημερι παω να ξαπλωσω αντε παλι το ιδιο.ποσο θα αντεξω να το κανω αυτο???