Νευρικότητα στα χέρια;;;;

Δεν συνηθίζω να γράφω για μένα απλά είναι ένα κομμάτι το οποίο δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω.. Θα πάρω τα πράγματα από την αρχή, θα προσπαθήσω να εξηγήσω τι νιώθω.

Αρχές του προηγούμενου χρόνου έχασα ένα δικό μου άνθρωπο και είναι μια ανοιχτή πληγή. Δεν έχω πάει στην κηδεία της, δεν έχω πάει σε κανένα μνημόσυνο και γενικά πήγα συνολικά 5 φορές στον τάφο της. Την πρώτη φορά από μακριά, την δεύτερη φορά είδα καθαρά το όνομα της στον Σταυρό και έφυγα, την τριτη φορά είχε και φωτογραφία και τις 2 τελευταιες φορές πήγα και κάθισα εκεί. Της μίλησα.. Αστείο.. Δεν της μίλησα. Μόνος μου μιλούσα αλλά έτσι λέω. Όταν πέθανε άρχισα να έχω στα χέρια μου ένα αίσθημα νευρικότητας, αδυναμίας, υπερέντασης.. Δεν ξέρω.. Μίλησα με την ψυχολόγο και μου είπε ότι είναι η αδυναμία. Ότι δεν μπορώ να αλλάξω μια κατάσταση. Αυτό το πράγμα το έχω πάθει από τότε αρκετές φορές αλλά σε ήρεμο βαθμό.. Εχω περάσει από όλα τα Ψυχοσωματικα. Ξέρω πως λειτουργεί το μυαλό, τι κάνει στο σώμα.. Με ρίχνει γενικά αλλά ξέρω πως να τα χειριστώ. Αυτό δεν μπορώ.. Με τρελαίνει αυτό που νιώθω. Έγινε την Δευτέρα ένα άσχημο περιστατικό στο σπίτι και από εκείνη την στιγμή το έχω πάλι.. Σκέφτομαι και αυτή την γυναίκα που πέθανε.. Πως αν ήταν εδώ θα ήταν όλα αλλιώς... Ήταν ένας άνθρωπος που μου στάθηκε σε μια δύσκολη φάση της ζωής μου. Που με είδε να κλαίω, μου σκούπισε τα δάκρυα μου. Μου έδινε θάρρος.. Δεν επιτρέπω σε κανένα να με δει να κλαίω. Μόνο αυτή με ειδε.

Έτυχε σε κάποιον άλλον αυτό που περιγράφω με τα χέρια;ηρεμω μόνο όταν τα κουνάω με δύναμη.. Αλλά για λίγο. Ευχαριστώ

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Δεν συνηθίζω να γράφω για μένα απλά είναι ένα κομμάτι το οποίο δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω.. Θα πάρω τα πράγματα από την αρχή, θα προσπαθήσω να εξηγήσω τι νιώθω.

Αρχές του προηγούμενου χρόνου έχασα ένα δικό μου άνθρωπο και είναι μια ανοιχτή πληγή. Δεν έχω πάει στην κηδεία της, δεν έχω πάει σε κανένα μνημόσυνο και γενικά πήγα συνολικά 5 φορές στον τάφο της. Την πρώτη φορά από μακριά, την δεύτερη φορά είδα καθαρά το όνομα της στον Σταυρό και έφυγα, την τριτη φορά είχε και φωτογραφία και τις 2 τελευταιες φορές πήγα και κάθισα εκεί. Της μίλησα.. Αστείο.. Δεν της μίλησα. Μόνος μου μιλούσα αλλά έτσι λέω. Όταν πέθανε άρχισα να έχω στα χέρια μου ένα αίσθημα νευρικότητας, αδυναμίας, υπερέντασης.. Δεν ξέρω.. Μίλησα με την ψυχολόγο και μου είπε ότι είναι η αδυναμία. Ότι δεν μπορώ να αλλάξω μια κατάσταση. Αυτό το πράγμα το έχω πάθει από τότε αρκετές φορές αλλά σε ήρεμο βαθμό.. Εχω περάσει από όλα τα Ψυχοσωματικα. Ξέρω πως λειτουργεί το μυαλό, τι κάνει στο σώμα.. Με ρίχνει γενικά αλλά ξέρω πως να τα χειριστώ. Αυτό δεν μπορώ.. Με τρελαίνει αυτό που νιώθω. Έγινε την Δευτέρα ένα άσχημο περιστατικό στο σπίτι και από εκείνη την στιγμή το έχω πάλι.. Σκέφτομαι και αυτή την γυναίκα που πέθανε.. Πως αν ήταν εδώ θα ήταν όλα αλλιώς... Ήταν ένας άνθρωπος που μου στάθηκε σε μια δύσκολη φάση της ζωής μου. Που με είδε να κλαίω, μου σκούπισε τα δάκρυα μου. Μου έδινε θάρρος.. Δεν επιτρέπω σε κανένα να με δει να κλαίω. Μόνο αυτή με ειδε.

