επιθυμια για αρρωστια, ευθυνοφοβία

[mariaslani]

Καλησπερα. Υστερα απο 20 χρονια γαμου με έναν χειριστικο, ανταγωνιστικο συζυγο με τον οποιο δεν χωρισα οταν δοθηκαν οι ευκαιριες, απο μια χρονια που συγκρουστηκε φοβερα με την κορη μας που εδινε πανελληνιες βρεθηκα για πολλοστη φορα στη μεση μου επιρριφθηκαν ευθυνες και απο τους δυο δεν αντεξα, δεν καταφερα να εξισορροπησω τιποτα απευθυνθηκα σε ψυχολογο υστερα απο 6 μηνες με παρεπεμψε σε ψυχιατρο για ηπια αντικαταθλιπτικη αγωγη( minitran 4-10). Το παιδι περασε σε σχολη, απο τις μερες του καυσωνα, εχω πεσει ψυχολογικα , το φαγητο με βαραινει πολυ η μ εκνευριζει μου ερχεται νατο πεταξω, πινω το χαπι με αλκοολ( ο υπνος μου ειναι καλος) , ευχομαι να αρρωστησω για να σταματησει η επιρριψη ευθυνων. Κανεις ακομα δεν εχει καταλαβει τιποτα, εδω το γραφω, οψυχιατρος μου λεει οτι παρερμηνευω και.. ψυχολογικοποιω. ντρεπομαι

[mariaslani]

Καλησπερα. Υστερα απο 20 χρονια γαμου με έναν χειριστικο, ανταγωνιστικο συζυγο με τον οποιο δεν χωρισα οταν δοθηκαν οι ευκαιριες, απο μια χρονια που συγκρουστηκε φοβερα με την κορη μας που εδινε πανελληνιες βρεθηκα για πολλοστη φορα στη μεση μου επιρριφθηκαν ευθυνες και απο τους δυο δεν αντεξα, δεν καταφερα να εξισορροπησω τιποτα απευθυνθηκα σε ψυχολογο υστερα απο 6 μηνες με παρεπεμψε σε ψυχιατρο για ηπια αντικαταθλιπτικη αγωγη( minitran 4-10). Το παιδι περασε σε σχολη, απο τις μερες του καυσωνα, εχω πεσει ψυχολογικα , το φαγητο με βαραινει πολυ η μ εκνευριζει μου ερχεται νατο πεταξω, πινω το χαπι με αλκοολ( ο υπνος μου ειναι καλος) , ευχομαι να αρρωστησω για να σταματησει η επιρριψη ευθυνων. Κανεις ακομα δεν εχει καταλαβει τιποτα, εδω το γραφω, οψυχιατρος μου λεει οτι παρερμηνευω και.. ψυχολογικοποιω. ντρεπομαι

Υπάρχει κάποιος άλλος που νιώθει οτι μονο αν παθει κατι πολυ σβαρό θα τον αφήσουν ήσυχο ή θα τον σεβαστούν ή θα τον εκτιμήσουν΄; Δεν ξέρω πότε θα ισορροπήσω, νιωθω γελοία και καποιες φορές μια απροσδιόριστη αγωνία και ταχυκαρδία.

[user]

συνήθως αυτά είναι χαρακτηριστικά ναρκισιστικής προσωπικότητας, μόνο του δε μου στέκει, δηλαδή αυτοί που μόνο όταν έχεις τις μαύρες σου ξερωγω σ'αφήνουν ήσυχο και κρατάνε τα όρια τους χμ, προβληματικό πολύ.
ναι, καλέ υπάρχουν ου!

[mariaslani]

συνήθως αυτά είναι χαρακτηριστικά ναρκισιστικής προσωπικότητας, μόνο του δε μου στέκει, δηλαδή αυτοί που μόνο όταν έχεις τις μαύρες σου ξερωγω σ'αφήνουν ήσυχο και κρατάνε τα όρια τους χμ, προβληματικό πολύ.
ναι, καλέ υπάρχουν ου!

