Νιώθω διαλυμενη

Φοβάμαι... φοβάμαι τα πάντα. Τα υπαρκτά και τα ανύπαρκτα... Νιώθω έναν μόνιμο φόβο για τα πάντα. Νιώθω τύψεις και εξακολουθώ να αυτομαστιγώνομαι για παλιά αλλα και νέα λάθη. Ακόμη και το παραμικρό λάθος μπορεί να με κάνει να νιώσω απίστευτα άσχημα. Όπως το να μην έχω αρκετά ψιλά τελικά για να αγοράσω κάτι. Εχω κάνει στο σύνολο πάνω απο 2 χρόνια ψυχοθεραπείας χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Νιώθω άπειρο άγχος για το παρρόν για το παρελθόν και το μέλλον. Έχω παραλύσει. Δεν μπορώ ούτε να σηκωθώ το πρωί απο το κρεβάτι με ευκολία.
Φοβάμαι. Κι αυτός ο φόβος με διαλύει κάθε λεπτό της ζωής μου. Δεν ξέρω τι να κάνω. Να αρχίσω ξανα ψυχοθεραπεία; Αφού δεν είχε νόημα. Γι αυτό την σταμάτησα. Να παλέψω μόνη μου; Αλλά τι να παλέψω; Δεν ξέρω τι να προτοπιάσω. Νιώθω και είμαι ολομονάχη. Ήθελα απλά να τα πω κάπου..

Πες μας αν θες πι συγκεκριμενα τι προβληματα αντιμετωπίζεις...μήπως μπορούμε να σε βοηθήσουμε..

χμμμμμμ..
μηπως αυτο που σε κανει να εισαι ετσι ειναι το οτι δε ξερεις πως να ερθεις πιο κοντα με τους γυρω σου

Αυτό που πονάει πιο πολύ απ όλα είναι η μόνιμη ανεργία και η μόνιμη μοναξιά. Μπορεί να είμαι μεσα σε κόσμο, μπορεί να είμαι με κάποιον που θέλω να είμαι αλλά να νιώθω μοναξια. 'Οταν είμαι μόνη μου νιώθω ότι πνίγομαι. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Δεν είχα ποτέ μου σταθερή δουλειά. Πάντα έμενα για λίγο σε μια δουλειά και φτου κι απ την αρχή. Ψάχνω δουλειά. Και κάποια πράγματα σίγουρα μπορώ να τα κάνω. Αλλά δεν ξέρω τι αλλο να κάνω για να βρω δουλεια. Αλέξανδρε ναι είναι και αυτό αλλά επι της ουσίας δεν έχω σχεδόν καθόλου άτομα που να νιώθω δικούς μου.
Κάτι άλλο που με απελπίζει είναι ότι ενώ κανονικά είμαι ένα εξωστρεφες ατομο (ναι φυσικά αυτη τη στιγμή το αναποδο φαίνεται) μέσα σε παρέες μαγκώνω και δεν μπορώ να το δείξω. Ανετα τα βγάζω πέρα με λίγα άτομα. Αλλα δεν μπορώ να γίνω αυτο που λένε "η ψυχη της παρεας" αν και θα το ήθελα...

Αρα καλα εισαι αυτα ολα που περιγραφεισ λυνονται εξω απο το σπιτι κ ουτε με ψυχοθεραπεια αν πουμε οτι εχεισ θεμα ειναι στο πωσ βλεπεισ τον κοσμο εχθρικα η φιλικα εγω ασ πουμε τον βλεπω αμυντικα εσυ πωσ;

τι ενοεις δηλαδη μαγκωνεις μηπως κανεις ωρες να μιλησεις κ περιμενεις απο τους αλλους να μαντεψουν τι να σου πουν? οτι δεν εμπιστευεσαι αυτο μενει μακρυα σου.
πρεπει να κανεις εσυ κατι για να μπορουν οι αλλοι να εχουν βημα να μηλισουν....
αν απομακρυνεσαι συνεχεια απο τους αλλους μετα κ αυτοι δε μπορουν να κανουν κατι
καλυτερα το τραβατε με κ ας κλαιω ειναι ενα βημα κ αυτο.
απο το τιποτα καλυτερο.

