Καταπιεστικοί γονείς και σχέση με κοπέλα

Καλησπέρα σε όλους! Αρχικά θα ήθελα να σας δώσω συγχαρητήρια για το φόρουμ σας και να ζητήσω τη βοήθειά σας για το θέμα μου.
Είμαι φοιτητής στη Θεολογική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (4ο έτος). Το πρόβλημα είναι ότι οι γονείς μου (ειδικά η μητέρα μου) είναι πολύ καταπιεστικοί όσον αφορά τις παρέες μου. Μέχρι τώρα με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν είχα παρέες ούτε βγαίνω για καφέδες και τα λοιπά. Στη σχολή μου έχω μια παρέα αλλά δεν έχουμε βγει, καθώς βρίσκω κάθε είδους γελοίες δικαιολογίες για να το αποφύγω. Γιατί θα με ρωτήσετε... Αυτό είναι το πρόβλημα. Με το που πω στη μανα μου να βγω, θα αρχίσει τα δικά της π.χ. να προσέχω με ποιους κάνω παρέα, να μη μπλέξω με ναρκωτικά και τα γνωστά. Για να καταλάβετε για τι κατάσταση μιλάμε πριν απο καιρό το λεωφορείο που μας παει στη σχολή ήταν γεμάτο και πήρα ταξί με μια κοπέλα από την παρέα μου στη σχολή για να ανεβούμε. όταν της το είπα άρχισε να μου λέει με το γνωστό παρανοίκο τρόπο να προσέχω να μην μπλέξω σε καμία "αλητοπαρέα" γιατι πολλα γίνονται στα πανεπιστήμια κτλ. Δεν ξέρω ίσως να φταίει που η μητέρα μου στο παρελθόν είχε ψυχολογικά προβλήματα. Γενικότερα αισθάνομαι ότι η μητέρα μου αποφασίζει για τη ζωή μου. Θα μου πείτε τώρα το γνωστό οτι επειδή ανησυχεί και με αγαπά τα λέει αυτά. Ισως να έχετε και δίκιο αλλά επειδή ενδιαφέρεται για μένα πρεπει να μου διαλύσει τη ζωή? Διαρκώς μου λέει ότι φοβάται και να μην μπλεχτω με κόμματα στη σχολή και τέτοια. Και άμα τυχόν αρθρώσω κι εγώ μια λέξη και ορθώσω λίγο το ανάστημα μου ή φωνάζει ή κλαίει και έρχεται ο πατέρας μου και με ρωτά αν χαίρομαι που τη βλέπω έτσι. Αισθάνομαι ότι εχει καταστραφεί η ζωή μου, ότι εχει πάει χαμένη. Έχω σκεφτεί σοβαρά και την αυτοκτονία και δεν αστειεύομαι. Και θα μου πείτε ωραία γιατί δε συνεχίζεις έτσι τη ζωή σου? Γιατί ερωτεύτηκα μια κοπέλα από τη σχολή μου και θέλω να γίνει κατι μαζι της (με τις γυναικες δεν έχω εμπειρία). Αλλα πως να γίνει κάτι με αυτή τη κατασταση? Με το που με γνωρισει θα παθει σοκ και είμαι πολύ ερωτευμένος με αυτή την κοπέλα. και σε καθε περιπτωση τι θα γίνει θα φτασω 40 χρονο και θα μαι ακομα με τους γονεις μου? Θα ηθελα τις απόψεις σας για το θέμα. Επειδή το έχω ψάξει και σε άλλα φόρουμ να ξεκαθαρίσω οτι δεν εχω δωσει ακνενα δικαίωμα για να φοβουνται οι γονεις μου και πολλες φορες εχω προσπαθησει να κανω ηρεμη κουβέντα μαζι τους αλλα τίποτα. Ανακατεύονται απίστευτα στη ζωη μου και όχι μονο αυτοί αλλά και θείοι, θείες, ξαδέρφια...
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας
ΥΓ. από οτι εχω καταάβει από ταλίγα που ξέρω η μανα μου εχει παράλογες φοβίες,αλλά πως αντιμετωπίζεται αυτό το θέμα?

Έμπλεξες σε άσχημες καταστασεις στο παρελθόν ώστε να φοβουνται μην ξαναπάθεις τα ίδια?
Σε προορίζουν μήπως, λόγω σχολής, για ιερέα?
Πάντως το ύφος του λόγου σου και μεσα απ τις περιγραφες σου το ότι φαίνεσαι αποδεκτός από τους συνομίληκους σου δεν δείχνουν άτομο με δυσκολία στη συναναστροφή ή με θεματα ψυχολογίας (απ αυτα στα οποια αφορα το φοορυμ).
Μήπως υπερεκτιμάς ή δίνεις υπερβολικό βάρος στη σταση της μανας σου, σε βαθμό που η λάθος αυτή εκτίμηση να επενεργεί αποτρεπτικά στην κοινωνική σου ζωή? Μήπως η μανα σου, ως χαρακτηρας ευαισθητος, με φοβίες κλπ συναφή, απλά κάνει νύξεις ή σου εκφράζει ανησυχίες σε έντονο ύφος τα οποία εσύ εκλαμβάνεις ως καταπίεση?

Το σοβαρό πρόβλημα θα το αντιμετωπίσεις στο μέλλον, αν ένεκα της στασης της μανας και των συγγενών σου ή αν ενεκα υπερβολής ως προς την απο μερους σου ερμηνεια της στασης τους, απομονωθείς. Διοτι η απομονωση και καταπίεση γεννούν θεματα ψυχολογίας τα οποία μετα θα πρέπει να ξεπεράσεις ώστε να κατορθώσεις να επανενταχθείς στην κοινωνία.

