SURVIVORS ενωθείτε !

[elisabet]

Δηλαδή ας πούμε αυτό δεν το καταλαβαίνω. Εγώ άμα νυστάζω, κοιμάμαι. Θα έριχνα έναν ύπνο και θα τον άφηνα εκεί πέρα να ξαγρυπνάει μόνος του.

Κι εγώ κοιμόμουν παντού. Είχα κοιμηθεί εκείνο το διάστημα, επειδή μου έλειπε προφανώς ύπνος, σε καρέκλες , στο λεωφορείο, στην μπανιέρα κάνοντας μπάνιο...παντού, μόνο όρθια περπατώντας δεν είχα κοιμηθεί, αλλά κατα τα άλλα κοιμόμουν και όρθια όπως αποδείχθηκε!
Αλλά όταν ήμασταν μαζί, πιάναμε την κουβέντα και παρασυρόμουν κι εγώ με αυτό. Ούτε εγώ μπορούσα να το ελέγξω και να πω τάδε ώρα θα κοιμηθούμε. Προσπαθούσα μεν, με έλεγε μπατσόνι, σκεφτόμουν εγώ ωχ να μην είμαι το μπατσόνι της υπόθεσης και τσιμπούσα κανονικά.

Κι αυτό που περιγράφεις είχε συμβεί. Να με πάρει ο ύπνος μετά από μια κοινή έξοδο και ενώ μπηκε για μπανιο. Δεν θες να ξέρεις επί πόσες μέρες συζητούσαμε το θέμα μετά, τι δράμα έριξε για το ότι δεν τον ήθελα, δεν έκανα σεξ μαζί του ενώ αυτός ήθελε και περίμενε πως και πως να γυρίσουμε σπίτι μαζί, κι άντε νύσταζα αλλά γιατί δεν ξύπνησα μετά να κάνουμε σεξ άρα δεν τον ήθελα κτλ κτλ

[oboro]

Όχι δεν ήταν κρυψίνους σε αυτά, είχε γενικά θεωρίες για όλα με έναν απίστευτο ενθουσιασμό, σχεδόν παιδικό που μου άρεσε. Έτσι και σε αυτό μου είχε αναλύσει με κάθε λεπτομέρεια το σχέδιο του, βασιζόταν όντως σε νόμους πιθανοτήτων αλλά παρόλα αυτά συνέχιζα να θεωρώ την ιδέα κάκιστη. Μην ξεχνάς πως ήταν πρώην χρήστης, μέχρι εκεί μου έκοβε, ήξερα πως ήταν ευάλωτος σε εθισμούς και στο να αντικαθιστά έναν εθισμό με έναν άλλο. Επίσης ήξερα πως το θέμα του καζίνο το φοβόταν κι ο ίδιος. Αν δεν το φοβόταν θα μου το είχε πει απτην αρχή, το είχε αποκρύψει οτι πήγαινε, κι αναγκάστηκε να το αποκαλύψει κάποια στιγμή αργότερα στην σχέση που ζορίστηκε.

Εξάλλου η δική μου άποψη πάνω στον τζόγο είναι πως δεν μπορείς να κερδίσεις το καζίνο. Δεν είναι όλοι οι άλλοι ηλίθιοι και εσύ ο έξυπνος που θα πας να τους πάρεις τα λεφτά. Είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να στα παίρνει. Εξαιρέσεις βέβαια πάντα υπάρχουν, αλλά εξαιρέσεις.

Κατσε να καταλαβω, για μπλακ τζακ μιλαμε η ρουλετα; :Ρ Αλλα ναι, καταλαβα... Χωρις αντικειμενικοτητα και ελεγχο των συναισθηματων κανενα σχεδιο δεν εκτελειται η συγκροτειται σωστα. Σκεφτομουν πριν πως ατομα με παρανοϊκα στοιχεια εχουν εκπληκτικη συχνα ικανοτητα οχι απλα να σχεδιαζουν, αλλα καταρτιζουν πλανο πως θα κατεδαφισουν ολοκληρη αυτοκρατορια αν χρειαστει. Πλακα πλακα εκει που κατευθυνεται ο πλανητης με την ανοδο του ολοκληρωτισμου μου φαινεται καποιο ματσο απο παρανοϊντς που ντυνονται μαυρα θα χρειαστουμε θα μας σωσουν :Ρ Αλλα απουσια συναισθηματικου ελεγχου και ψυχικης συγκροτησης αυτα δεν γινονται.

