Τι σκεφτεστε (μερος τριτο)

[andreas86]

Όταν δούλευα η αγαπημένη μου μέρα ήταν η Παρασκευή μετά την δουλειά και το Σάββατο. Η χειρότερη ήταν η Κυριακή. Εκείνη την ημέρα σκεφτόμουν πάλι ξεκινά η εβδομάδα πάλι δουλεία!! Γιατί είχα και το θέμα ότι δεν αγαπούσα την δουλειά που έκανα. Αν αγαπάς κάτι συμβαίνει οι μέρες που δεν πας είναι οι χειρότερες

[HarleyQuinn]

Όταν δούλευα η αγαπημένη μου μέρα ήταν η Παρασκευή μετά την δουλειά και το Σάββατο. Η χειρότερη ήταν η Κυριακή. Εκείνη την ημέρα σκεφτόμουν πάλι ξεκινά η εβδομάδα πάλι δουλεία!! Γιατί είχα και το θέμα ότι δεν αγαπούσα την δουλειά που έκανα. Αν αγαπάς κάτι συμβαίνει οι μέρες που δεν πας είναι οι χειρότερες

Εγώ δεν έχω πρόβλημα με το ξεκίνημα της δουλειάς, δηλ. Κυριακή, Δευτέρα, αλλά Τετάρτη είναι θάνατος! χα χα
Δεν περνάει με τίποτε αυτή η μέρα ειδικά όταν δουλεύεις! Είναι μέσα στη μέση και παρακαλάς να τελειώσει αυτή η μέρα!

[Rainbow86]

Πως σκέφτεται ένας υπεραναλυτικός άνθρωπος σε έναν (απαγορευμένο) έρωτα: «Θέλω αλλά δεν πρέπει. Αλλά αν δεν πρέπει τότε γιατί θέλω; Και αν θέλω, μήπως πρέπει; Αλλά αν πρέπει μήπως είναι παγίδα;».

Meanwhile, το άλλο άτομο απλά κάθεται, γελάει και περιμένει να καταλάβει μόνος/μονή του τι θέλει.

[Thessalonian]

Πως σκέφτεται ένας υπεραναλυτικός άνθρωπος σε έναν (απαγορευμένο) έρωτα: «Θέλω αλλά δεν πρέπει. Αλλά αν δεν πρέπει τότε γιατί θέλω; Και αν θέλω, μήπως πρέπει; Αλλά αν πρέπει μήπως είναι παγίδα;».

Meanwhile, το άλλο άτομο απλά κάθεται, γελάει και περιμένει να καταλάβει μόνος/μονή του τι θέλει.

Αυτό ακριβώς.

[Rainbow86]

Το πιο όμορφο όνομα στον κόσμο είναι ελληνικό λένε έρευνες και ακούει στο όνομα.. Σοφία!
Σοβαρά τώρα;

[tony]

Νιώθω ότι αυτά που σκέφτομαι δεν μπορώ να μοιραστώ πουθενά . Γιατί ξέρω τι θα μου πούνε έχω μπλοκάρει......

[user]

πάω πάσο. δεν έχω δουλέψει οχτάωρο οπότε δεν έχω γνώμη επί τούτου. ήταν η αγαπημένη μου επειδή όταν έβγαινα είχε πολλή ησυχία και γενικότερα όλη την ημέρα.

τί πρέπει τι δεν πρέπει στιγμη δεν σκέφτηηηκααα

[Rainbow86]

πάω πάσο. δεν έχω δουλέψει οχτάωρο οπότε δεν έχω γνώμη επί τούτου. ήταν η αγαπημένη μου επειδή όταν έβγαινα είχε πολλή ησυχία και γενικότερα όλη την ημέρα.

τί πρέπει τι δεν πρέπει στιγμη δεν σκέφτηηηκααα

Εγώ μέχρι θανάτου σε ερωτεύτηκα!

[Thessalonian]

πάω πάσο. δεν έχω δουλέψει οχτάωρο οπότε δεν έχω γνώμη επί τούτου.

