Τι σκεφτεστε (μερος τριτο)

[Joanna8]

Οχι, η προφορα ειναι τελειως διαφορετικη, εδω ειναι διαφορετικη μεσα στη Βουλγαρια.

Έχουν πολλά -σ οι Ρώσοι, όπως εμείς -ι -η -υ. Τρία διαφορετικά

[axl100]

Έχουν πολλά -σ οι Ρώσοι, όπως εμείς -ι -η -υ. Τρία διαφορετικά

η προφωρα το σ ειναι ειναι διαφορετικη, το с ειναι σαν το αγγλικο s, ενω το ш ειναι σαν το αγγλικο sh. Εαν πεις σε καποιον οτι ειναι το ιδιο θα σε κοιταει σαν να επεσες απο το φεγγαρι.

[Joanna8]

Ως -σ προφέρονται, από το ελαφρύτερο στο βαρύτερο και ένας ξένος δεν μπορεί να καταλάβει ούτε να κάνει σωστά την προφορά τους. Θέλει πολλή εξάσκηση το -c -ш -щ. Επίσης και το -ц -ч που μας ακούγονται ως "τσ", αλλά το δεύτερο βαρύτερο. Είναι επίσης το tvyordiy znak και myagkiy znak που παίζουν ρόλο στην προφορά -ъ -ь. Αυτά ένας μη σλαβόφωνος δεν μπορεί να τα προφέρει εύκολα. Αλλά εντάξει, η προφορά δε με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Αρκεί να είμαι κατανοητή.

[axl100]

Οι ρωσσοι δεν εχουν Ъ, ουτε μπορουν να το προφερουν, ουτε οι σλαβοι. Μονο στα βουλγαρικα χρησημοποιειται και παλια στα ρουμανικα πριν αλλαξουν αλφαβητο.

[axl100]

το ь ειναι μαλακτικο στα ρωσικα, θα το μαθεις ευκολα ειναι σαν ι που δεν προφερεται, φαντασου πως μιλαει η Ζουμπουλια

[axl100]

Nα προσεχεις τους ανελκιστηρες

[Vox]

Απο το σωματειο τους εισαι;;;;

Βουλωμένο γράμμα διαβάζεις· ανάποδα όμως.

[Joanna8]

Οι ρωσσοι δεν εχουν Ъ, ουτε μπορουν να το προφερουν, ουτε οι σλαβοι. Μονο στα βουλγαρικα χρησημοποιειται και παλια στα ρουμανικα πριν αλλαξουν αλφαβητο.

подъезд=είσοδος
объять = αγκαλιάζω
съезд= συνέδριο

Μερικές λέξεις στα ρώσικα με σκληρό σημείο που κατά τα άλλα δεν έχουν.

[_Vassilis]

подъезд=είσοδος
объять = αγκαλιάζω
съезд= συνέδριο

Μερικές λέξεις στα ρώσικα με σκληρό σημείο που κατά τα άλλα δεν έχουν.

Προσπαθω να καταλαβω τι εννοεις. Εκανες λογο για ανειδικευτο εργατη. Τοτε αμα ειναι ετσι, μην κανεις τοσο focus στο να παρεις ολα τα πτυχια πχ στη γλωσσα αυτη, αλλα κανε focus στο να μπορεις να επικοινωνησεις μαζι τους, να τους ακους και να καταλαβαινεις τι λενε και να μπορεις να μιλας αντιστοιχως. Κανε δηλαδη εξασκηση πανω σε αυτο. Και μαθε τη γλωσσα οχι γενικως και αοριστως, αλλα δωσε εμφαση πανω στο λεξιλογιο που ειναι πιθανον να χρησιμοποιηθει στην επικοινωνια σας. Πχ μου ακουγεται δυσκολο ο ανειδικευτος εργατης να σου πει ή να του πεις τη λεξη «συνεδριο». Θα σου απαντησω με βαση τα αγγλικα. Εγω απο παντα ειχα θεμα με το listening, με δυσκολευε πολυ. Εκει «κοβομουν». Οταν εκανα μαθηματα για το proficiency η καθηγητρια που ηταν και native speaker μας συμβουλευσε οσους θελουμε να κανουμε εξασκηση στο listening να βλεπουμε ταινίες στα αγγλικα χωρις υποτιτλους. Και της λεω εγω, μα ετσι δεν μου αρκει να καταλαβω, χρειαζομαι να βλεπω και υποτιτλο. Τοτε μου λεει να βαζεις τους υποτιτλους στα αγγλικα ομως, οχι στα ελληνικα. Απο τοτε (πανε πολλα χρονια) κανω αυτο. Υποτιτλοι στα αγγλικα, και οσο μπορω προσπαθω κιολας να μην τους κοιταζω, να εξασκειται το αυτι. Αυτο ισως θα ηταν μια καλη ιδεα και για αλλη γλωσσα. Βεβαια θα πρεπει πρωτα να τη φτασεις σε ενα ικανοποιητικο επιπεδο με μαθηματα, αντιστοιχα πτυχια κλπ. Αλλα αν θες καθαρα να συνηθισει το αυτι να ακουει, να επικοινωνεις με εργατες δηλαδη κλπ, βρες απο γνωστη πλατφορμα ταινιες η σειρες που σε ενδιαφερουν στη συγκεκριμενη γλωσσα και επελεξε audio και υποτιτλους στη γλωσσα αυτη. Ακομη και αν δεν ειναι πρωτογενως οι διαλογοι στη γλωσσα αυτη. Αλλαξε και το audio.