Καλησπέρα. Εννοείς οτι εγώ έχω ναρκισσιστική προσωπικότητα; Δεν ξέρω , μπορεί,όλοι μου λένε οτι τα πράγματα ειναι καλύτερα αλλά ξέρω οτι αυτο ειναι επιφανειακό , οτι έχω κάνει σοβαρά λάθη και κακές επιλογές που δεν διορθώνονται και οτι στα 52 μου νιωθω οτι χάθηκε υπερβολικά πολύς χρόνος. Ο άντρας μου και η κόρη μου θα με κατηγορούν α΄λλοτε δίκαια άλλοτε άδικα, ο ένας γιατί έτσι λειτουργεί, δεν αλλάζει οπως μου έχουν πει και εγω οψιμα του βάζω όρια, η κόρη μου, γιατί δεν χώρισα όταν ήταν μικρή ,όταν είχα δείγματα κακής συμπεριφοράς κι έτσι έβλαψα κι εκείνην. Εγώ προσπαθώ να διαχειριστώ τη δεδομένη αποτυχία μου, με την αγωγή έχω λιγότερο άγχος, δεν σημαίνει τίποτα το οτι απο εδώ και πέρα μπορεί να είναι καλύτερα. Σωματικά μου βγαίνει με βάρος στο στομάχι και ανορεξία αυτό και νοητικά με την ανώριμη σκέψη ότι αν αρρωστήσω σοβαρά, θα πάψουν να ασχολούνται, θα με λυπηθούν, ίσως κι εγώ με λυπηθώ. Τα γράφω εδώ γιατί τα ενθαρρυντικά λόγια του ψυχολόγου τα βαρέθηκα, γιατί ντρέπομαι παράλληλα για τις ανόητες σκέψεις μου..οποιαδήποτε άποψη ευπρόσδεκτη...

[ninja]

Εισαι πολυ κουρασμενη ψυχολογικα και δεχεσαι πολλη πιεση απο διαφορα μετωπα γι’ αυτο επιθυμεις μια ασθενεια, αρρωστια κλπ. Βαλλεσαι και θες να σταματησει αυτο. Να σταματησουν να σε παλευουν για να ησυχασεις και μια σοβαρη ασθενεια πιθανοτατα θα στο παρειχε αυτο.

[_Vassilis]

αν αρρωστήσω σοβαρά, θα πάψουν να ασχολούνται, θα με λυπηθούν, ίσως κι εγώ με λυπηθώ.

