Ηταν ολος μου ο κόσμος..........

[Θεοφανία]

Σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου για άλλη μια φορά. Δυνατή, δεν ξέρω, μπορεί, αλλά πρώτη φορά αντιμετωπίζω κατι τέτοιο και δεν αντιμετωπίζεται. Σε μπέρδεψα ίσως, αλλά έτσι νοιώθω. Μπορεί ένας ειδικός όμως να πάρει τον πόνο μου..? Αυτό πιστέυω ότι δεν γίνεται με τίποτα. Θα προσπαθησω να ψάξψ, αν ξερει κανεις μπορεί με private message να προτεινει καποιον/α? Εψαξα στο internet εννοειται αλλα που να παω στα τυφλά? Να πεσω σε κανενα κομπογιαννιτη να με αποτελειώσει?

Είσαι δυνατή και άξια θαυμασμού που μέσα σε όλο αυτό τον εφιάλτη μπορείς και βρίσκεις λίγο κουράγιο για να βοηθήσεις τον εαυτό σου.
Στείλε υ2υ στον NikosD, είναι ψυχολόγος και θα σε βοηθήσει να βρεις κάποιον αξιόπιστο ειδικό στην περιοχή σου..

[KaterinaKostas]

Είσαι δυνατή και άξια θαυμασμού που μέσα σε όλο αυτό τον εφιάλτη μπορείς και βρίσκεις λίγο κουράγιο για να βοηθήσεις τον εαυτό σου.
Στείλε υ2υ στον NikosD, είναι ψυχολόγος και θα σε βοηθήσει να βρεις κάποιον αξιόπιστο ειδικό στην περιοχή σου..

Θα στειλω τωρα αμέσως,
ευχαριστώ πολυ, προσπαθω να βοηθηθώ διότι το επόμενο βήμα θα είναι να πέσω από κανενα μπαλκονι.........και δεν θελω να δώσω την πικρά αυτή στους γονείς μου. Αν ημουν ολομοναχη στη γη..........θα είχαν τελειώσει όλα.
Η δυναμη μου έχει στραγγίξει, πίστεψέ με......

[John11]

δεν υπάρχει παρηγοριά γι αυτό, ούτε φάρμακο. Βίωσε το πένθος σου και απομάκρυνε ανθρώπους που δεν μπορούν να σε καταλάβουν, μόνο χειρότερα σε κάνουν με την καθε μλκ που σου πετάνε.

... θα σου πω πως εγώ για ένα πολυ μεγάλο διάστημα ζούσα σε άρνηση, αυτός ήταν και ο λόγος που μπήκα σε αυτό το φόρουμ. Επειδή δεν μπορούσα να το αντέξω έκανα για πολύ καιρό πως δεν είχε συμβεί.
Εσύ είσαι πιο δυνατή και βλέπω πως κάνεις κατά μέτωπο επίθεση...μπράβο...

Σε αυτά θα συμφωνήσω μαζί σου Θεοφανία. Η Κατερίνα αυτό κάνει. Βλέπει την κατάσταση κατά μέτωπο. Και γι' αυτό έρχεται πιο βαρύ το συναίσθημα. Και θα επαναλάβω επίσης "Βίωσε το πένθος σου".

Και θα προσθέσω, η πολυθρόνα μια χαρά κάνει τη δουλειά της για να βιώσει κανείς το πένθος του. Κι αν η πολυθρόνα αποκτήσει και κανα βουλιαγματάκι χάθηκε ο κόσμος; Κατερίνα μου επιτρέπεις να κάνω λίγη πλάκα, στην ουσία δεν είναι πλάκα
Καθένας αντιμετωπίζει την απώλεια με διαφορετικό τρόπο. Π.χ. άλλος αλλάζει κουρτίνες, καθαρίζει, μαγειρεύει, άλλος κάνει πως δεν έχει συμβεί, άλλος πιάνει μια γωνία, μια πολυθρόνα, άλλος ψάχνει για ανθρώπους, άλλος κάνει κάτι άλλο ίσως. Αυτό που είναι πραγματικά πρόσθετο βασανιστήριο είναι να προσπαθούμε να κάνουμε κάτι άλλο από αυτό που εσωτερικά θέλουμε. Ή γιατί με πλάγιο τρόπο μας πιέζουν, ή γιατί πιεζόμαστε από αυτά που έχουμε μάθει, κλπ.