Το έγραψα και παραπάνω αλλά το ξαναγράφω με μεγαλύτερη σαφήνεια οτι ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΠΛΕΞΕΙ σε καμια επικίνδυνη κατάσταση στο παρελθόν. Δεν με προορίζουν για ιερέα ούτε ετέθη ποτέ τέτοιο θέμα. Απο μικρός μου άρεσε η διδασκαλία για αυτό θα ήθελα να διοριστώ σε ένα σχολείο. Ούτε κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας μου είναι ιερέας οπότε να είναι ξερω γω υπερσυντηρητικός οσον αφορά σχέσεις, παρέες κτλ. Μάλλον αυτό είναι το θέμα ότι λαμβάνω υπερβολικά υπόψη τους γονείς μου αλλα ίσως έτσι με μεγάλωσαν. Με έχουν "προγραμματίσει" δηλαδή ώστε να κάνω οτι μου λένε και να με ελέγχουν απόλυτα. Αυτό ακριβώς που έγραψες σκέφτηκα οτι θα φτάσει καποια μέρα στη ζωη μου που θα μετανιώσω για αυτα που έκανα ή μάλλον αυτά που ΔΕΝ εκανα γι αυτό και έγραψα στο φορουμ

Επιπλέον δεν έχω κανένα προβλημα με τις συναναστροφες με τους συμμαθητες μου στη σχολη. Μιλάω με πολλά παιδιά και είμαι σχετικά "δημοφιλής" με την εννοια οτι συναναστρέφομαι πολλά άτομα. Ομως αυτά φτάνουν μέχρι το σημείο που καποιος απο την παρεα μου θα μου πει να βγούμε η να παμε καπου μαζη. Και ακομα εχω ζητημα τι να κανω με αυτη τη κοπελα (να ξεκαθαρισω οτι με ενδιαφερει πάρα πολύ)

αυτα που γραφεις μου θυμιζουν πολυ τη μανα σε ενα συγγενη μου που πραγματι ηταν καπως ετσι οπως τη περιγραφεις εγω παντα πιστευα οτι ζηλευε τους παντες κ παντα αφου οτι εβλεπε το ηθελε δικο της κ οτι κ να συνεβαινε ηθελε ολοι να ασχολουνται μαζι της ετσι δε μπορουσε να φανταστει καν το ενδεχομενο να ασχολουνται ολοι με καπιο τριτο εκτος απο αυτη κ εγω παντα ελεγα σε ολους οτι αυτη ηταν παρανοικη οπως το εγραφες κ συ αλλα δε με επαιρναν στα σοβαρα ειναι ανυποφορη οπως συνηθως κ κανεις δε αντεχει να μινει μαζι της για πολυ.προφανως κ δεν εχει νοημα να της συστησεις καμια κοπελα αφου μη περιμενεις καμια θετικη αντιδραση απο αυτη ισα ισα οταν δε περιμενεις κ τιποτα τοτε ειναι που δεν απογοητευεσαι κ ολας εγω βασικα την ειχα δει οντος να "κλαιει" αλλα μου εδινε την εντυπωση οτι επαιζε θεατρο κ απλα κοροιδευε τους παντες ειμουν απιστευτα αρνητικος με το ολο θεμα αλλα οσο περναγαν τα χρονια ολοι αργα η γρηγορα ηρθαν στα λογια μου αφου κανενας δεν αντεχε να μινει διπλα της για πολυ.απλα θα το παρεις αποφαση οτι θα κανει ετσι μια ζωη ενω εσυ θα κανεις τα δικα σου ενω θα ξερεις οτι οσο αποσπαται η προσοχη ολων απο αυτη θα φρικαρει.

Η μαμα σου ξερει τα παντα για σενα? Τι ωρα εχεις μαθηματα κτλ. Γιατι το θεολογικο τμημα δεν ειναι υποχρεωτικες οι παρουσιες. Δηλ αν εσυ το πρωι με την παρεα πας για καφε αντι για παρακολουθηση θα της το πεις?

τσαμπα ρωτας δεν θα βγαλει κανεις ακρη μαζι της
απο μακρυα κ αγαπημενοι μονο αυτη ειναι η λυση το εχω ξαναδει το εργο.

Η λύση δεν βρίσκεται στα ψέματα αλλά να αποφασισεις να θέσεις τα όρια σου. Όλοι σε κάποια ηλικία έρχονται σε ρήξη με τους γονείς τους.

Εγω οταν εφευγα για τη σχολη ελεγα ενα μαμα φευγω
Δεν καθομουνα να της περιγραψω πως θα παω στη σχολη τι ωρα εχω μαθημα και με ποιον θα ειμαι στο αμφιθεατρο. Νομιζω οτι πρεπει κι εσυ να σταματησεις να της δινεις αναφορα για την παραμικρη σου κινηση. Ελεος δηλ. Το πανεπιστημιο ειναι η ωρα που κοβεται ο ομφαλιος λωρος αναμεσα στο παιδι και τη μαμα. Μηπως πηγαινεις λιγο κι εσυ απο κοντα και της λες μαμα εκανα αυτο και το αλλο και της δινεις δικαιωματα? Αυτο που λες οτι πηρες ταξι για να πας στη σχολη με τη φιλη σου για παραδειγμα γιατι της το πες? Δεν σου λεω να της το αποκρυψεις, σου λεω οτι εχουμε περασει πλεον απο το σταδιο που μας ρωτανε πως περασες στο σχολειο και αρχιζουμε να τα λεμε ολα αναλυτικα.

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Η λύση δεν βρίσκεται στα ψέματα αλλά να αποφασισεις να θέσεις τα όρια σου. Όλοι σε κάποια ηλικία έρχονται σε ρήξη με τους γονείς τους.

---

κ ομως ειναι πολυ απλο οταν καπιος δε σε εκτιμα επειδη παιρνεις στα σοβαρα οσα λεει θα σε εκτιμισει σιγουρα επειδη εχεις βαλει οτοασπιδες οταν σου μιλα.
αν το σκεφτεις λιγο θα καταλαβεις ποσο δικιο εχω.