Καλά, γι αυτό μην παίρνεις κι όρκο. Άμα ο χαρακτήρας τους είναι τέτοιος που να μην ασχολούνται με το πρόβλημα του άλλου δε θα το κάνουν ότι κι αν πάθεις. Εμένα τώρα τελευταία μου έχει παρουσιαστεί ένα σοβαρό ζήτημα με τα μάτια μου και μάλιστα (ω ναι..) μου τυχε και μέσα στον Αύγουστο που από ότι φαίνεται όλοι οι οφθαλμίατροι λείπουν για μπάνιο. Βρήκα κάποιον αγνωστο, έκανα εξέταση που μου σύστησε και υπάρχει σοβαρό θέμα που πρέπει να βρούμε από που προέρχεται. Εν τω μεταξύ εγώ αυτη τη στιγμη δε βλέπω καλά και δεν ξέρω αν αυτό θα επανελθει και πως θα επανέλθει. Ισως χρειαστει laser η χειρουργείο. Ισως δεν επανελθει, ειναι ενας φοβος μου αυτος. Κι αμα κανω και τη μαγνητικη εγκεφαλου που μου συστησαν και δειξει οτι εχω εναν ογκο πχ που προκαλει τα διαφορα συμπτωματα, τοτε το κερδισαμε το λαχειο.. Αλλος φοβος απο εκει.. Οι αλλοι εδω στο σπιτ.. διορθωση, στο τοξικο φουγαρο που κατοικω τον τελευταιο εναμισι χρονο περιπου κανουν σα να μη συμβαινει απολυτως τιποτα, σα να μην το ακουσαν ποτε ολο αυτο οταν τους το ειπα. Το μονο που εχει σημασια ειναι η δικη τους καθημερινοτητα και οι δικες τους «επιτακτικες» αναγκες. Πχ το αβοκαντο με τα αυγα που τρωνε για πρωινο πρεπει να μην ειναι ουτε πολυ αγουρο , ουτε πολυ ωριμο, αυτο ειναι το μειζον ζητημα, τα αλλα απλα δεν υπαρχουν. Εμπεριεχει μεσα του αυτο αν το καλοσκεφτεις εναν νοσηρο εγωισμό και μια μεγιστη υποτίμηση της προσωπικοτητας του άλλου, οτι δηλαδη δεν εισαι αξιος να ασχοληθουμε καν μαζι σου ή με το δηθεν προβλημα σου. Δε σου μιλαμε καν γι αυτο. Ή ειναι απλα ψυχιατρικα αρρωστοι που ειναι βεβαιο δηλαδη οπότε κακως καθομαι και το παιρνω προσωπικα, η αρρωστια εχει το ακαταλογιστο. Ή ισχυουν και οι δυο παραμετροι σε καποιο βαθμο η καθεμια, πραγμα που ειναι και το πιο πιθανο. Το αποτελεσμα παραμενει οτι ενδεχεται να χρειαζεται να αντιμετωπισεις μονος/μονη σου τα διαφορα προβληματα γιατι οι αλλοι απλα μπορει να μη θελουν ή να μην μπορουν να ασχοληθουν. Εστω κι αν εσυ εχεις ασχοληθει ή συνεχιζεις να ασχολεισαι με τα δικα τους. Αυτο δε σου εξασφαλιζει καθολου οτι θα λαβεις καποια ανταποδωση στη δικη σου αναγκη. Εγω αυτο που λες το εκλαμβανω σαν ενα καμπανακι του εαυτου σου που ζηταει ξεκουραση. Καμια φορα θεωρουμε οτι ειμαστε δικαιολογημενοι να ξεκουραστουμε τον καιρο της αρρωστιας. Αρα γινεται κατα καποιο τροπο αιτημα μας το να αρρωστησουμε. Αυτο ειναι λαθος. Καθολου να μην αρρωστησεις. Να εισαι παντα γερη και υγιης. Να φροντισεις να ξεκουρασεις τον εαυτο σου οπως ειναι αναγκαιο για να μη φτασει ποτε να αρρωστησει πραγματικα. Η ξεκουραση ειναι κατι απαραιτητο, ειδικα κιολας οταν εχουν μαζευτει πολλα, δε θα νιωθουμε τυψεις που προσφερουμε στον εαυτο μας κατι απολυτως αναγκαιο. Καλη δυναμη θα σου ευχηθω, λυπαμαι που δυσκολευεσαι να βρεις τη στηριξη απο την οικογένεια σου που εχεις απολυτο δικιο να ζητας.

[mariaslani]

