Printable View
Καλησπέρα και καλό μήνα!
Πώς μπορούμε να στηρίξουμε νεαρό συγγενικό μας πρόσωπο που έχει περάσει πριν 2 χρόνια ψυχωτικό επεισόδιο και παίρνει abilify ενέσιμο 30 mg.
Αυτές τις μέρες του πρόσθεσε ο γιατρός 15mg xoltiva γιατί αγχώθηκε και εκδηλώθηκαν συμπτώματα όπως ότι τον κοιτάζουν και τον σχολιάζουν.
Αυτό σημαίνει ότι πάει να γίνει υποτροπή ;
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για κάθε συμβουλή, άποψη, γνώμη σας !!!
Καλησπέρα, έπαιρνα αυτό το φάρμακο, σε εμένα δεν έκανε καλό....Βασικά ούτε για φάρμακα μπορούμε να πούμε εδώ ούτε για διαγνώσεις απλά τι μας βοήθησε εμάς, εγώ παίρνω το Ρισπερντάλ αλλά σε μεγάλη δόση και είμαι ευχαριστημένη σχετικά......καλύτερα από κάθε άλλο, όλα τα άλλα δεν με βοήθησαν, θεωρείται το καλύτερο εκτός ίσως του Λεπονέξ που είναι η κορυφή αλλά είναι όταν δεν πιάνει κανένα άλλο φάρμακο, η έσχατη λύση γιατί είναι και επικίνδυνο για την σωματική υγεία.
καλο μηνα!
ψυχωτικη κι εγω..
προσπαθειστε να συζητησετε μαζι του.κατι τον στρεσαρε ή τον στεναχωρησε. εγω ετσι υποτρπιαζω.. εγινε καποια αλλαγη στη ζωη του?
συζητηστε και μην τον κοιτατε παραξενα. αφηστε τον να εκφραστει.
το abilify εμενα δε μου το εχουν δωσει γιατι μου ειπαν οτι δε θα με επιανε.
το xoltiva το επαιρνα αρχικα (επαιρνα το πρωτοτυπο.. zyprexa 20mg) αλλα παλι δε μου εκανε τιποτα.αν του το δινουν στα 5μγ δρα ως αγχολυτικο.αν το παιρνει σε μεγαλυτερη δοση δρα ως αντιψυχωτικο.
αλλα αν ηταν 2 χρονια χωρις επεισοδιο λογικο να παιρνει πιο ελαφρυα αγωγη (συντηρησης που λεμε..)
για σου Μυρτο, εγω παιρνω σολιαν και εχω ψυχωτικη συνδρομη, δεν ξερω απο αυτα τα φαρμακα, και εγω για μια περιοδο επαιρνα και δευτερο φαρμακο..... η ψυχωση ειναι περιεργη ασθενεια, εγω θελω να μου φαιρονται σαν να ειμαι φυσιολογικο ωριμο ατομο, αν μου λενε τι να κανω εκνευριζομαι αγριως, μια φορα τολμησε η μανα μου να μετραει τα φαρμακα και να κοιταει αν τα παιρνω και της εβαλα καυγα, εγω χρειαστικα 4 χρονια για να συνελθω, τωρα δουλευω γυμναζομαι κανω τριαθλο, και διαβαζω για μεταπτυχιακο, μονο μια σχεση μου λειπη......
Σας ευχαριστώ πολύ για τα μηνύματα σας! Θα ήθελα να επικοινωνούμε εδώ και να ανταλλασούμε απόψεις !
Έκανε το ψυχωτικό επεισόδιο στα 17 του ( τώρα είναι 19) και ξεκίνησε με laposan και μετά με abilify.
Μέχρι τώρα έλεγχε τα συμπτώματα του και ήταν καλά αλλά επειδή δεν ξέρει τι να κάνει με τη ζωή του..βρέθηκε σε δίλημμα με σπουδές, δουλειά , στρατό κλπ... αυτό τον άγχωσε κι άρχισε πάλι τα συμπτώματα καχυποψίας.