Δεσμοφύλακας δεν ξέρω αν μπορώ να είμαι, με έλεγε για πλάκα μπατσόνι πχ επειδή προσπαθούσα να κρατήσω ένα όριο στις ώρες που κοιμόμασταν γιατί αν δεν το έκανα δεν θα κοιμόμασταν ποτέ, αλλά προσωπικά έχω την τάση να κάνω την μαμά. Είμαι προστατευτική γενικά με αυτούς που αγαπώ, μου αρέσει να τους φροντίζω και να τους προσέχω. Επειδή αυτό ήταν κάτι που το είχα εντοπίσει και ήθελα να το αλλάξω σε μένα, έκανα μεγάλη προσπάθεια μαζί του να μην το κάνω.

Εδω λιγο μπερδευτηκα... Λες οτι το να εισαι προστατευτικη κι ανθρωπος που φροντιζει τους συντροφους σου ειναι πραγμα... κακο; Ανεξαρτητα απ' το αν ειναι διαταραγμενος ο συντροφος δηλαδη; Αν ναι γιατι; Αισθανεσαι οτι περιοριζει την ελευθερια σου η και του συντροφου σου με το να γινεται καταπνικτικο ας πουμε; Γιατι οκ ολα θεμα ισορροπιων ειναι. Εγω το βρισκω γλυκο αλλα τελος παντων χμφ.

[elisabet]

Κατσε να καταλαβω, για μπλακ τζακ μιλαμε η ρουλετα; :Ρ Αλλα ναι, καταλαβα... Χωρις αντικειμενικοτητα και ελεγχο των συναισθηματων κανενα σχεδιο δεν εκτελειται η συγκροτειται σωστα. Σκεφτομουν πριν πως ατομα με παρανοϊκα στοιχεια εχουν εκπληκτικη συχνα ικανοτητα οχι απλα να σχεδιαζουν, αλλα καταρτιζουν πλανο πως θα κατεδαφισουν ολοκληρη αυτοκρατορια αν χρειαστει. Πλακα πλακα εκει που κατευθυνεται ο πλανητης με την ανοδο του ολοκληρωτισμου μου φαινεται καποιο ματσο απο παρανοϊντς που ντυνονται μαυρα θα χρειαστουμε θα μας σωσουν :Ρ Αλλα απουσια συναισθηματικου ελεγχου και ψυχικης συγκροτησης αυτα δεν γινονται.



Εδω λιγο μπερδευτηκα... Λες οτι το να εισαι προστατευτικη κι ανθρωπος που φροντιζει τους συντροφους σου ειναι πραγμα... κακο; Ανεξαρτητα απ' το αν ειναι διαταραγμενος ο συντροφος δηλαδη; Αν ναι γιατι; Αισθανεσαι οτι περιοριζει την ελευθερια σου η και του συντροφου σου με το να γινεται καταπνικτικο ας πουμε; Γιατι οκ ολα θεμα ισορροπιων ειναι. Εγω το βρισκω γλυκο αλλα τελος παντων χμφ.

Πραγματικά ο συγκεκριμένος είχε μια καταπληκτική ικανότητα στο να καταστρώνει σχέδια, να αναλύει και να σχεδιάζει. Ένα από τα βασικά στοιχεία που με έκαναν να τον ερωτευτώ ήταν το μυαλό του, τον θεωρούσα κι εξακολουθώ να το πιστεύω, απίστευτα έξυπνο άνθρωπο. Αλλά ναι, όπως είπες όλα αυτά απαιτούν και μια συναισθηματική ισορροπία.