(Τα Ρωσικα οντως ακουγονται δυσκολα ρε παιδια. Μπα, δε με βλεπω ποτε να καθομαι να μαθω ξενη γλωσσα ως χομπι. Μονο αν μου χρειαστει καπου και αναγκαστω θα κατσω επιτοπου να το κανω. Αλλιως αμα ειναι για χομπι προτιμω να μαθω Sindarin..)

[axl100]

подъезд=είσοδος
объять = αγκαλιάζω
съезд= συνέδριο

Μερικές λέξεις στα ρώσικα με σκληρό σημείο που κατά τα άλλα δεν έχουν.

Δεν προφερεται ομως. Δεν ειναι φωνηεν οπως στα βουλγαρικα.

[_Vassilis]

Η συνειδηση δεν θυμαται, αλλα το σωμα θυμαται. Μια φωρα σκοτωσα καποιον, την επομενη μερα ηταν σαν κακο ονειρο και την μεθεπομενη δεν θυμομουν τπτ, καθαρη συνειδηση και αυτα. Ακομα ομως εχω αγχος σε αυτοκινητα και κρισεις πανικου. Χωρις μνημη δεν μπορεις να εχεις εμπιστοσυνη στην κριση σου και στον εαυτο σου.

Λυπαμαι φιλε και για τον ανθρωπο αλλα και για σενα, για αυτο που εζησες.. Οντως ακουγεται πολυ τρομαχτικο αυτο που περιγραφεις. Αλλα γιατι να λες «σκοτωσα»? Ατυχημα ηταν, οχι κατι που το ηθελες. Το πιο κοντινο που εχω ζησει πριν κατι χρονια και με φρικαρε, ακομα το θυμαμαι, ειναι το εξης:

Περνουσα με κανονικη ταχυτητα απο ενα στενο σχετικα δρομο. Μπροστα μου στο αριστερο χερι ηταν η εισοδος απο ενα μεγαλο παρκο. Ξαφνικα με φουλ ταχυτητα περναει το δρομο καθετα απο μπροστα μου τρεχοντας ενας πιτσιρικας. Εγω δεν ειχα κανενα περιθωριο αντιδρασης, ουτε προλαβαινα να φρεναρω, ηταν τοσο κοντα μου και πεταχτηκε αποτομα. Προλαβε ομως, περασε καθετα, με μεγαλη ταχυτητα και ευτυχως δεν εγινε κατι κακο. Εγω φρεναρω εννοειται, κορνες κλπ και εμεινα λιγο εκει μουδιασμενος, αλαφιασμενος, με σταματημενο το αυτοκινητο. Ερχεται απο πισω η γιαγια του τρεχοντας και του φωναζε κιολας και ερχεται σε εμενα να μου ζητησει συγγνωμη και να μου εξηγησει. Τι ειχε συμβει? Εκει που κανανε βολτα στο παρκο και τον κρατουσε απο το χερι, ο μικρος ειδε ενα σκυλι να του γαυγιζει, μπορει και αδεσποτο, δεν ξερω και ξεφυγε απο το χερι της γιαγιας του και αρχισε να τρεχει. Ο σκυλος προφανως θα τον πηρε στο κατοπι και αυτος βγηκε με φουλ ταχυτητα και διεσχισε καθετα το στενο δρομο μπροστα μου την ωρα που περναγα. Δεν κοιταξε ποτε για αυτοκινητο, ετρεχε να ξεφυγει απο το σκυλο. Με «πεθανε».. Η χειροτερη τρομαρα που εχω φαει ποτε σε αυτοκίνητο, αλλα και γενικοτερα, ετσι νομιζω. Και ενω εχω εμπλακει και σε τρακαρισμα και μαλιστα με μηχανη (ευτυχως δε χτυπησε ασχημα ο ανθρωπος). Λοιπον, της λεω της γιαγιας, τι μου λετε συγγνωμη κυρια μου, να λεμε δοξα τω Θεω που δεν εγινε κατι αλλο ασχημο εξω και μακρια. Το χερι του καλά, σφιχτα να το κρατατε αλλη φορα, ωστε να μη σας ξαναξεφυγει, και χαιρετησα και εφυγα. Ακομα το θυμαμαι με ταραχή το περιστατικο και πανε αρκετα χρονια κιολας.

[axl100]

Δεν υπαρχουν ατυχηματα, Βασιλη, υπαρχει αμελεια.

[_Vassilis]

Δεν υπαρχουν ατυχηματα, Βασιλη, υπαρχει αμελεια.

Ωραια, πες το λοιπον οτι απο δικη μου αμελεια εκει που οδηγουσα συνεβη αυτο και χαθηκε μια ζωη. Αλλα μη λες «σκοτωσα ανθρωπο», δεν ηθελες να συμβει κατι τετοιο φιλε.

Πριν καμια εικοσαρια χρονια εκανα την κλινικη μου ασκηση στη ΜΕΘ του Ευαγγελισμου. Ειχαν τοτε ενα παλικαρι 35 ετων σε κωμα εκει, δεν επικοινωνουσε. Τον εβλεπα κι εκλαιγε η ψυχη μου, ενας λεβεντης μεχρι εκει πανω. Ερχοταν καθε μερα η μανα του και η αρραβωνιαστικια του και του μιλουσαν, για να του κραταν παρεα και να τον βοηθησουν να ξυπνησει. Η ακοη ειναι ανθεκτικη αισθηση κι ακομη κι αν ειναι κανεις σε κωμα μπορει όμως παρολα αυτα να ακουει. Και μετα βγαιναν οι γυναικες εξω για να ξεσπασουν το κλαμα τους, οσο του μιλαγαν δεν εκλαιγαν, μιλουσαν ηρεμα, «χαρουμενα». Ξερεις φιλε μου ποια ηταν η αμελεια του παιδιου που τον εστειλε στην εντατικη? Καθοταν πανω στο σταθμευμενο μηχανακι του και διαβαζε εφημεριδα. Αυτο. Και δε σκεφτηκε οτι εδω ειναι ενα δυνητικα επικινδυνο σημειο να αραξω, μπορει καποιος να ερθει να πεσει πανω μου, καθομαι διπλα στο δρομο. Και αυτο συνεβη. Ενας αλλοδαπος συγκεκριμενα, με ενα σαραβαλο αυτοκινητο, χωρις διπλωμα κιολας, τον πηρε σβαρνα και τον «ξηλωσε» τον εστειλε στη ΜΕΘ.. Προφανως λογω ατυχηματος, αλλα ο ενας αφενος οδηγουσε χωρις διπλωμα και ο αλλος ειχε κατσει σε ενα πολυ επικινδυνο σημειο διπλα στο δρομο για ωρα. Τελικα δε συνηλθε οσο εκανα εγω την ασκηση, αλλα απο παιδια αλλης ομαδας που ακολουθησαν εκει εμαθα οτι ξυπνησε. Φυσικα θα εχει συνεπειες απο το τρακαρισμα που του συνεβη και τις κρανιοεγκεφαλικες κακωσεις για το υπολοιπο της ζωης του. Ελπιζω να ειναι οσο το δυνατον καλα στη ζωη του ο ανθρωπος.