Θέλει να συνεχίσει κανονικά τη ζωή του αλλά εάν κάθε φορά καραδοκεί ένα νέο επεισόδιο ; Με τι φτερά να πετάξει ένα νέο παιδί;
Να αλλάξει γιατρό ίσως χρειαστεί να του αλλάξει την αγωγή αν δεν τον πιάνει. Εμείς δεν μπορούμε ούτε προτροπές για φάρμακα να κάνουμε από εδώ, ούτε διαγνώσεις, δεν είμαστε γιατροί. Μα καλά παίζετε την υγεία του δικού σας ανθρώπου κορώνα γράμματα αντί να τον πάτε σε ένα σωστό γιατρό;;;
Καλησπέρα!
Έχει πάει στον γιατρό και του πρόσθεσε άλλο ένα φάρμακο. Σε καμία περίπτωση δεν τον αφήνουμε ακάλυπτο ούτε χωρίς φάρμακα ούτε χωρίς ψυχολογική στήριξη από την οικογένεια.
Το ερώτημα μου είναι: όταν επαναεμφανίζονται τα συμπτώματα σημαίνει υποτροπή ή όχι ;
Από τη δική σας εμπειρία , πότε μιλάμε για υποτροπή της νόσου;
Επίσης θα ήθελα να μου πείτε γενικές συμβουλές για την συμβίωση με έναν άνθρωπο που περνάει τέτοια ζόρι. Πως μπορούμε να τον βοηθήσουμε για να αποφύγουμε τις υποτροπές.
Ευχαριστώ
δεν ειναι παντα υποτροπη, σε μενα π.χ. στο τριτο ετος θεραπειας, με επιανε μια νευρικοτητα σαν παρκισον ενα πραγμα, (δεν μπωρω να εξηγησω γραφοντας) και μετα απο 5-6 κρισεις, καναμε δοκιμες με αυξηση φαρμακου κλπ, μου προσθεσε το ζοξιλ και μετα μου υποχωρισαν η νευρικοτητες και επειτα απο ενα 6μηνο κοψαμε το ζοξιλ και ειμαι καλα απο τοτε, το ψυχωσικο συνδρομο ειναι περιεργη ασθενεια, αλλα με υπομονη σιγα σιγα φτιαχνει ο οργανισμος, απλα θελει να εχεις ενα καλο γιατρο και να συνεργαζεστε καλα, να τηρης τη θεραπεια και ολλα θα φτιαξουν......
κοιτα για συμβουλες εγω δεν ειμουν σε θεσει, π.χ. να φτιαξω φαγητο να πληνω ρουχα, λιγα πραγματα εκανα επλενα δοντια π.χ. και προσεχα την υγεια μου σιγα σιγα να ελεξω το βαρος μου, τα αντιψυχωτικα παχαινουν και ειμαστε επικυνδηνη για ζαχαρο διαβητη και θελει προσοχη. τωρα σιγα σιγα βαζω κανα πλυντηριο, ψωνιζω και για το σπιτι, κανω κανα φαγητο(ζω με τους γονεις μου). πρεπει να αντιμετωπισει τη ζωη του ωριμα να αναλαβει πρωτοβουλιες , αν δεν τα καταφερνει καλο θα ηταν να δει κανα ψυχολογο για να αποκτηση πρωσοπικη στηριξει εξιδικευμενη και να τον μαθουν να βλεπει ωριμα τη κατασταση του γιατι ειναι μικρος και μπωρει να θελει να κανει διαφορες διασκεδασεις αλκοολια καναβη κλπ και αυτα για μας ειναι απαγορευτικα.
Εγω ποια εχω τη ρουτινα μου σηκωνομαι πρωι κατα της πεντε τρωω ενα πρωινο, διαβαζω λιγο για το μεταπτυχιακο, παιρνω τα φαρμακα μου, πηγαίνω δουλεια, μετα γυρναω καθομε λιγο και παω προπονηση τριαθλο, μετα αραζω παω κανα καφε με φίλους και μετα κοιμαμε, ξυπνως 4-5 καθε μερα και κοιμαμε κατα της 10...... μια γυναικα μονο μου λείπει,
Μπραβο που προσπαθησεις και συνεχιζεις τη ζωη σου !
Σε σενα σε ποια ηλικια συνεβη ; ποσα χρονια εχουν περασει;
Ο μικρος δεν εχει προλαβει να κανει τιποτα . Του συνεβη στα 17 , δεν προλαβε ουτε σχεση με κοπελα να κανει , ουτε φανταρος να παει. Ευτυχως περασε σε μια σχολη και παει στο ΤΕΙ.
