Ψυχοσωματικά φοβίες λυποθιμιας

[Anonumus]

Χαιρετώ το παρεάκι είμαι πολύ χαρούμενος που βρήκα αυτό το forum μόνος μου μετά από ψάξιμο στο google .. είμαι νέος στο forum κ ο λόγος που γραφτικα ειναι ότι έχω κ εγώ το story μου έχω διαβάσει και τα δικα σας και στο περίπου αντιμετωπίζω παρόμοιες κατάστασης που αν της πεις παρά έξω δεν θα σε καταλάβει κανείς αν δεν το έχει ζήσει στο πετσί του..
Στην εφηβια μου που λέτε στα 14 - 15 εκεί μέσα είχα κλειστή κυριολεκτικά στο δωμάτιο μου παίζοντας online games στο pc για παρά πολύ καιρό δεν έβγαινα ούτε στο μπαλκόνι του σπιτιού μου παρολου που οι φίλοι μου με πίεζαν να σταματήσω κ να βγαίνω μαζί τούς βόλτες κε τα σχετικά...πέρασαν τα χρόνια 2-3-4 εθηζομουν ακόμη περισσότερο στα video games οι γονείς μου Παρ της επαναλαμβανόμενες προσπάθειες να με πείσουν ότι είμαι εθησμενος δεν το παραδεχωμουν ποτέ..κάποιο καλοκαίρι σκέφτηκα να τα συνδυάσω ασπουμε να Παίζω κάποιες ώρες κ κάποιες ώρες να βγαίνω έξω..
Βγαίνοντας της πρώτες μέρες μου φενοταν πολύ παράξενο ο πραγματικός κόσμος είχα κλειστή στον εαυτό μου αρχηζα να νιώθω ζαλάδες κ ταχυκαρδίες δεν καταλαβενα τι μου συμβαίνει το παθενα αυτό μόλις ευγαινα έξω εσθημα λυποθιμιας μόνιμη ζαλάδα κλπ νόμιζα θα πάθω ανακοπή δεν μπορούσα να ζήσω φυσιολογικά όπως κ οι φίλοι μου τους έβλεπα κ ζηλευα..με έπιασε ένα τρομερό ανχος ότι κάτι έχω αρχηκα παραπονιομουν για ζαλάδες κ ταχυκαρδίες κ παραλιλα να έχω κ την μάνα μου να μου φωνάζει στα έλεγα εγώ κε τα σχετικά....
Έφαγα ένα ολόκληρο καλοκαίρι παιδιά στα νοσοκομεία οι γιατροί στο παθολογικό δεν βρίσκαμε τι έχω και με κρατούσαν μέσα για συνεχή παρακολούθηση έκανα ότι εξέταση υπήρχε αξονική εγκεφάλου μαγνητική εγκεφάλου παρακέντηση κ πολλές άλλες εξετάσεις και μου έλεγε ένας ιατρός ότι τσάμπα κάθομαι εκεί μέσα μου λέει εσύ θα ζήσεις περισσότερο κ από εμένα μου λέει παρόλα αυττα εγώ δεν τους πηστευα νόμιζα ότι κάτι μου κρύβουν οι γιατροί γι'αυτό με κρατάνε μέσα.... αφού ολες οι εξετάσεις μου βγήκαν αρνητικές παθολογικό με μετάφεραν σε άλλο νοσοκομείο νευρολογικό όπου εκεί διαγνωστικά ότι είχα τρομερό ανχος μου δώσανε κάποια χάπια ελαφριά γτ ήμουν κ συνολικό που με βοήθησαν ... εκείνες τής μέρες όμως που ήμουν στο νοσοκομείο δεν κοιμόμουνα ποτέ το μάτι γαρίδα κ η κατάσταση μου χειροτέρευε.. θυμάμαι την καιμενη μάνα μου πόσω την είχα ταλεποριση με την κατάσταση μου πιγενε δουλειά νοσοκομείο νοσοκομείο δουλειά .. είπα στον ιατρό μου πως δεν κοιμάται τα βράδια κ Μ είπε σήμερα θα κοιμηθείς σαν πουλάκι..πράγματι Μ έδωσε ένα χαπακι κ έκλεισα με την μία τα μάτια Μ...αφού ξυπνησα κατάλαβα πόσω είχα κουράσει τον εαυτό μου πρώτη φορά χόρτασα ύπνο .αφού μου χορήγησαν κάτι φάρμακα Μ δώσανε κ το εξειτειριο μου θυμάμαι Σεπτεμβρίς ήταν μόλις είχα φάει ένα ολόκληρο καλοκαίρι μέσα σε νοσοκομεία κ δεν φτάνει αυτό ταλεπορυσα τόσο την μάνα μου κ υποσχέθηκαν ότι ποτέ ξανά δεν θα την ταλεπορισω τόσα κ τόσα τραβάει φτάνουν τα δικά της... Πάνε τώρα 4 χρόνια είμαι πλέον 19 χρόνων υποτίθεται οριμαζω δεν θέλω με την καμία να παραπονεθω κάτι στους δικούς μου...έχω κάποια άλλα συμπτώματα που δεν ξέρω αν όντως είναι ψυχολογικά η παθολογικά..μετά από όλα αυτά που πέρασα σκευτικα να γραφτώ σε κάποιο άθλημα να έχω να ασχολούμαι με κάτι κ να γυμνάζομαι παραλιλα..μου έχουν περάσει όλα τα α συμπτώματα από τότε και τώρα παρουσιάζονται κάποια άλλα ..εδώ και 2 εβδομάδες με ταλεπορουν έχω μόνιμες ζαλάδες και δύσπνοια καθος περπατάω κάπου ...ένα πρωί πριν 3 μέρες δηλαδή πήγα σε μια κάβα να αγοράσω κάτι για να μασουλαω βλέποντας ποδοσφαίρο στην τηλεόραση..καθος προχωράω με έπιασε μια θολουρα κ μια ζάλη κ ένας μονότονος ήχος στα αυτιά μου , ξαφνικά σε συνδιασμό με αυτά με πιάνει κ ένας πόνος στον τρικέφαλο στο αριστερό μου χέρι για μερικά λεπτά κ σταμάτησε ..προχθές κ εχθές είχα κάποια χαλί με κάποιους πόνους πάλι στο αριστερό Μ χέρι κ ένας μικρός κ ήπιος πόνος στο στήθος καθος ήμουν χαλαρός στο κρεβάτι Μ κ χασεβα ένα βιβλίο..δεν μίλησα σε κανέναν δεν θέλω να αναστάτωση άλλο τους δικούς μου έχω κ άλλα αδέλφια που είναι μικρότερα κ είναι πολύ δύσκολο να βάλω πάλι σε τέτοια ταλεπορια την μάνα μου...πάντως απο ότι διάβασα τα συμπτώματα μου σχετίζονται με την καρδιά μου..αλλά μιπως είναι κ ψυχολογικό;;; Αύριο εκλησα ραντεβού στον καρδιολόγο χωρίς να το ξέρουν οι δικοί μου...ο θεός να βάλει το χέρι του.