Έτυχε σε κάποιον άλλον αυτό που περιγράφω με τα χέρια;ηρεμω μόνο όταν τα κουνάω με δύναμη.. Αλλά για λίγο. Ευχαριστώ

---

Αυτό με τα χέρια μου συμβαίνει μόνο στην περίπτωση που με ταράξει κάτι.. Τις δύο τελευταίες φορές μου συνέβη πάνω σε καυγά. Σε σημείο που δεν μπορούσα να κρατήσω τίποτα στο χέρι μου.. Αλλά λύση δεν έχω βρει. Μόνο τα σφίγγω δυνατά το ένα με το άλλο.. Μόνο έτσι μου σταματάει..

Δεν ξέρω αν κατάφερα να εξηγήσω τι είναι αυτό.. Αυτό στα χέρια μεταφέρεται σε όλο το σώμα.. Δεν μένει μόνο στα χέρια. Απλά από εκεί αρχίζει.. Σαν και περιμένω κάτι.. Σαν και θέλω να τα σπάσω όλα.. Ξέρω πως τώρα αν με βάλει κάποιος να κάνω κάτι απλό δεν έχω την υπομονή να το κάνω. Ότι έχει να κάνει με λεπτομέρεια εννοώ και συγκέντρωση. Να περάσω πχ μια κλωστή από την τρύπα..

Μου τυχαίνει όταν ταραζομαι ,όταν αγχώνομαι και γενικά όταν δεν είμαι καλά ......Δεν μπορώ να το ξεπεράσω τελείως ,όταν ηρεμώ κάπως το ελέγχω αλλά υπάρχουν και φορές που η κατάσταση ξεφεύγει....
Η μόνη φάση που μου είχε φύγει τελείως ήταν όταν ήμουν σε αγωγή και είχαν ρυθμιστεί όλα .

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Μου τυχαίνει όταν ταραζομαι ,όταν αγχώνομαι και γενικά όταν δεν είμαι καλά ......Δεν μπορώ να το ξεπεράσω τελείως ,όταν ηρεμώ κάπως το ελέγχω αλλά υπάρχουν και φορές που η κατάσταση ξεφεύγει....
Η μόνη φάση που μου είχε φύγει τελείως ήταν όταν ήμουν σε αγωγή και είχαν ρυθμιστεί όλα .

---

Μπορείς σε παρακαλώ να περιγράψεις αυτό που νιώθεις;

Ξεκινάει σαν ταραχή εσωτερική ,μια αναστάτωση ,ένα περίεργο πράγμα να ανοίξω την πόρτα και να αρχίσω να τρέχω......αρχίζουν τρέμουν τα χέρια καμία φορά και τα πόδια ......υπερένταση και ανχος μαζί .....Η δική μου τρέλλα όπως την λέω...ακόμα και τώρα που το ξέρω τι είναι μπορεί να το ελέγξω και να σταματήσει το τρέμουλο στα χέρια ή να σταματήσω να το δίνω σημασία η εσωτερική ταραχή δύσκολα φεύγει...

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Ξεκινάει σαν ταραχή εσωτερική ,μια αναστάτωση ,ένα περίεργο πράγμα να ανοίξω την πόρτα και να αρχίσω να τρέχω......αρχίζουν τρέμουν τα χέρια καμία φορά και τα πόδια ......υπερένταση και ανχος μαζί .....Η δική μου τρέλλα όπως την λέω...ακόμα και τώρα που το ξέρω τι είναι μπορεί να το ελέγξω και να σταματήσει το τρέμουλο στα χέρια ή να σταματήσω να το δίνω σημασία η εσωτερική ταραχή δύσκολα φεύγει...

---

Τρέμουλο στα χέρια δεν έχω.. Αλλά ένα περίπου αυτό νιώθω.. Συνήθως οταν προηγηθεί κατι αρκετά σοβαρό..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Τρέμουλο στα χέρια δεν έχω.. Αλλά ένα περίπου αυτό νιώθω.. Συνήθως οταν προηγηθεί κατι αρκετά σοβαρό..

---

Αυτό ακριβώς μετά από ένα σοβαρό γεγονος ή ακόμα εμένα μου συμβαίνει μετά και από μια σκέψη που μπορεί να κάνω που με ταράζει....Τώρα που ρυθμιστικε η Β12 δεν τρέμουν τόσο τα χέρια μου αλλά εσωτερική αναστάτωση υπάρχει

Τότε πριν πεθάνει αυτή η γυναίκα έπαιρνα σύμπλεγμα βιταμινών Β.. Βοηθάει στο νευρικό σύστημα.. Είχα σκεφτεί ότι μπορεί να φταίνε και οι βιταμίνες. Γιατί μόλις τις σταμάτησα, πέθανε την ίδια μέρα και μετά ένιωσα έτσι..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Τότε πριν πεθάνει αυτή η γυναίκα έπαιρνα σύμπλεγμα βιταμινών Β.. Βοηθάει στο νευρικό σύστημα.. Είχα σκεφτεί ότι μπορεί να φταίνε και οι βιταμίνες. Γιατί μόλις τις σταμάτησα, πέθανε την ίδια μέρα και μετά ένιωσα έτσι..