[KaterinaKostas]

Σήμερα γύρισα στο σπίτι μας......στο σπίτι μου..... με τη μανουλα μαζι παντα.
Χειρότερα όλα τα συναισθηματά μου, χειρότερη η κατάστασή μου. Τίποτα δεν βελτιώνεται. Ουτε λίγο....Εδω, το σπίτι είναι αδειο. Παντού η παρουσία του, ακόμη και στον αέρα.
Περιμενω να χτυπήσει το τηλέφωνο, να ανοίξει με τα κλειδιά του. Τιποτα....ολα χάθηκαν πια. Δεν μπορώ να το πιστέψω...΄
Επικοινώνησα με το Νικο και μου απάντησε. Θα το κοιτάξω μόλις ξεκολλησουν τα πόδια μου από τη γη αυτή που έχουν καρφωθεί και δεν με πάνε πουθενα.
Την κατάσταση τη βλέπω κατά μετωπο όπως λέτε, αλλά αμέσως αλλάζω......χάνομαι πάλι και περιμένω να γυρίσει. Δεν βλέπω τίποτα στην ουσία. Απλά προσπαθώ και χωρίς αποτέλεσμα.....

[Θεοφανία]

είναι λογικό κοριτσάκι μου να εναλλάσονται τα συναισθηματα σου.
Λογικό και ανθρώπινο.
Είναι πολύ σημαντικό ακόμη και που βρίσκεις το κουράγιο να γράφεις εδώ.΄
Δώσε στα πόδια σου το χρόνο τους...

[ioannis2]

KaterinaKostas,
Διαβασα το πρωτο σου μηνυμα. Πραγματικά ραγίζει κανεις για την απώλεια. Μεσα απο αυτά που γραφεις βιωσα τη συνδεση αναμεσα σας, την πραγματική αγάπη που σας έδενε και την απώλεια. Δυστυχώς καποια πραγματα όσο και να κλαμε δεν αλλάζουν. Τουλάχιστον τώρα απάλυνε τον πόνο σου κοντά σε αγαπημενους σου ανθρώπους, κοντα σ’ αυτούς που σου προσφερουν λίγη γαλήνη, κάνε ακόμα πραγματα που σου προσφερουν έστω μικρη φυγή απ’ τον πόνο. Καταλαβαίνω τον αβαστακτο πόνο, την απώλεια στη ζωή σου. Σου εισηγούμε όσο μπορείς να τη γαληνέψεις, να την ελαφρύνεις.

[KaterinaKostas]

Γράφω εδώ για να μην τρελλαθω.... γραφω, διότι καμμια φορά ξενοι άνθρωποι μπορει να προσφερουν περισσότερα απο οσα φανταζόμαστε. Γραφω εδω για να δω και την αλλη πλευρα της ζωής που ποτε μου δεν ειχα γνωρίσει. Τον τόσο πόνο, την απουσία, την απώλεια..... Ολα καινούργια συναισθηματα, όλα πρωτοφανή σε μενα.... Ναι, ήμουν τυχερη, ούτε χωρισμό από σχεση δεν είχα βιώσει. Τωρα μου ήρθε όλο μαζί όμως. Και μπροστά, τιποτα, το κενο, το χάος,,,,,,, παιδάκι που παει με τη μαμα του για πρωτη φορά στην πρώτη δημοτικού........Μεγάλη ειμαι γι'αυτά....δυσκολοτερο από τοτε στα 6 μου..... ανάποδο, στραβό, λαθος.
Σημερα κλαιω συνεχως από το πρωι....... συνεχως όμως..... Δεν μαλακώνει τίποτα, χειροτερεύει...
IOANNIS2 εχεις απόλυτο δίκοιο, αυτο κανω ειμαι μαζι με αγαπημενα πρόσωπα, πολυ αγαπημένα αλλά η απουσία είναι δυσαναπλήρωτη.Το κενό μου μεγάλο.

Σας ευχαριστώ όλους που ασχολείστε μαζί μου.
Ειλικρινά...........

[RainAndWind]

Κατερίνα, τι φχαριστάς καλέ? Το λιγότερο που μπορούν τα μέλη να κάνουν για σένα, να σου προσφέρουν ένα χέρι βοηθείας στις δύσκολές σου ώρες. Κορίτσι μου, το κλάμα σε βοηθάει θαρρώ, να ξεσπάς τον πόνο και τη θλίψη, να μη το κρατάς μέσα σου όλο το φορτίο.
Κατερίνα, τώρα που ο καιρός άνοιξε, να βγαίνεις από το σπίτι, έστω για μια βολτίτσα χαλαρή, έναν περίπατο αρχικά, θα σε βοηθάει να ξεκολλάει κάπως ο νους, έχεις ανάγκη τις ανάσες σου. Μην ξεχνάς να σε φροντίζεις, γιατί έχεις και σένα, πρόσεξε τον εαυτό σου, θα μαλακώσει σιγά σιγά, θα ξαναβρεις το κουράγιο, λίγο λίγο, μέρα τη μέρα, βήμα βήμα. Μη σου ζητάς πολλά γι αρχή,ε?
Καλό σου ξημέρωμα.