Τι πρεπει να εχει ενας γιατρος για να τον θεωρεις καλο;
Μυρτω καραμπινατη υποτροπη ειναι. Αυτο που λεει ο παυλος νευρικοτητα δεν εχει καμμια σχεση παρενεργεια ειναι. Αμα δειτε οτι δεν βελτιωνεται αλλαξτε γιατρο, δεν εχετε την πολυτελεια να παιζετε με την υγεια του. Το αμπιλιφαι στους περισσοτερους δεν ειναι καλο φαρμακο λιγους πιανει.
μυρτω μην αγχωνεσαι υπαρχουν πολλα φαρμακα που μπορει να δοκιμασει και να το πιασουν
εγω εχω δοκιμασει zyprexa, seroquel, dipiperon, aloperidin, risperdal, solian απο αντιψυχωτικα.εχετε επιλογες μην απελπιζεσαι.
βρειτε τι τον αγχωσε/στεναχωρησε και συζητειστε το
εγω το εχω απο τα 16 μου.ειμαι 31 τωρα.με εξαρσεις και υφεσεις γιατι εχω ανοχη στα φαρμακα.
εφοσον ηταν σταθεςρος 2 χρονια μη χανεις την ελπιδα σου.θα του αυξησει ενα φαρμακο προσωρινα και οταν ηρεμησει γυρνατε παλι στη δοση συντηρησης, μην του δειχνετε οτι σας εχει καταλαβει ο πανικος και η αγωνια αρκετο φοβο εχει μεσα του αυτην την περιοδο
συζητειστε και ξεκινειστε και ψυχοθεραπεια
Σ ευχαριστω ! Οντως στρεσαριστηκε για το τι θα κανει στη ζωη του ...εαν συνεχισει τη σχολη ..ή να βρει δουλεια ή οτι θελει να παει φανταρος κ εμεις πιστευουμε οτι για τωρα θα του κανει κακο εαν παει. Δηλαδη πιστευεις οτι πηγε να γινει υποτροπη κ το μαζεψαμε ή οτι εγινε;
Δηλαδη λες οτι δεν ειναι καλος ο γιατρος επειδη τον ειχε 2 χρονια με αμπιλιφαι και εαν επαιρνε αλλο φαρμακο δεν θα εκανε υποτροπη ;
καθιστε και συζητειτε τι ειναι πιο χαλαρο για αυτον! εινι ζορικα αυτα τα διλλημματα.αν κανει αυτο που θελει λογικα θα το ξεπερασει.οχι δεν ειναι λαθος φαρμακο.το καθε φαρμακο πιανει τον καθενα ξεχωριστα.ε του παιδιου του ταιριαξε το αμπιλιφαι.δεν ειναι κακο αυτο.προσωπικα οτι φαρμακο κι αν παιρνω επειδη δεν εχω μαθει να ανταπεξερχομαι σε στρεσσογονες καταστασεις ή στεναχωρες υποτροπιαζω.θελει δουλεια και με ψυχολογο αυτο.αυτη ειοναι η αποψη μου..
Δεν μπορω να πω περισσοτερα γιατι δεν μου επιτρεπεται. Εξηγησα οτι το αμπιλιφαι δεν ειναι καλο φαρμακο, ειναι πολυ ελαφρυ και πιανει πολυ λιγους. Υπαρχουν απειρες αλλες επιλογες. Ειχε υποτροπη οχι παραλιγο να παθει αυτο το να νομιζεις οτι μιλανε για σενα ειναι παραλογο.Quote:
Originally Posted by myrto2019
Το αbilify ειναι απο τα καλυτερα φαρμακα 3ης γενιας. Βοηθησε πολλα ατομα να ειναι πιο παραγωγικα στην ζωη τους.
Φυσικα οπως κ με καθε αντιψυχωσικο εχει να κανει ποσο σου ταιριαζει κ δεν μπορουμε να μιλαμε για φαρμακα με προσωπικες εμπειριες γιατι ο καθε οργανισμος κ βαρυτητα ψυχωσης διαφερουν.