---

Δεν νομίζω εγώ ακόμα και τώρα που είναι πολύ υψηλή η βιταμίνη μου μέχρι να με πιάσει η αγωγή με πιάνει τρέμουλο ,απλά αυτό το γεγονός ηταν αρκετα σοβαρο για την ψυχική σου ηρεμία και μάλλον το εκδηλωνεις έτσι.

τρεμουλο στα χερια σε πιανει συνηθως οταν ταραζεσαι

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Δεν νομίζω εγώ ακόμα και τώρα που είναι πολύ υψηλή η βιταμίνη μου μέχρι να με πιάσει η αγωγή με πιάνει τρέμουλο ,απλά αυτό το γεγονός ηταν αρκετα σοβαρο για την ψυχική σου ηρεμία και μάλλον το εκδηλωνεις έτσι.

---

Νομίζω ότι ναι.. Ότι αυτό το νιώθω όταν είναι κάτι αρκετά έντονο. Απλά είναι το μόνο που δεν μπορώ να ελέγξω. Και έχω περάσει από όλα. Και πόνους στο στήθος, πονοκεφαλοι, στο στομάχι κτλ.. Αυτά που περνάει κάποιος όταν δεν είναι καλά ψυχολογικά ή περνάει κατάθλιψη..

Xfactor δεν έχω τρέμουλο στα χέρια. Η ψυχολόγος λέει πως είναι ενέργεια κι στρες που μαζεύεται στα χέρια και την απελευθερώνω όταν τα κουνάω. Απλά κάποτε το νιώθω και σε όλο μου το σώμα. Μια περίεργη αναστάτωση.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Νομίζω ότι ναι.. Ότι αυτό το νιώθω όταν είναι κάτι αρκετά έντονο. Απλά είναι το μόνο που δεν μπορώ να ελέγξω. Και έχω περάσει από όλα. Και πόνους στο στήθος, πονοκεφαλοι, στο στομάχι κτλ.. Αυτά που περνάει κάποιος όταν δεν είναι καλά ψυχολογικά ή περνάει .

---

Και εγώ δυστυχώς δεν μπορούσα να το ελέγξω και κάθε φορά που ερχόταν γινόταν ολοενα και πιο έντονο και ολοένα διαρκούσε και πιο πολύ.....Δεν μπορούσα να φανταστώ πριν ότι το μυαλό μπορεί να σωματοποιει τόσο πολύ τις σκέψεις και τους φόβους μας ....

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Και εγώ δυστυχώς δεν μπορούσα να το ελέγξω και κάθε φορά που ερχόταν γινόταν ολοενα και πιο έντονο και ολοένα διαρκούσε και πιο πολύ.....Δεν μπορούσα να φανταστώ πριν ότι το μυαλό μπορεί να σωματοποιει τόσο πολύ τις σκέψεις και τους φόβους μας ....

---

Και ηρέμησες μόνο με τα χάπια;

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Και ηρέμησες μόνο με τα χάπια;

---

Και με τα χάπια ,έκανα ψυχοθεραπεία ένα τρίμηνο και εφόσον ήταν καθαρά θέμα άγχους κάθε φορά που ερχόταν το διαχειριζομουν και με το καιρό με ξέχασε...
Πριν κάνα δίμηνο πάλι με θυμήθηκε αλλά αυτή την φορά με χτύπησε στο τραυματισμένο νεύρο του ποδιου που έχω
μετα απο ενα χειρουργειο και εκτος απο το τρεμουλο εχω και πονους .....
Το πάλεψα πολύ αλλά δεν...... η ποιότητα ζωής μου πάλι μετατράπηκε οπότε ξαναμπήκα σε θεραπεία και κάνω πολύ υπομονή μέχρι τουλάχιστον να περάσει ο πρώτος μήνας και Ν αρχίσουν πάλι να με πιάνουν..

Αγαπητέ Γιώργο,
Αφού εχασα ενα κοντινό ατομο πριν χρόνια, για καιρο ειχα τα ιδια συμπτώματα. Περα απο τη προφανή θλιψη και το πενθος που βιώνεις, ισως να ηταν καλη ιδεα σιγα σιγα να πηγενεις να της αφήνεις λουλούδια, ή να κάθεσαι και να μιλας. Προσωπικά με βοήθησε πολυ.
Σίγουρα θα το κανεις με το χρονο σου και ΑΝ και ΌΠΟΤΕ θελήσεις.
Απο κει και περα, για λίγο πιο άμεσα αποτελέσματα στα συμπτώματα σου, προσπάθησε να κοιμασαι και να τρέφεσαι σωστα γιατι πολλες φορες ακομη και τα μεγαλύτερα προβλήματα μπορεί να αποδίδονται σε κατι εντελώς χαζο.
Κανε καμια αιματολογική και σίγουρα μιλα και αλλο με το ψυχολόγο σου
Βγάλε απο μεσα σου αυτα που νιώθεις και θα αισθανθείς καλύτερα.
Εύχομαι ολα να πανε καλα!