Όχι, δεν θεωρώ κακό το να φροντίζω αυτούς που αγαπώ, συνεχίζω και το κάνω! Αλλά...εδώ έρχονται τα δικά μου θεματάκια, έχω συχνά την τάση να αναλαμβάνω ευθύνες που δεν είναι δικές μου στα πλαίσια αυτής της φροντίδας και να παριστάνω την μαμά. Αυτό αφενός μπορεί να προσθέτει άγχος σε μένα αλλά και να στερεί ελευθερίες από τον άλλον φυσικά. Επίσης δεν βρίσκω ισότιμη μια τέτοια σχέση. Δεν γίνεται ο ένας να είναι συνεχώς ο ενήλικας στην σχέση κι ο άλλος το παιδί. Πχ στο παράδειγμα με τον ύπνο, αν συνέβαινε παλιότερα στην ζωή μου αυτή η συνθήκη, θα ανησυχούσα περισσότερο που ο άλλος δεν ξεκουράζεται αρκετά ή μην αργήσει στην δουλειά του ή μην αφήσει υποχρεώσεις παρά για τον εαυτό μου. Ή σε αυτό με το καζίνο, θα προσπαθούσα να τον πείσω να μην πάει, θα ανησυχούσα, θα αγχωνόμουν και θα τον έπρηζα.

[oboro]

Κατι αλλο που δε σε ρωτησα και δε θυμαμαι αν το ανεφερες. Εξιδανικευση απο τη δικη του πλευρα υπηρχε καθολου; Εστω και αν ηταν λιγοτερη αναλογικα και σε ενταση απο την υποτιμηση, που τωρα που τα λεμε ειναι λογικο να εστιαζεις σε αυτην περισσοτερο με ολα αυτα που περασες (σε ορισμενα ποστ σου μου μου ηρθε νταμπλας απ' την παρανοια που περιεγραφες). Αν ναι, τη χρησιμοποιουσε σαν πρελουδιο/παραμυθιασμα για τις θετικες στιγμες/πλευρες της σχεσης σας; Γιατι αυτο ειναι στανταρ με τις οριακες οργανωσεις που εχουν εστω καποια εξιδανικευση - παιζει το ρολο αεανου μπαλωματος για το στερεο θεμελιο που δεν μπορει ο οριακος με τον ασταθη ψυχισμο του να συγκροτησει και να διατηρησει.

[elisabet]

Κατι αλλο που δε σε ρωτησα και δε θυμαμαι αν το ανεφερες. Εξιδανικευση απο τη δικη του πλευρα υπηρχε καθολου; Εστω και αν ηταν λιγοτερη αναλογικα και σε ενταση απο την υποτιμηση, που τωρα που τα λεμε ειναι λογικο να εστιαζεις σε αυτην περισσοτερο με ολα αυτα που περασες (σε ορισμενα ποστ σου μου μου ηρθε νταμπλας απ' την παρανοια που περιεγραφες). Αν ναι, τη χρησιμοποιουσε σαν πρελουδιο/παραμυθιασμα για τις θετικες στιγμες/πλευρες της σχεσης σας; Γιατι αυτο ειναι στανταρ με τις οριακες οργανωσεις που εχουν εστω καποια εξιδανικευση - παιζει το ρολο αεανου μπαλωματος για το στερεο θεμελιο που δεν μπορει ο οριακος με τον ασταθη ψυχισμο του να συγκροτησει και να διατηρησει.

Εννοείται!!! Όχι απλώς εξιδανίκευση, μιλάμε είχαμε περάσει σε άλλο επίπεδο! Όταν εγώ έλεγα πχ κάποιο ελάττωμα μου που ήξερα ότι είχα, μπορεί να θύμωνε ότι πώς μιλάς έτσι, ότι είμαι υπερβολικά αυστηρή με τον εαυτό μου (που είμαι σε κάποιο βαθμό), όλα μου ήταν υπέροχα και καταπληκτικά σε σημείο αηδίας. Και μάλιστα έλεγα μεταξύ αστείου και σοβαρού χωρίς να ξέρω τι με περιμένει, ότι περιμένω την στιγμή να πέσω απτο βάθρο που με έχεις βάλει να δω τι θα γίνει! Και φυσικά, για να μην βγάλω την ουρά μου απ έξω, όσο και "σεμνός/ταπεινός" να είσαι, σε ποιον δεν αρέσει να ακούει ωραία λόγια; Σε κολακεύει να τα ακούς. Προφανώς χτυπούσε και στα δικά μου αυτάρεσκα/ναρκισσιστικά στοιχεία που μπορεί να έχω και με έκανε να νιώθω καλά. Καταλάβαινα βεβαίως πως ήταν υπερβολικός, αλλά κι αυτό το δικαιολογούσα αφού ήταν ερωτευμένος...γιατί ποιος ερωτευμένος δεν εξιδανικεύει σε κάποιο βαθμό;