[pavlosla]

καποιοι λενε οτι ο εθισμος στα games ειναι διαταραχη, καταθλιψη κλπ....

[Anna137]

Χαιρετώ το παρεάκι είμαι πολύ χαρούμενος που βρήκα αυτό το forum μόνος μου μετά από ψάξιμο στο google .. είμαι νέος στο forum κ ο λόγος που γραφτικα ειναι ότι έχω κ εγώ το story μου έχω διαβάσει και τα δικα σας και στο περίπου αντιμετωπίζω παρόμοιες κατάστασης που αν της πεις παρά έξω δεν θα σε καταλάβει κανείς αν δεν το έχει ζήσει στο πετσί του..
Στην εφηβια μου που λέτε στα 14 - 15 εκεί μέσα είχα κλειστή κυριολεκτικά στο δωμάτιο μου παίζοντας online games στο pc για παρά πολύ καιρό δεν έβγαινα ούτε στο μπαλκόνι του σπιτιού μου παρολου που οι φίλοι μου με πίεζαν να σταματήσω κ να βγαίνω μαζί τούς βόλτες κε τα σχετικά...πέρασαν τα χρόνια 2-3-4 εθηζομουν ακόμη περισσότερο στα video games οι γονείς μου Παρ της επαναλαμβανόμενες προσπάθειες να με πείσουν ότι είμαι εθησμενος δεν το παραδεχωμουν ποτέ..κάποιο καλοκαίρι σκέφτηκα να τα συνδυάσω ασπουμε να Παίζω κάποιες ώρες κ κάποιες ώρες να βγαίνω έξω..
Βγαίνοντας της πρώτες μέρες μου φενοταν πολύ παράξενο ο πραγματικός κόσμος είχα κλειστή στον εαυτό μου αρχηζα να νιώθω ζαλάδες κ ταχυκαρδίες δεν καταλαβενα τι μου συμβαίνει το παθενα αυτό μόλις ευγαινα έξω εσθημα λυποθιμιας μόνιμη ζαλάδα κλπ νόμιζα θα πάθω ανακοπή δεν μπορούσα να ζήσω φυσιολογικά όπως κ οι φίλοι μου τους έβλεπα κ ζηλευα..με έπιασε ένα τρομερό ανχος ότι κάτι έχω αρχηκα παραπονιομουν για ζαλάδες κ ταχυκαρδίες κ παραλιλα να έχω κ την μάνα μου να μου φωνάζει στα έλεγα εγώ κε τα σχετικά....
Έφαγα ένα ολόκληρο καλοκαίρι παιδιά στα νοσοκομεία οι γιατροί στο παθολογικό δεν βρίσκαμε τι έχω και με κρατούσαν μέσα για συνεχή παρακολούθηση έκανα ότι εξέταση υπήρχε αξονική εγκεφάλου μαγνητική εγκεφάλου παρακέντηση κ πολλές άλλες εξετάσεις και μου έλεγε ένας ιατρός ότι τσάμπα κάθομαι εκεί μέσα μου λέει εσύ θα ζήσεις περισσότερο κ από εμένα μου λέει παρόλα αυττα εγώ δεν τους πηστευα νόμιζα ότι κάτι μου κρύβουν οι γιατροί γι'αυτό με κρατάνε μέσα.... αφού ολες οι εξετάσεις μου βγήκαν αρνητικές παθολογικό με μετάφεραν σε άλλο νοσοκομείο νευρολογικό όπου εκεί διαγνωστικά ότι είχα τρομερό ανχος μου δώσανε κάποια χάπια ελαφριά γτ ήμουν