Πως το αντιμετωπίζες; εκτός από χάπια; αν και εσένα το βλέπω πιο έντονο

Quote:

---

Originally Posted by Ari.D

Αγαπητέ Γιώργο,
Αφού εχασα ενα κοντινό ατομο πριν χρόνια, για καιρο ειχα τα ιδια συμπτώματα. Περα απο τη προφανή θλιψη και το πενθος που βιώνεις, ισως να ηταν καλη ιδεα σιγα σιγα να πηγενεις να της αφήνεις λουλούδια, ή να κάθεσαι και να μιλας. Προσωπικά με βοήθησε πολυ.
Σίγουρα θα το κανεις με το χρονο σου και ΑΝ και ΌΠΟΤΕ θελήσεις.
Απο κει και περα, για λίγο πιο άμεσα αποτελέσματα στα συμπτώματα σου, προσπάθησε να κοιμασαι και να τρέφεσαι σωστα γιατι πολλες φορες ακομη και τα μεγαλύτερα προβλήματα μπορεί να αποδίδονται σε κατι εντελώς χαζο.
Κανε καμια αιματολογική και σίγουρα μιλα και αλλο με το ψυχολόγο σου
Βγάλε απο μεσα σου αυτα που νιώθεις και θα αισθανθείς καλύτερα.
Εύχομαι ολα να πανε καλα!

---

Καλησπέρα.. Σε ευχαριστώ πολύ φίλε.. Θα ήθελα να πάω εκεί.. Απλά δεν μπορώ.. Δεν μπορώ να ξέρω ότι είναι εκεί.. Μέσα στο χώμα.. Και εγώ εκεί να μιλαω που; στον αέρα? Σε μια φωτογραφία;

Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς,
Παρόλα αυτά, επειδή ο θάνατος ειναι ενα τεράστιο θέμα για το οποίο καλος ή καλος δε γνωρίζουμε πολλα, πιστεύω το πιο σοφο που μπορεις να κάνεις σε αυτη τη φαση ειναι να συνεχίσεις τη θεραπεία σου ετσι ώστε να καταφέρεις να αντέξεις ολο το φορτίο.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Καλησπέρα.. Σε ευχαριστώ πολύ φίλε.. Θα ήθελα να πάω εκεί.. Απλά δεν μπορώ.. Δεν μπορώ να ξέρω ότι είναι εκεί.. Μέσα στο χώμα.. Και εγώ εκεί να μιλαω που; στον αέρα? Σε μια φωτογραφία;

---

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Πως το αντιμετωπίζες; εκτός από χάπια; αν και εσένα το βλέπω πιο έντονο

---

Με πολύ υπομονή ,δουλειά με τον εαυτό μου και με το να κάνω συνέχεια πράγματα να ξεχνιεται το μυαλό μου να μην το σκέφτεται....
Προσπαθώ να είναι η μέρα μου γεμάτη (όταν δεν με σταματά ο πονος) με το να κάνω πράγματα που με γεμίζουν....Και κυρίως περπάτημα ,πονάω δεν πονάω 1 ωρα την ημέρα θα περπατήσω αφού ακόμα δεν μου επιτρέπεται να γυρίσω γυμναστήριο .....

Quote:

---

Originally Posted by Ari.D

Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς,
Παρόλα αυτά, επειδή ο θάνατος ειναι ενα τεράστιο θέμα για το οποίο καλος ή καλος δε γνωρίζουμε πολλα, πιστεύω το πιο σοφο που μπορεις να κάνεις σε αυτη τη φαση ειναι να συνεχίσεις τη θεραπεία σου ετσι ώστε να καταφέρεις να αντέξεις ολο το φορτίο.

---

Ο λόγος που κάνω θεραπεία είναι άλλος.. Η μάλλον οι λόγοι. Απλά ανάφερα τον συγκεκριμένο θάνατο γιατί ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα αυτό στα χέρια.. Και έχω παρατηρήσει από τότε πως όταν κάτι με χαλάσει πολύ έχω αυτό το "Ψυχοσωματικο"..και δυστυχώς είναι το μόνο που δεν αντέχω. Σε ευχαριστώ και πάλι.. Πρέπει κάποια στιγμή να αποδεχτώ και αυτό τον θάνατο. Αλλά πως μπορείς να δεχτείς πως ο άνθρωπος που σε βοηθούσε (όχι συνέχεια αλλά ήταν εκει) να είσαι όρθιος τώρα δεν υπάρχει; και ήταν ο πιο καλός άνθρωπος που γνώρισα. Να βοηθήσει.. Οπότε της μιλούσα άκουγε. Δεν έχω γνωρίσει άλλον άνθρωπο που να ακούει. Όλοι ακούμε για να απαντήσουμε και όχι για να καταλάβουμε.