Στο αλλο που θελω να σταθω ειναι στο τι δουλεια εχουν οι υπολοιποι συγγενεις να λενε τη γνωμη τους. Δεν εχεις βαλει ορια ουτε σε εκεινους? Τα ορια μπαινουν καπως ετσι: σας ευχαριστω πολυ! Ξερω πολυ καλα τι θα κανω θα σας παρακαλουσα να μην ανησυχειτε για μενα. Το λες και το εννοεις. Δεν καθεσαι να μπαινεις σε κουβενΤα διαπραγματευσεις με απωτερο στοχο να τους πεισεις ή να τους αλλαξεις γνωμη. Δεν σε ενδιαφερει να τους αλλαξεις γνωμη. Ο καθενας εχει τα πιστευω του. Αυτο που σε ενδιαφερει ειναι να μην σου την λενε την γνωμη τους.

Αν έχεις κάποιους φίλους φερ'τους στο σπίτι για έναν καφέ να τους γνωρίσει η μητέρα σου και να δει ότι είσαι υπεύθυνο άτομο. Ίσως αρχίσεις να αισθάνεσαι πιο ελεύθερος. Όταν μας βάζουν τόσα όρια καταλήγουμε στο τέλος να κάνουμε αυτα για τα οποία μας κατηγορούν

aυτη να δει οτι ειναι υπευθυνο ατομο? πλακα κανεις? αυτη μονο τον εαυτο της βλεπει.
καπια στιγμη θα ρθεις στα λογια μου κ θα με θυμιθεις.

Quote:

---

Originally Posted by llook305

.......Δεν ξέρω ίσως να φταίει που η μητέρα μου στο παρελθόν είχε ψυχολογικά προβλήματα. Γενικότερα αισθάνομαι ότι η μητέρα μου αποφασίζει για τη ζωή μου. Θα μου πείτε τώρα το γνωστό οτι επειδή ανησυχεί και με αγαπά τα λέει αυτά. Ισως να έχετε και δίκιο αλλά επειδή ενδιαφέρεται για μένα πρεπει να μου διαλύσει τη ζωή? Διαρκώς μου λέει ότι φοβάται και να μην μπλεχτω με κόμματα στη σχολή και τέτοια. Και άμα τυχόν αρθρώσω κι εγώ μια λέξη και ορθώσω λίγο το ανάστημα μου ή φωνάζει ή κλαίει και έρχεται ο πατέρας μου και με ρωτά αν χαίρομαι που τη βλέπω έτσι. Αισθάνομαι ότι εχει καταστραφεί η ζωή μου, ότι εχει πάει χαμένη. Έχω σκεφτεί σοβαρά και την αυτοκτονία και δεν αστειεύομαι. Και θα μου πείτε ωραία γιατί δε συνεχίζεις έτσι τη ζωή σου? Γιατί ερωτεύτηκα μια κοπέλα από τη σχολή μου και θέλω να γίνει κατι μαζι της (με τις γυναικες δεν έχω εμπειρία). Αλλα πως να γίνει κάτι με αυτή τη κατασταση? Με το που με γνωρισει θα παθει σοκ και είμαι πολύ ερωτευμένος με αυτή την κοπέλα. και σε καθε περιπτωση τι θα γίνει θα φτασω 40 χρονο και θα μαι ακομα με τους γονεις μου? Θα ηθελα τις απόψεις σας για το θέμα. Επειδή το έχω ψάξει και σε άλλα φόρουμ να ξεκαθαρίσω οτι δεν εχω δωσει ακνενα δικαίωμα για να φοβουνται οι γονεις μου και πολλες φορες εχω προσπαθησει να κανω ηρεμη κουβέντα μαζι τους αλλα τίποτα. Ανακατεύονται απίστευτα στη ζωη μου και όχι μονο αυτοί αλλά και θείοι, θείες, ξαδέρφια...
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας
ΥΓ. από οτι εχω καταάβει από ταλίγα που ξέρω η μανα μου εχει παράλογες φοβίες,αλλά πως αντιμετωπίζεται αυτό το θέμα?

---

αμ δεν θα σου πουμε αυτα που υποθετεις....
προσωπικα, θα σου πω, αντι να ρωτας εμας, τι κανεις τοσων χρονων ανδρας, κι αν οταν γινεις 40 θα μενεις με τους γονεις σου, να το ρωτησεις στον εαυτο σου!!

και γιατι επειδη δεν παιρνουν απο λογια, αποφασιζεις να κανεις τα κεφια της μανας σου?
εισαι ενηλικος ανδρας.
οποιος δεν παιρνει απο λογια για θεματα ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ, ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ, τον ευχαριστεις για τον κοπο του να σε συμβουλευσει, ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΕΣΥ!

αν μας ρωτας τι να κανεις με τους εκβιασμους ειτε της μανας, ειτε του πατερα που σε παραπεμπει στην συγχισμενη μανα, θα σου πω οτι οι εκβιασμοι ευδοκιμουν εκει που τους ανεχονται.
δικια σου η ζωη, δικια σου και η ευθυνη να κοψεις τον αερα του ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ και να μη τον αφηνεις να καθοριζει την ζωη σου.
αν αφηνεις και τους θειους και τα ξαδερφια, τοσο το χειροτερο...

Ξέρω τι λες Αλεξάνδρε έτσι είναι τα πράγματα αλλά κι αυτό ίσως είναι μια προσπάθεια. Στην ηλικία που έχει φτάσει έχει το δικαίωμα να ζήσει φυσιολογικά χωρίς τέτοιου είδους περιορισμούς σαν να είναι 7 χρόνων

Κάποιοι δεν έχουν όρια αν δεν δουν ότι έχεις γύρω σου ανθρώπους που αξίζουν κάτι κι έτσι σε πατάνε όσο μπορούν γιατί θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο

αυτο που περιγραφεις ειναι πολυ ασχημο! αυτη η κατασταση σε καταπιεζει σιγουρα πολυ και αυτο για κανενα λογο δεν μπορει να οδησει σε κατι καλο..
εισαι ενηλικος ανθρωπος και διανηεις την περιοδο της νεοτητας! λογικο ειναι και να θες να βγεις, να γνωρισεις κοπελες, να ερωτευτεις, να πιεις κι ολα τα σχετικα!
η ζωη δεν ειναι μονο υποχρεωσεις .....
αυτο η μητερα σου πρεπει να το καταλαβει! καλο θα ηταν να μιλουσες στον πατερα σου ή σε καποιον συγγενη σας ωστε να μιλησει στην μητερα σου αφου εσενα δεν σε ακουει..
οκ μπορει να ειχε καποια προβληματα κι αυτη απο οτι λες, αλλα αυτο δεν δικαιολογει σε καμια περιπτωση την συμπεριφορα της. τα παιδια δεν ειναι κτηματα των γονεων και επιπλεον η ελευθερια κινησεων ειναι απαραιτητο κομματι για μια σωστη αναπτυξη
ακομη και λαθη να ειχες κανει στο παρελθον, και παλι η ανεξαρτησια σου δεν θα επρεπε να περιοριζεται.
ετσι μεγαλωνουμε.. μαθαινουμε απο τα λάθη μας και τις εμπειριες μας..
αυτη η κατασταση που περιγραφεις μπορει να οδηγησει ειτε στην εξαρτηση ειτε στην αποστροφη αργα ή γρηγορα.. εισαι ηδη αρκετα μεγαλος για να μπαινει σε μια τετοια διαδικασια. να δινεις λογαριασμο για το τι κανεις...
πρεπει να παρεις την κατασταση στα χερια σου και να αντιδρασεις! και πολυ το καθυστερησες!!
και δεν εννοω φυσικα να αρχισεις τις φωνες και τις "επαναστασεις". απλως να της μιλησεις ξεκαθαρα και αν παλι δεν σε ακουσει να πεισεις καποιον συγγενη σας να της μιλησει..

θα γινω κουραστικος λεγοντας παλι τα ιδια αλλα δεν εχει νοημα να εξηγισεις τιποτα σε καπιον που ο εαυτος του αποτελει κεντρο του κοσμου κ οτιδηποτε αλλο δε τον ενδιαφερει τσαμπα εξηγισεις θα δωσει.μονο η οταν σταματησει να τον ενδιαφερει τι λεει κ το τι οχι μονο τοτε θα δει βελτιωση στη ζωη του.

Quote:

---

Originally Posted by aifel

Η μαμα σου ξερει τα παντα για σενα? Τι ωρα εχεις μαθηματα κτλ. Γιατι το θεολογικο τμημα δεν ειναι υποχρεωτικες οι παρουσιες. Δηλ αν εσυ το πρωι με την παρεα πας για καφε αντι για παρακολουθηση θα της το πεις?

---

Ωραία και πες ότι βγαινω ένα πρωι για καφε. Και τι θα γινει? Και όταν με το καλό αποφασίσω να παντρευτώ τι θα γίνει θα το κάνω και αυτό κρυφά?

Quote:

---

Originally Posted by aifel

Εγω οταν εφευγα για τη σχολη ελεγα ενα μαμα φευγω
Δεν καθομουνα να της περιγραψω πως θα παω στη σχολη τι ωρα εχω μαθημα και με ποιον θα ειμαι στο αμφιθεατρο. Νομιζω οτι πρεπει κι εσυ να σταματησεις να της δινεις αναφορα για την παραμικρη σου κινηση. Ελεος δηλ. Το πανεπιστημιο ειναι η ωρα που κοβεται ο ομφαλιος λωρος αναμεσα στο παιδι και τη μαμα. Μηπως πηγαινεις λιγο κι εσυ απο κοντα και της λες μαμα εκανα αυτο και το αλλο και της δινεις δικαιωματα? Αυτο που λες οτι πηρες ταξι για να πας στη σχολη με τη φιλη σου για παραδειγμα γιατι της το πες? Δεν σου λεω να της το αποκρυψεις, σου λεω οτι εχουμε περασει πλεον απο το σταδιο που μας ρωτανε πως περασες στο σχολειο και αρχιζουμε να τα λεμε ολα αναλυτικα.

---

Αυτό το ανέφερα σε μια συνομιλία που είχα με την κόρη ενός οικογενειακού φίλου που είχε σπουδάσει στο φυσικό και με ρώτησε πώς είναι η πρόσβαση στην πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου (δε θα πω πολλά,όποιος εχει μπει στο 250 καταλαβαίνει τι δράμα είναι) και εκεί το ανέφερα. Ξέρει γενικά τι ώρες έχω σχολή. Αλλά θα αναφέρω 2 παραδείγματα. 1ον τις προάλλες όταν γυρνούσα σπίτι μου (Φάληρο μένω) έιχε γίνει ένα τρακάρισμα στο δρόμο που περνά το λεωφορείο μου και λόγω κίνησης γύρισα με τα πόδια. ΑΜΕΣΩΣ με πήρε τηλ να δει που είμαι, τι έπαθα, τι κάνω κτλ. 2ον, θυμάστε τότε που ο σαμαράς είχε κοψει λεφτά από τους μετρατζήδες και κάνανε εκείνες τις απεργίες. Ε ένα παόγευμα που γυρνούσα και αργησα λόγω του τρελού μποτιλιαρίσματος που είχε με πήρε τηλ 14 φορές (ναι καλα διαβασατε 14) να δει πάλι που είμαι μηπως επαθα τιποτα κτλ. Οκ να πάρει 1,2,3 αλλα όχι και 14 ρε παιδιά

Quote:

---

Originally Posted by aifel

Στο αλλο που θελω να σταθω ειναι στο τι δουλεια εχουν οι υπολοιποι συγγενεις να λενε τη γνωμη τους. Δεν εχεις βαλει ορια ουτε σε εκεινους? Τα ορια μπαινουν καπως ετσι: σας ευχαριστω πολυ! Ξερω πολυ καλα τι θα κανω θα σας παρακαλουσα να μην ανησυχειτε για μενα. Το λες και το εννοεις. Δεν καθεσαι να μπαινεις σε κουβενΤα διαπραγματευσεις με απωτερο στοχο να τους πεισεις ή να τους αλλαξεις γνωμη. Δεν σε ενδιαφερει να τους αλλαξεις γνωμη. Ο καθενας εχει τα πιστευω του. Αυτο που σε ενδιαφερει ειναι να μην σου την λενε την γνωμη τους.

