Καταπιεστικοί γονείς και σχέση με κοπέλα

[llook305]

Καλησπέρα σε όλους! Αρχικά θα ήθελα να σας δώσω συγχαρητήρια για το φόρουμ σας και να ζητήσω τη βοήθειά σας για το θέμα μου.
Είμαι φοιτητής στη Θεολογική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (4ο έτος). Το πρόβλημα είναι ότι οι γονείς μου (ειδικά η μητέρα μου) είναι πολύ καταπιεστικοί όσον αφορά τις παρέες μου. Μέχρι τώρα με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν είχα παρέες ούτε βγαίνω για καφέδες και τα λοιπά. Στη σχολή μου έχω μια παρέα αλλά δεν έχουμε βγει, καθώς βρίσκω κάθε είδους γελοίες δικαιολογίες για να το αποφύγω. Γιατί θα με ρωτήσετε... Αυτό είναι το πρόβλημα. Με το που πω στη μανα μου να βγω, θα αρχίσει τα δικά της π.χ. να προσέχω με ποιους κάνω παρέα, να μη μπλέξω με ναρκωτικά και τα γνωστά. Για να καταλάβετε για τι κατάσταση μιλάμε πριν απο καιρό το λεωφορείο που μας παει στη σχολή ήταν γεμάτο και πήρα ταξί με μια κοπέλα από την παρέα μου στη σχολή για να ανεβούμε. όταν της το είπα άρχισε να μου λέει με το γνωστό παρανοίκο τρόπο να προσέχω να μην μπλέξω σε καμία "αλητοπαρέα" γιατι πολλα γίνονται στα πανεπιστήμια κτλ. Δεν ξέρω ίσως να φταίει που η μητέρα μου στο παρελθόν είχε ψυχολογικά προβλήματα. Γενικότερα αισθάνομαι ότι η μητέρα μου αποφασίζει για τη ζωή μου. Θα μου πείτε τώρα το γνωστό οτι επειδή ανησυχεί και με αγαπά τα λέει αυτά. Ισως να έχετε και δίκιο αλλά επειδή ενδιαφέρεται για μένα πρεπει να μου διαλύσει τη ζωή? Διαρκώς μου λέει ότι φοβάται και να μην μπλεχτω με κόμματα στη σχολή και τέτοια. Και άμα τυχόν αρθρώσω κι εγώ μια λέξη και ορθώσω λίγο το ανάστημα μου ή φωνάζει ή κλαίει και έρχεται ο πατέρας μου και με ρωτά αν χαίρομαι που τη βλέπω έτσι. Αισθάνομαι ότι εχει καταστραφεί η ζωή μου, ότι εχει πάει χαμένη. Έχω σκεφτεί σοβαρά και την αυτοκτονία και δεν αστειεύομαι. Και θα μου πείτε ωραία γιατί δε συνεχίζεις έτσι τη ζωή σου? Γιατί ερωτεύτηκα μια κοπέλα από τη σχολή μου και θέλω να γίνει κατι μαζι της (με τις γυναικες δεν έχω εμπειρία). Αλλα πως να γίνει κάτι με αυτή τη κατασταση? Με το που με γνωρισει θα παθει σοκ και είμαι πολύ ερωτευμένος με αυτή την κοπέλα. και σε καθε περιπτωση τι θα γίνει θα φτασω 40 χρονο και θα μαι ακομα με τους γονεις μου? Θα ηθελα τις απόψεις σας για το θέμα. Επειδή το έχω ψάξει και σε άλλα φόρουμ να ξεκαθαρίσω οτι δεν εχω δωσει ακνενα δικαίωμα για να φοβουνται οι γονεις μου και πολλες φορες εχω προσπαθησει να κανω ηρεμη κουβέντα μαζι τους αλλα τίποτα. Ανακατεύονται απίστευτα στη ζωη μου και όχι μονο αυτοί αλλά και θείοι, θείες, ξαδέρφια...
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας
ΥΓ. από οτι εχω καταάβει από ταλίγα που ξέρω η μανα μου εχει παράλογες φοβίες,αλλά πως αντιμετωπίζεται αυτό το θέμα?