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Με πολύ υπομονή ,δουλειά με τον εαυτό μου και με το να κάνω συνέχεια πράγματα να ξεχνιεται το μυαλό μου να μην το σκέφτεται....
Προσπαθώ να είναι η μέρα μου γεμάτη (όταν δεν με σταματά ο πονος) με το να κάνω πράγματα που με γεμίζουν....Και κυρίως περπάτημα ,πονάω δεν πονάω 1 ωρα την ημέρα θα περπατήσω αφού ακόμα δεν μου επιτρέπεται να γυρίσω γυμναστήριο .....

---

Έχω παρατηρήσει.. Τώρα που ήμουν έξω με φίλους ότι δεν ήταν τόσο έντονο. Πριν φύγω από το σπίτι το είχα άγχος. Να είσαι με άλλους και να νιώθεις έτσι; Και θα ήξερα μόνο 2 άτομα από την παρέα και θα γνώριζα ακόμη 3 γυναίκες και 2 άντρες. Ευτυχώς ήμουν καλά... Αλλα ναι όταν απασχολείς το μυαλό σου είναι λιιιιιιγο καλύτερα πράγματα..

Εσύ όταν έχεις να κάνεις κάτι που έχει λεπτομέρειες.. Σου είναι εύκολο;

Όταν το μυαλό σου είναι "κολλημενο" σε οτιδήποτε είτε αυτό είναι τρέμουλο είτε αυτό είναι αδυναμία σε κάποιο πόδι είτε αυτό είναι αχ θα με πιάσει ταχυκαρδία το μόνο σίγουρο είναι πως ότι και Ν κανεις θα το πάθεις.....
Γι αυτό λένε πως όταν απασχολείς το μυαλό σου με άλλα θέματα πάντα τα συμπτώματα είναι πιο ήπια ,έως κάποιο στιγμη το μυαλό σου το αποβάλει τελείως ....
Σε εμένα δεν είναι εύκολο όλα αυτό ακόμα και τώρα που είμαι με αγωγή βέβαια είμαι στην Τρίτη εβδομάδα "παλευω" με όλα αυτά γιατί ως γνωστών τις πρώτες μέρες της Αγωγής όλα αυτά που είχες μπορεί να γίνουν ακόμα πιο έντονα μέχρι να έρθουν να ηρεμήσουν......

Εσύ τι κάνεις μόνο ψυχοθεραπεία?

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Όταν το μυαλό σου είναι "κολλημενο" σε οτιδήποτε είτε αυτό είναι τρέμουλο είτε αυτό είναι αδυναμία σε κάποιο πόδι είτε αυτό είναι αχ θα με πιάσει ταχυκαρδία το μόνο σίγουρο είναι πως ότι και Ν κανεις θα το πάθεις.....
Γι αυτό λένε πως όταν απασχολείς το μυαλό σου με άλλα θέματα πάντα τα συμπτώματα είναι πιο ήπια ,έως κάποιο στιγμη το μυαλό σου το αποβάλει τελείως ....
Σε εμένα δεν είναι εύκολο όλα αυτό ακόμα και τώρα που είμαι με αγωγή βέβαια είμαι στην Τρίτη εβδομάδα "παλευω" με όλα αυτά γιατί ως γνωστών τις πρώτες μέρες της Αγωγής όλα αυτά που είχες μπορεί να γίνουν ακόμα πιο έντονα μέχρι να έρθουν να ηρεμήσουν......

Εσύ τι κάνεις μόνο ψυχοθεραπεία?

---

Για αυτό το θέμα.. Δεν κάνω κάτι. Δεν κρατάει πολύ.. Συνήθως όταν συζητώ την αιτία που είμαι έτσι γίνομαι καλύτερα. Γενικά ναι μόνο ψυχοθεραπεία κάνω για όλα. Στην αρχή της ψυχοθεραπειας που δυστυχώς πρώτα πέφτεις αρκετά και μετά σηκώνεσαι μου πρότεινε να πάρω και χάπια γιατί ήταν πολύ δύσκολα όλα για μένα. Είχα φυλάξει τόσα μέσα μου που ούτε εγώ δεν τα θυμόμουν. Πηρα 2 μήνες ομοιοπαθητικα.. Κάποια στιγμή βιταμίνες.. Αυτά.

Από τη στιγμή που πραγματικά άκουγε, και ηταν εκει για σενα, θα σου άφησε και πολλα να σκεφτείς για τον εαυτό σου και οτι προβλήματα αντιμετωπίζεις μεσα απο τις συμβουλές της.
Ίσως, ίσως αρχίζοντας να ψάχνεις πιο βαθιά μεσα απο αυτο, να είναι μια καλη αρχή!