Ειναι βασικο να εχει καλη σχεση με τον γιατρο του κ να υπαρχει σχεση εμπιστοσυνης.
Μετα μεσα στην οικογενεια να αποφευγονται οι προστριβες κ οι καυγαδες. Αυτο δεν σημαινει ομως υπερπροστασια κ ελλειψη ευθυνων. Ειναι αναγκη να αναπτυχθουν δεξιοτητες.
Ετσι παροτρυντε τον να παίρνει πρωτοβουλιες αναλογα τις δυναμεις του.
Μαθετε οτι μπορειτε απο ξενα κυριως site κ φορουμ.
Οι υποτροπες εχουν να κανουν με εκλυκτικους παραγοντες.
Ετσι ενα αγχωγονο γεγονος μπορει να πυροδοτησει εξαρση των συμπτωματων.
Συζητηστε με τον γιατρο σχεδιο προληψης. Συνηθως δεν λενε τιποτα.
Ειναι σημαντικο να εχει ασχολιες κ δραστηριοτητες καθως σιγα σιγα να αναπτυξει κοινωνοκες δεξιοτητες.
ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΚΟΜΑ Κ ΑΝ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΤΕΛΕΙΑ. Να ειστε σιγουρη οτι σ'αυτη την ηλικια θα το επιχειρησει οταν αισθανθει καλυτερα.
Ευχαριστώ ! Καταλαβαίνω τι ακριβώς λέτε. Ξέρει κανείς τη διαφορά οξύ ψυχωτικού επεισοδίου και ψυχωσικής συνδρομής; Ζητάω μία ελπίδα ...μήπως και δεν ξανασυμβεί...μήπως κ δεν γίνει τελική διάγνωση ασθενειας..μηπως δεν χειροτερεψει ..μηπως και δεν ειναι χρονια παθηση .
Ψυχωση ειναι μια ομαδα παθησεων με χαρακτηριστικο την φυγη απο την πραγματικοτητα.
Υπαρχουν ασθενειες που ανηκουν στις ψυχωσεις κ εχουν κοινα χαρακτηριστικα αλλα μπορει να διαφερουν σε αλλα.
Η πιο συχνη μορφη ψυχωσης ειναι η σχιζοφρενεια.
Πιθανον αυτο εννοουν....
Ειναι πολυπλοκο κ στον καθενα διαφορετικο. Το θεμα ειναι η σωστη αντιμετωπιση. Εμας μας ετυχε αυτο χωρις να υπαρχει ιστορικο στην οικογενεια .κανεις δεν γνωριζε πριν για ψυχωση ..τι ειναι ...ετσι εκτος τον γιατρο κ κατι ψυχολογους που πηγαμε..το συγγενικο κ οικογενειακο περιβαλλον δεν μπορει να βοηθησει με γνωσεις παρα μονο με αποδοχη κ αγαπη...στα τυφλα ομως..
μην το εχεις για καθολου λιγο την αποδοχη και την αγαπη που δειχνετε.ειναι πολυ καλο να εχει ενα περιβαλλον και ενα χωρο οπου εκει θα νοιωθει ασφαλης και να μενει και να εκφραζεται..εμενα οι δικοι μου οταν τους το ειπα θελανε να με στειλουν σε παππα να με διαβασει και η σχεση μας εγινε τρισχειροτερη...
Καλα εμεις παραειμαστε ευαισθητοι...το μετρο ειναι παντα το τελειο..πιστευω οτι ολη τη δυσκολια την περναει ο καθενας μονος του ..το μεγαλυτερο κομματι ...ομως εαν εχει και ατομα που προσπαθουν να καταλαβουν και να βοηθησουν..τον κανουν να παει πιο γρηγορα προς την θετικη κατευθυνση!
BOO Αργησες να παρεις φαρμακευτικη αγωγη ή πηγες κατευθειαν στο γιατρο στα 16 σου;
στα 24-25 μου πηρα 1η φορα..αν θυμαμαι καλα..
ειναι πολυ σημαντικο που πηγατε νωρις το παιδι στο γιατρο!
δεν ειχα πει σε κανεναν τιποτα.το θεωρουσα φυσιολογικο.
μεχρι που μετα απο ενα μεγαλο αγχος εμφανιστηκαν πολυ χειροτερα συμπτωματα..