Καλά, γι αυτό μην παίρνεις κι όρκο. Άμα ο χαρακτήρας τους είναι τέτοιος που να μην ασχολούνται με το πρόβλημα του άλλου δε θα το κάνουν ότι κι αν πάθεις. Εμένα τώρα τελευταία μου έχει παρουσιαστεί ένα σοβαρό ζήτημα με τα μάτια μου και μάλιστα (ω ναι..) μου τυχε και μέσα στον Αύγουστο που από ότι φαίνεται όλοι οι οφθαλμίατροι λείπουν για μπάνιο. Βρήκα κάποιον αγνωστο, έκανα εξέταση που μου σύστησε και υπάρχει σοβαρό θέμα που πρέπει να βρούμε από που προέρχεται. Εν τω μεταξύ εγώ αυτη τη στιγμη δε βλέπω καλά και δεν ξέρω αν αυτό θα επανελθει και πως θα επανέλθει. Ισως χρειαστει laser η χειρουργείο. Ισως δεν επανελθει, ειναι ενας φοβος μου αυτος. Κι αμα κανω και τη μαγνητικη εγκεφαλου που μου συστησαν και δειξει οτι εχω εναν ογκο πχ που προκαλει τα διαφορα συμπτωματα, τοτε το κερδισαμε το λαχειο.. Αλλος φοβος απο εκει.. Οι αλλοι εδω στο σπιτ.. διορθωση, στο τοξικο φουγαρο που κατοικω τον τελευταιο εναμισι χρονο περιπου κανουν σα να μη συμβαινει απολυτως τιποτα, σα να μην το ακουσαν ποτε ολο αυτο οταν τους το ειπα. Το μονο που εχει σημασια ειναι η δικη τους καθημερινοτητα και οι δικες τους «επιτακτικες» αναγκες. Πχ το αβοκαντο με τα αυγα που τρωνε για πρωινο πρεπει να μην ειναι ουτε πολυ αγουρο , ουτε πολυ ωριμο, αυτο ειναι το μειζον ζητημα, τα αλλα απλα δεν υπαρχουν. Εμπεριεχει μεσα του αυτο αν το καλοσκεφτεις εναν νοσηρο εγωισμό και μια μεγιστη υποτίμηση της προσωπικοτητας του άλλου, οτι δηλαδη δεν εισαι αξιος να ασχοληθουμε καν μαζι σου ή με το δηθεν προβλημα σου. Δε σου μιλαμε καν γι αυτο. Ή ειναι απλα ψυχιατρικα αρρωστοι που ειναι βεβαιο δηλαδη οπότε κακως καθομαι και το παιρνω προσωπικα, η αρρωστια εχει το ακαταλογιστο. Ή ισχυουν και οι δυο παραμετροι σε καποιο βαθμο η καθεμια, πραγμα που ειναι και το πιο πιθανο. Το αποτελεσμα παραμενει οτι ενδεχεται να χρειαζεται να αντιμετωπισεις μονος/μονη σου τα διαφορα προβληματα γιατι οι αλλοι απλα μπορει να μη θελουν ή να μην μπορουν να ασχοληθουν. Εστω κι αν εσυ εχεις ασχοληθει ή συνεχιζεις να ασχολεισαι με τα δικα τους. Αυτο δε σου εξασφαλιζει καθολου οτι θα λαβεις καποια ανταποδωση στη δικη σου αναγκη. Εγω αυτο που λες το εκλαμβανω σαν ενα καμπανακι του εαυτου σου που ζηταει ξεκουραση. Καμια φορα θεωρουμε οτι ειμαστε δικαιολογημενοι να ξεκουραστουμε τον καιρο της αρρωστιας. Αρα γινεται κατα καποιο τροπο αιτημα μας το να αρρωστησουμε. Αυτο ειναι λαθος. Καθολου να μην αρρωστησεις. Να εισαι παντα γερη και υγιης. Να φροντισεις να ξεκουρασεις τον εαυτο σου οπως ειναι αναγκαιο για να μη φτασει ποτε να αρρωστησει πραγματικα. Η ξεκουραση ειναι κατι απαραιτητο, ειδικα κιολας οταν εχουν μαζευτει πολλα, δε θα νιωθουμε τυψεις που προσφερουμε στον εαυτο μας κατι απολυτως αναγκαιο. Καλη δυναμη θα σου ευχηθω, λυπαμαι που δυσκολευεσαι να βρεις τη στηριξη απο την οικογένεια σου που εχεις απολυτο δικιο να ζητας.

Καλημέρα. Χτες η κόρη μου σε μια χαλαρή φάση μου είπε αιφνιδιαστικά οτι κατά τη διάρκεια των σπουδών της θα δουλέψει και θα αποταμιεύει αυτά τα χρήματα, ώστε σε 2-3 χρόνια να έχω την οικονομική δυνατότητα να φύγω απο το σπίτι γιατί με βλέπει δυστυχισμένη. Αν τα πράγματα δεν αλλάξουν ουσιαστικά στην οικογένεια ώστε να μην με υποτιμά ή μου φέρεται παράλογα κατά περιόδους ο πατέρας της ( ο οποίος πρεμπιπτόντως τώρα φέρεται άψογα αλλά όταν πιεστεί απο αλλού ασκεί συναισθηματική / ψυχολογική βία και δημιουργεί μια αδιέξοδη κατάσταση) ή δεν φύγω τότε έχοντας τα χρήματα( εργάζομαι κι εγω αλλά έχουμε ένα στεγαστικό δάνειο και τα τρέχοντα έξοδα με το παιδί που αυξάνονται λόγω σπουδών), τότε θα κόψει κι εκείνη τις επαφές μαζί μου. Ντρέπομαι που με την απραξία μου, τους φόβους μου, αφέθηκα στο χειρισμό του συζύγου, τώρα προσπαθώ να πάρω ανάσες, κι έτσι έκανα κακό στο παιδί μου, συνεχίζω τις δραστηριότητές μου αλλά κυρίως ντρέπομαι. ζω μια κανονκή ζωή αλλά νιώθω ότι κάτι σκοτεινό υπάρχει παρ'αλληλα με αυτήν. Μακάρι να μην ζήσω για πολλά χρόνια ακόμη, να ορθοποδήσει το παιδί μετά τις σπουδές του και να φύγω.