[axl100]

Χαιρομαι που εισαι στα καλα σου, Βασιλη!

[ioannis2]

Η συνειδηση δεν θυμαται, αλλα το σωμα θυμαται. Μια φωρα σκοτωσα καποιον, την επομενη μερα ηταν σαν κακο ονειρο και την μεθεπομενη δεν θυμομουν τπτ, καθαρη συνειδηση και αυτα. Ακομα ομως εχω αγχος σε αυτοκινητα και κρισεις πανικου. Χωρις μνημη δεν μπορεις να εχεις εμπιστοσυνη στην κριση σου και στον εαυτο σου.

Λυπαμαι φιλε και για τον ανθρωπο αλλα και για σενα, για αυτο που εζησες.. Οντως ακουγεται πολυ τρομαχτικο αυτο που περιγραφεις. Αλλα γιατι να λες «σκοτωσα»? Ατυχημα ηταν, οχι κατι που το ηθελες. Το πιο κοντινο που εχω ζησει πριν κατι χρονια και με φρικαρε, ακομα το θυμαμαι, ειναι το εξης:

Περνουσα με κανονικη ταχυτητα απο ενα στενο σχετικα δρομο. Μπροστα μου στο αριστερο χερι ηταν η εισοδος απο ενα μεγαλο παρκο. Ξαφνικα με φουλ ταχυτητα περναει το δρομο καθετα απο μπροστα μου τρεχοντας ενας πιτσιρικας. Εγω δεν ειχα κανενα περιθωριο αντιδρασης, ουτε προλαβαινα να φρεναρω, ηταν τοσο κοντα μου και πεταχτηκε αποτομα. Προλαβε ομως, περασε καθετα, με μεγαλη ταχυτητα και ευτυχως δεν εγινε κατι κακο. Εγω φρεναρω εννοειται, κορνες κλπ και εμεινα λιγο εκει μουδιασμενος, αλαφιασμενος, με σταματημενο το αυτοκινητο. Ερχεται απο πισω η γιαγια του τρεχοντας και του φωναζε κιολας και ερχεται σε εμενα να μου ζητησει συγγνωμη και να μου εξηγησει. Τι ειχε συμβει? Εκει που κανανε βολτα στο παρκο και τον κρατουσε απο το χερι, ο μικρος ειδε ενα σκυλι να του γαυγιζει, μπορει και αδεσποτο, δεν ξερω και ξεφυγε απο το χερι της γιαγιας του και αρχισε να τρεχει. Ο σκυλος προφανως θα τον πηρε στο κατοπι και αυτος βγηκε με φουλ ταχυτητα και διεσχισε καθετα το στενο δρομο μπροστα μου την ωρα που περναγα. Δεν κοιταξε ποτε για αυτοκινητο, ετρεχε να ξεφυγει απο το σκυλο. Με «πεθανε».. Η χειροτερη τρομαρα που εχω φαει ποτε σε αυτοκίνητο, αλλα και γενικοτερα, ετσι νομιζω. Και ενω εχω εμπλακει και σε τρακαρισμα και μαλιστα με μηχανη (ευτυχως δε χτυπησε ασχημα ο ανθρωπος). Λοιπον, της λεω της γιαγιας, τι μου λετε συγγνωμη κυρια μου, να λεμε δοξα τω Θεω που δεν εγινε κατι αλλο ασχημο εξω και μακρια. Το χερι του καλά, σφιχτα να το κρατατε αλλη φορα, ωστε να μη σας ξαναξεφυγει, και χαιρετησα και εφυγα. Ακομα το θυμαμαι με ταραχή το περιστατικο και πανε αρκετα χρονια κιολας.

Ωραια, πες το λοιπον οτι απο δικη μου αμελεια εκει που οδηγουσα συνεβη αυτο και χαθηκε μια ζωη. Αλλα μη λες «σκοτωσα ανθρωπο», δεν ηθελες να συμβει κατι τετοιο φιλε.