Εξιδανίκευση υπήρχε όχι μόνο προς εμένα, αλλά και προς την σχέση την ίδια και τον τρόπο που περιέγραφε τα συναισθήματα του. Αν προσπαθήσω να θυμηθώ εκείνο το πρώτο διάστημα, η αίσθηση που έχω είναι συνεχώς εγώ να προσπαθώ να πατήσω φρένο κι εκείνος να τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

[oboro]

Διαβάζω και σκέφτομαι ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη σχέση - σχέση και τη φιλική σχέση. Σε μια σχέση και ακόμα περισσότερο σε ένα γάμο, το να μην πάει ο άλλος στο καζίνο είναι σημαντικό, γιατί αν χάσει λεφτά τα χάνει από το κοινό ταμείο του ζευγαριού (βέβαια σε σύντομη σχέση δεν έχει προλάβει το ζευγάρι να αποκτήσει κοινό ταμείο). Πάντως, σκέφτομαι ότι αν ήθελε ο άντρας μου να πάει στο καζίνο, θα με αφορούσε και θα ανακατευόμουν. Αν όμως ήθελε ένας φίλος μου ή ακόμα και μια σύντομη σχέση, δεν θα ανακατευόμουν ή/και θα το ενθάρρυνα, αφού δεν θα επηρέαζε το δικό μου πορτοφόλι.

Δε θα ανησυχουσες μπροστα στο ενδεχομενο ο φιλος/συντομη σχεση να παθει μεγαλη οικονομικη ζημια ως αποτελεσμα της εμμονης του μερος της οποιας ηταν και η επιμονη του να τον συνοδευσεις;

[elis]

σου ειπαν ελισαβετ οτι ειμαι πρωην χρηστησ για να χωρισουμε δεν ειμαι τρεχει αλλο πραγμα που αμα το βρεισ θα σου πεσουν τα μαλλια στο περιπου

[elisabet]

σου ειπαν ελισαβετ οτι ειμαι πρωην χρηστησ για να χωρισουμε δεν ειμαι τρεχει αλλο πραγμα που αμα το βρεισ θα σου πεσουν τα μαλλια στο περιπου

το ξερω πως δεν είσαι πρωην χρήστης ελις

[elisabet]

Ωραία ερώτηση. Θα ανησυχούσα ναι, αλλά δεν θα ένιωθα ότι είναι δική μου ευθύνη να τον προστατέψω.

Ούτε άμα είσαι παντρεμένη είναι δουλειά σου να τον προστατεύσεις. Να προστατεύσεις το κοινό ταμείο μόνο είναι ευθύνη σου.

Το θέμα είναι ακόμα και σε μια σχέση, πώς είναι δυνατόν να μην πέφτει στα μάτια σου ο άλλος αν τον βλέπεις εξαρτημένο πχ με τον τζόγο;

[elisabet]

Μα δεν τον είδες εξαρτημένο. Δεν του έδωσες την ευκαιρία να εφαρμόσει αυτό το περίεργο σύστημα και να δεις αν θα είχε αποτέλεσμα. Προδίκασες την εξάρτηση. Εγώ θα έδινα την ευκαιρία , κάποιες ευκαιρίες ακόμα ίσως. Βέβαια αν έβλεπα εξάρτηση θα έφευγα στο τέλος. Παλιά είχα σχέση με αλκοολικό αλλά μου πήρε 3,5 χρόνια να το αποφασίσω να φύγω (ήμουν και μικρή)