Quote:

---

Originally Posted by elis

Αρα καλα εισαι αυτα ολα που περιγραφεισ λυνονται εξω απο το σπιτι κ ουτε με ψυχοθεραπεια αν πουμε οτι εχεισ θεμα ειναι στο πωσ βλεπεισ τον κοσμο εχθρικα η φιλικα εγω ασ πουμε τον βλεπω αμυντικα εσυ πωσ;

---

Τον κόσμο τον βλέπω επιφυλακτικά.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

τραβατε με κ ας κλαιω ειναι ενα βημα κ αυτο.
απο το τιποτα καλυτερο.

---

τι ακριβως εννοεις με αυτο;

οταν ενα θεμα ειναι δικο σου κ οι αλλοι βλεπουν οτι δεν υπαρχει τροπος να πουν τι σκεφτονται μεσα στη ζωη σου κ οχι εδω ετσι μετα κ αυτοι στο τελος καθονται στα αυγα τους κ τα κλωσανε
ΕΣΥ πρεπει να δινεις στους αλλους τη δυναμη να μιλησουν.
αρα γι αυτο λες οτι εισαι μονη η καπιοι δε ξερουν τι να πουν η απλα δε μπορουν γιατι ειναι μακρυα.
απλο δεν ειναι?
βηματα κανεις αλλα...

Ποτε ξεκινησες να νιωθεις ετσι; Απο μικρη ησουνα ετσι, ή εγινε καποιο γεγονος που σε επηρεασε;

Ενταξει αρα ολα καλα αυτα που περιγραφεισ ειναι θεμα ανθρωπου που βλεπει τον κοσμο επιφυλακτικα αρα καλα εισαι

Γνώμη μου, μην αφήσεις το νοσηρο να γινει σαν φυσιολογικο. Κλεισε ενα ραντεβου να μιλησεις με εναν καλο γιατρο.
Ο φοβος αποδομει οτι καλυτερο εχουμε μεσα μας, αισοδοξια, χαρα, ελπιδα, χαμογελο.
Κανε ενα βημα και μιλησε για αυτο. Εγω αργησα παρα πολυ να ομολογησω σε εμενα την ιδια ποσο φοβικη ειμαι και πλεον εχω διαταραχη, εχει κατσικωθει το ριμαδι μαζι με ποσα αλλα και ευγνωμωνω τις μερες που μπορω να ειμαι ηρεμη.
Μην σε αφησεις...

Δεν ξερω ποτε αρχισα να νιωθω ετσι.. Εχω μιλήσει σε ειδικο. Δεν νιώθω έτσι 24 ωρες το 24ωρο αλλα νιώθω παρα πολύ συχνά.

Ελπιζω να επεσες σε καλο ειδικο...

Constantly curious πως ορίζετε ο καλός ειδικός;

Καλησπέρα, καταλαβαίνω τι λες και μπορώ να πω πως έχω περάσει από τη θέση σου όχι στο κομμάτι της ανεργίας αλλά στο κομμάτι να νιώθω μόνη μου ακόμα και όταν είμαι με άλλους. Παρόλο που είχα τόσο πολλά να πω, δεν τα έλεγα όταν ήμουν μαζί με άλλα άτομα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έχω μια δραστήρια ζωή στη σκέψη μου ενώ αυτό φαινόταν στους έξω ως εσωστρέφεια, περηφάνεια κτλ κτλ. Όταν άρχισα να αποδέχομαι ότι έχω φόβους και να τους παραδέχομαι και στους κοντινούς μου ανθρώπους τότε άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα, και αυτό γιατί έδειχνα την αληθινή Μαρία, το πως ένιωθε αυτή και το πόσο ανάγκη είχε από έναν άνθρωπο να μοιραστεί τους φόβους της, να δείξει πως έχει και αυτή αδυναμίες...
Επιπλέον, έμεινα κατάπληκτη όταν άκουσα το τι φόβους έχουν και οι άλλοι...
Όσο αφορά το κομμάτι της ανεργίας σίγουρα παίζει και αυτό πολύ μεγάλο ρόλο. Αλλά με το να εγκλωβίζεσαι στις σκέψεις σου, δε σε βοηθάς. Αυτό που θα σε βοηθήσει είναι να βρεις έναν θεραπευτή να σε βοηθήσει και ο οποίος να ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία σου για να ξεκινήσει η αλλαγή. Μην αφήνεσαι.. Είναι κρίμα.. Ν σκέφτεσαι πως πάντα υπάρχει ελπίδα.. Και να θυμάσαι ο φόβος μεγαλώνει περισσότερο όταν απομακρύνεσαι από αυτόν και δεν τον αντιμετωπίζεις!