[ioannis2]

Το να θες να αρρωστήσεις ειναι γνώρισμα αυτων που θέλουν να κινήσουν την προσοχή, μεταξυ αλλων, με αυτους που εχουν τα προβληματα ωστε να τους αντιμετωπίσουν με συμπονετικό τροπο ή να τους κανουν να ξεχάσουν τα μεταξύ τους προβλήματα και τουλάχιστον να τα βλεππυν με ήπιο και δικαιολογητικό τρόπο. Δεν αποκλείεται στην αρρωστια ή στο κακο να σου γίνουν και αυτοί ή απ αυτους που πραγματικά θα σταθούν δίπλα σου. Όμως, οι σκέψεις περί κακού για να γλυτωσω την ευθύνη δείχνει χαρακτήρα που εύκολα λυγιζει.
Στο μεταξύ μας λες για μακροχρόνια προβληματική συμβίωση και για κάτι που προφανως συνέβηκε σχετικά προσφατα που ειναι η αιτία αυτού που γραφείς εδώ. Στο μεταξύ ακόμα η κορη σας περασε πανελλαδικες κι αυτό θα πρεπε να σου ναι μεγαλη χαρα ιδιως αν πέρασε σε κάτι που της αρεσει. Βρες την αιτία κι επικεντρωσου σ αυτην για να βρεις τροπο για λύση. Εκτός κι αν η αιτία εντάσσεται στα προβλήματα της συμβίωσης, δηλαδή παντα υπηρχαν μεγαλυτερες κρίσεις απο τις απλες και μικρες καθημερινές. Ελπιζω η κορη σου να εχει μείνει οσο γίνεται αμόλυντη απο αυτα τυχόν συνεβαιναν στο σπιτι. Τα φάρμακα ειναι για να καταλαγιαζουν για να μπορεί ο νους μας να σκεφτεται λογικα και ψυχραιμα για να βρίσκει λύσεις και να ομαλοποιει τα πραγνατα.

[ioannis2]

Τέλος, υπάρχουν και ατομα που χωρίζουν και σε μεγάλη ηλικία πχ μετα απο 20 και χρονια γάμου. Καλιο αργα παρα ποτε αμα η κατάσταση ειναι αφόρητη. Ακομα και τα ιδια τα παιδια καποτε παρακινουν τους γονεις να χωρίσουν ή δεν ενοχλούνται αν οι γονεις τους χωρισαν. Οσο πιο νωρίς χωρισουν και μαλιστα βελούδινα τόσο λιγοτερα είναι τα ψυχολογικά στα παιδια από το να βλεπουν δυο γονεις χωρίς άσπρη μερα μέσα στο σπίτι.

[ioannis2]