[ioannis2]

Έμπλεξες σε άσχημες καταστασεις στο παρελθόν ώστε να φοβουνται μην ξαναπάθεις τα ίδια?
Σε προορίζουν μήπως, λόγω σχολής, για ιερέα?
Πάντως το ύφος του λόγου σου και μεσα απ τις περιγραφες σου το ότι φαίνεσαι αποδεκτός από τους συνομίληκους σου δεν δείχνουν άτομο με δυσκολία στη συναναστροφή ή με θεματα ψυχολογίας (απ αυτα στα οποια αφορα το φοορυμ).
Μήπως υπερεκτιμάς ή δίνεις υπερβολικό βάρος στη σταση της μανας σου, σε βαθμό που η λάθος αυτή εκτίμηση να επενεργεί αποτρεπτικά στην κοινωνική σου ζωή? Μήπως η μανα σου, ως χαρακτηρας ευαισθητος, με φοβίες κλπ συναφή, απλά κάνει νύξεις ή σου εκφράζει ανησυχίες σε έντονο ύφος τα οποία εσύ εκλαμβάνεις ως καταπίεση?

Το σοβαρό πρόβλημα θα το αντιμετωπίσεις στο μέλλον, αν ένεκα της στασης της μανας και των συγγενών σου ή αν ενεκα υπερβολής ως προς την απο μερους σου ερμηνεια της στασης τους, απομονωθείς. Διοτι η απομονωση και καταπίεση γεννούν θεματα ψυχολογίας τα οποία μετα θα πρέπει να ξεπεράσεις ώστε να κατορθώσεις να επανενταχθείς στην κοινωνία.

[llook305]

Το έγραψα και παραπάνω αλλά το ξαναγράφω με μεγαλύτερη σαφήνεια οτι ΔΕΝ ΕΧΩ ΜΠΛΕΞΕΙ σε καμια επικίνδυνη κατάσταση στο παρελθόν. Δεν με προορίζουν για ιερέα ούτε ετέθη ποτέ τέτοιο θέμα. Απο μικρός μου άρεσε η διδασκαλία για αυτό θα ήθελα να διοριστώ σε ένα σχολείο. Ούτε κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας μου είναι ιερέας οπότε να είναι ξερω γω υπερσυντηρητικός οσον αφορά σχέσεις, παρέες κτλ. Μάλλον αυτό είναι το θέμα ότι λαμβάνω υπερβολικά υπόψη τους γονείς μου αλλα ίσως έτσι με μεγάλωσαν. Με έχουν "προγραμματίσει" δηλαδή ώστε να κάνω οτι μου λένε και να με ελέγχουν απόλυτα. Αυτό ακριβώς που έγραψες σκέφτηκα οτι θα φτάσει καποια μέρα στη ζωη μου που θα μετανιώσω για αυτα που έκανα ή μάλλον αυτά που ΔΕΝ εκανα γι αυτό και έγραψα στο φορουμ

[llook305]

Επιπλέον δεν έχω κανένα προβλημα με τις συναναστροφες με τους συμμαθητες μου στη σχολη. Μιλάω με πολλά παιδιά και είμαι σχετικά "δημοφιλής" με την εννοια οτι συναναστρέφομαι πολλά άτομα. Ομως αυτά φτάνουν μέχρι το σημείο που καποιος απο την παρεα μου θα μου πει να βγούμε η να παμε καπου μαζη. Και ακομα εχω ζητημα τι να κανω με αυτη τη κοπελα (να ξεκαθαρισω οτι με ενδιαφερει πάρα πολύ)

[αλεξανδρος_77]

αυτα που γραφεις μου θυμιζουν πολυ τη μανα σε ενα συγγενη μου που πραγματι ηταν καπως ετσι οπως τη περιγραφεις εγω παντα πιστευα οτι ζηλευε τους παντες κ παντα αφου οτι εβλεπε το ηθελε δικο της κ οτι κ να συνεβαινε ηθελε ολοι να ασχολουνται μαζι της ετσι δε μπορουσε να φανταστει καν το ενδεχομενο να ασχολουνται ολοι με καπιο τριτο εκτος απο αυτη κ εγω παντα ελεγα σε ολους οτι αυτη ηταν παρανοικη οπως το εγραφες κ συ αλλα δε με επαιρναν στα σοβαρα ειναι ανυποφορη οπως συνηθως κ κανεις δε αντεχει να μινει μαζι της για πολυ.προφανως κ δεν εχει νοημα να της συστησεις καμια κοπελα αφου μη περιμενεις καμια θετικη αντιδραση απο αυτη ισα ισα οταν δε περιμενεις κ τιποτα τοτε ειναι που δεν απογοητευεσαι κ ολας εγω βασικα την ειχα δει οντος να "κλαιει" αλλα μου εδινε την εντυπωση οτι επαιζε θεατρο κ απλα κοροιδευε τους παντες ειμουν απιστευτα αρνητικος με το ολο θεμα αλλα οσο περναγαν τα χρονια ολοι αργα η γρηγορα ηρθαν στα λογια μου αφου κανενας δεν αντεχε να μινει διπλα της για πολυ.απλα θα το παρεις αποφαση οτι θα κανει ετσι μια ζωη ενω εσυ θα κανεις τα δικα σου ενω θα ξερεις οτι οσο αποσπαται η προσοχη ολων απο αυτη θα φρικαρει.