Πριν καμια εικοσαρια χρονια εκανα την κλινικη μου ασκηση στη ΜΕΘ του Ευαγγελισμου. Ειχαν τοτε ενα παλικαρι 35 ετων σε κωμα εκει, δεν επικοινωνουσε. Τον εβλεπα κι εκλαιγε η ψυχη μου, ενας λεβεντης μεχρι εκει πανω. Ερχοταν καθε μερα η μανα του και η αρραβωνιαστικια του και του μιλουσαν, για να του κραταν παρεα και να τον βοηθησουν να ξυπνησει. Η ακοη ειναι ανθεκτικη αισθηση κι ακομη κι αν ειναι κανεις σε κωμα μπορει όμως παρολα αυτα να ακουει. Και μετα βγαιναν οι γυναικες εξω για να ξεσπασουν το κλαμα τους, οσο του μιλαγαν δεν εκλαιγαν, μιλουσαν ηρεμα, «χαρουμενα». Ξερεις φιλε μου ποια ηταν η αμελεια του παιδιου που τον εστειλε στην εντατικη? Καθοταν πανω στο σταθμευμενο μηχανακι του και διαβαζε εφημεριδα. Αυτο. Και δε σκεφτηκε οτι εδω ειναι ενα δυνητικα επικινδυνο σημειο να αραξω, μπορει καποιος να ερθει να πεσει πανω μου, καθομαι διπλα στο δρομο. Και αυτο συνεβη. Ενας αλλοδαπος συγκεκριμενα, με ενα σαραβαλο αυτοκινητο, χωρις διπλωμα κιολας, τον πηρε σβαρνα και τον «ξηλωσε» τον εστειλε στη ΜΕΘ.. Προφανως λογω ατυχηματος, αλλα ο ενας αφενος οδηγουσε χωρις διπλωμα και ο αλλος ειχε κατσει σε ενα πολυ επικινδυνο σημειο διπλα στο δρομο για ωρα. Τελικα δε συνηλθε οσο εκανα εγω την ασκηση, αλλα απο παιδια αλλης ομαδας που ακολουθησαν εκει εμαθα οτι ξυπνησε. Φυσικα θα εχει συνεπειες απο το τρακαρισμα που του συνεβη και τις κρανιοεγκεφαλικες κακωσεις για το υπολοιπο της ζωης του. Ελπιζω να ειναι οσο το δυνατον καλα στη ζωη του ο ανθρωπος.

Αλλο το να εμφανιστεί κάτι στιγμιαία μπρος σου σε βαθμο που δεν εχεις δευτερόλεπτο να αντιδράσεις κι άλλο η αμέλεια, ο κινδυνος να φαίνεται απο αποσταση κι ομως να μην τον προσεξες. Το πρωτο αφορα τη γιαγια με το μωρο, το άλλο τον τύπο στην εντατική που τον κτύπησε το σαραβαλλακι, δεν ξέρω για το άλλο που λες axl, πως σκοτωσες κάποιον. Ελπίζω να τον τραυματισες αμα λες τον σκοτώσες ή να ταν κατι σαν τη γιαγια με το εγγονι.

Τέτοια συμβάντα δεν σβήνουν απο τη μνημη. Στιγμές στιγμες έρχονται στο προσκήνιο της μνήμης και είναι σαν να τα ξαναβιωνεις. Γι αυτον που υπηρξε οντως αμελής η τυψη θα τον συνοδεύει ίσως για μια ζωή. Οπως και ο πόνος ο ψυχικος, το θυμα, αν επέζησε. Το δυστύχημα θα του αφήσει ψυχολογικό καταλοιπο σίγουρα. Αν δεν έζησε η ζωή των δικών του έχει στιγματιστεί αθεράπευτα για το υπόλοιπο της.

Λεμε στους άλλους μην βλαψεις, μην κανεις κακό, προσεχε, κι οι πολλοι απαντανε οτι πρέπει να συγχωραμε. Η συγχωρεση δεν σβήνει κανενα κακο. Κανένας δεν μιλάει για αγάπη, μην βλαψεις μην πειράξεις, να συμπεριφέρεσαι οπως θες να σου συμπεριφέρονται. Ειναι λες και το υπόβαθρο, η βάση της σκεψης τους, ειναι μια ριζωμένη κακία. Έχει θολωσει η σκέψη τους σε βαθμο που αυτό δεν το αντιλαμβάνονται, αλλιως στη θέση της κακιας θα βαζαν την αγαπη κι έτσι θα άλλαζε η ολη θεώρηση τους και οι πράξεις τους.