Καλά, γι αυτό μην παίρνεις κι όρκο. Άμα ο χαρακτήρας τους είναι τέτοιος που να μην ασχολούνται με το πρόβλημα του άλλου δε θα το κάνουν ότι κι αν πάθεις. Εμένα τώρα τελευταία μου έχει παρουσιαστεί ένα σοβαρό ζήτημα με τα μάτια μου και μάλιστα (ω ναι..) μου τυχε και μέσα στον Αύγουστο που από ότι φαίνεται όλοι οι οφθαλμίατροι λείπουν για μπάνιο. Βρήκα κάποιον αγνωστο, έκανα εξέταση που μου σύστησε και υπάρχει σοβαρό θέμα που πρέπει να βρούμε από που προέρχεται. Εν τω μεταξύ εγώ αυτη τη στιγμη δε βλέπω καλά και δεν ξέρω αν αυτό θα επανελθει και πως θα επανέλθει. Ισως χρειαστει laser η χειρουργείο. Ισως δεν επανελθει, ειναι ενας φοβος μου αυτος. Κι αμα κανω και τη μαγνητικη εγκεφαλου που μου συστησαν και δειξει οτι εχω εναν ογκο πχ που προκαλει τα διαφορα συμπτωματα, τοτε το κερδισαμε το λαχειο.. Αλλος φοβος απο εκει.. Οι αλλοι εδω στο σπιτ.. διορθωση, στο τοξικο φουγαρο που κατοικω τον τελευταιο εναμισι χρονο περιπου κανουν σα να μη συμβαινει απολυτως τιποτα, σα να μην το ακουσαν ποτε ολο αυτο οταν τους το ειπα. Το μονο που εχει σημασια ειναι η δικη τους καθημερινοτητα και οι δικες τους «επιτακτικες» αναγκες. Πχ το αβοκαντο με τα αυγα που τρωνε για πρωινο πρεπει να μην ειναι ουτε πολυ αγουρο , ουτε πολυ ωριμο, αυτο ειναι το μειζον ζητημα, τα αλλα απλα δεν υπαρχουν. Εμπεριεχει μεσα του αυτο αν το καλοσκεφτεις εναν νοσηρο εγωισμό και μια μεγιστη υποτίμηση της προσωπικοτητας του άλλου, οτι δηλαδη δεν εισαι αξιος να ασχοληθουμε καν μαζι σου ή με το δηθεν προβλημα σου. Δε σου μιλαμε καν γι αυτο. Ή ειναι απλα ψυχιατρικα αρρωστοι που ειναι βεβαιο δηλαδη οπότε κακως καθομαι και το παιρνω προσωπικα, η αρρωστια εχει το ακαταλογιστο. Ή ισχυουν και οι δυο παραμετροι σε καποιο βαθμο η καθεμια, πραγμα που ειναι και το πιο πιθανο. Το αποτελεσμα παραμενει οτι ενδεχεται να χρειαζεται να αντιμετωπισεις μονος/μονη σου τα διαφορα προβληματα γιατι οι αλλοι απλα μπορει να μη θελουν ή να μην μπορουν να ασχοληθουν. Εστω κι αν εσυ εχεις ασχοληθει ή συνεχιζεις να ασχολεισαι με τα δικα τους. Αυτο δε σου εξασφαλιζει καθολου οτι θα λαβεις καποια ανταποδωση στη δικη σου αναγκη. Εγω αυτο που λες το εκλαμβανω σαν ενα καμπανακι του εαυτου σου που ζηταει ξεκουραση. Καμια φορα θεωρουμε οτι ειμαστε δικαιολογημενοι να ξεκουραστουμε τον καιρο της αρρωστιας. Αρα γινεται κατα καποιο τροπο αιτημα μας το να αρρωστησουμε. Αυτο ειναι λαθος. Καθολου να μην αρρωστησεις. Να εισαι παντα γερη και υγιης. Να φροντισεις να ξεκουρασεις τον εαυτο σου οπως ειναι αναγκαιο για να μη φτασει ποτε να αρρωστησει πραγματικα. Η ξεκουραση ειναι κατι απαραιτητο, ειδικα κιολας οταν εχουν μαζευτει πολλα, δε θα νιωθουμε τυψεις που προσφερουμε στον εαυτο μας κατι απολυτως αναγκαιο. Καλη δυναμη θα σου ευχηθω, λυπαμαι που δυσκολευεσαι να βρεις τη στηριξη απο την οικογένεια σου που εχεις απολυτο δικιο να ζητας.