[aifel]

Η μαμα σου ξερει τα παντα για σενα? Τι ωρα εχεις μαθηματα κτλ. Γιατι το θεολογικο τμημα δεν ειναι υποχρεωτικες οι παρουσιες. Δηλ αν εσυ το πρωι με την παρεα πας για καφε αντι για παρακολουθηση θα της το πεις?

[αλεξανδρος_77]

τσαμπα ρωτας δεν θα βγαλει κανεις ακρη μαζι της
απο μακρυα κ αγαπημενοι μονο αυτη ειναι η λυση το εχω ξαναδει το εργο.

[Deleted-member-18-05-2015]

Η λύση δεν βρίσκεται στα ψέματα αλλά να αποφασισεις να θέσεις τα όρια σου. Όλοι σε κάποια ηλικία έρχονται σε ρήξη με τους γονείς τους.

[aifel]

Εγω οταν εφευγα για τη σχολη ελεγα ενα μαμα φευγω
Δεν καθομουνα να της περιγραψω πως θα παω στη σχολη τι ωρα εχω μαθημα και με ποιον θα ειμαι στο αμφιθεατρο. Νομιζω οτι πρεπει κι εσυ να σταματησεις να της δινεις αναφορα για την παραμικρη σου κινηση. Ελεος δηλ. Το πανεπιστημιο ειναι η ωρα που κοβεται ο ομφαλιος λωρος αναμεσα στο παιδι και τη μαμα. Μηπως πηγαινεις λιγο κι εσυ απο κοντα και της λες μαμα εκανα αυτο και το αλλο και της δινεις δικαιωματα? Αυτο που λες οτι πηρες ταξι για να πας στη σχολη με τη φιλη σου για παραδειγμα γιατι της το πες? Δεν σου λεω να της το αποκρυψεις, σου λεω οτι εχουμε περασει πλεον απο το σταδιο που μας ρωτανε πως περασες στο σχολειο και αρχιζουμε να τα λεμε ολα αναλυτικα.

[αλεξανδρος_77]

Η λύση δεν βρίσκεται στα ψέματα αλλά να αποφασισεις να θέσεις τα όρια σου. Όλοι σε κάποια ηλικία έρχονται σε ρήξη με τους γονείς τους.

κ ομως ειναι πολυ απλο οταν καπιος δε σε εκτιμα επειδη παιρνεις στα σοβαρα οσα λεει θα σε εκτιμισει σιγουρα επειδη εχεις βαλει οτοασπιδες οταν σου μιλα.
αν το σκεφτεις λιγο θα καταλαβεις ποσο δικιο εχω.

[aifel]

Στο αλλο που θελω να σταθω ειναι στο τι δουλεια εχουν οι υπολοιποι συγγενεις να λενε τη γνωμη τους. Δεν εχεις βαλει ορια ουτε σε εκεινους? Τα ορια μπαινουν καπως ετσι: σας ευχαριστω πολυ! Ξερω πολυ καλα τι θα κανω θα σας παρακαλουσα να μην ανησυχειτε για μενα. Το λες και το εννοεις. Δεν καθεσαι να μπαινεις σε κουβενΤα διαπραγματευσεις με απωτερο στοχο να τους πεισεις ή να τους αλλαξεις γνωμη. Δεν σε ενδιαφερει να τους αλλαξεις γνωμη. Ο καθενας εχει τα πιστευω του. Αυτο που σε ενδιαφερει ειναι να μην σου την λενε την γνωμη τους.

[nikiii]

Αν έχεις κάποιους φίλους φερ'τους στο σπίτι για έναν καφέ να τους γνωρίσει η μητέρα σου και να δει ότι είσαι υπεύθυνο άτομο. Ίσως αρχίσεις να αισθάνεσαι πιο ελεύθερος. Όταν μας βάζουν τόσα όρια καταλήγουμε στο τέλος να κάνουμε αυτα για τα οποία μας κατηγορούν

[αλεξανδρος_77]

aυτη να δει οτι ειναι υπευθυνο ατομο? πλακα κανεις? αυτη μονο τον εαυτο της βλεπει.
καπια στιγμη θα ρθεις στα λογια μου κ θα με θυμιθεις.