κ συνολικό που με βοήθησαν ... εκείνες τής μέρες όμως που ήμουν στο νοσοκομείο δεν κοιμόμουνα ποτέ το μάτι γαρίδα κ η κατάσταση μου χειροτέρευε.. θυμάμαι την καιμενη μάνα μου πόσω την είχα ταλεποριση με την κατάσταση μου πιγενε δουλειά νοσοκομείο νοσοκομείο δουλειά .. είπα στον ιατρό μου πως δεν κοιμάται τα βράδια κ Μ είπε σήμερα θα κοιμηθείς σαν πουλάκι..πράγματι Μ έδωσε ένα χαπακι κ έκλεισα με την μία τα μάτια Μ...αφού ξυπνησα κατάλαβα πόσω είχα κουράσει τον εαυτό μου πρώτη φορά χόρτασα ύπνο .αφού μου χορήγησαν κάτι φάρμακα Μ δώσανε κ το εξειτειριο μου θυμάμαι Σεπτεμβρίς ήταν μόλις είχα φάει ένα ολόκληρο καλοκαίρι μέσα σε νοσοκομεία κ δεν φτάνει αυτό ταλεπορυσα τόσο την μάνα μου κ υποσχέθηκαν ότι ποτέ ξανά δεν θα την ταλεπορισω τόσα κ τόσα τραβάει φτάνουν τα δικά της... Πάνε τώρα 4 χρόνια είμαι πλέον 19 χρόνων υποτίθεται οριμαζω δεν θέλω με την καμία να παραπονεθω κάτι στους δικούς μου...έχω κάποια άλλα συμπτώματα που δεν ξέρω αν όντως είναι ψυχολογικά η παθολογικά..μετά από όλα αυτά που πέρασα σκευτικα να γραφτώ σε κάποιο άθλημα να έχω να ασχολούμαι με κάτι κ να γυμνάζομαι παραλιλα..μου έχουν περάσει όλα τα α συμπτώματα από τότε και τώρα παρουσιάζονται κάποια άλλα ..εδώ και 2 εβδομάδες με ταλεπορουν έχω μόνιμες ζαλάδες και δύσπνοια καθος περπατάω κάπου ...ένα πρωί πριν 3 μέρες δηλαδή πήγα σε μια κάβα να αγοράσω κάτι για να μασουλαω βλέποντας ποδοσφαίρο στην τηλεόραση..καθος προχωράω με έπιασε μια θολουρα κ μια ζάλη κ ένας μονότονος ήχος στα αυτιά μου , ξαφνικά σε συνδιασμό με αυτά με πιάνει κ ένας πόνος στον τρικέφαλο στο αριστερό μου χέρι για μερικά λεπτά κ σταμάτησε ..προχθές κ εχθές είχα κάποια χαλί με κάποιους πόνους πάλι στο αριστερό Μ χέρι κ ένας μικρός κ ήπιος πόνος στο στήθος καθος ήμουν χαλαρός στο κρεβάτι Μ κ χασεβα ένα βιβλίο..δεν μίλησα σε κανέναν δεν θέλω να αναστάτωση άλλο τους δικούς μου έχω κ άλλα αδέλφια που είναι μικρότερα κ είναι πολύ δύσκολο να βάλω πάλι σε τέτοια ταλεπορια την μάνα μου...πάντως απο ότι διάβασα τα συμπτώματα μου σχετίζονται με την καρδιά μου..αλλά μιπως είναι κ ψυχολογικό;;; Αύριο εκλησα ραντεβού στον καρδιολόγο χωρίς να το ξέρουν οι δικοί μου...ο θεός να βάλει το χέρι του.

