Νευρικότητα στα χέρια;;;;

[ntinti]

Ακριβώς έτσι. Και ήταν σε πολύ λίγο καιρό. Μπήκε νοσοκομείο και μετά από λίγες μέρες πέθανε. Δεν προετοιμαστηκαμε.. Και λέμε τώρα για 53 χρόνων..

Πολύ κρίμα νέος άνθρωπος....
Καμία φορά τέτοια ακούω και τα δικά μου μου φαίνονται ασήμαντα ,αλλά έλα όμως που όταν είσαι μέσα στο θέμα εσυ το βλέπεις υπερβολικά μεγάλο ενώ στην πραγματικότητα μπορεί και να μην είναι.....

[george1520]

Πολύ κρίμα νέος άνθρωπος....
Καμία φορά τέτοια ακούω και τα δικά μου μου φαίνονται ασήμαντα ,αλλά έλα όμως που όταν είσαι μέσα στο θέμα εσυ το βλέπεις υπερβολικά μεγάλο ενώ στην πραγματικότητα μπορεί και να μην είναι.....

Ο θάνατος είναι μεγάλο θέμα... Όσο χρόνων και να είναι κάποιος. Είναι σκληρό.

[Ari.D]

Το να σε βλέπει να αλλάζεις και να γίνεσαι ολο και καλύτερος, ισως να είναι η λύτρωση και των δύο σας

Αυτό που με έκανε να καταλάβω είναι ότι υπάρχουν τελικά άνθρωποι που αξίζουν. Φτάνει να δώσουμε χρόνο και χώρο στην ζωή μας.. Και ότι αν αγαπάς ένα άνθρωπο τον νοιάζεσαι και κάνεις ότι μπορείς να είναι καλά.. Την έχασα σε μια περίοδο της ζωής μου που άλλαζα (και αλλάζω).. Και εκεί που έβλεπα βελτίωση πήγα στο μηδέν. Γιατί όπου και αν κοιτάξω έχω μια ανάμνηση. Μια γλυκιά ανάμνηση που μπαίνει βαθιά μέσα μου και με καρφώνει.. Γελούσα μαζί της συνέχεια. Την πείραζα..
όπως και να έχει κάποια στιγμή θα πάω.. Να καθίσω λίγο εκεί. Μπας και το αποδεχτώ.. Αλλά όταν θα είμαι έτοιμος.

[george1520]

Το να σε βλέπει να αλλάζεις και να γίνεσαι ολο και καλύτερος, ισως να είναι η λύτρωση και των δύο σας

Η δική μου λύτρωση ίσως. Αυτή δεν είναι εδώ... Όσο και να μας παρηγορεί η ατάκα "είναι κάπου και σε βλέπει"....δεν είναι η πραγματικότητα

[giorgos panou]

φιλε Γιωργο συνηθως αυτο που εχεις με το χερι σου ειναι νευρολογικα θεματα οπου επιρεαζοντε πολυ αμεσα απο την ψχικη μας κατασταση ποσο μαλον αυτο που περασες εσυ, η απολεια μιας γυναικας πολυ αγαπητης σε εσενα.Αυτα γινοντε απο αντιδραση του νευρικου μας συστημστος και ειναι σαν ξεσπασματα, δεν νομιζω να εχει σχεση οι βιταμηνες οπου σταματησες αφου η δραση τους εαν τις παιρνεις για μηνες δεν φευγει αμεσα. Το οτι οταν βαζεις δυναμη σου φευγει δειχνει οτι δεν υπσρχει φλεγμονη αρα και μαλον ειναι καθαρα θεμα του μυαλου και ενα ξεσπασμα του νευικου συστηματος .Επειδη ομως δεν μπηκα στο Καποδηστριακο ,καλητερα να μηλησεις με γιατρο εαν αυτο συνεχιζει.
Οσο για την απολεια σου, η ηλικια δε παιζει ρολο οσο η προσωπικη σχεση με τον θανωντα και αυτο το βλεπουμε απο τους χειρουργους της εντατικης οπου ειναι οι ανθρωποι που εχουν την πιο μεγαλη σχεση με τον συνεχη θανατο ανθρωπων λογο της δουλειας τους, οταν χανουν καποιον που γνωριζουν κλαινες και φρικαρουν οπως και εμεις ,για αυτο κι αποφευγετε να αναλαμβανουν δικα τους προσωπα.
Οι ανθρωπινες σχεσεις και ο χαμος ενος τετοιους συνανθρωπου μας ειναι που μας πικρενει λογο των αναμνησεων που εχουμε μαζι του , η δυναμη της συνηθειας μεσα στην ζωη μας ενος ανθρωπου και η απολεια του ξαφνικα ειναι που μας κανει να φρικαρουμε σαν "φευγει" οτι δεν θα ξανα παμε βολτα με αυτο το προσωπο, δεν θα ξανα βγουμε , δεν θα ξανα κανουμε ερωτα η οτι αλλο καναμε.