[KaterinaKostas]

Κατερίνα, τι φχαριστάς καλέ? Το λιγότερο που μπορούν τα μέλη να κάνουν για σένα, να σου προσφέρουν ένα χέρι βοηθείας στις δύσκολές σου ώρες. Κορίτσι μου, το κλάμα σε βοηθάει θαρρώ, να ξεσπάς τον πόνο και τη θλίψη, να μη το κρατάς μέσα σου όλο το φορτίο.
Κατερίνα, τώρα που ο καιρός άνοιξε, να βγαίνεις από το σπίτι, έστω για μια βολτίτσα χαλαρή, έναν περίπατο αρχικά, θα σε βοηθάει να ξεκολλάει κάπως ο νους, έχεις ανάγκη τις ανάσες σου. Μην ξεχνάς να σε φροντίζεις, γιατί έχεις και σένα, πρόσεξε τον εαυτό σου, θα μαλακώσει σιγά σιγά, θα ξαναβρεις το κουράγιο, λίγο λίγο, μέρα τη μέρα, βήμα βήμα. Μη σου ζητάς πολλά γι αρχή,ε?
Καλό σου ξημέρωμα.

Δεν μου ζητάω πολλα.............χθες με το ζορι μια φιλη έβγαλε εισητηρια για θεατρο, πηγα, πηγα και για ποτο στον Κεραμεικο .......και μετά γυρισα σπιτι και εκλαιγα 2 ώρες..............τιποτα. Δεν περιμενω να πω περασα καλά, ξεδωσα ,κλπ, έχω τοσο πονο που δεν εχω ανάγκη να βγω να ζήσω......το εκανα όμως αλλά και παλι κενο. Καθε νερα χειρότερα...........Ποιος εχει βιώσει το θανατο και αν μπορει να μου πει ποτε ημερει η ψυχη μας? Ποτε δεν έχουμε αυτον τον πονο στο στήθος, τον ανελεητο??????

[streidi]

Δεν μου ζητάω πολλα.............χθες με το ζορι μια φιλη έβγαλε εισητηρια για θεατρο, πηγα, πηγα και για ποτο στον Κεραμεικο .......και μετά γυρισα σπιτι και εκλαιγα 2 ώρες..............τιποτα. Δεν περιμενω να πω περασα καλά, ξεδωσα ,κλπ, έχω τοσο πονο που δεν εχω ανάγκη να βγω να ζήσω......το εκανα όμως αλλά και παλι κενο. Καθε νερα χειρότερα...........Ποιος εχει βιώσει το θανατο και αν μπορει να μου πει ποτε ημερει η ψυχη μας? Ποτε δεν έχουμε αυτον τον πονο στο στήθος, τον ανελεητο??????

Είναι πολύ νωπό ακόμα βρε κοριτσάκι μου! Θα μαλακώσει ο πόνος σου, αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμα... Καθε απώλεια είναι διαφορετική και κάθε άνθρωπος διαφορετικός, οπότε δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο. Όμως καλά κάνεις και δε μένεις στο σπίτι, μην περιμένεις να νιώσεις καλύτερα από αυτό, αλλά να περάσεις κάποιες ώρες σε άλλο περιβάλλον. Χρειάζεσαι χρόνο, δώσε τον στον εαυτό σου! Πάρε όσο χρόνο θέλεις για να περάσει λίγο ο πόνος, είναι αρκετό απλά να επιβιώνεις για κάποιον καιρό. Σου στέλνω τη συμπαράστασή μου.

[KaterinaKostas]