Καλημέρα!
Ο γιατρός μας είπε κάτι αισιόδοξο. Οτι μπορεί να μην ξανακάνει επεισόδιο αλλά όποτε πάει να κάνει υποτροπή , να τον προλαβαίνουμε και να τον καλύπτουμε με το κατάλληλο φάρμακο. Δεν ξέρω έαν μας κοροϊδευει ή μιλαει σοβαρά.
Επίσης αναφέρθηκε στο ότι ειναι << αυτοαναφορικός>>. Δλδ οταν δεν ειναι καλα , νομιζει οτι οι αλλοι τον κοιταζουν και τον σχολιαζουν και γενικα ολος ο κοσμος ειναι γυρω απο τον ιδιο. Εκτος απο αυτο , κατα τα αλλα ειναι πολυ εξυπνος, εχει πολυ πεισμα, θελει να βγαινει και μαλλον αυτο ειναι στοιχειο σχιζο παρανοικου τυπου που δεν επηρεαζει την λειτουργικοτητα. Δεν ξερω! Ειλικρινα ειναι μια παθηση που δεν ξερουμε που θα μας βγαλει ...
Επισης, σας διαβαζω ολους εδω που μιλατε για το προβλημα σας , εκφραζεστε , ανταλλασετε αποψεις κ ειναι πολυ θετικο αυτο ! Ο δικος μας ειναι πολυ κλειστος χαρακτηρας..δεν λεει πολλα..τα κραταει μεσα του. Κι αυτο δεν βοηθαει.
καθε ατομο εχει τα δυνατα του σημεια κ τις αδυναμιες του. Ας μη μπαινουμε σε συγκρισεις.
Η παθηση απο μονη της δημιουργει εσωστρεφεια, απομονωση, αλλοτριωση, αισθηματα ντροπης κ φοβου.
Ειναι κ νεος ακομα κ καποια συναισθηματα που εχει δεν μπορει να τα αναγνωρισει ισως.
Ετσι μπορει να βρισκεται σε συγχηση κ να νιωθει οτι οι υπολοιποι δεν καταλαβαινουν την εμπειρια του.
πχ εγω αν κ 33 χρονων κανω ερωτησεις για απλα πραγματα που ενας σνεξαρτητος τα θεωρει δεδομενα γιατι εχασα μια 10-15ετια δεξιοτητων κ ωριμανσης καθως κ εμπειριων.
Θελει στηριξη κ να μη θεωρειτε οτι αυτο που πιστευει κ εχει απορια ειναι χαζο.
Η αντιληψη μας κ εξελιξη ειναι διαφορετικη απο εναν που δεν του ετυχε τετοιο λουκι.
Αν εχει σχιζοφρενεια παρανοικου τυπου ειναι σε πολυ καλη κατασταση απο αλλων ειδων σχιζοφρενειες οπως αποδιοργανωμενη, αδιαφοροποιητη,κατατονικη κτλ.Επειδη ειναι φρεσκος στο ψυχωτικο επεισοδιο λογικο να ειναι κλειστος και να μην ανοιγεται.Να σου πω το δικο μου παραδειγμα να καταλαβεις τι εννοω.Ειμαι 30 ετων επαθα ψυχωτικο επεισοδιο στα 20 μου χρονια, παρανοικη σχιζοφρενεια μου ειπε ο γιατρος οτι εχω.πριν παθω το επεισοδιο ημουν πολυ κλειστος οπως και δυο με 4 χρονια μετα το επεισοδιο παρεμενα κλειστος χαρακτηρας μετα αρχισα να ανοιγομαι να κοινωνιοποιουμαι και να εχω ενα κυκλο φιλων οχι πολυ μεγαλο αλλα αρκετο για να περναω το χρονο μου ευχαριστα.μπορει και ο συγγενης σου να ανοιχτει μετον καιρο βεβαια εμενα με βοθησε ενα αντικαταθλιπτικο πηρα 5 κιλα αλλα το εχω κοψει τωρα και αν με δειτε στο δρομο γιατι κυκλοφορω εξω συνεχεια δεν θα καταλαβετε οτι πασχω απο ψυχωση.