Απο προσωπικη εμπειρια η ψυχαναλυτικη μεθοδος μπορει να κανει θαυματα και το φως μπορει να παρει τη θεση του σκοταδιου απο τη μια στιγμη στην αλλη.Υπαρχει φοβος μεσα σου...φοβος οτι θα βρεθεις αντιμετωπη με καταστασεις ή συμπεριφορές που θα ενεργοποιήσουν αρνητικές πεποιθήσεις που έχεις για τον εαυτό σου και αυτό θα πονέσει πολύ, γι αυτό και επιλέγει κανείς την ασφάλεια και ας είναι έρημος η μοναξιά και η παθητικότητα.Αλλά πρώτα απ'όλα ποιός φύτεψε αυτές τις αρνητικές πεποιθήσεις μέσα σου που συντηρούν το σκοτάδι?Οι γονείς,οι συμμαθητές ,οι δάσκαλοι,οι "φιλοι" ?Και είναι η μοναδική αλήθεια όλα αυτά τα λόγια που είπαν για σένα που πλέον τα δέχεσαι και τα πιστέυεις και εσύ για τον εαυτό σου?ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ.Γι αυτο οφείλει κανείς αν θέλει να ζήσει μια πιο ήρεμη όμορφη και δημιουργική ζωη να ψάξει μέσα του να βρεί τις πληγές του και να τις αφήσει να βγούν στην επιφάνεια.Δεν μπορείς να διώξεις το σκοταδι παλεύοντας μάυτό.Χρειαζεται να μπει φως και αυτο συμβαινει μονο οταν βγουν στον ήλιο οι πληγές.Αυτο γινεται συγχωρώντας κανείς τον εαυτό του με τη βοήθεια της ψυχανάλυσης.. ειναι μακράν η πιο τίμια ψυχιατρική πρακτική.Αλλιως παει κανείς στον ψυχίατρο γιατί κατά βάθος του αρέσει να μιλάει για τη δυστυχία του και γιατί βρίσκει κάποιον από τον οποίο να εξαρτάται,γιατί κατα βαθος δεν θέλει να πάρει πάνω του την ευθύνη της ζωής του.Αν μπει φώς μέσα τα αδύνατα γίνονται απόλυτα δυνατά..τότε υπάρχει αισιοδοξία,εμπιστοσύνη,αυτ οπεποιθηση,χαρά...

Καλος ειδικος, να νιωθεις οτι σε παρακολουθει, να σεβεται την ωρα του ραντεβου και να μην σηκωνει 10 τηλεφωνα, να μην σου αλλαζει ωρα και ημερα και να νιωσεις συνδεση και ασφαλεια.
Κακο ειδικο λεω τον τσαπατσουλη που δεν σεβεται, εχει μεγαλο πελατολογιο και ξεπεταει υποθεσεις, ανθρωπους, ασθενεις.

Quote:

---

Originally Posted by madmax

Απο προσωπικη εμπειρια η ψυχαναλυτικη μεθοδος μπορει να κανει θαυματα και το φως μπορει να παρει τη θεση του σκοταδιου απο τη μια στιγμη στην αλλη.Υπαρχει φοβος μεσα σου...φοβος οτι θα βρεθεις αντιμετωπη με καταστασεις ή συμπεριφορές που θα ενεργοποιήσουν αρνητικές πεποιθήσεις που έχεις για τον εαυτό σου και αυτό θα πονέσει πολύ, γι αυτό και επιλέγει κανείς την ασφάλεια και ας είναι έρημος η μοναξιά και η παθητικότητα.Αλλά πρώτα απ'όλα ποιός φύτεψε αυτές τις αρνητικές πεποιθήσεις μέσα σου που συντηρούν το σκοτάδι?Οι γονείς,οι συμμαθητές ,οι δάσκαλοι,οι "φιλοι" ?Και είναι η μοναδική αλήθεια όλα αυτά τα λόγια που είπαν για σένα που πλέον τα δέχεσαι και τα πιστέυεις και εσύ για τον εαυτό σου?ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ.Γι αυτο οφείλει κανείς αν θέλει να ζήσει μια πιο ήρεμη όμορφη και δημιουργική ζωη να ψάξει μέσα του να βρεί τις πληγές του και να τις αφήσει να βγούν στην επιφάνεια.Δεν μπορείς να διώξεις το σκοταδι παλεύοντας μάυτό.Χρειαζεται να μπει φως και αυτο συμβαινει μονο οταν βγουν στον ήλιο οι πληγές.Αυτο γινεται συγχωρώντας κανείς τον εαυτό του με τη βοήθεια της ψυχανάλυσης.. ειναι μακράν η πιο τίμια ψυχιατρική πρακτική.Αλλιως παει κανείς στον ψυχίατρο γιατί κατά βάθος του αρέσει να μιλάει για τη δυστυχία του και γιατί βρίσκει κάποιον από τον οποίο να εξαρτάται,γιατί κατα βαθος δεν θέλει να πάρει πάνω του την ευθύνη της ζωής του.Αν μπει φώς μέσα τα αδύνατα γίνονται απόλυτα δυνατά..τότε υπάρχει αισιοδοξία,εμπιστοσύνη,αυτ οπεποιθηση,χαρά...

---

Ποσο αισιοδοξο και βαθυστοχαστο...
τετοια διαβαζω και αναθαρρω. :)

Μαρουλάκι ναι όντως..

Τι διαφορά εχει η ψυχοθεραπεια με την ψυχαναληση madmax?

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Ποσο αισιοδοξο και βαθυστοχαστο...
τετοια διαβαζω και αναθαρρω. :)

---

Κι εγω συμφωνω σ αυτο!

Παιδιά μου δίνετε θάρρος. Δεν είμαι μόνη μου τελικά.

Quote:

---

Originally Posted by Mii

Φοβάμαι... φοβάμαι τα πάντα. Τα υπαρκτά και τα ανύπαρκτα... Νιώθω έναν μόνιμο φόβο για τα πάντα. Νιώθω τύψεις και εξακολουθώ να αυτομαστιγώνομαι για παλιά αλλα και νέα λάθη. Ακόμη και το παραμικρό λάθος μπορεί να με κάνει να νιώσω απίστευτα άσχημα. Όπως το να μην έχω αρκετά ψιλά τελικά για να αγοράσω κάτι. Εχω κάνει στο σύνολο πάνω απο 2 χρόνια ψυχοθεραπείας χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Νιώθω άπειρο άγχος για το παρρόν για το παρελθόν και το μέλλον. Έχω παραλύσει. Δεν μπορώ ούτε να σηκωθώ το πρωί απο το κρεβάτι με ευκολία.
Φοβάμαι. Κι αυτός ο φόβος με διαλύει κάθε λεπτό της ζωής μου. Δεν ξέρω τι να κάνω. Να αρχίσω ξανα ψυχοθεραπεία; Αφού δεν είχε νόημα. Γι αυτό την σταμάτησα. Να παλέψω μόνη μου; Αλλά τι να παλέψω; Δεν ξέρω τι να προτοπιάσω. Νιώθω και είμαι ολομονάχη. Ήθελα απλά να τα πω κάπου..

---

Την καλημέρα μου Mii. Συνιστώ να διαβάσεις την ανάρτηση Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΩΝ (URL: http://www.e-psychology.gr/forum/thr...F%82-%CE%91%29) προκειμένου να έχεις μια ολοκληρωμένη άποψη σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι θεραπευτές. Οι άνθρωποι χωρίς οικονομικά συμφέροντα θα σου είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ φίλοι πάντοτε.

Η πιο πάνω ανάρτηση (URL: http://www.e-psychology.gr/forum/thr...F%82-%CE%91%29) εξηγεί πως οι ψυχολόγοι / ψυχοθεραπευτές εκμεταλλεύονται τους θεραπευομένους αποτρέποντας την ενασχόληση με τα κυρίως θέματα του θεραπευόμενου - τα οποία θα του προσέφεραν αποθεραπεία και αποδέσμευση από τον θεραπευτή - ενώ παράλληλα διαιωνίζουν την θεραπεία ενασχολούμενοι ΜΟΝΟ με τα δευτερεύοντα θέματα εκείνου, ουσιαστικά πουλώντας ισόβια συντήρηση.