Πόσο σε καταλαβαίνω βρε Βασίλη! Καλό το παράδειγμα σου για τη θεματοθετρια! Ευχομαι ειλικρινά όλα να σου πάνε καλά. Άμα στα καλα σου δεν γυρίζουν να σε δουν, αμα εναντι σου ειναι σκληροπετσοι, δηλαδή αδιάφοροι, σε αποφεύγουν και τους είσαι ατομο δευτερεύουσας σημασιας, με τον ιδιο ακριβώς τρόπο μου φαίνεται πως θα σε αντιμετωπισουν αν ω μη γένοιτο χειροτερεψεις ή κρεβατωθεις. Θα κοιταξουν όμως τον αλλο τον οποίο τον εχουν στα υψηλα αμα αρπαξει ένα μικρο κρυολογηματακι. Αυτή ειναι η κοινωνια μας. Τα βάζεις κατω στη σωστη τους διάσταση λεγοντας αλήθειες. Καλά λες στη θεματοθετρια να ξεκουραστεί. Κι αν δεν βρισκει στήριξη, χώροι και πράγματα που της αρέσουν, την αναπαυουν, της δίνουν χαρά είναι η καλή λύση, συν η βέλτιστη μα και πιο δύσκολη μα όχι αδύνατη, να βρει δηλαδή μεσα της τις δυνάμεις. Πολλοί τα έχουν βγάλει πέρα με σωματικες νόσους αλλά και προβλήματα της ζωής στηριζόμενοι στον εαυτό τους οταν δεν έβρισκαν στηριξη απο κανένα.

[_Vassilis]

Πόσο σε καταλαβαίνω βρε Βασίλη! Καλό το παράδειγμα σου για τη θεματοθετρια! Ευχομαι ειλικρινά όλα να σου πάνε καλά. Άμα στα καλα σου δεν γυρίζουν να σε δουν, αμα εναντι σου ειναι σκληροπετσοι, δηλαδή αδιάφοροι, σε αποφεύγουν και τους είσαι ατομο δευτερεύουσας σημασιας, με τον ιδιο ακριβώς τρόπο μου φαίνεται πως θα σε αντιμετωπισουν αν ω μη γένοιτο χειροτερεψεις ή κρεβατωθεις. Θα κοιταξουν όμως τον αλλο τον οποίο τον εχουν στα υψηλα αμα αρπαξει ένα μικρο κρυολογηματακι. Αυτή ειναι η κοινωνια μας. Τα βάζεις κατω στη σωστη τους διάσταση λεγοντας αλήθειες. Καλά λες στη θεματοθετρια να ξεκουραστεί. Κι αν δεν βρισκει στήριξη, χώροι και πράγματα που της αρέσουν, την αναπαυουν, της δίνουν χαρά είναι η καλή λύση, συν η βέλτιστη μα και πιο δύσκολη μα όχι αδύνατη, να βρει δηλαδή μεσα της τις δυνάμεις. Πολλοί τα έχουν βγάλει πέρα με σωματικες νόσους αλλά και προβλήματα της ζωής στηριζόμενοι στον εαυτό τους οταν δεν έβρισκαν στηριξη απο κανένα.

Σε ευχαριστώ φίλε μου, κι εγώ μου το εύχομαι να μου πάνε καλά τα πράγματα γιατί προς το παρόν συνηθίσαμε να μη βλέπουμε καλά. Πάντως τώρα που γύρισαν οι κανονικοί γιατροί μου από τα καλοκαιρινά τους μπάνια νομίζω θα βγάλουμε καλύτερα άκρη γιατί αυτοί που πήγα εκτακτως μέσα στον Αύγουστο με τρέλαναν με τις βλακείες τους και ένα κάρο άκυρες εξετάσεις. Δεν είναι έτσι η ιατρική..