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Ο λόγος που κάνω θεραπεία είναι άλλος.. Η μάλλον οι λόγοι. Απλά ανάφερα τον συγκεκριμένο θάνατο γιατί ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα αυτό στα χέρια.. Και έχω παρατηρήσει από τότε πως όταν κάτι με χαλάσει πολύ έχω αυτό το "Ψυχοσωματικο"..και δυστυχώς είναι το μόνο που δεν αντέχω. Σε ευχαριστώ και πάλι.. Πρέπει κάποια στιγμή να αποδεχτώ και αυτό τον θάνατο. Αλλά πως μπορείς να δεχτείς πως ο άνθρωπος που σε βοηθούσε (όχι συνέχεια αλλά ήταν εκει) να είσαι όρθιος τώρα δεν υπάρχει; και ήταν ο πιο καλός άνθρωπος που γνώρισα. Να βοηθήσει.. Οπότε της μιλούσα άκουγε. Δεν έχω γνωρίσει άλλον άνθρωπο που να ακούει. Όλοι ακούμε για να απαντήσουμε και όχι για να καταλάβουμε.

---

Quote:

---

Originally Posted by Ari.D

Από τη στιγμή που πραγματικά άκουγε, και ηταν εκει για σενα, θα σου άφησε και πολλα να σκεφτείς για τον εαυτό σου και οτι προβλήματα αντιμετωπίζεις μεσα απο τις συμβουλές της.
Ίσως, ίσως αρχίζοντας να ψάχνεις πιο βαθιά μεσα απο αυτο, να είναι μια καλη αρχή!

---

Αυτό που με έκανε να καταλάβω είναι ότι υπάρχουν τελικά άνθρωποι που αξίζουν. Φτάνει να δώσουμε χρόνο και χώρο στην ζωή μας.. Και ότι αν αγαπάς ένα άνθρωπο τον νοιάζεσαι και κάνεις ότι μπορείς να είναι καλά.. Την έχασα σε μια περίοδο της ζωής μου που άλλαζα (και αλλάζω).. Και εκεί που έβλεπα βελτίωση πήγα στο μηδέν. Γιατί όπου και αν κοιτάξω έχω μια ανάμνηση. Μια γλυκιά ανάμνηση που μπαίνει βαθιά μέσα μου και με καρφώνει.. Γελούσα μαζί της συνέχεια. Την πείραζα..
όπως και να έχει κάποια στιγμή θα πάω.. Να καθίσω λίγο εκεί. Μπας και το αποδεχτώ.. Αλλά όταν θα είμαι έτοιμος.

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Αυτό που με έκανε να καταλάβω είναι ότι υπάρχουν τελικά άνθρωποι που αξίζουν. Φτάνει να δώσουμε χρόνο και χώρο στην ζωή μας.. Και ότι αν αγαπάς ένα άνθρωπο τον νοιάζεσαι και κάνεις ότι μπορείς να είναι καλά.. Την έχασα σε μια περίοδο της ζωής μου που άλλαζα (και αλλάζω).. Και εκεί που έβλεπα βελτίωση πήγα στο μηδέν. Γιατί όπου και αν κοιτάξω έχω μια ανάμνηση. Μια γλυκιά ανάμνηση που μπαίνει βαθιά μέσα μου και με καρφώνει.. Γελούσα μαζί της συνέχεια. Την πείραζα..
όπως και να έχει κάποια στιγμή θα πάω.. Να καθίσω λίγο εκεί. Μπας και το αποδεχτώ.. Αλλά όταν θα είμαι έτοιμος.

---

Εγω ακομη κσι σημερα 4 χρονια μετα τον θανατο του παππου μου δεν θελω να πηγαίνω στο νεκροταφείο ,δεν μου κάνει καλό και το αποφεύγω ,ακομα και στο σπιτι που παω να δω την γιαγια μου δεν θελω και τις το εχω πει.....νοιωθω την απουσια του ακομα πιο εντονη και οχι δεν θα πιεσω ποτε τον ευατο μου να πάει.........έχει έρθει ουκ ολίγες φορές στα όνειρα μου και μου κάνει πολύ καλό που τον βλέπω πολύ καλά ......

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Εγω ακομη κσι σημερα 4 χρονια μετα τον θανατο του παππου μου δεν θελω να πηγαίνω στο νεκροταφείο ,δεν μου κάνει καλό και το αποφεύγω ,ακομα και στο σπιτι που παω να δω την γιαγια μου δεν θελω και τις το εχω πει.....νοιωθω την απουσια του ακομα πιο εντονη και οχι δεν θα πιεσω ποτε τον ευατο μου να πάει.........έχει έρθει ουκ ολίγες φορές στα όνειρα μου και μου κάνει πολύ καλό που τον βλέπω πολύ καλά ......

