Περι λογοκρισιας, καταπιεσης της εκφρασης και γενικοτερα
αυτο το θεμα επρεπε να το ειχα ξεκινησει τοτε με τις μαλακιες της Remedy και των υπολοιπων που καναν πανικο λογο των οσων ειπωθηκαν οταν λεγαμε για serial killers και βασανισμους, αλλα το ξεκιναω τωρα γιατι βλεπω οτι η χρηση του report γινεται ξανα για πλακα. ειναι λες και θελουμε να κλεισουμε το στομα αυτου που μας λεει κατι, που οσο κι αν ειναι ασχημο, παραμενει η αποψη του, η δικια του αληθεια! καλως ή κακως, και σε αυτο το φορουμ τελικα δε μπορεις να εκφραστεις οπως θελεις, και ειναι σαν να κρυβομαστε παλι πισω απ'το δαχτυλο μας, η ευκολη λυση. δυστυχως η λογοκρισια υπαρχει παντου, και περισσοτερο εξω που μπορεις να μπλεξεις πολυ πολυ χειροτερα!
οπως εχω ξαναπει, αυτο εμενα προσωπικα μου μοιαζει τελειως υποκριτικο κι αηδιαστικο απο πλευρας της κοινωνιας, γιαυτο προσπαθω να ειμαι "εκτος" τις περισσοτερες φορες, και να αποφευγω ατομα και καταστασεις που δε ξερω και δεν εχω σιγουρες. ο λογος που το κανω ειναι επειδη νιωθω οτι ΔΕΝ μπορω να εκφραστω οπως θελω, ειναι λες και χρειαζεται να σκεφτω το καθετι δευτερη και τριτη φορα πριν το πω, ετσι ωστε να μη προσβαλω ή τρομαξω ατομα! συνηθιζω βλεπετε να βριζω πολυ αισχρα, και να μιλαω καπως ωμα. δε το κανω επιτηδες παντα, ετσι μου βγαινει.
ειδικα ομως με τις κοπελες υπαρχει προβλημα, γιατι δε ξερεις τι θελει και η καθεμια. με ορισμενες μπορω να μιλησω πολυ ανετα, αυθορμητα και ειλικρινα, ειμαι 100% ο εαυτος μου. ειναι αυτες που συμπαθω περισσοτερο και τελικα τα βρισκουμε συχνα και τις εμπιστευομαι. με αλλες ομως, ακομα και η λεξη μαλακας μπορει να τις κανει να νιωσουν ασχημα, ε κι εκει νιωθω οτι δε κολλαω και ισως μου βγαινει κατι το απαθεστατο κι αδιαφορο, χαμηλων τονων για να μη με παρεξηγησουν. ολες θελουν το παραμυθι τους, αλλα στις περισσοτερες πρεπει να πεις αυτο που θελεις πιο χαριτωμενα κι αθωα απ'οτι πραγματικα ειναι, να βρεις εναν εναλλακτικο τροπο να τους το φερεις.
το ιδιο απαθεστατο μου βγαινει και σε μεροι οπου δε μπορω να ειμαι ο εαυτος μου, πχ γραφειο, αστυνομια, δικαστηριο ή καταστασεις που υπαρχουν μεγαλυτεροι και πιο σοβαροι απο μενα. ακομα και ενα κωλοχαρτο να πας να βγαλεις ή για λεφτα στη τραπεζα, και να χρειαστει να περιμενεις στην ουρα, παλι μπορει να σε πιασουν τα νευρα σου, να νιωθεις πως θελεις να ουρλιαξεις και να τους πλακωσεις ολους στο ξυλο, αλλα δυστυχως δε μπορεις να το κανεις γιατι θα σε κλεισουν μεσα...
εκει που θελω να καταληξω ειναι οτι η κοινωνια η ιδια μας αναγκαζει να μην ειμαστε ο εαυτος μας, και να πλαθουμε μια αλλη ψευτικη καθως πρεπει εικονα, και τελικα να ζουμε καταπιεσμενοι. ειναι αυτο που ελεγα και στο αλλο τοπικ της μορφωσης, οτι αν δε κανεις τον μαλακα, δε προκειται να πας μπροστα! μηπως αν σταματουσε καπου ολο αυτο θα μας εκανε καλυτερα ψυχολογικα ? πιστευω οτι εφοσον τα παντα εχουν καταντησει περιπλοκα και δυσκολα, και με τη καταθλιψη να αποτελει την αρρωστια της εποχης μας, αυτο θα ηταν η λυση. τουλαχιστον σταματηστε να κανετε τους μαλακες κι εδω μεσα, δεν ωφελει η τοση πολυ λογοκρισια...