Καλημερα! Αχχ δικός μου είσαι εσύ...μόνο που εγώ απο τα 16 μέχρι τα 21 είχα πραγματικές λιποθυμίες και αρκετές...απο ορθοστατική υπόταση. Τότε δεν τις φοβόμουν καθόλου, ίσα ίσα το έπαιζα και cool, στις φίλες μου.
Μετά τα 24 όμως που έπαθα την πρώτη κρίση πανικού, οδηγώντας μόνη μου, και ένιωθα οτι θα λιποθυμήσω εκει μου έμεινε φοβία γιατι τότε είπα, πάει σκοτωνομαι οδηγώντας. Τελικά καθόλου δε λιποθυμησα, μια χαρά συνήλθα. Μου έμεινε όμως η φοβία μετά.
Εχω λιποθυμήσει απο τα 24 μέχρι τα 45, 5-6 φορές επίσης. Καμία όμως απο κρίση πανικού. Και έχω την εντύπωση οτι απο την κρίση, επειδή ανεβαίνει συνήθως η πίεση σε ένα υποτασικό είναι λίγο πιο δύσκολο. Αλλά και στη χειρότερη να συμβεί, θα συνελθουμε. Πάντα συνέρχεσαι και μετά νιώθεις ένα απίστευτο, απίστευτο αίσθημα γαλήνης, την ώρα που συνέρχεσαι, οπότε ούτε και τη λιποθυμία φοβόμαστε στην τελική.
Οπως και να έχει, εσύ θα κάνεις τις εξετάσεις σου, θα βγουν πεντακάθαρες και θα ηρεμίσει σιγά σιγά το μυαλό σου και θα περάσεις ένα πολυ όμορφο καλοκαίρι!!

[ΣοφίαΚ]

Καλημερα! Αχχ δικός μου είσαι εσύ...μόνο που εγώ απο τα 16 μέχρι τα 21 είχα πραγματικές λιποθυμίες και αρκετές...απο ορθοστατική υπόταση. Τότε δεν τις φοβόμουν καθόλου, ίσα ίσα το έπαιζα και cool, στις φίλες μου.
Μετά τα 24 όμως που έπαθα την πρώτη κρίση πανικού, οδηγώντας μόνη μου, και ένιωθα οτι θα λιποθυμήσω εκει μου έμεινε φοβία γιατι τότε είπα, πάει σκοτωνομαι οδηγώντας. Τελικά καθόλου δε λιποθυμησα, μια χαρά συνήλθα. Μου έμεινε όμως η φοβία μετά.
Εχω λιποθυμήσει απο τα 24 μέχρι τα 45, 5-6 φορές επίσης. Καμία όμως απο κρίση πανικού. Και έχω την εντύπωση οτι απο την κρίση, επειδή ανεβαίνει συνήθως η πίεση σε ένα υποτασικό είναι λίγο πιο δύσκολο. Αλλά και στη χειρότερη να συμβεί, θα συνελθουμε. Πάντα συνέρχεσαι και μετά νιώθεις ένα απίστευτο, απίστευτο αίσθημα γαλήνης, την ώρα που συνέρχεσαι, οπότε ούτε και τη λιποθυμία φοβόμαστε στην τελική.
Οπως και να έχει, εσύ θα κάνεις τις εξετάσεις σου, θα βγουν πεντακάθαρες και θα ηρεμίσει σιγά σιγά το μυαλό σου και θα περάσεις ένα πολυ όμορφο καλοκαίρι!!

Την έχεις ξεπεράσει την φοβία της λιποθυμίας;