Αυτο που θελω να πω οτι με την τακτικη ληψη της αγωγης αποχη απο ουσιες,αλκοολ,καφε,τσιγαρο και οχι υποτροπη μπορεις με παρανοικη σχιζοφρενεια να απολαμβανεις τη ζωη σου οπως ο καθε ανθρωπος αλλα για να επιτευχθει αυτο θελει πολυ καιρο εγω μετα απο 5 χρονια ενιωσα δυνατος μετααπο 10 χρονια αρκετα πιο δυνατος αλλα οταν αγχωνομαι με πιανουν παρανοιες οτι θα μου κανουν κακο και ανησυχω. Δυστυχως ειναι μια παθηση που θελει προσοχη και να συνειδητποιησει ο ασθενης οτι εχει προβλημα και να παιρνει την αγωγη του τακτικα ειδαλλως αν τη σταματησει δε θα εχει καθολου καλη ποιοτητα ζωης.το κακο με ολους μας τους ψυχωτικους τι γινεται οταν μεινουν μονοι τους στη ζωη αν θα μπορουν να αυτοεξυπηρετουνται να κρατανε καθαρο το σπιτι τους να μην ερθει καμια υγειονομικη,να βγαζουν περα την καθημερινοτητα τους.Το θετικο ειναι οτι με την παροδο των χρονων και τη συνεχη ληψη της αγωγης ολο και περισσοτεροι ψυχωτικοι αναρρωνουν και τα βγαζουν περα στη ζωη τους χωρις συνεχη υποστηριξη.Quote:
Originally Posted by myrto2019
εχω ενα παραδειγμα ξερω εναν 52 χρονο ψυχωτικο απο το κεντρο που πηγαινουν ατομ αμε σχιζοφρενια που εμφανισε την παθηση στα 27 στο στρατο δεν ξαναεπαθε υποτροπη αφου ακολουθουσε πιστα την αγωγη του.την μανα του της εχασε πολυ καιρο πριν και τον πατερα του πριν ενα χρονο τωρα μενει μονος του,μαγειρευει ειναι σε καλο λειτουργικο επιπεδο δεν φαινεται οτι ειναι αρρωστος θα μπορουσες να τον πεις μελαγχλολικο αλλασε καμια περιπτωστη ψυχωτικο.δυστυχως δεν παντρευτηκε οπως και αρκετοι ψυχωτικοι δυστυχως αλλα τον εχω παραδειγμα προς μιμιση να ειμαι και εγω σε αυτο το επιπεδο οταν θα μεινω μονος και μην καταληξω σε κανεναν ξενωνα.γι αυτο κρατα την πιστη σου για τον συγγενη σου ,μην κοψει την αγωγη και ολα θα πανε καλα η αναρρωση θελει πολυ χρονο δεν γινεται απο την μια ημερα στην αλλη θελει χρονια
Σ ευχαριστω πολυ για την καταθεση ψυχης ! Εαν επιτρεπεται, μπορω να σε ρωτησω εαν πηγες φανταρος κι εαν εκανες σχεση; Γιατι στα 20 σου κι εσυ ξεκινουσες τη ζωη σου ..Τι καταφερες να κανεις στην πορεια; Εμενα αυτα τα 2 με απασχολουν περισσοτερο. Εαν θα βρεθει κοπελα να τον αγαπησει και εαν παει φανταρος που θελει τοσο πολυ. Ενω αλλα παιδια , που δεν εχουν τετοιο προβλημα , δεν θελουν με τιποτα να πανε στρατο ..ο δικος μας θελει. Επίσης αυτο που λες στο τελος για τον κυριο , το σκεφτομαι κι αυτο..κατα ποσο θα μπορει να σταθει μονος του στη ζωη χωρις στηριξη απο την οικογενεια ..γι αυτο ειναι σημαντικο να υπαρξει μια κοπελα που θα τον αγαπησει πραγματικα. Αυτο ευχομαι!