---

Ο κάθε άνθρωπος διαχειρίζεται διαφορετικά μια απώλεια.. Είτε την βάζει πίσω από το μυαλό του σαν και δεν έγινε ποτέ, είτε την ζει κανονικά.. Είτε οτιδήποτε άλλο. Εγώ το ανάφερα για μένα. Έχω χάσει συνολικά 6 συγγενείς και δεν πονεσα τόσο όσο με αυτον τον θάνατο. Που δεν ήταν συγγενής μου..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Ο κάθε άνθρωπος διαχειρίζεται διαφορετικά μια απώλεια.. Είτε την βάζει πίσω από το μυαλό του σαν και δεν έγινε ποτέ, είτε την ζει κανονικά.. Είτε οτιδήποτε άλλο. Εγώ το ανάφερα για μένα. Έχω χάσει συνολικά 6 συγγενείς και δεν πονεσα τόσο όσο με αυτον τον θάνατο. Που δεν ήταν συγγενής μου..

---

Παίζει ρόλο και σε ποια φάση της ζωής σου βιώνεις μια απώλεια.
Αν είσαι καλά το διαχειρίζεσαι αλλιώς ,αν σε πετύχει σε μια φάση δύσκολη που θεωρείς αυτό τον άνθρωπο στήριγμα σου τότε σίγουρα βιώνεις πιο δύσκολα αυτή την απώλεια.

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Παίζει ρόλο και σε ποια φάση της ζωής σου βιώνεις μια απώλεια.
Αν είσαι καλά το διαχειρίζεσαι αλλιώς ,αν σε πετύχει σε μια φάση δύσκολη που θεωρείς αυτό τον άνθρωπο στήριγμα σου τότε σίγουρα βιώνεις πιο δύσκολα αυτή την απώλεια.

---

Ακριβώς έτσι. Και ήταν σε πολύ λίγο καιρό. Μπήκε νοσοκομείο και μετά από λίγες μέρες πέθανε. Δεν προετοιμαστηκαμε.. Και λέμε τώρα για 53 χρόνων..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Ακριβώς έτσι. Και ήταν σε πολύ λίγο καιρό. Μπήκε νοσοκομείο και μετά από λίγες μέρες πέθανε. Δεν προετοιμαστηκαμε.. Και λέμε τώρα για 53 χρόνων..

---

Πολύ κρίμα νέος άνθρωπος....
Καμία φορά τέτοια ακούω και τα δικά μου μου φαίνονται ασήμαντα ,αλλά έλα όμως που όταν είσαι μέσα στο θέμα εσυ το βλέπεις υπερβολικά μεγάλο ενώ στην πραγματικότητα μπορεί και να μην είναι.....

Quote:

---

Originally Posted by ntinti

Πολύ κρίμα νέος άνθρωπος....
Καμία φορά τέτοια ακούω και τα δικά μου μου φαίνονται ασήμαντα ,αλλά έλα όμως που όταν είσαι μέσα στο θέμα εσυ το βλέπεις υπερβολικά μεγάλο ενώ στην πραγματικότητα μπορεί και να μην είναι.....

---

Ο θάνατος είναι μεγάλο θέμα... Όσο χρόνων και να είναι κάποιος. Είναι σκληρό.

Το να σε βλέπει να αλλάζεις και να γίνεσαι ολο και καλύτερος, ισως να είναι η λύτρωση και των δύο σας

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Αυτό που με έκανε να καταλάβω είναι ότι υπάρχουν τελικά άνθρωποι που αξίζουν. Φτάνει να δώσουμε χρόνο και χώρο στην ζωή μας.. Και ότι αν αγαπάς ένα άνθρωπο τον νοιάζεσαι και κάνεις ότι μπορείς να είναι καλά.. Την έχασα σε μια περίοδο της ζωής μου που άλλαζα (και αλλάζω).. Και εκεί που έβλεπα βελτίωση πήγα στο μηδέν. Γιατί όπου και αν κοιτάξω έχω μια ανάμνηση. Μια γλυκιά ανάμνηση που μπαίνει βαθιά μέσα μου και με καρφώνει.. Γελούσα μαζί της συνέχεια. Την πείραζα..
όπως και να έχει κάποια στιγμή θα πάω.. Να καθίσω λίγο εκεί. Μπας και το αποδεχτώ.. Αλλά όταν θα είμαι έτοιμος.