[george1520]

φιλε Γιωργο συνηθως αυτο που εχεις με το χερι σου ειναι νευρολογικα θεματα οπου επιρεαζοντε πολυ αμεσα απο την ψχικη μας κατασταση ποσο μαλον αυτο που περασες εσυ, η απολεια μιας γυναικας πολυ αγαπητης σε εσενα.Αυτα γινοντε απο αντιδραση του νευρικου μας συστημστος και ειναι σαν ξεσπασματα, δεν νομιζω να εχει σχεση οι βιταμηνες οπου σταματησες αφου η δραση τους εαν τις παιρνεις για μηνες δεν φευγει αμεσα. Το οτι οταν βαζεις δυναμη σου φευγει δειχνει οτι δεν υπσρχει φλεγμονη αρα και μαλον ειναι καθαρα θεμα του μυαλου και ενα ξεσπασμα του νευικου συστηματος .Επειδη ομως δεν μπηκα στο Καποδηστριακο ,καλητερα να μηλησεις με γιατρο εαν αυτο συνεχιζει.
Οσο για την απολεια σου, η ηλικια δε παιζει ρολο οσο η προσωπικη σχεση με τον θανωντα και αυτο το βλεπουμε απο τους χειρουργους της εντατικης οπου ειναι οι ανθρωποι που εχουν την πιο μεγαλη σχεση με τον συνεχη θανατο ανθρωπων λογο της δουλειας τους, οταν χανουν καποιον που γνωριζουν κλαινες και φρικαρουν οπως και εμεις ,για αυτο κι αποφευγετε να αναλαμβανουν δικα τους προσωπα.
Οι ανθρωπινες σχεσεις και ο χαμος ενος τετοιους συνανθρωπου μας ειναι που μας πικρενει λογο των αναμνησεων που εχουμε μαζι του , η δυναμη της συνηθειας μεσα στην ζωη μας ενος ανθρωπου και η απολεια του ξαφνικα ειναι που μας κανει να φρικαρουμε σαν "φευγει" οτι δεν θα ξανα παμε βολτα με αυτο το προσωπο, δεν θα ξανα βγουμε , δεν θα ξανα κανουμε ερωτα η οτι αλλο καναμε.

Καλημέρα.. Το ξέρω πως είναι νευρολογικο θέμα και οτι η ψυχολογια μου ευθύνεται.. . Περιμένω να έρθει η Δευτέρα να συζητήσω με την ψυχολόγο αυτό που έγινε και λογικά θα ηρεμήσω. Συνήθως, όταν είμαι έτσι και μιλήσω μαζί της ηρεμώ.. Αν και αυτό που ένιωθα αυτές τις μέρες ήταν το ίδιο έντονο με τότε..
οι αναμνήσεις είναι όντως αυτες που γδέρνουν το μυαλό.. Την ψυχή.. Αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να τις πάρουμε σαν όπλο και να προχωρήσουμε μπροστά..