Kοιταξε οταν επαθα την ψυχωση ημουν φοιτητης την τελειωσα τη σχολη,εκανα και μεταπτυχιακο δουλεψα και σε ορισμενες δουλειες εβγαλα και στρατο αλλα υπηρετησα ως ι4 αοπλος λογω ψυχωσικης συνδρομης υπο φαρμακευτικη αγωγη.την πρωτη ημερα που περνουσαμε απο γιατρους δηλωσα στον ψυχιατρο του στρατου οτι πασχω απο ψυχωση παιρνω ανελλιπως φαρμακευτικη αγωγη τελειωσα και μεταπτυχιακο δε του ειπα οτι ειχα νοσηλευτει σε ψυχιατρικη κλινικη και του ειπα οτι θελω παρα πολυ να υπηρετησω.ημουν σε ενα κεντρο αρκετα μακρια απο το σπιτι μου και απο τα δυσκολοτερα στην Ελλαδα πιεστηκα αρκετα αλλα δεν υποτροπιασα τα φαρμακα τα επαιρνα κρυφα απο τους αλλους φανταρους στις τουαλετες λιγο πριν ξαπλωσω και την πρωτη μερα μας ελεγξαν τις αποσκευες για το αν εχουμε χαπια,ναρκωτικα μαχαιρια γι αυτο τα χαπια τα ειχα βαλει σε ενα φακελακι στο πορτοφολι μου και ετσι τα περασα στο στρατοπεδο.γενικα απο τοτε που ξεκινησα την αγωγη δεν υπαρχει εστω μια μερα που να περασει και να μην εχω παρει τα φαρμακα.Οσον αφορα για τις κοπελες ειχα διαφορες σχεσεις χωρις να παρουν ποτε χαμπαρι οτι εχω ψυχωση και το μαξιμουμ σχεση που εχω κανει ειναι με μια Αλβανιδα 9 μηνες αλλα δεν ηταν απο καλο σοι και με απελουσαν οι γονεις της οτι θα με καθαρισουν παρολο που ηταν ενηλικη και ετσι σταματησα τη σχεση μονος μου και μια αλλη σχεση που κρατησε ηταν 6 μηνες που την ειχα γνωρισει μεσω κοινης παρεας αλλα ειχε και αυτη τα θεματα της τελικα οπως αποδειχτηκε.και τον δευτερο χρονο θεραπειας με αντιψυχωτικα ειχα δυο σχεσεις την μια δεν μου πολυαρεσε και την ειχα για να μου δινει συντροφια περισσοτερο και οχι ερωτικα και τα ειχα με μια αλλη που επισης για συντροφια την ηθελα και οχι ερωτικα παρολο που ηταν ομορφη και δουλευε και δε καταλαβε οτι ειχα ψυχωση.απο τον πεμπτο χρονο θεραπειας και μετα επιζητουσα ολοκληρωμενη σχεση με κοπελα.αλλα γενικα το μαξιμουμ σε ολοκληρωμενη σχεση ηταν 9 μηνες εξαιτιας λογω απειλων απο το σοι της.ελπιζω να σε βοηθησα απο το παραδειγμα μουQuote:
Originally Posted by myrto2019
Δυστυχως μπορει να ειμαι απαισιοδοξος αλλα η αληθεια ειναι οτι δυσκολα μια κοπελα θα αγαπησει και θα ειναι διπλα σε εναν ψυχωτικο.στο κεντρο που παω για ατομα με σχιζοφρενεια και βλεπω ηλικιες απο 40 χρονων και πανω ολοι μα σχεδον ολοι ειναι ανυπαντροι.και γω τις σχεσεις αυτες της μικρης διαρκειας που εκανα δεν ανεφερα οτι εχω ψυχωση και σιγουρα α συζουσα με καμια κοπελα θα με χωριζε στο τελος γι αυτο εριξα τις προσδοκιες μου οσον αφορα τα προτυπα της γυναικας και μιας και τωρα δεν δουλευω αλλα συντηρουμαι απο ενα βοηθημα αναπηριας παρολα τις επιτυχιες μου στο παρελθον οσον αφορα τις σπουδες στρατο και αλλα μονο με συνασθενη ψυχωτικο θα τα φτιαχνα τωρα γιατι μια φυσιολογικη δε θα με καταλαβει και ουτε θα θελει να κατσει μαζι μου και να με νταντευει γι αυτο και γω φοβαμαι πολυ την μοναξια,επισης παιρνω συνταξη απο θανων γονεα και δεν πρεπει να παντρευτω γιατι αν το κανω θα χαθει η συνταξη οποτε διπλο κακο για μενα μια κοπελα να μεινει διπλα εστω και να με ερωτευτει αληθινα και να μην μπορω να παντρευτω οποτε τι θα κανει θα φυγει.αυτα απο εμενα
Σ ευχαριστω παρα πολυ που μου ανοιξες την καρδια σου και με βοηθησες να κατανοησω πολλα πραγματα και μαζι με μενα και ολους οσους θα σε διαβασουν. Εισαι ενα απο τα καλα παραδειγματα γιατι δεν διεκοψες την αγωγη και γιατι το παλευεις οσο μπορεις και μπραβο σου! Μπορω να ρωτησω κατι τελευταιο; 10 χρονια τωρα κι εφοσον παιρνεις παντα τα φαρμακα, εκανες ποτε υποτροπη ; Κι αν ναι , αυτο εγινε γιατι πιεστηκες απο κατι;
πιστευης οτι χρειαζεσε νταντευμα? δεν μπωρεις να αντιμετωπισεις τη ψυχωση μονος σου?