Σημερα βρέθηκα με τη μαμα μου,με τους γονεις που Κώστα μου και τους κουμπαρους μας.
Πρωτη μερα που πήγε καπου η πεθερά μου, και ήταν σήμερα το σπίτι της μαμας μου που μενω και εγω.
ΣΗΜΕΡΑ λοιπον ξεκίνησα να καταλαβαινω πόσο ο πόνος μου χειροτερεύει και πόσο η ζωή μου θα αλλάξει σε όλους τους τομείς, αν αλλαξει ποτέ και άν συνεχίσω να ζω.
Να εξηγήσω μηπως καποιος με καταλάβει.
Ξεκινήσαν κουβέντα περι ανεμων και υδάτων, να χαλαρώσει η ατμόσφαιρα, και άρχισαν να λένε για τα νιατα τους πως ζήλευε ο ένας τον άλλον, πως χορεύανε τότε στα κλαμπ. Μετά πηγαμε στο σήμερα, τι θελει να βλέπει ο ένας στην τηλεόραση και ο άλλος δεν τον αφήνει, τι ώρα κοιμάται το μεσημέρι και άλλα πολλά τετοια, μικρά, καθημερινα, ασημαντα, αλλα ταυτόχρονα ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΤΝΙΚΑ. Εγω δεν μπορουσα να αρθρώσω ΛΕΞΗ. Τι να πω? Εγω με τον Κώστα αυτό ή εκείνο, ενω ο Κωστας μου χάθηκε? ΤΙ ΝΑΠΩ? ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΠΑΙΔΙΑ ΠΛΕΟΝ.....Θα είμαι σε παρέες που θα λένε ο ένας για τις συνήθειες του άλλου και εγω θα κοιτάω αλλου......Δεν έχω ουτε τι να πω πια..... Και αν ακομη μου πειτα να μιλάω, δεν μπορω να νοιώσω το βλέμμα του οικτου από τους άλλους που θα ουρλιάζει σιωπηλά και θα είναι σαν να λεει "αχ την κακομοίρα".....ή ακόμη πως μπορω να μιλάω σε παρελθόντα χρόνο ενώ πριν 45 μέρες ήμουν μαζί με τον άντρα μου και συμμετείχαμε σε παρόμοιες συζητήσεις.....
Δεν ξερω αν σας μπέρδεψα, προσπαθω να εκφράσω το συναίσθημα, αλλά έχω ήδη θυμώσει με όλα, πονάω όλο και πιο πολυ........

[marouba]

Ξέρεις Κατερινάκι τουλάχιστον βρήκαμε αυτό το forum και λέμε πράγματα που δεν μπορούμε να τα πούμε σε άλλους και είναι σημαντικό έστω και μέσα απο εδω να βγάζουμε απο μέσα μας οτι σκεφτόμαστε. Μας κάνει καλό!!!! Κουράγιο σε καταλαβαίνω απόλυτα!!!!

[KaterinaKostas]

Ψυχιατρο είδα, και θα ξαναδω....Δεν εμαθα ουτε ειδα τιποτα καινουργιο.
Ξερει κανεις το Cenrtac? Αυτο μου έδωσε ο γιατρός, 2 φορες την ημέρα. Σημερα ήπια, δεν καταλαβα τιποτα, θελει το χρόνο του κι αυτο????
Ο πόνος χειροτερεύει.....Βγηκα και βόλτα, για ποτό παλι, έκλαιγα στο μαγαζι.,,,,δεν ειναι εδω να μου πιάσει το χέρι να περπατήσουμε, να γυρίσουμε μαζι στο σπίτι.....γυρισα μόνη σαν κουτσουρο.......κενη. Τιποτα.

[KaterinaKostas]

26 Απριλίου σήμερα. Θα γιορτάζαμε τα γενεθλιά του σήμερα και είχα σκοπό από τα Χριστούεεννα να του κανω ένα μεγάλο παρτυ.................δεν τολμησα να παω καν στο μνήμα.....Τι να κανω ΕΚΕΙ? Τι να πω και σε ποιον............ΤΙΠΟΤΑ, ΟΛΑ ΚΕΝΑ παιδιά, τίποτα........

[iberis]

26 Απριλίου σήμερα. Θα γιορτάζαμε τα γενεθλιά του σήμερα και είχα σκοπό από τα Χριστούεεννα να του κανω ένα μεγάλο παρτυ.................δεν τολμησα να παω καν στο μνήμα.....Τι να κανω ΕΚΕΙ? Τι να πω και σε ποιον............ΤΙΠΟΤΑ, ΟΛΑ ΚΕΝΑ παιδιά, τίποτα........

Κατερίνα λυπάμαι πολύ για τον χαμό του συντρόφου σου..
Περίπου ίδια ιστορία έζησε και ένα συγγενικό μου πρόσωπο. Πάνω κάτω είχαν τις ίδιες ηλικίες με σας χωρίς παιδιά. Υπήρχε πολλή αγάπη μεταξύ τους...
Χρειάζεσαι χρόνο. Είναι νωρίς ακόμα αλλά προσπάθησε να είσαι με κόσμο, με αγαπημένους σου ανθρώπους, μην κλείνεσαι στον εαυτό σου. Καλώς ζήτησες βοήθεια από ειδικό. Όσο σκληρό και κλισέ κι αν ακούγεται, η ζωή συνεχίζεται...
Καλή δύναμη