---

Ασε έτσι είναι το σόι μου. Κρυψήνεια (κρυψήνεια όχι αστεία) και μυστικά. όταν ήμουν πιο μικρός επηρεαζόμουν αλλά τώρα πια δε με νοιαζει. Θέλω να πω δλδ ότι μόνοι τους θα πουν την αποψη τους, θα σε δασκαλέψουν τι να κανεις και τα γνωστα. ΤΟ σοι μου είναι χάλια σου λέω μη τη ψάχνεις

Quote:

---

Originally Posted by nikiii

Αν έχεις κάποιους φίλους φερ'τους στο σπίτι για έναν καφέ να τους γνωρίσει η μητέρα σου και να δει ότι είσαι υπεύθυνο άτομο. Ίσως αρχίσεις να αισθάνεσαι πιο ελεύθερος. Όταν μας βάζουν τόσα όρια καταλήγουμε στο τέλος να κάνουμε αυτα για τα οποία μας κατηγορούν

---

και τι να τους πω ρε νικη? ελάτε στο σπίτι μου για να σας γνωρίσει η μαμά μου μηπως και με αφήσει να βγω μαζί σας. Θα γίνω ρεζίλι και δικαιολογημένα

Quote:

---

Originally Posted by 66psy

αυτο που περιγραφεις ειναι πολυ ασχημο! αυτη η κατασταση σε καταπιεζει σιγουρα πολυ και αυτο για κανενα λογο δεν μπορει να οδησει σε κατι καλο..
εισαι ενηλικος ανθρωπος και διανηεις την περιοδο της νεοτητας! λογικο ειναι και να θες να βγεις, να γνωρισεις κοπελες, να ερωτευτεις, να πιεις κι ολα τα σχετικα!
η ζωη δεν ειναι μονο υποχρεωσεις .....
αυτο η μητερα σου πρεπει να το καταλαβει! καλο θα ηταν να μιλουσες στον πατερα σου ή σε καποιον συγγενη σας ωστε να μιλησει στην μητερα σου αφου εσενα δεν σε ακουει..
οκ μπορει να ειχε καποια προβληματα κι αυτη απο οτι λες, αλλα αυτο δεν δικαιολογει σε καμια περιπτωση την συμπεριφορα της. τα παιδια δεν ειναι κτηματα των γονεων και επιπλεον η ελευθερια κινησεων ειναι απαραιτητο κομματι για μια σωστη αναπτυξη
ακομη και λαθη να ειχες κανει στο παρελθον, και παλι η ανεξαρτησια σου δεν θα επρεπε να περιοριζεται.
ετσι μεγαλωνουμε.. μαθαινουμε απο τα λάθη μας και τις εμπειριες μας..
αυτη η κατασταση που περιγραφεις μπορει να οδηγησει ειτε στην εξαρτηση ειτε στην αποστροφη αργα ή γρηγορα.. εισαι ηδη αρκετα μεγαλος για να μπαινει σε μια τετοια διαδικασια. να δινεις λογαριασμο για το τι κανεις...
πρεπει να παρεις την κατασταση στα χερια σου και να αντιδρασεις! και πολυ το καθυστερησες!!
και δεν εννοω φυσικα να αρχισεις τις φωνες και τις "επαναστασεις". απλως να της μιλησεις ξεκαθαρα και αν παλι δεν σε ακουσει να πεισεις καποιον συγγενη σας να της μιλησει..

---

Να μιλήσω σε συγγενείς ξεχαστε το. όσοι από αυτούς είναι λογικοί δε θέλω να αναμειχθούν

Από ότι καταλαβαίνω δεν έχεις φέρει πότε έναν φιλο σου στο σπίτι. Δεν θα το πεις αυτό θα το συζητήσεις με την μητέρα σου ότι θες να έρθουν σπίτι σου για να δει ΧΩΡΙΣ φυσικά να τους προσβάλει με τι παιδιά κάνεις παρέα. Στα παιδιά θα πεις αυτό μόνο ότι θες μια μέρα να έρθουν. Πες στην μητέρα σου με ήρεμο τρόπο ότι πίεζεσαι μπορεί να μην καταλάβει αλλά τουλάχιστον θα το πεις. Πες της δεν θα ήθελες να παντρευτώ κάποια στιγμή και να κάνω παιδιά; ο γιατρός που πήγαινα μου έλεγε όταν δεν καταλαβαίνει κάποιος κάτι να του το λες συνέχεια στην 100η φορά μπορεί να το καταλάβει. Δεν συμφωνούσα πότε με αυτό αλλά ίσως έχει κάποια βάση. Δηλαδή όταν κλαίει η μητέρα σου κι ο πατέρας σου λέει είδες τι κάνεις; εσυ δεν λες τίποτα; τα παραπάνω πες τα και σε αυτόν. Αυτοί είχαν δικαίωμα να βρεθούν και να παντρευτούν εσυ δεν έχεις δηλαδή να κάνεις μια γνωριμία;

Καλησπέρα κι από μένα!

Φίλε δεν είμαι ειδικός επί του θέματος, αλλά νομίζω ότι οι γονείς σου είναι τόσο καταπιεστικοί γιατί δεν τους έχεις δείξει κανένα σημάδι ισχύος. Νομίζουν ότι είσαι ακόμα παιδί που θέλει προστασία, ακριβώς γιατί κάθεσαι και τους ακούς και συζητάς το παραμικρό μαζί τους. Μια απλή δήλωση του τύπου "πάω για καφέ" και φεύγεις. Μπορεί να κάνουν σαν τρελοί στην αρχή γιατί θα τους φανεί ανήκουστο, αλλά όταν βεβαιωθούν μετά από μερικές φορές ότι πας για καφέ και γυρνάς σώος, όλο αυτό θα σταματήσει. Να είσαι σίγουρος. Το κακό είναι ότι δεν έκανες την επανάσταση σου όταν ήσουν έφηβος, τώρα θα τα είχες γλιτώσει όλα αυτά.