[Remedy]

.......Δεν ξέρω ίσως να φταίει που η μητέρα μου στο παρελθόν είχε ψυχολογικά προβλήματα. Γενικότερα αισθάνομαι ότι η μητέρα μου αποφασίζει για τη ζωή μου. Θα μου πείτε τώρα το γνωστό οτι επειδή ανησυχεί και με αγαπά τα λέει αυτά. Ισως να έχετε και δίκιο αλλά επειδή ενδιαφέρεται για μένα πρεπει να μου διαλύσει τη ζωή? Διαρκώς μου λέει ότι φοβάται και να μην μπλεχτω με κόμματα στη σχολή και τέτοια. Και άμα τυχόν αρθρώσω κι εγώ μια λέξη και ορθώσω λίγο το ανάστημα μου ή φωνάζει ή κλαίει και έρχεται ο πατέρας μου και με ρωτά αν χαίρομαι που τη βλέπω έτσι. Αισθάνομαι ότι εχει καταστραφεί η ζωή μου, ότι εχει πάει χαμένη. Έχω σκεφτεί σοβαρά και την αυτοκτονία και δεν αστειεύομαι. Και θα μου πείτε ωραία γιατί δε συνεχίζεις έτσι τη ζωή σου? Γιατί ερωτεύτηκα μια κοπέλα από τη σχολή μου και θέλω να γίνει κατι μαζι της (με τις γυναικες δεν έχω εμπειρία). Αλλα πως να γίνει κάτι με αυτή τη κατασταση? Με το που με γνωρισει θα παθει σοκ και είμαι πολύ ερωτευμένος με αυτή την κοπέλα. και σε καθε περιπτωση τι θα γίνει θα φτασω 40 χρονο και θα μαι ακομα με τους γονεις μου? Θα ηθελα τις απόψεις σας για το θέμα. Επειδή το έχω ψάξει και σε άλλα φόρουμ να ξεκαθαρίσω οτι δεν εχω δωσει ακνενα δικαίωμα για να φοβουνται οι γονεις μου και πολλες φορες εχω προσπαθησει να κανω ηρεμη κουβέντα μαζι τους αλλα τίποτα. Ανακατεύονται απίστευτα στη ζωη μου και όχι μονο αυτοί αλλά και θείοι, θείες, ξαδέρφια...
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας
ΥΓ. από οτι εχω καταάβει από ταλίγα που ξέρω η μανα μου εχει παράλογες φοβίες,αλλά πως αντιμετωπίζεται αυτό το θέμα?

αμ δεν θα σου πουμε αυτα που υποθετεις....
προσωπικα, θα σου πω, αντι να ρωτας εμας, τι κανεις τοσων χρονων ανδρας, κι αν οταν γινεις 40 θα μενεις με τους γονεις σου, να το ρωτησεις στον εαυτο σου!!

και γιατι επειδη δεν παιρνουν απο λογια, αποφασιζεις να κανεις τα κεφια της μανας σου?
εισαι ενηλικος ανδρας.
οποιος δεν παιρνει απο λογια για θεματα ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ, ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΟΝ, τον ευχαριστεις για τον κοπο του να σε συμβουλευσει, ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΕΣΥ!

αν μας ρωτας τι να κανεις με τους εκβιασμους ειτε της μανας, ειτε του πατερα που σε παραπεμπει στην συγχισμενη μανα, θα σου πω οτι οι εκβιασμοι ευδοκιμουν εκει που τους ανεχονται.
δικια σου η ζωη, δικια σου και η ευθυνη να κοψεις τον αερα του ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ και να μη τον αφηνεις να καθοριζει την ζωη σου.
αν αφηνεις και τους θειους και τα ξαδερφια, τοσο το χειροτερο...

[nikiii]

Ξέρω τι λες Αλεξάνδρε έτσι είναι τα πράγματα αλλά κι αυτό ίσως είναι μια προσπάθεια. Στην ηλικία που έχει φτάσει έχει το δικαίωμα να ζήσει φυσιολογικά χωρίς τέτοιου είδους περιορισμούς σαν να είναι 7 χρόνων