[_Vassilis]

Καλημέρα. Χτες η κόρη μου σε μια χαλαρή φάση μου είπε αιφνιδιαστικά οτι κατά τη διάρκεια των σπουδών της θα δουλέψει και θα αποταμιεύει αυτά τα χρήματα, ώστε σε 2-3 χρόνια να έχω την οικονομική δυνατότητα να φύγω απο το σπίτι γιατί με βλέπει δυστυχισμένη. Αν τα πράγματα δεν αλλάξουν ουσιαστικά στην οικογένεια ώστε να μην με υποτιμά ή μου φέρεται παράλογα κατά περιόδους ο πατέρας της ( ο οποίος πρεμπιπτόντως τώρα φέρεται άψογα αλλά όταν πιεστεί απο αλλού ασκεί συναισθηματική / ψυχολογική βία και δημιουργεί μια αδιέξοδη κατάσταση) ή δεν φύγω τότε έχοντας τα χρήματα( εργάζομαι κι εγω αλλά έχουμε ένα στεγαστικό δάνειο και τα τρέχοντα έξοδα με το παιδί που αυξάνονται λόγω σπουδών), τότε θα κόψει κι εκείνη τις επαφές μαζί μου. Ντρέπομαι που με την απραξία μου, τους φόβους μου, αφέθηκα στο χειρισμό του συζύγου, τώρα προσπαθώ να πάρω ανάσες, κι έτσι έκανα κακό στο παιδί μου, συνεχίζω τις δραστηριότητές μου αλλά κυρίως ντρέπομαι. ζω μια κανονκή ζωή αλλά νιώθω ότι κάτι σκοτεινό υπάρχει παρ'αλληλα με αυτήν. Μακάρι να μην ζήσω για πολλά χρόνια ακόμη, να ορθοποδήσει το παιδί μετά τις σπουδές του και να φύγω.

Δεν ξέρω.. Εγώ πάλι σου εύχομαι με κάποιο τρόπο να μπορέσετε να βρείτε μια λύση και να είστε πρώτα καλά και ύστερα μαζί. Μου αρέσει όταν ζευγάρια τα καταφέρνουν σε βάθος χρονου και αυτό σπανίζει ολοένα και περισσότερο στις μέρες μας. Απ την άλλη προκειμένου να μην είναι κανείς καλά, ε, τότε, αναγκαστικά ας πάει ο καθένας στο δρόμο του και ας ηρεμούν οι άνθρωποι έστω έτσι. Αλλα να το προσπαθήσετε πρώτα και όχι βιαστικές αποφάσεις. Το να γκρεμίσεις είναι το εύκολο, το να χτίζεις είναι το θέμα. Θέλει αγώνα πάντως και ιδανικά και από τις δύο πλευρές. Αλλα τον άλλον τον άνθρωπο και το πως θα φερθεί δεν μπορούμε να το ελέγξουμε, βασικά μόνο τον εαυτό μας μπορούμε να ελέγξουμε κι αυτόν με κόπο. Σας εύχομαι ο,τι καλύτερο για σας, όποιο και αν είναι αυτό.

[ioannis2]

Σε ευχαριστώ φίλε μου, κι εγώ μου το εύχομαι να μου πάνε καλά τα πράγματα γιατί προς το παρόν συνηθίσαμε να μη βλέπουμε καλά. Πάντως τώρα που γύρισαν οι κανονικοί γιατροί μου από τα καλοκαιρινά τους μπάνια νομίζω θα βγάλουμε καλύτερα άκρη γιατί αυτοί που πήγα εκτακτως μέσα στον Αύγουστο με τρέλαναν με τις βλακείες τους και ένα κάρο άκυρες εξετάσεις. Δεν είναι έτσι η ιατρική..

Χαίρομαι που έχεις καλούς γιατρούς. Δυστυχώς ή ευτυχώς στα θέματα ψυχολογίας, σοβαρός είναι ο ρόλος της προσωπικής μας προσπάθειας όσο δύσκολο κι αν είναι. Εύχομαι να πήρες κάποιες μεθοδολογίες ψυχολογίας για παρακολούθηση και χειρισμό της σκέψης τις οποίες να εφαρμόζεις. Τουλάχιστον προσφέρουν αυτογνωσία, να μάθω δηλαδή τα αίτια, τα συναισθήματα και τον τρόπο διαστρεβλωμένης σκέψης που μου προξένησαν, αλλά και βελτίωση άμα τον τρόπο σκέψης και δράσης που σου μαθαίνουν να τον εφαρμόζεις με πείσμα ώστε με την πάροδο του χρόνου να σου γίνει σαν βίωμα και να βλέπεις περισσότερη λειτουργικότητα κι αλλαγές στη ζωή σου.