---

Quote:

---

Originally Posted by Ari.D

Το να σε βλέπει να αλλάζεις και να γίνεσαι ολο και καλύτερος, ισως να είναι η λύτρωση και των δύο σας

---

Η δική μου λύτρωση ίσως. Αυτή δεν είναι εδώ... Όσο και να μας παρηγορεί η ατάκα "είναι κάπου και σε βλέπει"....δεν είναι η πραγματικότητα

φιλε Γιωργο συνηθως αυτο που εχεις με το χερι σου ειναι νευρολογικα θεματα οπου επιρεαζοντε πολυ αμεσα απο την ψχικη μας κατασταση ποσο μαλον αυτο που περασες εσυ, η απολεια μιας γυναικας πολυ αγαπητης σε εσενα.Αυτα γινοντε απο αντιδραση του νευρικου μας συστημστος και ειναι σαν ξεσπασματα, δεν νομιζω να εχει σχεση οι βιταμηνες οπου σταματησες αφου η δραση τους εαν τις παιρνεις για μηνες δεν φευγει αμεσα. Το οτι οταν βαζεις δυναμη σου φευγει δειχνει οτι δεν υπσρχει φλεγμονη αρα και μαλον ειναι καθαρα θεμα του μυαλου και ενα ξεσπασμα του νευικου συστηματος .Επειδη ομως δεν μπηκα στο Καποδηστριακο ,καλητερα να μηλησεις με γιατρο εαν αυτο συνεχιζει.
Οσο για την απολεια σου, η ηλικια δε παιζει ρολο οσο η προσωπικη σχεση με τον θανωντα και αυτο το βλεπουμε απο τους χειρουργους της εντατικης οπου ειναι οι ανθρωποι που εχουν την πιο μεγαλη σχεση με τον συνεχη θανατο ανθρωπων λογο της δουλειας τους, οταν χανουν καποιον που γνωριζουν κλαινες και φρικαρουν οπως και εμεις ,για αυτο κι αποφευγετε να αναλαμβανουν δικα τους προσωπα.
Οι ανθρωπινες σχεσεις και ο χαμος ενος τετοιους συνανθρωπου μας ειναι που μας πικρενει λογο των αναμνησεων που εχουμε μαζι του , η δυναμη της συνηθειας μεσα στην ζωη μας ενος ανθρωπου και η απολεια του ξαφνικα ειναι που μας κανει να φρικαρουμε σαν "φευγει" οτι δεν θα ξανα παμε βολτα με αυτο το προσωπο, δεν θα ξανα βγουμε , δεν θα ξανα κανουμε ερωτα η οτι αλλο καναμε.

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

φιλε Γιωργο συνηθως αυτο που εχεις με το χερι σου ειναι νευρολογικα θεματα οπου επιρεαζοντε πολυ αμεσα απο την ψχικη μας κατασταση ποσο μαλον αυτο που περασες εσυ, η απολεια μιας γυναικας πολυ αγαπητης σε εσενα.Αυτα γινοντε απο αντιδραση του νευρικου μας συστημστος και ειναι σαν ξεσπασματα, δεν νομιζω να εχει σχεση οι βιταμηνες οπου σταματησες αφου η δραση τους εαν τις παιρνεις για μηνες δεν φευγει αμεσα. Το οτι οταν βαζεις δυναμη σου φευγει δειχνει οτι δεν υπσρχει φλεγμονη αρα και μαλον ειναι καθαρα θεμα του μυαλου και ενα ξεσπασμα του νευικου συστηματος .Επειδη ομως δεν μπηκα στο Καποδηστριακο ,καλητερα να μηλησεις με γιατρο εαν αυτο συνεχιζει.
Οσο για την απολεια σου, η ηλικια δε παιζει ρολο οσο η προσωπικη σχεση με τον θανωντα και αυτο το βλεπουμε απο τους χειρουργους της εντατικης οπου ειναι οι ανθρωποι που εχουν την πιο μεγαλη σχεση με τον συνεχη θανατο ανθρωπων λογο της δουλειας τους, οταν χανουν καποιον που γνωριζουν κλαινες και φρικαρουν οπως και εμεις ,για αυτο κι αποφευγετε να αναλαμβανουν δικα τους προσωπα.
Οι ανθρωπινες σχεσεις και ο χαμος ενος τετοιους συνανθρωπου μας ειναι που μας πικρενει λογο των αναμνησεων που εχουμε μαζι του , η δυναμη της συνηθειας μεσα στην ζωη μας ενος ανθρωπου και η απολεια του ξαφνικα ειναι που μας κανει να φρικαρουμε σαν "φευγει" οτι δεν θα ξανα παμε βολτα με αυτο το προσωπο, δεν θα ξανα βγουμε , δεν θα ξανα κανουμε ερωτα η οτι αλλο καναμε.

---

Καλημέρα.. Το ξέρω πως είναι νευρολογικο θέμα και οτι η ψυχολογια μου ευθύνεται.. . Περιμένω να έρθει η Δευτέρα να συζητήσω με την ψυχολόγο αυτό που έγινε και λογικά θα ηρεμήσω. Συνήθως, όταν είμαι έτσι και μιλήσω μαζί της ηρεμώ.. Αν και αυτό που ένιωθα αυτές τις μέρες ήταν το ίδιο έντονο με τότε..
οι αναμνήσεις είναι όντως αυτες που γδέρνουν το μυαλό.. Την ψυχή.. Αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να τις πάρουμε σαν όπλο και να προχωρήσουμε μπροστά..