Αλήθεια; Ούτε ένα οκτάωρο; Τετράωρο μηπως;

[Rainbow86]

Είμαι οριακά ένα βήμα πριν το εγκεφαλικό με τις στυλιστικές επιλογές των ανθρώπων. Η άλλη φορούσε γόβα με κόψιμο μπροστά στην μύτη του παπουτσιού που διαχωρίζει υποτίθεται το μεγάλο δάχτυλο από τα υπόλοιπα. Σαν σαγιονάρα σε στυλ γόβας. Το βλέπω και λέω «α το πόδι της κατσίκας».
Ρε τι είναι αυτά που παίρνουν;

[HarleyQuinn]

Είμαι οριακά ένα βήμα πριν το εγκεφαλικό με τις στυλιστικές επιλογές των ανθρώπων. Η άλλη φορούσε γόβα με κόψιμο μπροστά στην μύτη του παπουτσιού που διαχωρίζει υποτίθεται το μεγάλο δάχτυλο από τα υπόλοιπα. Σαν σαγιονάρα σε στυλ γόβας. Το βλέπω και λέω «α το πόδι της κατσίκας».
Ρε τι είναι αυτά που παίρνουν;

Εντάξει, το λες για πλάκα, και όντως είναι αστείο αλλά καλό είναι να μην κρίνουμε τις στυλιστικές των ανθρώπων! Ο καθένας είναι ελεύθερος να φοράει ό,τι θέλει χωρίς κριτική, γιατί αν αρχίσουμε και κριτικάρουμε θα πάμε στο είδος "ξέκωλο", στο είδος τρύπιος και δεν είναι φυσιολογικό να εμποδίζουμε τον καθένα να εκφραστεί όπως θέλει με το ντύσιμο του...

[Rainbow86]

Εντάξει, το λες για πλάκα, και όντως είναι αστείο αλλά καλό είναι να μην κρίνουμε τις στυλιστικές των ανθρώπων! Ο καθένας είναι ελεύθερος να φοράει ό,τι θέλει χωρίς κριτική, γιατί αν αρχίσουμε και κριτικάρουμε θα πάμε στο είδος "ξέκωλο", στο είδος τρύπιος και δεν είναι φυσιολογικό να εμποδίζουμε τον καθένα να εκφραστεί όπως θέλει με το ντύσιμο του...

Καλλιτεχνική φύση η κοπέλα.

[salvador]

Είμαι οριακά ένα βήμα πριν το εγκεφαλικό με τις στυλιστικές επιλογές των ανθρώπων. Η άλλη φορούσε γόβα με κόψιμο μπροστά στην μύτη του παπουτσιού που διαχωρίζει υποτίθεται το μεγάλο δάχτυλο από τα υπόλοιπα. Σαν σαγιονάρα σε στυλ γόβας. Το βλέπω και λέω «α το πόδι της κατσίκας».
Ρε τι είναι αυτά που παίρνουν;

Εντάξει, το λες για πλάκα, και όντως είναι αστείο αλλά καλό είναι να μην κρίνουμε τις στυλιστικές των ανθρώπων! Ο καθένας είναι ελεύθερος να φοράει ό,τι θέλει χωρίς κριτική, γιατί αν αρχίσουμε και κριτικάρουμε θα πάμε στο είδος "ξέκωλο", στο είδος τρύπιος και δεν είναι φυσιολογικό να εμποδίζουμε τον καθένα να εκφραστεί όπως θέλει με το ντύσιμο του...

εδώ μου κάνει έρορ.
από την μία ταυτίζομαι με την ευγενική χάρλεικουιν και προσπαθώ να το εφαρμόζω εδώ και χρόνια αυτό:
1, ζήσε και άσε τους άλλους να ζήσουν καθώς και
2, όσο μεγαλώνει η συμπεριληπτικότητα στον τρόπο που ενατενίζουμε τον κόσμο και χαλιναγωγούμε την ενστικτώδη μας κριτική για το διαφορετικό-ακατανόητο-αστείο στους ανθρώπους, τόσο μεγαλώνουμε και εμείς

αλλά, από την άλλη, η ζωή είναι διάκριση.
Το ποιο φαγητό μας αρέσει και ποιο όχι είναι διάκριση, το ποιο ρούχο μας αρέσει και ποιο όχι είναι διάκριση.
Οι «δικοί μας» (οι συγγενείς δλδ - τους ταξινομούμε πιο πάνω από τους αγνώστους) είναι διάκριση.
Οι φίλοι μας όπου τους δεχτήκαμε ως φίλους μας ενώ άλλους τους απορρίψαμε και αυτό είναι διάκριση.
Οι γυναίκες-άντρες που προτιμούμε είναι διάκριση.
Το τι θεωρούμε ωραίο είναι διάκριση.
Το ποια-ποιον θα ερωτευτούμε είναι διάκριση.
Ζούμε μέσα στην διάκριση.