Μα δεν χρειάστηκε να τον δω. Με ήθελε εκεί επειδή ο ίδιος δεν ένιωθε αρκετά δυνατός ώστε να σταματήσει μόνος του όταν θα έπρεπε. Αυτό μου είπε. Εγώ αν το έβλεπα αυτό θα τον χώριζα την ίδια μέρα. Αυτό από μόνο του κάτι δείχνει. αν δεν είσαι εξαρτημένος δεν χρειάζεσαι δεσμοφύλακα να σε σταματήσει, σταματάς μόνος σου. Επίσης ήξερα, λόγω του ιστορικού του ότι αυτοπαραμυθιαζόταν με τις θεωρίες που είχε. Ηταν ολοφάνερο πως θα την πατούσε. Αν δεν ένιωθε την έξαρτηση δεν θα το έκρυβε τοοσ καιρο πριν οτι πηγαινε στο καζινο. Και εκ του αποτελεσματος φανηκε πως ειχα δικιο που δεν το ηθελα. Εγώ από τότε δεν τον ξαναρώτησα τίποτα για το θέμα μόνο του ξεκαθάρισα την δική μου θέση και άποψη, και λίγο καιρό μετά μου τηλεφώνησε μια μέρα που υποτίθεται θα ήταν βόλτα με έναν φίλο και μου αποκάλυψε από μόνος του ότι είχε παει στο καζίνο, είχε χάσει φυσικά και ότι αποφάσισε να μην ξαναπάει ποτε.

[elisabet]

Να, αυτό. Εμένα αν μου έλεγαν αυτή τη φράση θα το έπαιρνα τιμητικά. Οτι θεωρεί πως εγώ έχω τη δύναμη να επιβληθώ πάνω του. Θα το έβλεπα και σαν δοκιμασία, αν θα καταφέρω τελικά να του επιβληθώ ή όχι.

Γιατι να θέλω να του επιβληθω; Μια ισοτιμη σχεση ήθελα να εχουμε, ουτε να μου επιβάλλεται ουτε να του επιβάλλομαι.
Θα δεχοσουν και να σου επιβάλλεται πχ;

[aeolus74]

Αυτό που περιγράφεις elisabet είναι μία συμπεριφορά που υιοθετούν πολύ συχνά (ειδικά οι discouraged borderline). Αποδίδουν στο σύντροφο τον έλεγχο της ζωής τους. Αυτό σε πρώτη φάση μπορεί να φαίνεται και κολακευτικό στο σύντροφο, ή να νοιώθει σημαντικός, αλλά είναι μεγάλη παγίδα. Διότι, έχοντας το έλεγχο της ζωής του άλλου, έχει παράλληλα και την ευθύνη της ζωής του άλλου. Έτσι λοιπόν ο/η borderline μπορεί εύκολα να αποδώσει τις ευθύνες σε εξωτερικούς παράγοντες όταν η φάση στραβώσει. Ο σύντροφος, στο τέλος θα κατηγορηθεί και θα φορτωθεί το σύνολο των ευθυνών της αποτυχίας της σχέσης. Ο/η borderline θα σπεύσει να ενημερώσει τους πάντες για το πόσο αχάριστοι υπήρξατε διότι αυτός/αυτή σας τα έδωσε όλα! Και η αλήθεια είναι ότι το έκανε!

[elisabet]

Αυτό που περιγράφεις elisabet είναι μία συμπεριφορά που υιοθετούν πολύ συχνά (ειδικά οι discouraged borderline). Αποδίδουν στο σύντροφο τον έλεγχο της ζωής τους. Αυτό σε πρώτη φάση μπορεί να φαίνεται και κολακευτικό στο σύντροφο, ή να νοιώθει σημαντικός, αλλά είναι μεγάλη παγίδα. Διότι, έχοντας το έλεγχο της ζωής του άλλου, έχει παράλληλα και την ευθύνη της ζωής του άλλου. Έτσι λοιπόν ο/η borderline μπορεί εύκολα να αποδώσει τις ευθύνες σε εξωτερικούς παράγοντες όταν η φάση στραβώσει. Ο σύντροφος, στο τέλος θα κατηγορηθεί και θα φορτωθεί το σύνολο των ευθυνών της αποτυχίας της σχέσης. Ο/η borderline θα σπεύσει να ενημερώσει τους πάντες για το πόσο αχάριστοι υπήρξατε διότι αυτός/αυτή σας τα έδωσε όλα! Και η αλήθεια είναι ότι το έκανε!

