http://www.youtube.com/watch?v=VrSuCc50QjΑΜΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΒΓΕ

[dora-agxos]

να τον θυμασαι παντα..και καποια στιγμη θα γλυκανει ο πονος κουκλα μου.

[boubourina]

Ελα βρε Θεοφανεια!
Λες να μην χανομαι
Μα εχω χαθει
το μυαλο μου ενας λαβυρινθος.

Πριν 2 βραδια τον ειδα για πρωτη φορα στον υπνο μου
Ασχημο ονειιρο
ειδα οτι με απατουσε!
Ανηκουστο για τον Τακουλη
Προσπαθουσα να τον χτυπησω με ολη μου τη δυναμη αλλα το χερι μου ισα που ακουμπουσε επανω του. Δεν ειχα δυναμη

Ξυπνησα
Και καταλαβα
δεν ηταν η απιστια το μηνυμα
Ηταν η προδοσια
Ενιωσα οτι με προσδωσε
Ολα οσα μου υποσχεθηκε
Το μονο που του ζητηγα ηταν να γερασουμε μαζι
Ηξερα οτι παντα θα ειχαμε μια δυσκολη ζωη
Ειχαμε παρει τον δυσκολο δρομο
Το μονο που ηθελα ηταν να γερασουμε μαζι
και δεν μου την εκανε τη χαρη

Με προδωσε
με παρατησε στα μισα
Τιποτα δεν προλαβα να χορτασω απο αυτον
τιποτα

[boubourina]

http://www.youtube.com/watch?v=LbZYyTWjvbc

[boubourina]

[boubourina]

να τον θυμασαι παντα..και καποια στιγμη θα γλυκανει ο πονος κουκλα μου.

το ξερω Δωρα και το πιστευω. Απλα ως τοτε δεν ξερω τι να κανω....

[crazy_diamond]

boubourina, κουράγιο και απόψε..

είμαστε εδώ..

[Θεοφανία]

η προδοσια.......το ένιωσα και γω...είχα για πολύ καιρο νεύρα με τη μαμά...πως μπόρεσε να μας αφήσει?
Ακόμη δεν έχω βρει την απάντηση και ούτε πιστεύω πως θα τη βρω.....Ίσως να ήταν πάνω απ τις δυνάμεις τους, να μη γινόταν αλλιώς.
Ίσως να έπρεπε, να πρεπει, να το αξίζουμε...δεν ξέρω.
Το χειροτερο στο θάνατο είναι πως δεν υπάρχουν απαντήσεις.

[dora-agxos]

εχει τρελες ανατροπες η ρουφιανα η ζωη και αναπαντεχες απωλειες..πρεπει να την περπατησουμε ομως την ρουφιανα,ετσι πρεπει!ακολουθας τον κυματισμο της..πικρα,πονος,χαρα ευτυχια,τουμπες ενας αχταρμας.

[crazy_diamond]

Το χειροτερο στο θάνατο είναι πως δεν υπάρχουν απαντήσεις.

Θεοφανία, αυτό.. αυτό ακριβώς. Αλλά δεν παύουμε να κάνουμε τις ερωτήσεις..

αφού είναι άλυτο το ρημάδι το αίνιγμα..

[boubourina]

Δεν είναι που φεύγεις κι όλα τελειώνουν
δεν είναι που τώρα τα μάτια βουρκώνουν
δεν είναι που μένει σε μένα ο πόνος
και χάνονται οι μέρες οι ώρες ο χρόνος

Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω
εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω

Δεν είναι που φεύγεις και τώρα σε χάνω
δεν είναι που πρέπει να δω τι θα κάνω
δεν είναι η πίκρα που έχω στο στόμα
δεν είναι που θέλω τα χείλη σου ακόμα

Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω
εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω

Δεν είναι που μένει σε μένα ο πόνος
και χάνονται οι μέρες οι ώρες ο χρόνος
μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω
εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω

Δεν είναι που φεύγεις

[dora-agxos]

η υπογραφη σου..

[boubourina]

Θεοφανία, αυτό.. αυτό ακριβώς. Αλλά δεν παύουμε να κάνουμε τις ερωτήσεις..

αφού είναι άλυτο το ρημάδι το αίνιγμα..

Δεν ψαχνω για απαντησεις.
Δεν κανω ερωτησεις
Δεν εχω να μαθω τιποτα πια
Εζησα μαζι του 13 χρονια
Θα ζησω και ακομα δεν ξερω ποσα μακρια του
Τι να τις κανω τις ερωτησεις και τις απαντησεις
παντα ημουν ανθρωπος της ουσιας
και η ουσια ειναι οτι εγω ειμαι εδω με τον Νικολα και πρεπει να συνεχισω να παλευω
και η ουσια ειναι οτι Εκεινος δεν ειναι πια εδω
και η ουσια ειναι οτι δεν θα ξαναρθει ποτέ
και η ουσια ειναι οτι τον ηθελα για παντα μαζι μου
η ουσια ειναι οτι ποναει αβασταχτα

[boubourina]

Δωρα η υπογραφη μου θα μου γινει συνθημα ζωης!

και οτι παλι θα κλαψω και παλι θα γελασω το ξερω
και εχετε απολυτο δικιο ολοι σε ολα
και με βοηθαει καθε σας σημαδι, καθε σας λεξη

[Θεοφανία]

Θεοφανία, αυτό.. αυτό ακριβώς. Αλλά δεν παύουμε να κάνουμε τις ερωτήσεις..

αφού είναι άλυτο το ρημάδι το αίνιγμα..

και δεν θα το μάθουμε παρά μονο όταν φύγουμε και μεις..

θελω να πω κάτι...
πριν χάσω τη μαμά φοβόμουν το θάνατο.
Τώρα, νιώθω πως με δένει κάτι μαζί του.
Κανείς μας δεν ξέρει αν μετά απο αυτο που ζούμε υπάρχει ή δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Όταν όμως φεύγει ένα κομμάτι μας προς τα κει, τότε είναι ακόμη πιο εύκολο να συνειδητοποιήσουμε πως θα φύγουμε κάποτε και μεις και να ελπίσουμε πως μπορεί να τους συναντήσουμε.

[boubourina]

Κανείς μας δεν ξέρει αν μετά απο αυτο που ζούμε υπάρχει ή δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Όταν όμως φεύγει ένα κομμάτι μας προς τα κει, τότε είναι ακόμη πιο εύκολο να συνειδητοποιήσουμε πως θα φύγουμε κάποτε και μεις και να ελπίσουμε πως μπορεί να τους συναντήσουμε.

Θεοφανεια εγω απο την ημερα που εφυγε ο Τακης ζω με μια μεγαλη αγωνια
Φοβαμαι οτι ο Θεος δεν εχει ξεμπερδεψει μαζι μου
Οτι θα ερθει και κατι ακομα
και τρεμω στην ιδεα οτι μπορει να βλαψει το μωρο μου