Κάποιος φίλος αναρωτιόταν μήπως αυτή η στάση του να μην εκφραζόμαστε σε ότι δεν μας αρέσει, τελικά, αντί να προωθεί την πνευματικότητά μας να καταλήγει να αμβλύνει την σκέψη μας. Και το να ουδετεροποιούμαστε απέναντι στο διαφορετικό-άσχημο-φαιδρό που αντιλαμβανόμαστε καθημερινά (απαραίτητο συστατικό για τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο μα και την αποδοχή στην διαφορετικότητα που συνεπάγεται) θα μας κάνει να απωλέσουμε τελικά εκείνα τα διακριτά στοιχεία που έχουμε ως ξεχωριστοί και εμείς σε αυτόν τον κόσμο

[Remedy]

εδώ μου κάνει έρορ.
από την μία ταυτίζομαι με την ευγενική χάρλεικουιν και προσπαθώ να το εφαρμόζω εδώ και χρόνια αυτό:
1, ζήσε και άσε τους άλλους να ζήσουν καθώς και
2, όσο μεγαλώνει η συμπεριληπτικότητα στον τρόπο που ενατενίζουμε τον κόσμο και χαλιναγωγούμε την ενστικτώδη μας κριτική για το διαφορετικό-ακατανόητο-αστείο στους ανθρώπους, τόσο μεγαλώνουμε και εμείς

αλλά, από την άλλη, η ζωή είναι διάκριση.
Το ποιο φαγητό μας αρέσει και ποιο όχι είναι διάκριση, το ποιο ρούχο μας αρέσει και ποιο όχι είναι διάκριση.
Οι «δικοί μας» (οι συγγενείς δλδ - τους ταξινομούμε πιο πάνω από τους αγνώστους) είναι διάκριση.
Οι φίλοι μας όπου τους δεχτήκαμε ως φίλους μας ενώ άλλους τους απορρίψαμε και αυτό είναι διάκριση.
Οι γυναίκες-άντρες που προτιμούμε είναι διάκριση.
Το τι θεωρούμε ωραίο είναι διάκριση.
Το ποια-ποιον θα ερωτευτούμε είναι διάκριση.
Ζούμε μέσα στην διάκριση.

Κάποιος φίλος αναρωτιόταν μήπως αυτή η στάση του να μην εκφραζόμαστε σε ότι δεν μας αρέσει, τελικά, αντί να προωθεί την πνευματικότητά μας να καταλήγει να αμβλύνει την σκέψη μας. Και το να ουδετεροποιούμαστε απέναντι στο διαφορετικό-άσχημο-φαιδρό που αντιλαμβανόμαστε καθημερινά (απαραίτητο συστατικό για τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο μα και την αποδοχή στην διαφορετικότητα που συνεπάγεται) θα μας κάνει να απωλέσουμε τελικά εκείνα τα διακριτά στοιχεία που έχουμε ως ξεχωριστοί και εμείς σε αυτόν τον κόσμο

συμφωνω οτι δεν μπορει (και δεν πρεπει κατα την γνωμη μου) να σταματησουμε την διακριση, γιατι οπως διακρινουμε τις μοδες που δεν μας ταιριαζουν, διακρινουμε και τις συμπεριφορες που δεν μας ταιριαζουν, δεν μας αξιζουν, κλπ. η ιδια λειτουργια ειναι, πιστευω. νομιζω οτι το "κουμπι" ειναι στο να μην εκφραζουμε την αντιθεση μας και οχι στο να μην την σκεφτομαστε.
εφοσον δεν μας αφορα, δεν μας αδικει, δεν μας περιοριζει, εμας ή καποιον άλλον, προσπαθουμε να μην την εκφραζουμε.
απο μεσα μας , παντα θα κανουμε διακρισεις, που μπορει ομως μεσα στον χρονο να αλλαζουν, να αμβλυνονται, να στρεφονται σε αλλα θεματα, κλπ.

[WildHoney]

Συμφωνώ με την Harley εγώ. Δε γίνεται να το παίζεις ο κριτής του τι θα βάλει η άλλη πάνω της, σε τι σε αφορά; Άλλο το να μην φόραγες εσύ κάτι, άλλο να λες γιατί το φοράει ένα άλλος άνθρωπος. Δεν είναι κάτι στο οποίο έχεις το δικαίωμα να κρίνεις, ούτε να παρέμβεις εννοείται, γιατί ξεπερνάς τα όρια του τι είναι δική σου δουλειά και τι όχι.