Δεν το ήξερα αυτό, πολύ ενδιαφέρον!
Φαντάσου να δεχόμουν να το κάνω κιόλας τι είχα να ακούσω μετά. Εδώ που δεν δέχτηκα να το κάνω και μου έριξε όλες τις ευθύνες!

Παιδιά ήταν πάρα πολλές οι αντιφάσεις, είναι αδύνατο να βγάλει άκρη κανείς. Ίσως το πάλευε μέσα του, δεν ξέρω τι γινόταν. Υποτίθεται πχ αν προσπαθούσα να βάλω όριο στις ώρες που θα κοιμηθούμε μου την έλεγε οτι του κάνω την μάνα, ότι είμαι μπατσόνι κτλ κτλ κ απτην άλλη υπήρχαν κάτι φάσεις, έτσι στα ξαφνικά, που μπορεί να με κατηγορούσε ότι εξαιτίας μου καθυστέρησε στην δουλειά γιατί άργησε να ξυπνήσει ξέρω γω. Είναι σα να προπσαθούσε να μου χτυπήσει τις ενοχές επειδή ήξερε οτι είμαι ενοχικό άτομο φουλ

[elisabet]

Χμ, δεν πιστεύω ότι υπάρχουν ισότιμες σχέσεις. Ολες οι σχέσεις, για μένα, είναι μια διαρκής μάχη επιβολής. Ισως φταίει ο τρόπος που μεγάλωσα. Γι αυτό λοιπόν, θα ριχνόμουν στη μάχη. Ισως τελικά αυτό με έλκει στους οριακούς .

εχεις αναφερει ηλικια σιλβερ; δεν θυμαμαι...

πιο μικρη εβλεπα τις σχεσεις καπως οπως περιγραφεις, οχι πια. βαρεθηκα να παλευω :)

Μπορει να σε ελκυει οτι καποιος αλλος γινεται καθρεφτης σου ξαφνικα ενω ειχες μαθει εσυ να γινεσαι καθρεφτης στους αλλους. Ισως αυτο να νιωθεις ως επιβολη. οτι εισαι πιο δυνατη κ αξια θαυμασμου τοσο ωστε καποιος να θελει να γινει ο καθρεφτης σου.

[GeorgeGr1]

Μην βιάζεστε πάντως να βγάζετε διαταραχές, πιο.πολυ για στοιχεία οριακής διαβάζω η για καθρέφτισμα που είναι συχνό φαινόμενο στις σχέσεις. Η ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ οριακής προσωπικότητας είναι κάτι πολύ πιο έντονο που συνήθως συνυπάρχει με τρελο αγχος, εμμονές, φοβίες, παράνοια, αυτοκτονικες τασεις και ψυχωσικα επεισόδια. Υπαρχουν πολλων ειδων παρακλαδια απ οτι κατάλαβα, αλλά αν πέσεις σε άνθρωπο με οριακή διαταραχή που μεγάλωσε άσχημα και κακοποιήθηκε στη ζωή του δεν έχει σχέση με κάποιον που μεγάλωσε μια χαρά αλλά έχει στοιχεία οριακής προσωπικότητας, διότι υπάρχει και γενετική προδιάθεση σε αρκετούς οι οποίοι είναι αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται το πρόβλημα τους και υπάρχει πιθανότητα να εξελιχθεί σε διαταραχή αργότερα, πιθανώς μέσα από κάποια σχέση με ΟΔΠ. Γιατί? Επειδή αυτος μπορεί να μην αντιλαμβάνεται το πρόβλημα του, και ούτε να τον επηρεάζει στη καθημερινότητα του, το αντιλαμβάνεται όμως ο ΟΔΠ και γνωρίζει πως θα το βγάλει στην επιφάνεια, εφόσον το θελήσει. Όσο αισθάνεσαι ότι τον καταλαβαίνεις με το που τον γνωρίσεις, αυτός σε γνωρίζει πολύ καλύτερα.