Γενικά οι γονείς είναι όπως τους μάθεις. Για να τους ξεριζώσεις συνήθειες πρέπει να τα σπάσεις τα αβγά, αλλά μην ανησυχείς, 1. Δεν παθαίνουν τίποτα και 2. Όλα φτιάχνουν άπαξ και συνηθίσουν στην καινούρια κατάσταση. Πλιζ, μη φτάσεις 40 χρονών και είσαι ακόμα έτσι, θα πέσεις σε βαριά κατάθλιψη.

Quote:

---

Originally Posted by nikiii

Από ότι καταλαβαίνω δεν έχεις φέρει πότε έναν φιλο σου στο σπίτι. Δεν θα το πεις αυτό θα το συζητήσεις με την μητέρα σου ότι θες να έρθουν σπίτι σου για να δει ΧΩΡΙΣ φυσικά να τους προσβάλει με τι παιδιά κάνεις παρέα. Στα παιδιά θα πεις αυτό μόνο ότι θες μια μέρα να έρθουν. Πες στην μητέρα σου με ήρεμο τρόπο ότι πίεζεσαι μπορεί να μην καταλάβει αλλά τουλάχιστον θα το πεις. Πες της δεν θα ήθελες να παντρευτώ κάποια στιγμή και να κάνω παιδιά; ο γιατρός που πήγαινα μου έλεγε όταν δεν καταλαβαίνει κάποιος κάτι να του το λες συνέχεια στην 100η φορά μπορεί να το καταλάβει. Δεν συμφωνούσα πότε με αυτό αλλά ίσως έχει κάποια βάση. Δηλαδή όταν κλαίει η μητέρα σου κι ο πατέρας σου λέει είδες τι κάνεις; εσυ δεν λες τίποτα; τα παραπάνω πες τα και σε αυτόν. Αυτοί είχαν δικαίωμα να βρεθούν και να παντρευτούν εσυ δεν έχεις δηλαδή να κάνεις μια γνωριμία;

---

Oxi δεν εχω φερει φιλο μου στο σπιτι αλλα αυτό που λες δε γινεται.Εχω βρει κάθε είδους δικαιολογία να μη βγω με τους φιλους μου (σε σημειο που μερικοι να εχουν αρχισει να ψυλλιάζονται κατι αλλα δεν εχουν πει τιποτα) και από την άλλη να τους πω ένα πρωι παιδια ελατε σπίτι μου.Θα με περάσουν για διχασμενη προσωπικότητα στο τέλος. Να τους πω να παμε για κανα καφε και να το παλεψω ετσι οκ αλλα για σπιτι δεν το κοβω. Αυτά που μου λες τα εχω πει και γω όχι 100 αλλα 1000 φορες αλλα από αποτέλεσμα γιοκ.

Ναι φιλε μου εχέις δικιο στην εφηβεία μου δεν έκανα επανάσταση γιατί τα πράγματα ηταν ακόμα χειρότερα. Ετσι στρώθηκα β-γ λυκειου και διαβασα να περασω επαρχία να ησυχάσω.Ελα όμως που σκαει η κρίση και πάω Αθήνα. Ε Λεω ενταξεε δεν πειράζει και στην αθηνα εχει φοιτητικη ζωή κάτι θα γίνει. αλλα πουντο?
Και επιπλέον γεννάται το ερώτημα αν γίνει κάτι με την κοπέλα που σας είπα τι θα της πω? δε θα θέλει να γνωρίσει φίλους, παρέα κτλ?

σκεφτηκες να ψαξεις μια δουλεια παραλληλα, για να μπορεσεις να ανεξαρτητοποιηθεις?
οσο για την κοπελα, το πρωτο μελημα της δεν θα ειναι να γνωρισει τους φιλους σου,αλλα εσενα.
οταν αποκτησετε μια σχεση εμπιστοσυνης, θα της πεις καποια απο αυτα τα θεματα (μην την βομβαρδισεις και τρομαξει).

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

σκεφτηκες να ψαξεις μια δουλεια παραλληλα, για να μπορεσεις να ανεξαρτητοποιηθεις?
οσο για την κοπελα, το πρωτο μελημα της δεν θα ειναι να γνωρισει τους φιλους σου,αλλα εσενα.
οταν αποκτησετε μια σχεση εμπιστοσυνης, θα της πεις καποια απο αυτα τα θεματα (μην την βομβαρδισεις και τρομαξει).

---

na προσπαθήσω να βρω αν και όπως είναι η κατασταση είναι δυσκολα τα πραγματα αλλα πες ότι βρισκω.Με τα 200-300 το μηνα που θα μυ δινουν και αν μου τα δινουν κι αυτά θα μπορεσω πχ να μεινω μονος? Δε νομιζω.Για δουλεια το εχω σκεφτει αλλα με το που τους πω ότι ψαχνω θα εχουμε ξανα τις ιδιες καταστασεις, καθως παντα οι γονεις μου πιστευαν ότι επρεπε να είμαι πλήρως αφοσιωμένος σε σχολειο-σπουδές. Αλλα και τις γνωστες καταστάσεις να μην έχουμε θα μου πουνε πάρε πρώτα πτυχίο και μετά

Οσο για την κοπέλα πες ότι κάποια στιγμή γίνεται κατι δε θα θέλει να γνωρίσει την παρέα μου? τοτε τι θα της πω?? Ξερεις δεν έχω φίλους λόγω της μαμάς μου???

Quote:

---

Originally Posted by llook305

Οσο για την κοπέλα πες ότι κάποια στιγμή γίνεται κατι δε θα θέλει να γνωρίσει την παρέα μου? τοτε τι θα της πω?? Ξερεις δεν έχω φίλους λόγω της μαμάς μου???

