Originally Posted by
BOOM
Η αποπροσωποποιηση ειναι το πιο συνηθες συμπτωμα του στρες.μπορει να εχεις σκετο αυτο ή μπορει να συνυπαρχει με κρισεις πανικου.
καλυτερα να εχεις σκετο αυτο πιστευω παρα ΚΑΙ κρισεις πανικου.
σε οσους γιατρους το εχω πει μου χουν πει οτι ειναι συνηθες συμπτωμα κ δεν του δινουν κ ιδιαιτερη σημασια , παντα μου ελεγαν "ναι ναι..οκ νταξει αυτο ειναι ενα συμπτωμα δεν ειναι τοσο σημαντικο.σιγουρα ειναι ενοχλητικο συμπτωμα αλλα δεν ειναι κατι που πρεπει να σταθουμε"..
σαν να μην του εδιναν κ τοση σημασια οσο εμεις δινουμε.
απο την εμπειρια μου καταλαβα οτι συνυπαρχει με το στρες.μολις μου φευγει το στρες φευγει κ αυτο.
πλεον να σου πω την αληθεια δεν το φοβαμαι τοσο.απλα με ενοχλει...τιποτα αλλο, με ενοχλουσε που τιποτα δεν το εβλεπα τοσο οικειο οσο πριν.το σπιτι μου , την γραφειο μου, ολη μου την ζωη..σαν να ειμαι ξενη.ενα πραμα.ενα περιεργο συναισθημα.το οποιο δνε μπορουσα να το εκφρασω με λογια στους αλλους.
οταν το πρωτοεπαθα ετρεξα στον ψυχιατρο φοβουμενη οτι εχω παθει ψυχωση.του λεω "τρελλαθηκα,εχω ψυχωση, εκει που ετρεμα ξαφνικα σταματησα να τρεμω.. κ σταματησα να νιωθω, μεσα σε 1 δευτερολεπτο,αρχισα να μην αισθανομαι κ να νιωθω ανεκφραστη, το σπιτι μου απομακρυνθηκε κατι εγινε σαν να αποκοπηκα απο το περιβαλλον. σιγουρα εχω ψυχωση δεσε με! δωσε μου φαρμακα"..βαζει τα γελια λοιπον κ μου λεει ηρεμα "αν ειχες ψυχωση δεν θα το ελεγες εσυ αλλα οι αλλοι, χαλαρωσε , αυτο που επαθες ειναι αποπροσωποποιηση απο το πολυ στρες " κ του λεω "αποπρο ..τι?? ειναι σοβαρο γιατρε μου?" κ μου λεει "οχι βεβαια, ειναι συνηθισμενο απλα θελει τον χρονο του τωρα, θα το δουλεψουμε μην ανησυχεις" κ εφυγα, με το που πηγα σπιτι το εβαλα στο google κ εβγαλε απειρες δημοσιευσεις..διαβασα γι αυτο κ βασικα ενιωθα κ οτι μονο εγω στον κοσμο μπορει να το εχω εκεινη τη στιγμη..ημουν τοτε 26 χρονων(τωρα ειμαι 35)..δνε το ειπα πουθενα.ντρεπομουν..τα βραδυα εβλεπα πιο εντονα τα φωτα του δρομου,ενιωθα πολλες φορες να κινουμαι μηχανικα στον χωρο..τον επαιρνα τηλ κ μου ελεγε "υπομονη, κανε υπομονη" εκανα υπομονη λοιπον ..μου κρατησε 6 μηνες συνεχομενα..μετα σιγα σιγα χαθηκε κ αυτο μαζι με το στρες.τοτε δεν πηρα καποιο αντικαταθλιπτικο.
τωρα το ξαναπαθα τον απριλη για 1 μηνα κ περασε πιο γρηγορα επειδη ξεκινησα αντικαταθλιπτικο κ παω καλα.
οταν το εκμυστηρευτηκα σε μια φιλη μου που κ αυτη εχει χρονιο στρες μου ειπε "ρε δε το πσιτευω κ ντρεπομουν να σου πω γι αυτο! το παθαινω κ γω οποτε εχω στρες ! τι φρικη"
κ κει λεω κοιτα να δεις οτι καποιοι μπορει να υποφερουν απο αυτο κ απλα δνε το λενε.μερικοι μαλιστα δεν ξερουν καν πως λεγεται..
ο ψυχοθεραπευτης μου τοτε μου εξηγησε οτι κλεινει ο εγκεφαλος καποια συναισθηματα για να αμυνθει.ειναι μια αμυνα στο τρες, επειδη ταλαιπωτειται κ γι αυτον τον λογο κλεινουν τα κεντρα που ευθυνονται για το συναισθημα κ την αντιληψη του περιβαλλοντος κ μαλιστα μου ειχε πει να σεβαστω την λειτουργια αυτη κ να κανω υπομονη.