δεν εκανα ποτε υποτροπη πηγα να κανω οταν μειωσα τα φαρμακα με τη συμβουλη του γιατρου και επαθα κρισαρα πανικου και ανησυχια και αυπνιες τα ξαναυξησα και ειμαι οκ αλλα εχω τα σκαμπανεβασματα μου μπορε να σκεφτω οτι καποιος μπορει να με βλαψει αλλα μεγαλο επεισοδιο σαν αυτο που ειχα δεν ξαναπαθα με την αγωγη που παιρνω ανελλιπωςQuote:
Originally Posted by myrto2019
Δεν πιστευω οτι χρειαζομαι νταντευμα απλα μπορει να μην ειμαι σε θεση ακριβως να τα βγαζω περα στη ζωη μονος μου να θελω ενα σπρωξιμο μια βοηθεια.πχ. με την πολυ πιεση χειροτερευουν τα συμπτωματα μου.την αντιμετωπιζω την ψυχωση μονος μου αλλα το θεμα τι θα γινει οταν θα ειμαι μονος στο κοσμο θα μπορω να τα βγαλω περα μονος μου ή θακαταληξω και γω σε κανεναν ξενωνα οπως τοσοι αλλοι στο κεντρο που χασαν τους δικους τους ανθρωπους που τους προσεχανQuote:
Originally Posted by pavlosla
Δεν πιστευω οτι χρειαζομαι νταντευμα απλα μπορει να μην ειμαι σε θεση ακριβως να τα βγαζω περα στη ζωη μονος μου να θελω ενα σπρωξιμο μια βοηθεια.πχ. με την πολυ πιεση χειροτερευουν τα συμπτωματα μου.την αντιμετωπιζω την ψυχωση μονος μου αλλα το θεμα τι θα γινει οταν θα ειμαι μονος στο κοσμο θα μπορω να τα βγαλω περα μονος μου ή θα καταληξω και γω σε κανεναν ξενωνα οπως τοσοι αλλοι στο κεντρο που παω και αφορα μονο ατομα με σχιζοφρενεια που χασαν τους δικους τους ανθρωπους που τους προσεχαν και μενουν σε ξενωνα.προσπαθω να σκεφτομαι θετικα αλλα με αλλους συνασθενεις που βλεπω δυσκολευονται να τα βγαλου περα μονοι τουςστη ζωη χωρις γονεις αδερφια και ουτω καθεξης
Η ελπιδα πεθαινει τελευταια . Κανεις δεν ξερεις το μελλον. Μπορει να βγει καινουριο φαρμακο πιο αποτελεσματικο. Ποτε δεν ξερεις. Πρεπει ολοι ν αγωνιζομαστε να επιβιωσουμε ..ο καθενας με το δικο του κουσουρι... γιατι ολοι κατι εχουμε..κανεις δεν ειναι τελειος...Να μην το βαζουμε ποτε κατω...keep walking...και παντα κατι καλο μπορει να συμβει !! Σιγουρα οταν εχουμε γυρω μας ανθρωπους ειναι καλυτερα απο το να ειμαστε μονοι μας. Μια κουβεντα να σου πει ο αλλος μπορει να σε κανει να ξεχαστεις ...Το ενα ξυλο σπαει ευκολα ..τα δυο ..πιο δυσκολα!