---

Μέχρι να γίνει αυτό το κάτι, φρόντισε να φτιάξεις λίγο τη ζωή σου σε σχέση με τους γονείς σου. Βήμα βήμα ξεμπλέκεις καταστάσεις, μην είσαι ανυπομόνος. Έστω και τώρα ξεκίνα την "επανάσταση" που λέγαμε, μετά φτιάξε τις σχέσεις σου με τους φίλους σου και η κοπέλα θα ρθει. Και πάνω από όλα, προσπάθησε να μην αγχώνεσαι, και νιώσε κυρίαρχος του εαυτού σου. Good luck!

Quote:

---

Originally Posted by llook305

na προσπαθήσω να βρω αν και όπως είναι η κατασταση είναι δυσκολα τα πραγματα αλλα πες ότι βρισκω.Με τα 200-300 το μηνα που θα μυ δινουν και αν μου τα δινουν κι αυτά θα μπορεσω πχ να μεινω μονος? Δε νομιζω.Για δουλεια το εχω σκεφτει αλλα με το που τους πω ότι ψαχνω θα εχουμε ξανα τις ιδιες καταστασεις, καθως παντα οι γονεις μου πιστευαν ότι επρεπε να είμαι πλήρως αφοσιωμένος σε σχολειο-σπουδές. Αλλα και τις γνωστες καταστάσεις να μην έχουμε θα μου πουνε πάρε πρώτα πτυχίο και μετά

---

δεν θα σηκωθεις να φυγεις με τα 200-300, αλλα θα εχεις εναν βαθμο αυτονομιας ωστε να μην χρειαζεται να παιρνεις αδεια για να πιεις εναν καφε με τους φιλους σου η την κοπελα σου.
απο την αλλη, με την δουλεια (και δεν σου κρυβω, και με το ζορι που θα τραβηξεις) θα "ψηθεις" λιγο παραπανω στην ζωη κι αυτο θα σε βοηθησει να αρχισεις να νοιωθεις πιο αυτοδυναμος. θα γνωρισεις κι αλλο κοσμο, περα απο το θερμοκηπιο του σχολειου και θα κινεισαι πιο ανετα. απο την αλλη θα κανεις ισως καποιες γνωριμιες για καλυτερες δουλειες στο μελλον, με περισσοτερα λεφτα.
προσπαθησε το, αξιζει τον κοπο.

στην κοπελα δεν θα πεις τιποτε. προσπαθησε να πεις οσο το δυνατον λιγοτερα ψεματα.
πες οτι ειχες καποιες φιλιες στο σχολειο ,με τις σπουδες χαθηκατε και δεν εχεις ιδιαιτερα στενες φιλιες τωρα.που δεν πρεπει να ειναι και ψεμα, ισχυει πανω κατω για ολους τους φοιτητες.
προσπαθησε να γνωριστειτε οι δυο σας. οι παρεες ειναι για κοινωνικο σταδιο μιας γνωριμιας, οχι ερωτικο. οταν πρωτογνωρισεις καποιον, αν σου αρεσει:rolleyes: το μονο που σκεφτεσαι ειναι να ειστε οι δυο σας. οταν τον τρεχεις σε καφεδες με φιλους, δεν σου κολλαει το πραγμα:rolleyes:

Κυριος του εαυτου μου παλευω να αισθανθώ αλλα πόσο όταν αλλοι παοφασιζουν για μενα. Εχω και χαρακτηριστικό παράδειγμα προσφατου γεγονότος για το οποίο έπρεπε να λάβω απόφαση ΜΟΝΟ εγώ και την έλαβαν εκέινοι και μου το ανακοίνωσαν όταν πια δε μπορούσα να αρνηθώ. Δε μπορώ να αναφέρω τι εγινε ακριβώς γιατι είναι πολύ χαρακτηριστικό και επειδή μπαίνουν και γνωστοί μου στο φόρουμ (αυτοι μου το συστησαν) δε θα ηθελα να καταλάβουν ποιος είμαι. θα μου πειτε τωρα να αρνιόμουν και να γίνονταν οι γνωστές φασαρίες... οκ αλλα είχα πάντα στη ζωή μου τη στρβλη ίσως αντίληψη ότι δεν ηθελα οι αλλοι να υποφέρουν εξαιτίας μου. Και θα μου ξαναπείτε ότι για να μην υποφέρουν οι άλλοι θα υποφέρω εγω και θα έχετε δίκιο. Για κατι που εγραψε κάποιος παραπάνω για μια γνωστή του που ηθελε όλοι να ασχολούνται μαζί της , πιστεύω ότι το αντιθετο συμβαίνει με τη μητέρα μου: θελει εκείνη να ασχολείται με όλους τους άλλους

φυγε απο το σπιτι για λιγες ημερες και πανε μεινε σε εναν φιλο σου..

Quote:

---

Originally Posted by llook305

Κυριος του εαυτου μου παλευω να αισθανθώ αλλα πόσο όταν αλλοι παοφασιζουν για μενα. Εχω και χαρακτηριστικό παράδειγμα προσφατου γεγονότος για το οποίο έπρεπε να λάβω απόφαση ΜΟΝΟ εγώ και την έλαβαν εκέινοι και μου το ανακοίνωσαν όταν πια δε μπορούσα να αρνηθώ. Δε μπορώ να αναφέρω τι εγινε ακριβώς γιατι είναι πολύ χαρακτηριστικό και επειδή μπαίνουν και γνωστοί μου στο φόρουμ (αυτοι μου το συστησαν) δε θα ηθελα να καταλάβουν ποιος είμαι. θα μου πειτε τωρα να αρνιόμουν και να γίνονταν οι γνωστές φασαρίες... οκ αλλα είχα πάντα στη ζωή μου τη στρβλη ίσως αντίληψη ότι δεν ηθελα οι αλλοι να υποφέρουν εξαιτίας μου. Και θα μου ξαναπείτε ότι για να μην υποφέρουν οι άλλοι θα υποφέρω εγω και θα έχετε δίκιο. Για κατι που εγραψε κάποιος παραπάνω για μια γνωστή του που ηθελε όλοι να ασχολούνται μαζί της , πιστεύω ότι το αντιθετο συμβαίνει με τη μητέρα μου: θελει εκείνη να ασχολείται με όλους τους άλλους

---

αν μπαινουν εδω οι φιλοι που σου συστησαν το φορουμ, ειναι ηδη πολυ χαρακτηριστικα οσα λες...

