Εχει φτασει κανεις στο σημειο να λεει δεν γαμιεται?Να νιωθει πως ερχονται μια μια η ασχημες σκεψεις και να τις σταματας λεγοντας παλι δεν γαμιεται?Χωρις ομως να προσπαθεις να δωσει εξηγηση για καμια απο αυτες.Σε σημειο να σου ερχονται συχνα πυκνα για χρονια ομως ειναι καλο να λες δεν γαμιεται?Καταβαθος φευγει ενα βαρος.Και δεν μιλαω για πραγματα οπως πχ θα παω δουλεια οχι δεν θα παω δεν γαμιεται...Μιλαω για τις σκεψεις που μπορει να βασανιζουν τον οποιον δηποτε...Τον τελευταιο εναν χρονο λειτουργω καπως ετσι και ειναι περιεργο γιατι μεσα απο την απαθεια μερικες φορες αποκτουσα ανοχη και πλεον δεν με ταρακουνανε καταστασεις που με τρομαζανε παλιοτερα.Και επιπλεον δεν ενθουσιαζομαι την ημερα που θα ειμαι πολυ καλα οπως εκανα παλια που ημουν ας το πουμε ποιο ανωριμος σε αυτο το τροπο σκεψεις και με θυμαμαι να λεω βρε λες?βρε λες να ειμαι καλα...ΟΧι οχι πανε αυτα...Την αντιμετωπιζω σαν τις υπολοιπες χωρις καποιον ενθουσιασμο και με τα πολλα εχω αρχισει να μην σκεφτομαι τοσο πολυ.Επισης εχω παρατηρησει τρελες εναλλαγες που παλιοτερα την μυριζομουνα την δουλεια το ενιωθα με το που σκεφτομουν την πρωτη μαλακια και μου επεφτε βαρια ταυτιζομουν σε σημειο που το ξεχναγα μετα απο μερες.Τωρα τελευταια παει να με πιει και ξαφνικα βαζω στοπ και επανερχομαι στο φυσιολογικο.Ειναι για καλο το δεν γαμιεται?Η σε κραταει πισω στο να ''λυσεις''τον οποιον προβληματισμο?Να πω πως εχω φαει τοση πιεση εχω δοση τοσο μα τοσο φαρμακι εγω ο ιδιος στον εαυτο μου που αυτη η συνταγη μοιαζει σωτηρια για το ειδος μου.