εμ! αυτο θα σου πουμε! τι να σου λεγαμε? (το υπογραμμισμενο).

λουκ, ολα ειναι επιλογες σ αυτη την ζωη.
χαζος, σιγουρα δεν εισαι.
σιγουρα κι εσυ (που ταλαιπωρεισαι) ζυγιζεις την ελευθερια και την βουληση σου απο την μια και την υποταγη απο την αλλη μαζι με την ησυχια σου απο τις αντιδρασεις των γονιων και προς το παρον η ζυγαρια γερνει προς την ησυχια.
οταν γειρει προς την αλλη, ξερεις καλα τι να κανεις. το θεμα ειναι να γειρει...

Θα συμφωνήσω με τη Remedy. Η ελευθερία σου είναι μερικοί καυγάδες μακρυά. Δηλαδή θα έρθει όταν κάνεις την επανάστασή σου. Αλλά προς το παρόν βολεύεσαι με την τωρινή κατάσταση γιατί δεν θες να συγκρουστείς. Αλλά δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα πραγματικά. Αύριο που θα έχεις μάθημα πήγαινε κανονικά και μετά πήγαινε για ένα καφέ με τα παιδιά από τη σχολή. Αν σε πάρει πες της είμαι έξω για ένα καφέ. Σοβαρά τώρα τι μπορεί να σου κάνει; Αν αρχίσει τη γκρίνια όταν πας σπίτι κλείσου στο δωμάτιό σου και βάλε μουσική. Επίσης ξεκίνα να λείπεις παραπάνω ώρες από το σπίτι. Πες ότι πας βιβλιοθήκη να διαβάσεις για την εξεταστική. Πήγαινε αλλά κάνε κι άλλα πράγματα.

Ειναι αυτοι οι καυγαδες οι φονες και τα κλαματα μη μπλεξω κτλ. Μεχρι προτινος ετσι ηταν αλλα η ζυγαρια εχει αρχισει να γερνει προς την αλλη για αυτο ειμαι εδω και το παλευω

Παιδιά Γυρνωντας απ τη σχολη τους λεω θα παω για καφε με την παρεα μου από τη σχολη. Παραδόξως δεν είχαμε κλαματα ισως επειδή απλα το ανακοινωσα. Αλλα εκει ξεκινησε ο πρωτος γυρος ανακρισης τα γνωστα με ποιους, που θα πατε, τι ωρα, ποσοι θα είναι κτλ. Στις περισσοτερες παντησα με την τακτικη της δημιουργικης ασαφειας του βαρουφακη πχ δεν ξερω ποσοι θα ειμαστε μπορει μερικοι να μην καταφερουν να ερθουν και τετοια.Μετα από κανα 5λεπτο όμως ηρθε ο 2ος γυρος ανακρισης λογικα μετα από παρασκηνιακη συμφωνια μεταξυ των δικων μου με τον πατερα μου αυτή τη φορα να παιζει το ρολο του κακου μπατσου. Αρχισε δηλ. με το γνωστο τροπο να με ρωτα που ξερω τα παιδια που θα βγω, ποσο καλα τα ξερω, αν είναι οργανωμένοι σε κομματα, να μην καπνισω τπτ, αν εχω δοκιμασει ποτε ναρκωτικα, να προσεξω τι θα πιω κτλ.
Ετσι Χθες το μεσημερι βγηκαμε με τους φιλους μου. Πηραν 3 φορες τηλ να δουν που ειμαι κα τι κανω(φυσικα εβγαινα εξω δε μιλουσα μπροστα στη παρεα μου) για να μην πουμε για τα μηνυματα. Και μολις γυρισα σπιτι το απογευμα φυσικα αρχισε η ανακριση αν και οφειλω να ομολογησω οτι ηταν διπλωματικη. Μαλλον ψαρεμα δλδ. Και λεω κι εγω ας το παω διπλωματικα να βαλω λιγο νερο στο κρασι μου. Τους ειπα που ειμασταν, ποσοι ημασταν. Αρχισαν βεβαια βλακειες για κομματα και ιστοριες. Αλλα τελικα εκανα μεγαλη βλακεια που τους το ειπα καθως εφτασαν να ψαξουν μεχρι και το μαγαζι που κατσαμε στη γλυφαδα μηπως τους ειπα ψεματα και ημουν αλλου. ημαρτον δηλ η κατασταση ειναι δραμα. Πρεπει μονιμως να μου κανουν ελεγχο για τα παντα

επισης παιδιά θα ηθελα να με συνβουλεψετε πως να διαχειριστω ένα επιπλέον θεμα που προεκυψε. Η κοπελα για την οποια σας μιλησα μενει στα Καμμένα Βούρλα και προτεινε στην παρεα μου το καλοκαιρι να παμε εκει μια εκδρομη ισως και να μεινουμε μια μερα. Όπως καταλαβαίνετε θέλω να παω, αλλα σημερα που εκανα μια κρουση στους γονεις μου (μεσες ακρες μη φανταστείτε φοβερα πραματα του τυπου "μπορεί για το καλοκαίρι να κανονίσω κατι με αυτή την παρέα" εκεινοι ηταν ιδιαιτερα αρνητικοι ξεκοψαν ότι δε θα με αφησουν ευκολα να παω. Θα ηθελα τις συμβουλες σας πως να το διαχειριστω το θεμα ωστε να καταφέρω να πάω. Ευχαριστω εκ των προτέρων για το χρόνο σας.